W Genui wieże są przybrzeżne wieże rozmieszczone wzdłuż linii brzegowej dawnych terytoriów Republiki Genui .
Wiele na Korsyce , można je również znaleźć w mniejszym stopniu, na wybrzeżu wyspy Elba , wyspie Capraia , wyspie Tabarka w Tunezji, w Beyoğlu w Turcji oraz w morzu Czarnym wzdłuż wybrzeży Balaklava , Inkerman , Kercz i Sudak na Ukrainie oraz Anapa na rosyjskim wybrzeżu.
We Francji niektóre z tych wież zaliczane są do zabytków historycznych .
Wybrzeże Korsyki jest usiane wieżami (w korsykańskim torre w liczbie mnogiej lub torra w liczbie pojedynczej), które stały się jednym z symboli wyspy. Chociaż nie wszystkie z nich są pochodzenia genueńskiego, są ogólnie nazywane „wieżami genueńskimi”, bez różnicy.
Budowa tych wież genueńskich jest konsekwencją zdobycia Konstantynopola przez Turków w 1453 roku; że Barbarzyńcy zaczynają najeżdżać wybrzeża i będzie to robić przez trzy wieki. Wszystko zaczęło się w XVI -tego wieku na prośbę społeczności wiejskich, aby chronić się przed piratami . W 1530 r. Republika Genui wysłała dwóch nadzwyczajnych komisarzy, Paolo Battistę Calvo i Francesco Dorię , aby zbadali wieże i fortyfikacje odpowiedzialne za obronę wyspy przed najazdami barbarzyńców. W 1530 r. Korsyka miała dwadzieścia trzy wieże, z których dziesięć znajdowało się na Cap Corse . Od 1531 r. podjęto decyzję o budowie dziewięćdziesięciu wież na wybrzeżu Korsyki, w tym trzydziestu dwóch w Kapsztadzie. Rozpoczyna się praca pod kierunkiem dwóch nowych komisarzy nadzwyczajnych genueńskich: Sebastiano Doria i Pietro Filippo Grimaldi Podio. Celem było rozszerzenie na Korsykę systemu czujności obowiązującego już na obrzeżu Morza Śródziemnego . Te bocianie gniazda umieszczone w placówce zapobiegały i broniły ataków Barbarzyńców i wszelkich niebezpieczeństw płynących z morza.W 1730 r. wyspa miała 120 wież, w tym 30 w Kapsztadzie.
Dziś z 85 okrążeń liczonych na początku XVIII -tego wieku, 67 są nadal stoi. Poza nadmorskimi cytadelami Bastia, Porto-Vecchio, Bonifacio, Ajaccio, Calvi, Algajola i Saint-Florent oraz wewnętrznymi Corte i Sartène są to jedyne pozostałości architektury militarnej z czasów okupacji genueńskiej. Wyspa.
Mianowicie, w sąsiedniej wyspy Sardynii , w obszarze dominacji Aragonii i hiszpańskim 1297 na początku 1700 roku, podobny system obrony był w miejscu, od XVI th century z budowy strażnic nazwie „hiszpański” lub „aragoński”, mniej lub bardziej masywny , do walki z atakami Osmanów .
Garnizon wieży składał się z dwóch do sześciu mężczyzn ( torregiani ) rekrutowanych spośród mieszkańców i opłacanych z lokalnych podatków. Strażnicy ci mieli rezydować na stałe w wieży. Mogli być z dala od niego maksymalnie dwa dni, na jedzenie i wynagrodzenie, i jeden po drugim. Czuwali za pomocą świateł i sygnałów regulacyjnych: wspinali się na platformę rano i wieczorem, informowali marynarzy , pasterzy i robotników o bezpieczeństwie, komunikowali się przez ogień z najbliższymi wieżami sprytnie umieszczonymi w zasięgu wzroku i obserwowali przybycie ewentualnych piratów . W przypadku alarmu sygnał podawany na tarasie na szczycie wieży w postaci dymu, ognia lub dźwięku culombu (duża koncha morska), ostrzegał otoczenie o zbliżaniu się wrogiego statku. Nastąpiło ogólne wycofanie zwierząt i ludzi w głąb kraju. Zapaliły się wtedy dwie najbliższe wieże i tak dalej, co w ciągu kilku godzin postawiło całą wyspę w stan gotowości.
Niektóre garnizony musiały bronić się przed najeźdźcami, a u ich bazy znajdujemy szczątki walczących. Tak jest w przypadku słynnej wieży Osse (którą niektórzy mogli powiedzieć, że swoją nazwę zawdzięcza kościom zakopanym u jej stóp).
Wieże były jeszcze niedostatecznie uzbrojone. Pełniły głównie funkcję posterunków celnych i punktów orientacyjnych . Torregiani często zaniedbywane swoją rolę militarną, aby skoncentrować się na kontroli handlu morskiego i zbierając różne podatki. Zajmowali się również handlem drewnem i rolnictwem na okolicznych ziemiach.
Chociaż nieuzasadnione nieobecności są zabronione pod groźbą trudności, a także zastąpienia ich przez kogoś innego niż tytularni opiekunowie, z czasem niektóre wieże są przez swoich opiekunów opuszczone. Ulegną degradacji, popadną w ruinę lub zostaną zniszczone z powodu braku obrony.
W komunikacie Joseph de Freminville informuje o ogłoszeniu rozporządzenia17 maja 1612 rprzez Senat Genui, z powodu zgłoszonych ogólnych zaniedbań, stosuje się "" in tutte le torri dell'isola tanto di quà quanto di là da'monti da osservarsi dai capi e torregiani ", pod karą dwóch lat galery:
Wieże te nie przestaną przysparzać władzom genueńskim wielu problemów , z jednej strony z powodu ich rozproszenia, co czyni je uprzywilejowanym celem, z drugiej strony z powodu wad konstrukcyjnych powodujących zawalenia. Sporządzono kilka spisów wież, ale nie można było podać dokładnej liczby. Republika Genui musiała także interweniować w wielu konfliktach finansowych i kłótniach między społecznościami, odmowie ochrony, niespłacaniu długów, prośbach o zaopatrzenie lub broń.
Dlatego od końca XVII do XX wieku aż do 1768 roku , data podboju wyspy przez Francję , rewolucje, prowadzonym znacznie zmniejszona. Kiedy Pascal Paoli został wybrany na generała Ojczyzny w 1755 r. , pozostało tylko dwudziestu dwóch, część z nich zajęły wojska francuskie. Pascal Paoli zlecił nawet w 1760 r. budowę do celów wojskowych wieży strażniczej na szczycie Monte à Nonza w celu monitorowania Zatoki Saint-Florent . Ta fortyfikacja nazywana jest „ wieżą paoline ”.
Ciągła wojna partyzancka w okresie paolińskim doprowadziła do zniszczenia kilku budynków, w tym wież Tizzano, Caldanu , Solenzara itp. Walka lądowanie wojsk brytyjskich z Wielkiej Anglo-korsykański , w 1794 roku , niszcząc wieże Santa Maria Chjapella i Mortella ... Pod koniec XVIII -tego wieku tylko kilka wież wciąż nienaruszone.
| Wieża Santa Maria (Cap Corse) | |
|---|---|
| 1: guardiola 2: taras 3: stróżówka |
4: pomieszczenie wypoczynkowe 5: rezerwy |
Wieże genueńskie to kamienne budynki o wysokości od 12 do 17 mi średnicy od 8 do 10 m . Czasem kwadratowe, najczęściej okrągłe, zawsze budowane są na czterech poziomach:
Przechodziliśmy z jednego poziomu na drugi włazami i drabinami. Dostęp do drzwi wejściowych był po długiej przesuwanej drabinie, bezpośrednio na pierwsze piętro. Strażnicy na zmianę zajmowali jedno pomieszczenie z niszami i kominkiem, znajdujące się pod wartownią.
Starsze „wieże pizańskie” są na ogół kwadratowe, zbudowane na grzbietach górskich, aby lepiej bronić się przed najeźdźcą. Zostały one zbudowane z XII -tego wieku.
Należy je odróżnić od czworobocznych wieżowców zbudowanych wewnątrz wyspy, za zezwoleniem okupanta genueńskiego (przykład: wieża Paganosa w Castifao ) i wieży Lomellini w Lumio .
Kilka z tych wieżowców zostało dziś odrestaurowanych i służy jako domy, takie jak Farinole (wieża Poggio) i Olmeto (wieża Micalona).
Kwadratowe wieże, wieżowce czy forty przybrzeżne są mniej liczne niż okrągłe wieże genueńskie. Wśród najbardziej niezwykłych:
Dziś wieże genueńskie stanowią znaczące dziedzictwo. Ze stu zbudowanych wież pozostało tylko około sześćdziesięciu. Podczas gdy niektóre są w ruinie, inne są w bardzo dobrym stanie. Wiele z nich zaliczanych jest do zabytków historycznych (por. Lista wież genueńskich na Korsyce ). Niektóre przeszły poważne prace renowacyjne, finansowane głównie przez władze lokalne , chociaż nie są one ich właścicielami. Niestety, z powodu braku środków i programu odbudowy, wiele z nich pogarsza się coraz bardziej.
Pod wrażeniem systemu obronnego utworzonego przez wieże genueńskie, aw szczególności system Mortella w Zatoce Saint-Florent , admirał Nelson przygotował plany. W obawie przed lądowaniem wojsk napoleońskich Imperium Brytyjskie zbudowało ulepszone kopie. Wieże te są znane w Anglii pod nazwą wieże Martello , Martello jest deformacją korsykańskiego toponimu Mortella .
Od Louisa Villata : „plaże Korsyki są stale odwiedzane przez korsarzy berberyjskich, którzy plądrują okolicę i porywają jeńców. 85 wież, zbudowanych na wybrzeżu na rozkaz rządu Genui, aby sygnalizować ludności zbliżających się korsarzy, nie zawsze wystarczało do ochrony przed atakami. Te wieże są liczne. Z morza, wzdłuż wybrzeża, widzimy je w dzikiej izolacji, w najbardziej niebezpiecznych miejscach. Jeszcze bardziej podkreślają spustoszenie skał, krzewy, które wydają się zasklepione, niedostępne skarpy, którymi zarządzają. Czasem wręcz przeciwnie, przyozdobione są urokami harmonijnego cypla i pieszczotliwej zatoki. ” .
Wyspa Elba ma trzy niezwykłe wieże:
Capraia ma trzy wieże genueńskie: