język narodowy
Ten artykuł jest szkicem dotyczącym językoznawstwa .
Możesz dzielić się swoją wiedzą doskonaląc ją ( jak? ) Zgodnie z zaleceniami odpowiednich projektów .
Sprawdź listę zadań do wykonania na stronie dyskusji .
Narodowym językiem jest język uważane za specyficzne dla narodu lub kraju , oraz dokładną definicję, która zmienia się z kraju do kraju. W niektórych krajach język może mieć status języka narodowego, uznawany przez rząd lub prawo. W zależności od kraju pojęcie to czasami nie jest mylone z pojęciem języka urzędowego .
W Afryce
W Afryce językiem(-i) urzędowym(-i) są na ogół języki używane przez administrację lub słowo pisane, podczas gdy językiem(-i) narodowym(-e) są na ogół języki ustne i języki pojazdów.
W Algierii
Arabski i Tamazight są oba języki narodowe i urzędowych.
ten 5 stycznia 2016, nowelizacja konstytucji Algierii dodała artykuł 3bis, uznając Tamazight za język narodowy i język urzędowy .
Francuski jest wspólnym językiem w administracji , w edukacji i światem biznesu.
W Kamerunie
W Kamerunie istnieje ponad 200 językach, w tym Bamoun , Bankon , Djem (w Haut-Nyong), banen , Eton , ewondo , Duala , Bassa , Yabassi , Dibom , Mbang się Ntoumou (Ntem Dolina), przy czym Bakweri się Bulu , tym fulani lub foufouldé Moundang Toupouri MAFA kapsiki Massa The guizigua języki Bamileke składać się z kilku podgrupach, takich jak fe'efe' lub nufi (w Bafang), przy czym ghomala " (w Bafoussam, Baham, Bandjoun, BATIE, Bansoa, Bandenkop. ..), medumba (w Bangangté), yemba (w Dschang), ngombaʼa (w Bamesso ), nguienban (w Mbouda) i wiele innych. W przeciwieństwie do większości krajów afrykańskich, Kamerun nie ma zatem dominującego ani wspólnego języka regionalnego. Ta różnorodność sprawia również, że Kamerun jest jednym z krajów na świecie o największym zróżnicowaniu językowym w stosunku do liczebności jego populacji. Francuski i angielski są językami urzędowymi wypowiedziane.
W Republice Środkowoafrykańskiej
Republika Środkowoafrykańska ma języka narodowego: Sango . Język francuski ma również status języka urzędowego .
W Demokratycznej Republice Konga
Język narodowy jest prawnie uznaną lingua franca w części kraju. Zwykle stosuje się go tylko doustnie. Do komunikacji pisemnej używa się języka francuskiego , który ma status języka urzędowego .
Istnieją cztery języki narodowe:
- Kikongo (zachodniej części kraju, nad brzegiem morza);
- Kiswahili (północny wschód, wschód, południe-wschód kraju);
- Lingala (północny-zachód);
- Tshiluba (centrum kraju).
W Republice Konga
W Republice Konga ma dwa języki narodowe: kituba (lokalna nazwa Kikongo ) i Lingala . Język francuski ma również status języka urzędowego .
W Erytrei
Erytrea ma dziewięć języków narodowych: Tigrinia The tygrysie The Italian The daleka The Saho , że Bilen The Beja The Kunama i Nara . Erytrea posiada również 3 języki urzędowe: angielski , arabski , tigrigna .
w gwinei
Gwinea ma osiem języków narodowych: Kpelle , Kissi , Bassari , Malinke , Loma , Fulani , Susu i Konianke , diankanké .
Język francuski ma również status języka urzędowego .
W Kenii
Kenia ma języka krajowego: suahili . Angielski jest drugim językiem urzędowym .
Na Madagaskarze
Malgaski jest językiem narodowym w Madagaskarze . Francuski jest drugim językiem urzędowym
w Maliu
W Mali trzynaście języków narodowych: Bambara The bobo The Bozo The Dogonów The Fulani The Soninke The Songhai The Senoufo-Minianka Tamashek The Hassaniya Khassonke madenkan i maninkakan .
Francuski do statusu języka urzędowego .
w rwandzie
W Rwandzie , kinyarwanda sam ma status języka narodowego. W językami urzędowymi są kinyarwanda, francuski i angielski .
W Senegalu
Senegal ma sześć języków narodowych zdefiniowane w konstytucji 2001: Wolof , Serer , poular , Mandingo , Soninke i Diola . Inne języki narodowe zostały następnie prawnie skodyfikowane: the Balanta Z Bassari , z Bedik Hassaniya manjak mankanya południe i Safi . Francuski do statusu języka urzędowego .
w Togo
Togo posiada wiele języków narodowych, na Ewe i Kabye . Francuski do statusu języka urzędowego .
W Tunezji
Tunezja nie precyzuje w swej konstytucji tylko jeden język, arabski , który jest językiem urzędowym rządu . Jednak język ten nie jest językiem ojczystym ani językiem porozumiewania się ludności; w rzeczywistości rola ta przypada tunezyjskiemu arabskiemu, który może być wówczas uważany za język narodowy tego kraju. Co więcej, mimo że nie ma oficjalnego statusu, francuski jest powszechnie używany w edukacji i handlu i opanowany jest przez 63,6% populacji. Ponadto mniejszości berberyjskie na wyspie Dżerba , które stanowią prawie 0,5% populacji, posługują się tunezyjskim chelha jako językiem ojczystym, a tunezyjskim arabskim jako drugim językiem.
W Ameryce
W Argentynie
Argentyna ma języka krajowego: hiszpańskiego .
w boliwii
Boliwia ma trzy języki urzędowe: z hiszpańskiego , w Quechua i Aymara .
W Brazylii
Brazylia ma języka krajowego: portugalsku .
W Chile
Chile ma języka krajowego: hiszpańskiego .
na Haiti
Haiti ma dwa języki urzędowe, zgodnie z konstytucją haitańską z 1987 roku: kreolski haitański , którym posługują się prawie wszyscy Haitańczycy, oraz francuski , którym opanowało się 42% dorosłej populacji.
W Meksyku
Nie ma oficjalnego konstytucyjna de jure język w Meksyku , ale hiszpański i wszystkie języki tubylcze lub rdzennych języków narodowych są uznawane na mocy ustawy o języku rdzennej ludności Praw. Rozumie się języki wysiedlonych rdzennych ludów Stanów Zjednoczonych i Gwatemali .
W Paragwaju
Paragwaj obowiązują dwa języki urzędowe: z hiszpańskiego i Guarani .
W Peru
Peru ma trzy języki krajowego: hiszpańskiego , w Quechua i Aymara .
W Urugwaju
Urugwaj ma język urzędowy: z hiszpańskiego .
W Kanadzie
Kanada posiada dwa języki narodowe, które również mają status oficjalny język: The francusku i angielsku .
W Azji i Oceanii
W Australii i Nowej Zelandii
Australia ma języka krajowego: angielskim .
Nowa Zelandia ma dwa języki narodowe angielskich i maoryskich
W Chinach
W Chinach , dialekt mandaryński od Pekinu, o nazwie „ 國語 ” w języku chińskim ( pinyin : Guóyǔ), tłumaczone jako „język narodowy”, zwany także „Chinese standard”, został wyniesiony na języku narodowym przez rząd poniższym z 1911 rewolucja w celu wzmocnienia poczucia jedności narodowej. Różne elementy słownictwa z innych chińskich dialektów lub języków zostały zintegrowane, albo w wyniku polityki językowej, albo w sposób naturalny. W 1949 roku Chiny została utworzona i poszedł polityki językowej ale przemianowany na język narodowy, oparty na dialekcie Pekinie „普通話” (pinyin: pǔtōnghuà), tłumaczone jako „język zwykłej”. Termin Guoyu jest jednak nadal używany na Tajwanie .
Zobacz także: Historia standardowego mandaryńskiego
Na Fidżi
Na Fidżi językiem urzędowym jest język angielski . Niemniej jednak fidżi i hindi są uznawane za języki narodowe.
W Indonezji
W Indonezji , język narodowy jest malajski przez co najmniej XV -go wieku lingua franca zachodniej archipelagu. Holenderscy kolonizatorzy używali go do zwracania się do tubylców. Nacjonaliści, zebrani na zjeździe w 1928 roku, uroczyście ochrzcili ją indonezyjskim , integrując pewne specyfiki języka niderlandzkiego (słownictwo techniczne, ortografia). Od niepodległości, ogłoszonej w 1945 roku, język indonezyjski ewoluował, towarzysząc budowie nowoczesnego narodu indonezyjskiego.
w Libanie
W Libanie , arabski jest językiem urzędowym i krajowym, zgodnie z konstytucją z 1990 roku [1]
Na Filipinach
Na Filipinach , angielski i filipiński są językami urzędowymi w ramach konstytucji. 1987 Filipiński , dialekt Tagalski stosowane w Manili , jest językiem narodowym. Według Komisyon sa Wikang Filipino (Filipin Language Commission) język ten jest kombinacją wszystkich języków występujących na archipelagu.
W Singapurze
W Singapurze , malajski jest językiem narodowym i jednym z języków urzędowych.
W Vanuatu
Artykuł 3 Konstytucji Vanuatu stanowi, że językiem narodowym jest Bichelamar . Stwierdza również, że „Językami urzędowymi są Bichelamar, angielski i francuski . Głównymi językami edukacji są angielski i francuski ”.
W Europie
W Belgii
Belgia ma trzy języki urzędowe i zarówno krajowego: Dutch , z francuskiego i niemieckiego . Jest podzielony na cztery regiony językowe: francuski , holenderski , niemiecki i dwujęzyczny stolicy Brukseli (francuski i niderlandzki). Jednak częstotliwość używania tych idiomów jest bardzo zróżnicowana. Tak więc niderlandzki i francuski są językami używanymi prawie wyłącznie na federalnym i regionalnym szczeblu politycznym, w mediach i przez 99% populacji; Językiem niemieckim posługuje się jedynie mniejszość językowa Miast Wschodnich .
We Francji
W Francji , język narodowy jest oficjalnie francuski od 1992 roku, w którym wyrażenie „językiem Republiki jest francuski” został dodany do artykułu 2 Konstytucji .
W Irlandii
W Irlandii , irlandzki posiada status języka narodowego, a jednocześnie, że obok języka urzędowego języka angielskiego .
W Luksemburgu
W Luksemburgu , luksemburski został język narodowy od 1984 Wielojęzyczność jest zapisane w prawie. Francuski i niemiecki są językami urzędowymi obok luksemburskiego. Biorąc pod uwagę wysoki odsetek rezydentów zagranicznych (ponad 39% całej populacji kraju), a także dużą liczbę pracowników transgranicznych, którzy przyjeżdżają do pracy w kraju, wielojęzyczność ta jest stale doświadczana.
Na Malcie
W Malta , maltański jest językiem narodowym. Językami urzędowymi są maltański i angielski . Statuty te są zapisane w konstytucji Malty.
w języku szwajcarskim
W Szwajcarii , niemiecki , francuski i włoski miały status konstytucyjny językach narodowych od czasu powstania państwa federalnego w 1848 roku , i retoromański od 1938 Yenish jest uznawany symbolicznie jako języka narodowego bez terytorium . Pierwsze trzy wymienione języki narodowe mają również status języków urzędowych . Niedawno retoromański również uzyskał status półoficjalny, jednak tylko dla „stosunków Konfederacji z osobami mówiącymi po retoromańsku”.
Bibliografia
- sztuki. 7 § 1 Konstytucji Kenii
- „ Konstytucja Tunezji, art. 1 ” ,26 stycznia 2014(dostęp 10 lutego 2014 )
- „ Arabski, tunezyjski mówiony ” , na Ethnologue (dostęp 7 sierpnia 2020 r . ) .
- (FR) [PDF]
- (w) „Nasz kraj” , Ministerstwo Informacji Fidżi
- Konstytucja Republiki Vanuatu
- Federalny Urząd Kultury: Języki i mniejszości kulturowe: Ważne daty - 1997 r.
- „ Konstytucja Federalna Konfederacji Szwajcarskiej, art. 70 ” (dostęp 18 września 2010 r. )