Brousses-et-Villaret
| Brousses-et-Villaret | |||||
 Widok na centrum Villaret. | |||||
 Herb |
|||||
| Administracja | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Kraj | Francja | ||||
| Region | Oksytania | ||||
| dział | Aude | ||||
| Dzielnica | Carcassonne | ||||
| Międzywspólnotowość | Wspólnota gmin Czarnej Góry | ||||
|
Mandat burmistrza |
Yannick Alain Dufour-Loriolle 2020 -2026 |
||||
| Kod pocztowy | 11390 | ||||
| Wspólny kod | 11052 | ||||
| Demografia | |||||
| Miły | Broularetois | ||||
|
Ludność miejska |
344 mieszk. (2018  )
|
||||
| Gęstość | 31 os./km 2 | ||||
| Geografia | |||||
| Szczegóły kontaktu | 43 ° 20 ′ 35 ″ północ, 2 ° 15 ′ 15 ″ wschód | ||||
| Wysokość | Min. Maks. 229 m 599 m² |
||||
| Obszar | 11,16 km 2 | ||||
| Jednostka miejska | gmina wiejska | ||||
| Obszar atrakcji | Carcassonne (gmina Korony) |
||||
| Wybory | |||||
| Oddziałowy | Kanton Malepère do Góry Czarnej | ||||
| Ustawodawczy | Trzeci okręg wyborczy | ||||
| Lokalizacja | |||||
Geolokalizacja na mapie: region Occitanie
| |||||
| Znajomości | |||||
| Stronie internetowej | https://www.brousses-et-villaret.fr/ | ||||
Brousses-et-Villaret jest francuski gmina znajduje się w dziale z Aude w tym Occitanie regionu .
Mała wioska położona na środkowej osi Montagne Noire , kilka mil od Carcassonne , jest częścią Masywu Centralnego .
Miasto powstało w 1792 r. przez zgrupowanie dwóch przysiółków Brousses i Villaret odległych o 2 km , do których w 1970 r. dobudowano położoną w połowie drogi przysiółek Rebombier. Najstarsze Cytaty z powrotem do miejsca IX th century Villaret, a X th century Brousses wieś miała kwitnącej gospodarce w XVIII th wieku przez wielu papiernie i fabryki lnu.
Geografia
Lokalizacja
W samym sercu kraju katarów , Brousses-et-Villaret znajduje się około dwudziestu kilometrów na północny zachód od Carcassonne , między Saissac i Lastours . U podnóża Montagne Noire , naprzeciwko Corbières ( przed Pirenejami ), miasto wychodzi na winnice Cabardès .
Składa się z dwóch głównych wiosek: Brousses i Le Villaret oddalonego o 2 km oraz wioski Le Rebombier (lub Rebombié) znajdującej się pomiędzy dwoma poprzednimi. Ten ostatni został dołączony w latach 70-tych . Kilka gospodarstw rolnych i odizolowanych miejscowości jest zależnych od gminy.
Terytorium gminy graniczy z terytorium pięciu innych gmin:
| Fontiers-Cabardès | ||
| Św. Denis |  |
Cuxac-Cabardès (przy czteropunktowym ) |
| Montolieu | Fraisse-Cabardès |
Geologia i ulga
Objęte morza, aż do karbonu , tworząc przez zagięcie w czasie powstania w Masywie Centralnym , którego jest częścią The Montagne Noire to klasyka francuskiego geologii ze starożytnego Hercynian masywu (-360 do - 300 milionów lat temu). Wieś położona w strefie osiowej masywu, na jego południowo-zachodnim krańcu. Obszar ten składa się z zestawu kopuł gnejsowych usianych granitowymi wychodniami . Te wychodnie są widoczne w wielu miejscach wokół Brousses.
Brousses-et-Villaret jest częścią Masywu Centralnego . Jego pagórkowaty teren charakteryzuje się kolejnymi łagodnymi zboczami, zorientowanymi na południe-północ, które wznoszą się od wysokości 229 m na południu do 599 mw części północnej. Brousses znajduje się na średniej wysokości 400 m , Le Villaret znajduje się 100 m wyżej.
Brousses-et-Villaret znajduje się w strefie sejsmiczności 1 (bardzo niska sejsmiczność).
Hydrografia
Miasto przyłączone do wododziału Fresquel jest nawadniane przez dwie główne rzeki: Dure i Linon. Oba mają swoje źródło w Montagne Noire . Jakość wody i jej regularny przepływ pozwalały od dawna wykorzystywać ich energię hydrauliczną. Wzdłuż ich dziedzińców powstało wiele młynów i fabryk do mielenia zboża, produkcji papieru czy tkanin, jak królewskie fabryki blach stworzone przez Colberta z myślą o eksporcie swojej produkcji na Wschód.
Dure ma swoje źródło w lesie Montaud pomiędzy szczytem Miroulenque (1006 m ) i szczyt Therme Noir (1031 m ) w miejscowości Labruguière ( Tarn ) i przepływa z północy na południe. Jego pierwsze wody nazywają się strumieniem Corbières, ale po kilku hektometrach w wiosce Laprade przyjmują nazwę Dure. Strumień spływa zboczem i wpada do niskiego jeziora Laprade. Po przekroczeniu wąwozów, a następnie kolejno Caudebronde i Cuxac-Cabardès, omijając Cazelles , Dure przejeżdża przez miasto na zachód od Brousses. Kontynuując swoją drogę, przyjmuje wody Linonu i po około 30 km rzuci się do Alzeau w Montolieu . Rzeka z oczyszczonymi wodami przybiera wtedy nazwę Rougeanne i wzbiera wody Fresquel , dopływu rzeki Aude, z którą łączy się po przejściu pod Kanałem Południowym w pobliżu Montredon .
Linon ma swoje źródło w narodowym lesie Loubatière, w miejscu zwanym Capsan, na wysokości 810 m , niedaleko zapory Laprade-Basse zasilanej przez Dure. Podobnie jak ona płynie z północy na południe. Jej przebieg znajduje się na zachodniej granicy administracyjnej gminy. Przed zaopatrzeniem zbiornika wodnego w miejscu zwanym Trabex de la Baïcho czerpie wodę z dwóch strumieni: pierwszego bez nazwy, drugiego zwanego strumieniem L'Aiguille . Kontynuując zejście do serca głębokiej thalwegu , omija Fontiers-Cabardès i przechodzi w pobliżu Saint-Denis . W miejscu zwanym Le Moulin , ujęcie wody kieruje część swojej wody do Le Villaret, a następnie wraca do Linonu poniżej wioski. Po przejściu na zachód od Villaret wpada do Dure w miejscu zwanym La Forge po przebyciu około 10 km .
Strumień Dussaude bierze swoje źródło na południe od miejscowości Saint-Michel; częściowo zasila ją fontanna Saint-Michel . Płynie ze wschodu na zachód, by dołączyć do Dure niedaleko miejsca zwanego Terre d'Andine .
Trasy komunikacyjne i transport
Brousses-et-Villaret znajduje się na RD 103, osi wschód-zachód, która łączy RD 118 (oś północ-południe, Mazamet-Carcassonne) i Saissac . RD 203 przecina miasto z północy na południe, łącząc Fraisse-Cabardès z Fontiers-Cabardès. RD 48 łączy się z RD 203 na południe od Brousses i zapewnia dostęp do RN 113 (oś Carcassonne - Tuluza) przy wjeździe do Pezens .
Transport publiczny zapewnia codzienne połączenie autobusowe między miastem a Carcassonne (20 km ).
W pobliżu nie przejeżdża żadna linia kolejowa, najbliższa główna stacja to Carcassonne .
Lotnisko Carcassonne-Salvaza znajduje się około dwudziestu kilometrów. Oferuje codzienne połączenia do Charleroi w Belgii i kilka tygodniowo do niektórych brytyjskich lotnisk. Najpopularniejszym połączeniem jest Stansted, kilka kilometrów od Londynu .
Oryginalność regionu, istnieje możliwość wypożyczenia łodzi do pływania po Canal du Midi, który przepływa dziesięć kilometrów dalej.
PogodaWioska znajduje się na styku klimatu atlantyckiego i śródziemnomorskiego. Przyczyną są dwa główne wiatry:
- Tramontana lub CER , które pochodzi z północnego zachodu przynosi wpływy Atlantycki. Wieje około 200 dni w roku, zimą jest zimno i deszczowo, latem gorąco i sucho;
- żeglarz lub Autan wiatr , który przybywa z Morza Śródziemnego jest bardzo częste na koniec roku. Może oddychać przez kilka dni z rzędu. Wytworzony przez przejście ciepłego frontu nad Hiszpanią jest łagodny i bardzo wilgotny. Często określa się go mianem „szalonego” wiatru.
W 1802 r. prefekt Claude de Barante tak opisał wpływ dwóch wiatrów: „Żeglarz jest zwykle wilgotny i gorący. Często, gdy wieje, żelazo, kamienie, ściany są mokre jak podczas odwilży. Chorzy się tego boją. Budzi ból i dolegliwości nerwowe. Działa nawet na ludzi zdrowych, których siła i żywotność zdaje się spadać. Krótko mówiąc, mieszkańcy departamentu Aude […] uważają jego wpływ nie tylko za nieprzyjemny, ale potencjalnie śmiertelny. Życzą sobie powrotu cer, który przywraca świeżość, przywraca ciału, a nawet duchowi więcej sprężystości i ruchu oraz oczyszcza atmosferę, wymiatając siłą nagromadzone przez marynarza opary” .
W czasach Augusta wzniesiono ołtarz Cyrkowi, tak jak Pliniusz Starszy nadaje cers wiatrowi w swojej Historii Naturalnej : „ In narbonensi provincia, clarissimus ventorum est Circius, nec ulli eviliâ inferior ” ( „W prowincji Narbonne”). ( la Narbonnaise ) cers jest najsłynniejszym z wiatrów i nie jest gorszy od żadnego innego pod względem mocy (jego moc jest większa od wszystkich innych) ” ).
| Miasto | Światło słoneczne | Deszcz | Śnieg | Burza | Mgła |
|---|---|---|---|---|---|
| Brousses-et-Villaret | 2190 godz./rok | 695 mm / rok | 7 dni / rok | 19 dni / rok | 14 dni / rok |
| Paryż | 1797 godz. / rok | 642 mm / rok | 15 dni / rok | 19 dni / rok | 13 dni / rok |
| Miły | 2694 godz. / rok | 767 mm / rok | 1 dzień / rok | 31 dni / rok | 1 dzień / rok |
| Strasburg | 1637 godz. / rok | 610 mm /rok | 30 dni / rok | 29 dni / rok | 65 dni / rok |
| Średnia krajowa | 1973 godz. / rok | 770 mm /rok | 14 dni / rok | 22 dni / rok | 40 dni / rok |
Ze względu na swoje położenie geograficzne, opady w departamencie Aude podlegają dwóm wpływom: Atlantyckim na zachodzie, Śródziemnomorskim na wschodzie i południu, co podkreśla rzeźba terenu. Dziesięcioletnie opady dzienne wahają się zatem od 80 mm na Lauragais do 140 mm na Montagne Noire i 170 mm na Corbières Maritimes . W ostatnich latach regularnie obserwuje się intensywne epizody deszczowe (próg 200 mm w ciągu kilku godzin został przekroczony czterokrotnie w ciągu dziesięciu lat), powodując gwałtowne powodzie z silnym przepływem szczytowym. Największe opady występują w październiku i kwietniu. Deszcze letnie przybierają postać burz, czasem gwałtowne mogą przekształcić się w burze gradowe, uszkadzające plony.
| Miesiąc | J | F | m | DO | m | J | J | DO | S | O | NIE | D | Rok |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Temperatury (pod zadaszeniem, normalne) ° C | 3/8 | 5/14 | 6/16 | 7/17 | 9/20 | 14/27 | 17/31 | 17/31 | 14/25 | 11/21 | 5/12 | 6/12 | 14.25 |
| Opady (wysokość w mm, panierowany 2019) | 70 | 30 | 12 | 33 | 64 | 19 | 60 | 30 | 51 | 218 | 101 | 106 | 794 |
| Źródło: Źródła Historique-Météo.net. Dane zebrane w Carcassonne. Temperatury w Brousses-et-Villaret są nieco niższe (średnio 2 ° do 3 °) ze względu na wysokość; opady są nieco wyższe | |||||||||||||
Pobliski Montagne Noire przynosi latem względną świeżość, a zimą trochę opadów śniegu i mrozu. Średnia roczna temperatura wynosi 13 ° .
Planowanie miasta
Typologia
Brousses-et-Villaret to gmina wiejska. W rzeczywistości jest to część gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu miejskiej siatki gęstości INSEE .
Ponadto gmina jest częścią obszaru atrakcji Carcassonne , którego jest gminą w koronie. Obszar ten, obejmujący 115 gmin, jest podzielony na obszary od 50 000 do mniej niż 200 000 mieszkańców.
Zagospodarowanie terenu
Zagospodarowanie przestrzenne gminy, odzwierciedlone w bazie danych europejskiej okupacji biofizycznej gleby Corine Land Cover (CLC), charakteryzuje się znaczeniem gruntów rolnych (60,1% w 2018 r.), w proporcji identycznej jak w 1990 r. (60,2%). Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: lasy (39,8%), niejednorodne tereny rolne (33,9%), łąki (17,2%), grunty orne (9%), tereny zurbanizowane (0,1%) .
IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).
Morfologia miejska
Miasto składa się z dwóch głównych przysiółków oddalonych od siebie o 2 km i jednej trzeciej o mniejszym znaczeniu, położonej pomiędzy dwoma poprzednimi. Do tego należy dodać kilka odizolowanych gospodarstw . Nieliczne siedlisko, nawet w obrębie wiosek, pozostawia duże, dziewicze przestrzenie. W centrum Villaret znajduje się nawet staw . Mieszkania zbiorowe są niewielkie (3%) większość mieszkań to domy indywidualne, z reguły z ogrodem .
Kwatera
W 2017 r. miasto liczyło 251 jednostek mieszkalnych:
| Rodzaje zakwaterowania | Ilość | Odsetek |
|---|---|---|
| główne rezydencje | 159 | 63,2% |
| drugie domy i noclegi okazjonalne | 84 | 33,5% |
| wolne mieszkanie | 8 | 3,3% |
| Całkowity | 251 | 100% |
Zasoby mieszkaniowe są dość stare. Termin ukończenia przypada na rok 1945 dla 45% mieszkań i 68,6% dla ponad trzydziestu lat.
| Data ukończenia | Ilość | Odsetek |
|---|---|---|
| przed 1945 | 45 | 28,8% |
| w latach 1946-1970 | 23 | 14,7% |
| w latach 1971-1990 | 39 | 25% |
| 1991 i później | 49 | 31,5% |
Projekty deweloperskie
W 2014 roku w mieście badano projekt instalacji pięciu turbin wiatrowych (dwa maszty) we współpracy z sąsiednią wioską Fraïsse-Cabardès (trzy maszty). Ten prowadzony przez Audoise MŚP „Soleil du Midi Développement (SDM)” nie uzyskał poparcia ludności. W związku z tym projekt został porzucony.
Toponimia
Wieś Brousses
Według geografa André Pégoriera „Bush” to nieuprawiane miejsce pokryte „pędzlem”. Znajdujemy ślady Brousses w 934 pod nazwą Bruciae, Brucia, ale ten ewoluuje z biegiem czasu: Broxas w 950, Brocis w 1249, który jest bardzo zbliżony do Broce : „Broussaille in old French”, Brossis w 1377 i wreszcie „ Brouss” w 1781 r.
W ówczesnych dokumentach można znaleźć inne nazwy, takie jak Brocine , Brossae , Broxae oraz w wulgarnej wersji Broussos , która jest liczbą mnogą od Brousso : „Broussaille, Bruyère” w języku prowansalskim .
Wieś Villaret
Pierwsza wzmianka o „Villaret” ( wiosce, małej wiosce ) pochodzi z 889 roku: Villare sancti Stephani, następnie w 950 Villareleto , Villario w 1249, Villarium prope sanctum dyonisium w 1347, w 1641 Villar w Cabardès i wreszcie Villaret w 1781. Istnieją również inne apelacje: Villaretum , Villarium , Vilaret . Wszystkie jej kolejne nazwy mają ten sam rdzeń: „Vilar”, co tłumaczy się jako: Village lub Barn. W Occitan , Vilar oznacza małą farmę , dlatego możemy przetłumaczyć Villaret przez przysiółek od 10 do 12 świateł .
Jednolita gmina Brousses-et-Villaret
Obecna nazwa Brousses-et-Villaret data unii Brousses i Villaret w 1792 roku. Czasami czytamy Busha bez finału S i Vilareta bez drugiego L . Starożytni wymawiani w języku prowansalskim „Brossas e Vilaret”.
Wiatraki
Obecność Dure i jego wody do płynnego strumienia pozostawiono budowę wielu zakładach wzdłuż jej przebiegu od końca XVII -tego wieku. Fabryki te były głównie wykorzystywane do produkcji papieru przeznaczonego do pakowania tkanin produkowanych przez królewskie fabryki sukna, które Colbert zbudował dla tkanin przeznaczonych na eksport na Wschód.
- Hydroelektrownia Journet: dawna papiernia rodziny Journet zbudowana w 1831 roku, posiadała jedną z pierwszych maszyn papierniczych w Europie. W 1905 roku został przekształcony w elektrownię wodną i wcześnie zaopatrywał w prąd kanton Saissac .
- Le clos du petit Sidobre: miejsce pierwszej papierni w Brousses założonej w 1698 roku przez rodzinę Polère, pochodzenia prowansalskiego.
- La Fabrique: papiernia wybudowana w 1835 roku , zamknięta ostatecznie w 1904 roku.
- Le Martinet: zbudowana w 1815 r., dawna kuźnia, w 1860 r. stała się papiernią. Dziś w ruinie zachowała się jej beal .
- Młyn: działa do 1975 roku, jego układ hydrauliczny jest w doskonałym stanie (koło poziome).
- Młyn Cambou : zbudowany w końcu XVIII -tego wieku, jest to jedyny aktywny i kontynuuje tradycyjną produkcję papieru czerpanego.
- Młyn Caténat: jego istnienie poświadcza się od 1775 r. Pierwotnie młyn był młynem, następnie stał się przybudówką do fabryki, gdzie przetwarzano szmaty, które służyły jako baza do produkcji pulpy. Już nie działa.
- Młyn Chaïla (lub Chayla): papiernia stworzona w 1860 r., artykuły papiernicze na Dure w 1912 r., obecnie w ruinie.
Inne miejscowości
Według księdza Sabarthesa miejscowościami, które nadal istnieją w 1912 roku, są:
- Bouriette, czyli Boriette , zamyka się;
- Kamieniołom, przysiółek;
- Chalet de Brousses, nowoczesny i wiejski zamek;
- Lautier-Haut i Lautier-Bas, gospodarstwa;
- Mazet, owczarnia. Dziś jest to gospodarstwo rolne, w skład którego wchodzi pralinek;
- Montplaisir, gospodarstwo i dawna fabryka nad rzeką Lignon; Victoriagum w 1011, Vitarelle XVIII th wieku ;
- Parin, Payrin , Pairin w 1781;
- Pennavaire, firma;
- Rebombier lub Rebombié , farma, która stała się teraz wioską;
- la Rafanelle, zamknij się.
Fabuła
Początki
Początki wiosek Brousses i Villaret: miejsce Brousses, które było bezpośrednią domeną hrabiów Carcassonne, zostało przekazane przez Alfreda II (rok 954) opactwu Saint-Jean de Mallast de Montolieu, który był jego właścicielem do w czasie rewolucji 1789 r. W 950 r. w bulli papieża Agageta kościół Saint-Étienne du Villaret ( Villareto cum ecclesia S Stephani) został wymieniony wśród potwierdzonych posiadłości klasztoru Montolieu. Zjednoczyli się w tej samej gminie w pierwszych latach Rewolucji Francuskiej . Jednak odkrycia archeologiczne i bogata historia regionalna sugerują, że tereny miejskie znajdowały się bardzo wcześnie na scenie ludzkiej okupacji.
Pre-historia
PaleolitycznyPierwsze oznaki obecności człowieka pochodzą sprzed około 1 500 000 lat . Odkryto je na płaskowyżu Grazaille, niedaleko Carcassonne , w postaci młotów i obrobionych narzędzi. Nieco dalej na południe odkrycie człowieka z Tautavel, który miał około 450 000 lat, jest dowodem na tę obecność.
Przybycie nowoczesnego człowieka ma miejsce w regionie około 30 000-35 000 lat temu . W okresie magdaleńskim wiele jaskiń w regionie jest zamieszkiwanych lub nawet dekorowanych przez człowieka.
neolitycznyOd połowy V TH przed tysiąclecia ne, znajdujemy pierwszy zorganizowany rozliczenia w regionie Carcassonnaise, który jest pierwszym rozwój rolnictwa żyznej mady.
IV th tysiąclecia, pierwszy obwarowany miejscu, że od Auriac rozwija. Pokazuje już wysoko rozwiniętą gospodarkę handlową, która będzie utrzymywana w dużych zakładach Cavanac.
Koniec neolitu to budowa monumentalnych ogrodzeń i pojawienie się megalityzmu, które świadczą o znaczeniu kultu i czynności obrzędowych w społeczeństwach w procesie hierarchizacji. W ten sposób tusze zyskują strategiczną rolę na szlaku tranzytowym między Morzem Śródziemnym a Atlantykiem . Doprowadzi to do końca epoki brązu do stworzenia jednego z największych miast znanych w południowej Francji , która od Carsac, przodek miasta Carcassonne , pomiędzy IX th i VII XX wieku przed naszą erą.
To na tym wzgórzu, dominującym w biegu Atax ( Aude ), osiedliły się ludy późnej epoki brązu. Wiek później siedlisko otoczone rowami, powiększone, zajmuje powierzchnię ok. 25 ha . Była to wówczas jedna z największych miejscowości w południowej Galii . Niewątpliwie chronił znaczną populację, jeśli sądzić niektóre według gęstości silosów liczonych w górnej części terenu. W trakcie VI XX wieku pne. AD , siedlisko jest opuszczone, a populacje osiedlają się na sąsiednim wzgórzu miasta.
W Czarnej Górze eksploatowano kopalnie rudy od epoki brązu, czyniąc z niej centrum gospodarcze. Wymiana nasiliła się wraz z epoką żelaza . Na terenie Wielkiego Ferrier Martys , niedaleko Brousses, badania archeologiczne prowadzone przez Claude Domergue CNRS z 1972 roku wykazały, że aktywność stal istniał na miejscu pierwszej połowie I st wieku przed ne aż do III th wieku.
Antyk
czasy romańskieOkoło trzech wieków przed naszą erą południe Francji jest okupowane przez celtyckich ludów Volques (lub Volces ) pochodzących z Dunaju , Tectosages na zachodzie w regionie między Tuluzą i Narbonne (Atacins) i Arécomiques do the is, w regionie z Nîmes. Langwedocja jest wtedy częścią Galii Braccata (tych, którzy noszą bryczesy).
W 118 pne. AD , Rzymianie podbili ten region i założyli Kolonię Narbo Martius , obecną Narbonne (Narbo jest lokalnym określeniem nazwy rzeki, która ją nawadnia, Martius ponieważ kolonia jest poświęcona bogu Marsowi). Prokonsul , Gnejusz Domitius Ahenobarbus , jest odpowiedzialna za zarządzanie nimi. Miasto stanie się stolicą prowincji o nazwie Gaul Narbonnaise . Następnie Carcassonne staje się stolicą Colonia Julia Carcaso ; miasto jest ufortyfikowanym centrum administracyjnym na rzymskiej drodze, która łączy Tuluzę z Narbonne .
W Aude trasa ta przebiega przez Sostomagus ( Castelnaudary ), następnie Hebromagus lub Ebromagus lub Eburomagus ( Bram ), następnie Ad Caedros ( Caux-et-Sauzens ) i Colonia Julia Carcaso Carcasum Nolanum Tectosagum ( Carcassonne ). Ta droga położona pięć lig od Brousses (około 10 km ) umożliwia handel między dwoma miastami, których jednym z głównych towarów jest włoskie wino. Rzymianie wprowadzili wówczas winorośl na zboczach Czarnej Góry , eksploatowali kopalnie żelaza i innych minerałów, których piece zasilane są drzewami lasów dębowych i bukowych, o czym świadczą wykopaliska willi rzymskich odkrytych w sąsiednich miasta Brousses, Saint-Denis i Laprade en Cabardès. Zakład stalowa martys która rozpoczęła produkcję w połowie I st wieku, był już w pełnej gotowości. Będzie on trwał do początku III -go wieku. Gallo-rzymskie szczątki pochodzące z tego okresu odkryto w miejscowości Montolieu, ale także na terenie Brousses-et-Villaret. Rzeczywiście, w 1974 roku pan Christian Landes przeprowadził badania stratygraficzne między domenami „Roc de Vié” i „La Raffanelle”, działka katastralna A 471. Pozostałości ważnej konstrukcji dobrze datowane na podstawie materiału odkrytego pod koniec I st century BC. BC i pierwsza połowa I st wieku zostały zaktualizowane.
Najazdy barbarzyńcówW latach 406-409 Wandalowie , naród niemiecki złożony z Hasdingów i Silingów , związani z Alanami i Suevi , przekraczają Galię w kierunku Hiszpanii i pustoszą region. Trzy lata później, w 412, Wizygoci, którzy właśnie splądrowali Włochy, z kolei spustoszyli region i zajęli Narbonne, a następnie Carcassonne .
Te różne najazdy na region, który był jednym z najbardziej rozkwitających w Galii pod panowaniem Cesarstwa Rzymskiego , „spowodowały upadek listów. Opuszczono szkoły, pomniki obalono lub spłonęły. Zapomniano o zamiłowaniu do sztuk pięknych, do literatury; dzikie i okrutne maniery, straszny przesąd, zastąpiły grzeczność, uprzejmość i naukę; dziwaczne i haniebne opinie zastąpiły rozsądek i sprawiedliwość; ciemność ignorancji okryła w krótkim czasie, na kilka stuleci, zachodnie imperium ; i było to dzieło kilku rozbójników ”. Rzeczywiście szkoły w Narbonne i Tuluzie , sławne za czasów cesarzy rzymskich, zostały porzucone pod rządami Wizygotów .
Współczesny św. Prosper tak opisuje inwazję: „Od dziesięciu lat Wandalowie i Goci okrutnie nas mordują; budowane zamki, miasta położone na najwyższych górach, nie mogły uchronić swoich mieszkańców przed wściekłością tych barbarzyńców; a ludzie byli wszędzie narażeni na ostatnie nieszczęścia: nie oszczędzili ani sacrum, ani profanum, ani słabości wieku, ani seksu; mężczyźni, dzieci, męty ludu i najważniejsze osoby, wszyscy byli bez różnicy ofiarami ich miecza. Spalili świątynie, z których splądrowali święte naczynia; i nie szanował ani świętości dziewic, ani pobożności wdów. Samotnicy nie doświadczyli lepszego losu; jest to burza, która zmiotła dobrych i złych, niewinnych i winnych itd . ” .
Niemniej Wizygoci współżyją z Rzymianami we względnym pokoju.
Średniowiecze
Najazdy barbarzyńców (ciąg dalszy)Jednak Clovis , król Franków , spycha Wizygotów z powrotem do Hiszpanii po porażce w bitwie pod Vouillé w 507. Frankowie kontynuują swój marsz i wkraczają do Septimanii . Ale one są z kolei zepchnięte w 508 po porażce z Arles przeciwko Ostrogotów z Teodoryka Wielkiego, którzy przyszli z pomocą Wizygotów.
W 719 armia Saracenów dowodzona przez Al-Samha ibn Malika al-Khawlaniego , wali (gubernatora) Półwyspu Iberyjskiego , najechała region, niszcząc, paląc i masakrując wszystko na swojej drodze. Zajmuje Narbonne w 721 roku . Ale Al-Samh ibn Malik al-Khawlan został pobity i zabity podczas bitwy o Tuluzę przez księcia Eudes z Akwitanii, który przybył bronić oblężonej Tuluzy na czele potężnej armii Franków. Pokonał wojska saraceńskie, zadając im ciężkie straty (3750 zabitych).
Saraceni uciekają i szukają schronienia w Narbonne. Ale wkrótce wracają z nowymi siłami dowodzonymi przez nowego wali, Anbassę ibn Suhaym al-Kalbi alias Ambiza . Ten opanowuje cały region, którego Carcassonne w 725 r., ale zostanie pobity przez Eudes z Akwitanii, który zabije go, nie zdołał wypędzić Saracenów z Narbonnais.
Karol Martel z kolei podejmuje się, ale bez powodzenia, wypędzenia ich z prowincji. Pépin le Bref, jego syn, wyzwolił miasto Carcassonne w 759 i wypchnął Saracenów z powrotem do Hiszpanii po pokonaniu ich w pobliżu Narbonne. Arabowie ponownie próbowali najechać południe Francji w 793, ale Karol Wielki po raz kolejny pokonał ich w bitwie w regionie Narbonne.
Brousses i Villaret do IX th i X th stuleciaZałożenie opactwa benedyktynów w Montolieu datuje się na 798 r. Jest ono poświęcone św. Janowi Chrzcicielowi. ten13 czerwca 889, na mocy statutu ustanowionego w Saint-Mesmin, król Eudes potwierdza, że Villaret należy do tego opactwa.
Po śmierci Karola Łysego w 877 Langwedocja została podzielona na piętnaście hrabstw, które podlegały różnym księstwom lub rządom generalnym. Niepostrzeżenie ci konkretni gubernatorzy, znani z imion książąt, hrabiów, wicehrabiów, markizów itd., uzurpują sobie prawa suwerenne .
Hrabiowie Tuluzy sprawowali zwierzchnictwo nad hrabstwem Carcassonne.
Najwcześniejsze wzmianki o Brousses pochodzi z połowy X XX wieku. Do 954 osada należała do hrabiów Carcassonne; w tym dniu osada została przekazana opactwu Saint-Jean-Baptiste de Valseguier de Montolieu. Uzdrowienie z Brousses polega więc na „przedstawieniu pana opata Montolieu w pełnej sprawiedliwości”. Założenie sąsiedniego miasta Montolieu datuje się na25 czerwca 1146. W 1159 Henryk II z Anglii próbował najechać Langwedocję, ale został aresztowany przed Tuluzą.
Tragedia katarów w CarcasèsW tym czasie kataryzm doświadczył niezwykłej ekspansji w Langwedocji . Infiltruje zarówno najskromniejszą, jak i lokalną arystokrację. Pomimo prześladowań herezja ta jest mocno zakorzeniona w regionie, zwłaszcza w Montolieu i Saissac. Podczas soboru w Tours w 1163 zaczęliśmy się martwić herezją katarów. Dwa lata później w Albi odbyła się konferencja przeciw katarom i katolikom . Z całą pewnością stąd nazwano heretyków: albigensami .
Chociaż duchowieństwo, w szczególności opat opactwa Saint-Jean de Valseguier, doczesnego pana Montolieu, sprzeciwia się za wszelką cenę głoszeniu Doskonałych , zamożna sekta czerpie korzyści, jeśli nie z członkostwa, to przynajmniej z neutralności lokalnej panowie.
W 1207 r. Rajmund VI z Tuluzy został ekskomunikowany za bierność wobec katarów.
ten 14 stycznia 1208legat papieża Pierre de Castelnau zostaje zamordowany przez dziedzica hrabiego Tuluzy. W odpowiedzi papież zarządził krucjatę przeciwko albigensom.
Rok 1209 wyznacza początek krucjaty, którą zdecydował papież Innocenty III za zgodą króla Francji Filipa Augusta , który nie jest nieszczęśliwy, że panowie z Południa, zbyt niezależni, poddają się. Armie z północy podejmują walkę z heretykami.
Béziers spadł w lipcu, a ludność została prawie całkowicie zmasakrowana.
Carcassonne było oblegane 1 st sierpień 1209i poddaje się 15-go pod wpływem upału lata: „Carcassonnais nie mogą wyjść po wodę z fontann, a studnie miejskie wysychają latem. Choroba zaczyna zbierać żniwo. Zatłoczone domy rozbrzmiewają łzami dzieci i lamentami kobiet. Obdarte ze skóry bydło, które ma wyżywić całą populację, zaczyna gnić i wydzielać okropny zapach. Chmury much kłębią się nad miastem i dręczą wszystkich” .
Raimond-Roger Trencavel, wicehrabia Carcassonne, zostaje wzięty do niewoli; zmarł trzy miesiące później w więzieniu. Jeśli chodzi o warunki jego schwytania, według sprawozdawców wersje różnią się (w zależności od tego, czy są katolikami, czy przychylnie nastawieni do kataryzmu): jeden twierdzi, że ofiarowałby się jako zakładnik, aby zapobiec temu samemu cierpieniu jego miasta i jego ludu. los, że Béziers , drugi twierdzi, że był więziony, kiedy przyszedł do negocjacji w sprawie poddania się jego miasta. Mieszkańcy ewakuują się z miasta „nago”, czyli w spodniach i koszulach, pozostawiając swoją własność zwycięzcom.
Simon de Montfort, który objął wojskowe dowództwo krucjaty po zdobyciu Carcassonne, przyjmuje towary skonfiskowane Trencavelom i podporządkowuje kraj swojemu prawu. Tak więc Montolieu musi podporządkować się nowemu panu regionu, który konfiskuje większość majątku miejscowych lordów oskarżonych o herezję i sprzeciwianie się mu. Krucjata trwała około dwudziestu lat, podczas których region został poddany inkwizycji utworzonej w każdej parafii początkowo przez biskupów.
Ale w 1233 papież Grzegorz IX założył inkwizycję dominikańską. W Montolieu groził bunt, wobec pewnych nadużyć władzy królewskiej suwerenności i władzy religijnej. W 1240 roku , Raymond Trencavel próbuje odebrać swoje ziemie i wchodzi w walce z wojskami królewskimi. Wysłannicy z miasta Montolieu składają następnie przysięgę wierności wicehrabiemu pod murami oblężonego Carcassonne . Ludwik IX wysyła armię na pomoc oblężonym, Trencavel rozumie, że sprawa jest przegrana, znosi oblężenie i uciekł do Montrealu . Bayles i Viguiers sprowadzony z osad, wsi i miasteczek w buntu do posłuszeństwa. W 1237 roku , Jeanne de Toulouse , córka Raymond VII hrabiego Tuluzy, żonaty Alphonse de Poitiers , brat króla Francji Ludwika IX powiedział Saint Louis . Ten związek pozwoli jego śmierci zjednoczyć Langwedocję z koroną Francji.
Montolieu zostało zdobyte zimą 1240-1241 i dostarczone do ognia.
Następnie Pierre de Grave, rycerz, pan Peyriac , był jednym z panów, którzy w sobotę24 stycznia 1243, złożył królowi przysięgę, że powstanie przeciwko kompaniom wicehrabiego Narbonne ( Almeric I st ) i jego spadkobiercom oraz wiernie utrzyma pola SM Otrzymał króla św. Ludwika w miesiąculipiec 1245, z Arnauldem i Raymondem de Grave, jego braćmi, 60 funtów renty dożywotniej, przydzielonymi do miejscowości Casilag, Brousses, Cayrolles, Traussan i Azile-le-Petit, a ten książę przywrócił mu połowę miasta de Peyriac, skonfiskowanego z jego przodka, jako nagrodę za jego zasługi i oddanie sprawie religii.
Okres rewolucyjny
ten 29 stycznia 1790władze rewolucyjne tworzą departament Carcassonne (przyszły departament Aude ). Ten nowy wydział jest podzielony na dzielnice i kantony .
21 listopada 1792 r. gmina Brousses poprosiła o ponowne zjednoczenie w Villaret, a nie w Fra.sse. Nieporozumienie panujące wówczas między mieszkańcami Brousses i Fraïsse sprawiło, że rada departamentu Aude przychyliła się do tej prośby. Osady Brousses i Villaret są zatem zjednoczone w jednej gminie, która jest przypisana do dystryktu Carcassonne w kantonie Montolieu. W ciągu kilku lat placówki resortowe ulegają wielu zmianom:10 października 1795dzielnice zostają zlikwidowane, zastąpione przez arrondissements . Zmieniają się kantony. W 1801 r. Brousses et Villaret należał do okręgu Carcassonne, kantonu Saissac .
XX th i XXI TH wieku
W 2001 r. gmina dołączyła do wspólnoty gmin Cabardès Montagne Noire . 1 stycznia 2016 r., kiedy powstały nowe kantony, została przyłączona do kantonu „La Malpère à la Montagne Noire” (dawniej kanton Montreal) na mocy dekretu wydanego 24 grudnia 2015 r.
Polityka i administracja
Administracja miejska i trendy polityczne political
Rada gminy składa się z jedenastu członków. Jak w wielu wsiach liczących mniej niż 2500 mieszkańców, kandydaci ubiegają się o urząd bez przynależności do żadnej partii politycznej.
W przeszłości wieś wykazywała dużą stabilność polityczną, Pierre Inard został wybrany burmistrzem od 1977 do 2008 roku. W 2008 roku pani Danielle Nicolaou została wybrana na burmistrza i ponownie wybrana w 2014 roku.
Wyniki wyborów samorządowych z dnia 15 marca 2020 r.
Do głosowania elektorów trafiła tylko jedna lista: Yannicka Dufour-Loriolle: „Dla żywej demokracji działajmy razem” .
Było 11 wakatów:
Zarejestrowanych: 288 - Wstrzymało się: 92 - Głosujących: 196 - Biali: 6 - Remisy: 3 - Obsada : 187 64,93% zarejestrowanych
Uzyskali:
- Pani Pascale Martinez 178 głosów
- Pan Gilles Laffon 178 głosów
- Pani Nadine Bonnafous 177 głosów
- Pan Jean-Louis Petermann 176 głosów
- Pani Pierrette Pech 175 głosów
- Pan Stéphane Tylko 174 głosów
- Pan Yannick Dufour-Loriolle 173 głosy
- Pan Mathieu Jambert 170 głosów
- Pani Geneviève Sura 169 głosów
- Pan Olivier Bourjade 163 głosy
- Pani Virginie Bonnafous-Cuberos 160 głosów
Wszyscy wybrani w I turze. Dzień po wyborach pani Geneviève Sura złożyła rezygnację.
Kryzys Covid19, który doprowadził rząd do odroczenia utworzenia rad gminnych, 10 nowo wybranych urzędników objęło urząd 18 maja 2020 r. 25 maja podczas pierwszej rady miejskiej wybrano:
- Pan Yannick Dufour-Loriolle Burmistrz ,
- Pan Jean-Louis Petermann I Zastępca,
- Pani Viginie Bonnafous-Cuberos II zastępca.
Lista burmistrzów
| Okres | Tożsamość | Etykieta | Jakość | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1929 | 1932 | Louis Durand | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 1932 | 1965 | Alfred Gasc | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 1965 | 1977 | Józef Bonnafous | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 1977 | 12 grudnia 2008 | Pierre Inard | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 2008 | 2020 | Daniele Nicolaou | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 25 maja 2020 r. | W trakcie | Yannick Dufour-Loriolle | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
spis burmistrzów (od 1792 )
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Budżet gminy
Źródło Ministerstwo Gospodarki, portal podatkowy: „rachunki gminy”
Budżet 2018| Kwota w tysiącach
euro |
Kwota na mieszkańca
w € |
Średnie wsie z
250 do 500 mieszk. w € na mieszkańca. |
|
|---|---|---|---|
| Produkt operacyjny | 349 | 993 | 823 |
| Koszty operacyjne | 228 | 647 | 635 |
| Dochód księgowy | 122 | 346 | 188 |
| Zasoby inwestycyjne | 39 | 111 | 444 |
| Praca Inwestycyjna | 58 | 163 | 416 |
| Zdolność do samofinansowania | 125 | 356 | 202 |
| Kapitał obrotowy | 186 | 528 | 871 |
| Zaległy dług | 275 | 782 | 581 |
| Kwota w tysiącach
euro |
Kwota na mieszkańca
w € |
Średnia na mieszkańca. wsie
od 250 do 500 mieszk. w €. |
|
|---|---|---|---|
| Całkowity dochód operacyjny | 350 | 993 | 823 |
| Lokalne podatki | 116 | 328 | 337 |
| Inne podatki i opłaty | 28 | 78 | 61 |
| Globalna alokacja operacyjna | 101 | 286 | 175 |
| Sprzedaż produktów i usług | 1 | 2 | 57 |
| Kwota w tysiącach
euro |
Kwota na mieszkańca
w € |
Średnia na mieszkańca. wsie
od 250 do 500 mieszk. w € |
|
|---|---|---|---|
| Całkowite koszty operacyjne | 228 | 647 | 635 |
| Koszty personelu | 91 | 259 | 208 |
| Zakupy i opłaty zewnętrzne | 88 | 250 | 207 |
| Wydatki kwotowe | 18 | 53 | 83 |
| Wydatki finansowe | 9 | 25 | 17 |
| Wypłacone dotacje | 1,3 | 4 | 32 |
| Tysiące kwoty
euro |
Kwota na mieszkańca
w € |
Średnia na mieszkańca. wsie
od 250 do 500 mieszk. w € |
|
|---|---|---|---|
| Całkowite środki inwestycyjne | 39 | 111 | 444 |
| Kredyty bankowe i długi | 0 | 0 | 96 |
| Otrzymane dotacje | 14 | 41 | 86 |
| Fundusz zwrotu podatku VAT | 14 | 39 | 37 |
| Zwrot uszkodzonego lub przyznanego mienia | 0 | 0 | 0 |
| Kwota w tysiącach
euro |
Kwota na mieszkańca
w € |
Średnia na mieszkańca. wsie
od 250 do 500 mieszk. w € |
|
|---|---|---|---|
| Całkowite wykorzystanie inwestycji | 57 | 163 | 416 |
| Wydatki na sprzęt | 34 | 97 | 337 |
| Spłata kredytów i długów | 23 | 66 | 66 |
| Wydatki do podziału | 0 | 0 | 0 |
| Przydzielone lub przyznane środki trwałe | 0 | 0 | 0 |
Zadłużenie 2018
| Kwota w tysiącach
euro |
Kwota na mieszkańca w € |
Średnia na mieszkańca. wsie
od 250 do 500 mieszk. w € |
|
|---|---|---|---|
| Zaległy dług | 275 | 782 | 581 |
| Renta dłużna | 32 | 91 | 82 |
| Zdolność do zadłużenia | 2,2 roku | 5,9 lat |
Zdolność Brousses-et-Villaret do redukcji zadłużenia ocenia stosunek niespłaconego zadłużenia do jego oszczędności (zdolność do samofinansowania). Wskaźnik ten pozwala określić, ile lat zajmie gmina spłata całości zadłużenia, jeśli co roku przeznaczy na nią wszystkie swoje oszczędności.
Polityka dotycząca środowiska naturalnegoZe względu na położenie w środku gęstego masywu leśnego (40% terytorium), suchy i gorący klimat latem, ryzyko pożaru jest wysokie. Miasto jest wymienione w departamentalnym wykazie głównych zagrożeń: Pożar z udziałem ludzi.
Miasto jest również wymienione w inwentarzu ze względu na ryzyko zalania ludzkim palem z powodu przekroczenia Brousses przez rwącą rzekę Dure .
Wydział Aude jest szczególnie narażony na powodzie, jeśli weźmiemy pod uwagę liczbę gmin, dla których zidentyfikowano takie zagrożenie (219). Przeprowadzona niedawno przez Ministerstwo Gospodarki Regionalnej i Środowiska diagnoza plasuje go wśród wydziałów najbardziej narażonych pod względem liczby gmin o wysokim lub bardzo wysokim ryzyku powodziowym.
Takie zjawiska, przybierające wyjątkowo poważny charakter, występują tam okresowo. Tak było w szczególności w latach 1940, 1962, 1966, 1970, 1986, a ostatnio 26 i 27 września 1992 r., od 7 do 11 grudnia 1996 r. i wreszcie 12 i 13 listopada 1999 r. Ta ostatnia powódź spowodował śmierć lub zniknięcie ponad 25 osób. A jeszcze bliżej, burza Klaus spowodowała wiele szkód w wydziale.
Od października 2018 r. w mieście wystąpiły 3 epizody typu „śródziemnomorskiego”, które spowodowały ulewne deszcze i powodzie w wyniku spływu. Tak było w październiku 2018, październiku 2019 i maju 2020.
Ostatnie wydane dla gminy dekrety klęsk żywiołowych to:
| Natura | Data rozpoczęcia | Data końcowa | Data zatrzymania | Dz.U |
|---|---|---|---|---|
| Burza | 06/11/1982 | 11.10.1982 | 18.11.1982 r | 19.11.1982 |
| Powodzie, lawiny błotne i wyjątkowe efekty spowodowane opadami | 22.01.2092 | 25.01.2092 | 15.07.1992 | 24.09.1992 r |
| Powodzie, lawiny błotne i wyjątkowe efekty spowodowane opadami | 11.12.1999 | 14.11.1999 | 17.11.1999 | 18.11.1999 |
| Burza Klausa, która przetoczyła się przez południe Francji | 24.01.2009 | 25.01.2009 | 26.01.2009 | 27.01.2009 |
| Powodzie, lawiny błotne i wyjątkowe efekty spowodowane opadami | 14.10.2018 | 15.10.2018 | 17.10.2018 | 18.10.2018 |
Od 2018 roku miasto jest zaangażowane w podejście „Zero Phyto”. Ta polityka środowiskowa będzie kontynuowana w 2020 roku. Aby poprawić stan zdrowia mieszkańców i bioróżnorodność terenu, gmina zrezygnowała z wszelkich zabiegów przeciw pasożytom i mchom na bazie produktów fitosanitarnych, preferując odchwaszczanie ręczne lub termiczne.
Trwa projekt sadzenia starych drzew owocowych.
Bliźniacze
Gmina nie jest bliźniakiem z żadną inną gminą.
Ludność i społeczeństwo
Demografia
W latach 1793-1861 populacja prawie się podwoiła, osiągając maksymalnie 504 dusze. Okres ten odpowiada we Francji maksymalnemu poziomowi ludności wiejskiej (1850).
W ciągu następnych stu lat, aż do 1962 roku, liczba mieszkańców nie przestała się zmniejszać, osiągając liczbę 190 (najniższy poziom od dwóch stuleci). Deflacja demograficzna jest podobna do deflacji w innych regionach Francji. Wiejskich exodus rozpoczął się industrializacji kraju, wówczas bardzo poważnym kryzysem rolnym (zboża, filoksery ) z 1880 roku przyspieszyła proces. Great War of 1914-18 odegrał wiodącą rolę w wiejskich exodus młodzieży wiejskiej poprzez konfrontację z mieszkańców miasta.
Prawa zdobywane stopniowo przez robotników ( 40 godzin tygodniowo , płatne urlopy ) były również postrzegane jako poważne krzywdy przez wykluczoną z nich ludność wiejską, popychając wielu młodych ludzi do wstąpienia do miast. Starzenie się społeczeństwa i wynikające z niego problemy z celibatem spowodowały spadek liczby urodzeń.
Poniżej, ewolucja demograficzna miasta Brousses-et-Villaret sklasyfikowana przez spis ludności sięga od 1793 roku do dnia dzisiejszego.
Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis jest obecnie oparty na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów gminy przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. W przypadku gminy pierwszy wyczerpujący spis ludności objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2008 r. W 2018 r. gmina liczyła 344 mieszkańców, co stanowi wzrost o 0,29% w porównaniu z 2013 r. ( Aude : + 2,17%, Francja z wyłączeniem Majotty : + 2,36% ).
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego 
|
Od 1962 r. tendencja ta została odwrócona i liczba ludności powróciła do poziomu 1800 r. To ponowne zainteresowanie wsią wynika częściowo i łącznie z usprawnieniem środków transportu, które skracają czas podróży. nieruchomości, które popychają mieszkańców miast do inwestowania na obrzeżach miast. Według INSEE exodus ze wsi zakończył się we Francji około 1975 roku . Od tego czasu saldo migracji wsi/miast ustabilizowało się, a nawet od początku lat 90. uległo odwróceniu.
Jeśli chodzi o ewolucję równowagi demograficznej od 1962 roku, oto kilka informacji [1] .
- Różnica między naturalną równowagą prawie zerowa,
| 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | Roczna średnia | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Urodzenia | 3 | 1 | 3 | 3 | 2 | 4 | 1 | 2 | 1 | 2 | 2.2 |
| Śmierć | 2 | 1 | 1 | 3 | 1 | 2 | 2 | 2 | 1 | 4 | 1,9 |
| Różnica | +1 | 0 | +2 | 0 | +1 | +2 | -1 | 0 | 0 | -2 | +3 |
- a dodatnie saldo migracji (różnica przyjazdów i wyjazdów) dało bilans demograficzny +113 mieszkańców, co sprowadziło ludność praktycznie do poziomu 1800 .
| 1968/1975 | 1975/1982 | 1982/1990 | 1990/1999 | 1999/2006 | 2006/2011 | 2011/2016 | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Naturalna równowaga w% | -0,3 | +0,1 | -0,2 | -0,2 | -0,5 | +0,2 | +0,2 |
| Migracja netto w % | +1,6 | -0,4 | +1,9 | +2,3 | +0,7 | +0,5 | +0,9 |
| Roczna zmiana w populacji w% | +1,3 | -0,3 | +1,7 | +2,1 | +0,3 | +0,7 | +1,1 |
| Wskaźnik urodzeń % | 12 | 8,2 | 8 | 8,8 | 6 | 8,8 | 7,8 |
| Wskaźnik śmiertelności % | 14,6 | 7 | 10.1 | 10,4 | 10,6 | 6,9 | 5.4 |
- Ludność dość dobrze rozłożona w grupach wiekowych jest harmonijna i zachowuje przyszłość w zakresie równowagi przyrodniczej.
| 0-14 lat | 15 - 29 lat | 30 - 44 lata | 45 - 59 lat | 60 - 74 lata | 75 - 89 lat | 90 lat i + |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 52 | 29 | 58 | 71 | 91 | 38 | 5 |
| 14,8% | 8,2% | 16,5% | 22,5% | 23,6% | 12,6% | 1,6% |
Zdrowie
Gmina nie posiada placówki szpitalnej. Najbliższe znajdują się w Carcassonne (około 20 km ). W mieście nie ma żadnego lekarza, ale kilku w sąsiednich wioskach.
Wspomnienia
Na terenie gminy ma siedzibę kilka stowarzyszeń:
- Association Communale de Chasse Agréée (ACCA);
- Stowarzyszenie Ochrony Kościołów Brousses i Villaret;
- Stowarzyszenie Kultury i Wypoczynku Wiejskiego;
- Komitet Świąteczny;
- Papiernia Brousses;
- Środowisko, Terytoria i Krajobrazy;
- Przyjaciele Béala;
- Przyjaciele Mazeta;
- O ZARDIN.
Edukacja
Miasto posiadało w Brousses, nad ratuszem , szkołę podstawową zorganizowaną jako jedna klasa. We wtorek 18 października 2008 r. komisja bezpieczeństwa, pilnie upoważniona przez prefekturę Aude, wezwała do natychmiastowego i ostatecznego zamknięcia budynku ratusza-szkoły, ponieważ nie spełnia on już norm bezpieczeństwa, uznano za niebezpieczne. 24 dzieci w wieku szkolnym zostało przydzielonych do międzygminnej grupy edukacyjnej (RPI) w sąsiedniej wiosce Saint-Denis.
Gospodarka
Ogólne dane
Pierwsza działalność przemysłowa Montagne Noire związana z górnictwem rozpoczęła się w czasach rzymskich.
Ale to jest szczególnie między XVII E wieku oraz XIX e wieku, że kraj zna przemysłowych Golden Age dzięki energii hydraulicznej, która uruchamia wiele młynów.
Pod koniec XVII -tego wieku, Colbert założył Produkuje arkusze Royales z Langwedocji . Dwa powstają na Dure, jeden w Montolieu otwiera12 stycznia 1734, drugi w Cuxac-Cabardès w domenie la Bonde, działał od 1694 do 1885.
W 1698 roku rodzina Polère, pochodząca z Prowansji, stworzyła pierwszą papiernię w Brousses, której potomkami byli pierwsi burmistrzowie miasta. Podążały za nią rodziny Gailhardon, Journet i Chaïla. Papiernie dostarczały papier do pakowania królewskim fabrykom arkuszy, które wysyłały swoje tkaniny do Lewantu .
W 1845 r. Brousses posiadało jedenaście pracujących młynów . Cambou młyn na dure północy Brousses, jest ostatnio aktywny papiernia w Langwedocji-Roussillon , ma stać się miejscem odkrycia, inicjacji, tworzenia i produkcji rzemieślniczej.
W 1989 roku kamieniołom granitu uzyskał zezwolenie na eksploatację kilku złóż na północ od Brousses, ale szybko przestał działać z powodu braku opłacalności.
Dzisiejsza gospodarka wsi ma głównie charakter rolniczy : hodowla owiec i bydła oraz bażanty (bażantarnia Causse). Miasto nie czerpie korzyści z handlu ani usług publicznych. Jest tylko jedna pralinka : pralinek Mazet , a także dwóch rzemieślników kamieniarskich , restauracja i pole namiotowe . Od 2006 roku w Impasse de la Bergerie działa studio graficzne specjalizujące się w etykietach na wina, prowadzone przez Vanessę Yager.
Posługiwać się
Spis liczy 114 aktywnych pracowników, w tym 17 bezrobotnych, a stopa bezrobocia wynosi 14,9%.
| Wyszkolony | Aktywa | Emeryci | Bez aktywności | Całkowity |
|---|---|---|---|---|
| 86 | 114 | 68 | 39 | 307 |
| 28% | 37,1% | 22,2% | 12,7% | 100% |
Handel
W mieście nie ma sklepów osiedlowych. Od lata 2020 r. miasto stworzyło targ „czwartkowy targ”.
Przywrócenie
- Bar z winem i tapas
- Herbaciarnia
Zakwaterowanie
- Kemping
- Gites
- Drewniana chatka na łonie natury
Lokalna kultura i dziedzictwo
Zabytki sakralne
Kościół Sainte-Marie de BroussesKościół parafialny pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny , o którym najstarsza wzmianka pochodzi z 1249 roku , znajdował się 500 m na południe od wsi w kierunku Fraïsse, na łące zwanej "prat de l'Eglise" (na pewno obecny "łąka krzyża"). W średniowieczu parafia obejmowała terytorium Fraisse-Cabardès, na którym znajdował się jedynie wiejski kościół zjednoczony z biskupią noszącą imię św . Marcina .
Z badań diecezji dnia 1641 wskazuje na istnienie dwóch kościołów w 1617 roku: kościół parafialny Notre-Dame, jak również inny kościół, wyposażonego w dzwonnicy wezwaniem świętego Antoniego , zbudowany w castrum, która zniknęła dzisiaj..
Obecny kościół został zbudowany w 1763 roku i rozbudowany w latach 1874-1875. Malowidła wewnętrzne pochodzą z 1879 r., zostały wykonane przez malarza z Carcassonne M. Hourtala. Dzwon o wadze 200 kg zakupiono w 1888 roku od pana Lévêque z Tuluzy.
Stary kościół parafialny VillaretKościół w Villaret pod wezwaniem św. Etienne był parafią od X wieku do 1792 roku, kiedy to utracił swoje powołanie parafialne po ponownym połączeniu obu wiosek.
Kaplica Saint-Etienne w VillaretTa opuszczona kaplica znajduje się na cmentarzu Villaret. Było to z pewnością pierwsze miejsce kultu mieszkańców. Jest to budowla bardzo uboga, bez sklepienia z prostym dachem, pochodzenia romańskiego. Absyda nieznacznie zaokrąglona. Wewnątrz znajdują się dwa romańskie okna w formie rozkloszowanych strzelnic.
KalwariiNa terenie miasta znajduje się wiele krzyży . Dwóch z nich, wymienionych na mapach, nie udało się znaleźć. To ten, który miał być przy wschodnim wejściu do Villaret na CD 103 i ten wspomniany przy wejściu do La Bouriette w Brousses...
-
Dawna kaplica Saint-Étienne na cmentarzu Villaret.
-
Kalwaria w centrum Brousses (bez rejestracji).
-
Kalwaryjski ratusz Brousses z 1782 roku.
Od kwiecień 2010Stowarzyszenie Opieki nad Kościołami Brousses rt Villaret współpracuje z gminą przy renowacji kościołów i kaplic gminy.
W 2013 roku Stowarzyszenie uczestniczyło, przy wsparciu Heritage Foundation, w finansowaniu remontu dachu kościoła Saint-Étienne du Villaret.
Obecnie Stowarzyszenie prowadzi prace konserwatorskie w kościele w Brousses, jedynym otwartym dla nabożeństw.
Zabytki cywilne
MemoriałNa pomniku poległych miasta, znajdującym się naprzeciwko ratusza w Brousses, widnieją imiona żołnierzy wsi, którzy zginęli w służbie Francji w czasie wojny 1914-1918.
Pierwszy został zabity Eliasz Escourrou 42 th Colonial pułk piechoty, zabił wroga z7 września 1914w Souilly w Mozie . Właśnie skończył 21 lat, a wojna dopiero się zaczynała.
Ostatnim był Paul Albert, młody 23-letni Broularetois, który zmarł z powodu choroby w niewoli niemieckiej niecały miesiąc od zakończenia walk.
Podczas ostatniej wojny światowej na polu honorowym zginął tylko jeden Broularetois: Paul Escourou zabił… 14 czerwca 1940w Chaource w Aube .
Xavier Chala, papiernik z Brousses, napisał swoje pamiętniki wojenne, opublikowane w serii Mémoire de guerre en Langwedocji FAOL (wydanej wspólnie z Le Moulin à papier de Brousses) pod tytułem "A Craonne, sur le plateau ..."
-
Pomnik wojenny.
-
Certyfikat wojskowy Elie Escourrou.
-
Bok 39/45.
W 1674 r. południowy stok Góry Czarnej był jednym z najsłynniejszych ośrodków papierniczych w prowincji Langwedocja.
W 1845 r. w Brousses działało około dziesięciu młynów.
Położona na dnie doliny Dure, pośrodku ogromnych bloków granitu, pomiędzy kasztanami i dębami ostrolistnymi, papiernia Brousses jest jedyną i ostatnią aktywną w Langwedocji.
Ślad aktywności papieru bogate Brousses urodzonego pod koniec XVII -tego wieku, to nadal przez siedem pokoleń tradycji papieru czerpanego.
Papiernia Brousses jest otwarta dla publiczności przez 363 dni w roku i oferuje wycieczki z przewodnikiem oraz imprezy kulturalne.
-
Widok na papiernię Brousses.
-
Widok papeterii: Holenderski stos.
-
Myjnia Brousses.
-
Miejsca mycia.
W 1822 r. mieszkańcy Brousses mieli tylko fontannę. W 1845 roku gmina zbudował dom prania, który został pokryty w połowie XX -go wieku.
Ma rzadki układ: miejsca mycia są zmaterializowane przez piękne płyty granitowe.
Praczki były gospodyniami pralni, wpuszczano tam tylko małe dzieci. Tam mężczyznom toleruje się jedynie przyniesienie prania lub przyjście napić się bydła z sąsiedniego poidła .
Fontanna BroussówDziś fontanna działa w obiegu zamkniętym, a jej woda nie nadaje się do picia.
Granitowe skałyPowszechne w granitowych masywach Masywu Centralnego , wiele chaotycznych głazów z przepływem kulowym rozsianych po okolicy, przypominających krajobrazy sąsiedniego Sidobre. Wynikają one ze zjawiska rozkładu skał ( arenizacji ), sprzyjającego wzdłuż szczelin ( spoin ).
-
W drodze do Cambou.
-
Na północ od Brousses.
-
Na północ od Brousses.
-
W drodze do papierni.
Brousses castrum jest wymieniany przez opata Antoine Auguste Sabarthès w 1270 roku w jego topograficznej słownika Aude (1912 edition).
Ruiny rzeczywiście znajdują się na północny zachód od Brousses w lesie nad Fabryką. Mogą to być pozostałości Castrum. Według starszyzny wioski kamienie miały być użyte do budowy miasta Carcassonne .
-
Rzekome ruiny Castrum.
-
Rzekome ruiny Castrum.
Heraldyka
Herby miasta opisane w 1696 r. przez Karola d'Hozier , dwie tarcze obok siebie:
|
|
Brousses, Vert wielką literą B Argent. |
|
Le Villaret, Argent, koniczyna Gules . |
Zobacz również
Bibliografia
- „Brousses”, w Alphonse MAHUL , Cartulaire et Archives des Communes byłej diecezji i okręgu administracyjnego Carcassonne , V. Didron, Paryż, 1863, tom 4, s. 401-409 ( czytaj online )
- François Eudes de Mézeray , Histoire de France tom I, od Faramond do panowania Ludwika Sprawiedliwego , Paryż (1685).
- Jacques-Antoine Dulaure , Opis głównych miejsc we Francji , księgarnia Paris Lejay, (1789).
- Claude-Ignace Brugière de Barante , Esej o wydziale Aude , Drukarnia Carcassonne prefektury G Gareng, (Brumaire rok XI, 1802).
- Victor Duruy , Histoire Romaine , paryska księgarnia Hachette, (1850).
- Charles d'Hozier , Generalny Herbarz Departamentu Aude , Carcassonne Imprimerie François Pomiès, (1876).
- Jules Michelet , Notre France , Paryż, (1886).
- MG Alexis , Malownicza Francja Południa , Tours, Dom Alfreda Mame (1900).
- Abbé Sabarthès , Słownik topograficzny departamentu Aude, drukarnia narodowa Paryża , (1912).
- Michel Roquebert , Epos katarski , Paryż, Prywat, 1970.
- Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Planowania Przestrzennego, Dekret Morvan , n O 2005-1333 z dnia 27 października 2005 r zmieniające rozporządzenie n O 2004-65 z dnia 16 stycznia 2004 roku w sprawie rozgraniczenia masywów. NOR INTR0500300D, (2005).
- André Pégorier , Nazwy miejsc we Francji , IGN, (2006)
Powiązane artykuły
Linki zewnętrzne
- Ewidencja organów :
- Zasoby geograficzne :
- Zasoby związane z organizacjami :
Uwagi i referencje
Notatki i karty
- Uwagi
- Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego opublikowanym w listopadzie 2020 r., zgodnie z nową definicją wsi zatwierdzoną w dniu14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
- Pojęcie zlewni miast zastąpiono w październiku 2020 r. starym pojęciem obszaru miejskiego , aby umożliwić spójne porównanie z innymi krajami Unii Europejskiej .
- prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st stycznia 2018.
- Karty
- IGN , „ Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych. » , Na remorerletemps.ign.fr (dostęp 12 kwietnia 2021 )
Bibliografia
- - Widok satelitarny Brousses i Villaret
- Mapa IGN pod Géoportail
- Dekret nr 2005-1333 z dnia 28 października 2005 r. dotyczący delimitacji Masywu Centralnego
- Plan trzęsienia ziemi
- Historia życia i administracji Colberta - Pierre Clément (1809-1870)
- Esej o wydziale Aude skierowany do Ministra Spraw Wewnętrznych (Rediviva) - Claude-Ignace Brugière de Barante
- Pliniusz, Historia Naturalna , I. 2, rozdz. 47.
- „ Zonage rural ” , na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja 24 marca 2021 r . ) .
- " miejska gmina-definition " , na tej stronie INSEE (konsultowany 24 marca 2021 ) .
- „ Zrozumienie siatki gęstości ” , na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 24 marca 2021 r . ) .
- " Baza obszarów atrakcyjności miast 2020 r. " , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 24 marca 2021 r . ) .
- Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „ We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w zlewni miasta ” , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 24 marca 2021 r . ) .
- „ CORINE Land Cover (CLC) – Podział obszarów na 15 stanowisk użytkowania gruntów (obszar metropolitalny). » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostęp 12 kwietnia 2021 )
- André Pégorier, główny inżynier geograf, Nazwy miejscowości we Francji, Słownik pojęć dialektalnych .
- Abbe Sabarthès, topograficznych Dictionary of Aude 1912.
- Uwagi ogólne na temat facji magdaleńskiej basenów Aude i Roussillon [PDF]
- Jean Vaquer, Prehistoryczne początki Carcassonne – Badania archeologiczne nad Carcassonne, Towarzystwo Badań Naukowych w Aude – http://www.sesa-aude.fr/spip.php?article32
- Carsac: protohistoryczna aglomeracja w Langwedocji według J. Guilaine'a; G. Rancoule'a; J. Vaquera; Pan Passelac; JD Vigne'a; P; Barrie (współtwórca); J. Coularou (współpracownik); J. Erroux (współpracownik); G. Firmin (współpracownik); I. Krauss-Marguet (współpracownik), redaktor: Centre d'Anthropologie des Sociétés Rurales, Tuluza, Francja (1986)
- Starożytny przemysł żelazny stalowy w Montagne Noire
- Innovazione tecnica e progresso economico nel mondo romano - Elio Lo Cascio - 2003 (s. 206)
- Gallia: Wykopaliska i zabytki archeologiczne we Francji metropolitalnej - Tom 36 - 1978 - Fascicile 1 s 433
- J.A. Dulaure, Opis głównych miejsc we Francji , 1789.
- Michel Rocquebert, The Epic Cathar , Tom I, Paryż, Privat, 1970, s. 275 .
- Michel Rocquebert, The Epic Cathar , Tom I, Paryż, Privat, 1970, s. 276 .
- Uniwersalny szlachcic Francji (T.9), Nicolas Viton de Saint-Allais, Bachelin-Deflorenne (Paryż), 1872-1878, s.37 .
- Protokół z posiedzenia rady wydziału Aude. 1792 s207
- Pierre Inard, burmistrz od 1977 r. i świeżo ponownie wybrany, zrezygnował ze stanowiska 22 października 2008 r. po postawieniu aktu oskarżenia
- Yannick Dufour-Loriolle został wybrany 15 marca 2020 r. do rady miejskiej, ale powołanie rady zostało przesunięte na 18 maja, a wybór burmistrza 25 maja 2020 r. z powodu Covid19
- Peter Jordy, 1 st Zastępca Burmistrza zastępuje Pierre Marty, zmobilizowana do walki z wrogiem
- dane Ministerstwa Gospodarki , https://www.impots.gouv.fr/cll/zf1/communegfp/flux.ex?_flowExecutionKey=e1s5&_eventId=fichedetaillee .
- Prim.net: moje miasto stoi w obliczu dużego ryzyka
- Organizacja spisu na insee.fr .
- Departamentalny kalendarz spisu ludności , na stronie insee.fr .
- Od wiosek Cassini po dzisiejsze miasta na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
- Insee - Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
- Artykuł Ladépêche , https://www.ladepeche.fr/article/2008/10/23/483553-brousses-et-villaret-l-ecole-fermee-pour-cause-d-insecurite.html .
- Źródło INSEE 1999 spis ludności Brousses-et-Villaret na stronie internetowej INSEE
- Biuletyn Miejski ze stycznia 2003 r.
- Mémoire des hommes, strona internetowa Ministerstwa Obrony .
- Herbarz Generalny osób, majątków, spółek, organów i wspólnot (obecny okręg Aude) / wyciąg z Herbarza Generalnego (rękopis), sporządzony na podstawie edyktu 1696 przez Charlesa d'Hozier , wyd. de Carcassonne, 1876, s. 15, ( tekst o Gallicy )