| Hyacinthe Perrin | |
| Prezentacja | |
|---|---|
| Narodziny |
9 września 1877 Louvigné-du-Desert , Francja |
| Śmierć |
10 sierpnia 1965 numerem Saint-Suliac , Francja . |
| Narodowość | Francja |
| Ruch | racjonalizm , regionalizm |
| Zajęcia | architekt , urbanista , akwarelista . |
| Dyplom | architekt DPLG |
| Trening | National School of Fine Arts w Paryżu . |
| Grafika | |
| Agencja | Paryż , Rennes , Saint-Quentin , Reims |
| Osiągnięcia | Kościół Sainte-Thérèse w Rennes |
| Nagrody | Kawaler Orderu Świętego Sylwestra |
Hyacinthe Perrin , urodzona dnia9 września 1877w Louvigné-du-Désert i zmarł dalej10 sierpnia 1965w Saint-Suliac , jest francuskim architektem .
Przyjęty w 1899 roku do National School of Fine Arts (ENSBA) w Paryżu , uczeń Juliena Guadeta i Edmonda Paulina , ukończył20 sierpnia 1906, architekt DPLG .
W 1906 roku założył firmę architektoniczną w Paryżu i kupił agencję w Rennes .
Zaczął od budowy nadmorskich willi, mocno zabarwionych anglosaskimi odniesieniami, w Saint-Malo-Paramé : „villa Remenber” 1907 , „villa Ty Goasked” 1908 , „villa Églantine” 1909, następnie w Rennes , budynki , dwory , ” Hotel Feuillerat " 1907 ," hotel Dalibot " 1912 ," Villa Verheylewegen " 1914 , skromne domy , szkoły , budynki handlowe i przemysłowe, garbarnia w Ernée , drukarnia i fabryka ciastek w Rennes …
Jego nowoczesny, racjonalistyczny styl jest zawsze bardzo spójny, jest lekko zabarwiony secesją i regionalizmem . Duch klarowności i czytelności jego architektury, zgodnie z teorią racjonalizmu , odbija się na elewacjach zewnętrznych, aranżacjach wnętrz: pragnieniu zachowania wyrazistej i funkcjonalnej struktury . sprzeciwia się klasycyzmowi i ornamentyce , na rzecz jasnego odczytania funkcji w formie budynku. Jego kompozycje architektoniczne składają się z prostych, zestawionych ze sobą, przegubowych brył, w umiejętnej grze tomów, często piramidalnych. Ma również higieniczny wymiar i zwraca szczególną uwagę na wentylację budynków i wpuszczanie dużej ilości światła.
Jego własna agencja rezydencyjna w latach 1909 - 1911 , na rogu rue Lesage i rue de La Borderie w Rennes, była wówczas uważana za najnowocześniejszą w mieście Rennes .
Zmobilizowany w Guer , w Camp de Coëtquidan , w latach 1914-1918 , jako architekt i urbanista , był odpowiedzialny za prowadzenie prac rozwojowych w obozie wojskowym , aby pomieścić bardzo dużą liczbę zmobilizowanych żołnierzy, zwłaszcza Amerykanów.
Po wojnie założył z partnerem Henrykiem Le Lanno filie w Saint-Quentin , w Aisne oraz w Reims na Marnie , bardzo zniszczone wydziały, w których brał udział w odbudowie . W 1920 r. Jako architekt i urbanista został mianowany architektem miejskim Essigny-le-Petit , w 1921 r. Złożył do ratusza plan zagospodarowania miasta.
Jego nowoczesny styl będzie ewoluował i będzie wyrafinowany, przyjmując styl art deco .
Wyprodukował także, we współpracy z rzeźbiarzami , Monuments-aux-Mortes : Laval , Louvigné-du-Désert w 1919 roku .
Zdał sobie sprawę, wiele budynków w Wielkiej zachodniej Francji , w szczególności przemysłowego zakładu dla renderowania Saint-Malo-de-Beignon w 1918 roku , fabryka z dzianiny Bougrier, Rennes w 1921 roku , z huty szkła z Paprocie i miasto pracę w 1922 roku , zakład od podejmowania Brohan , Rennes 1927 ...
W 1922 roku stworzył zespół pięciu domów ze sklepami na parterze, elewację z cegły, białego kamienia i betonu, na ulicy od 16 do 22 rue de Paris w Saint- Quentin .
W 1922 r. Został również zwycięzcą konkursu organizowanego przez Biuro HBM miasta Rennes na realizację miasta- ogrodu „Foyer Rennais” przy umiarkowanym czynszu, 66 domów 4 budynki , projekt rozpoczęty w 1925 r. (Drogi i fundamenty) porzucone ze względów administracyjno-finansowych na rzecz architekta miejskiego w 1928 roku .
Jeśli nadal projektuje piękne luksusowe wille: „La Ville-Autin” Montauban-de-Bretagne , „Villa Nicoul” Fougères 1921 , willa „La Jouanière” Montsûrs 1930 ... buduje również skromne domy na południe od miasta z Rennes .
W 1925 roku zbudował kościół Saint-Didier w Essigny-le-Petit z cegły i białego kamienia.
On często interweniuje w celu przywrócenia lub uzupełnienia budynki religijne najstarsze, dodać dzwonek : w kościele w Liffré od Saint-Didier w 1927 roku , od Cancale w 1931 roku , kościół św Piotra z Laillé w 1941 roku , odbudowa kościoła z XII e wieku od Grand-Fougeray 1927 , w kościele z Landean , z kościoła Saint-Melaine de Pacé 1932 , z kościoła w Saint-Jean-sur-Couesnon , w kościele z Campel 1933 , rozszerzania klasztoru , niższego seminarium i Sainte-Croix kaplica z Châteaugiron 1934 ...
On jest autorem urokliwych kapliczek , które są doskonale zintegrowane z ich otoczeniem i wydają się bardzo znajomy krajobraz: Kaplica św kolano Monterfil , w 1926 roku , klasztor i kaplica z Karmelu , Rennes 1934 , kaplica Najświętszego Serca Coppice 1947 .
Najbardziej znany jest w Bretanii , za to, że architekt z kościoła Sainte-Thérèse w Rennes , arcydzieło sztuki deco , budowa który wyreżyserował między 1933 a 1936 r . W tym projekcie, przyniósł ze sobą niezwykły zespół rzemieślników i artystów : braci RAULT, szklarzy mistrzowskie , Albert Bourget , rzeźbiarz , Louis Garin , artysta-malarz , Georges Marka , ślusarz , Izydor Odorico , mosaicist i Émile-Louis Evellin , złotnictwo .
Prawdziwy architekt wnętrz , projektuje meble i dekoracje, zakłada sklepy , rysuje wszystko na swoich planach, stolarkę, mozaiki , witraże , ślusarstwo ...
W 1932 roku stworzył dwa piękne budynki w stylu art deco , bardzo rozebrane, w Rennes , 2 rue de Vincennes i 3 rue de Robien.
W 1933 roku zaprojektował dla Hotel-Restaurant Le Coq-Gadby w Rennes , jego salę balową i wystrój wnętrz w stylu art deco .
Jest także autorem ważnej Kliniki Wspólnoty Augustynów z Malestroit .
W 1939 roku , również zawdzięczam mu pogrzeb stelę z M gr Mignen , arcybiskup Rennes , w Saint-Pierre Cathedral w Rennes .
W Rennes jest także autorem École Jeanne-d'Arc w 1953 r., A zwłaszcza początkiem drugiej i ważnej kampanii wyborczej kościoła Sainte-Jeanne-d'Arc, ukończonej w 1955 r. Powitanie św. Benedykta Labre, 1957 r. , A także duże rozbudowy szkoły z internatem Instytutu Wniebowzięcia.
W swoich konstrukcjach czy renowacjach dzwonnic zrehabilitował latarnię zmarłych , którą często umieszcza na szczycie wieżyczek schodów.
Hyacinthe Perrin otrzymał honorowy status w dniu 26 marca 1960rok, w którym zakończył działalność jako architekt .
Profesjonalne archiwa agencji Hyacinthe Perrin zostały zniszczone. Nie wiemy prawie nic o jego pracach, które powstały w jego oddziałach w Paryżu , Reims i Saint-Quentin .
Dzieło architektoniczne Hyacinthe Perrin jest lepiej znane w Bretanii dzięki rodzinie, pracy studentów (badanie pozwoleń na budowę zdeponowanych w archiwach miejskich Rennes i Saint-Malo ) oraz badaniach służby Ogólny spis dziedzictwa kulturowego .
Akwarelista , regularnie wystawiał w Paryżu , od 1901 do 1905, w Salon des Indépendants i Towarzystwie Artystów Francuskich , a następnie w 1914 i 1919 na konkursach.