Unia dla Nowej Republiki | |
Oficjalny logotyp. | |
Prezentacja | |
---|---|
Stworzony, aby wspierać działanie |
Charles de Gaulle |
Fundacja |
1 st październik 1958 (UNR) 10 listopada 1962 (UNR-UDT) |
Połączenie |
RS UDT (1962) |
Zanik | 26 listopada 1967 |
Połączył się | UD- V e |
Sekretarze generalni UNR |
Roger Frey Albin Chalandon Jacques Richard Roger Dusseaulx Louis Terrenoire Jacques Baumel |
Pozycjonowanie | Dobrze |
Ideologia |
Gaullizm Konserwatyzm Suwerenizm |
Członkowie | 25 000 (w 1959 r.) |
Zabarwienie | Niebieski , biały i czerwony |
Unia na rzecz Nowej Republiki ( UNR ) jest francuska partia polityczna , założona1 st październik 1958. Partia zmieniła nazwę w 1962 roku, stając się Związkiem Nowej Demokratycznej Republiki - Związkiem Pracy ( UNR-UDT ).
Partia dąży do wsparcia akcji Charlesa de Gaulle'a , który powrócił do władzy pod koniec kryzysu majowego 1958 roku . Wygrał wybory parlamentarne w 1958 , 1962 i 1967 roku .
Pod koniec 1967 roku grupa przekształciła się w Związek Demokratów dla V Republiki (UD- V e ).
UNR została założona na prochach Rassemblement du peuple français (RPF). Jeśli UNR zrzesza członków kilku, głównie prawicowych ruchów, pozostaje przede wszystkim gaullistą. Jednak Charles de Gaulle nigdy nie udziela partii swojego bezpośredniego sponsora i odmawia przyjęcia jego nazwiska.
Podczas tworzenia UNR Jacques Soustelle wydaje się być silnym człowiekiem w oczach opinii publicznej, ale wynik przynosi kilka zaprzeczeń. Jacques Soustelle stara się zostać prezydentem nowej formacji politycznej, ale organizacja ma w rzeczywistości tylko sekretarza generalnego w osobie Rogera Freya . Soustelle popiera sojusz polityczny UNR z innymi obrońcami francuskiej Algierii, takimi jak Georges Bidault (z prawego skrzydła MRP ), Roger Duchet (z CNIP ) i André Morice ( Centrum Republikańskie ), ale to stanowisko jest potępione16 października 1958przez centralny komitet UNR i samego de Gaulle'a. Ostatecznie wyboru kandydatów do wyborów parlamentarnych w 1958 roku dokonano na podstawie kryteriów lojalności wobec de Gaulle'a, a nie przekonań o utrzymaniu Algierii we francuskiej owczarni. W rzeczywistości Roger Frey jest preferowany do wyboru kandydatów niż Jacques Soustelle i Léon Delbecque .
Podczas wyborów parlamentarnych w 1958 roku UNR uzyskał 17,6% głosów w pierwszej turze, 34,6% w drugiej. Partia liczy 206 posłów na 576 i stanowi największą grupę parlamentarną w Zgromadzeniu Narodowym .
Kwestia niepodległości Algierii wywołuje znaczące zamieszanie w partii pomiędzy nieprzejednanych zwolenników francuskiej Algierii (po Jacques Soustelle ) i innych menedżerów, którzy podążają proces niezależności prowadzonej przez de Gaulle'a. Około trzydziestu członków zostało ostatecznie wykluczonych w 1960 roku.
W 1962 roku UNR połączyła siły z lewicowymi gaullistami Demokratycznego Związku Pracy (UDT), tworząc UNR-UDT. Dysponując 32% głosów, uzyskała 233 posłów na 482 w wyborach parlamentarnych , nieco mniej niż większość bezwzględna. 35 Niezależnych Republikanów (RI) popiera.
Wraz z wybiciem Prezydenta Republiki w wyborach w 1965 r. I niewielkim zwycięstwem w wyborach parlamentarnych w 1967 r. Partia gaullistów zmodernizowała się z inicjatywy Georgesa Pompidou . Szczególnie skierowana jest do młodzieży: ruch młodzieżowy związany z UNR powstał w czerwcu 1965 r. I przyjął nazwę Union des jeunes pour le progress (UJP), a jego misją było początkowo skupienie młodzieży wokół polityki modernizacji. Przedsiębiorstwo społeczne Charles de Gaulle.
Aż do 1967 r. UNR była w istocie partią kadrową, bez autonomicznej linii politycznej: jej organy kierownicze składały się z ministrów i kilku parlamentarzystów. W Zgromadzeniu posłowie ograniczają się do głosowania nad ustawami rządu, co jest dla nich warte przydomku „godillots” de Gaulle'a. U swojej podstawy UNR jest aktywowany tylko podczas wyborów parlamentarnych.
Podobnie jak jego następcom UDR i RPR , siedziba UNR położony jest przy 123 rue de Lille ( 7 th dzielnicy Paryża ). Oficjalną gazetą partii był La Lettre de la Nation Magazine , założony w 1962 roku i wycofany w 1997 roku.
W wyborach 1967 roku , jej kandydatów prowadzony pod nazwą „Unia Demokratów na V th Rzeczypospolitej” (UD V e ). Dysponując 31,4% głosów, 200 posłów (z 486) jest wybieranych pod tym nominałem. Aby uzyskać większość, potrzebował wsparcia 42 niezależnych republikanów i kilku osób niebędących członkami. WListopad 1967, partia oficjalnie zmienia nazwę i staje się Związkiem Demokratów dla V Republiki (UD- V e )
Rok | Kandydat | 1 st runda | 2 d kolej | ||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Głos | % | Ranga | Głos | % | Ranga | ||
1958 | Charles de Gaulle | 62,394 | 78,51 | 1 ul | |||
1965 | Charles de Gaulle | 10 828 521, | 44,65 | 1 ul | 13 083 699 | 55.20 | 1 ul |
Rok | 1 st runda | 2 p okrągły | Siedzenia | Rząd | ||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Głos | % | Ranga | Głos | % | Ranga | |||
1958 | 3.603.958 | 17, 6% | 2 nd | 206/579 | Debré (1959-1962) i Pompidou I (1962) | |||
1962 a | 5 855 744, | 31,94% | 1 ul | 6,169,890 | 40,36% | 1 ul | 233/482 | Pompidou II (1962-1966) i III (1966-1967) |
Rok | Siedzenia | Ranga |
---|---|---|
1959 | 38/309 | 5 th |
1962 | 35/274 | 5 th |
1965 | 36/274 | 5 th |
Rok | 1 st runda | 2 d kolej | Doradcy | Prezydenci | ||
---|---|---|---|---|---|---|
% | Ranga | % | Ranga | |||
1961 | 12.8 | 4 th | 166/1 528 | / 92 | ||
1964 | 16.2 | 3 rd | 123 / 1,562 | / 92 |
Wybór | Radni | Duże miasta |
---|---|---|
1959 | 8/19 | |
1965 | 40 115/468 932 | 8/28 |