| Demokratyczno-Socjalistyczny Związek Oporu | |
| Prezentacja | |
|---|---|
| Byli przywódcy | René Pleven , François Mitterrand |
| Fundacja | 25 czerwca 1945 r |
| Połączenie |
MLN UTL CDLR |
| Zanik | 6 czerwca 1964 |
| Podzielić | RPF (1947) |
| Połączył się | Konwencja instytucji republikańskich |
| Pozycjonowanie | Lewo |
| Ideologia | Socjalizm demokratyczny , socjaldemokracja , socjalliberalizm |
Demokratyczna i Socjalistyczna Unia Ruchu Oporu (UDSR) to francuska formacja polityczna IV RP , oparta na25 czerwca 1945 ri którego głównymi osobistościami byli Eugène Claudius-Petit , François Mitterrand i René Pleven , ale także Jacques Kosciusko-Morizet i Joseph Lanet .
UDSR, czasami klasyfikowane w centrum, jest postrzegane w ostatnich badaniach historycznych jako autentyczna próba niemarksistowskiego liberalnego socjalizmu , podobnie jak Partia Akcji (która wyłoniła się z ruchu Giustizia e Libertà ) w tym samym czasie we Włoszech. Jest ponadto jedną z organizacji założycielskich Liberalnej Międzynarodówki .
Podczas ruchu oporu niektórzy bojownicy ruchu oporu, tacy jak Pierre Brossolette i Jean Moulin, przewidzieli utworzenie jednej partii ruchu oporu w celu zastąpienia starych partii politycznych. Projekt ten, na który niewątpliwie zgodził się generał de Gaulle , został porzucony po śmierci tych dwóch ludzi i znaczeniu, jakie przyjęła Francuska Partia Komunistyczna (PCF).
Pochodzący, jak sama nazwa wskazuje, z ruchu oporu, a dokładniej z Ruchu Wyzwolenia Narodowego , UDSR początkowo aspiruje do roli wielkiej siły roboczej . Początkowo miał również nazywać się Związkiem Wyzwolenia Pracy. Ale odtworzenie SFIO i ustanowienie Ludowego Ruchu Republikańskiego, w tym części związkowej Partii Pracy, pogrzebuje jego nadzieje, a UDSR musi zadowolić się odgrywanie roli kluczowej grupy w parlamencie, często mając przedstawiciela rządu.
To ogromne zgromadzenie, składające się z niekomunistycznych nurtów ruchu oporu, utworzyło kartel wyborczy podczas francuskich wyborów parlamentarnych w 1945 roku . UDSR pozyskuje 31 wybranych przedstawicieli, którzy zasiadają w pierwszym Zgromadzeniu Ustawodawczym w grupie Oporu Demokratyczno-Socjalistycznego.
UDSR została przekształcona w partię polityczną w 1946 roku. Połączyła się w szczególności z Partią Demokratyczną (partią polityczną założoną w czasie wyzwolenia przez byłych członków ruchu oporu z Partii Ludowo-Demokratycznej, odmawiających przekształcenia PDP w Ruch Ludowo-Republikański ).
W Kwiecień 1946połączył siły z radykałami i kilkoma małymi organizacjami w ramach koalicji wyborczej Rajdu Republikańskiej Lewicy na wybory parlamentarne w czerwcu 1946 , listopadzie 1946 i 1951 roku .
René Pleven został wybrany na prezydenta 26 maja 1947 r. , Kładąc tym samym kres prowizorycznym instytucjom partii.
UDSR odegrał bardzo ważną rolę w okresie Third Force jako kluczowa strona między SFIO a MRP . Kilka osobistości zostali powołani ministrowie i byli szczególnie zaangażowani w początkach konstrukcji europejskiej, jak również w liberalnym przegięcia polityki kolonialnej z 1950 roku René Pleven, Prezesa Rady z dniaLipiec 1950 w Marzec 1951z François Mitterrandem jako ministrem ds. zamorskich Francji uzyskuje przynależność Afrykańskiego Rajdu Demokratycznego do UDSR i przywiązuje się do losu ludności czarnej Afryki. Według Érica Duhamela.
René Pleven jest ponownie szefem rządu zSierpień 1951 w Styczeń 1952. Koniec Trzeciej Siły, ze względu na prawo szkolne Marie-Barangé, oznacza rekompozycję krajobrazu politycznego, w którym UDSR traci na znaczeniu i staje się siłą pomocniczą.
Również w 1951 roku prezydent Pleven poparł antykomunistyczny ruch na rzecz pokoju i wolności .
W partii wewnętrzną opozycją wobec René Plevena przewodzi François Mitterrand (członek UDSR odLuty 1946). Wybór François Mitterranda na przewodniczącego partii 23 listopada 1953 r. Oznacza przesunięcie w lewo i specjalizuje się w budownictwie europejskim i stosunkach francusko-afrykańskich.
W wyborach parlamentarnych w styczniu 1956 roku UDSR przedstawiła w szczególności dwóch generałów, byłego zastępcę (1945-1946) i generała FFI Chevance-Bertina w Oise oraz generała armii i towarzysza Wyzwolenia Paul Legentilhomme (członek Zgromadzenia Francuskiego Union pod znakiem UDSR w latach 1952-1958) w drugim okręgu Sekwany .
UDSR, stopniowo opuszczana przez wszystkich nie-mitterrandystów, podzieliła się podczas referendum w sprawie konstytucji z 1958 r. , Której chciał generał de Gaulle . Zwycięstwo niekorzystnego dla de Gaulle'a trendu „Mitterranda” spowodowało rozłam, w wyniku którego zwolennicy Plevena opuścili partię. Na czas wyborów prezydenckich w 1958 roku UDSR jest częścią Związku Sił Demokratycznych, podczas gdy tendencja Pleven tworzy demokratyczną Unię, której deputowani wyłonieni w wyborach 1958 roku należą doLipiec 1959, wraz z wybranymi członkami UDSR i radykałami, do nowej frakcji parlamentarnej Demokratycznej Ententy, która stanie się w latach 1962-1967 Zlotem Demokratów, od którego Pleven woli nową grupę Centrum Demokratycznego , złożoną głównie z wybranych MRP i CNIP.
Uśpiony do 1964 roku UDSR łączy się z Centrum Działań Instytucjonalnych, które później stało się Konwencją Instytucji Republikańskich , organizacją charakterystyczną dla François Mitterranda przed jego przybyciem do Partii Socjalistycznej .
Prezydenci:
Sekretarze generalni:
Archiwa Demokratyczno-Socjalistycznego Związku Oporu przechowywane są w Archiwum Państwowym pod symbolem 412AP.