Seignelay | |||||
![]() Kościół Saint-Martial. | |||||
![]() Heraldyka |
|||||
Administracja | |||||
---|---|---|---|---|---|
Kraj | Francja | ||||
Region | Bourgogne-Franche-Comté | ||||
Departament | Yonne | ||||
Miasto | Auxerre | ||||
Międzyspołeczność | Wspólnota gmin Serein i Armance | ||||
Mandat burmistrza |
Thierry Corniot 2.020 -2.026 |
||||
Kod pocztowy | 89250 | ||||
Kod wspólny | 89382 | ||||
Demografia | |||||
Miły | Seigneulois, seigneuloises | ||||
Ludność miejska |
1485 mieszk. (2018 ![]() |
||||
Gęstość | 110 mieszk./km 2 | ||||
Geografia | |||||
Informacje kontaktowe | 47 ° 54 ′ 15 ″ na północ, 3 ° 36 ′ 09 ″ na wschód | ||||
Wysokość | Min. 88 m Maks. 192 m |
||||
Powierzchnia | 13,47 km 2 | ||||
Rodzaj | Gmina wiejska | ||||
Obszar atrakcji |
Auxerre (gmina korony) |
||||
Wybory | |||||
Oddziałowy | Kanton Saint-Florentin | ||||
Ustawodawczy | Drugi okręg wyborczy | ||||
Lokalizacja | |||||
Geolokalizacja na mapie: Bourgogne-Franche-Comté
| |||||
Znajomości | |||||
Stronie internetowej | seignelay.fr | ||||
Seignelay jest francuski gmina znajduje się w dziale z Yonne w regionie Burgundia, Franche-Comté
Seignelay jest położone 14 kilometrów na północ od Auxerre , między rzekami Yonne 4,5 km na zachód i Serein, które wyznacza mniej więcej północną granicę.
Miasto położone jest na południowy wschód od Haut du Tureau (lub Thureau), na wysokości 150 m n.p.m., tym bardziej godne uwagi, że wyznacza początek równiny na północy, która w mieście waha się między oraz 92 i 95 m wysokości.
Południe miasta, około 425 hektarów, pokryte jest lasem Saint-Germain i różni się wysokością od 130 m u podnóża południowej flanki Haut du Tureau do 168 mw środku lasu.
Serein płynie w kierunku wschód-zachód na granicy gminy z Hauterive do północy.
Tylko jeden z jej dopływów przepływa przez miasto i tam się spotyka: Ru de la Bûche (lewy brzeg), który częściowo służy również jako granica miasta z Héry na wschodzie. Ru des Ventes i Ru du Crot des Ormes, oba na prawym brzegu Serein, spotykają się naprzeciw miasta na brzegu należącym do Hauterive ; niemniej jednak karmią wodę Seignelay.
Cul de la Bonde ru bierze swój początek w południowej części miasta, płynie na południowy zachód i łączy się z Yonne 2,8 km dalej w Chemilly-sur-Yonne .
Zasięg o długości 1375 m na lewym brzegu od farmy Haras do młyna Seignelay został zamówiony przez Colberta około 1666 r., Który miał na celu zaopatrzenie w wodę jego foluszy i dwóch nowo wybudowanych młynów, Petit-Moulin i Grand-Moulin. Kiedy w 1809 r. Grand-Moulin de Seignelay został zniszczony i jego śluzy, nie tylko spadł poziom Serein, ale ustały wylewy rzeki, która użyźniała zalane łąki. Te łąki i pastwiska zostały następnie przekształcone w pola. Pod względem hydrograficznym zasięg jest uważany za ramię Serein.
W XIX th century, z młynów Hery do Beaumont , pogodnej miał znaczną utratę przepustowość znacznie latem w Hery była wystarczająca, aby uruchomić dwa młyny, aby Seignelay spadek był już widoczny, a Beaumont tylko jeden młyn może okazać .
Miasto przecina w kierunku północ-południe droga D84 łącząca Mont-Saint-Sulpice , Brienon-sur-Armançon , Bellechaume i Arces-Dilo na północy, z Monéteau i Auxerre na południu. Zjazd 19 z autostrady A6 znajduje się 6 mil na południe.
Najbliższe stacje to Laroche - Migennes (najlepiej serwująca) na 11,8 km i Auxerre na 12,5 km .
Seignelay jest gminą wiejską, ponieważ jest częścią gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu miejskiej siatki gęstości INSEE .
Ponadto gmina jest częścią obszaru atrakcyjnego Auxerre , którego jest gminą w koronie. Obszar ten, obejmujący 104 gminy, jest podzielony na obszary od 50 000 do mniej niż 200 000 mieszkańców.
Nazwa miejscowości jest poświadczona w zlatynizowanych formach Sigliniacus w 864 r. ( Ogólna karta Yonne, I, 88); Selleniacum około 1125 r. ( Tamże , I, 258); Seleneium w 1190 (ABB Escharlis). Seilleneyum XIV p wieku (Gesta Pontif Autiss ..) Siligniacum do XIV p wieku (Gesta Pontif Autiss ..); Sellenayum w 1331 r. (Kaplica. De Seignelay); Seleigneium w 1333 r. (Rozdz. Sens); Saillegniacum w 1361 (kart skarbowych, prawidło 89. N O 613); Senelayum i Saillenaium ( pouillé z diecezji Auxerre ); Seigneleyum the XV th wieku (Pouillé z diecezję Sens ) Synelayum w 1637 r. (Rozdz. D'Auxerre, reg. De la Régale).
Ale także w formach romańskich Sallenai ok. 1170 r. ( Furman Gen. Of Yonne, II, 213); Seillenay w 1256 (cart. De Pontigny, f ° 21 v °, Bibl. Imp.); Seillegnay do XIV p wieku (uszczelnienie Simon Seignelay); Saillenay się XV th wieku (Jean uszczelniający Seignelay, Arch Yonne.); Sallenay około 1550 r. (Biskup Auxerre); Sinelay w 1641 roku; Signellay w 1650 r. (Stan cywilny).
Obecna pisownia Seignelay została ustalona w momencie, gdy Jean-Baptiste Colbert de Seignelay dodał ją do swojego nazwiska.
Według opata Henry'ego wzgórze zostało nazwane Signum Lœtum po bitwie między biskupem Ebbon de Sens i jego wasalami z jednej strony, a Saracenami ( wspomina się również o Wizygotach ) z drugiej strony, w 729 lub 732; aby zasygnalizować zwycięstwo Sénonais, umieścili znaki lub flagi zabrane wrogowi na tym wzgórzu położonym w pobliżu Régennes i poza diecezją Sens (której granicę wyznacza Serein na północ od Seignelay).
Jest to galijski lub galijsko-rzymski typ toponimiczny w - (i) acum , sufiks miejscownika, który również oznacza własność.
Pierwszy element Siglin- > Seignel- reprezentuje germański antroponim Sigilina , imię żeńskie, które z większą pewnością spotyka się w Selaincourt (Meurthe-et-Moselle, Siglini curtis w 836) i Selincourt (Somme). Rzeczywiście, imiona w -krótkie składają się na ogół z antroponimem typu germańskiego, który jest rzadszy w przypadku imion z - (i) acum . Jednak formy Siglin-i (curtis) i Siglin-i (-acum) są podobne i współczesne. Ponadto imię osobiste Sigilina w jego łacińskiej formie jest częste i dobrze potwierdzone w dokumentach średniowiecznych, gdzie jest odmianą Segolina > Ségolène .
Uwaga: Z fonetycznego punktu widzenia zmiana z * Sigilin-iacum na Siglin-iacum (osłabienie interkonsonicznego i ) nie stanowi problemu, ponieważ jest to powszechne zjawisko haplologii . Ponadto dobrze potwierdzone są antroponimy męski Siglinus i żeński Siclina , odpowiednio od Sigilinus i Sigilina .
François Falc'hun zaproponował hipotetyczne celtyckie słowo * sigl lub * siglen , które oznaczałoby bagno i dosłownie oznaczało: „która graniczy z bagnistym strumieniem” w odniesieniu do rzeki Serein, która płynie na dnie cypla, na którym osiedlił się Seignelay. Przez „celtycki” musimy rozumieć celtycki kontynent , czyli w tym przypadku galijski . Ta marginalna teoria nie jest przyjmowana przez głównych toponimistów z braku dowodów potwierdzających hipotezę o istnieniu takiego słowa, nieobecnego w galijskich słownikach.
Sześć starożytnych dróg znajduje się w promieniu 10 km wokół Seignelay , z których najważniejsza stała się Via Agrippa de l'Océan, która przebiegała przez Héry i Les Baudières na północy gminy Héry . W Venouse tych tras pozostał mały kamienny most . Beaumont , sąsiednia wioska na północnym zachodzie, ma mocne argumenty za byciem Bandritum na mapie Peutinger na przedrzymskiej drodze między Autun i Sens przez Auxerre. Rzymianie ulepszyli wiele z tych dróg.
Pierwsze ślady lokacji na miejscu Seignelay sięgają najazdu wojsk rzymskich (przybycie w ten region około -54 lub -53 roku pne).
Legion zbudował obóz na południe od obecnej wioski. Obóz rzymski, który służył także Saracenom, którzy okopali się tam na krótko po klęsce pod Sensem, znajdował się na wysokości położonej na południe od miasta, która wznosiła się na 148 m . W XIX th jeden wieku wciąż widział pewne luki, które go otaczało. Castrum cytowany przez Glabert w 990 jako zamek Seignelay, był prawdopodobnie ten dawny obóz. Tam też powstały kolejne zamki w Seignelay. W 1817 r. Podczas rozbiórki fundamentów ostatniego zamku odsłonięto rzymskie kafelki i starożytne paliki. Ulica wychodząca z Héry i prowadząca do tej części Seignelay to rue Gatelot, dawniej rue de Gastello, pochodząca z łacińskiego Castello : stara rue du Château.
Od 711 roku Saraceni zajmują Półwysep Iberyjski i powoli posuwają się na północ, za Pireneje. Podbiwszy Langwedocję, od 725 r. Pustoszyli dolinę Rodanu, posuwając się nawet do splądrowania miasta Autun (22 sierpnia 725) i oblegają na terytorium Franków miasto Sens .
Święty Ebbon , biskup Sens , wypiera Saracenów z Sens i prowadzi ich do obecnego miejsca Seignelay, gdzie odniósł zwycięstwo nad najeźdźcami w 727 , pięć lat przed tym, jak Charles Martel zepchnął ich z powrotem do zwycięstwa Poitiers na25 października 732.
Tradycja głosi, że w dziękczynieniu za zwycięstwo św. Ebbon wzniesiono kaplicę na miejscu tego obozu, gdzie wzniesiono znaki odebrane wrogowi, jako znak triumfu; byłby początek powstania wsi. Ale w 864 roku cywilne Seignelay zostało zredukowane do małego gospodarstwa. Pomiędzy Fontaine des Noyers i D84 w kierunku Brienon znajduje się kolonia trędowatych , z kaplicą pod wezwaniem św. Jana Ewangelisty . Kapelan został wybrany przez Pana za zgodą biskupa. Kaplica została sprzedana i zniszczona w 1793 roku.
Panowie Seignelay słyszałem o nich od IX th wieku, kiedy król Eudes zalecane w liście, że Pan czasu i niektóre z jej sąsiadami udać się do opactwa św German z Auxerre mienia że „ukradli od niego . Jest całkiem możliwe, że w tamtym czasie lordowie Seignelay byli niezależni od hrabiów Auxerre: system feudalny nie wszędzie jeszcze obowiązywał, a sam król musiał interweniować bezpośrednio. Zwróć uwagę, że tylko niezależni lordowie mogli zdecydować o podniesieniu lub złożeniu broni oraz o tym, czy służyć w obcym kraju.
Późne średniowiecze X th centuryW 972 r. We wsi stał już kościół pw. Św. Świętymi patronami wioski byli św. Sebastian i św. Ludwik; Saint Germain był patronem kaplicy klasztornej. Héribert , biskup Auxerre deStyczeń 971 po jego śmierci 23 sierpnia 996lub później przekazał te kościoły opactwu Saint-Germain d'Auxerre - darowizna potwierdzona przez papieża Eugeniusza III w 1152 roku.
W X -go wieku, dwór został wzniesiony w baronii.
~ 990: Pierwszy władca Seignelay wiadomo Baron Bavo I Seignelay (zmarł po 1015), pod koniec X th wieku. Bavon żyje w 990 r. Iw 1015 r., Kiedy jest cytowany jako asystent rady w Héry . Pochodziłby z pierwszej rodziny, która była właścicielem zamku po odejściu Saracenów i jest początkiem linii, która da Seignelay 15 lordów w ciągu 370 lat .
XI th century~ 1000: Podążając za jego synem Alwalonem I z Seignelay, obaj kontynuują tę samą linię przemocy, co ich przodkowie i poszerzają swoją domenę poprzez egzekucje, grabieże i inne nadużycia wobec sąsiadów, poczynając od domu zakonników i innych posiadłości że mnisi z Saint-Germain d'Auxerre posiadali wówczas w Héry , a także mnisi z Saint-Benoît osiedlili się w Héry . Wraz z nimi baronia Seignelay rozciąga się między ru de Sinotte (mały, bezpośredni dopływ Yonne, przepływający mniej niż 500 m za południową granicą miasta Seignelay) i Armançon, 10 km na północ od Seignelay - a nawet dalej. ponieważ obejmuje również Bellechaume ( 6 km na północ od Armançon , 15 km na północ od Seignelay) i Avrolles (12,6 km na północny zachód); jeśli chodzi o zasięg wschód-zachód, obejmuje Saint-Florentin ( 15 km na północny wschód), Ligny-le-Châtel ( 12 km na wschód), Montigny-le-Roi i poza brzegi de l'Yonne z Bassou (7,2 km na północnym zachodzie) i Chichery (2,5 km poniżej Bassou). Wszystkie ziemie na północ od Serein znajdują się w hrabstwie Szampania .
~ 1020: Trzecim władcą tej linii jest Adalwalon lub Adalwalo de Seignelay (zmarł przed 1030), znany na mocy porozumienia z Winemanusem, opatem Saint-Rémi-lès-Sens . Zmarł przed 1030 rokiem, w okresie trwającego kilka lat ciężkiego głodu.
~ 1030: Po Adalwalo następuje jego syn, Bavon II de Seignelay, czwarty w kolejności, który odnawia i wdraża traktat zawarty między jego ojcem a Winemanusem; ale jego życie jest krótkie, jak w trzech poprzednich pokoleniach.
Rodziny Seignelay, Courtenay i hrabiego Joigny, którzy spotkali się w 1080 i 1082 r., Broniły Sénonais przed hrabstwem Auxerre, które zostało poddane instytucjonalnej anarchii od czasu śmierci w walce hrabiego Renaud de Nevers. Król Francji awansował w 1097 roku na tron arcybiskupi Sens, imieniem Daimbert, który mógł być członkiem rodziny Seignelay i zmarł w 1122 roku.
~ 1104: Alwalon II de Seignelay, baron najpóźniej w 1104 († 1140), piąty z linii, jest również nazywany Angalon . Seignelay jest już pierwszym seniorem hrabstwa Auxerre: Guillaume II (1083-1148) hrabia Auxerre podaje Alwalon jako najważniejszego ze swoich baronów w 1104 roku, Billon robi to samo w 1675. Widzi założenie opactwa w 1114 roku. Pontigny , który konkuruje z opactwem Saint-Germain d'Auxerre, z którym jego rodzina zawsze miała problemy i jako jeden z pierwszych przekazuje darowizny. W tym ruchu podąża za nim wielu innych, takich jak Geoffroy du Moulin, który w 1118 r. Przekazał ziemię Sainte-Porcaire opactwu Pontigny , zachowując dla siebie wszystkich poddanych; lub Bertrand de Seignelay, wasal Aldawona II, który wraz z żoną Ilduisis przekazał w 1126 r. nowemu opactwu swoje posiadłości w Sainte-Porcaire, Ligny-la-Ville i Ligny-le-Châtel ; Gaultier dit le Chauve lub Botte-Sacrée, syn Bertranda, został zakonnikiem w Pontigny iw 1135 roku przekazał swojemu opactwu dobra, które posiadał w Rouvray , Hauterive , Îles (Isles) i Les Ormes w kierunku łaźni Saint-Aignan.
Adalwon poślubił Agnes w 1132 r., Wdowę po Milesie III, lordu Noyers. Zmarł w 1140 r., Pozostawiając trzech synów: Deimberta, Bocharda i Étienne'a.
W 1074 roku hrabia Joigny przeszedł z waselstwa hrabiego Bar-sur-Aube (Raoul de Valois) na hrabiego Troyes, spadkobiercę tego ostatniego. W rezultacie, kilkadziesiąt lat później, w 1125 r., Hrabstwo Joigny musiało podążać za polityką hrabiego Thibaulta Wielkiego, który był nieustannie wrogi królowi Francji. W rezultacie jedność działania panująca między Sire de Seignelay i hrabią de Joigny została przerwana. Król zachowuje lojalność rodu Seignelay, ponieważ w 1190 roku Ferry de Seignelay został już ustanowiony przez swojego starszego jako Lord of Cudot, lenno należące do arcybiskupstwa Sens.
Deimbert I st Seignelay szósta linia, zastąpił swojego ojca Adalwon II. Faworyzuje również opactwo Pontigny , któremu wraz z żoną przekazał cały swój majątek w Crécy i Księstwie w 1145 roku. Prawdą jest, że w tym roku 1145 jest rokiem, w którym św. Bernard , ich rodzic przez kobiety, bardzo aktywnie głosi drugą krucjatę .
Jednocześnie on i jego bracia nadal podkopują opactwo Saint-Germain - z wyjątkiem Étienne, który zatrzymuje się w tych działaniach, aby wziąć udział w drugiej krucjacie . Trzeba powiedzieć, że nie tylko oni zachowywali się w ten sposób, było to wówczas powszechne: nawet zakonnicy stosowali przemoc, choćby przez pełnomocnika, aż do 1200 roku, kiedy to zarządca ziemi pod kapitułę św. -Martin zabija kilka osób, dwukrotnie pali domy w wiosce i przewraca zabytkowe samochody, z tego powodu, że opactwo Pontigny ma więcej winorośli niż obszar, do którego ma prawo na takiej gminie. Mieszkańcy Pontigny niszczą młyn w Révisy, łamią drzewa wiązów i kierują rzekę w celu wypasu na pastwisku z opactwem Saint-Germain z Auxerre , i tak toczy się życie. Ale Deimbert najpierw miałem do czynienia z Arduinem , biskupem Auxerre, a wkrótce kardynałem (w 1153). Arduin , łagodząc okoliczności historyczne lub nie, bez ogródek ekskomunikuje trio i dekretuje zakaz na wszystkich ich ziemiach. W 1157 r. Deimbert zawarł porozumienie z opatem i klasztorem Saint-Germain w celu uregulowania różnych praw do sprawiedliwości i feudalizmu, będących przedmiotem dawnych nieporozumień. Arduin nie rzucił swojej klątwy na rodzinę przed 1148 rokiem, ponieważ w tym samym roku Deimbert był obecny w opactwie Saint-Germain, aby zatwierdzić darowiznę od Rycerzy Maligny.
Jego brat Bochard nadal żyje w 1182 roku. Jest panem części Gurgy i Seignelay.
Deimbert I st żeni się z Alpace, z którą ma syna: Alwalona.
W 1188 roku Alwalon III , czyli Angalon de Seignelay, nadał opactwu Pontigny prawo do nawadniania Armançon „od mostu Natiaux do wód arcybiskupa Sens niedaleko Brienon ” . Na akcie obecni są jego druga żona Adeline i czterej synowie: Deimbert, Renaud, Féric czy Fréric i Pierre, wszyscy dorośli. Agnes, córka Alwalona lub Angalona III, poślubiła Geoffroya barona de Saint-Vérin około 1180 roku.
To za czasów Alwalona III opat Saint-Germain uzyskał od lorda Auxerre umorzenie prawa do mieszkania na jego ziemi w Seignelay i odzyskał różne dobra w Crécy i Księstwie, które wymienił z opactwem Pontigny. w 1166.
W 1167 roku Alwalon III poślubił Eluide, czyli Eludie; nie mają dzieci. W 1185 roku w aktach pojawia się jego druga żona: Adèle lub Adeline, z których ma czterech wspomnianych synów i córkę.
Alwalon III jest bratankiem swojej matki Guy I first Noyers , biskupem Sens 1176 do 1193, a także bliskim krewnym Hugh z Noyers , biskupa Auxerre . Mieszka co najmniej do 1191 roku.
Deimbert II de Seignelay († między 1207 a 1210), jest następcą swojego ojca. W 1203 roku wymienił ziemię z mnichami z Saint-Marien . Ma Bocharda lub Boucharda jako swojego wujka lub brata. Ten Bochard, żonaty z Aanor, córką André seigneur de Montbard, ma dwóch synów (kuzynów lub siostrzeńców Deimberta II): Guillaume (około 1164-1223) i Manassès († 1221) oraz córkę Agnès († przed 1202) ), pani z Creux lub Crux, która poślubiła Philippe de Cheny, z którym miała syna, Huguesa.
William staje się 58 th biskup Auxerre na18 lutego 1207do 1220, następnie biskup Paryża od 1220 do 1223. Manassès zostaje biskupem Orleanu od 1208 do 1221. Obaj uczestniczą w części krucjaty katarów (1208-1229).
Guillaume założył klasztor Isles i kolegiaty Cosne i Appoigny, ustanowił regułę dla kanoników Toucy, rozpoczął budowę katedry w Auxerre . Hrabia Pierre II de Courtenay , król Konstantynopola, zajął się sprawami hrabstwa Auxerre, kiedy wyjechał w 1216 r., Aby objąć w posiadanie swoje królestwo. Kolonia trędowatych w Seignelay pochodzi z ich czasów; znajdował się przy starej drodze do Brienon , pomiędzy fontanną Noyers a obecną drogą. Kaplica poświęcona Saint-Jean została sprzedana i zburzona w 1793 roku.
Pod koniec swego życia, Deimbert II pozostawił swoją winnicę Mont-Saint-Sulpice do opactwa Pontigny , w zamian za prawo być pochowany w opactwie. Jego żona Marguerite de Ronuse, wdowa Seignelay, zmarła w 1224 roku. Pozostawili dwóch synów: Étienne, baron de Seignelay i Jean, którzy odziedziczyli Maison-Fort.
XIII th centuryOd XIII -go wieku, znajduje się zamek w Seignelay.
Étienne I er († ~ 1240), syn Deimberta II, ceduje prawo do opieki nad zamkiem mieszkańcom Chichery w 1221 roku (wcześniej musieli go zachować, gdyby ich o to poprosił). On też musi rozwiązać sporów majątkowych między nim a opactwa Saint-Germain : Abbe Renaud Jocenal skarżył się na łamanie umowy pomiędzy Deimbert 1157 I st a następnie opat, a umowa ta nie jest wystarczająco rozwinięte, aby odpowiedzieć na wszystkie sytuacjach spornych. Plik13 maja 1222 rÉtienne I st i Renaud Jocenal wspólnie wybierają trzech arbitrów: Odarta, marszałka Szampanii, orzechów włoskich i mile Ferry Lord Cudot ; i zobowiązać się finansowo do uszanowania ich decyzji. Ale sprawa ciągnęła się przez sześć lat. W 1228 roku podpisano nową umowę, bardzo kompletną, zwaną pieça .
Étienne I st poślubia Agnès, z którą ma czworo dzieci: Jeana, najstarszego i następcę baronii Seignelay; Agnès, która zostaje zakonnicą w klasztorze na Wyspach; Geoffroy, pan Mont-Saint-Sulpice ; i drugą córkę, która poślubiła pana Champlost. Étienne I po raz pierwszy zmarł wkrótce potem, w 1238 roku.
Pan Seignelay w 1240 roku, Jean I er , syn Stephena I er , żona Mary, wdowa po Gaucherze Lorda Bassou , z dwójką dzieci zmarłego: Guy, który przechodzi, gdy St. Louis udaje się do Pontigny i Marie, Abbess of the Isles klasztor. Jean ma dwóch synów Marie: Étienne, jego następcę, i Geoffroy kanonik z Auxerre i pana Bassou, który żył w 1294 roku. Ma kuzyna imieniem Jean de Seignelay, pana Beaumont, z którym był często mylony.
XIV th centuryÉtienne II jest wymieniony w kartyku klasztoru wysp w 1294 r., A w klasztorze Saint-Marien w 1303 r. W 1315 r. Jest pierwszym baronem Seignelay, który złożył hołd tej ziemi - w tym przypadku hrabiemu Auxerre, w ten sposób czyniąc się sługą hrabiów Szampanii.
W 1315 roku Jan II złożył hołd hrabiemu Auxerre Jean II de Chalon . Zmarł między 1317 a 1323 rokiem.
W 1323 r. Étienne III złożył hołd temu samemu hrabiemu Auxerre Jean II de Chalon . Ożenił się z Marguerite, wicehrabią Saint-Florentin († 1343), która owdowiała po śmierci Étienne'a, ożenił się ponownie z Jeanem de Soigne lub de Saint-Seine.
W 1336 roku Jean de Soigne lub Saint-Seine był panem Seignelay przez swoją żonę Marguerite, wdowę po Etienne III.
W 1346 i 1356 Gaucher , kuzyn Etienne III, był panem Seignelay. Ta linia Lordów Seignelay wymarła wraz z nim.
W 1372 roku ziemię tę nabył Philippe de Savoisy , ulubieniec i szambelan Karola V, a następnie Karola VI .
Jego syn, Charles de Savoisy (około 1368-1420), szambelan od Karola VII i baron de Seignelay, miał zamek przebudowany w 1410 roku przez wzmacnianie go z siedemnastoma wieżami.
XV th wiekuChłopi poddani ziem opactwa Saint-Germain sur Seignelay zostali uwolnieni w 1456 r. Aktem opata Huguesa VI z Tyardu (uwolnił on w tym samym czasie te z ich okolic, w szczególności Ormoy , Hauterive , Bleigny - le-Carreau ...). Seignelay został całkowicie uwolniony dopiero w 1492 r. Opat dążył do ponownego zaludnienia miejsca, które zostało zrujnowane przez poprzednie wojny (śmierć Joanny d'Arc w 1431 r., A następnie koniec wojny stuletniej w 1453 r.). Philippe de Lavoisy kazał odbudować młyn Hauterive, płacąc 12 dzbanów mielenia rocznie mnichom z Saint-Germain, którzy byli właścicielami wody z rzeki.
Kanonik Auxerre, arcykapłan Saint-Bris, zażądał w 1439 roku stu sous tournois (lub czterech funtów) od kapłana z Seignelay o jego prawo do pierwszej rocznicy - cena zbyt wysoka, jak mówią przez długi czas kapłani z Seignelay. W tym samym roku Jean Bouchard, przybywający proboszcz, był również mistrzem sztuki. On pozywa o zmniejszenie tej kwoty. Sąd w Auxerre potępia go, odwołuje się do Sensa, ale akceptuje porozumienie przed terminem: suma zostaje zmniejszona do 60 sous tournois (trzy funty rocznie), ale musi zapłacić dodatkowo 10 funtów na koszty procesu.
W 1470 roku Philippe de Savoisy, lord Seignelay, a tym samym pierwszy rówieśnik hrabstwa Auxerre, postanowił pójść za Ludwikiem XI i porzucić Karola Śmiałego, księcia Burgundii. Następnie jest właścicielem Seignelay, Bassou, Ormoy, Mont-Saint-Sulpice, Bouilly i Cheny. Trzy lata później Burgundowie, którzy trzymali miasto Auxerre, odkryli, że jest on „wielkim potworem i wyrządzającym szkody ... przez książęta ludzi, konie i inne… (aby) pomóc uwieść i przekupić ludność ceste. oznacza, że eulx zmienił françois i zmniejszył się w lobbeissance du Roy ”. Jego komornikiem był wówczas Blaise Tribole, prawnik księcia Burgundii w Bailiwick of Auxerre. Po śmierci księcia Burgundii w 1477 roku księstwo i przyłączone do niego ziemie (hrabstwo Auxerre) zostają zjednoczone z królestwem królewskim. Aby powstrzymać Auxerrois przed zemstą, Lord of Seignelay dowiaduje się, że jego seigneury zależy od królewskiego ogrodu w Sens le8 listopada 1477.
Ziemia Boiled (Bouilly na Vergigny ) przechodzi markiza de Seignelay z XVI th century.
Plik 23 marca 1523zapada decyzja parlamentu w sprawie jurysdykcji dla Villeneuve-le-Roi , że funkcjonariusze gminy Sens (katolicy) próbują odzyskać równowagę ze szkodą dla jurysdykcji Auxerre ( protestancka ). Źródła z innych sąsiednich ziem są również przedmiotem sporu, a o ich przypisaniu jednemu lub drugiemu komornikowi decyduje ta ustawa. Akt ten zwraca jednak uwagę na sprzeciw Philippe'a de Savoisy, potomka jego imiennika wspomnianego wyżej w 1372 roku, a także Lorda Seignelay, że jego ziemia, jakkolwiek pierwsza chatellenie hrabstwa i zaledwie 10 km od Auxerre, jest włączona. ustalenia w tym dekrecie, które poddałyby je jurysdykcji komornika Auxerre. Rzeczywiście, Savoisy politycznie stawiają się po stronie (katolickiej) rodziny królewskiej iw konsekwencji sprzeciwiają się Księstwu Burgundii, do którego należy Auxerre; nie mogą zatem „w sumieniu” podlegać sprawiedliwości swoich wrogów. W związku z tym Philippe wszczyna postępowanie, kontynuowane przez jego syna Claude de Savoisy - postępowanie skutkujące tym, że Seignelay nie wchodzi pod zarząd Auxerre - ale to zwolnienie nie ma zastosowania do innych miejsc o tej samej randze. Władcy Nevers , który miał też trochę ziemi w hrabstwie Auxerre, również starał się przeciwstawiać ich zależność od Baliwat Auxerre, ale nie uda się tego przedsięwzięcia. Funkcjonariusze gminy Sens wciąż próbują odzyskać Seignelay w swojej jurysdykcji. Ale król, François I er , położył tam rękę i wolał utrzymywanie zwolnienia z patentów na listy, zamiast zmieniać granice hrabstw ustanowione przez jego poprzedników.
XVII th wiekuW 1657 roku Jean-Baptiste Colbert kupił baronię Seignelay. Jego pierwszym ważnym aktem jest utworzenie bailiwick w Seignelay, które obejmuje dwadzieścia trzy wioski lub przysiółki i przychodzi bezpośrednio do parlamentu Paryża: w tym celu usuwa trzy parafie z bailiwanu Villeneuve-le-Roi, które w związku z tym nie ma już żadnych. , że siedem, usunąć Mont-Saint-Sulpice i Villeneuve-Saint-Salves z dziedzińca Auxerre i ośmiu parafii z przedmieścia Saint-Germain .
Stworzył port w Petit-Monéteau, aby zatrzymać tramwaje wodne niedawno oddane do użytku na Yonne, a ich towary były przewożone samochodem do Auxerre; trenerzy wrócą do Auxerre dopiero po jego śmierci. Portem dla Seignelay pozostaje Cromontoire, który rozładowuje sól i wysyła wina.
W 1665 r. Stworzył w Aumale manufakturę wysokiej jakości sierż i sukna, którą przeniósł do Seignelay w 1666 r. Królewska fabryka (założona na koszt państwa i zarządzana w imieniu króla) znajduje się mniej więcej w połowie XIX wieku. rue de Gastellot (rue Gatelot). Pracujemy tam, mieszając wełny z Reims, Troyes i Auxerre; prześcieradła dla armii są wykonane z wełny z Hiszpanii. Aby przyciągnąć pracowników, rzadszych z powodu wojen, poza dużymi miastami, Colbert otworzył azyl w fabryce. Ten przywilej, który daje schronienie przed wymiarem sprawiedliwości, daje wielką sławę zakładowi, który będzie zatrudniał do 700 pracowników , wraz z budową drugiego budynku dla siergii. W 1775 r. Jej sierże „w stylu londyńskim” są zawsze uważane za najwyższej jakości.
Colbert otworzył również fabrykę jedwabiu przy rue de l'Église; mniej rozwinięty będzie jednak funkcjonował przez 80 lat . W 1666 r. Zniszczył młyn Seignelay zbudowany przez Philippe'a de Savoisy w 1458 r., Aby zbudować na tym miejscu swoje folusze. Petit-Moulin opiera się o folusze, a Grand-Moulin jest zbudowany nieco wyżej. Miał 1350- metrowy zasięg wykopany od farmy Haras do młyna w celu zaopatrzenia w wodę swoich nowych budynków, a śluzy zostały zbudowane na wychodniach piaskowca w korycie rzeki w tym miejscu. Grand-Moulin zostanie zniszczony w 1809 roku, co będzie miało znaczący wpływ na hydrologię dolnego biegu rzeki Serein.
Z usług architekta króla Le Vau zmodernizował zamek, redukując go do trzynastu wież. Stary rycina zamku pokazuje, że dwanaście wież było okrągłych, a trzynasty kwadrat, symbolizując Chrystusa i jego apostołów. Zbudował hale , publiczny piec, prasę, solniczkę, hotel. W 1668 roku król wzniósł baronię Seignelay jako markizę , ale Colbert nie odważył się nosić tego tytułu i nosił go jego najstarszy syn, nazywany Jean-Baptiste Colbert, markiz de Seignelay . Kościół został wybrukowany wkrótce po jego śmierci3 listopada 1690dzięki przekazanym przez niego funduszom - z tego okresu pochodzą również ambona, ołtarz główny i ołtarz Matki Boskiej. Zapisał również Seignelay 25000 funtów na założenie szpitala, który nadal istniał w 1830 roku.
XVIII th wiekuW 1724 r. Seigneury i zamek wyszły za mąż za Montmorency-Luxembourg . Skupiony w czasie rewolucji i sprzedany w VI roku zamek został zburzony w 1798 roku, a jego materiały wykorzystano głównie do budowy koszar i stajni Joigny , sąsiedniego dworu Guillebaudon, prywatnych budynków i do tłuczenia dróg.
Miasto nabyło prezbiterium w 1820 r., Dziedzicząc po siostrze księdza Hauterive i jezuickiej Noirot (° ~ 1730 w Seignelay - † 1790).
W 1826 r. Miasto kupiło wóz strażacki, potem drugi. Organizowany jest korpus trzydziestu dwóch strażaków, zaopatrzony w broń, hełmy i odzież wojskową.
Od 1960 do 1977 roku miasto było corocznie gospodarzem kryterium rowerowego. Tradycyjnie staje się pierwszym kryterium po Tour de France , odbywającym się w poniedziałek po południu, dzień po zakończeniu wyścigu. Z zadowoleniem przyjmuje największe gwiazdy peletonu Darrigade, Anquetil, Janssen, Poulidor, Merckx, Thévenet, Ocana, Van Impe, Hinault, a także Raymond Riotte, który przyjechał jako sąsiad. Tor był dość widowiskowy, zwłaszcza z końcem pod górę, na końcu długiej prostej alei Colbert. Dziewiętnaście edycji odbędzie się, zanim coraz wyższy koszt organizacji wymusi koniec tego wyścigu.
![]() |
Ramiona Seignelay są ozdobione w następujący sposób: „Impreza: do pierwszego Lub do falistego węża Vert, do drugiego Azure do wieży Argent zamurowana Sobolą. "
|
---|
To gadające bronie : wąż, który po łacinie nazywa się coluber , przywołuje na myśl Wielkiego Colberta, który był Lordem Seignelay. Jest obecny w herbie Colberta w kolorze niebieskim .
Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. Legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis powszechny opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji dotyczących kolejno wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, a legalne populacje w kolejnych latach szacuje się za pomocą interpolacji lub ekstrapolacji. W przypadku gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2008 r.
W 2018 roku miasto liczyło 1485 mieszkańców, o 7,42% mniej niż w 2013 roku ( Yonne : -1,17%, Francja bez Majotty : + 2,36%).
1793 | 1800 | 1806 | 1821 | 1831 | 1836 | 1841 | 1846 | 1851 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1,321 | 1,359 | 1,403 | 1,478 | 1,502 | 1,533 | 762 | 1,599 | 1,535 |
1856 | 1861 | 1866 | 1872 | 1876 | 1881 | 1886 | 1891 | 1896 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1,546 | 1,556 | 1,520 | 1,464 | 1316 | 1,297 | 1,273 | 1,251 | 1235 |
1901 | 1906 | 1911 | 1921 | 1926 | 1931 | 1936 | 1946 | 1954 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1,124 | 1,145 | 1,086 | 1,124 | 1,044 | 971 | 996 | 1,008 | 1,050 |
1962 | 1968 | 1975 | 1982 | 1990 | 1999 | 2006 | 2007 | 2008 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1,047 | 1,042 | 1,132 | 1,485 | 1,538 | 1,546 | 1,579 | 1,583 | 1,587 |
2013 | 2018 | - | - | - | - | - | - | - |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1,604 | 1,485 | - | - | - | - | - | - | - |
W 1703 r. Było 1083 mieszkańców.
Mieszkańcy Seignelay nazywają się Seignelois i Seigneloises .
Seignelay jest częścią społeczności gmin Serein i Armance.
Kropka | Tożsamość | Etykieta | Jakość | |
---|---|---|---|---|
1800 | 1814 | Denis fringon | ||
1814 | 1816 | Jacques Joseph Pourcin | ||
. | 1826 | Edme Jean Blainvillain | Notariusz | |
1826 | 1828 | Edme Louis Blainvillain | Notariusz (syn poprzedniego) | |
1828 | 1830 | Bazile Lenoir | Producent arkuszy | |
1830 | 1831 | Pierre Alexandre Ricordeau | Lekarz | |
1831 | 1837 | Martial Francois Defrance | ||
1837 | 1843 | Pierre Alexandre Ricordeau | Lekarz | |
1843 | 1848 | Jean René Bijon | Mistrz emerytury | |
1848 | 1848 | Adrien salgues | Lekarz | |
1848 | 1849 | Marie Lazare Cottin | ||
1849 | 1855 | Etienne Nicolas Frottier | ||
. | . | . | ||
1879 | 1907 | Pierre Francois Crochot | ||
. | . | . | ||
1914 | 1919 | Georges Sautumier | Notariusz |
Kropka | Tożsamość | Etykieta | Jakość | |
---|---|---|---|---|
. | . | Frecault | ||
. | . | Goulet | ||
1983 | . | Robert gwałci | ||
1989 | 2001. | Louis House | ||
Marzec 2001 | Luty 2009 | Pierre Parent | PCF | |
Luty 2009 | W trakcie | Thierry corniot | DVG | Dyrektor ds. Bankowych Doradca generalny |
SAS Davey Bickford , nazwany William Bickford wynalazcy Bickford knota, jest zainstalowany na ponad 30 hektarów Moulin Gaspard (gmina Héry ), 2,2 km od północno-zachodniej części Seignelay wzdłuż Serein blisko D203. Zakład pirotechniczny, współpracuje z detonatorami i materiałami wybuchowymi do wydobywania, wydobywania skał w kamieniołomach, tworzenia tuneli itp. Oraz do badań sejsmicznych . Firma osiąga obecnie sprzedaż w wysokości 70 mln euro . W 2013 roku był to 5 th eksportu spółki z Yonne.
W1 st lutego 2013, firma Davey Bickford zatrudniała 477 osób w Héry : 439 spoza miasta, 37 w mieście Héry , 1 w Baudières (miasto Héry) i 76 z Auxerre .
Oprócz wpływu na lokalne zatrudnienie jest również jedną z 13 firm w Yonne sklasyfikowanych jako seveso, w tym 5 zaklasyfikowanych jako seveso 2, „wysokiego ryzyka” .
Działalność firmy Davey Bickford stwarza ryzyko zanieczyszczenia „dioksynami Seveso” . Z tego powodu firma została sklasyfikowana jako seveso 2, „wysokiego ryzyka” . W związku z tym, zgodnie z dyrektywą Seveso , w dniu 09.09 został sporządzony miejski plan ochronygrudzień 2008który dotyczy trzech gmin Héry , Seignelay i Hauterive .
Dokument informacyjny na temat głównych zagrożeń (DICRIM) został opublikowany po raz pierwszy w Héry w miejskim biuletyniestyczeń 2009. W dniu tym zatwierdzono Plan Zapobiegania Ryzykom Technologicznym (PPRT)17 lutego 2012.
Obszar objęty PPRT opisuje koncentryczne okręgi, z których największy („niskie ryzyko”) ma promień około 750 m wokół rośliny. Obszar ten wkracza nieco w Seignelay, w tym część ru de la Bûche na poziomie trzech stawów Moulin Baudouin (sam na Héry ).
Fabryka jest również narażona na ryzyko powodzi. W 1980 roku na rzece Serein w miejscu zwanym Les Reguins zainstalowano zaporę typu „zawór automatyczny”; Wiosną 1998 r. duża powódź doprowadziła 12 cm wody do warsztatów fabryki i zalała sąsiednie pola. Miasto następnie sklasyfikowane stan katastrof naturalnych w okresie od dnia 25 do dnia 29.04.1998 (Dekret 10.08.1998, opublikowane w Dzienniku Urzędowym N O 193 22.08.1998). Od tego czasu zakład opracował plan awaryjny na wypadek powodzi i przeprowadził prace mające na celu ograniczenie tego ryzyka.
DICRIM zwraca również uwagę na obecność trzech elektrowni jądrowych na skraju departamentu Yonne: Dampierre , Belleville i Nogent-sur-Seine .