Powstałe w 1342 roku spichlerze solne to magazyny soli gabelle . Są to także sądy orzekające w sporach dotyczących podatku od soli do wartości jednego minota (około 52 litrów). Za wyższe ilości odpowiadają ceny pomocy .
Za Karola VI zarządzanie spichrzami solnymi powierzono agentom królewskim, którzy działali jako sprzedawcy soli, wspomagani przez mierniczych i regatariuszy odpowiedzialnych za sprzedaż w drobnych ilościach , poborców podatkowych i sędziów sporów dotyczących poboru podatku solnego .
W XVI -tego wieku , leasing spreadów podatkowych sól. Agenci spichlerzy są wtedy zwolnieni z działalności handlowej i fiskalnej. Poświęcają się głównie funkcjom policyjnym i sądowniczym, dla których tworzone są biura poruczników, prokuratorów, sierżantów, urzędników i kontrolerów.
Oprócz pracowników Ferme Générale , spichlerzami solnymi zarządzali funkcjonariusze :
Przed rewolucją w 1789 roku było 250 składy soli w krajach dużego podatku od soli i 147 w krajach małych soli . Obok spichlerzy istniały do 1694 r. „Komory solne”, proste miejsca sprzedaży bez jurysdykcji, a więc połączone z sąsiednim spichlerzem.
W krainie wielkiej soli istniały dwa rodzaje spichlerzy:
Od 1698 do 1816 roku, był skład soli, który znajduje się w rogu ulicy zlotników i Rue Saint-Germain l'Auxerrois , którego wejście nastąpiło N O 6 prądu i N O 42 w 1816 lokalizacji został zajęty w 2020 roku przez szkołę Saint-Germain l'Auxerrois.