| Siostry Miłosierdzia z Nevers | |
|
Deus Caritas East | |
| Zakon religijny | |
|---|---|
| Rodzaj | apostolski |
| Cel | edukacja, opieka nad chorymi. |
| Struktura i historia | |
| Fundacja |
1680 Saint-Saulge |
| Założyciel | Jean-Baptiste Delaveyne |
| Stronie internetowej | Oficjalna strona |
| Lista zakonów | |
The Sisters of Charity i Christian Instrukcji Nevers (w języku łacińskim: Sororum caritatis et Institutionis christianae ) lub Sióstr Miłosierdzia z Nevers tworzą żeński zgromadzenia zakonnego nauczania i gościnni o prawie papieskim .
To zgromadzenie powstało w Saint-Saulge w 1680 roku przez księdza Jean-Baptiste Delaveyne ( 1653 - 1719 ), kapłana i benedyktyńskiego mnicha .
Uwiedziony w Paryżu światowym splendorem, ojciec Delaveyne powrócił do swojej rodzinnej wioski Saint-Saulge w 1676 roku . W tym czasie w tym wiejskim regionie Nivernais wojny Ludwika XIV , spowodowane przez nie wysokie podatki, utrzymanie żołnierzy przebywających w kraju spowodowały straszną biedę. Ojciec Delaveyne na nowo odkrywa tutaj nauki Chrystusa . Wzruszają go warunki życia swoich najbardziej potrzebujących parafian. Pracuje nad złagodzeniem ich bolączek, poszanowaniem ich praw - zwłaszcza kobiet i dzieci.
Zaprasza młode dziewczęta z Saint-Saulge i sąsiednich parafii, aby przyłączyły się do niego w opiece nad najbardziej potrzebującymi: „Nie zajmuj się innymi sprawami poza działalnością miłosierdzia, nie zajmuj się innymi sprawami poza nieszczęśnikami. „ W ten sposób w 1680 r. Założył zgromadzenie zakonne kobiet, które miały „ służyć i leczyć ubogich, nauczać i katechizować małe dziewczynki, ozdabiać kościoły ”. „ Wśród pierwszych, którzy poszli za nim: Anne Legeay , Marie Marchangy (w 1683 r. ) I Marcelline Pauper , zwane„ córkami Dom de Laveyne ”. Daje im solidne wykształcenie i instrukcje zarówno na poziomie praktycznym, jak i duchowym, i umieszcza ich w małym domu w Saint-Saulge. Pierwsze zakonnice złożyły profesję w 1683 roku . Podlegają oni zwierzchnictwu Marie-Scholastique Marchangy, pierwszej przełożonej.
NeversW 1685 r. Gmina została przeniesiona do Nevers . Oratoryjne , Ojciec Karol Bolacre faktycznie wykonane prace siostry w szpitalu ogólnym w tym mieście i znaleźć im dom w miejsce Saint-Père (obecnie Place Guy Coquille), gdzie przewidziany klasę. Tam założył nowicjat i aptekę.
Od 1691 r. Nowe domy zostały założone w Nivernais i znacznie dalej, zwłaszcza przez Marcelline Pauper (która została przełożoną generalną w 1694 r .).
W Nevers, w 1693 roku , z braku miejsca, ojciec Bolacre kupił dla sióstr większy dom przy rue de la Parcheminerie. Z czasem gmina nabywa sąsiednie budynki i powiększa klasztor.
Reguła została napisana w 1700 roku , biorąc jako punkt odniesienia regulacji ustanowionego przez Dom Delaveyne. Został zatwierdzony przez prałata Vallota. Potem nadchodzą walki o wpływy w społeczności. Po wielu napięciach zdecydowano w 1704 roku, że dom macierzysty i nowicjat będą znajdować się w Nevers. Mimo świadczonych usług, dopiero w 1780 r . Kongregacja uzyskała patent na listy od Ludwika XVI .
Fundamenty się mnożą. Pod koniec Ancien Régime kongregacja liczyła 140 domów. Zostali porwani przez rewolucyjne zamieszanie .
W wieku 22 lat Bernadette Soubirous została siostrą w Nevers
Po rewolucji zakonnice wróciły do służby w szpitalu Nevers. Kongregacja została przywrócona przez prefekta z Nièvre , Jean Joseph Sabatier , w 1801 r . Zakonnice przeniesione do dawnego klasztoru Nawiedzenia , zbudowany w XVII -tego wieku , tylko kaplica Sainte-Marie pozostaje dzisiaj.
Klasztor Saint-GildardW obliczu rosnącej liczby powołań i niewielkich rozmiarów posesji, prałat Dufrête, biskup Nevers, nabył płaskowyż Saint-Gildard, znajdujący się poza murami Nevers. To gdzie będziemy budować nowicjat , na terenie dawnego opactwa , znany z XII -go wieku , św Gildard Nevers . Pozostała tylko kaplica Saint-Gildarda, ale w ruinie: w chórze znajduje się prasa, ogrodzenie jest nawiedzane przez winorośle, całość tonie w roślinności.
Realizację nowicjatu powierzono architektowi Pierre'owi Hyppolyte Paillard ( 1801 - 1866 ). Pierwszy kamień położono w czerwcu 1853 roku . Trzy lata później15 lipca 1856zakonnice wstępują do klasztoru Saint-Gildard. Kaplica została odbudowana. Jedynym śladem dawnego opactwa jest tympanon , wykuty w czasie rewolucji .
W 1866 r. Nowicjat liczył 132 nowicjuszy i 30 postulantów, a zgromadzenie liczyło 260 domów. Instytut Sióstr otrzymuje ostateczny dekret zatwierdzenia w dniu20 sierpnia 1870.
(niewyczerpująca lista)
Pod koniec stycznia 1858 r. , Na kilka dni przed objawieniami , Bernadette Soubirous ( 1844 - 1879 ) została dzienną uczennicą w hospicjum kongregacji w Lourdes , w klasie ubogich. Tam Siostry Miłosierdzia nauczyły ją czytać i pisać oraz zawodu krawcową. Plik15 czerwca 1860, została tam przyjęta jako rezydentka. Jest wtedy „au pair”, a następnie postulantką. Plik7 lipca 1866, przybywa do siedziby Nevers. Tam została siostrą Marie-Bernard. Ona wypowiada jej śluby tam na30 października 1867. Umarła tam dalej16 kwietnia 1879. Jest beatyfikowana dalej14 czerwca 1925 i od tego czasu 3 sierpniaod tego roku jego ciało spoczywa w szklanej kapliczce w kaplicy klasztoru Saint-Gildard (w miejscu domu macierzystego, gdzie obecnie znajduje się Espace Bernadette Soubirous-Nevers ). Kaplica staje się więc miejscem pielgrzymek . Bernadette jest kanonizowany na8 grudnia 1933. Dziś miejsce to co roku przyciąga od 400 000 do 500 000 pielgrzymów.
Pełnienie miłosierdzia i troska o nieszczęśliwych - tak kieruje się życie zakonników tej wspólnoty, zgodnie z życzeniem założyciela: „Ukazywać światu czułość Ojca, miłość Bożą. „ Życie wspólnotowe służy najbiedniejszym. Motto „ DEUS CARITAS EST ” (Bóg jest miłością) jest wyryte na frontonie dużego budynku domu macierzystego.
Różne placówki przygotowują kobiety, które chcą wstąpić w szeregi zboru. Na przykład we Francji znajdujemy Villeneuve-le-Roi .
Zgromadzenie ma siedziby w 15 krajach na czterech kontynentach. Jego powołanie pozostaje takie samo: troszczyć się o najbardziej pokrzywdzonych. Siostry są obecne w mniej uprzywilejowanych dzielnicach, wśród osób starszych i niepełnosprawnych; walczą o umiejętność czytania i pisania, a także dbają o życie duszpasterskie.
W 31 grudnia 2005zgromadzenie liczyło 430 zakonnic w 75 placówkach.
(niewyczerpująca lista)
Jest trzydzieści francuskich placówek.
Najważniejszym wydarzeniem w życiu zboru jest kapituła generalna odbywająca się co pięć lat. Zrzesza delegatów ze wszystkich krajów, w których działają wspólnoty.
Najpierw przełożony generalny zdaje sprawozdanie z działalności i życia zboru w ciągu ostatnich pięciu lat. Następnie delegaci muszą zebrać owoce apostolskich zobowiązań wspólnot na całym świecie i ponownie je odczytać w świetle misji powierzonej Zgromadzeniu od samego początku - „Ukazywać światu czułość Ojca, miłosierdzie Boże ” - i zgodnie ze wskazówkami z poprzedniego rozdziału.
Po drugie, po wyborze przełożonej generalnej i jej rady, obecne siostry muszą zadecydować o kierunkach na następne pięć lat.
Abbé Marillier, Historia Jean-Baptiste Delaveyne zakonnika z zakonu Saint-Benoît, założyciela, przełożonego generalnego zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia i Chrześcijańskiej Instrukcji z Nevers , Paryż, wyd. Skrzynia ; Nevers, Thomas Ferrandier, 1890.