Rogliano | |||||
Osada Bettolacce, centrum miasta. | |||||
Administracja | |||||
---|---|---|---|---|---|
Kraj | Francja | ||||
Jedna zbiorowość terytorialna | Korsyka | ||||
Okręgowy okręg wyborczy | Górna Korsyka | ||||
Miasto | Bastia | ||||
Międzywspólnotowość | Wspólnota gmin Cap Corse | ||||
Mandat burmistrza |
Patrice Quilici 2020 -2026 |
||||
Kod pocztowy | 20247 i 20248 | ||||
Wspólny kod | 2B261 | ||||
Demografia | |||||
Miły | Roglianais | ||||
Ludność miejska |
550 mieszk. (2018 ) | ||||
Gęstość | 21 mieszkańców/km 2 | ||||
Geografia | |||||
Informacje kontaktowe | 42°57′25″ północ, 9°25 °08″ wschód | ||||
Wysokość | 200 m min. 0 m Maks. 602 m² |
||||
Powierzchnia | 26,7 km 2 | ||||
Rodzaj | Gmina wiejska i nadmorska | ||||
Obszar atrakcji | Gmina z wyłączeniem atrakcji miasta | ||||
Wybory | |||||
Oddziałowy | Czapka Korsyka | ||||
Lokalizacja | |||||
Geolokalizacja na mapie: Korsyka
| |||||
Rogliano to francuska gmina znajduje się w działach okręgu z Haute-Corse i terytorium wspólnoty z Korsyki . Należy do starego Pieve od Luri i jest historycznie stolica Cap Corse .
Rogliano to miasto położone na północnym krańcu półwyspu Cap Corse , kierując Sacrum z Ptolemeusza . Rogliano narodziło się z przegrupowania dawnych społeczności San Colombano (obecna część południowa) i Chjapella (północna trzecia część). Miasto jest skąpane od północy przez Morze Liguryjskie, a od wschodu przez Morze Tyrreńskie .
Gminy przygranicznePod względem geologicznym Cap Corse jest blokiem lśniących łupków zbudowanych w sektorze trzeciorzędowym podczas wypiętrzenia Alp na bazie hercyńskiej . Na północny wschód od Kapsztadu dominują łupki serycytowe o jedwabistym i pomarszczonym wyglądzie, łupki chlorytowe, łupki wapienne lub kalsystowe i cypoliny . Te szarawe, lekko wapienne skały, powstałe w drugiej erze w starożytnym oceanie liguro-piemonckim, swój lśniący wygląd zawdzięczają serycytowi ( mika z popielatymi refleksami) i chlorytowi ( zielonkawy łuskowaty krzemian z rozszczepieniem). Łupki te zawierają brzegi cypoliny (białe lub szare kulki). Wokół Macinaggio pojawiają się skały osadowe: wapienie liasowe z okresu wtórnego, często zdolomityzowane , uszczuplone w wapń pod wpływem wody, bogate w skamieniałości, flisze wapieniowo-piaskowcowe z końca okresu wtórnego oraz melasa (piaskowiec wapienny) z początku okresu Czwartorzęd .
Historycznie Rogliano jest przedstawiane w dwóch częściach: La Chiappella, północna część obecnej gminy i dawna San Colombano d'Augliani, część południowa.
ChiappellaLa Chiappella zajmuje północną trzecią część Rogliano. Jest to stary bez społeczności aglomeracji, która została zamieszkana od czasów rzymskich do XVI -tego wieku (Roman gruzu płytki i oliwne uwalnia kredyty w rachunku bieżącym). To wciąż zapewnia starożytnych reflektory religijne Korsyki: the Pieve Santa Maria Assunta della Chiapella XI th century główny kościół zniszczony przez Maurów około 1568 roku, przebudowany po krótkim czasie, ale na miejscu wczesnym świątyni chrześcijańskiej.
TerytoriumLa Chiappella składa się z niskich wzgórz ciągnących się z północy na południe, od punktu Agnello do Stanti (296 m n.p.m. ), tworzących linię grzbietu z Cima di a Campana (187 m ), A Turetta (241 m ), Mandriula (246 m ). ) i Puritondu (240 m ). Na zachód od tej linii znajdują się miejscowości Padule i Cala, miejsce odwiedzane przez ptaki w okresie migracji. Od Stanti linia grzbietowa biegnie w kierunku Zatoki Tamarone, podążając grzbietem A Montana (233 m ), a następnie grani Lischisoio (140 m ). W ten sposób między punktem Agnello, zatoką Tamarone a morzem powstaje niecka, która jest zajęta przez doliny strumieni Fiume Piane Morase, Fiume di Terre di Mezzu, Fiume Cugliolu i Fiume Barolasco. nieliczne lasy i zarośla , duże działki niemaskowane, uprawiane z roślinami pastewnymi.
U podnóża wzgórza w Turetta (cima di a Campana - 247 m n.p.m. ) można zobaczyć ruiny Santa Lumbiana, bardzo starego kościoła, który być może kiedyś nazywał się San Culumbanu . Dojście zapewnia ścieżka (do przebycia w pobliżu wieży Santa Maria ) o długości dwóch kilometrów.
Linia brzegowaNa końcu tytułowej zatoki Tamarone jest dużą plażą, pośrodku której ma ujście strumień Barolasco. Na północy zatoki znajdowała się marynarka wojenna Tamarone oraz niewielki zamek. Zostały one zniszczone w XVI -tego wieku przez piratów berberyjskich . Nic nie pozostało z castellucciu, który chronił marynarkę wojenną. Zniszczona została także kaplica Santa Restituta położona niecały kilometr na zachód. Zastąpiłby bardzo stare sanktuarium, ponieważ miejsce Tamarone było zamieszkane w czasach rzymskich i porośnięte winoroślą.
500 m na północ od Santa Maria Assunta, powstanie w morzu ruin wieży della Chiapella XVI th wieku, który został zniszczony w 1796 roku przez brytyjskiego bombardowania.
400 m na północny wschód od wieży znajduje się plaża Cala Genovese, a 400 m dalej, oddzielona Punta Vecchia, znajduje się plaża Cala Francese. Dawno, dawno temu istniał rzymski port wypełniony fiume di Terra di Mezzu. „Czy to może być starożytna aglomeracja Ptolemeusza „ Sacrum Premontorium ”? gdzie kult został złożony do Artemidy z VI th century BC " .
Zachód od Monte Bughiu niejasny (francuski) (33 m ), w pobliżu ruin oppidum II th wieku przed naszą erą. AD były przedmiotem wykopalisk archeologicznych. Placówka dostarczyła odłamki amfor, ceramikę, połamane płytki itp.
Dalej na północny zachód, 800 m od Bughiu, znajduje się zatoka Capensola. Na południe od tej zatoki, w zatoce Piane Morese, gdzie tytułowy fiume wpada do morza, Barbaresques zrobili fontannę (dostawa świeżej wody dla statków). Genua położyła kres temu przywilejowi w 1571 roku.
Na północ od La Chiappella stoi dobrze zachowana wieża Agnello. Niedługo na morzu, między Giraglia i Barcaggio ( Ersa ), odnaleziono liczne fragmenty amfor , dolii , konstrukcji i wyposażenia ze statku, które zostały zdeponowane w muzeum na Korsyce w Bastii .
Plaża Cala znajduje się na dalekim północnym zachodzie miasta. Jej wydmy są zasiedlone przez krzaki jałowca fenickiego z czerwonymi jagodami.
La Chiappella nie zawiera już żadnej wioski. Większość z nich jest chroniona, sklasyfikowana jako rezerwat przyrody pod nazwą „ Pointe du Cap Corse ”. Obejmuje również Wyspy Finocchiarola .
Limity naziemneNa zachodzie Acqua Tignese strumień rozdziela ERSA od Rogliano, od jej ujścia w Morzu Liguryjskim, na południe od La Chiappella, to znaczy na wysokości 76 m od jej przebiegu. Jest to granica północna obecnej gminy.
Na południu wzgórze górujące nad Montaną i grzbiet Lischisoio, który schodzi do morza na południe od plaży Tamarone, ograniczają Chiappella i dawne San Colombano.
Wyspy FinocchiarolaW Terra , Mezzana i Finocchiarola , trzy wyspy Finocchiarola , na północnym krańcu zatoki Tamarone, tuż przed portem Santa-Maria, stanowią rezerwat przyrody o powierzchni 3 ha , bogaty w ptaki i charakteryzujący się mikroklimatem z Asphodel , z porem i kopru naturalnym. Ich nazwa pochodzi również od korsykańskiego finochju (lub finocchiu , finogiu ), kopru włoskiego. Są one zakazane od 1 st marca do 31 sierpnia, aby chronić Audouin pochodzi rasy.
Na głębokości 54 m w pobliżu wieży Finocchiarola odkryto wrak Massaliète . Według badań przeprowadzonych przez poprowadzoną amfory, pochodzi z wraku koniec IV -go wieku pne. AD .
Dawne San Colombano d'Augliani TerytoriumStara gmina San Colombano, zajmująca południową część obecnej gminy, składa się z:
Pasmo górskie oddziela dolinę strumienia Gioielli od górnej doliny Acqua Tignese. Zorientowany SW-NE, obejmuje Serra de Pietraggine (476 m ) na południu, Monte di u Poggio (529 m ) w centrum i u Pinzalone (420 m ) na północy. Pod koniec 2000 r. na grzbiecie została zainstalowana farma wiatrowa (7 na Rogliano i 13 na Ersie).
Linia brzegowaOd Tamarone na północy do ujścia Fiume de Gioielli na południu, gdzie znajduje się port Macinaggio, jest to około trzech kilometrów linii brzegowej, obejmującej zatokę Tamarone i zatokę Macinaggio. Pomiędzy dwiema plażami wybrzeże jest postrzępione, z Punta di a Coscia. Dwa strumienie wpadają do morza w zatoce Macinaggio: strumień Molinello, który kończy swój bieg pod nazwą Fiume di Vallinco i Fiume di Stagnoli, na północ od plaży.
Linia brzegowa była bardzo krótko trwały aż do XVIII -tego wieku z powodu nieustannych najazdów barbarzyńców. Macinaggio był zajęty port w czasach żaglowców, aż do końca XIX -tego wieku. Jednak ważne czynniki przyspieszyły upadek jego prosperity: w 1859 roku Macinaggio połączono z Bastią drogą, a Bastia z Prowansją parowcami. Ponadto prawo z 1818 r. opodatkowujące eksport z Korsyki przyspieszyło koniec handlu korsykańsko-włoskimi.
Z Macinaggio zaczyna się ścieżka celna, która biegnie przez całe wybrzeże, od Rogliano do Centuri .
Limity naziemneGranice terytorialne San Colombano, które na południu są takie same jak w obecnej gminie, są określone:
Podział rzeźby tworzy kilka małych dorzeczy kapryśnych potoków wyschniętych w sierpniu w dolnych partiach ich biegu, ale bardzo obszernych zimą i wiosną. Żaden z nich nie pojawia się w bazie danych SANDRE . Najważniejsze z nich to:
Na potrzeby wody miasto ma trzy zbiorniki: jeden na zboczu skały Serella, jeden na północ od Vignale i jeden w San Giorgio. Duży basen zasilany strumieniem Gioielli został stworzony, aby zaspokoić potrzeby wodne marynarki wojennej Macinaggio w okresie letnim.
Cap Corse cieszy się śródziemnomorskim klimatem morskim z umiarkowanymi różnicami temperatur, z cieplejszymi zimami i bardziej umiarkowanymi latami niż gdziekolwiek indziej na wyspie. Zimą rzadko zamarza. Latem moc orzeźwiającej góry jest niska, ponieważ szczyty są niskie; ale wystawa jest ważna: w Umbrii (ubac) lato jest mniej upalne niż w sulance (adret).
Dominującym wiatrem jest libeccio , suchy, gwałtowny, wiejący z zachodu przez około 130 dni w roku, często mieszany z punente , innym wiatrem zachodnim. Porywy większe niż 200 km są czasami odnotowywane na końcu Kapsztadu.
Opady deszczu są mniejsze na północy Kapsztadu i na wybrzeżu niż na południu iw górach.
Dywan roślinny nie przedstawia lasów, tylko kilka gajów dębów ostrolistnych i drzew oliwnych, zmieszanych z zaroślami śródziemnomorskimi. Późnym latem cierpiała na częste pożary, które w dużej mierze zniszczyły całą linię brzegową wschodniej fasady Kapsztadu. Również wzgórza są nagie.
Miasto przecina droga D 80, która prowadzi do Tomino i Merii , graniczących z miastami na południu i wspina się w kierunku Ersy na zachodzie. Przysiółki Piemont są również obsługiwane przez RD 353 i drogi gminne.
Rogliano znajduje się w odległości drogowej od:
W XIX -tego wieku, National Highway 198 rozciągnięta na 255 km , Bonifacio St Florent, po wycieczce Cap Corse. Przecinał Porto-Vecchio, Solenzara, Ghisonaccia, Aléria, Folelli, Casamozza, Bastia, Erbalunga, Santa-Severa, Macinaggio, Pino i Nonza. Za Bastią aż do Macinaggio istniejąca droga departamentalna 2 (klasyfikacja z 29 września 1835 r.) została w 1855 r. przeklasyfikowana jako integralna część drogi cesarskiej 198. Prace budowlane trwały od 1827 r. do 1859 r. Wraz z oddaniem do użytku drogi krajowej nr 198 (Bonifacio - Saint-Florent przez przylądek), droga D 2 została wchłonięta przez drogę krajową. Część okrążająca przylądek od Bastii do Patrimonio stała się D 80.
TransportAż do XIX th wieku, Macinaggio był port rybacki i handel był jednym z najbardziej aktywnych portów czasie Korsyki statków żaglowych. Dziś Macinaggio, czyli marynarka wojenna Rogliano, jest ważnym portem rybackim i mariną, ponieważ jest najbliżej lądu włoskiego.
Nie ma środków transportu pasażerskiego. Drogą RD 80 Macinaggio znajduje się 35 km od Bastii , miasta z portem handlowym, stacją CFC i lotniskiem Bastia Poretta .
Rogliano jest gminą wiejską, ponieważ wchodzi w skład gmin o małej lub bardzo małej gęstości, w rozumieniu siatki gęstości gmin INSEE . Gmina jest również poza atrakcją miast.
Gmina, granicząca z Morzem Śródziemnym , jest również gminą przybrzeżną w rozumieniu ustawy3 stycznia 1986, znane jako prawo przybrzeżne . Odtąd szczególne przepisy urbanistyczne zastosować w celu zachowania naturalnych przestrzeni, miejsc, krajobrazów i równowagi ekologicznej na wybrzeżu , takich jak na przykład zasady inconstructibility, poza zurbanizowanych obszarów, na pasie. Brzegowej 100 metrów, lub więcej, jeśli przewiduje to miejscowy plan urbanistyczny .
Rogliano ma kilka przysiółków, w większości bardzo starych, położonych na wyżynach miasta. W średniowieczu siedliska te znajdowały się blisko siebie i rzadko miały więcej niż dziesięć pożarów. Twierdza San Colombano Rogliano, która pojawia się w materiałach pisemnych w połowie XIII th wieku, zbudowany jest daleko, ale dla tych przysiółków. W promieniu niespełna kilometra wokół zamku znajduje się nie mniej niż siedem osad.
Osady Piemontu są zgrupowane w szerokich schodach na zboczu góry. W XVIII TH i XIX th stulecia zbudowano wysokie domy tam, ale niektóre z nich sięgają XV th wieku. Alejki są czasami przeplatane klatkami schodowymi i łukowymi przejściami. Pod koniec XIX e wieku, wielu Roglianais, wracając do kraju po dokonaniu ich majątek w Ameryce , wybudowane rezydencje olbrzymie, zwanego domach Amerykanów . Czternaście rodzin Roglianu pozostało w Portoryko , gdzie Korsykanie stanowią silną mniejszość, 85% Capcorsine. Stare młyny La Coscia, które dominowały w wiosce, są dziś miejscem przekaźnika telewizyjnego. Wzdłuż dróg między parafią a cmentarzem powstaje wiele, często wspaniałych pochówków rodzinnych.
Zagospodarowanie przestrzenne gminy, co znajduje odzwierciedlenie w bazie danych europejskich zawodów biofizyczna gleba Corine Land Cover (CLC), charakteryzuje się znaczeniem półnaturalnych lasów i środowisk (85% w 2018 r.), jednak spadek w porównaniu z 1990 r. (87,1% ). Szczegółowy podział w 2018 r. przedstawia się następująco: środowiska z roślinnością krzewiastą i/lub zielną (65,4%), tereny otwarte, bez lub z małą roślinnością (10,8%), łąki (8,8%), lasy (8,8%), tereny zurbanizowane ( 3,4%), wody morskie (1,6%), uprawy trwałe (0,9%), heterogeniczne obszary rolne (0,4%).
IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).
Bettolacce ( Bettulacce na Korsyce ) to duża wioska składająca się z dzielnic Casale, Torino, Bettula i Lecce. Jej nazwa pochodzi od połączenia dawnych wsi Bettula i Lecce , co oznacza „tawernę” i „dąb ostrolistny”.
Stolica miasta Bettolacce do dziś prezentuje imponujące budynki odzwierciedlające jego dawną świetność. Miejscowość jest zdominowany przez Genueńczyków wieży Okrągłego della Parocchia niezwykłą warowny budynek XV -go wieku, w dobrym stanie, sklasyfikowanych w tej Zabytków . Na zachodzie, na tarasie powyżej, stoi wielki kościół Sant'Agnellu pochodzący z XVI th wieku, który zawiera wiele dzieł klasyfikowanych. Na północy, w pobliżu cmentarza z widokiem na wioskę, stara kaplica bractwa Santa Croce, również wymieniona, ma swoją dużą fasadę zwieńczoną frontonem. Stanowi obecny Maison des jeunes. Znajduje się tu również kaplica św. Jana ( San Giovanni ).
Wieś przecina „Ścieżka Cesarzowej”, w D 53 drogi tak nazwany na pamiątkę wizyty Eugenia , cesarzowej Eugenii, po powrocie z inauguracji Kanału Sueskiego na 2 grudnia 1869 roku , który sfinansował jego realizację. W podziękowaniu za entuzjastyczne przyjęcie jej przez ludność, cesarzowa Eugenia otworzyła obecną drogę z Rogliano do Macinaggio, a także ofiarowała balustradę chóru kościoła Sant'Agnellu.
Na północ od Bettolacce, idąc „Drogą Cesarzową”, która prowadzi na równinę, znajduje się wioska Campiano ( Campianu na Korsyce ) z kaplicą Sant'Andrea, a dalej, odosobnioną kaplicą San-Guglielmu. Dalej na wschód, 3 km od Macinaggio, na skrzyżowaniu dróg D 80 i D 53, znajduje się kaplica św. Anny. Pomiędzy tymi dwoma ostatnimi kaplicami, na północ od D 53, na szczycie wzgórza San Bernardinu (209 m n.p.m. ) stoją ruiny wiatraka .
800 m na północny wschód od kaplicy Sant'Anna znajdujemy w środku buszu ruiny kaplicy San Giorgio, która została zbudowana na romańskim sanktuarium. Jej absyda wciąż pokryta jest łupkiem. Saint-Georges należał do zaginionej wioski Casersa (lub Casera), na północ od której znajdowała się starożytna rzymska wioska Vicus Aurelianus, później nazwana Aureglianu, L'Origlia, Auria, która została splądrowana w 457 r. przez Wandalów . Droga rzymska łączyła Auria z Centuri .
Na północ od Aurii znajduje się stara domena Montany, która obejmuje miejsca zwane Montana, Montanacciu i Teja-Montana. Ten rozległy obszar, kiedyś własność benedyktynów z Gorgon został wynajęty w 1277. On zostanie zniszczony przez piratów berberyjskich w XVI -tego wieku.
Na wschód od posiadłości, na wysokości 175 m między górą Stanti i u Carubellu , dwoma szczytami lamelkowych serpentyn (lub antygorytu ), znajduje się zrujnowana kaplica Sant'Erasmo. Ta oryginalna preromańską zastąpić starą sanktuarium X XX wieku, w pobliżu miejsca Vighjetu . Viagettu wieś, która powstała dwa wieki przed Chrystusem i który prawdopodobnie został zniszczony w XVI -tego wieku przez piratów berberyjskich .
800 m na północ od Campianu, pomiędzy drogami D 80 i D 53, pozostały ruiny kaplicy św. Katarzyny.
Quercioli znajduje się na północny zachód od Bettolacce. to przecina drogi D 53. wsi, zdominowanym przez zniszczony kwadratową wieżą ma okrągłą wieżę Genueńczyków w dobrym stanie, a także kaplica San Roccu XVII th wieku.
Olivo ( Olivu na Korsyce ) (co oznacza drzewo oliwne ), to wioska z dwiema kwadratowymi wieżami, jedna jest w ruinie, a druga pozostaje zamieszkana. Znajduje się na zachód od Bettolacce.
Jest przedłużona na zachód przez dzielnicę Vignalello (co oznacza „mała winnica”), która znajduje się u podnóża Cape Tower. Przy wyjściu południowym zlokalizowana jest myjnia miejska.
Vignale oznacza winnicę. Ta wioska znajduje się około 400 m południowym Bettolacce blisko 150 m od Castellacciu San Colombano zbudowany w XIII th century przez Ansaldo da Mare , admirał floty Fryderyka II , rozwiązanej w 1554 roku przez Genueńczyków, który stanowi dziś ogromną ruinę .
Nieopodal, na miejscu starych stajni Castellacciu, u podnóża ruin warownego zamku, Lord Pierre-Jean de Negroni, pierwszy mąż Barbary Da Mare, wybudował w 1556 roku Castello San Colombano , zamek Negroni (potomkowie Da Mare). Jego trzy kondygnacje i dwanaście pomieszczeń były na stałe zajęte od 1556 do 1947 roku . W 1829 r. urodził się tam generał Pascal De Negroni. W 1870 roku, gdy był pułkownikiem na czele 5 th kirasjerów , którą doprowadził do Reichshoffen sławnej przejażdżki kirasjerów. Zamek spłonął w 1947 r. w pożarze krzaków, który spustoszył całą okolicę.
We wsi stoi kaplica Sainte-Lucie.
Na północny zachód od Castellacciu można zobaczyć stare tarasy uprawne ( lenze ), które niegdyś pokrywały stopy Serra di Pietraggine twardymi serpentynami . Serra nosi tę nazwę na pamiątkę starożytnego oratorium w Janusie .
U podnóża Castellacciu znajdowało się Borgo, ważna średniowieczna wioska, która zniknęła, gdzie od 1359 do 1378 r . wycofali się lordowie Da Mare , wywłaszczeni przez ludowy bunt Sambucucciu d'Alandu .
500 m na północ od Vignale, na wysokości 330 m wznosi się „Cape Tower”, nazwa nadana wieży Barbary Da Mare, córki Giacomo Santo II. Kwadratowa wieża z XVI -tego wieku nadal nazywa Torre San Colombanu. Od 1592 do 1761 była rezydencją gubernatorów genueńskich i centrum Pruvincia di Capu Corsu . Dziś należy do pisarza François de Negroni , potomka Da Mare.
50 m północnej wieży Cape Town, na zachód od Bettolacce, to dawny klasztor San Francesco zbudowany w 1520 roku w odnowionym w 1711 roku, jest nieczynne od 1789. W XVIII th wieku został zajęty przez 15 observantins . W kościele ze zrujnowaną dzwonnicą znajdują się obecnie grobowce.
Monte di San Sisto (263 m ), na zachodnim krańcu miasta z Ersą , niegdyś dominowało w wiosce Tugno, która już dawno zniknęła. Tugno miało kościół San Sisto (lub Xysto) i małe castellucciu . Istniał już dwa wieki przed naszą erą.
Wioska Magna Soprana ( Magna Suprana na Korsyce ), na północny zachód od Magna Sottana, znajduje się na rzymskim miejscu Vicus Aurelianus . Został założony, jak mówią, 6 wieków przed naszą erą. Ma kaplicę Santu Pietru. Osada jest zdominowana na północny zachód przez grzbiet z ruinami Castellacciu San Colombano. Kaplica Madona delle Grazie znajduje się w miejscu zwanym Stanziasca, na tzw. ścieżce Wiązanki prowadzącej do Vignale.
Magna Sottana ( Magna Suttana na Korsyce ) znajduje się na południe od Bettolacce. Przy wejściu do osady stoi kościół Santa Chiara. Na północ od wsi, na miejscu przedromańskiej przybytek ( IX -go wieku) w pobliżu dawnej wsi, stoi zrujnowany kaplica San Damiano Cosmo i San (Kosma i Damian) datowane XVI -tego wieku, z izolowanym dzwonnicą , 8 m wysokości i bez dzwonka. Spalony kościół ma dzwonnicę z XVI -tego wieku budynku na frontonie zachodniej elewacji.
Macinaggio ( Macinaghju na Korsyce ) to marynarka wojenna Rogliano. Jest to pierwsza marina Cap Corse i drugi port rybacki po Centuri. Znajduje się tam kaplica św. Marka.
Macinaggio kontynuuje swoją morską tradycję dzięki marinie z 585 pierścieniami. Jest zbudowany na starym porcie rybackim i handlu, który był jednym z najbardziej aktywnych portów Korsyki XIX -tego wieku. Było to również miejsce wielu historycznych lądowań. Znaleziska ze stanowisk archeologicznych są zdeponowane w Maison du Port, w którym mieści się biuro turystyczne .
UstaleniaMiasto posiada:
Najbliższe centrum recyklingu znajduje się w Ersa, otwarte na 1 st stycznia 2009 r.
Korsykańska nazwa miasta to Ruglianu / ruˈʎanu / .
Etymologiczne pochodzenie Rogliano wywodzi się ze starożytnej rzymskiej wioski Vicus Aurelianus, nazwanej później Aureglianu, L'Origlia. W V th century Rogliano nazwano Auria (od łacińskiego Aurum „złoto”, symbol wielkiej wartości). W IX -go wieku, nazwa staje Augliani.
Jaskinia di a Coscia, położona na dalekiej północy Rogliano, podczas prowadzonych od 1994 r. wykopalisk archeologicznych dostarczyła bogatej fauny ssaków i śladów działalności człowieka, pochodzących ze środkowego paleolitu . Przeciętna sekwencja jaskini (150 000 do 125 000 lat) zawiera zbudowane paleniska, kopiec pogrzebowy i niektóre elementy lityczne prawdopodobnie wyrzeźbione i przypisane neandertalczykom .
Witryna jest zamieszkiwana od czasów starożytnych . Całe terytorium Roglianu znało obecność Rzymian. Wieś zajmuje również miejsce rzymskiej miejscowości Vicus Aurelianus , etymologicznego pochodzenia toponim. Wieś rzymska została zniszczona przez Wandalów w 457 roku . Na wyspach Finocchiarola znajduje się depozyt amfor oraz rzymskie ruiny na północy, w pobliżu kaplicy Santa Maria.
W V th century Rogliano nazwano Auria (od łacińskiego Aurum „złoto”, symbol wielkiej wartości).
W średniowieczu cała północ od Cap Corse tworzyła pułapkę Luri z enklawą, pułapkę Santa Maria della Cappella (lub della Chiappella), trzymaną przez opata Gorgone . Te doły należały do biskupstwa Mariany .
„W 1176 biskupi Sagone i Nebbio otrzymali od papieża Aleksandra III zlecenie rozstrzygnięcia sporu między opatem Gorgon, posiadaczem ciasta Santa Maria della Cappella (lub della Chiappella), a piévanem Luri na granicach z tych dwóch okręgów wyborczych, zbieranie dziesięcin i udzielanie chrztu. Z lektury tego aktu wynika, że pewne doliny są sporne między dwoma mężczyznami i że ostateczny limit jest ustalany przez obie strony Serra de Pero. W konsekwencji terytoria Ersy , Rogliano, Tomino i Merii należą do opata, a Luri, Centuri , Morsiglia , Pino i prawdopodobnie Cagnano do pevanu Luri. "
- Daniel Istria - Powers i fortyfikacje w północnej Korsyce: the XI th wieku do XIV th century , str. 104 .
Istnienie tej pułapki na Chiappella jest przedmiotem debaty wśród badaczy. Geneviève Moracchini-Mazel opiera się na średniowiecznym akcie, który nadaje temu kościołowi należącemu do Gorgony tytuł „pieve”, ponieważ został on przekazany temu klasztorowi przez biskupa Mariany w 1133 roku: „… plebem quae dicitur Sancta Maria ad Capellam ... plebem Sancte Marie del Capo ... ".
Bulla papieska papieża Pawła III z 1538 roku wskazuje, że kościół został zniszczony po najazdach Barbary; co sugeruje, że cała jama musiała zostać opuszczona i opuszczona przez jej mieszkańców.
Kościół piévane lub „pieve” w Chjappella był kościołem Santa Maria Assunta, położonym niedaleko brzegu, w pobliżu wieży genueńskiej. Został przebudowany około XVIII wieku. Mimo to ma stare części, takie jak bliźniacze apsydy „przypisane do XI wieku”.
San Colombano de RoglianoOd końca IX XX wieku do 1249 roku, San Colombano od Augliani należały do lenna panów Campo di Luri który przyniesie w 1249 roku , na północ od Cap Corse w Genui admirała Ansaldo da Mare .
Ansaldo da Mare, admirał floty cesarza Fryderyka II , nabywa dwukrotnie, za cztery tysiące funtów genueńskich, fortyfikacje północnej części Przylądka. Pierwsza sprzedaż dotyczy zamków San Colombano de Rogliano, Filetto i Feniculu, które należały do Avogari i Camilla. Drugi dotyczy fortyfikacji Motti, Oveglia i Minerbio należących do Sozo Pevere, który sam je nabył, dzieląc się z Avogari. Trzy lata później, w 1249 roku, Sozo Pevere również pozbył się swojej ziemi na dalekiej północy.
Od 1249 do 1592 r. zamek San Colombano de Rogliano (lub San Colombano d'Augliani), mimo że jego prymat nie pojawia się w aktach sprzedaży z 1246 r. sporządzonych w Pizie, jest centrum całego majątku da Mare. San Colombano staje się najważniejszą genueńską twierdzą Cap Corse.
Zbudowana na skalnym urwisku na wysokości 357 m , z chęci kontrolowania, ale i dominacji nad przestrzenią i ludźmi, twierdza górowała nad siedliskiem składającym się z siedmiu przysiółków w promieniu niespełna kilometra. Jego pozycja pozwalała widzieć go z dużej odległości i widzieć wszystko. Nawet jeśli jest stosunkowo daleko od wybrzeża, Castello San Colombano de Rogliano dowodził małą marynarką wojenną, gdzie została zbudowana z portu Macinaggio , którego głównym szlakiem komunikacyjnym jest morze.
Castello San Colombano Rogliano pojawia się w materiałach pisemnych w połowie XIII th wieku, podczas gdy niektóre osady, które rzadko mają więcej niż dziesięć pożarów są wymienione na początku XII th wieku.
Budynek składał się z trzech lub czterech pomieszczeń oraz czworobocznej wieży o przeznaczeniu obronnym. Plan wieży nie przekracza 5 m 2 . Przyziemie wieży zajmowała cysterna o pojemności od 5 do 10 m 3 zwieńczona sklepieniem. W południowej ścianie kurtynowej zamku rozmieszczone są kanały ewakuacyjne, usytuowane 4 lub 5 m od terenu zewnętrznego. Przekrój rury w południowej ścianie obwodowej ma wymiary 32 x 36 cm, a znajdujący się w pobliżu wejścia, w zachodniej ścianie ma wymiary 28 x 30 cm .
„Na przykład do budowy zamku San Colombano de Rogliano wykorzystano piasek z plaży Macinaggio, prawdopodobnie nawet z okolic Punta di a Coscia. To znaczy, musieliśmy przetransportować ten materiał na nieco ponad 4 km . "
- Daniel Istria - Powers i fortyfikacje w północnej Korsyce: the XI th wieku do XIV th century , str. 104
.
Kiedy popularne Obroty XIV th wieku, zamek San Colombano Rogliano i że od Nonza, uniknął zniszczenia przez ludzi [...], aby skorzystać z ich morskich .
W akcie z 29 stycznia 1348 r. Rogliano i ludzie Merii wspólnie przysięgają wierność swojemu panu Babilano da Mare. Obiecują fidelitatem, homagium i vassalagium… oraz coroczną płacę podatków affictus i reddit za pszenicę, jęczmień, wino, kłosy pieniężne i jęczmienne w snopach. Babilano z kolei zapewnia im całkowitą ochronę.
W 1524 r. lenno jest podzielone między dzieci Giacomo Santo I st . Georgette, poślubiona genueńskiemu markizowi François de Negroni, otrzymuje jedną trzecią wasali, a także wieże Motti ( Centuri ?), Santa Severa , Meria i Macinaggio, reszta trafia do jej brata Szymona III. Cap Corse miał własną walutę.
Jeśli chodzi o Chiappella, koniec IX XX wieku do 1197 roku była Peverelli, a następnie od 1198 do 1249 roku, który sprzedał się Avogari Ansaldo da Mare. Ale częste najazdy barbarzyńców z XV TH i XVI -tego wieku, jak również zniszczeniach Turków od 1555 do 1571 roku prowadził lud nadal na swoim miejscu, aby schronić się w Rogliano i Tomino .
W 1555 r . turecki korsarz Acarèse, sojusznik Francji, założył swoje galioty w zatoce Agnellu i przez kilka lat przebywał w sąsiednim kraju Ersa.
W 1592 roku , wykorzystując spór między spadkobiercami Barbary da Mare, zmarłej w 1582 roku , gubernator genueński Augustyn Doria przejął lenno i oddał Cap Corse pod bezpośredni nadzór administracji genueńskiej . Twierdza San Colombano, obejmująca całą północną część Cap Corse, staje się prowincją CapoCorso . W każdej gminie podestaty zastępują gonfalonistów . Barbara da Mare, jedyna córka Giacomo-Santo II, miała dwóch mężów i dwie córki: Madeleine Doria i Lydia Negroni, obie poślubione de Gentile de Brando. Najstarsza Lidia zbiera dwie trzecie lenna dla swojego syna Paula de Gentile, który w 1636 r. sprzedaje swoje prawa Genui.
Około 1600 r. „społeczność” Rogliano w okręgu Da Mare liczyła około 800 mieszkańców. Na poziomie religijnym Rogliano zależał od biskupa Mariany , ustanowionego w Bastii od 1570 r. z powodu stałego zagrożenia Barbary.
W XVII th wieku, był ośrodkiem Rogliano cywilnego Pieve Capocorso gdzie mieszkał genueńska porucznika ( " Li luoghi del Capo Corso, dalla parte del Levante sono ERSA, S.Colombano, Rolliani Ove risiede to Giusdicente, con un Convento 5 miasto di Francescani, e la torre Publica ” – Francesco Maria Accinelli ) i rozszerzył swoją jurysdykcję na całą północ od Cap Corse, wyłączając lenno Canari.
Na poziomie sędziowskim Rogliano zgłosił się do sprawy Tomino, na czele której stał „audytor” pełniący rolę sędziego pierwszej instancji.
Religijny pieve Rogliano przeszedł pod zwierzchnictwo piévana z Tomino, który został mianowany przez mnichów kartuzów z Pizy. Był również odpowiedzialny za pievi z Arsia , Barcaggio, Chiappella i Tomino.
W XVIII -tego wieku, Rogliano zależy piévan z Luri , w Pieve, który w 1730 roku rozszerzył swoją władzę nad starożytnym dwór San Colombano Da Mare , stał się w 1592 r Genovese Prowincja Capocorso ale ujęte tylko zamieszkanych miejsc następujący: Piazze, Poggio, Castiglioni, Castello, Fieno, Castagneto, Spergame, S. Nicolao .
Rogliano podczas wielkiego buntu przeciwko GenuiLata 1729-1769 zaczerpnięto z Chronologii napisanej przez Antoine-Dominique Monti, prezesa ADECEC, wydanej przez tego ostatniego w 1979 r.:
W 1859 Macinaggio zostało połączone z Bastia drogą, a Bastia została następnie połączona z Prowansją parowcami .
Ze względu na problemy energetyczne, zezwolono na postawienie farmy wiatrowej na wyżynach miasta.
Kropka | Tożsamość | Etykieta | Jakość | |
---|---|---|---|---|
ok. 1885 | Karol Blasini | |||
przed 1988 r. | 1991 | Lucien Saladini | - | |
1991 | 2001 | Antoine Breschi | - | - |
2001 | 2008 | Pierrette Tomasi | DVG | |
2008 | W trakcie | Patrice Quilici | LR | Rolnik |
Brakujące dane należy uzupełnić. |
Zmiany liczby mieszkańców znane są ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1800 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis ludności objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2004 roku.
W 2018 r. miasto liczyło 550 mieszkańców, co oznacza spadek o 3% w porównaniu do 2013 r. ( Haute-Corse : + 5,69%, Francja z wyłączeniem Majotty : + 2,36%).
1800 | 1806 | 1821 | 1831 | 1836 | 1841 | 1846 | 1851 | 1856 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1294 | 1590 | 1338 | 1397 | 1464 | 1525 | 1566 | 1,713 | 1477 |
1861 | 1866 | 1872 | 1876 | 1881 | 1886 | 1891 | 1896 | 1901 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1,869 | 1796 | 1,770 | 1786 | 1615 | 1542 | 1516 | 1,586 | 1660 |
1906 | 1911 | 1921 | 1926 | 1931 | 1936 | 1946 | 1954 | 1962 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1458 | 1446 | 1,173 | 1,191 | 1004 | 1030 | 1005 | 513 | 552 |
1968 | 1975 | 1982 | 1990 | 1999 | 2004 | 2009 | 2014 | 2018 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
535 | 495 | 508 | 480 | 458 | 506 | 561 | 574 | 550 |
W Macinaggio istnieje publiczna szkoła podstawowa. Najbliższa szkoła ogólnokształcąca znajduje się w oddalonym o 7 km Luri . Co do najbliższego liceum, to znajduje się ono w Bastii (29 km ).
Lekarz rodzinny pracuje w Macinaggio, gdzie znajduje się apteka. Najbliższa klinika znajduje się w odległości 7 km w Luri.
Rogliano nadal czerpie zasoby Rolnictwo pozostaje tutaj najbardziej aktywny na Cap Corse , pomimo gwałtownego spadku od końca XVIII -tego wieku winnic , sadów , oliwek i oliwy z oliwek , rolnictwo mieszane tarasy, hodowli owiec i kóz wraz z serem produkcji . Stare wiatraki od dawna są w ruinie. Vito karmi wina spółdzielni i produkuje białych win jak Malvasia i Muscat .
Funkcjonowanie jej miejskiej przystani, największej w Kapsztadzie, a także parku siedmiu turbin wiatrowych zainstalowanych w 2000 roku na grzbietach gminy, przynosi jej znaczne dochody.
Z kamieniołomów z serpentyn Marcolinco pozostać otwarty do Campianu. W ostatnich dziesięcioleciach rozwinęła się turystyka , promując sprzedaż produktów rzemieślniczych (ser, oliwa z oliwek, skóra i ceramika artystyczna itp.).
Macinaghju to drugi port rybacki Cap Corse (ryby, skorupiaki). W 1865 był pierwszym z 150 rybakami, 50 żaglówkami i 25 tonami ryb rocznie. W 1994 roku pozostało tylko 7 rybaków, 4 łodzie na 14 ton ryb. W hali rybackiej ryby są sprzedawane po przybyciu łodzi rybackich.
Macinaggio to największy port w Cap Corse. Powstała w 1971 roku. Jej zarząd jest komunalny.
Korzystając z dogodnego położenia geograficznego i strategicznego, osłoniętego od dominujących wiatrów zachodnich i południowo-zachodnich, w Zatoce Genueńskiej, port posiada 2000 metrów nabrzeża, z wodą pitną i prądem tj. 585 stacji oraz nowoczesnym wyposażeniem i usługami: warsztat naprawczy, owiewka, 45-tonowa winda, dźwig, paliwo do żeglarstwa (zerowa stawka dla rybaków i innych beneficjentów) itp. Port może pomieścić łodzie o długości do 50 m , na nabrzeżach wyposażonych z myślą o wielkiej przyjemności.
Rogliano zajmuje się produkcją wina od czasów starożytnych. Miejsce Tamarone było zamieszkane w czasach rzymskich i porośnięte winoroślą. Produkowane wino było przedmiotem wymiany, o czym świadczą amfory odkryte podczas podwodnych wykopalisk wraków. W 1790 roku winnica obejmowała 370 ha . Dziś pozostało tylko około czterdziestu hektarów.
Zawsze uprawiana winorośl produkuje niezwykłe, doskonałe wina (Muscat, białe, czerwone, różowe i rappu). Produkowane wina są dopuszczone do apelacji Coteaux-du-Cap-Corse (AOC) i Muscat du Cap-Corse (VDN) Muscat . Są dziełem dwóch osiedli, położonych na zachód od Macinaggio :
Ogrody obu ogrodów znajdują się w ogólnym inwentarzu dziedzictwa kulturowego .
Posiadłość GioielliGioielli obszar należał kiedyś do rodziny Doria (Nicolas był drugi mąż Barbary Da Mare w XVI -tego wieku). W XVII -tego wieku majątek należał do Lodovico Gentile, Pana Brando (żonaty z córką Madeleine Doria, druga córka Barbary). W 1648 Lodovico de Gentile dał pastinera swoją makię do sadzenia winorośli w ciągu dziesięciu lat. W tym okresie plony wracały rolnikom na trzy czwarte, potem wszystko było dzielone po połowie.
W swoim czasie Pascal Paoli skonfiskował majątek Da Mare, majątek, który wkrótce powróci Francja, w 1771 roku.
Ze względu na swoje położenie geograficzne i historyczną przeszłość Rogliano posiada niezwykłe bogactwo dziedzictwa. Istnieje wiele miejsc przyrodniczych i zabytków wpisanych na listę.
Castello San ColombanoTen zniszczony średniowieczny zamek, 32 m od 23, zwany Castellacciu San Columbanu został zbudowany, prawdopodobnie od końca XII th wieku i 1246 przez Ansaldo da Mare, na miejscu starej pustelni tej samej nazwie tworzony VII th century przez jednego wielu towarzyszy irlandzkiego mnicha Kolumbana . Znajduje się około 150 m na południowy zachód od przysiółka Vignale, na niewielkim grzbiecie na wysokości 357 m , dominując nad całą okolicą.
Castello odegrał ważną rolę w stosunkach między wyspą a Genuą . W 1388 r. Da Mare złożył akt wiary i hołd gminie Genui. Zjazd do Francji panów San Colombano - Giacomo-Santo II Da Mare, ówczesnego suwerena, wspierającego króla Henryka II podczas przyłączenia wyspy Corsègue do królestwa Francji (od 1553 do 1559), był wojny Sampiero Corso doprowadziły do rozbiórki twierdzy przez żołnierzy genueńskich w 1554 roku. Giacomo-Santo II Da Mare zginął latem 1554 roku pod Bocca di Tenda podczas pościgu za rozbitą armią genueńską, na czele setki jeźdźców.
W centrum wału znajdują się pozostałości samego baszty. Twierdza i zagroda są wymienione jako zabytki historyczne na mocy dekretu z dnia 9 lipca 1996 r.
Wieże przybrzeżneNa wybrzeżu Rogliano, na trasie ścieżki celników, znajdują się trzy genueńskie wieże nadbrzeżne:
Wieża Santa Maria di a Chjapella SytuacjaWieża della Chiappella znajduje się na północny zachód od portu Santa Maria.
HistorycznyW 1549 roku gubernatorzy zarządzili budowę wieży Santa Maria della Chiapella. Podano instrukcje, aby budynek dotarł do sessanta palmi aż do ostatniej troiny , ponad 8 palm dla bechatelli i piombatogii . Palmo jest ćwierć licznika lub 0,25 m , z 68 palmi otrzymując wysokości 17 metrów. Musieliśmy zrobić łuczniki , 3 trony , mocne drewniane drzwi wyłożone żelazem, cysternę mogącą pomieścić 80 meseroli i zasilaną wodą spadającą z ostatniej troiny .
Koniec budowy wieży października 1549.
W trakcie XVI -tego wieku, Turcy wziął wieżę. W 1573 r. genueński gubernator wyspy zwolnił lorda Barbarę Doria da Mare z budynku i zainstalował tam garnizon na koszt miejscowych panów. Następnie wybucha konflikt z korsykańskimi lordami, którym udaje się zdobyć wieżę.
W XVII -tego wieku stało się miejscem wymiany jeńców z Turkami o. W 1617 roku dzięki kompletnej inwentaryzacji wież genueńskich na Korsyce wiemy, że wieżę tę utrzymują opłacani mężczyźni. W 1643 r. wieża została uzbrojona w arkebuz . W 1667 r. zainstalowano tam sokoła ciągnącego 3- funtowe kulki . Jest on następnie kilkakrotnie korygowany. W 1710 r. do pilnowania robót pełnił 1 artylerzysta i 2 żołnierzy. W 1793 został zaatakowany przez eskadrę floty angielskiej pod dowództwem kontradmirała Nelsona . Jest poważnie uszkodzony przez brytyjskie bombardowanie.
W 1796 roku, po odbiciu Korsyki przez wojska francuskie, zajęli ją. W drugiej połowie XIX -go wieku wieża jest uważany ruinę. Przedstawia fragment jego 3 sklepionych pięter. Przesuwana drabina umożliwiała wspinanie się z jednego piętra na drugie. Sklepienia i łuk machikułów wykonane są z wapienia Tamarone, skały czwartorzędowej, z którą łatwo się pracuje. Ruiny wieży są wpisane do rejestru zabytków na mocy dekretu z dnia 8 marca 1991 r.
Wieża Wysp Finocchiarola, na największej i najwyższej wysepce Finocchiarola (27 m na poziomie wieży).
HistorycznyOkrągły, zrujnowany, został zbudowany w latach 1563-1569. W tej wieży na terenie ogłoszonym 29 czerwca 1987 r. rezerwatem przyrody Korsyki żyje wiele małych jaszczurek noszących nazwę gekonów lub tarentów, bardzo licznych poza Cap Corse .
Wieża AgnelluWieża jest okrągła Agnellu przybrzeżna wieża, zbudowana w XVI -tego wieku do końca czubka Agnello. W niezwykłym stanie jest najbardziej na północ wysuniętą częścią miasta.
„W kilku rundach wysłano dwóch żołnierzy na dwa miesiące i dodano co najmniej dwóch doświadczonych marynarzy, którzy ze swojej strony żyli osiemnaście miesięcy, z miesięczną pensją 12 funtów; w innych, jak w Calla d'Agnello (terytorium Ersa, Cap Corse), w 1562 r. umieszczono dwóch mężczyzn idonci e marinari i 15-letniego chłopca, ten ostatni z pensją 50 funtów rocznie. , te na 100 funtów. Oprócz tej przeciętnej pensji w wysokości 10 funtów miesięcznie, czasami otrzymywali też jedzenie”
- M. de Fréminville, tłumaczenie na genueńskie wieże wybrzeża Korsyki fragmentu przepisów dotyczących wieży Calla d'Agnelo i wieży Finocchiarola z 1562 r.
Inne wycieczki przybrzeżneJeśli chodzi o ruiny widoczne na Punta di a Coscia, na północ od portu Macinaggio, są to pozostałości starego młyna (a nie wieży genueńskiej, jak wielu myśli). Punta nosił kiedyś dwa młyny (jeden z nich stał się przekaźnikiem telewizyjnym).
Istniała Wieża Genoese w Macinaggio że XVI th wieku XIX th century, chroniony port. W 1761 roku , po rocznym oblężeniu, wieżę zajął Pascal Paoli . Nic nie zostało.
Wewnętrzne wieże Wieża ParocchiaWieża Parocchia, znana również jako „Torre Franceschi”. Ta okrągła wieża, w bardzo dobrym stanie, został zbudowany w XV -go wieku. Stoi w centrum wsi, w dzielnicy Parocchia. Własność osoby prywatnej warowna budowla została uznana za pomnik historii dekretem z dnia 4 listopada 1935 r.
Wieża PrzylądkowaZnajdująca się w Vignale „Tour du Cap” to nazwa nadana kwadratowej wieży przez Barbarę Da Mare. Nadal jest nazywany „Torre San Colombanu”, ponieważ służył jako siedziba rządu lenna San Colombano, które dzielili Barbara Da Mare i Jacques de Negroni.
Inne wycieczkiKościół Sant'Agnellu to bardzo duży kościół zbudowany w wiosce Bettolacce (miejscowość w Parrochja , parafia) na północ od okrągłej wieży della Parocchia. Pochodzi z XVI -tego wieku. Przebudowany w XVIII -tego wieku, został powiększony i ma piękną klasyczną fasadę.
Kościół parafialny Sant'Agnellu zawiera dzieła sklasyfikowane poniżej jako Pomniki Historii :
Dawny klasztor St. Francis ( San Francescu ), datowany 1520 , został przywrócony w XVIII -tego wieku, ale kościół jest zniszczony i obecnie mieści groby. Klasztor zawiera nasadki haftowany jedwab z XVIII -tego wieku, sklasyfikowany.
Kościół Santa Maria Assunta della ChiapellaAssunta Santa Maria ma Chjapella (St. Mary kaplica) dat z końca XI th century - początek XII th century. Pierwsza wzmianka o kościele pochodzi z 1113 roku , kiedy został podarowany przez Ildebrandusa, biskupa Mariany , klasztorowi Gorgon . W 1445 przeszło pod jurysdykcję Kartuzy w Pizie . W XVI -tego wieku, został zniszczony przez Maurów do 1568 roku utraciła status kościoła piévane powodu wyludnienia wybrzeża. Kościół został odbudowany wkrótce potem, nieco z tyłu, na miejscu wczesnochrześcijańskiego sanktuarium. Ona podlega regulacji -XVIII th century.
Pojedyncza nawa kończy się na wschodzie 2 bliźniaczymi apsydami. W tym czasie istniało baptysterium. Już w IV XX wieku pievan podawany chrztu i bierzmowania; współbiskup, miał herb.
Powszechnie znany jako „Kaplica św. Marii”, budynek sakralny został odnowiony wraz z dzwonem w 2014 roku. Prace sfinansowała Rada Regionalna Haute-Corse i Conservatoire du littoral .
Santa Maria Assunta della Chiapella jest uznana za zabytek historyczny na mocy dekretu z 2 sierpnia 1990 roku.
Kościół św. KlaryKościół Santa Chjara znajduje się przy wejściu do Magna Suttana. Budynek pochodzi prawdopodobnie z XVI -tego wieku. Jest to tradycyjny model korsykańskiego baroku, to znaczy z zachodnią (lub główną) płaską fasadą, podzieloną na dwie kondygnacje, przerywane pilastrami, oddzielone gzymsami i zwieńczone naczółkiem. Dobudowaną do budynku dzwonnicę wieńczy niewielka kwadratowa latarnia przepruta czterema małymi wykuszami. Zegar widoczny na zachodniej fasadzie musiała być dodana do XIX -tego wieku.
W 2015 r. przegłosowano dotację państwową na renowację dachu tego dawno nieużywanego kościoła.
Santa Croce Bractwo kaplica, teraz wyświęcony został zbudowany w XVII -tego wieku. Służył jako oratorium dla współbraci Pokutników Świętego Krzyża. Jego fasada główna, zwieńczona frontonem, ma dwa poziomy oddzielone gzymsem i trzy przęsła określone przyporami. Posiada środkowe drzwi z półkolistym oknem tympanonu. Pod stromym dachem biegną modilliony z glifami. Ze względu na elewację i dach kaplica została uznana za zabytek na mocy dekretu z dnia 22 października 1976 r.
Inne dziedzictwo religijneKościół parafialny Sant'Agnellu.
Kościół Santa Chjara w Magna Suttana.
Bractwo Santa Croce.
Kaplica San Roccu w Quercioli.
Kaplica San Marcu w Macinaggio.
Jaskinia Coscia znajduje się na północnym krańcu Cap Corse. Jest to bardzo duża jama w środkowym plejstocenie , wykuta podczas starożytnych wysokich poziomów mórz w wapieniach i dolomitach mezozoicznej serii Macinaggio. Częściowo zawalony, dziś można go przeniknąć jedynie przez część zwaną „jaskinią północno-zachodnią”. Jest prawie całkowicie zablokowana przez ponad 20 metrów przybrzeżnych i kontynentalnych osadów morskich, w których wyróżniają się dwie serie skamieniałości: najstarsza pochodząca z przedostatniego kompleksu lodowcowego, najnowsza z początków starożytnego Würm . W niektórych warstwach występuje bardzo bogata awifauna kopalna, której towarzyszą zajęczaki , gryzonie, pstrągi, mięczaki. Inne poziomy dostarczają w wielkiej obfitości szczątki jelenia Caziota . Poziomy starożytnego Würm dostarczają pewnych dowodów na obecność człowieka: nagromadzenie poroży, czaszek i kości jeleni, struktury spalania (paleniska), z których niektóre są otoczone głazami i płytami skalnymi, różne skały czasami obce dla bezpośredniego środowiska geologicznego miejsca .
Paleolityczna jaskinia La Coscia jest własnością prywatną. Został sklasyfikowany jako zabytek historyczny na mocy dekretu nr 019 z dnia 26 czerwca 2007 r.
Rezerwat przyrody KorsykaWyspy Finocchiarola (FR3600085). Nazwa ta obejmuje trzy wysepki: wysepkę di Terra, wysepkę Mezzana i wysepkę Finocchiarola; ta ostatnia jest najbardziej rozległa (14 800 m 2 ), najwyższa (27 m n.p.m.) i najdalej (550 m ) od wybrzeża. Wysepki, skaliste brzegi i rafy o łącznej powierzchni 3 ha zostały ogłoszone rezerwatem przyrody Korsyki 29 czerwca 1987 roku.
Strona internetowa Konserwatorium PrzybrzeżnegoPointe du Cap Corse (w tym Wyspy Finocchiarola) (FR110048) to nazwa miejsca przejętego przez Coastal Conservatory na czubku Cap Corse . Do 660 ha to obejmuje, jest naturalnym miejscu wspomniany 1 st stycznia 1984 i chroniona dla obecnych gatunków roślin i zwierząt. Siedlisko składa się z piaszczystych plaż, skalistych wybrzeży i klifów morskich, stojącej, słonawej i słonej wody oraz mezośródziemnomorskich zarośli krzemowych.
ZNIEFFMiasto obawia się naturalnym obszarze ekologicznym, faunistycznych i florystycznych odsetek od 2 -go pokolenia:
Bagna Macinaggio i plażaPrywatny obszar o powierzchni 21 ha został uznany za ZNIEFF dla 46 gatunków determinujących (płazy, ptaki, gady i dwuliścienne). Znajduje się na końcu Cap Corse . Stanowi przejście i ważny obszar migracyjny między Korsyką a lądem stałym dla awifauny, zapewniając przelotnym ptakom miejsce odpoczynku i żerowania. Mokradła bagna pozostają zalewane przez większą część roku. Występuje tam bardzo duża liczba gatunków zwierząt i roślin charakterystycznych dla terenów podmokłych, takich jak Emys orbicularis , Natrix natrix corsa czy Gallinago media .