Gorzki jest stała i rozpoznawalny punkt orientacyjny jednoznacznie wykorzystywane do żeglugi .
Termin gorzki niedawno przeszedł w standardzie francuskim (potwierdzone dopiero od 1683 roku) i jest zapożyczona z Norman lub Picard gorzkiej, dostawca , sama ze starego Norman (potwierdzone w 1119) merc (kobiecy merque ) lub rzadziej niż byłego Pikardia wytłoków / merc „terminal limit” ( marka kobieca ), którego pochodzenie jest skandynawskie merki dla normańskich lub starych języków dolnofrankońskich * dla Normana i Picarda oznacz „terminal limit” (por. chodzenie w znaczeniu „granica”) dla Normana i Picarda, z drugim być może pośrednia holenderska forma merk . W tym przypadku ewolucja -ar-> -er- jest związana z zamykającym działaniem [r], które jest szczególnie częste u Normanów (por. French Argent , Norman Ergent ). Nie ma to nic wspólnego z przymiotnikiem gorzki , słowem z łaciny.
Ta jednoznacznie identyfikowalna wizualna wskazówka może być używana do wyznaczania namiarów optycznych (za pomocą kompasu namiaru ) lub do nawigacji po ustawieniu . Latarnia morska, wieża ciśnień, wieża, szczyt lub niezwykłe drzewo mogą stanowić punkty orientacyjne.
Dobra goryczka musi być rozpoznawalna bez dwuznaczności i musi być możliwa do zlokalizowania na używanej mapie morskiej . Może to być naturalne - szczyt wzgórza lub góry, pojedyncze skały w morzu - czy sztuczny - Beacon , latarnia morska , rozpoznawalne budynek na wybrzeżu, takich jak wieża Kościoła, wody wieża , dom ocieplony lub fabrycznego komina. Instrukcje żeglarskie wskazują na niezwykłe punkty orientacyjne, które mogą pomóc żeglarzowi.
Punkty orientacyjne odgrywają ważną rolę w nawigacji przybrzeżnej (to znaczy w pobliżu wybrzeży, w strefach niebezpiecznych), gdy techniki obliczania martwego lub nawigacji satelitarnej (GPS) nie są już wystarczająco precyzyjne: umożliwiają pozycjonowanie statku na mapie podczas lądowanie (przybycie na wybrzeże z otwartego morza), aby uchronić go od mało widocznych niebezpieczeństw (rafy, mielizny) i poprowadzić go w kanałach prowadzących do portu lub kotwicowiska.
Upadek przylądka lub klifu (przecięcie się ukośnego z poziomą linią morza) może stanowić punkt orientacyjny, chociaż w morzach pływowych wysokość wody zmienia się w dużych proporcjach, przesuwając ten punkt przecięcia i zniekształcając linie trasowania.
Żaden problem na Morzu Śródziemnym, morze prawie bez pływów, ale nawigator będzie musiał być znacznie bardziej ostrożny na przykład na archipelagu Chausey , niedaleko Granville .
Nawigator wykorzystuje punkty orientacyjne, odczytując ich azymut za pomocą kompasu namiarowego . Wykreślając namiar dwóch punktów orientacyjnych na mapie morskiej, uzyskuje on dwie proste linie, których przecięcie pokrywa się z pozycją statku.
Kiedy statek musi przepłynąć przez niebezpieczny kanał, kierunki żeglugi często wskazują dwa punkty orientacyjne, które utrzymane w linii podczas ruchu utrzymają go na bezpiecznym kursie. Te zabytki są dość często sztuczne: bielona farbą skała, widoczna z daleka wieża lub wieżyczka, wieża kościoła (wieża kościoła Ars-en-Ré pomalowana na czarno).
Przed pojawieniem się nowoczesnych metod lokalizowania (sonar ze skanowaniem bocznym, komputerowa obróbka obrazu, magnetometry protonowe) i ultraprecyzyjnej geolokalizacji (różnicowy GPS), wykrywanie wraków, a bardziej ogólnie miejsc nurkowych, było pracochłonnym procesem. Pionierzy nurkowania z akwalungiem, tacy jak Yves Le Prieur , Henri Chenevée czy Jacques Yves Cousteau, byli powoli holowani na końcu liny przez łódkę wykonującą sieci w miejscu uznawanym za interesujące, czasami przy użyciu pewnego rodzaju „steru głębokościowego” (a ruchoma deska z uchwytami na kurzych łapkach na końcu liny), aby zbliżyć się do dna lub cofnąć się o krok. Kiedy miejsce zostało zauważone i zbadane, pozostało… znaleźć je do następnych nurkowań eksploracyjnych.
Jedyną precyzyjną metodą było znalezienie dwóch dopasowań (lub nawet trzech, określających trójkąt niepewności - przyjemnie zwany kapeluszem -) lub czterech lub sześciu punktów orientacyjnych, jeśli to możliwe, łatwo rozpoznawalnych ... i trwających w czasie (słup elektryczny można przesunąć, charakterystyczny dom ukryty przez późniejszą konstrukcję ...).
Te ustawienia zostały następnie zapisane w książce do nauczania (zwykle zazdrośnie trzymane z dala od ciekawskich, kultura tajemnicy jest nieodłączną częścią świata nurkowania podwodnego). Słowo „uczyć” jest śródziemnomorskim synonimem słowa „gorzkie” i zwyciężyło, ponieważ to morze jest kolebką nurkowania od lat czterdziestych XX wieku. Na przykład nauki dotyczące nurkowania na wraku łodzi podwodnej Rubis w pobliżu Tulonu
W starożytności, aż do pojawienia się map geograficznych i niezawodnych urządzeń pomiarowych, żeglarze żeglowali wzrokiem i orientowali się w dokumentach, które opisywały zbliżające się wybrzeża, a które wskazywały głównie na punkty orientacyjne. Najbardziej znanym zabytkiem starożytności jest z pewnością latarnia morska Aleksandrii , zbudowana na wyspie Pharos (skąd pochodzi jej nazwa). Niezwykły ze względu na swoje rozmiary i konstrukcję, prowadził statki w kierunku wejścia do egipskiego portu, w dzień iw nocy.
Wieża, sterta kamieni, słone mokradła lub słone mokradła ... położone na przylądku lub występie ziemi w ten sposób identyfikowalnym, lub jeśli nie jest to podniesiona skała lub góra o rozpoznawalnych kształtach lub kolorach, w sytuacji na cyplu, stanowią pradawną goryczkę, pierwszą sztuczną, a drugą naturalną. Z drugiej strony żegluga rzeczna i wózki w pobliżu rzecznych i lądowych szlaków komunikacyjnych lub na obwodnicach między głównymi trasami wiązały się z taką samą potrzebą śledzenia. Obserwacja wszystkich ziemskich form stwarza możliwości lokalizacyjne, raz włożone do myśli wspólnym językiem.
Termin zgorzkniały jest również używany w robotyce mobilnej do oznaczania punktów orientacyjnych używanych przez robota do odnajdywania drogi w swoim otoczeniu i obliczania jego trajektorii.