Moustiers-Sainte-Marie | |||||
![]() Wioska Moustiers-Sainte-Marie | |||||
![]() Herb |
|||||
Administracja | |||||
---|---|---|---|---|---|
Kraj | Francja | ||||
Region | Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże | ||||
Departament | Alpy Górnej Prowansji | ||||
Miasto | Digne-les-Bains | ||||
Międzywspólnotowość | Aglomeracja Prowansja-Alpy | ||||
Mandat burmistrza |
Marc Bondil 2020 -2026 |
||||
Kod pocztowy | 04360 | ||||
Wspólny kod | 04135 | ||||
Demografia | |||||
Miły | Moustierains | ||||
Ludność miejska |
711 mieszk. (2018 ![]() |
||||
Gęstość | 8,1 mieszkańca/km 2 | ||||
Geografia | |||||
Informacje kontaktowe | 43 ° 50 ′ 54 ″ północ, 6 ° 13 ′ 19 ″ wschód | ||||
Wysokość | Min. 474 m Maks. 1729 m² |
||||
Powierzchnia | 87,97 km 2 | ||||
Jednostka miejska | gmina wiejska | ||||
Obszar atrakcji | Gmina z wyłączeniem atrakcji miasta | ||||
Wybory | |||||
Oddziałowy | Kanton Riez | ||||
Ustawodawczy | Pierwszy okręg wyborczy | ||||
Lokalizacja | |||||
Geolokalizacja na mapie: Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże
| |||||
Znajomości | |||||
Stronie internetowej | mosiers.fr | ||||
Moustiers-Sainte-Marie ( Mostiers Santa Maria w prowansalsku według klasycznego standardu i Moustié-Santo-Mario według Mistralian standardzie ) jest francuska gmina , znajduje się w dziale z Alpy Górnej Prowansji w tym Provence-Alpes -Côte region Azure .
Osadzona na skalistej skarpie, Moustiers jest często porównywana do szopki z gwiazdą zawieszoną w powietrzu. Miasto uzyskało oficjalną nazwę Villages and cities of character , jest częścią regionalnego parku przyrodniczego Verdon i należy do stowarzyszenia Les Plus Beaux Villages de France .
Sąsiednie gminy Moustiers-Sainte-Marie to Saint-Jurs , Majastres , La Palud-sur-Verdon , Aiguines i Les Salles-sur-Verdon (w departamencie Var ), Sainte-Croix-du-Verdon , Roumoules i Puimoisson .
U zbiegu głównych szlaków turystycznych Verdon, poniżej słynnego kanionu, Moustiers-Sainte-Marie cieszy się wyjątkową lokalizacją. Wieś znajduje się około 630 metrów nad poziomem morza.
Terytorium Moustiers-Sainte-Marie składa się z doliny zorientowanej na północ-południe, otoczonej:
Na południu dolina Moustiers-Sainte-Marie otwiera się na jezioro Sainte-Croix . Od zachodu część wysoczyzny należy do gminy.
Montdenier masyw rozciąga się we wschodniej części miasta. Góra, niska, ma kilka bardzo stromych części, szczególnie na szczycie, który tworzy poprzeczkę, gdzie dolina wznosi się ostro w kierunku góry. Krawędź płaskowyżu Valensole jest również miejscami bardzo stroma.
Riou wpada do Maire , który sam jest dopływem Verdon , zbiegu zachodzących w Lac de Sainte-Croix . Terytorium gminy jest osuszane przez kilka wieloletnich lub przerywanych potoków, które tworzą czasami imponujące wodospady podczas przekraczania stromych płaskorzeźb.
Głównym źródłem jest źródło wąwozu Angouire. Wody potoków są zatrzymywane przez tamy: oprócz tego w Sainte-Croix jest kilka innych o różnej wielkości, jak na przykład potok Vallonge lub Petit Lac sur la Maïre.
Miasto obsługuje droga departamentalna RD 952 (dawna droga krajowa 552 ) w ogólnym kierunku wschód-zachód, która łączy Castellane z Gréoux-les-Bains przez dolinę Verdon i płaskowyż Valensole.
W kierunku południowym droga RD 957 (dawna droga krajowa 557 ) łączy Moustiers z Aiguines : wyjeżdża z miasta mostem Galetas . RD 352 służy płaskowyż od wsi.
Linia autobusowa łączy Moustiers-Sainte-Marie z dworcem autobusowym w Marsylii.
Linie regionalneMoustiers-Sainte-Marie jest obsługiwana przez regionalną linię ekspresową LER Provence-Alpes-Côte d'Azur o następującej trasie:
Linia | Ślad |
---|---|
27 | Marsylia ↔ Gréoux-les-Bains ↔ Riez ↔ Moustiers-Sainte-Marie ↔ Castellane |
Wieś połączona jest również linią departamentalną :
Linia | Ślad |
---|---|
BV1 | Moustiers-Sainte-Marie ↔ Roumoules ↔ Riez |
Wieś jest również połączona linią departamentalną z Var :
Linia | Ślad |
---|---|
1005 | Aups ↔ Les Salles-sur-Verdon ↔ Moustiers-Sainte-Marie (linia letnia) |
Żadna z 200 gmin w departamencie nie znajduje się w strefie zerowego ryzyka sejsmicznego. Kanton Moustiers-Sainte-Marie jest w 1b strefa (niska sejsmicznej) zgodnie z klasyfikacją deterministycznego 1991, na podstawie historycznych trzęsień ziemi , oraz w strefie 3 (umiarkowane ryzyko) według prawdopodobieństwa klasyfikacji EC8 2011. gminy Moustiers - Sainte-Marie jest również narażona na trzy inne naturalne zagrożenia:
Gmina jest również narażona na dwa zagrożenia pochodzenia technologicznego:
Przewidywalny plan zapobiegania zagrożeniom naturalnym gminy (PPR) został zatwierdzony w 2008 r. w odniesieniu do zagrożeń związanych z pożarami lasów, powodziami, ruchami ziemi i trzęsieniami ziemi; komunalnych plik informacji o głównych zagrożeń (Dicrim) nie istnieje.
Miasto było przedmiotem dwóch dekretów o klęskach żywiołowych: o powodziach i osunięciach błotnych w 1994 r. oraz w 2003 r. o osuwiskach. Na poniższej liście pojawiają się dwa trzęsienia ziemi silnie odczuwane w mieście (przekraczające intensywność makrosejsmiczną odczuwalną V w skali MSK (przebudzone podkłady, spadające obiekty)) i których pamięć została zachowana. Wskazane intensywności to te odczuwane w mieście, intensywność może być silniejsza w epicentrum :
W 1994 r. w mieście odcisnął piętno pożar w dzielnicy Tréguier.
Moustiers-Sainte-Marie to wiejskie miasteczko. W rzeczywistości jest to część gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu miejskiej siatki gęstości INSEE . Gmina jest również poza atrakcją miast.
Miasto, otoczone wewnętrznym akwenem wodnym o powierzchni większej niż 1000 ha, jezioro Serre-Ponçon , jest również miastem nadmorskim w rozumieniu prawa3 stycznia 1986, znane jako prawo przybrzeżne . Odtąd szczególne przepisy urbanistyczne zastosować w celu zachowania naturalnych przestrzeni, miejsc, krajobrazów i równowagi ekologicznej na wybrzeżu , takich jak na przykład zasady inconstructibility, poza zurbanizowanych obszarów, na pasie. Brzegowej 100 metrów, lub więcej, jeśli przewiduje to miejscowy plan urbanistyczny .
Zagospodarowanie przestrzenne miasta w 2018 r., odzwierciedlone w bazie danych europejskich zawodów biofizycznych gleba Corine Land Cover (CLC), przedstawia się następująco: roślinność krzewiasta i zielna (36,8%), lasy (27,1%), grunty orne (17,7%), otwarte przestrzenie z niewielką lub zerową roślinnością (8,2%), heterogeniczne tereny rolnicze (7,3%), śródlądowe wody kontynentalne (2,8%), tereny zurbanizowane (0,7%). Poniższa tabela przedstawia szczegółowe wykorzystanie gruntów przez gminę w 2018 r., jak wynika z tej samej bazy danych.
Rodzaj zawodu | Odsetek | Powierzchnia (w hektarach) |
---|---|---|
Nieciągła tkanka miejska | 0,7% | 62 |
Grunty orne poza systemami nawadniania | 17,7% | 1604 |
Kompleksowe systemy upraw i działek | 4,3% | 385 |
Głównie powierzchnie rolnicze poprzecinane dużymi przestrzeniami naturalnymi | 3,0% | 274 |
Lasy liściaste | 4,1% | 372 |
Lasy iglaste | 18,6% | 1682 |
Lasy mieszane | 4,4% | 400 |
Trawniki i pastwiska naturalne | 14,1% | 1278 |
Wrzosowiska i zarośla | 17,2% | 1552 |
Zmiana roślinności leśnej i krzewiastej | 5,0% | 450 |
Nagie skały | 1,6% | 142 |
Rzadka roślinność | 6,6% | 597 |
Miejsca z wodą | 2,8% | 251 |
Źródło: Corine Land Cover |
Po pożarze w dystrykcie Tréguier w 1994 r. podjęto decyzję o odrestaurowaniu gaju oliwnego , aby pełnił on rolę zapory ogniowej . Miejsca pod plantacje zostały wybrane z perspektywy krajobrazu z widokiem na wieś, oprócz innych atrakcji turystycznych miasta ( ceramika , Verdon , teren wsi).
Nazwa wsi jest jak wydaje się po raz pierwszy w tekstach ( Ecclesia Sancte Marie monasterii ) w 1009, czyli dwa priories przedstawić w pobliżu wsi, w tym jeden założony w VI th wieku. Sainte-Marie odnosi się do kościoła parafialnego. Został Moustiers-Sainte-Marie w 1848 roku.
Miejscowość Hert, na południowy zachód od wsi, jest cytowana w 909 r.: odpowiada willi (domenie) Ardas , nadanej wraz z kościołem Saint-Jean in sponsalitium , czyli towarom podarowanym Żona Fouquiera de Valensole.
Wzgórze Manaysse, na którym położona jest osada Embourgues, wzięło swoją nazwę od Pons Manasse, właściciela nieruchomości znajdującej się na tym wzgórzu, cytowanego w statucie poświadczającym darowizny Guillaume de Riez na rzecz opactwa Saint-Victor w Marsylii , około 1090 r. .
Okresy prehistoryczne i starożytne pozostawiły kilka ważnych miejsc, w tym grobowiec Grand Segriès wykopany przez André Mullera pod koniec lat 80. Siedlisko znaleziono na kopule równiny Quinson w drugiej epoce żelaza .
Liczne pozostałości pochodzą z okresu rzymskiej obecności . Kilka stron wskazuje na okupację człowieka z tego okresu.
Miasteczko Moustiers jest założony w V -go wieku przez kolonię mnichów. Rozdział kanonów powstała tam w 1052 i trwała do oddawania wszystkich kościołach Moustiers i doliny do opactwa Lérins w 1097. Klasztor wspólne prawa seigneurial z opactwa Lérins do XI TH i XII TH wieki przed miastem, aby dołączyć do pola hrabiów Prowansji .
Lokalizację Ourbès był już zajęty na czas karolińskiej : the villa Orbesio , założone w VIII th wieku. Położona na płaskowyżu 1000 m n.p.m. mogłaby stać na czele ogromnej domeny.
Priory Saint John, mogą być cytowane w 909 spośród posiadłości opactwa Cluny , a potem do opactwa św Victor w Marsylii , który plony do opactwa Lerynu wcześnie XII th century, a następnie powrócić go do niego. Inne kościoły, Saint-Saturnin, Saint-Michel, podlegają Lérins.
Hrabia Prowansji przyznaje konsulatu mieszkańców do XIII th wieku i przeniósł siedzibę z Baliwatem w Moustiers w 1300. W 1305 roku, niewielka społeczność żydowska z dziewięciu pożarów powstało w Moustiers (tj pięćdziesięciu mieszkańców). Obecność tej społeczności, ważnego rynku, wskazuje na to, że w tym czasie Moustiers było małą stolicą regionu.
Guillaume de Moustiers-Gaubert był lordem Ventavon. W 1312 r. dał swojemu synowi, damoiseau Bertrand, pełnomocnictwo do sprzedaży swoich udziałów w Moustiers królowi Robertowi. Rodzina Moustiers-Gaubertów była jedną z najstarszych rodzin szlacheckich w Prowansji. J.-P. Poly informuje, że XI th wieku, jest jednym z najstarszych świeckich właścicieli rodzin, których posiadłości znajdowały się w regionie Verdon.
Śmierć królowej Joanny I ponownie otwarty kryzys rzędu na czele hrabstwa Prowansji , miasta Aix Unii (1382-1387) wspieranie Karola z Durazzo przeciwko książę Ludwik I st Andegaweńskiego . Społeczność Moustier zbiera się na imprezę Andegawenów wkwiecień 1386 13po śmierci księcia i pertraktacjach z regentką Marią de Blois . Daje to wspólnotowe przywiązanie do domeny królewskiej, co oznaczało objęcie innego reżimu prawno-podatkowego.
Po wojnie stuletniej i powrocie bezpieczeństwa, w latach 1442-1471, kilka rodzin z Sausses osiedliło się w Moustiers w celu ponownego zaludnienia społeczności.
Komornik zostaje wzniesiony w viguerie w 1540 r. w tym samym czasie, co wszyscy w Prowansji; to także targi aż do rewolucji.
Wspólnota jest kilkakrotnie procesowana z przeorem kaplicy Saint-Jean, który nie pełni funkcji: przeor komandor , rezydował w Marsylii i wydzierżawił majątek swojego klasztoru. W stanie po raz pierwszy w 1541 roku skazany, a następnie drugi proces w XVII p wieku nie. W końcu został ponownie skazany na XVIII -tego wieku.
Miasto cieszył się wielką sławę w XVII th i XVIII -tego wieku przez „ Moustiers fajansu .”
Zgodnie z tradycją mnich pochodzący z Faênzy (Włochy) nauczyłby garncarza tego miasta tajemnicy pięknej mlecznobiałej emalii, która miała zapewnić, z błękitem zwanym „de Moustiers”, reputację miejscowej ceramiki. Pod koniec XVIII -go wieku dwunastu warsztaty funkcjonowały. Potem piece wygasały jeden po drugim, ostatni w 1873 roku. Marcel Provence podjął się w 1925 roku wskrzeszenia sztuki fajansu w Moustiers. Zbudował piec i przy pomocy dekoratorów i wykwalifikowanych rzemieślników stworzył oryginalną produkcję, inspirowaną florą i owadami tego kraju.
Moustiers jest jedną z nielicznych wiosek w Górnej Prowansji, w których przed rewolucją znajdowała się loża masońska , zwana Les Indissolvables i afiliowana do Wielkiej Loży Prowincjonalnej w 1788 roku.
Wiadomość o szturmie na Bastylię jest mile widziana, wydarzenie to zapowiada koniec królewskiej samowoli i być może głębsze zmiany w organizacji Francji. Zaraz po nadejściu wiadomości we Francji ogarnęło wielkie zjawisko zbiorowego strachu. Pogłoski o oddziałach kilku tysięcy uzbrojonych ludzi, opłaconych przez arystokratów i niszczących wszystko na swojej drodze, rozchodzą się z dużą prędkością i wywołują panikę. Ogłaszamy alarm, uzbrajamy się, wysyłamy wiadomości do sąsiednich wiosek o informacje, co sieje strach. W ten sposób powstają solidarności; utworzone z tej okazji milicje stanowią bazę batalionów Gwardii Narodowej . Ten wielki strach , pochodzący z Digne i należący do nurtu „strachu przed Mâconnais”, dotarł do Moustiers i jego regionu.31 lipca 1789 przed zgaszeniem.
Klasztor Saint-Jean, który należał do opactwa Saint-Victor, jest sprzedawany jako własność narodowa .
Patriotyczne społeczeństwo szybko został stworzony tam: to był jeden z pierwszych 21 utworzonego w Basses-Alpes , zanimCzerwiec 1792. 5 frimaire III (25 listopada 1794), przedstawiciel na misji Gauthier oczyszcza firmę.
Rewolucja i Pierwsze Imperium przyniosły szereg ulepszeń, w tym równe opodatkowanie gruntów dla wszystkich i proporcjonalne do wartości majątku każdej osoby. Aby postawić go na precyzyjnych podstawach, decyduje się na zniesienie katastru . Prawo finanse od15 września 1807określa jego warunki, ale jego realizacja zajmuje dużo czasu, urzędnicy katastru traktują gminy według kolejnych grup geograficznych. Dopiero w 1836 r . ukończono napoleońską księgę wieczystą Moustiers.
Zamach stanu z dnia 2 grudnia 1851 roku dokonanego przez Ludwika Napoleona Bonaparte wobec II Rzeczypospolitej wywołała zbrojne powstanie w Basses-Alpes, w obronie Konstytucji. Po klęsce powstania, tych, którzy powstali w obronie republiki ścigają się surowe represje: 14 mieszkańców Moustiers-Sainte-Marie zostało postawionych przed komisją mieszaną, większość skazana na deportację do Algierii .
Podobnie jak wiele gmin w departamencie, Moustiers-Sainte-Marie posiadało szkołę na długo przed ustawami Julesa Ferry'ego : w 1863 r. miała już taką, która zapewniała podstawową edukację chłopcom i dziewczętom w stolicy: prawo Falloux (1851) wymaga otwarcie szkoły dla dziewcząt w gminach liczących ponad 800 mieszkańców .
Aż do połowy XX th wiecznym winorośl była uprawiana w Moustiers-Sainte-Marie. Kilkadziesiąt hektarów wyprodukowało wino przeznaczone do konsumpcji domowej oraz do sprzedaży na lokalnych rynkach. Ta kultura została następnie porzucona.
Moustiers-Sainte-Marie była w 2011 r. jedną z trzynastu gmin departamentu, która nie była związana z żadnym publicznym ustanowieniem współpracy międzygminnej (EPCI) z własnym systemem podatkowym. Zgodnie z departamentalnym planem współpracy międzygminnej z 2011 r. ustanowionym przez prefekturę, przewidującym „pełne objęcie terytorium przez EPCI z własnym opodatkowaniem” , gmina była w latach 2013 i 2016 częścią wspólnoty gmin Asse Bléone Verdon ; od1 st styczeń 2017, aglomeracji Prowansja-Alpy .
Kropka | Tożsamość | Etykieta | Jakość | |
---|---|---|---|---|
Brakujące dane należy uzupełnić. | ||||
1800 | Bruno César Clappier | radca na dworze cesarskim w Paryżu , sędzia pokoju, radca generalny 1864-1871) | ||
maj 1945 | Jules Rouvier | UDR | ||
Marzec 1989 | Marzec 2008 | Fred Jedynka | PS | Radny generalny kantonu Moustiers-Sainte-Marie (1994-2001) |
Marzec 2008 | marzec 2014 | Alain Archiloque | DVG | wycofał się z nauczania |
od marca 2014 do czerwca 2020 | W toku (stan na 21 października 2014 r.) |
Patricia BRĄZOWA | bez etykiety | Pracownik |
W 2015 roku budżet gminy składał się z:
Przy następujących stawkach podatkowych:
Moustiers-Sainte-Marie jest jedną z 46 gmin regionalnego parku przyrody Verdon od roku3 marca 1997 r.. Niezwykły charakter jego dziedzictwa przyrodniczego, kulturowego i krajobrazowego jest więc uznawany w kraju.
Miasto uzyskało poziom „trzech kwiatów” w rywalizacji miast i wsi kwitnących .
Miejscowa brygada żandarmerii znajduje się w Moustiers-Sainte-Marie. To zależy od Rieza .
W 7 listopada 2017 r., Moustiers-Sainte-Marie jest miastem partnerskim :
Mieszkańcy są nazywane przez Moustiérains .
Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1765 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis ludności objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2007 roku.
W 2018 r. miasto miało 711 mieszkańców, co stanowi wzrost o 3,95% w porównaniu do 2013 r. ( Alpy-de-Haute-Provence : + 1,33%, Francja z wyłączeniem Majotty : + 2,36%).
1765 | 1793 | 1800 | 1806 | 1821 | 1831 | 1836 | 1841 | 1846 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1 955 | 1902 | 1,831 | 1,752 | 1828 | 1,725 | 1,790 | 1,812 | 1589 |
1851 | 1856 | 1861 | 1866 | 1872 | 1876 | 1881 | 1886 | 1891 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1,473 | 1372 | 1297 | 1,193 | 1246 | 1,193 | 1 167 | 1137 | 1,062 |
1896 | 1901 | 1906 | 1911 | 1921 | 1926 | 1931 | 1936 | 1946 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1001 | 907 | 868 | 785 | 548 | 545 | 542 | 534 | 494 |
1954 | 1962 | 1968 | 1975 | 1982 | 1990 | 1999 | 2006 | 2007 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
444 | 478 | 535 | 602 | 575 | 580 | 625 | 696 | 705 |
2012 | 2017 | 2018 | - | - | - | - | - | - |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
691 | 709 | 711 | - | - | - | - | - | - |
1315 | 1471 |
---|---|
500 pożarów | 162 pożary |
Dzieje demograficzna Moustiers-Sainte-Marie, po odpowietrzania XIV y i XV th wieków wzdłuż ruchu aż do początku wzrostu XIX p wieku został oznaczony przez okres „luz”, w którym pozostaje względnie stabilne w populacji wysokiego poziomu. Okres ten trwa aż do połowy XIX -go wieku. Wiejskich exodus następnie powoduje szybki i długotrwały spadek demograficzny. W 1901 r. miasto straciło ponad połowę ludności w stosunku do historycznego maksimum. Ruch w dół nie zatrzymał się definitywnie aż do lat 60. XX wieku . Od tego czasu populacja powoli wznowiła swój wzrost.
W mieście działa szkoła podstawowa .
W 2009 r. ludność zawodowa liczyła 379 osób, w tym 61 bezrobotnych (76 na koniec 2011 r.). Niewielka większość tych pracowników ma pensję (59%) i pracuje głównie w gminie (83%), co jest dość rzadkie. Różne rodzaje turystyki (kuracja termalna, kulturalna, sportowa, relaksacyjna) stanowią główną część działalności gospodarczej w ramach Moustiers-Sainte-Marie, a nawet działalności rolniczej służącej do pewnego stopnia jako wsparcie dla aktywności turystycznej (krajobraz w szczególności drzewa oliwne). Duży napływ turystów umożliwia handel, rzemiosło, produkcję lawendy (miód, gorzelnia itp.)
Na koniec 2010 r. sektor podstawowy (rolnictwo, leśnictwo, rybołówstwo) posiadał 30 czynnych zakładów w rozumieniu INSEE (w tym podmioty nieprofesjonalne) oraz jedno miejsce pracy zarobkowej.
Liczba gospodarstw zawodowych, według badania Agreste Ministerstwa Rolnictwa, wyniosła w 2010 roku 32 . W 2000 roku było to 35, w 1988 50. Obecnie rolnicy ci specjalizują się w uprawach polowych dla dziesięciu z nich i uprawach trwałych (sadownictwo, uprawa oliwek) dla dziesięciu innych. Pięć gospodarstw to hodowle owiec , pozostałe siedem prowadzą hodowlę mieszaną . W latach 1988-2000 powierzchnia użytkowa (UR) nieznacznie spadła z 2353 do 2204 ha . Od 2000 r. powiększyła się do 2740 ha .
Uprawy oliwek , z dziesięciu operatorów i gaj oliwny 20.000 stóp, odgrywa ważną rolę w mieście. Wytwarzana oliwa z oliwek korzysta z ChNP „Oliwa z oliwek z Górnej Prowansji”. Uprawa drzewa oliwnego była praktykowana w mieście od wieków, ale ograniczała się do niektórych zboczy. Terroir miasta rzeczywiście znajduje się na wysokościowej granicy drzewa, która może być eksploatowana z trudem tylko powyżej 650 metrów: w Moustiers-Sainte-Marie są to dobrze wyeksponowane zbocza wąskich dolin płaskowyżu Valensole . Gaj z Moustiers-Sainte-Marie zajęte kilkadziesiąt hektarów na początku XIX th wieku. Obecnie gwałtownie spadła: jest tylko 3300 drzew, w porównaniu z 20500 sto lat temu. Odpowiada za rolę dziedzictwa i kształtowania krajobrazu, oprócz swojej roli produkcyjnej.
Sektor drugorzędny (przemysł i budownictwo) liczył na koniec 2010 roku 33 zakłady, zatrudniające 34 osoby .
Pod koniec 2010 roku sektorze usługowym (sklepy, usługi) miał 152 placówek (z 117 etatowych miejsc pracy ), do którego dodawane są 12 zakłady sektora administracyjnego (zgrupowane ze zdrowiem i sektora społecznego i edukacji), zatrudniając 66 osób .
Według Departamentalnego Obserwatorium Turystyki funkcja turystyczna jest bardzo ważna dla miasta, ponieważ na jednego mieszkańca przyjmowanych jest ponad pięciu turystów, przy czym większość miejsc noclegowych ma charakter komercyjny. Obiekty noclegowe dla turystyki w Moustiers-Sainte-Marie są duże i zapewniają szeroki zakres komfortu:
Istotnym uzupełnieniem pojemności zakwaterowania są rezydencje drugorzędne: jest ich 239, stanowią one 37% mieszkań. Wśród drugich domów 44 mają więcej niż jedno mieszkanie.
Gwiazda Moustiers jest przymocowana do łańcucha, rozpiętego między dwiema górami, kilkadziesiąt metrów nad ziemią. Według legendy donosi Frederic Mistral , jest to ex-voto : Rycerz Blacas , który został wzięty do niewoli w krucjacie przez Mameluków w Damietty w 1249 roku, złożył obietnicę poświęcenia pomnika Dziewica s'był wracając pewnego dnia do swojego lenna. Wracając cały i zdrowy, dotrzymał obietnicy i zawiesił szesnastoramienną gwiazdę, symbol jego rodziny. Inna legenda mówi, że dwoje kochanków z wioski, z dwóch wrogich rodzin, które zabroniły im wzajemnej miłości, popełniło tu samobójstwo i że te dwie rodziny zawiesiły wtedy ten łańcuch. Mówi się również, że należy do rycerza Rodos. Krótko mówiąc, nikt tak naprawdę nic o tym nie wie, a na temat pochodzenia tej gwiazdy istnieje w sumie 17 wersji. Gwiazda spadła w sumie co najmniej jedenaście razy. Nową, 80 cm , z 400- kilogramowym łańcuchem powieszono w 1882 roku, a gwiazdą, którą można dziś podziwiać nie jest gwiazda oryginalna, ale ta odtworzona w 1957 roku po upadku. Obecny łańcuch o długości 135 m waży około 150 kg, a gwiazda ma średnicę 115 cm, a teraz ma tylko pięć gałęzi. W 1995 roku gwiazda spadła i została znaleziona na dnie wąwozu. Mieszkańcy wnieśli swój wkład, a miesiąc później został odrestaurowany i umieszczony z powrotem.
Muzeum ceramikiMoustiers Muzeum zostało założone w roku 1930. Jest on poświęcony fajansu Moustiers i ceramiczne mają różne czasy wykonana we wsi, w tym pięknych kawałków urządzonych z XVII th i XVIII th stulecia, dzieła mistrzów Clerissy i Olérys Ferrat. W 2014 roku muzeum zostało odnowione, a jego zbiory wzbogacone dzięki darowiźnie kolekcjonera Pierre'a Jourdana-Barry'ego.
Kościół Notre-Dame de L'AssomptionKościół parafialny Notre-Dame jest wpisany do rejestru zabytków . Jego konstrukcja jest dobrze znana: została zamówiona przez kardynała Pierre'a de Pratisa w latach 1336-1361. Zbudowany jest tylko chór , który tworzy wyraźny kąt z nawą. Jest to romański, rozciągający się na długości pięciu przęseł , sklepiony w łamaną kolebkę, z dwiema nawami bocznymi . W stolicach są ozdobione liśćmi dębu. Dzwonnica w stylu lombardzkim jest przeszyta rzymskimi arkadami wspartymi na pięknych kolumnach.
Kaplica Notre-Dame-de-BeauvoirKaplica Notre-Dame-de-Beauvoir lub d'Entremont lub de la Roche ma romański ganek, nad którym dominuje mała dzwonnica z tego samego okresu, co kościół parafialny. Drewniane drzwi pochodzą z okresu renesansu. Wewnątrz, pierwsze dwa przęsła nawy są romańskiej i sięgają XII -tego wieku , pozostałe dwa gotyckie i absydzie. Kiedyś był to „ sanktuarium wytchnienia ”. Prowadzi tam Droga Krzyżowa, przerywana oratoriami ozdobionymi emaliowanymi tablicami. Z kaplicy Notre-Dame-de-Beauvoir znajdującej się na szczycie wioski można podziwiać ogromną panoramę na dolinę burmistrza i płaskowyż Valensole .
Inne godne uwagi elementyDrzwi szafy z XV -go resztkami wieku.
Kaplica jest gotycki Clastre od XIII TH - XIV th stulecia.
W jaskini mieści się kaplica, kaplica Madeleine. Kaplica św Anny pochodzi z XVII -tego wieku : jest zbudowany w stylu romańskim z kamieni muru otaczającego miasto.
Stara kaplica klasztoru Saint-Victor Saint-Jean-de-Aval służył jako stodoła z XVI th wieku co najmniej. Nie ma już absydy i sklepienia. Pozostałości Saint-Saturnin, wybudowany w początkach XII -tego wieku , są przekształcane w firmie od XIX TH .
Klasztor Saint-Martin-d'Ourbès, 5 km na południowy wschód od wioski, leży w ruinach, w środku lasu.
Pomniki pamięci: pomnik wojenny, tablica pamiątkowa.
Miasto ma 1797 ha lasów i lasów, co stanowi 20% jego powierzchni.
Moustiers-Sainte-Marie jest jedną z 46 gmin Regionalnego Parku Przyrody Verdon od roku 3 marca 1997 r.. Niezwykły charakter jego dziedzictwa przyrodniczego, kulturowego i krajobrazowego jest więc uznawany w kraju.
Komar tygrys , prawdopodobnie przyniósł mimowolnie przez turystów z Var samochodem, jest obecny w Moustiers-Sainte-Marie. Może przenosić dengę i chikungunya .
![]() |
Blazon : |