Architekt diecezjalny Saint-Brieuc | |
---|---|
od 30 stycznia 1892 | |
Architekt diecezjalny Rennes | |
od 22 października 1883 | |
Architekt diecezjalny Montauban | |
od 29 września 1883 | |
Architekt diecezjalny Ajaccio | |
od 11 maja 1875 |
Narodziny |
23 grudnia 1834 Paryż |
---|---|
Śmierć |
17 maja 1908(w wieku 73 lat) Lugano |
Imię urodzenia | Julien Azaïs Guadet |
Narodowość | Francuski |
Trening | Paryska Szkoła Sztuk Pięknych (1853-1864) |
Zajęcia | Architekt , pisarz |
Rodzina | Rodzina Guadet |
Tata | Joseph Guadet |
Dzieci |
Paul Guadet Julien Guadet ( d ) |
Pracował dla | Paryska Szkoła Sztuk Pięknych |
---|---|
Mistrzowie | Henri Labrouste , Louis-Jules André |
Nagrody |
Nagroda Rzymska (1864) Kawaler Legii Honorowej (1878) Ds Legii Honorowej (1899) |
Archiwa prowadzone przez |
National Archives (F / 19/7231) Francuski Instytut Architektury (080 Ifa, GUAJU) |
Julien Guadet jest francuski architekt urodzony w Paryżu na23 grudnia 1834i zmarł w Lugano dnia17 maja 1908.
To on jest źródłem kodeksu etycznego, znanego pod nazwą Kodeks Guadet , i odrodzenia organizacji zawodu architekta jako działalności niekomercyjnej, najpierw z centralnym stowarzyszeniem architektów , co doprowadzi do późniejszego do utworzenia Zakonu Architektów , według projektu zbadanego przez Jeana Zaya i zrealizowanego przez reżim Vichy .
Jest synem Josepha Guadeta , pisarza i wnuczka zastępcy Élie Guadeta, zastępcy Girondinu . Jego syn Paul Guadet (1873-1931) jest również znanym architektem.
Przyjęty w 1853 r. Do Szkoły Sztuk Pięknych w Paryżu , był uczniem Henri Labrouste, a następnie Louis-Jules André . W 1863 roku był ze swoim przyjacielem Jean-Louisem Pascalem jednym z przywódców ruchu architektów studenckich przeciwko reformie Szkoły Sztuk Pięknych w 1863 roku i wejściu Eugène Viollet-le-Duc na stanowisko profesora estetyki i Historia sztuki.
W następnym roku, w 1864 roku, zdobył pierwsze Grand Prix de Rome .
W ostatniej trzeciej połowie XIX wieku pełnił wiele oficjalnych funkcji w dziedzinie architektury i szkolnictwa wyższego we Francji . Profesor w Krajowej Szkole Sztuk Pięknych w Paryżu, kierownik jednego z trzech oficjalnych warsztatów od 1871 r., W 1894 r. Został mianowany profesorem teorii. Edmond Paulin objął go w następnym roku na stanowisku dyrektora warsztatu.
Audytor Rady Budownictwa Cywilnego, w 1869 r. Ubiegał się o stanowisko architekta diecezjalnego. Został inspektorem prac rządowych, został mianowany architektem diecezjalnym Ajaccio w 1875 r., Następnie Montauban i Rennes w 1883 r., A wreszcie Saint-Brieuc w 1892 r. Karierę zakończył jako inspektor generalny budynków cywilnych i pałaców narodowych.
Współpracował w szczególności z Charlesem Garnierem przy budowie Opery Paryskiej , zbudował Pocztę Centralną w Luwrze i kierował odbudową Théâtre-Français po jego pożarze.8 marca 1900.
W 1899 roku awansował na oficera Legii Honorowej .
W ciągu 22 lat, które spędził nauczając w Beaux-Arts w Paryżu , miał jako studenci w szczególności: