Marszand jest osoba lub firma , która kupuje i sprzedaje dzieła o sztuce lub obiektów sztuki .
Ta zorganizowana działalność handlowa jest zgodna zarówno z lokalnymi, jak i międzynarodowymi przepisami. Handlarz dziełami sztuki może specjalizować się w zależności od gatunku lub epoki. Może być handlarzem antykami , robić w starym stylu lub reprezentować żyjącego artystę jako galerię na ulicy lub w Internecie i być jedynie pośrednikiem między producentem a innymi aktorami rynku sztuki , jak np . Domy aukcyjne . Ogólnie rzecz biorąc, wielcy marszandowie spotykają się w ramach tematycznych lub ogólnych targów lub wydarzeń.
Pierwsi prawdziwi kupcy pojawiają się na Zachodzie w czasach renesansu , między Florencją a Wenecją (miasta uważane za drogie) i Brugią (tanie). Pełnią rolę pośrednika między kupującym - dużymi handlarzami specjalizującymi się w handlu wełną i przyprawami - a artystą, który nie ma jeszcze nowoczesnego statusu, jakim go znamy.
W tym też czasie narodziła się koncepcja kolekcji ceremonialnej, szafy malarskiej czy kolekcji osobliwości: książęta, politycy i wielcy kupcy gromadzili dzieła sztuki, które wkrótce zostały naśladowane przez miejską burgundę.
Miasto Antwerpia jako pierwsze podporządkowuje artystę kupcowi, zmuszając go do przechodzenia przez tego ostatniego do transakcji, w drodze regulacji korporacji lub cechów. Współistnieją wtedy dwa rodzaje dealerów, specjalizujący się w sprzedaży nowych dzieł oraz specjalizujący się w odsprzedaży i starych. I to jest rozwój tej wysokiej burżuazji kupieckiej poświęconej handlu międzynarodowego, który w XVII -tego wieku, promuje jego wzrostu, zwłaszcza w Holandii, Niemczech, Anglii. W Londynie odbywają się w końcu XVII -tego wieku różne podmioty dzisiaj znamy: osoba, która produkuje sztukę i który jest ustawowo traktowany jako taki, sprzedawcy, na krytyk sztuki , oferty. Nastąpiło wówczas współczesne pojęcie dzieła sztuki. Kupcy są skierowani bezpośrednio do klientów prywatnych lub do pośredników, którzy kupują w imieniu książąt, pragnących stworzyć olbrzymią kolekcję. Działalność mecenatu jest osłabiona: podczas gdy patron ustępuje protektorowi na zasadzie przywileju, zbiory mogą być teraz bezpośrednio dostarczane przez kupców, którzy stali się ekspertami w swojej dziedzinie i wykuwają dobry gust, modę, dzięki naśladowaniu behawioralnemu: taki artysta , taki przedmiot jest wtedy bardziej poszukiwany na rynku, a oceny są ustalane. Badanie zbiorów bankiera Everharda Jabacha pokazuje w tym czasie powiązania i ilości transakcji, słabe sieci sprzedaży między kupcami z Paryża, Londynu, Amsterdamu, Kolonii i Frankfurtu.
W XVIII th wieku pojawiają się pierwsze wystawy w prywatnych galeriach, pierwsze roczne wystawy pod nadzorem organizacji korporacyjnych, zarówno prywatne lub bezpośrednio pod władzy suwerena, a zwłaszcza pierwszy duży Aukcje (wynaleziony w Londynie przez księgarzy), natomiast handlu druku eksplodował w Paryżu. Kupcy mieli klientelę „ koneserów ”, oświeconych amatorów i zaczęli tworzyć specjalistyczne katalogi, opisowe inwentarze cenne dla aktualnej historiografii .
W XIX th century , burżuazja przemysłowa, znacznie wzbogacona dzięki postępu technicznego i niskimi kosztami pracy, inwestują w sztuce i zaapelował do handlarzy. Paryż był wówczas stolicą rynku współczesnych dzieł sztuki, miejscem spotkań dealerów poszukujących produkcji żyjących artystów. W XX th century, Nowy Jork staje się centralnym placu. W XXI th century pojawia się sprzedaż online .