Libourne

Libourne
Libourne
Kamienny most nad Dordogną i iglica kościoła Saint-Jean.
Herb Libourne
Herb 		Libourne
Administracja
Kraj Francja
Region Nowa Akwitania
Departament Żyronda
( podprefektura )
Miasto Libourne
( stolica )
Międzywspólnotowość Społeczność aglomeracyjna Libournais
( siedziba )
Mandat burmistrza
 Philippe Buisson ( PS )
2020 -2026
Kod pocztowy 33500
Wspólny kod 33243
Demografia
Miły Libournais
Ludność
miejska 		24 511 mieszk  . (2018 wzrost o 2,36% w stosunku do 2013 r.)
Gęstość 1188  inhab./km 2
Populacja
aglomeracji 		36 601 mieszk  . (2018)
Geografia
Informacje kontaktowe 44°54′58″ północ, 0°14′34″ zachód′
Wysokość Min. Maks. 2  m
28  mln
Powierzchnia 20,63  km 2
Rodzaj Społeczność miejska
Jednostka miejska Libourne
( centrum miasta )
Obszar atrakcji Libourne
(centrum miasta)
Wybory
Oddziałowy Kanton Libournais-Fronsadais
( biuro centralne )
Ustawodawczy dziesiąty okręg wyborczy
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Nouvelle-Aquitaine
Zobacz na mapie administracyjnej Nouvelle-Aquitaine Lokalizator miasta 14.svg Libourne
Geolokalizacja na mapie: Gironde
Zobacz na mapie topograficznej Żyrondy Lokalizator miasta 14.svg Libourne
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie administracyjnej Francji Lokalizator miasta 14.svg Libourne
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie topograficznej Francji Lokalizator miasta 14.svg Libourne
Znajomości
Stronie internetowej www.ville-libourne.fr

Libourne to miasto w południowo-zachodniej Francji znajduje się w Gironde dział z którego jest jednym z podrzędnych prefektur, w tym regionie Nouvelle-Aquitaine .

To starożytne miasto-twierdza założona w XIII th  wieku przez Rogera de Leybourne , seneschal z Gaskonii do króla Anglii, obecnie jest głównym miastem w północnej części departamentu. Z 24 511 mieszkańcami w 2018 r., w sercu jednostki miejskiej liczącej 34 856 mieszkańców w 2012 r. i obszarem miejskim liczącym 36 144 mieszkańców, jest częścią osi Arcachon - Bordeaux - Libourne , obszaru metropolitalnego skupiającego blisko 1 250 000 mieszkańców.

Miasto, które rozwinęło się u zbiegu wyspy i Dordonii , w centrum bogatego regionu winiarskiego, było od początku ważnym portem, przez który przepływały towary z całej Europy. Przez długi czas drugie po Bordeaux miasto na północy Guyenne , rywalizujące pod względem handlowym czy podatkowym. Ważne miasto garnizonowe (pomieści w szczególności kilka pułków kawalerii i piechoty, a także państwową szkołę oficerów rezerwy zdrowia) do niedawna jest dziś ośrodkiem gospodarczym i handlowym promieniującym na północ od departamentu, pod silnym wpływem stale rozwijająca się aglomeracja Bordeaux .

Podmiejskie miasto Bordeaux, Libourne, przyjęła w 2015 r. projekt miejski „Libourne 2025-La Confluente”, aby wspierać jego rozwój w skoordynowany sposób.

Libourne posiada również bogate dziedzictwo monumentalne: kamienny most , kościół św. Jana Chrzciciela, wieżę Grand Port, ratusz, arkadowe budynki na Place Royale, świadczą zatem o rozkwicie miasta na przestrzeni wieków.

Geografia

Miasto Libourne znajduje się u zbiegu z Isle i Dordogne , w sercu słynnych winnic w Saint-Emilion i Pomerol .

Gminy przygraniczne

Libourne graniczy z dziewięcioma innymi gminami.

Gminy graniczące z Libourne
Saillanie Billaux Lalande-de-Pomerol

Pomerol
Fronsac Libourne Św. Emilion
Arveyres Genissac Moulon

Trasy komunikacyjne i transport

Infrastruktura drogowa

Libourne znajduje się na osi prowadzącej z Bordeaux do Clermont-Ferrand . A89 ułatwia komunikację między Akwitanii i Auvergne , Lyon i Szwajcarii . Autostrada omija miasto od zachodu poprzez na Barrails wiaduktu i wiaduktu Mascaret . Miasto położone jest 31  km przy drodze krajowej 89 ( droga ekspresowa 2×2 pasy) od centrum Bordeaux i 98  km od Arcachon .

Infrastruktura kolejowa

W przeciwieństwie do linii TGV Atlantique z Paryża do Bordeaux , klasyczna linia Paryż-Bordeaux , linia z Libourne do Buisson i linia z Lyonu do Bordeaux przejeżdżają przez stację Libourne .

Transport publiczny

Libourne posiada 9 linii autobusowych:

  • 4 linie miejskie
  • 5 linii pozamiejskich.

Gmina, po udostępnieniu sieci bezpłatnie dla osób poniżej 18 roku życia od 1 st styczeń 2009, rozszerzył ten bezpłatny transport publiczny na wszystkie Libournais od28 sierpnia 2010

Pogoda

Klimat, który charakteryzuje miasto, został w 2010 roku zakwalifikowany jako „zmieniony klimat oceaniczny”, zgodnie z typologią klimatów Francji, która następnie ma osiem głównych typów klimatów we Francji metropolitalnej . W 2020 roku miasto wyłania się z tego samego typu klimatu w klasyfikacji ustanowionej przez Météo-France , która obecnie ma tylko pięć głównych typów klimatu we Francji kontynentalnej. Jest to strefa przejściowa pomiędzy klimatem oceanicznym, klimatem górskim i klimatem półkontynentalnym. Różnice temperatur między zimą a latem zwiększają się wraz z odległością od morza, opady deszczu są mniejsze niż nad morzem, z wyjątkiem obrzeży płaskorzeźb.

Wśród parametrów klimatycznych, które pozwoliły na ustalenie typologii 2010 r., znalazło się sześć zmiennych dla temperatury i osiem dla opadów , których wartości odpowiadają danym miesięcznym dla normy z lat 1971-2000. W poniższej ramce przedstawiono siedem głównych zmiennych charakteryzujących gminę.

Gminne parametry klimatyczne w latach 1971-2000
  • Średnia roczna temperatura: 13,3  °C
  • Liczba dni z temperaturą poniżej -5  ° C  : 1,2 dnia
  • Liczba dni z temperaturą powyżej 30  °C  : 7,3 dni
  • Roczna amplituda termiczna: 14,6  °C
  • Roczna akumulacja opadów: 871  mm
  • Liczba dni opadów w styczniu: 11,8 dni
  • Liczba dni opadów w lipcu: 6,1 d

Wraz ze zmianą klimatu zmienne te ewoluowały. Badanie przeprowadzone w 2014 r. przez Dyrekcję Generalną ds. Energii i Klimatu, uzupełnione badaniami regionalnymi, w rzeczywistości przewiduje, że średnia temperatura powinna wzrosnąć, a średni spadek opadów, przy jakkolwiek silnych zróżnicowaniach regionalnych. Zmiany te mogą być zapisywane na stacji meteorologicznej z Meteo France najbliższego, „Saint-Emilion”, w miejscowości Saint-Emilion , uruchomiona w 1995 roku i znajduje się 7  km w linii prostej , gdzie średnia roczna temperatura wynosi 13,7  ° C, a opady wynoszą 802,1  mm w okresie 1981-2010. Na najbliższej historycznej stacji meteorologicznej „Bordeaux-Mérignac”, w miejscowości Mérignac , oddanej do użytku w 1920 roku i oddalonej o 33  km , średnia roczna temperatura zmienia się z 13,3  °C w latach 1971-2000 do 13,8  °C dla 1981-2010, następnie w 14,2  ° C przez 1991-2020.

Planowanie miasta

Typologia

Libourne jest gminą miejską, ponieważ jest częścią gmin zwartych lub o średniej gęstości, w rozumieniu miejskiej siatki gęstości INSEE . Należy do miejskiej jednostki z Libourne , wewnątrzwspólnotowego departamentami aglomeracji obejmującym 10 gmin i 36,891 mieszkańców w 2017 roku, z którego jest centralnie .

Ponadto, miasto jest częścią obszaru atrakcją Libourne , z czego to jest miasto-centrum. Obszar ten, obejmujący 24 gminy, jest podzielony na obszary od 50 000 do mniej niż 200 000 mieszkańców.

Zagospodarowanie terenu

Zagospodarowanie przestrzenne gminy, odzwierciedlone w bazie danych europejskiej okupacji biofizycznej gleby Corine Land Cover (CLC), charakteryzuje się znaczeniem obszarów sztucznych (44,1% w 2018 r.), co stanowi mniej więcej taki sam odsetek jak w 1990 r. (42,7%). Szczegółowy podział w 2018 r. przedstawia się następująco: tereny zurbanizowane (37,7%), uprawy trwałe (27,1%), łąki (11,4%), wody śródlądowe (10,4%), strefy przemysłowe lub handlowe oraz sieci komunikacyjne (6,4%), niejednorodne rolnictwo powierzchnie (4,9%), lasy (2,2%).

IGN także udostępnia narzędzie online do porównania ewolucji z czasem użytkowania gruntów w miejscowości (lub terytoriów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th  wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).

Toponimia

Lokalizacja jest potwierdzona w formie Condate w czasach rzymskich. Chodzi o "zbieg" galijskiego condate, który dał liczne Condé , Candé z północnej Francji, Condat itp. z południa. W rzeczywistości znajduje się u zbiegu wyspy i Dordogne.

Pochodzi z 1275 r. wymieniana jest nazwa Leyburne . Jest to angielski lord Roger de Leybourne , gubernator Biskajskiej w XIII th wieku i bierze swoją kwalifikator wioskę Leybourne hrabstwie Kent , który na terenie wsi Roman z Fozera w sprawę prześledzić w 1270 roku . Na przestrzeni lat jego imię nieznacznie się zmieniło. Przekształcił się w Libourne .

W Occitan / Gascon nazwa miasta to Liborna .

Jej mieszkańcy są nazywane Libournais .

Historia

W momencie jej założenia, powołaniem Libourne było morze portowe do handlu winem i rzeki do handlu drewnem, ostatecznym celem barek w dół Dordogne, które pobierały między innymi drewno leszczynowe przeznaczone na winnice.

Bastide Libourne, u zbiegu Dordogne i Isle, z rzeką i portem morskim na Dordogne, zostało zaprojektowane w latach 1268-1270, aby stać się naturalnym wylotem dla win z doliny Dordogne - vins du Saint-Emilionnais, Bergeracois, itp. - eksportowane z końca XIII th  -wiecznej Anglii. Królowie Anglii przyznali miastu Libourne, podobnie jak to uczynili dla Bordeaux, „zwyczaj” zwalniający z ceł wywóz tych win. Wielki okres tego ruchu przypada na lata 1305-1336.

Dla przypomnienia mówi się, że bruk portu jest wykonany z angielskiego kamienia przewożonego łodziami, które przypłynęły po wino . Rzeczywiście, te nie mogły pochodzić z Anglii puste, trzeba było je balastować, żeby mogły pływać po Atlantyku .

Libourne to jedno z miast zbudowanych wokół placu otoczonego arkadami, by stworzyć rynek , bastides .

Przystępując do hipotetycznego Bordeaux obronny sojusz przeciwko wojsk francuskich w 1379, ufortyfikowanego miasta Libourne zostałby zakwalifikowany jako chrześniaczka Bordeaux , sojusz, który byłby faworyzowany liczne wymiany handlowej z kapitałem Girondin . Istnienie tego sojuszu jest obecnie kwestionowane, żaden średniowieczny dokument nie potwierdza jego istnienia. Zostało podpisane tylko porozumienie pomiędzy Bordeaux i Bourg, w lipcu 1379, podczas gdy domniemany liga byłaby później wynalazek XVII -tego  wieku, po pamiątkową lektury relacji między zainteresowanych miast

Aby wynagrodzić ją za „wierność” (bardziej dołączyć ją definitywnie, Libourne był bardziej wierny Anglikom niż Francuzom podczas wojny stuletniej) Ludwik XI ponownie potwierdził swoje przywileje patentem listów w Październik 1461 jak również w Czerwiec 1472 po śmierci księcia Guyenne, jego brata.

Libourne zostało dotknięte buntem pitaudów w 1548 r  .: w 1541 r. podatek od soli został nałożony na Saintonge i Angoumois, prowincje, które nie płaciły tego podatku od soli. Bunt wybuchł w pobliżu Angoulême, a Libourne zostało zajęte przez rebeliantów latem. Podczas wojen frondy (1648-1652), Bernard de Nogaret de La Valette , książę Epernon, gubernator Guyenne, ufortyfikował Libourne, aby osłabić Bordeaux, którego handel zależał od dwóch rzek, Garonny, ale także Dordogne. Miasto zostało ponownie oblężone przez wojska francuskie w 1652 roku . Handel w porcie Libourne, podobnie jak Bordeaux, musiał ucierpieć z powodu blokady kontynentalnej podczas wojny Ligi Augsburskiej (1688-1697) przez mocarstwa morskie (Anglię, Zjednoczone Prowincje , Cesarstwo i Hiszpanię). Aby zdobyć wino, bardziej niż wcześniej apelowali do Portugalii i Hiszpanii. Po uchyleniu edyktu nantejskiego (1685) protestancka „diaspora” odnowiła uprzywilejowane kontakty handlowe, takie jak między Bergerac a Holandią (wina Bergerac przywożono z Libourne).

W czasie Tourny, Intendant z Guyenne w środku XVIII -tego  wieku , jest obdarzony Libourne chodniki, fontanny, pralnie i poprawił swoje doki i porty.

Libourne, perimetropolitalna gmina Bordeaux, przyjęła w 2015 r. projekt miejski „Libourne 2025-La Confluente”, aby wspierać jego rozwój w skoordynowany sposób. Wyróżniono pięć głównych miejsc realizacji projektu: rewitalizacja serca bastidu, rozbudowa doków u zbiegu i rozwój portu Libourne-Saint-Émilion, przekształcenie koszar w centrum wydarzeń i hoteli, stacja -Epinette i jej słup multimodalny, naturalne miejsce Dagueys z jego centrum wodnym i jego słupem morskim.

Polityka i administracja

Trendy i wyniki polityczne

Lista burmistrzów

Lista kolejnych burmistrzów
Kropka Tożsamość Etykieta Jakość
maj 1945 Październik 1947 Jean Bernardeta SFIO Radny Generalny (1945-1949, 1955-1979)
Październik 1947 Marzec 1959 Abel Boireau płyta DVD Radny Generalny (1949-1955)
Marzec 1959 Październik 1979 Robert Boulin RPR Członek Girondy (1958-1961 / 1973-1976)
Sekretarz Stanu (1961-1968) następnie Minister (1968-1973 / 1976-1979)
Listopad 1979 Marzec 1989 André Teurlay UDF Radny Generalny (1979-1989)
Marzec 1989 listopad 2011 Gilbert Mitterrand PS Członek Żyrondy (1981-1993, 1997-2002)
Radny Generalny (2004-2011)
Radny Regionalny Akwitanii (1986-1989)
Przewodniczący wspólnoty aglomeracyjnej (2012-2014)
listopad 2011 W toku
(stan na 26 maja 2020 r.) 		Philippe Buisson PS Radny regionalny Akwitanii (2004-2015)
Były wiceprzewodniczący rady regionalnej
Przewodniczący aglomeracji Libournais od 2014 r.

Bliźniacze

W 26 listopada 2012Libourne jest miastem partnerskim :

Ludność i społeczeństwo

Demografia

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są corocznie publikowane przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W gminach liczących powyżej 10 000 mieszkańców spisy ludności odbywają się co roku na podstawie wyrywkowego badania próby adresów reprezentujących 8% ich mieszkań, w przeciwieństwie do innych gmin, w których corocznie przeprowadzany jest rzeczywisty spis.5 lat W 2018 r. miasto liczyło 24 511 mieszkańców , co oznacza wzrost o 2,36% w porównaniu z 2013 r. ( Żyronda  : + 6,4%, Francja z wyłączeniem Majotty  : + 2,36%). Ewolucja populacji   [  edytuj  ]
1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
9100 8076 8293 8 787 9 838 9 714 9 814 11 813 12 650
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (1)
1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
13.290 13 565 14 639 14 960 15 231 15 981 16 736 17 867 18 016
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)
1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
19 175 19 323 20 085 18 083 18 453 19 103 19 491 20 166 19 474
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)
1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2011 2016
19 834 22 123 21 651 22 119 21012 21 761 23 296 23 681 24,880
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (4)
2018 - - - - - - - -
24 511 - - - - - - - -
Od 1962 do 1999: ludność bez podwójnego liczenia  ; dla następujących dat: ludność gminna .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego
Ewolucja rangi gminy
według ludności gminy lat: 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2009 2013
Pozycja gminy w wydziale 7 8 7 12 11 10 9 10
Liczba gmin w departamencie 548 543 543 542 542 542 542 542
Struktura wiekowa

Ludność miasta jest stosunkowo stara. Odsetek osób w wieku powyżej 60 lat (24,9%) jest rzeczywiście wyższy niż wskaźnik krajowy (21,6%) i wskaźnik departamentalny (21,4%). Podobnie jak rozkłady krajowe i departamentalne, populacja kobiet w mieście jest większa niż populacja mężczyzn. Stawka (54,5%) jest o ponad dwa punkty wyższa od stawki krajowej (51,6%).

Podział ludności gminy według grup wiekowych w 2007 r. przedstawia się następująco:

  • 45,5% mężczyzn (0 do 14 lat = 17,3%, 15 do 29 lat = 23%, 30 do 44 lat = 19,4%, 45 do 59 lat = 20,6%, powyżej 60 lat = 19,7%);
  • 54,5% kobiet (0 do 14 lat = 13,9%, 15 do 29 lat = 18,5%, 30 do 44 lat = 18,2%, 45 do 59 lat = 20,2%, powyżej 60 lat = 29,3%).
Piramida wieku w Libourne w 2007 roku w procentach
Mężczyźni Klasa wiekowa Kobiety
0,5  90 lat lub więcej 2,0 
7,7  75 do 89 lat 13.1 
11,5  60 do 74 lat 14,2 
20,6  45 do 59 lat 20,2 
19,4  30 do 44 lat 18,2 
23,0  15 do 29 lat 18,5 
17,3  Od 0 do 14 lat 13,9 
Piramida wieku departamentu Gironde w 2007 roku w procentach
Mężczyźni Klasa wiekowa Kobiety
0,4  90 lat lub więcej 1.2 
6,1  75 do 89 lat 9,4 
12,3  60 do 74 lat 13.1 
20,7  45 do 59 lat 20,4 
21,5  30 do 44 lat 20,6 
20,4  15 do 29 lat 19,1 
18,5  Od 0 do 14 lat 16,2 

Kulty

  • Kościół katolicki: trzy kościoły (św. Jana Chrzciciela, kościół Notre-Dame de l'Epinette, kościół św. Ferdynanda) i kilka kaplic (główna to kaplica Condat);
  • świątynia protestancka;
  • synagoga;
  • kościół ewangelicki: zgromadzenie Boże;
  • Meczet;
  • Świadkowie Jehowy.

Edukacja

Libourne ma kilka gimnazjów i liceów:

  • Eugène-Atget College
  • Marguerite-Duras College
  • Kolegium Dagueyów
  • Saint-Joseph College (prywatny)
  • Liceum Maxa-Lindera
  • Poliwalentne liceum Jean-Monnet
  • Henri-Brulle Professional High School
  • Liceum Monteskiusza (prywatne)

A także kilka miejsc szkolnictwa wyższego:

  • Instytut szkoleniowy pielęgniarek (IFSI)
  • 3 wyższe certyfikaty technika (BTS) w zakładach publicznych: konserwacja przemysłowa; zarządzanie jednostkami handlowymi ; Asystent wykonawczy.
  • 3 BTS w prywatnej placówce: asystent zarządzania MŚP / SMI; negocjacje relacji z klientem; zarządzanie jednostkami handlowymi.
  • centrum szkoleniowe Insee (Cefil).
  • 1 techniczno-handlowa BTSA .

Sporty

W mieście działa kilka klubów:

  • Podczas Tour de France 1957 , Libourne było miasto docelowe z 20 th  etap w Bordeaux-Libourne jednostka czasu procesu i początek 21 st  Libourne-Tours etapie.
Sprzęt sportowy
  • 7 stadionów w tym:
  • 7 sal i sal gimnastycznych w tym:
    • Pałac Sportu Georges-Kany
    • Gimnazjum im. Jean-Mamère
    • Sala gimnastyczna Saint-Ferdinand Blues
    • Miejskie dojo
    • Hala ogrodzeniowa René-Legendre
  • Publiczny basen
  • Tor wyścigowy Cantereauxaux
  • Międzynarodowe centrum morskie Dagueys

Kultura

  • Muzeum Sztuk Pięknych w Libourne, które prezentuje niezwykłą kolekcję obrazów, rzeźb, rysunków itp. pochodzący z XIV TH do XX th  wieku.
  • Fest'arts - festiwal teatrów ulicznych. Co roku w sierpniu.
  • Kaplica Karmelu, dawny klasztor Karmelitów, wystawy czasowe.
  • Miejska biblioteka mediów Condorcet.
  • Teatr Liburnia.
  • Kino z dużym ekranem 10 sal.
  • Festiwal Lucanes Invasions organizowany przez stowarzyszenie Lucanes Musiques.

Sekretariat Świętego Mikołaja

W 1962 roku , po tym, jak dwóch odbiorców (Odette Ménager w urzędzie pocztowym w Maine-et-Loire i Magdeleine Homo w Seine-Maritime) wyraziło swoją frustrację z powodu niemożności wysłania poczty przeznaczonej dla Świętego Mikołaja do tego ostatniego i podjęło inicjatywę otwarcia Poczta, Minister PTT , Jacques Marette , postanawia utworzyć sekretariat Świętego Mikołaja, usługę specjalnie odpowiedzialną za odpowiadanie na dzieci wysyłające listy do Świętego Mikołaja , jedyną upoważnioną pocztę do otwierania poczty. Powierza stworzenie karty odpowiedzi Świętego Mikołaja redaktorowi, swojej własnej siostrze, która była nikim innym jak słynnym pediatrą i psychoanalitykiem Françoise Dolto (pierwsza „sekretarka Świętego Mikołaja”) oraz ilustratorowi, który zachowuje wygląd Świętego Mikołaja ( białą brodę i czerwoną pelerynę ), ale regularnie zmienia z biegiem lat swoje środki lokomocji (satelita telekomunikacyjny, helikopter, chmura, gwiazda itp.). Sekretariat znajduje się wówczas na szóstym piętrze Hôtel des Postes przy 52, rue du Louvre w Paryżu, w dziale „odrzuć” (odrzuć oznacza przesyłkę pocztową, której dystrybucja jest niemożliwa), gdzie znajdują się specjalnie „sekretarze” pocztowców. wybrany do złamania dogmatu poczty, nienaruszalności tajemnicy korespondencji.

W ramach decentralizacji ta usługa dotycząca odpadów PTT musi zostać przeniesiona na prowincje. Robert Boulin , ówczesny sekretarz stanu ds. budżetu i burmistrz Libourne, wykorzystał swoje wpływy, aby uzyskać przeniesienie tej służby do swojego miasta w 1967 roku, oferując ziemię PTT na umieszczenie centrum wyszukiwania poczty i sekretariatu Ojca. Od tego czasu Święty Mikołaj otrzymał swoją pocztę w Libourne.

W latach czterdziestych Poczta oszacowała roczny napływ poczty przeznaczonej dla Świętego Mikołaja na 3000. W 1962 r. sekretariat ten otrzymał pocztę od dwóch tysięcy dzieci. Liczba otrzymywanych listów stale rosła o 10% rocznie, osiągając 1 430 000 listów i 181 200 e-maili w 2007 r. , przy czym listy przychodzą ze 130 różnych krajów. Ten rozwój ustabilizował się od końca 2000 roku . Są to głównie listy od dzieci w wieku od 3 do 9 lat, ale wzrost liczby listów wysyłanych przez dorosłych (związany z ich izolacją, ich samotnością) skłonił sekretariat do porzucenia w 2011 roku spersonalizowanych kart odpowiedzi na rzecz odpowiedzi. Francja jest jednym z nielicznych krajów z Finlandią ( Rovaniemi ) i Kanadą, które posiadają tego typu sekretariat.

W 2014 roku cała historia sekretariatu Świętego Mikołaja La Poste została po raz pierwszy opowiedziana w książce naukowej.

Głoska bezdźwięczna

Cztery stacje radiowe nadawane w Libourne:

Polityka internetowa i cyfrowa

W 2013 roku gmina Libourne została wyróżniona znakiem „  Internet City @@” .

Gospodarka

Libourne jest siedzibą Izby Przemysłowo-Handlowej Libourne . Zarządza lotniskiem Libourne-Artigues-de-Lussac .

W Libourne działa kilka dużych firm:

10 października 2008The Ministerstwo Spraw Wewnętrznych ogłosił zamknięcie NCO Szkoły Żandarmerii Narodowej .

Libourne planuje przetestować „  oświetlenie uliczne z pochłaniaczem CO 2  ”. Wyposażone w zbiornik zawierający glony , pochłaniałyby dwutlenek węgla i emitowały tlen .

Libourne posiada własną uzupełniającą walutę lokalną , lokalną walutę interesów gospodarczych, której dostawcy znajdują się na obszarze obejmującym kraje Libourne , Créonnais , Castillonnais , Pays de Coutras i Landes girondines .

Lokalna kultura i dziedzictwo

Miejsca i zabytki

  • INSEE ma tam również swoje centrum szkoleniowe. Każdego roku CEFIL (centrum szkoleniowe INSEE w Libourne) przyjmuje zwycięzców egzaminów konkursowych na asystentów administracyjnych i kontrolerów z INSEE, a także niektórych attaché i spotkań sieci Instytutu.

Le Cefil znajduje się na brzegach wyspy.

  • Zdominowana przez wieżę dużego portu, u zbiegu wyspy (naprzeciw) i Dordogne.

  • Ratusz.

  • Balkon ratusza.

  • Miejsce Abla-Surchamp.

  • Arkady Place Abel-Surchamp.

  • Świątynia protestancka.

  • Kościół św. Jana Chrzciciela.

  • Jego portal.

  • Iglica jego wieży.

  • Centrum Kultury Carmel (stara kaplica).

  • Panoramiczny widok z wyspy.

  • Fasada Art Deco kina Rex.

  • 1950 architektoniczny salon fryzjerski.

  • Sol & Flores Willa o modernistycznej architekturze z lat 50. XX wieku.

  • Centrum Szkoleniowe INSEE

Osobowości związane z gminą

Urodzony w Libourne XVIII th  wieku XIX th  century XX th  century

Według daty urodzenia:

XXI th  century Zmarł w Libourne

Heraldyka

Prezentacja herbu
Bronie

Ramiona Libourne są ozdobione w następujący sposób:

Lazurem do statku wyposażonego w srebrne, zwinięte żagle, płynącego na falach o tym samym ruchomym punkcie, z trzema masztami na szczycie każdego złotego lilii, fale obciążone półksiężycem piasku.

W 1462 roku Ludwik XI przybył do Libourne, gdzie został ciepło przyjęty. Na znak wdzięczności przyznał miastu prawo do ozdobienia fleur-de-lis każdego masztu statku, który niosła broń miasta.
Żagle muszą być zwinięte, czyli zwinięte i zawiązane na rejach, jako hołd dla króla.
Półksiężyc symbolizuje zbieg wyspy i Dordogne, a także przypomina, że ​​miasto jest córką chrzestną Bordeaux (które również nosi spiczasty półksiężyc na swoim herbie).

Łacińską dewizą miasta jest „  INSULA LIBURNIUM DURANIUS  ” (Libourne między wyspą a Dordonią).

Zobacz również

Bibliografia

  • Charles Higounet, Historia Akwitanii , wyd. Prywat, 1971.
  • Hélène Nosvini, Historyczne przejście przez Libourne , wyd. Pumbo, 2020.
  • Christophe Luc Robin, Słownik ulic Libourne, wyd. Południowy zachód, 2004.
  • Jean Royer, Libourne, jego przeszłość, stan obecny, przyszłość – studium ewolucji miasta , wyd. Nelson Seguin, 1929.

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Uwagi i referencje

Notatki i karty

  • Uwagi
  1. Roczna amplituda termiczna mierzy różnicę między średnią temperaturą lipca i stycznia. Ta zmienna jest powszechnie uznawana za kryterium rozróżniania między klimatem oceanicznym a kontynentalnym.
  2. Opady atmosferyczne, w meteorologii, to zorganizowany zestaw ciekłych lub stałych cząstek wody opadających swobodnie w atmosferze. Ilość opadów docierających do danej części powierzchni ziemi w określonym przedziale czasu jest oceniana na podstawie ilości opadów, którą mierzą deszczomierze.
  3. Odległość jest obliczana w linii prostej między samą stacją meteorologiczną a siedzibą miasta.
  4. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gmin wiejskich i miejskich opublikowanym w listopadzie 2020 r., w zastosowaniu nowej definicji wsi zwalidowanej na14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
  5. Pojęcie zlewni miast zastąpiono w październiku 2020 r. starym pojęciem obszaru miejskiego , aby umożliwić spójne porównanie z innymi krajami Unii Europejskiej .
  6. Wody kontynentalne odnoszą się do wszystkich wód powierzchniowych, zazwyczaj słodkiej wody deszczowej, która znajduje się w głębi lądu.
  7. Zgodnie z konwencją w Wikipedii zachowano zasadę wyświetlania w tabeli spisu i na wykresie, dla legalnych populacji po 1999 r., tylko populacji odpowiadających wyczerpującemu badaniu spisowemu dla gmin poniżej 10 000 mieszkańców oraz że populacje lata 2006, 2011, 2016 itd. dla gmin powyżej 10 000 mieszkańców, a także ostatnią legalną populację opublikowaną przez INSEE dla wszystkich gmin.
  8. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.
  • Karty
  1. IGN , „  Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych.  » , Na remorerletemps.ign.fr (dostęp 18 kwietnia 2021 r . ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij na dole pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.

Bibliografia

  1. Jednostka miejska Libourne (33401) na stronie Insee , skonsultowana 11 kwietnia 2016 r.
  2. Obszar miejski Libourne (177) na stronie internetowej INSEE , skonsultowano 11 kwietnia 2016 r.
  3. "  Libourne zanurza odprawy  " Ville, szyna transportu , N O  5028 września 2010, s.  14 ( ISSN  2104-0028 ).
  4. „  Libus, serwis miasta Libourne  ” , na stronie http://www.ville-libourne.fr ,lato 2010(dostęp 16 września 2010 ) .
  5. Daniel Joly, Thierry Brossard, Hervé Cardot Jean Cavailhes, Mohamed Hilal i Pierre Wavresky "  typów klimatów we Francji, konstrukcji przestrzennych  ", Cybergéo, European Journal of geografii - European Journal of Geography , n o  501 ,18 czerwca 2010( DOI  https://doi.org/10.4000/cybergeo.23155 , czytanie online , dostęp 14 lipca 2021 )
  6. „  Klimat we Francji metropolitalnej  ” , na http://www.meteofrance.fr/ ,4 lutego 2020 r.(dostęp 14 lipca 2021 )
  7. „  Definicja normy klimatycznej  ” , na http://www.meteofrance.fr/ (konsultacja 14 lipca 2021 r. )
  8. Słowniczek - Opady , Météo-France
  9. „  Klimat Francji w XXI wieku – Tom 4 – Scenariusze regionalne: wydanie 2014 dla metropolii i regionów zamorskich  ” , https://www.ecologie.gouv.fr/ (dostęp 12 czerwca 2021 ) .
  10. [PDF] „  Regionalne obserwatorium rolnictwa i zmian klimatu (wyrocznia) Nouvelle-Aquitaine  ” , na stronie nouvelle-aquitaine.chambres-agriculture.fr ,2018(dostęp 14 lipca 2021 )
  11. „  Station Météo-France Saint-Émilion - metadata  ” , na stronie datepubliques.meteofrance.fr (dostęp 14 lipca 2021 r. )
  12. "  Orthodromy między Libourne i Saint-Emilion  " , na fr.distance.to (dostęp 14 lipca 2021 ) .
  13. „  Stacja Météo-France Saint-Émilion – zestawienie klimatologiczne – 1981-2010 statystyki i zapisy  ” , na stronie public data.meteofrance.fr (dostęp 14 lipca 2021 r . ) .
  14. "  Great Circle between Libourne and Merignac  " na fr.distance.to ( dostęp 14 lipca 2021 ) .
  15. "  stacja meteorologiczna Bordeaux-Mérignac - Normalne na lata 1971-2000  " , na https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 14 lipca 2021 )
  16. "  Stacja meteorologiczna Bordeaux-Mérignac - Normy za okres 1981-2010  " , na https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 14 lipca 2021 )
  17. "  Stacja meteorologiczna Bordeaux-Mérignac - Normy za okres 1991-2020  " , na https://www.infoclimat.fr/ (konsultacja 14 lipca 2021 )
  18. „  Typologia miast / wsi  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja 27 marca 2021 r . ) .
  19. "  miejska gmina - definicja  " , na tej stronie INSEE (konsultowany w dniu 27 marca 2021 ) .
  20. „  Zrozumienie siatki gęstości  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 27 marca 2021 r . ) .
  21. „  Urban Unit 2020 of Libourne  ” , https://www.insee.fr/ (dostęp 27 marca 2021 ) .
  22. "  Baza jednostek miejskich 2020  " , na www.insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 27 marca 2021 r . ) .
  23. Vianney Costemalle, „  Zawsze więcej mieszkańców w jednostkach miejskich  ” , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 27 marca 2021 r . ) .
  24. "  Baza obszarów atrakcyjności miast 2020 r.  " , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 27 marca 2021 r . ) .
  25. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w obszarze miejskim  ” , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 27 marca 2021 r . ) .
  26. „  CORINE Land Cover (CLC) – Podział obszarów na 15 stanowisk użytkowania gruntów (obszar metropolitalny).  » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostęp 18 kwietnia 2021 )
  27. Albert Dauzat i Charles Rostaing , Słownik etymologiczny nazw miejscowości we Francji , Paryż, Librairie Guénégaud,1979( ISBN  2-85023-076-6 )
  28. Nazwisko mieszkańców miasta na habitants.fr.
  29. (fr. 1835) Gabriel de Lurbe i Jean Darnalt , Chronique Bourdeloise , Bordeaux, Simon Millanges, 1619, 65  pkt. ( czytaj online ) , s.  33.
  30. Nathalie Crouzier-Roland , „Od nadrzecznych miast Bordeaux do XIII-XV wieku: Bordeaux, Bourg sur Gironde, Saint-Macaire i Libourne, bieguny gospodarcze i polityczne między rywalizacją i sojuszami”, Miasta w średniowieczu w Europie Zachodniej (czyli jak jutro może uczyć się od wczoraj), pod kierunkiem Marie-Françoise Alamichel kolekcja pamięci elektronicznej i laboratorium Terytoria LISAA, University Paris Est Marne-la-Vallée, , 2018( przeczytaj online ).
  31. Patent listów Ludwika XI, Tours, październik 1461 ( czytaj online ).
  32. Patent listów Ludwika XI, Saintes, maj 1472 (Ludwik XI był w Saintes w maju i czerwcu 1472, a nie w czerwcu 1471.) ( czytaj online ).
  33. Euzebiusz de Laurière, Francja i Bréquigny, Zarządzenia królów Francji III Rasy, zebrane w porządku chronologicznym ... ,1820, 844  s. ( przeczytaj online ).
  34. Patent listowy Ludwika XI, Plessis-du-Parc-lèz-Tours, 24 stycznia 1478 (1477 przed Wielkanocą) ( czytaj online ).
  35. Suzanne Citron, Le Mythe national  : historia Francji, o której mowa , Paryż: koedycja Les Éditions Ouvrières / Edition et document internationale, 1991, s.  229 . ( ISBN  2-85139-100-3 ) , ( ISBN  2-7082-2875-7 ) .
  36. Martin Barros, Nicole Salat i Thierry Sarmant ( pref.  Jean Nouvel ), Vauban - Wywiad terytorium , Paryż, Éditions Nicolas Chaudun i Historyczna Służba Armii,2006, 175  pkt. ( ISBN  2-35039-028-4 ), s.  166 .
  37. Libourne 2025 – Projekt miejski .
  38. Zrezygnowałem w tym dniu.
  39. Twinning Libourne dotyczący francuskiego atlasu współpracy zdecentralizowanej i innych działań zewnętrznych, skonsultowany 14 grudnia 2014 r. Ten z Pu'er nie jest jeszcze wymieniony.
  40. Organizacja spisu na insee.fr .
  41. Od wiosek Cassini po dzisiejsze miasta na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
  42. Insee - Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
  43. INSEE , „  Populacja według płci i wieku pięciu lat od 1968 do 2012 r. (od 1990 do 2012 r. dla departamentów zamorskich)  ” , na stronie insee.fr ,15 października 2015 r.(dostęp 10 stycznia 2016 r . ) .
  44. INSEE , „  Populacje prawne 2006 zamorskich departamentów i społeczności  ” , na stronie insee.fr ,1 st styczeń 2009(dostęp 8 stycznia 2016 r . ) .
  45. INSEE , "  Legalne populacje 2009 departamentów i społeczności zamorskich  " , na insee.fr ,1 st styczeń 2012(dostęp 8 stycznia 2016 r . ) .
  46. INSEE , „  Populacje prawne 2013 departamentów i społeczności zamorskich  ” , na stronie insee.fr ,1 st styczeń 2016(dostęp 8 stycznia 2016 r . ) .
  47. „  Ewolucja i struktura ludności w Libourne w 2007 r.  ” , na stronie internetowej INSEE (konsultacja 6 sierpnia 2010 r . ) .
  48. „  Wyniki spisu ludności Żyrondy w 2007 roku  ” [ archiwum z 20 maja 2011] na stronie internetowej INSEE (konsultacja 6 sierpnia 2010 r . ) .
  49. Krok 20: Bordeaux - Libourne (CLM) na stronie internetowej La Grande Boucle , obejrzano 1 st maja 2013.
  50. Krok 21: Libourne - Tours na stronie La Grande Boucle , obejrzano 1 st maja 2013 r.
  51. Krok 4: Libourne - Libourne (jazda drużynowa na czas) na stronie internetowej La Grande Boucle , obejrzano 1 st maja 2013.
  52. Oficjalna strona Fest'Arts
  53. "  Na zdjęciach. Libourne: Inwazja Lucanes nabiera tempa  ” , na SudOuest.fr (konsultacja 19 marca 2019 r . ) .
  54. Pierre Sauvey, „  Ojciec Boże Narodzenie z Libourne jest tylko 50 lat  ” , na ladepeche.fr ,8 listopada 2012.
  55. Hajdenberg, „  Służba za litery i perły tysiącami  ” , na liberation.fr ,15 grudnia 2005.
  56. Jean-Pierre Guéno , Drogi Mikołaju ! : stulecie listów do Świętego Mikołaja, Telemacha,2012, 300  pkt. ( ISBN  2753301638 ).
  57. „  Sekretariat Mikołajem wznowiła swoją usługę  ” , na lefigaro.fr ,29 listopada 2008.
  58. W 2001 roku ilustrator odważył się go rozebrać, aby pokazać jego imię na czerwono na majtkach: Alphonse
  59. „50 lat sekretariatu Świętego Mikołaja”, film dokumentalny Oliviera Chaumelle i Françoise Camar o kulturze Francji , 4 grudnia 2012
  60. Valérie-Inés de La Ville & Antoine Georget, Święty Mikołaj z Poczty: Zaskakująca historia jego sekretariatu (1962-2012) , Bruksela, PIE Peter Lang,2014, 197  s. ( ISBN  978-2-87574-231-5 , czytaj online ).
  61. Częstotliwość Radio Libourne , konsultacja 26 sierpnia 2011 r.
  62. Ranking miast internetowych 2013 na oficjalnej stronie stowarzyszenia. Dostęp 7 maja 2013 r.
  63. Świat
  64. Archives du Monde Libourne latarnie pochłaniające alg CO 2 , oferowane przez firmę Tyca
  65. Auguste Perdonnet , Notions générale sur les railroads: po Biografie Cugnota, Séguina i George'a Stephensona; raport o zaletach ... i uzasadnioną bibliografię, E. Lacroix, 186?, s.  56 w całości (dostęp 22 maja 2011).
  66. Rodzina de Brinon nosiła „lazurowy ze złotym szewronem z zębatym wodzem tego samego” (Charles d'Hozier, Armorial général de France , reed. 1876)
  67. Blog Libourne, historia mówienia , konsultacja 28 stycznia 2010 r.