Republika Togijska
Flaga Togo . |
Herb Togo . |
Waluta | Praca, wolność, ojczyzna |
---|---|
Hymn | Witaj, ziemio naszych przodków |
Święto narodowe | 27 kwietnia |
Upamiętnione wydarzenie | Niepodległość od Francji (1960) |
Forma państwa | Republika konstytucyjna |
---|---|
Prezydent Republiki | Faure Gnassingbé |
Premier | Zwycięstwo Tomegah Dogbé |
Parlament | Zgromadzenie Narodowe |
Język urzędowy Języki narodowe |
francuskie éwé , kabiyè |
Stolica |
Lome 6 ° 07 ′ N, 1 ° 13 ′ E |
Największe miasto | Lome |
---|---|
Łączna powierzchnia |
56 785 kilometr 2 ( miejsce 126 p ) |
Powierzchnia wody | 4,2% |
Strefa czasowa | UTC +0 |
Niezależność | Francja |
---|---|
Przestarzały | 27 kwietnia 1960 |
Miły | Togo, Togo (s) |
---|---|
Całkowita populacja (2020) |
8 608 444 mieszk . ( Nr 100 th ) |
Gęstość | 152 mieszk./km 2 |
Nominalny PKB ( 2018 ) | 5,3 miliarda dolarów |
---|---|
HDI ( 2017 ) | 0,503 (niski; 165 e ) |
Gotówka | Frank CFA (UEMOA) ( XOF) |
Kod ISO 3166-1 | TGO, TG |
---|---|
Domena internetowa | .tg |
Kod telefoniczny | +228 |
Organizacje międzynarodowe | OHADA ADB ECOWAS CEN-SAD ZPCAS W BARZE KAMERY |
Togo , oficjalnie Republika Togo , jest suwerennym państwem z Afryki Zachodniej , z populacji szacowanej w 2020 roku około 8,6 mln mieszkańców, przy gęstości 152 mieszkańców na km 2 .
Wśród najmniejszych kontynentalnych państw afrykańskich, Togo obejmuje 56 785 km 2 , rozciągając się na około 700 km z północy na południe o szerokości nieprzekraczającej 150 km , od północy ograniczone Burkina Faso , na południu Zatoką Gwinei , na wschodzie przez Benin i na zachód przez Ghanę . Togo ma ogromną różnorodność krajobrazów : piaszczyste wybrzeże otoczone palmami kokosowymi na południu, wzgórza, zielone doliny i małe góry w centrum kraju, suche równiny i duże sawanny obsadzone baobabami na północy kraju.
Togo jest częścią Wspólnoty Gospodarczej Państw Afryki Zachodniej (ECOWAS) od 1975 roku , UEMOA od 1994 roku i jest członkiem Organizacji Współpracy Islamskiej .
Togo to kraj afrykański o powierzchni 56 785 km 2 , którego długość wynosi 600 km , a szerokość waha się od 50 do 150 km . Kraj ma 1700 km granicy z Burkina Faso , Ghaną i Beninem oraz 50 km linii brzegowej z widokiem na Zatokę Gwineską . Erozja jest tam bardzo ważna: w ciągu sześciu lat woda podniosła się o 140 m . Maksymalna wysokość to Mount Agou, która wznosi się do 986 m . Klimat Togo jest tropikalny i składa się głównie z 2 pór roku: pory suchej i pory deszczowej.
Z najbardziej znanych parków narodowych są: Keran Park Narodowy , Fazao Malfakassa Park Narodowy i Lwy Pit National Park .
Krajobraz w regionie Kara , na północy kraju.
Rynek Kpalimé .
Region płaskowyżów.
Wioska w regionie Plateaux.
Zielony krajobraz regionu Plateaux.
Wodospady Kpalimé .
Togo jest podzielone na pięć regionów administracyjnych, które dzielą się na 39 prefektur:
Istnieje 117 gmin.
Togo ma dwa międzynarodowe lotniska : Międzynarodowy Port Lotniczy Lomé-Tokoin i międzynarodowe lotnisko Niamtougou .
Transport ciężarowyO powierzchni 56,785 km 2 i populacji 8,6 mln mieszkańców, Togo posiada sieć drogową 0,14 km / km2 . Sieć ta składa się z trzech rodzajów dróg: dróg krajowych określanych jako główne utwardzone (1792,9 km ) lub nie (1294,0 km ), dróg wiejskich (6802,1 km ) dróg miejskich (1783,0 km ) [1] .
Sieć transportu publicznego w Togo jest bardzo gęsta, z różnymi rodzajami transportu mobilnego:
Togo bierze swoją nazwę od Togodo (co pierwotnie oznacza miasto „za górą” w języku Ewe . Togoville , niemieckie miasto kolonialne i pierwsza stolica kraju, która znajduje się na wschód od obecnej stolicy Lomé .
Togo poniósł z slaver towarowego , który poddaje go więzi między Zachodniej niewolnika i królów plemiennych z handlu XVI th century przed rozliczenia zostanie rozwiązana w XIX th wieku . W 1884 r. król Mlapa III z Togoville podpisuje traktat o protektoracie z Niemcami (reprezentowanym przez Gustava Nachtigala ), który trwa do I wojny światowej .
W 1914 roku , podczas I wojny światowej , wspólna operacja francusko-brytyjska nawiązała kontakt z siłami niemieckimi. Na pomoc Francuzom i Brytyjczykom przybywa także policja z Konga Belgijskiego . Niemcy się poddaliSierpień 1914i zostają wydaleni. Kolonia była następnie wspólnie okupowana przez Francję i Wielką Brytanię, które dzieliły terytorium, decyzja została potwierdzona10 lipca 1919, co czyni z Togolandu mandat Ligi Narodów (SDN). Francuzi zajmują większość kraju, który staje się francuskim Togo lub wschodnim Togolandem i który jest odpowiednikiem dzisiejszego Togo, podczas gdy Brytyjczycy zarządzają zachodnią częścią kraju, brytyjskim Togo, zwanym również brytyjskim Togolandem . Dwie części pierwotnego Togolandu miały być zarządzane w celu zjednoczenia; ostatecznie jednak Francuzi i Brytyjczycy włączyli mandaty do swoich sfer kolonialnych. Część francuska zostaje przyłączona do francuskiej Afryki Zachodniej (AOF), część brytyjska staje się prowincją Złotego Wybrzeża .
W 1946 r. kraj znalazł się pod międzynarodowym nadzorem ONZ , nadal zarządzanym przez Francję. Francuskie Togo jest odłączone od AOF . Uzyskuje własną reprezentację w parlamencie francuskim i staje się Autonomiczną Republiką Togo. W 1956 , podczas referendum w sprawie samostanowienia, brytyjskie Togo opowiedziało się za integracją z Ghaną , dawnym Złotym Wybrzeżem. Przywiązanie to zostało ratyfikowane przez ONZ w 1958 r . kosztem podziału pewnych grup etnicznych, a nawet niektórych rodzin.
w Luty 1958zwycięstwo Komitetu Jedności Togo w wyborach toruje drogę do całkowitej niepodległości kraju, potwierdzonej pół roku później przez zniesienie nadzoru nad krajem przez ONZ.
Togo uzyskuje całkowitą niezależność, 27 kwietnia 1960. Wcześniej autonomia wewnętrzna wróciła do…30 sierpnia 1956, z instytucją Autonomicznej Republiki Togo.
Sylvanus Olympio zostaje prezydentem. Za namową francuskiego dowódcy Georgesa Maitriera, szefa żandarmerii narodowej i doradcy prezydenta, którego umowa o współpracy dobiega końca, 626 togijskich weteranów armii francuskiej, z których znaczna część walczyła w Indochinach i Algierii , prosi o zostać włączone do togijskich sił bezpieczeństwa, które liczą 300 członków. Sylvanus Olympio odmawia. Pozbywają się go w zamachu stanu,13 stycznia 1963, w którym ginie Olympio. Ponadto przed zabójstwem Sylvanus Olympio miał ważny projekt, polegający na wycofaniu Togo z franka CFA .
Do władzy dochodzi Nicolas Grunitzky . Podpisuje „umowy o współpracy” z Francją , pozwalając jej na wykorzystanie strategicznych zasobów według własnego uznania. Cztery lata później, po kolejnym zamachu stanu, uciekł z kraju. On umarł na27 września 1969w Paryżu w wypadku samochodowym.
Kléber Dadjo jest efemerycznym prezydentem Togo z14 stycznia do 14 kwietnia 1967. Pułkowniku, przedstawia się go jako szefa junty wojskowej, która przejmuje władzę13 stycznia 1967w Lome . Został obalony przez sierżanta Gnassingbé Eyademę , który na prawie cztery dekady narzucił Togo dyktaturę, od 1967 do 2005 roku. Jego syn Faure Gnassingbé zastąpił go na stanowisku prezydenta, co potwierdziły wybory (których prawidłowość jest kwestionowana) w 2005 roku , 2010 , 2015 i 2020.
Sylvanus Olympio jest pierwszym prezydentem Togo. Szybko ustanowił dyktaturę z jedną partią, co pozwoliło mu zdobyć wszystkie mandaty w wyborach parlamentarnych w 1961 roku . Został zabity podczas zamachu stanu w13 stycznia 1963; zamach stanu dokonany przez Gnassingbé Eyadémę , ojca obecnego prezydenta.
Były premier Nicolas Grunitzky zostaje prezydentem Togo po tym puczu, pierwszym w historii niepodległości czarnej Afryki, zorganizowanym przez grupę żołnierzy pod dowództwem sierżanta Étienne'a Gnassingbé Eyademy . Nicolas Gruniztky, przychylny zbliżeniu z Francją, został zdymisjonowany przez nowy zamach stanu w 1967 r., w którym znajduje się Étienne Gnassingbé Eyadema.
Kléber Dadjo jest pułkownikiem w armii Republiki Togo, został mianowany prezydentem Togo z 14 stycznia do 14 kwietnia 1967 po zamachu stanu z 1967 r., który obalił Nicolasa Grunitzky'ego.
Jeden z organizatorów zamachu stanu z 1963 roku, Étienne Gnassingbé Eyadema, został prezydentem Republiki w 1967 roku . Wyciągając wnioski z podziałów obserwowanych w ramach systemu wielopartyjnego, stworzył jednopaństwową partię Rassemblement du peuple togolais (RPT).
Nowa konstytucja z 1979 r. ustanowiła III RP i nadała władzę prezydentowi w wyborach powszechnych. Następnie został ponownie wybrany w 1986 roku.
W 1990 r., po gwałtownych demonstracjach, po których nastąpiła ogólnokrajowa konferencja, mianowano premiera opozycji Maître Joseph Kokou Koffigoh . Jednak przyjęcie nowej konstytucji w 1992 roku nie złagodziło napięć. W 1993 roku Eyadema ponownie wygrała wybory prezydenckie zbojkotowane przez opozycję.
Gnassingbé Eyadéma jest bliski porażki w wyborach w 1998 roku z Gilchristem Olympio , synem Sylvanusa Olympio. Wygrywa wybory w bardzo kontrowersyjnych warunkach.
Gnassingbé Eyadéma został ponownie wybrany w 2003 roku po zmianie konstytucji, która pozwoliła mu ponownie startować. On umarł na5 lutego 2005.
Po śmierci Gnassingbé Eyademy i korzystając z nieobecności w kraju przewodniczącego Zgromadzenia Narodowego, który zgodnie z artykułem 65 Konstytucji musi objąć tymczasowe przewodnictwo, armia Togo podejmuje decyzję o powierzeniu władzy Syn Gnassingbé Eyademy, Faure Gnassingbé . Unia Afrykańska głosem przewodniczącego Komisji Alpha Oumara Konaré potępia wojskowy zamach stanu.
ten 25 lutego 2005, pod naciskiem ECOWAS i Unii Europejskiej , Faure Gnassingbé wycofał się i ustąpił miejsca wiceprzewodniczącemu Togijskiego Zgromadzenia Narodowego : Abbasowi Bonfohowi . Ten ostatni pełni tymczasowo funkcję prezydencką do czasu przeprowadzenia wyborów prezydenckich 24 kwietnia 2005 roku . Przedstawia się czterech kandydatów: Faure Gnassingbé , wspierany przez Rassemblement du peuple togolais (RPT), Emmanuel Bob Akitani , kandydat radykalnej koalicji opozycji, Harry Olympio (w) , kandydat Rajdu na rzecz wspierania demokracji i rozwoju (RSDD, umiarkowanej opozycji) oraz Nicolas Lawson , biznesmen, który ogłosił wycofanie swojej kandydatury w dniu22 kwietnia 2005.
Głosowanie odbywa się w bardzo kontrowersyjnych warunkach, opozycja potępia oszustwo. Emmanuel Bob Akitani , lider opozycji, ogłosił się zwycięzcą z 70% głosów, podczas gdy rząd ogłosił, że Faure Gnassingbé został wybrany. Gdy tylko ogłoszono wyniki, w głównych miastach wybuchły demonstracje przerywane przemocą. Będą brutalnie represjonowani przez policję. Rząd postanawia powołać krajową komisję śledczą, która szacuje liczbę ofiar śmiertelnych na setki, ponad 800 według Togolskiej Ligi Praw Człowieka (LTDH). Wielu Togo, około 40 000, szuka schronienia w sąsiednich krajach, Beninie i Ghanie . ten3 maja 2005 r.Faure Gnassingbé składa przysięgę i deklaruje, że skupi się na „promowaniu rozwoju, dobra wspólnego, pokoju i jedności narodowej”.
ten 8 czerwca 2005, Edem Kodjo , przewodniczący Panafrykańskiej Konwergencji Patriotycznej (CPP, umiarkowana opozycja), zostaje mianowany premierem. Odpowiada za ustanowienie rządu jedności narodowej.
Amnesty International publikuje wlipiec 2005raport potępiający własnymi słowami „wybory obarczone nieprawidłowościami i poważną przemocą” , pokazując jednocześnie, że „togolskie siły bezpieczeństwa wspomagane przez milicje bliskie partii rządzącej (Rassemblement du peuple togolais) brutalnie odebrane podejrzanym oponentom lub zwykłym obywatelom do systematycznego stosowania przemocy” . Raport krytykuje również Francję za jej niejednoznaczną rolę w obecnej sytuacji. Przemoc, która nastąpiła po wydarzeniach politycznych z 2005 roku, spowodowałaby śmierć od 400 do 500 osób. Niektórzy mówią nawet o ponad 800 ofiarach .
W 2007 wybory parlamentarne zostaną uznane za wolne i przejrzyste przez społeczność międzynarodową . W 2010 roku odbyły się wybory prezydenckie , w których prezydent Faure Gnassingbe został ponownie wybrany z 61% głosów. UFC, którego naturalny kandydat, Gilchrist Olympio, został w ostatniej chwili zastąpiony przez Jean-Pierre Fabre, kwestionuje te wybory na ulicy, ale odmawia jakiegokolwiek odwołania się do sądu konstytucyjnego .
W proteście przed tymi wyborami doszło do starć między działaczami koalicji a policją. Wybory zostały potępione przez finansującą wybory Unię Europejską, która za pośrednictwem swoich obserwatorów odnotowała nieprawidłowości w kampanii wyborczej.
W 2013 r . zorganizowano nowe wybory parlamentarne . Partia Unir uzyskała 62 mandaty na 91, czyli większość bezwzględną. ANC jako pierwsza partia opozycyjna z 19 miejsc . Grupa głównych partii opozycyjnych (Walka o przemianę polityczną) z góry potępia masowe oszustwa związane z wyborami prezydenckimi w 2015 roku .
Faure Gnassingbé został ponownie wybrany w wyborach prezydenckich w kwietniu 2015 r. , z 58,75% oddanych głosów, wobec 34,95% dla swojego głównego przeciwnika Jean-Pierre Fabre. Wybory uznane za wolne i przejrzyste przez UE i głównych obserwatorów międzynarodowych. Wstrzymało się na 40,01% wobec 35,32% w poprzednich wyborach prezydenckich w 2010 roku. Po stronie opozycji Tchabouré Gogué, przewodniczący Sojuszu Demokratów na rzecz Integralnego Rozwoju (ADDI), uzyskał 3,08% głosów, Komandega Taama, przewodniczący Nowej Togijskiego Zaangażowania (NET), 1,06% i Mouhamed Tchassona-Traoré, przewodniczący Ruchu Obywatelskiego na rzecz Demokracji i Rozwoju (MCD, opozycja), 0,99%. On powołuje Komi Sełom Klassou premierowi na5 czerwca 2015 r.do tego czasu pierwszy przewodniczący Zgromadzenia Narodowego . Faure Gnassingbé ubiega się o czwartą kadencję w wyborach prezydenckich w 2020 r. Został ponownie wybrany, a opozycja ponownie kwestionuje wybory.
W 2021 r. David Ekoué Dosseh, profesor medycyny, inicjator Togo Debout , „platformy obywatelskiej” stworzonej 22 września 2017 r., znalazł się na liście utworzonej przez kolektyw Forbidden Stories 300 Togojczyków szpiegowanych przez oprogramowanie Pegasus .
Przyjęty przez rząd Togo w piątek 3 sie 2018Narodowy Plan Rozwoju (NPR) jest dokumentem strategicznym pięcioletni obejmujący lata 2018- 2022 . Ma on na celu strukturalne przekształcenie togijskiej gospodarki w kierunku silnego, trwałego, odpornego wzrostu sprzyjającego włączeniu społecznemu, tworzenia godnych miejsc pracy dla wszystkich i poprawy dobrostanu jednostek.
Ostateczne wyniki 4 th ogólne Spis Powszechny Ludności i Mieszkań (RGPH) odnotowano w 2010 roku przez dyrektora generalnego kont statystyk i narodowych (DGSCN), całkowita liczba mieszkańców Togo wyniosła 6,191,155 mieszkańców łącznie 3,009,095 mężczyzn (48,6%) i 3,182,060 kobiety (51,4%).
W 2020 roku szacuje się ją na 8,6 mln mieszkańców, przy średniej gęstości 133 mieszkańców/km 2 . Jego roczne tempo wzrostu szacuje się na 2,69%, a śmiertelność niemowląt wynosi 45,2 ‰ . Oczekiwana długość życia szacowana jest na 64,5 roku.
W 2015 roku 40% ludności mieszkało w miastach.
W 2017 roku:
Togo składa się z około pięćdziesięciu grup etnicznych:
Językiem urzędowym Togo jest francuski . Dwoma językami narodowymi są Ewe i Kabiye , dwa ostatnie przyjęte jako takie w 1975 roku. W Togo istnieją również 53 dialekty, w tym Mina (dialekt Ewe używany w Lomé ), który służy jako język wehikularny głównie na południu kraju, ale także na terenie niemal całego kraju: mobaa , tem i peul . Języki narodowe tego kraju dzielą się na dwie grupy: języki Gur na północy i języki Kwa na południu. Jeśli lokalne języki są głównie ustne, pisane są również języki Ewe , Moba i Kabiyé .
Według raportu OIF z 2014 r. Togo ma 39% populacji frankofonów. W większości owce hoduje się na południe od Lomé w Blitta i kabiyé na północy . Językiem najczęściej używanym przez Togo w domu jest Ewe według ankiety z 2012 roku.
Według Suzanne Lafage: „Ważnym faktem ostatnich piętnastu lat jest, związany ze wszystkimi czynnikami rozwoju, a zwłaszcza dzięki szkoleniu, zauważalnie rozszerzające się rozpowszechnienie naszego języka [francuskiego] wśród mas ludowych. Konsekwencją jest zawłaszczanie francuskiego przez mało lub niepiśmiennych, zjawisko praktycznie nieznane w przeszłości. "
Według Isabelle Anzorge: „Ten [francuski] nie jest już tylko językiem »importowanym«, ale stopniowo przyjmuje tożsamość Togo, uwalniając się od wszelkich normatywnych ograniczeń, integrując w ten sposób realia kulturowe kraju. " Autor odnotował istnienie dialektalnego francuskiego: " (...) od czasu spadku frekwencji szkolnej na skutek różnych wstrząsów gospodarczych i politycznych (załamanie się fosforanów, dewaluacja FCFA, strajki uniwersyteckie po strajku generalnym z 1992 roku, klimat wojny domowej od 1991 r.), francuski [stał się] narzędziem, wręcz uprzywilejowanym środkiem komunikacji dla większości Togo, wykształconych lub nie” .
W 2015 r. różne religie kraju to:
Togo jest członkiem Organizacji Współpracy Islamskiej .
Bezpłatna nauka dla uczniów w publicznych przedszkolach i szkołach podstawowych obowiązuje od początku roku szkolnego 2008.
Na poziomie szkolnictwa podstawowego wskaźnik skolaryzacji netto wynoszący 94% w 2011 r. jest jednym z najlepszych w podregionie Afryki Zachodniej.
Jeśli chodzi o parytet płci, na poziomie podstawowym utrzymuje się on na zadowalającym trendzie (0,95 w 2008 r.).
W 2020 roku Togoska Liga Praw Człowieka (LTDH) publikuje swój roczny raport na temat sytuacji praw człowieka w kraju. Są tam denuncjowane poważne przypadki łamania praw człowieka. W ciągu trzech dekad odnotowywano przypadki tortur , przestępstw i zabójstw , a także fałszerstw i przemocy podczas wyborów.
W 2006 roku oczekiwana długość życia kobiet wynosiła 60 lat, a mężczyzn 55 lat. W 2006 r. łączne wydatki na zdrowie wyniosły 5,5% PKB.
W 2003 roku oczekiwana długość życia kobiet w zdrowiu wynosiła 46 lat, a mężczyzn 44 lata.
Gospodarka Togo zasadniczo opiera się na uprawach żywności, które stanowią aktywność 65% pracowników. Reszta siły roboczej (30%) żyje z uprawy kakao , kawy , bawełny, ale przede wszystkim z ważnych dla kraju kopalń fosforanów . Togo jest także piątym co do wielkości producentem fosforanów na świecie. W połowie 2010 roku kraj ten był jednym z siedmiu największych afrykańskich producentów bawełny .
Podobnie jak wiele krajów afrykańskich ( Senegal , Mauritius , Namibia ), Togo ma wolną strefę od końca lat 80. Tak więc w tej strefie firmy farmaceutyczne, producenci olejów roślinnych, monterzy komputerów, dystrybutorzy produktów kosmetycznych, protetycy dentystyczni czy drogowi firmy transportowe ...
Od początku konfliktu na Wybrzeżu Kości Słoniowej Togo stało się bardzo ważną platformą portową dla operatorów w Afryce Zachodniej. Port Lomé, jedyny port głębokowodny w subregionie, jest zatem strefą wolną, która nadal szybko się rozwija. Ruch kontenerowy (kontenerami) w Lomé podwoił się w ciągu trzech lat, osiągając 212 000 TEU ( ekwiwalent dwudziestu stóp ) w 2005 roku .
Na przykład Autonomiczny Port Lomé (PAL) nabył w marcu 2006 roku dwa dźwigi portowe o udźwigu 104 ton. Sprzęt ten ma wspierać rozbudowę i eksploatację terminalu, który przeżywa szybką ekspansję regionalną i zaspokaja potrzeby wielu krajów, takich jak Niger , Mali i Burkina Faso . Projekt ten powinien umożliwić przyjęcie statków o dużej pojemności, a tym samym przyciągnąć przepływy przeładunkowe, w szczególności te z Azji .
W 2019 roku PAL trzeci rok z rzędu został nagrodzony „najlepszym hubem przeładunkowym w Afryce Zachodniej” .
Togo jest częścią Wspólnoty Gospodarczej Państw Afryki Zachodniej i Afryki Zachodniej Unii Gospodarczej i Walutowej
SNCB jest obecna w: krajowego transportu pasażerskiego w SSA w ramach służby publicznej ; międzynarodowy transport pasażerski pociągami konwencjonalnymi lub pociągami dużych prędkości.
W 2011 roku Francja umorzyła dług Togo w wysokości 100 mln euro.
W Togo muzyka tradycyjna jest nierozerwalnie związana z tradycyjnymi tańcami, które same w sobie odzwierciedlają wartości, doświadczenia i praktyki różnych grup etnicznych tworzących ten kraj. Tak więc, czy to na podstawie przekazów przekazywanych w różnych tradycyjnych pieśniach, używanych instrumentów muzycznych czy wykonywanych tańców.
Przestarzały | Nazwisko | Uwagi |
---|---|---|
1 st stycznia | Nowy Rok | |
27 kwietnia | Dzień Niepodległości | Święto narodowe |
1 st maja | Narodowe Święto Pracy | |
21 czerwca | Dzień Męczenników | |
25 grudnia | Boże Narodzenie |
Kuchnia Togo, jak każda kuchnia afrykańska, jest niezwykle zróżnicowana i bogata w smaki. Ta różnorodność wynika z różnorodności kulturowej i etnicznej.
Produkty kuchni Togo pochodzą z lokalnych ziem uprawnych według regionów Togo, takich jak bulwy ( babka , maniok , pochrzyn , taro ), warzywa, owoce morza ( ryby , krewetki , kraby itp.). Togojczycy spożywają również mięso z bydła ( kurczak , perliczka , kaczka , koza , baranina , wołowina , wieprzowina ), a także z polowań ( szczur palmowy , antylopa itp.).
Przyprawy są bardzo popularne w kuchni Togo. Możemy przytoczyć: anyż , pieprz , goździki , chili , itp.
Tradycyjne togoskie napoje to: sodabi (likier otrzymywany po destylacji wina palmowego ) i tchoukoutchou (sfermentowany napój z prosa ). Oprócz lokalnych trunków, Togo posiada browar Brasserie BB Lomé, którego jeden z pilskich produktów otrzymał złoty medal na „Monde Selection Quality 2018”.
Główne dania znalezione w Togo to:
Reprezentacja Togo , nazywana w świecie futbolu „Krogulcami”, została założona w 1969 roku. Jej typowym strojem jest żółta koszulka, zielone spodenki i żółto-zielone skarpetki. Trenerem jest Claude Le Roy.
Osiągnął najwyższą pozycję w rankingu FIFA w 2006 roku przez osiągając 56 th miejsce. Obecnie jest w rankingu 122 th .
Emmanuel Adebayor , piłkarz i Afryki Golden Ball w 2008 roku, obecnie gra w Paragwaju klubu , Club Olimpia . Był jednym z głównych graczy w kwalifikacjach Togo po raz pierwszy do ostatniej fazy Mistrzostw Świata FIFA 2006 w Niemczech, strzelając 11 bramek. W szczególności brał udział w Pucharze Narodów Afryki z Togo w 2017 pomimo ich eliminacji.
Bramkarz Kossi Agassa , obecnie bez klubu, również gra w Togo.
Benjamin Boukpeti zdobył pierwszy medal olimpijski dla Togo na Igrzyskach w Pekinie w 2008 roku . Boukpeti był także finalistą olimpijskim na Igrzyskach w Londynie w 2012 roku . Jednocześnie jest bardzo aktywny w swoim kraju, gdzie stworzył programy rozwojowe, aby młodzi Togo mogli uprawiać sport w dobrych warunkach.
Mathilde-Amivi Petitjean jest pierwszym sportowcem, który zakwalifikował się i reprezentował Togo na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2014 w Soczi ( Rosja ).
Kody Togo to: