Akwitańska Liga Piłkarska

Akwitańska Liga Piłkarska
Akronim	LFA
Poprzednie imiona)	Liga Południowo-Zachodnia (1919-1981)
Reprezentowane sporty	Piłka nożna
kreacja	1919
Zanik	2017
Prezydent	Amador Carreras
Siedzenie	155, rue Raymond Lavigne 33110 Le Bouscat
Przynależność	FFF
Stronie internetowej	akwitania.fff.fr

Aquitaine Football League to regionalny futbol liga federalny ciało zależy od francuskiej Federacji Piłkarskiej utworzonego w 1919 roku , pod nazwą Ligue du Sud Ouest , a odpowiedzialny za organizację rozgrywek piłkarskich na szczeblu Aquitaine regionu . W 2017 roku , po reformie regionów, Ligue d'Aquitaine połączyła się z Ligue du Centre-Ouest, tworząc Ligue de football Nouvelle-Aquitaine .

LFA, która miała swoją siedzibę w Bouscat, miała osiem okręgów wzorowanych częściowo na departamentach Dordogne , Landes , Lot-et-Garonne , Pyrénées-Atlantiques dla pierwszych czterech i obszarów geograficznych departamentu Gironde (Bordeaux, Gironde- Atlantique, Gironde-Est, Sauternes-et-Graves) dla pozostałych czterech. Cztery okręgi połączyły się również w 2017 roku, tworząc zakład Gironde. Ostatnim prezesem LFA jest od tego czasu Amador Carrerasczerwiec 2012 do czasu wyboru Saida Enjimi na szefa Ligue de Nouvelle-Aquitaine.

Głównym konkursem organizowanym przez Ligę są mistrzostwa Akwitanii Division d'Honneur, które dają zwycięzcy prawo do udziału w amatorskich mistrzostwach Francji . Liga odpowiada również za organizację pierwszych rund Pucharu Francji w piłce nożnej oraz zarządzanie regionalną piłką nożną kobiet.

Historia

Liga Piłkarska Sud-Ouest Association została założona w 1919 roku , wraz z utworzeniem Francuskiej Federacji Związków Piłki Nożnej . Jego celem jest zarządzanie stowarzyszenie na południowym zachodzie z Francją . Jego początkowy zasięg geograficzny obejmuje Guyenne - Gascogne , Kraj Basków i Béarn oraz okoliczne rynki .

Front (1902-1919)

W południowo-zachodniej Francji, piłka nożna pojawiła się pod koniec XIX -go  stulecia, wraz z wprowadzeniem piłki nożnej przez zagranicznych sportowców, na ziemi poświęconej zamiast do innego futbolu: Rugby . Pierwsze drużyny nie są wyspecjalizowane i grają czasem rugby, czasem stowarzyszenie. W 1902 r. USFSA połączyła niektóre z tych formacji pod kierownictwem Komitetu Guyenne et Gascogne. Departament ten przekształca się w Komitet Srebrnego Wybrzeża po rozdzieleniu Kraju Basków i Périgord .

Patronaty katolickie zrzeszone są w Regionalnym Związku Patronatów Południowego Zachodu pod egidą FGSPF .

Pod wpływem Vie au Grand Air du Médoc w 1911 r. utworzono trzecią grupę pod zwierzchnictwem Francuskiej Federacji Kolarskiej i Lekkoatletycznej . W grudniu 1916 roku , jeszcze pod przywództwem VGAM, utworzono Midi Association Football League  : podzielono ją na 3 okręgi i rozszerzono od Bordeaux po Morze Śródziemne.

Początki Ligi (1919-1926)

W 1919 r. utworzono FFFA, a terytorium Ligue du Midi de Football-Association (LMFA) zostało podzielone na dwie części. Społeczeństwa części wschodniej przyłączyły się do nowo utworzonej Ligi Południa , która w następnym roku utworzyła Ligę Południowo-Wschodnią z Prowansją. W części zachodniej po dwóch miesiącach rozmów osiągnięto porozumienie między ONW a USFSA, patronaty pozostały autonomiczne. Liga Południowego Zachodu została oficjalnie utworzona w dniu25 lipca 1919. Dzieli się na dwie dzielnice: Gironde ( Bordeaux ) i Midi ( Tuluza ). W 1920 r. okręg Midi opuścił LSO i stał się pełną ligą . W tym samym roku utworzono Komitet Landes-Pyrénées do zarządzania klubami poza Żyrondą; w następnym roku stanie się dzielnicą.

Pierwszym prezesem ligi został Guy Moyat, którego w następnym sezonie zastąpił Henri Gasqueton. Wśród pierwszych klubów zrzeszonych w nowej lidze są: VGAM , SBUC , Section burdigalienne, BEC, SAB, SC Bastidienne , BAC, CAB, ES Montoise i CA Béglais.

W 1920 roku terytorium ligi obejmowało departamenty Gers , Gironde , Landes , Lot-et-Garonne , Basses-Pyrénées i Hautes-Pyrénées . Od tego czasu kataster Ligi bardzo się zmienił. W lipcu 1923 r. Rada Narodowa 3FA zatwierdziła kilka zmian w katastrze lig. W ten sposób LSO ceduje okręg Bagnères-de-Bigorre i departament Gers , z wyjątkiem okręgu Condom , Ligue du Midi .

W tym okresie mistrz LSO jest zwycięzcą finału między dzielnicami między Gironde i Landes-Pyrénées.

Lata przedwojenne (1926-1939)

W 1926 roku , pod przewodnictwem czwartego prezydenta, Rogera Gomeza-Vaeza, Liga utworzyła osiem okręgów w departamencie Gironde; Arcachonnais, Blayais, Bordeaux, Entre-deux-Mers, Libournais, Médoc, Sauternes i Tresnais-Langoirannais. Tym samym zmienia tryb swoich mistrzostw, ustanawiając po raz pierwszy w ciągu sezonu regionalne zawody i to na jednym poziomie: Dywizji Honoru w dwóch grupach. Aż do wojny konkursy będą bardzo ewoluować, wraz z utworzeniem w 1929 r. wyższej dywizji , Wydziału Doskonałości i integracją niższych dywizji na poziomie regionalnym. W 1937 roku Liga miała zatem trzy poziomy regionalne (DH-1S-2S), plus różne poziomy w dziewięciu dystryktach, zniesienie dystryktu Monségurais w 1932, zrekompensowane przez podział dystryktu Landes-Pyrénées w 1935 roku na Dystrykt Landes i Dystryktu Pirenejów.

W 1931 roku piąty prezes Ligi, Roger Roujean, zorganizował nową imprezę: Coupe du Sud-Ouest. Pierwsza edycja jest otwarta dla klubów zrzeszonych w Lidze, dla uznanych przez Federację patronatów z Południowego Zachodu, ale także dla klubów z sąsiednich lig ( Owernia , Center-Ouest i Midi ).

W 1932 roku w Lidze miał miejsce wielki incydent. Przed końcem mistrzostw trzy wybitne kluby (FC Bordeaux-Bouscat, Girondins Guyenne Sport i SC Bastidienne ) odchodzą z ligi i podsycają niezgodę. Ten drobny incydent faktycznie kryje większy przypadek defraudacji na rzecz Ligi Południowego Zachodu: „słynną aferę ofiar”. Federacja reaguje szybko, w maju zawiesza Biuro Ligi, w czerwcu ogłasza rozwiązanie ligi, co jednogłośnie zatwierdza Rada Narodowa w lipcu. Nawet jeśli to rozwiązanie jest sprzeczne ze statutem LSO, Liga jest zarządzana bezpośrednio przez 3FA poprzez komisję administracyjną. Musimy poczekać na Walne Zgromadzenie KonstytucyjneSierpień 1934, aby Liga Południowego Zachodu została odbudowana i ponownie stała się w pełni niezależna.

W międzyczasie, w lipcu 1933 , Rada Narodowa zatwierdza przyłączenie okręgu Bergerac do Ligue du Sud-Ouest; kluby są przyłączone do dzielnicy Libournais. Planowane na 1939 r. utworzenie dzielnicy Bergerac zostało przerwane przez wojnę.

Okres wojny (1939-1944)

Wejście Francji do wojny wwrzesień 1939modyfikuje planowane mistrzostwa. Następnie Liga organizuje rozgrywkę w każdym okręgu, co jest rozwiązaniem przyjętym również na kolejne dwa sezony. W tym niespokojnym czasie Liga i Dystrykty straciły wielu swoich członków; w ten sposób dzielnica Blayais została uśpiona w 1940 r., a jej kluby tymczasowo przyłączono do dzielnicy Entre-deux-Mers.

Pod koniec maja 1942 Liga Południowo-Zachodnia została rozwiązana zgodnie z instrukcjami Generalnego Komisariatu ds. Edukacji Ogólnej i Sportu. Komitet Guyenne zajmuje wtedy miejsce Ligi, ale na znacznie bardziej ograniczonym terytorium; od 1940 r. linia demarkacyjna podzieliła Francję na dwie części, klubami strefy okupowanej zarządza Komitet Gujenny, klubami strefy wolnej Komitet Pirenejów (ex-Ligue du Midi).

Na tym bardziej ograniczonym terenie Komitet organizuje zawody regionalne na dwa kolejne sezony, składające się z trzech poziomów: Dywizja honorowa, pierwsza i druga seria. Dzielnice organizują niższe poziomy po swojej stronie.

Od południowego zachodu do Akwitanii (1944-1981)

Po wyzwoleniu w 1944 roku Liga Południowego Zachodu przejęła te prawa i jej granice z 1939 roku, z wyjątkiem Hautes-Pyrénées, które są dołączone do Ligue du Midi . Tworzy mistrzostwa zbliżone do tych z okresu przedwojennego. Głosowano wStyczeń 1938, wyróżnia się tym, że jest rozgrywany w dwóch półsezonach, z wyjątkiem dywizji honorowej. Pierwsza część sezonu to faza spadkowa pierwszej i drugiej serii; druga część to faza promocji tych dwóch serii, plus trzecia obejmująca najlepsze kluby w okręgach. Promocja Honoru, ustanowiona w 1945 roku , będzie wchodzić w ten schemat od 1946 roku , podobnie jak trzecia seria w 1948 roku . Tego typu rywalizacja, dość ruchliwa, zostanie porzucona w 1951 roku .

Wraz z powrotem pokoju Liga utworzyła dwie nowe dzielnice: Agenais, szybko przemianowaną na Lot-et-Garonne, oraz Bergeracois. W 1947 narodził się nowy konkurs: Mistrzostwa Firm.

Na sezon 1951/52 w ligowych mistrzostwach znalazło się zatem pięć serii (DH-PH-1S-2S i 3S) składających się tylko z pierwszych drużyn, niższe serie oraz drużyny rezerwowe zarządzane są przez jedenaście okręgów: Arcachonnais , Bergeracois, Blayais, Bordeaux, Entre-deux-Mers, Landes, Libournais, Lot-et-Garonne, Médoc, Pireneje i Sauternes.

Z biegiem sezonów liczba klubów niosących kury w serii znacznie wzrasta, z 8 w 1951 do 10 w 1962 po zniesieniu trzeciej ligi, a następnie dwunastu w 1970 po przywróceniu trzeciej serii ligowej. W międzyczasie kluby Gers opuściły ligę w 1967 roku , redystrybucja okręgów Gironde w 1968 zmniejszyła ich liczbę z siedmiu do czterech. W 1970 r. okręg Bordeaux stał się całkowicie autonomiczny. W tym samym roku do mistrzostw okręgu włączyły się drugie zespoły firm. Pozostałe drużyny rezerwowe będą w następnym sezonie. Nastąpiły ostatnie zmiany, w 1978 roku trzecia seria została ponownie włączona do dzielnic, a następnie w 1980 roku pierwsza i druga seria; promocja ligowa jest następnie ustanawiana po promocji honoru. Liga Sud-Ouest jest wtedy gotowa do przyjęcia reszty departamentu Dordogne i zmiany nazwy.

Liga Akwitańska (1981-2017)

Struktury ligowe

Schemat organizacyjny

Prezydenci Ligi Południowo-Zachodniej

• 1919-1920: Guy Moyat
• 1920-1924: Henri Gasqueton
• 1924-1925: M. de Roca Sera
• 1925-1926: Roger Gomez-Vaez
• 1926-1932: Roger Roujean
• 1932-1934: kierownictwo FFFA
• 1934-1966: Roger Conrié (1898-1966)
• 1966-1975: Georges Capdeville
• 1975-1976: Pierre Leclercq
• 1976-1981: Gilbert Gautier

Organizowane konkursy

LFA organizuje zawody pomiędzy klubami na poziomie regionu Akwitanii , niezależnie od kategorii wiekowej.

Nagrody

Wyniki ligi krajowej

• Od 1919 do 1933 i od 1935 do 1936: Mistrz Południowego Zachodu.
• Od 1933 do 1935 i od 1936 do 1940: Najwyżej oceniany klub w lidze narodowej.
• Od 1940 do 1943 i od 1944 do 1945: Najwyżej notowany klub w mistrzostwach wojennych .
• Od 1943 do 1944: Topowy klub w amatorskich mistrzostwach wojennych.
• Od 1945: najwyżej sklasyfikowany klub w lidze narodowej

Nagrody regionalne

Zawody

Piłka nożna mężczyzn

Kluby grające w rozgrywkach krajowych (2012-2013)

Żyrondyny Bordeaux Stadion w Bordeaux Pau FC wioślarstwo Bayonnais Stadion w Mons Les Genêts d'Anglet Stopa Bergerac Trelissac FC Villenavaise młodzież Kluby grające w rozgrywkach krajowych

Konkursy regionalne

Pięć dywizji podlega Aquitaine Football League:

• the Honorary Division (Division 6, 1 grupa 14 klubów): Zwycięzca mistrzostw Honorary Division awansuje do CFA 2 (Division 5), zdobywca drugiego miejsca może awansować, jeśli jest jednym z sześciu najlepszych wicemistrzów w League, podczas gdy dwie ostatnie są zdegradowane do Superior Regional Division.

• Regionalna Dywizja Superior (Dywizja 7, 1 grupa 14 klubów): Zwycięzca i jego wicemistrz wchodzą do Dywizji Honorowej, podczas gdy dwaj ostatni zostają zdegradowani do Dywizji Honorowej Regionalnej (Dywizja 8).

• Regionalna Dywizja Honoru (Division 8, 2 grupy po 12 klubów): W każdej grupie zwycięzca awansuje do Regionalnej Dywizji Superior, podczas gdy trzy ostatnie są relegowane do Promocji Honoru (Dywizja 9).

• Awans Honoru (Dywizja 9, 3 grupy po 12 klubów): W każdej grupie zwycięzca awansuje do Regionalnej Dywizji Honoru, podczas gdy dwaj ostatni przechodzą do Awansu Ligowego (Dywizja 10).

• Awans ligowy (Dywizja 10, 6 grup po 12 klubów): W każdej grupie zwycięzca awansuje do Awansu Honorowego, podczas gdy dwaj ostatni zostają zdegradowani do Dywizji 1 (Dywizja 11) w swoim okręgu.

Wydział Honorowy 2012-2013

Mérignac  : SA Mérignac Entente Mérignac Arlac Olimpijskie Biscarrosse Stadion Mons R Merignac FC Arcachon Bay ES Blanquefortaise AS Saint-Médard-en-J. Trelissac FC R Sarlat Marcillac FC SU Agenda Stany Zjednoczone Lormont FC Marmande 47 US Lège-Cap-Ferret0 JS Saint-Emilion Kluby grające w Dywizji Honorowej

Regionalna Dywizja Przełożona 2012-2013

Bayonne  : Wiosłowanie Bayonnais R Croises de Bayonne Bajonna Oloron FC EB Orteza JA Dax Saint-Paul Sport La Brede FC Les Genêts d'Anglet R Langon FC FC Libourne Prigonrieux Stany Zjednoczone Bouscat SAG Cesta Arin Luzien Kluby grające w Superior Regional Division

Wydziałowe konkursy okręgowe district

Dzielnice departamentalne	Oddział 11	Dywizja 12	Oddział 13	Dywizja 14	Dywizja 15
Bordeaux ( Żyronda )	1 dot. dywizji	Promocja 1 st Division	2 II Division	Promocja 2 nd Division
Dordogne-Périgord ( Dordogne )	1 dot. dywizji	Promocja 1 st Division	2 II Division	Promocja 2 nd Division	3 rd Division
Żyronda Atlantycka ( Żyronda )	1 dot. dywizji	Honor 1 st Division	Promocja 1 st Division	2 II Division
Żyronda-Wschód ( Żyronda )	1 dot. dywizji	Promocja 1 st Division	2 II Division	Promocja 2 nd Division
Landes	1 dot. dywizji	Promocja 1 st Division	2 II Division	Promocja 2 nd Division	3 rd Division
Lot-et-Garonne	1 dot. dywizji	Promocja 1 st Division	2 II Division	Promocja 2 nd Division
Pireneje Atlantyckie	1 dot. dywizji	Promocja 1 st Division	2 II Division	Promocja 2 nd Division	3 rd Division
Sauternes-et-Graves ( Żyronda )	1 dot. dywizji	Promocja 1 st Division	2 II Division	Promocja 2 nd Division

Piłka nożna kobiet

Żyrondyny Bordeaux FCE Arlac ASPTT Bordeaux Główne kluby kobiece w Akwitanii

Lokalizacja

Uwagi i referencje

Uwagi

1. Wbrew temu, co wskazuje katalog LSO z 1930 r., Okręg Landes-Pyrénées powstał dopiero w 1921 r.
2. W katalogu z 1920 r. jest trochę zamieszania, ponieważ zauważono, że Lot-et-Garonne zależy od Limousin, a Dordogne i Lot du Sud-Ouest. Wydaje się to niemożliwe, ponieważ terytorium nie jest przyległe. Odwrotna sytuacja wydaje się być prawdziwa: Lot-et-Garonne na południowym zachodzie oraz Dordogne i Lot w Limousin. Jest to ponadto roszczenie terytorialne, ponieważ żadna spółka z jej trzech działów nie jest powiązana.
3. Jeśli okręg Landes-Pyrénées naprawdę istnieje, to nie ma, mówiąc ściśle, okręgu Gironde. Wszystkie firmy sportowe w Żyrondzie są zarządzane bezpośrednio przez LSO.
4. Dzielnica ta nosi od czasu do czasu przed wojną nazwę: Dzielnica Blayais-Cubzaguais.
5. Podobnie jak Dystrykt Gironde przed 1927 r. Dystrykt Bordeaux nie istnieje realnie, kluby na jego terenie są zarządzane bezpośrednio przez LSO. Dopiero w 1970 roku powstała dzielnica.
6. Dzielnica ta została zlikwidowana w 1928 roku, kluby z przedmieść Bordeaux dołączyły do ​​dystryktu Bordeaux. Dla pozostałych powstaje dzielnica Monségurais.
7. Od 1931 r. okręg Landes-Pyrénées został podzielony na dwa podokręgi Landes i Pyrenees
8. Regulamin Federacji, obowiązujący przed 1971 r., określa w art. 96 ust. 2: „Pierwszą drużyną jest ta, która uczestniczy w amatorskich mistrzostwach najwyższej kategorii” .

Odniesienie

1. Directory of the Sud-Ouest League: Edition 1930-1931 , Fédération française de football Association ,1930, 102  s. , s.  4 do 7
2. Rocznik 1920-21 , Francuska Federacja Związku Piłki Nożnej ,1920, 136  s. , s.  87-88
3. „  Rada Narodowa w sobotę 7 lipca 1923  ”, Piłka nożna i Sport , t.  5-3, n O  19921 lipca 1923, s.  2537
4. „  Niezgoda 3 klubów LSO  ”, Athletic-Tribune Sportive , cz.  14 N O  66421 kwietnia 1932
5. Roger Roujean, „  Słynny” romans „Sinistrés  ”, Athletic -Tribune Sportive , tom.  14 N O  6719 czerwca 1932, s.  5
6. „  Urząd Federalny – posiedzenie w środę 18 maja 1932  ”, Piłka nożna , obj.  4, n O  130,26 maja 1932, s.  7
7. „  Urząd Federalny – posiedzenie w poniedziałek 20 czerwca 1932  ”, Piłka nożna , obj.  4, n O  134,23 czerwca 1932, s.  7
8. H. Delaunay, „  Obrady Rady Narodowej z 23 lipca  ”, Piłka nożna , t.  4, n O  1394 sierpnia 1932, s.  6
9. H. Delaunay, „Lipcowa  Rada Narodowa w Paryżu (cd.)  ”, Piłka nożna , t.  5, n O  19124 sierpnia 1933, s.  7
10. Katalog Ligi Sud-Ouest: 1939-40 , Francuska Federacja Związków Piłki Nożnej ,1939, 96  pkt. , s.  16