Pięćdziesiąt

Pięćdziesiąt
Nowy ratusz, rue de Liancourt.
Administracja
Kraj	Francja
Region	Hauts-de-France
Departament	Oise
Miasto	Clermont
Międzyspołeczność	Wspólnota gmin Pays d'Oise i Halatte
Mandat burmistrza	Philippe Barbillon 2.020 -2.026
Kod pocztowy	60940
Kod wspólny	60154
Demografia
Miły	Cinquatien, Cinquatienne
Ludność miejska	1572  mieszk. (2018 )
Gęstość	232  mieszk./km 2
Geografia
Informacje kontaktowe	49 ° 19 ′ 10 ″ na północ, 2 ° 31 ′ 39 ″ na wschód
Wysokość	Min. 31  m Maks. 118  m
Powierzchnia	6,79  km 2
Rodzaj	Społeczność miejska
Jednostka miejska	Creil ( przedmieście )
Obszar atrakcji	Paryż (gmina Korona)
Wybory
Oddziałowy	Kanton Pont-Sainte-Maxence
Ustawodawczy	Siódmy okręg wyborczy
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Hauts-de-France Pięćdziesiąt Geolokalizacja na mapie: Oise Pięćdziesiąt Geolokalizacja na mapie: Francja Pięćdziesiąt Geolokalizacja na mapie: Francja Pięćdziesiąt
Znajomości
Stronie internetowej	https://www.cinqueux.fr

Cinqueux jest francuski gmina znajduje się w dziale z Oise w tych Hauts-de-France regionu .

Jego mieszkańcy nazywają się Cinquatiens i Cinquatiennes .

Geografia

Lokalizacja

W linii prostej miasto leży 66 kilometrów na południe od Amiens , 34 kilometry na południowy wschód od Beauvais , 24 kilometry na południowy zachód od Compiègne i 52 kilometry na północ od Paryża . Terytorium obejmuje 675  hektarów.

Gminne gminy

Gminy graniczące z Cinqueux

Rosoy	Sacy-le-Grand
Angicourt		Monceaux
Rieux		Brenouille

Topografia i geologia

Gmina ta zajmuje część wzgórz, które stanowią południowy region kantonu Liancourt . Rozciąga się na północ do bagna z Sacy-le-Grand . Kapitał znajduje się w wąwozie, który oddziela tzw Roc, Moimont, Verderonne (lub Berthaut górski) i Catiau wzgórza .

Miasto rozciąga się od 31  metrów NGF na bagnach Sacy-le-Grand do 118 metrów nad poziomem morza na szczycie góry Berthaut. Oto kilka wysokości: 33 metry nad poziomem morza na bagnach, gdzie D 75 spotyka się z głównym allée Coutard, 41 metrów na farmie Monvinet, 50 metrów w centrum wioski, 62 metry na Butte des Montilles, 76 metrów na szczycie Butte Aigumont (wschodnia granica terytorium ), 105 metrów w najwyższym punkcie góry Roc, 112 metrów na górze Moimont i 115 metrów na Catiau. Dwa wierzchowce Berthaut i Catiau są blisko siebie, ale są oddzielone obniżeniem znanym jako Entre-deux-Monts. Odosobnione wzgórza były częścią masywu obejmującego te wzgórza oraz góry Liancourt i Cambronne-lès-Clermont przed ostatnimi wstrząsami, którym poddany był region.

Te wzgórza z Verderonne z Moimont, Roc i Catiau prezentujemy zestaw i rezerwę do przestrzegania we wszystkich warstwach do tych z zasobnika z Liancourt . W samym Cinqueux i kilku innych miejscach są skamieniałości . Na zboczach, w szczególności w Moimont, można zauważyć duże bloki skalne opadające z górnych brzegów, gdy piasek, na którym spoczywały, został usunięty. Rozbite skorupy podobnych do tych, które towarzyszą Lignity z Soissonnais występują we fragmentach w dolnej części wsi . Wszystkie te warstwy należą do dolnego i środkowego grubego wapienia . Teren gminy jest torfowy w starym jeziorze Longa Aqua. Tereny transportowe i iły brunatne znajdują się w kierunku Monceaux , piaszczyste piaski ze skamieniałościami na zboczach, a gruboziarnisty wapień stanowi zręb nasypów.

Miasto położone jest w strefie sejsmicznej 1 . Podziemna wnęka znajduje się na granicy Cinqueux i Brenouille, pod górą Roc.

Hydrografia

Przez wieś nie przepływa żadna rzeka . Fontaine Saint-Martin wyschły. Płynął strumieniem, który łączy się z innym, również mało ważnym, i łączy się w pobliżu Monceaux z rowem Fields Baron, który wypływa z potoku Popincourt na krótko przed jego ujściem do Oise . Ale ograniczając miasto na północ, Frette płynie w linii prostej przez 1,5  km . Przecina obszar tak zwanych bagien Sacy-le-Grand, pozostawiając w Cinqueux sto hektarów bagien i stawów. Najniższe obszary terytorium znajdują się powyżej kilku sub-wychodniów wód gruntowych. Miasto dało swoją nazwę międzygminnemu syndykatowi Waters, który zrzesza Angicourt , Brenouille , Cinqueux, Rieux i Monceaux . Studnia dostarczająca tę wodę pitną znajduje się w Brenouille. Ma głębokość około 50 metrów. Zbiorniki znajdują się na górze Roc, sąsiadującej z farmą o tej nazwie, na południowej granicy terytorium Cinqueux. Najniższe obszary terytorium znajdują się powyżej kilku sub-wychodniów wód gruntowych.

Szlaki komunikacyjne i transportowe

Terytorium przecinają dwie drogi departamentalne, przecinające się w centrum wioski: droga departamentalna 29 z Liancourt do Pont-Sainte-Maxence i droga departamentalna 75 z Rouvillers do Rieux, przez Sacy-le-Grand . D 29 przecina stolicę przez rue de Liancourt i drogę do Pont-Sainte-Maxence, D 75 dociera z północy przez rue de Sacy-le-Grand, zatrzymuje się na D 29, a następnie odjeżdża przez Wilfried-Pol, Ulice Yvonne-Drouin i de Rieux. Rue de l'Image i Rue de Rosoy prowadzą w kierunku Hardencourt , Rue des Aigumonts w kierunku Monceaux. Rue de la Saune i rue de la Montagne-de-Rocq łączą wioskę z farmą Mauvinet. Droga departamentalna 200 z Creil do Compiègne przebiega kilkaset metrów na południe od obszaru gminy, a najbliższe węzły komunikacyjne znajdują się w Rieux i Brenouille .

Cinqueux nie ma stacji w mieście, ale stacja Rieux - Angicourt jest tylko 2  km od wioski. Stacja ta znajduje się na linii Creil do Aulnoye-Aymeries i jest obsługiwana przez pociągi TER Picardie na trasie Paryż-Nord - Compiègne .

Dostępny dodatkowo w 2014 r autobusu linii resortowych sieci Południowo-Oise z Rady Ogólnej Oise , linia n °  2 Villers-Saint-Paul - Pont-Sainte-Maxence . Większość usług ogranicza się do odcinka Brenouille - Cinqueux - Creil i działa tylko w okresach szkolnych. Dwie wycieczki Brenouille - Creil w obie strony (jedna w sobotę) są dostępne przez cały rok. Dwie linie transportu szkolnego łączą Cinqueux z college'em w Brenouille oraz placówkami Pont-Sainte-Maxence.

Lotniska Roissy Charles de Gaulle znajduje się 37  km na południe i na lotnisko Beauvais-Tille 34  km na południowy Northwest. Nie ma połączenia komunikacją miejską między miastem a tymi lotniskami.

Środowiska naturalne

Oprócz przestrzeni miejskiej, która zajmuje 13,7% na obszarze ponad 92 hektarów, miasto składa się z 40,8% obszarów leśnych ponad 275 hektarów. Rozciągają się one na zboczach wzgórz Roc, Moimont, Catiau, Berthaut, stokami Aigumont i Montilles, a także na dnie doliny Cinqueux (Bois des Petimbré) do bagien Sacy-le -Tall. Uprawy stanowią 18,3% powierzchni 123 ha.

W Cinqueux bagna , zawarte w Sacy-le-grand bagien stanowić 17,4% powierzchni, na obszarze prawie 118 ha. To mokradło złożone ze stawów i stawu zajmuje północną część terytorium . Miasto posiada również 54 hektary sadów i łąk oraz 9 hektarów wrzosowisk.

Bagna obszaru Sacy-le-Grand zaliczane są do obszarów Natura 2000 , w przyrodniczym obszarze o znaczeniu ekologicznym , w obszarze flory i fauny typu 1, a także jako obszar ważny dla ochrony ptaków (IBA). Wzgórza Verderonne, Berthaut i Catiau są również wymienione jako naturalny obszar ekologiczny, faunistyczny i florystyczny typu 1. Miasto przecina kilka potencjalnych korytarzy ekologicznych.

Planowanie miasta

Typologia

Cinqueux jest gminą miejską, ponieważ jest częścią gmin o dużej gęstości lub średniej gęstości w rozumieniu miejskiej siatki gęstości INSEE . Należy do miejskiej jednostki z Creil , wewnątrzwspólnotowego departamentami aglomeracji obejmującym 23 gmin i 123,989 mieszkańców w 2017 roku, z którego jest podmiejska gmina .

Ponadto gmina jest częścią atrakcyjnego obszaru Paryża, którego jest gminą w koronie. Obszar ten obejmuje 1929 gmin.

Luki i lokalizacje

Nie ma wiosek. Luki stanowią tak zwana farma Moulin de Roc (której zabudowania znajdują się częściowo na Brenouille), gospodarstwo Monvinet i wartownia zlokalizowana na bagnach.

Morfologia miejska

Wioska ma trzy główne ulice, które razem tworzą rodzaj półkola od Le Catiau do góry Roc. Statystyka z 1831 roku wykazała 224 domy, z których 174 kryto strzechą, 45 dachówką, 4 dachówką i strzechą oraz jeden łupek. Cinqueux jest częścią jednostki miejskiej (lub aglomeracji w rozumieniu INSEE ) Creil, składającej się z dwudziestu dwóch gmin o łącznej liczbie 116 662 mieszkańców w 2009 r. W szczególności na wschodzie granica gminy nie odpowiada żadnemu topograficzny element, a wioski Cinqueux i Monceaux łączą się: rue des Aigumonts, w pobliżu centrum Monceaux, domy na północ od ulicy znajdują się w Cinqueux, a te na południe od ulicy w Monceaux.

Toponimia

Nazwa tej byłej vicus jest wymieniona po raz pierwszy w Karcie z Robertem II Francji , pochodzący z 1014, a następnie w dyplomem Filipa I , od 1060 pod nazwą Senquatium . Spośród ponad pięćdziesięciu innych, następujących form old post w XI th  century Senquer w 1157, St. Quez w 1276 Sinqueux w 1373, Sanctus Cueus XIV th  century Sainct Qieux pobliżu Creil w 1571 Cinqueux na mapie 1630, Saint-Queux na kolejna mapa z 1667 r. i na mapie diecezji Beauvais z 1710 r., Cinqueux ponownie na mapie Cassiniego z 1756 r.

Pochodzenie i znaczenie nazwy pozostają niejasne. Według Paula Lebela (1950) jest prawdopodobne, że pierwotne imię to galijskiego boga Sinquatis. Inni autorzy twierdzą, że jest to rzymskie imię. Podano inne pochodzenie: Cinqueux wskazywałoby na „cichą zatokę” utworzoną niegdyś przez jeziora Wielkiego Morza między Cinqueux i Monceaux . Ale uczeni uważają to pochodzenie za fantazyjne. Jednak określenie Saint-Queux jest błędem. Taki błąd powtarza się w innych miejscach, gdzie pierwsza sylaba imienia została zmodyfikowana przez analogię do słowa święty. W ten sposób wymieniono imiona świętych, którzy nigdy nie istnieli.

Historia

Czarter od 1014, pochodzące od Roberta le Pieux , który historycy cytowane jako najstarszy pisany dokument stwierdzając istnienie Cinqueux, również zainteresowanego Rosoy i Verderonne . W 1060 roku Filip I nadał opactwu Saint-Lucien de Beauvais wszystkie prawa, jakie posiadało do tych samych trzech parafii. Ten zakład nadal posiadał te towary w 1699 r. Ale nie znajdował się już na liście właścicieli, gdy towary narodowe były sprzedawane podczas rewolucji francuskiej . Inne wspólnoty religijne miały również twierdze w Cinqueux: the priories Saint-Christophe-en-Halatte i Saint-Leu-d'Esserent , Abbeys z Chaalis , Moncel i Victoire , w klasztorze karmelitanek w Senlis i Provost od Angicourt . Émile Lambert ustalił, że 24 gminy posiadały własność w gminie . Ludwik X Hutin , który panował od 1314 do 1316 roku, zaczął emancypować poddanych, którzy żyli na królewskiej posiadłości. Jednak w 1334 r. Béatrix de Bourbon, hrabina Clermont i Lady of Creil , poślubiona Jeanowi de Luxembourg , królowi Polski i Czech , nadal miała poddanych w Cinqueux i Ageux .

Nie było w średniowieczu twierdza zależy od domeny królewskiej, który został zdemontowany, a następnie zrównane pod Karola VII . W czasie XV -go  wieku , miasto (jak Rieux i innych miejscach), był prawie pusty mieszkańców w wyniku wojen. Było to siedziba szczególnej jurysdykcji pod nazwą Royal Town Hall, która wyłoniła się z châtellenie of Creil, sama przenosząc się z potężnego hrabstwa Clermont . Jednak uprawnienia Urzędu Miejskiego, w szczególności prawa do niskiego wymiaru sprawiedliwości, dotyczyły tylko części parafii. Farma Monvinet, która należała do opactwa Victoire i znajdowała się bezpośrednio pod sejmikiem Soisy-lez- Catenoy ( Choisy-la-Victoire ), stanowiła twierdzę Monvinet- Longueau . To przeszło kolejno do Sieurs d ' Harbonnières , Boulainvillers i La Boissière. La Boissières posiadał również, około 1602 roku , Brenouille i Verderonne . Ziemia Cinqueux została częściowo nabyta 31 grudnia 1719 r. Przez Ludwika IV Henri de Bourbon-Condé , księcia Condé , który zmarł 27 stycznia 1740 r. Jego syn Louis V Joseph de Bourbon-Condé nadal posiadał ją w 1789 r. Wciąż go posiadała, należała do hrabstwa Clermont .

Zwróć uwagę, że Savings Bank , Od momentu powstania w 1836 r., Otworzył oddział w Cinqueux. Zlikwidowano go w 1850 r., Miasto było wówczas obsługiwane przez Liancourt Fund .

Polityka i administracja

Załączniki administracyjne i wyborcze

Miasto jest zlokalizowane od 1942 roku w dzielnicy Clermont w departamencie Oise . W wyborach deputowanych od 1988 r . Jest częścią siódmego okręgu wyborczego Oise .

Było częścią kantonu Liancourt od 1793 roku , z wyjątkiem okresu od 15 października 1801 do 22 lutego 1802, kiedy to zostało przyłączone do kantonu Mouy . W ramach redystrybucji kantonów 2014 we Francji , miasto jest teraz przyłączone do kantonu Pont-Sainte-Maxence .

Międzyspołeczność

Gmina jest członkiem utworzonej pod koniec 1997 r. Wspólnoty gmin krajów Oise i Halatte .

Lista burmistrzów

Lista kolejnych burmistrzów

Kropka		Tożsamość	Etykieta	Jakość
Brakujące dane należy uzupełnić.
1900	1907	Gaston Guerlin
1907	1908	Charles Tribout
1908	1911	Eugene Duvivier
1911	1919	Camille Morelle
1919	1935	Charles Tainturier
1935	1941	Henri commien
1941	1942	Marcel Morot		Przewodniczący specjalnej delegacji powołanej przez rząd Vichy
1942	1944	Pierre Gires		Chanoine Przewodniczący specjalnej delegacji powołanej przez rząd Vichy
1944	1945	Lucien Roussillon
1945	1947	Henri Fouan
1947	1953	Roger Bertrand
1953	1977	André Cuckold
1977	2001	Raymond Moriconi
2001	2008	Marc Teinturier
Marzec 2008	2014	Bernard Fricker
kwiecień 2014	W toku (stan na 6 maja 2018 r.)	Philippe Barbillon

Ludność i społeczeństwo

Demografia

Ewolucja demograficzna

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. Legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis powszechny opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji dotyczących kolejno wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, a legalne populacje w kolejnych latach szacuje się za pomocą interpolacji lub ekstrapolacji. W przypadku gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2005 r.

W 2018 roku miasto liczyło 1572 mieszkańców, co oznacza wzrost o 2,75% w porównaniu do 2013 roku ( Oise  : + 1,44%, Francja bez Majotty  : + 2,36%).

Ewolucja populacji   [  edytuj  ]

1793	1800	1806	1821	1831	1836	1841	1846	1851
768	772	817	762	740	735	712	730	691

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (1)

1856	1861	1866	1872	1876	1881	1886	1891	1896
655	631	652	613	617	553	521	530	523

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)

1901	1906	1911	1921	1926	1931	1936	1946	1954
486	508	532	546	523	539	525	604	646

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)

1962	1968	1975	1982	1990	1999	2005	2010	2015
749	825	1,108	1,306	1,521	1,561	1,618	1,523	1,549

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (4)

2018	-	-	-	-	-	-	-	-
1,572	-	-	-	-	-	-	-	-

Od 1962 do 1999: populacja bez podwójnego liczenia  ; w następujących terminach: ludność miejska .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., A następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego

Podczas spisu powszechnego zarządzonego w 1303 roku przez Philippe'a le Bela wspomniano o miejscowości z 660 pospólstwami. Miał 564 w 1720 i 817 w 1806, 486 w 1906 (najsłabszy) i 749 w 1962.

Piramida wieku w 2007 roku

Ludność gminy była stosunkowo młoda. Odsetek osób w wieku powyżej 60 lat (20%) był rzeczywiście wyższy niż krajowy (21,6%), ale niższy od wydziałowego (17,5%). W przeciwieństwie do rozkładów ogólnokrajowych i resortowych populacja mężczyzn w gminie była większa niż żeńska (51,1% wobec 48,4% na poziomie krajowym i 49,3% na poziomie departamentów).

Rozkład ludności gminy według grup wieku przedstawiał się w 2007 roku następująco:

• 51,1% mężczyzn (0-14 lat = 19,8%, 15-29 lat = 16,2%, 30-44 lata = 19,5%, 45-59 lat = 26,2%, powyżej 60 lat = 18,3%);
• 48,9% kobiet (od 0 do 14 lat = 15,4%, od 15 do 29 lat = 15,2%, od 30 do 44 lat = 22,5%, od 45 do 59 lat = 25,2%, powyżej 60 lat = 21,7%).

Piramida wieku w Cinqueux w 2007 roku w procentach

Mężczyźni	Klasa wieku	Kobiety
0,4	90 lat lub więcej	0.5
3.6	75 do 89 lat	6.4
14.3	60 do 74 lat	14.8
26.2	45 do 59 lat	25.2
19.5	30 do 44 lat	22.5
16.2	15 do 29 lat	15.2
19.8	0 do 14 lat	15.4

Piramida wieku na wydziale Oise w 2007 r. W procentach

Mężczyźni	Klasa wieku	Kobiety
0,2	90 lat lub więcej	0.8
4.5	75 do 89 lat	7.1
11.0	60 do 74 lat	11.5
21.1	45 do 59 lat	20.7
22,0	30 do 44 lat	21.6
20,0	15 do 29 lat	18.5
21.3	0 do 14 lat	19.9

Zdrowie

Miasto wybudowało w 2018 r. Centrum medyczne przy wsparciu finansowym resortu i państwa. Może pomieścić dwóch lekarzy ogólnych, dwóch fizjoterapeutów i dwie pielęgniarki

Kult

Cinqueux nie ma już tytuł kapłana i zależy od katolickiej parafii w Sainte-Maxence de Pont-Sainte-Maxence w diecezji Beauvais, Noyon i Senlis , sufragan z Archidiecezja Reims . M gr Jacques Benoit-Gonnin jest biskupem diecezji od 18 marca 2010 r. Niedzielne Msze św. Odprawiane są w czwartą niedzielę o godz. 11:00 od września do czerwca.

Lokalna kultura i dziedzictwo

Miejsca i zabytki

Cinqueux ma tylko jeden zabytek na swoim terytorium:

• Najbardziej niezwykła część kościoła była strona „big kaplica” na chórze kościoła, z których tylko szczątki zarejestrowanych w uzupełniającej inwentaryzacji zabytków pozostają dziś. Składał się z dwóch naw rozdzielonych dwiema cylindrycznymi kolumnami. Wpisane pozostałości pozwoliły zachować wszystkie elementy architektoniczne składające się na tę kaplicę (z wyjątkiem dwóch środkowych kolumn): podwójnie dzielone okna, rzeźbione kapitele, kolumny, serie łuków w trzecich punktach w dolnej części ściany południowej ludzka głowa na północno-zachodnim filarze wieży. Duża kaplica została zniszczona przez zawalenie się południowo-wschodniego filaru dzwonnicy i wysadzenie reszty dzwonnicy w 1910 roku.

Kościół Cinqueux znajduje się pod patronatem Saint Martin . Nawa , najstarsza część została zbudowana w XI -tego  wieku. Wewnątrz na każdej ścianie ma cztery półkoliste łuki , których podstawę stanowią frezy ozdobione dość rzadkimi wzorami geometrycznymi (trójkąty, gwiazdy promienia, zwrócone ku sobie ptaki itp.). Do zabezpieczenia zostały przerobione. Jednak zachowują XI th  stulecie gzyms skręcone (północ nawa) i małe drzwi Romański którego Archiwolta zdobią kęsów (nawie południowej). Zachodnia fasada kościoła w Cinqueux zachowała rzymskie zdobienia: górna część głównych drzwi (z wyjątkiem archiwolty), centralne okno zdobione polanami, przyporami . Rozeta zdobiących szczyt dodano do XIII, XX  wieku. Transept, północny transept i chór były wyższe w pierwszej ćwierci XIII th  wieku na miejscu starego nocną powieści, którego dyspozycja jest nieznany. Sklepienie transeptu otrzymano na szeregu niewielkich kolumn z kapitelami ozdobionymi listowiem. Obecny wygląd kościoła (dzwonnica i pozostałości dużej kaplicy) spowodowany był zawaleniem się południowo-wschodniego filaru dzwonnicy na 17 lutego 1910 i dynamitowanie reszty dzwonnicy przez geniusza Wersalu 23 stycznia 24 lutego 1910. Odbudowę kościoła rozpoczęto w 1919 r. Dzięki ważnemu darowi rodziny Drouin, pochodzącej z Paryża. Z tego powodu Cinqueux przechowuje pamięć o rodzinie Drouin poprzez nazwę ulicy we wsi. Częściowo odbudowany kościół powrócił do kultu18 lipca 1920. Z braku środków nie odbudowano dzwonnicy, a do odbudowy kościoła wykorzystano materiały z dużej kaplicy.

Możemy również zauważyć:

• Dwie myjnie  : Pierwsza, myjnia Salifeux , znajduje się w mieście Angicourt. Nabyty został odbudowany przez gminę Cinqueux w pierwszej połowie XIX th  wieku. Drugi, Laundromat des Granneurs, który można zobaczyć w dolinie po prawej stronie na końcu Cinqueux w kierunku Angicourt, został zbudowany w 1885 roku ze względów praktycznych, ponieważ pralnia Salifeux nie była łatwo dostępna dla gospodyń domowych.
• Ufortyfikowany zamek niegdyś zwieńczał szczyt Butte Catiau, sygnał wioski. Spalony i splądrowany w czasie Żakerii w 1358 roku i podczas wojen z Anglikami , Został całkowicie zburzony na rozkaz Karola VII w 1431 roku.
• Stara szkoła ratuszowa w stylu Ludwika Filipa (ponieważ została zbudowana za panowania tego ostatniego) została zbudowana w 1848 roku przez architekta Weila.

Osobowości związane z gminą

• Émile Lambert, historyk i językoznawca urodzony w Cinqueux w 1890 roku, autor Glossaire du patois picard de Cinqueux .
• Charles Ratton (1895-1986), marszand i właściciel galerii, pasjonujący się sztuką prymitywną, mieszkał w Cinqueux przez wiele lat. Zmarł w Villefranche-sur-Mer , jego ciało spoczywa na cmentarzu komunalnym wraz z żoną Divonne de Saint-Villemer.
• Raymond Couvègnes , rzeźbiarz , pierwszy Grand Prix Rzymu w 1927 roku, przebywał w Cinqueux, gdzie mieszkał jego ojciec Émile. Zmarł w grudniu 1985 roku, jego ciało spoczywa na cmentarzu komunalnym.

Heraldyka

Ramiona Cinqueux są ozdobione w następujący sposób: Cinqueux, poćwiartowane w saltire. Linia 1: Vert obciążony pięcioma wierzchowcami piasku, którymi są Butte Catiau, Butte des Aigumonts, Montagne de Roc, Montagne de Berthaut i Montagne Moimont. Linia 2: gules au moulin d'or i skrzydła z piasku przedstawiające wiatraki Roc, Berthaut i Moimont. Na 3: wąwozy do złotego kościoła, pokrytego piaskiem, czyli kościoła św. Marcina. O 4: Zostawił Dexter Azure na trzcinę piasku na falach lazuru i srebra, którymi są bagna. Impreza w złowrogim lub z wiśniami Gules i liśćmi Vert, które są czerwonymi owocami. W sumie: 1. i 4. kwartał, Azure z trzema złotymi fleur-de-lys. 2 i 3, Argent z trzema lwami Gules, wędrowały w ten sam sposób, które są Pikardią. Broń Cinqueux pochodzi z konkursu ogłoszonego przez gminę Cinqueux w 2003 roku i wygranego przez pana Liennarda de Clermonta.

Zobacz też

Powiązane artykuły

• Lista gmin w Oise

Linki zewnętrzne

• Strona internetowa Urzędu Miasta
• Witryna parafii
• Strona społeczności gmin
• „  Pełna dokumentacja: Gmina Cinqueux (60154)  ” , Ogólny spis ludności z 2015 r. , INSEE ,26 czerwca 2018 r(dostęp 22 lipca 2018 ) .

Uwagi i odniesienia

Uwagi

1. Według podziału na strefy gmin wiejskich i miejskich opublikowanego w listopadzie 2020 r., Przy zastosowaniu nowej definicji charakteru wiejskiego14 listopada 2020 r w międzyresortowym komitecie ds. wsi.
2. Pojęcie obszarów atrakcyjnych dla miast zostało zastąpione wpaździernik 2020, obszaru miejskiego , aby umożliwić spójne porównania z innymi krajami Unii Europejskiej .
3. Jest to powszechnie przyjęta data, mieszcząca się między 996 a 1018 rokiem.
4. Émile Lambert , historyk i językoznawca urodzony w Cinqueux w 1890 roku w pobliżu Creil, od zawsze mieszkał w Oise, dyrektor szkoły w Villers-Saint-Paul, której uczelnia nosi dziś jego imię, zmarł w 1982 roku
5. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.

Bibliografia

Pracuje

• Lucien Charton , Liancourt i jego region , wydawnictwo książki historycznej,1968, 560  pkt. , s.  207-217

1. s.  207 .
2. s.  208 .
3. str.  210 .
4. str.  207-208 .
5. str.  211-212 .

Innych źródeł

1. „  ortodromia: odległość w linii prostej  ” , w witrynie lion1906.com, prywatnej witrynie Lionela Delvarre (dostęp 16 lutego 2013 r . ) .
2. „  Mapa 1/25 000 e  ” na Géoportail ..
3. Louis Graves, statystyki Precis dotyczące kantonu Liancourt, dystrykt Clermont (Oise) , 1838, 145 stron, s.  53-54 .
4. Louis Graves, Dokładne statystyki dotyczące kantonu Liancourt, dystrykt Clermont (Oise) , 1838, 145 stron, s.  14-15 .
5. „  Główne zagrożenia naturalne: Cinqueux  ” , na portalu dotyczącym zapobiegania poważnym zagrożeniom, we współpracy z Ministerstwem Ekologii i Zrównoważonego Rozwoju (konsultacja: 16 lutego 2014 r . ) .
6. „  Underground cavities at Cinqueux  ” , na www.cavites.fr (dostęp: 16 lutego 2014 ) .
7. „  La rivière de la Frette  ” , na stronie internetowej National Service for Water Data and Repositories (SANDRE) (dostęp: 16 lutego 2014 ) .
8. „  Mapa wzrostu lustra wody  ” , na stronie innondationsnappes.fr BRGM i Ministerstwa Ekologii i Zrównoważonego Rozwoju (konsultacja 16 lutego 2014 r . ) .
9. „  Mapa wzrostu poziomu wód gruntowych  ” , na www.innondationsnappes.fr (przeglądana 15 marca 2014 r . ) .
10. „  wspólny transport do Cinqueux  ” na animowanym multimodalnego stronie przez wspólny stowarzyszenia transportu publicznego Oise (dostępnym na 1 st lutego 2014 ) .
11. „  Podsumowanie zagospodarowania przestrzennego dziedzictwa przyrodniczego i krajobrazowego, fauny, flory i siedlisk przyrodniczych w mieście Cinqueux  ” , na stronie www.donnees.picardie.developpement-durable.gouv.fr (dostęp 11 stycznia 2015 r . ) .
12. „  Natura 2000: Marais de Sacy-le-Grand  ” , na www.natura2000-picardie.fr (dostęp: 16 lutego 2014 ) .
13. „  Marais de Sacy-le-Grand, szczegółowy plik znieff  ” , inpn.mnhn.fr (dostęp 16 lutego 2014 ) .
14. „  ZICO: Ważne obszary dla ochrony ptaków, bagna Sacy  ” [PDF] , na terenie DREAL w Pikardii (dostęp: 16 lutego 2014 ) .
15. "  Mountains of Verderonne, of the mill and Berthaut, szczegółowy plik znieff  " , na inpn.mnhn.fr (przegląd 16 lutego 2014 r . ) .
16. „  Korytarze ekologiczne  ” na terenie DREAL of Pikardia (konsultacja 16 lutego 2014 r . ) .
17. „  Typologia miejska / wiejska  ” , na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (przegląd 2 kwietnia 2021 r . ) .
18. "  miejska gmina - definicja  " , na tej stronie INSEE (konsultowane z 2 kwietnia 2021 ) .
19. „  Understanding the density grid  ” , na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 2 kwietnia 2021 ) .
20. „  Urban Unit 2020 of Creil  ” , na https://www.insee.fr/ (dostęp 2 kwietnia 2021 ) .
21. „  Baza danych jednostek miejskich 2020  ” , na www.insee.fr ,21 października 2020 r(dostęp 2 kwietnia 2021 ) .
22. Vianney Costemalle, „  Zawsze więcej mieszkańców w jednostkach miejskich  ” , na stronie internetowej Narodowego Instytutu Statystyki i Studiów Ekonomicznych ,21 października 2020 r(dostęp 2 kwietnia 2021 ) .
23. „  Lista gmin wchodzących w skład zlewni Paryża  ” na stronie internetowej Narodowego Instytutu Statystyki i Studiów Ekonomicznych (dostęp 2 kwietnia 2021 r . ) .
24. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięciu ludzi mieszka w zlewni miasta  ” , na terenie Narodowy Instytut Statystyki i Studiów Ekonomicznych ,21 października 2020 r(dostęp 2 kwietnia 2021 ) .
25. „  Skład miejski aglomeracji: 60601-Creil  ” , na stronie internetowej INSEE (dostęp 18 października 2012 ) .
26. „  Podsumowanie statystyczne - jednostka miejska Creil  ” [PDF] , na stronie internetowej INSEE (dostęp: 18 października 2012 ) .
27. Od wiosek Cassini do dzisiejszych gmin na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
28. „  Raport z posiedzenia rady gminy w dniu 21 marca 2008 r.  ” [PDF] , Rady gmin , na stronie http://www.ville-cinqueux.fr (przeglądano 22 lipca 2018 r . ) .
29. „  Cinqueux: PLU agituje o wygaśnięciu mandatu: Cztery dni przed wyborami rada miasta musi zebrać się w tę środę, 19 marca, aby głosować nad projektem planu miejscowego. Temat, który porusza okolicę  ”, Le Courrier Picard ,19 marca 2014 r( czytaj online , sprawdzono 22 lipca 2018 r. ) „Bernard Fricker, burmistrz, nie będzie kandydował na drugą kadencję. Powód ? Wiek i choroba. „Mam 79 lat i i tak tu nie umrę!” Teraz jest czas, żebym się cofnął i zajął się sobą i moją rodziną. „Ustępujący burmistrz nie popiera żadnej listy na najbliższe wybory samorządowe” .
30. „  Sprawozdanie z posiedzenia rady gminy w dniu 4 kwietnia 2018 r.  ” [PDF] , rady gmin , na stronie http://www.ville-cinqueux.fr (przeglądano 22 lipca 2018 r . ) .
31. Organizacja spisu ludności na stronie insee.fr .
32. Departamentalny kalendarz spisu ludności na stronie insee.fr .
33. Insee - Populacje prawne gminy w latach 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
34. „  Ewolucja i struktura populacji w Cinqueux w 2007 r.  ” Na stronie internetowej INSEE (przeglądano 25 października 2010 r . ) .
35. „  Wyniki spisu ludności Oise 2007  ” na stronie internetowej INSEE (dostęp: 25 października 2010 ) .
36. „  Cinqueux: mieszkania i lekarze w domu opieki: Dziś rozpoczynają się negocjacje z firmami, które odpowiedziały na wezwanie do składania ofert przez dom opieki. Pierwsze łopaty spodziewane są w kwietniu  ”, Le Courrier picard ,26 lutego 2017 r( czytaj online , sprawdzono 22 lipca 2018 r. ).
37. Julien Heyligen, „  Cinqueux: to pośpiech dla nowego lekarza: Centrum medyczne, otwarte w tę sobotę, wita w szczególności nowego lekarza pierwszego kontaktu. Praktyk był niecierpliwie wyczekiwany przez mieszkańców  ”, Le Parisien , wydanie Oise ,6 maja 2018 r( czytaj online , sprawdzono 22 lipca 2018 r. ).
38. Wskazówka n o  PA00114594 , baza Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury .
39. Lucien Charton, Liancourt i regionu , Paris / Autremencourt, edycja historii biuro książki, 1995 ( 1 st edycja 1968), 557  str. ( ISBN  978-2-84178-053-2 i 2-84178-053-8 ) , str.  212-217.
40. http://armorialdefrance.fr/page_blason.php?ville=2098