Nietoperze • Nietoperze, nietoperze
Ten artykuł można poprawić, tłumacząc artykuł z Wikipedii na język angielski : Bat .Jeśli dobrze znasz sugerowany język, możesz wykonać to tłumaczenie. Dowiedz się jak .
Rodzina nietoperzy Różne gatunki nietoperzy.Królować | Animalia |
---|---|
Gałąź | Chordata |
Subembr. | Kręgowce |
Super klasa | Tetrapody |
Klasa | Mammalia |
Kohorta | Placentalia |
Super porządek | Laurasiatheria |
W nietoperze ( CHIROPTERA ), powszechnie znane jako nietoperzy lub nietoperzy , są kolejności od ssaków łożyskową o blisko 1400 gatunków ćwierć prawie 5000 znanych gatunków ssaków; ze 175 rodzajami zgrupowanymi w 20 rodzin . Jest to druga co do wielkości grupa ssaków po gryzoniach . Te nocne zwierzęta latające są często zdolne do echolokacji (zdolność szczególnie rozwinięta u owadożernych mikrochiroptera; zasadniczo aktywne w nocy , poruszają się w ciemności emitując ultradźwięki, które wychwytują odbicie, echolokując w ten sposób swoją ofiarę i przeszkody. Z drugiej strony megachiroptera , polegaj bardziej na ich wzroku i węchu).
Nietoperze są jedynymi ssakami obdarzonymi aktywnym lotem, co odróżnia je od lotu szybowcowego praktykowanego przez latające wiewiórki , falangi czy galéopithecines . Poruszają się w powietrzu dzięki skrzydle utworzonemu przez błonę skórną między ciałem, kończynami i palcami. Większość gatunków rzadko ląduje na ziemi i porusza się niezgrabnie. Odpoczywają, zwisając z szorstkich krawędzi za pazury palców.
Klasycznie przyjęto dwa podrzędy: Microchiroptera o małych oczach i dużych uszach oraz Megachiroptera o dużych oczach i małych uszach. Microchiroptera jest 17 rodzin, rodzajów i o 146 814 gatunki o stosunkowo małej wielkości, zdolnych echolokacji i Megachiroptera zawierać jedynie około 41 rodzin z rodzajów i 170 gatunków, w tym znanych nietoperzy dużą względną (Dobson 1875). Ostatnio, na gruncie molekularnym, rząd został podzielony na dwa nowe podrzędy rozbijania parafilii Microchiroptera: Yinpterochiroptera i Yangochiroptera ( Teeling i wsp. 2002, Teeling i wsp. 2005).
Na terenach antropogenicznych lub wylesionych wiele gatunków nietoperzy gwałtownie wymiera lub lokalnie wyginęło. Niektóre są objęte planami odbudowy lub korzystają ze statusu ochrony, m.in. we Francji .
W kulturze popularnej wizerunek nietoperza może być dobry lub zły w zależności od kraju. Ze względu na swój dziwny wygląd i nocne życie, a co za tym idzie tajemnicę otaczającą ich sposób życia, często padają ofiarą z góry przyjętych idei, które od dawna przysparzają im prześladowań.
Chiroptera dosłownie oznacza „uskrzydlone ręce”. Składa się z chiro i pterusa , zapożyczonych odpowiednio z greckich nazw χειρ, kheir, „główny” i πτερὸν, pteron, „skrzydło”.
Historycznie nazwę cheiroptère nadał Georges Cuvier w 1798 r. w jego Tabeli Elementarnej Historii Naturalnej Zwierząt („Latające ssaki mięsożerne” lub cheiroptera). W 1838 została nietoperzem ( Ac. Compl. 1842).
Kości przedramienia, nadgarstka lub stawu skokowego i paliczków od drugiego do piątego palca są bardzo wydłużone. Tworzą one strukturę skrzydła , którego powierzchnia nośna (lub patagium ) jest fałdem skórnym zawierającym bardzo dużą liczbę naczyń krwionośnych, nerwów i mięśni. Tkanka tworząca skrzydła nietoperzy jest jedną z najszybciej regenerujących się tkanek w całym królestwie zwierząt. Jego silne unaczynienie umożliwia regulację termiczną poprzez kontakt z powietrzem podczas aktywności. Lotu nietoperzy byłoby bardziej skuteczne i ekonomiczne w zużyciu energii niż w przypadku ptaków (niższe zużycie tlenu) porównywalnej wielkości i rodzaju lotu. Testy w tunelu aerodynamicznym przeprowadzone w Szwecji i Stanach Zjednoczonych na nektarożernych nietoperzach wykazały, że podobnie jak owady optymalizują swój lot, gdy ich skrzydła są opuszczone, lepiej zarządzając mikroturbulencjami krawędzi natarcia skrzydeł, które zapewniają do 40% pchnięcie.
Kciuk nie jest objęty patagium i jest wyposażony w pazur. Membrana znajdująca się między piętą, końcem ogona i miednicą – zwana uropatagium – może być użyta, gdy jest szeroka, do łapania owadów lub przyjmowania młodych podczas porodu. Podobnie jak u ptaków, mostek tworzy grzebień ( wahacz ), do którego przymocowane są potężne piersi.
Gatunki z rodzaju Thyroptera posiadają przyssawki, które pozwalają im przylegać do bardzo gładkich powierzchni.
Nietoperze mają zdolność komunikacyjną w dużej mierze w widmie niedostępnym dla ludzkiego ucha (ultradźwięki) uczestniczącym również w echolokacji. W zależności od gatunku nietoperze wydają różne dźwięki, które są specyficzne dla gatunku, ale które mogą być słyszane również przez inne nietoperze, kongenery lub inne gatunki. (patrz poniżej)
Naukowcy ostatnio zaobserwowali, że niektóre nietoperze również czasami ćwierkają jak ptaki, wypowiadając pieśni złożone z „wielosylabowych tryli i ćwierkań w określonych kombinacjach i rytmach… tak złożonych jak pieśni „ptaków śpiewających” .
Kilka nietoperzy (Kirsten Bohn, Michael Smotherman i inni) wykazało, że (jak u wielu ptaków śpiewających) ptaki śpiewające występują głównie w nietoperzach samców żyjących w społecznościach, w których samce są poligamiczne. Jedna z hipotez głosi, że śpiewają, by zalecać się do samic i bronić swoich terytoriów. Wydaje się, że ich pieśni nie są wrodzone, ale są przedmiotem treningu wokalnego (jak złożony śpiew ptaków i ludzka mowa).
Plik audio | |
Echolokacja karlików | |
Większość mikrochiropterów korzysta z echolokacji , systemu lokalizacyjnego działającego na zasadzie podobnej do sonaru : emitują okrzyki ultradźwiękowe, a w odpowiedzi odbierają echo wysyłane przez przeszkody. Większość megachiroptera, podobnie jak wszystkie rodzaje Pteropus , utraciła zdolność do echolokacji. Zamiast tego nietoperze owocożerne (lub latające lisy ) mają doskonałe zmysły węchu i duże, potężne oczy.
Już w 1791 roku , uczony i biskup Pawii , Lazzaro Spallanzani wykazały, że oślepiony, nietoperz może jeszcze poruszać się sprawnie, ale wykonane niesłyszących, to już nie był w stanie. Półtora wieku później, w 1938 roku, Griffin wspiął się na wieżę w Bostonie, aby zebrać w małych sieciach inny gatunek, myotis lucifugus ; Griffin wybrał ten gatunek jako organizm modelowy, ponieważ wykazuje on typowe zachowanie nietoperza żyjącego w klimacie umiarkowanym, bardzo podobne do tego, co wykazały eksperymenty przeprowadzone przez Spallanzani i Hartridge w 1920 roku. Będąc jeszcze studentem, Griffin umieścił nietoperze z przodu mikrofonu zaprojektowanego przez GW Pierce'a do rejestrowania fal dźwiękowych, których częstotliwość przekracza ludzką percepcję. Zauważył, że nietoperze wydawały krótkie "kliknięcia" charakteryzujące się ogromnym poziomem ciśnienia akustycznego. Wyniki, które opublikował w 1958 r., wraz z badaniami jego kolegi i przyjaciela Roberta Galambosa w 1941 r., zostały później potwierdzone dla gatunków europejskich, pokazując, jak nietoperz porusza się w całkowitej ciemności.
Nietoperze wytwarzają dźwięki ultradźwiękowe , wibrując ich fałdy głosowe. Te wibracje akustyczne są następnie wzmacniane w rezonatorach zlokalizowanych w nosie i gardle i filtrowane częstotliwościowo. Vespertilionidae emituje dźwięk przez usta podczas Rhinolophidés zrobić nozdrza. Te pierwsze są bardziej odpowiednie dla sygnałów o częstotliwości modulowanej, a drugie dla częstotliwości stałych. Charakter emitowanego sygnału zmienia się również w zależności od zachowania zwierzęcia. Sygnały są inne, jeśli leci w tranzycie znaną trasą, w zatłoczonym środowisku, podczas polowania lub chwytania zdobyczy.
Typowy czas trwania płaczu wynosi 5 ms . Impulsy dźwiękowe muszą być bardzo krótkie, ponieważ podczas nadawania odbiornik jest przesycony i nie może odebrać znacznie słabszego echa. Nakładanie się krzyku i echa skutkuje wzniesieniem „ślepego okna” przed nietoperzem. Kiedy zbliża się do swojej ofiary, dodatkowo skraca czas trwania swojego krzyku, aby zmniejszyć ślepe okno. Wiele nietoperzy może skrócić swój głos nawet o 0,3 ms w końcowej fazie podejścia, przed złapaniem, co odpowiada ślepemu okienku o szerokości zaledwie 5–6 cm . Ta ostatnia faza zbliżania się wybuchu pochodzi ze skurczu mięśni krtani, do 200 razy na sekundę, co czyni je najszybszymi mięśniami szkieletowymi ssaków.
Russo i Jones zaproponowali klasyfikację odgłosów 22 gatunków nietoperzy zarejestrowanych we Włoszech. Na schemacie widzimy cztery ważne typy. Wezwania borowców ( Nyctalus ) i karliczków (i innych Vespertilionidae) charakteryzują się nagłą modulacją częstotliwości (FM), po której następuje quasi-stała częstotliwość (QCF). Rhinolopidy wydają typowe zawołania FM / FC / FM, to znaczy długie składowe na stałej częstotliwości FC, poprzedzone i po których następują krótkie zawołania na modulowanych częstotliwościach FM. Analiza echolokacji Rhinolophs bardzo różni się od przedstawionego powyżej szkicu.
Uszy, z których niektóre mogą być bardzo duże i mieć tragus , służą jako receptory. Pteropodidae wdrożenia tego poczucie innej, mniej efektywny niż inne nietoperze.
Echo pochodzące od emitowanych ultradźwięków pozwala temu małemu ssakowi lokalizować przedmioty, określać ich wielkość i ruch z niezwykłą precyzją. Testy przeprowadzone na afrykańskim nietoperzu wykazały, że słyszy on kroki chrząszcza chodzącego po piasku. Złapanie małego podkowca siatką jest niemożliwe, wykrywa drut o średnicy 0,1 mm w odległości 10 m!
Według badań przeprowadzonych w 2006 r., podobnie jak inne gatunki obdarzone dobrym zmysłem orientacji (na przykład ptaki wędrowne), również używają magnetycznego minerału zwanego magnetytem jako „ wewnętrznego kompasu ”, aby orientować się dzięki polu magnetycznej ziemi .
Nietoperze nie są ślepe i wydają się mieć wzrok dobrze przystosowany do warunków nocnych. Mogą być oślepione lub zakłócone przez sztuczne oświetlenie zewnętrzne (zjawisko znane jako zanieczyszczenie światłem ). Możliwość łapania nietoperzy w sieć wynika z faktu, że echolokację stosuje się tylko podczas polowania lub podróżowania w nieznanym terenie. Znane ruchy (w chodnikach ćwiczonych na co dzień lub podczas zbliżania się do łowisk regularnie przejeżdżanych) są wówczas wykonywane bez echolokacji lub przez znaczne rozmieszczenie emisji ultradźwięków. Emisje dźwięków niezbędne do echolokacji rzeczywiście stanowią bardzo znaczny wydatek energetyczny, a nietoperze mogą dzięki temu oszczędzać swoje rezerwy energii.
Może przybierać różne formy.
Pteropodidae mają spiczasty pyska przypomina, że z Canidae .
Niektóre nietoperze mają nos, czasem zwieńczony ciekawym pionowym liściem.
Wydalanie nietoperzy europejskich jest podobne do odchodów myszy. Rozróżnienie jest dokonywane ręcznie: pocieranie między dwoma palcami, mysz kruszy się, nietoperz kruszy się. Na oko widzimy również w odchodach nietoperzy błyszczące pozostałości (skrzydło i elytron owadów). To guano nietoperzy jest doskonałym nawozem, ale trzeba je rozciąć do 50% wodą, aby użyć go bez spalania roślin.
Megachiroptera są głównie zmierzchowe, nie poruszają się dużo w nocy i poruszają się głównie dzięki oczom i węchowi. Mikrochiroptery prowadzą nocny tryb życia i wykorzystują głównie echolokację do polowania i odnajdywania drogi w nocy. Badanie z 2011 r. dotyczące ich wydatku energetycznego i temperatury ciała wyjaśnia tę nocną aktywność: ich dzienne podróże rzeczywiście powodują nadmierne przegrzanie (przez nagie i ciemne błoniaste skrzydła, które skutecznie pochłaniają krótkie fale promieniowania słonecznego) i dodatkowy koszt. modyfikacja kinematyki trzepotania skrzydeł w celu odprowadzenia tego nadmiaru ciepła).
Nietoperze zwykle śpią 20 godzin dziennie, do góry nogami.
Megachiroptera żywią się owocami, kwiatami i pyłkiem.
Microchiroptera do znajdowania pożywienia wykorzystują echolokację. Ich dieta jest bardzo zróżnicowana, ale głównie pochodzi z „ planktonu powietrznego ” .
Nietoperze europejskie są wyłącznie owadożerne , co w dużej mierze tłumaczy ich spadek. Ich dieta jest identyczna jak jaskółki kominiarskiej czy jerzyka czarnego : wszystko, co jest małe i muchy. Każdego roku pozbywają się ton komarów. Kiedy obracają się nad głową, często dość blisko, pożerają chmurę komarów lub komarów, które rozwijają się nad ludźmi .
Jedni polują w locie jak karliki lub mopki , inni jak podkowy polują na straży, zwisając z gałęzi drzewa.
Nietoperze europejskie żyją latem w miejscach pełnych owadów, a zimą opustoszałych. Muszą następnie hibernować , czekając na lepsze dni w miejscach o stałej i ciepłej wilgotności (w stosunku do zimna na zewnątrz), takich jak jaskinie, ale wystarczy stary pień lub nieogrzewany dom. Niektórzy lubią mieć przestrzeń, inni wręcz przeciwnie, gromadzą się razem, aby utrzymać ciepło. Obniżają temperaturę z 39 °C do mniej niż 10 °C (1 do 10 °C w zależności od gatunku). Bicie serca spada. Wybudzenie nietoperza w stanie pełnej hibernacji wiąże się z dużym ryzykiem jego zabicia (zbyt duże zużycie energii na przebudzenie, mały lodowaty spacer na zewnątrz i brak jedzenia). Jeśli odkryjesz hibernator, wycofaj się cicho bez hałasu i zostaw go w spokoju (zwłaszcza, że wszystkie gatunki nietoperzy są we Francji chronione).
W Europie występuje tylko 38 gatunków microchiroptera, głównie owadożernych należących do czterech rodzin: 1 Molossidae , 5 Rhinolophs , 31 Vespertilionidae i 1 Miniopteridae . 33 z tych gatunków nadal występuje we Francji kontynentalnej, ale często w izolacji i w małych populacjach. Wszyscy korzystają z ochrony narodowej.
Dobra znajomość ich wymagań ekologicznych umożliwia już zachowanie ich znanych tradycyjnych miejsc hibernacji, w szczególności jaskiń i konstrukcji podziemnych (forty wojskowe, sapy itp. , podziemne kamieniołomy, nieczynne kopalnie itp. ) oraz zastąpienie zniknięcia niektóre inne kwatery letnie, montaż budek lęgowych (pustaki pod mostami, kłody w zadrzewieniu lub deski na strychach). Szybkość kolonizacji takich budek lęgowych jest jednak bardzo zróżnicowana w zależności od rodzaju budki lęgowej, ich położenia i regionu, w którym zostały umieszczone („te panie” są bardzo trudne do utrzymania, a tym bardziej do wychowywania młodych).
Niektóre gatunki nietoperzy są wędrowne.
Na przykład w Europie Zachodniej co najmniej cztery gatunki nietoperzy migrują na duże odległości (przemieszczenia od kilkuset do ponad 3000 - 4000 km przebytych): Vespertilio murinus , Pipistrellus nathusii , Nyctalus noctula i Nyctalus leisleri Na początku 2008 r. żadne dane dotyczące bardzo rzadkiego borowca wielkiego nie mogą potwierdzić ani unieważnić jego możliwego statusu migrującego lub niemigracyjnego .
Migrujące nietoperze, podobnie jak wiele ptaków, biegną wzdłuż pewnych linii brzegowych, ale z łatwością pokonują delty , cieśniny , przesmyki czy małe morza. Pierwsze dostępne dane, wykorzystujące w szczególności monitoring ultradźwiękowy, wykazały na przykład w Europie Zachodniej częste migracje na głównej osi NE-SW, a gatunek wykryto na niemal osi północ-południe przecinającej Morze Czarne . Najnowsze dane sugerują, że przynajmniej niektóre grupy Pipistrellus pipistrellus mogą również migrować na duże odległości. Radar
śledzenia wykazały w północnej Europie, nad morzem, nietoperze zazwyczaj latać na niskich wysokościach, nawet dla Nyctalus noctula (w tym przypadku 10 m nad powierzchnią, podczas gdy zwykle leci wysoko, chociaż kilka osób zostały zaobserwowane powyżej 40 m wysokości ). Bezpośrednie i automatyczne obserwacje wykryły 11 gatunków (spośród 18 potencjalnie obecnych gatunków), które przeleciały nad oceanem 14 km od brzegu. Detektory ultradźwiękowe wykazały, że wszystkie nietoperze używają sonaru podczas tych morskich migracji, często z nieco niższymi częstotliwościami i dłuższymi interwałami impulsów niż te używane na lądzie. Wysokość lotu wynosiła najczęściej ok. 10 m npm Autorzy tych badań uważają, że nietoperze muszą korzystać z innych systemów sensorycznych do nawigacji dalekiego zasięgu (w tym z ziemskiego pola magnetycznego) , ale wykorzystują również echa zwracane przez powierzchni wody, aby utrzymać wysokość lotu i orientować się w bezpośrednim otoczeniu, morze w obszarach obfitujących w owady w powietrzu, a także skorupiaki w wodach powierzchniowych, gdy polują na owady lub migrują w pobliżu dużych pionowych obiektów, takich jak latarnie morskie lub przybrzeżne turbiny wiatrowe , radar wykazał, że nietoperze szybko zmieniały wysokość.Obserwatorzy odkryli również, że kiedy zbliżali się do latarni morskiej w Utgrunden, gdzie naukowcy umieścili swój radar, nietoperze zawsze unikały obszaru w pobliżu latarni. d pracował tam radar, co zdaje się potwierdzać niechęć do działania pewnego promieniowania elektromagnetycznego wykazaną już przez Nichollsa i Racey (2007, 2009). Radar wykazał, że N. noctula przechodził z niskiej wysokości nad powierzchnią wody na wysokość pozwalającą mu w ciągu kilku minut przejść nad pobliską turbiną wiatrową. Badania te wykazały również, że wszystkie nietoperze mogą również żywić się owadami na morzu; Mogą to być owady pochodzenia kontynentalnego wyrzucone do morza przez wiatr, a nawet owady migrujące, a nawet tak zwane ochotkowatki morskie (ale które w większości są pochodzenia międzypływowego , chociaż wiadomo, że zaadaptowano kilka gatunków Clunio lub Pontomyia do środowiska morskiego ( P.cottoni Womersley, P. natans Edwards, P. natans Tokunaga, P. pacifica Tokunaga)). Ponadto co najmniej dwa gatunki nietoperzy przelatujących przez Morze Bałtyckie przelatują blisko wody i wydają się zdolne do chwytania tam, przy pomocy ich zdolności echolokacyjnych, jak można by przypuszczać), skorupiaków na powierzchni ( Myotis daubentonii i Myotis dasycneme ; na obszarach bez widocznej korelacji z liczebnością owadów , odległością od wybrzeża lub podstawową strukturą dna morskiego.Skonsumowane gatunki można by ewentualnie zidentyfikować na podstawie analizy odchodów jednego z tych nietoperzy, ale najpierw trzeba by je schwytać.
Trwają badania oparte na badaniu stosunków izotopowych ( deuteru i tlenu) we włosach roku, aby lepiej zrozumieć migracje. Moult występuje corocznie pod wpływem impulsu hormonów. Wszystkie nietoperze w regionach o klimacie umiarkowanym linieją raz w roku, zawsze na kryjówce lęgowej i zawsze pod koniec sezonu lęgowego dla samic i kilka tygodni później dla samców. Chiropterolodzy liczą na uzyskanie danych o lokalizacji letnich kryjówek i lęgowisk, analizując sierść nietoperzy pobranych jesienią lub zimą podczas wędrówek lub na zimowisku. Odcisk izotopowy tych włosów jest charakterystyczny dla obszaru, na którym zwierzę żyło w czasie linienia. Badania tego typu umożliwiły już określenie tras migracyjnych i strategii małych migracji osiadłych ptaków europejskich.
Ze względu na sposób życia nietoperze mają niewiele drapieżników, ale można je znaleźć u ptaków, ssaków, gadów (węży), a nawet u pajęczaków. W Europie zwierzęta te są czasami żerowane przez ptaki drapieżne , węże i częściej koty .
Bardziej nieoczekiwanie może się zdarzyć, że nietoperze zostaną złapane i zjedzone przez pająki. Według badań przeprowadzonych przez naukowców z Uniwersytetu w Aarhus (Dania) przypadki ataków pająków na nietoperze wydają się być dość powszechne.
Jednak pasożyty są ich największymi wrogami, a nietoperze, podobnie jak większość ssaków, są nosicielami imponującej liczby wewnętrznych i zewnętrznych gatunków pasożytów. Ich skrzydła, wraz z wieloma naczyniami krwionośnymi, są idealnym źródłem pożywienia dla kleszczy i pcheł . Owady ssące krew z rodzaju Hippoboscidae są ektopasożytami i żyją całe swoje życie na ciele gospodarza.
W Afryce i Oceanii w wielu regionach koleń jest dziczyzną i daniem wybieranym przez ludzi.
Grupowe wyjście nietoperzy, które tworzą kolonie lęgowe, takie jak serotyny, byłoby możliwą strategią zmniejszenia indywidualnego prawdopodobieństwa schwytania przez drapieżników.
Nietoperze odgrywają główną rolę jako drapieżniki szkodników i szkodników . Badanie z 2011 r. opublikowane w Science wykazało straty do 3,7 miliarda dolarów rocznie dla rolników z Ameryki Północnej, w dużej mierze spowodowane zespołem białego nosa, który dziesiątkuje kolonie w Ameryce Północnej.
University of Florida ( Gainesville ), atakowane przez komary, którego gospodarzem eksperyment na ten temat w 1990 roku. wwrzesień 1991, zbudowano dom dla nietoperzy mogący pomieścić 200 000 nietoperzy z dachem listwowym i dobrymi warunkami temperatury i cyrkulacji powietrza, a po nieudanej pierwszej próbie przeniesienia pozostawiono go do naturalnej kolonizacji.
Wiosną osiedliło się 18 samców, a w ciągu roku kolejnych 300 samców; były to mastify z Brazylii . Wiosną 1995 roku przybyło ponad 1000 samic, które urodziły setki małych nietoperzy. wmaj 1998, około 70 000 nietoperzy zamieszkiwało dom dla nietoperzy , pożerając każdej nocy około 60 milionów owadów uznanych za szkodliwe, co umożliwiło zaprzestanie używania jakichkolwiek produktów chemicznych, a tym samym uzyskanie znacznych oszczędności.
Ta populacja nietoperzy przyciągała wiele sów i jastrzębi , ale także wielu obserwatorów ludzi, nietoperzy i miłośników ptaków. Kilka lat później eksperyment powtórzono z innym domkiem dla nietoperzy na brzegu Jeziora Alicja.
Nietoperze mogą być co najmniej tak samo ważne jak ptaki w regulowaniu populacji owadów w tropikach. Dwa niezależne zespoły wykazały, że niektóre gatunki szkodliwych owadów rozmnażałyby się, gdyby nie były tropione w nocy przez nietoperze.
Żywiące się nektarem gatunki megachiroptera są doskonałymi zapylaczami , inne rozsiewają nasiona poprzez odchody w locie.
Niektóre gatunki drzew, takie jak baobab z rodzaju Adansonia lub drzewa kiełbasiane, tworzą nawet mutualistyczną interakcję z nietoperzami. Ich duże kwiaty, o nieprzyjemnym zapachu dla ludzi, kwitną nocą i wiszą na drodze zapylaczy.
Nietoperze są drugą co do wielkości grupą ssaków pod względem liczby gatunków; u nietoperzy wyizolowano lub wykryto ponad 200 wirusów – niektóre śmiertelne zoonotyki; niektóre są migrujące; a ich ogólnoświatowa dystrybucja jest bardzo rozległa; Ponadto często żyją w wielkiej rozwiązłości w często gęstych koloniach (które w niektórych przypadkach są domem dla ponad miliona ludzi); niektóre jaskinie, kopalnie, stodoły, spichlerze itp. wspólnie goszczą kilka gatunków nietoperzy; te jaskinie mogą być używane przez tysiąclecia; mogą zawierać duże ilości guana (stosowanego jako nawóz ). Ostatecznie, żaden z tych miejsc korzystać z dezynfekcji efektów z promieni słonecznych UV .
Cechy te sprawiają, że nietoperze – tak jak w przypadku gryzoni lub ptaków w przypadku ptasiej grypy – są wektorami lub rezerwuarami („właściwymi żywicielami”) przynajmniej niektórych wirusów odzwierzęcych troski o zdrowie publiczne i lekarza weterynarii; nietoperze odgrywają zatem szczególną rolę eko-epidemiologiczną o dużym znaczeniu w świecie zwierząt.
Choroby, które przenoszą, pomagają regulować populacje zwierząt, ale są również regularnie źródłem pojawiających się chorób u ludzi.
W zależności od przypadku choroby te mogą być przenoszone na inne zwierzęta, w szczególności na ludzi, poprzez kontakt, lizanie lub drapanie, a nawet spożywanie ich mięsa . Nietoperze normalnie nie gryzą, chociaż wścieklizna czasami powoduje ugryzienie, gdy choroba jest w zaawansowanym stadium.
Z tych powodów, na wszelki wypadek, nie zaleca się dotykania nietoperza, zwłaszcza jeśli wykazuje on nienormalne zachowanie, można się do niego zbliżyć lub trudno go latać. Wskazane jest, aby pozwolić mu samodzielnie uciec lub wezwać kompetentny serwis, aby go wyleczył. Ciało znalezionego martwego zwierzęcia musi zostać przeanalizowane przez wyspecjalizowane laboratorium, które przyjedzie i je zabierze.
Nietoperze są jednym z wektorów wścieklizny i wydają się, bezpośrednio lub pośrednio (poprzez gatunki przekaźnikowe), przyczyniać się do pojawiania się i/lub ponownego pojawiania się chorób wirusowych, które czasami mogą wpływać na ludzi. Ostatnie epidemie lub pandemie choroby koronawirusowej wywołały zainteresowanie immunologią nietoperzy. Powodów jest wiele. Naukowcy pracują nad zrozumieniem, w jaki sposób współistnieją - zwykle bez objawów choroby - z tymi wirusami; prawdopodobnie dzięki mechanizmom odporności wrodzonej i adaptacyjnej, które nie zostały jeszcze odkryte, może doprowadzić do powstania nowych i skuteczniejszych terapii medycznych i weterynaryjnych. Postępy w genomice i bioinformatyce są wykorzystywane do próby odkrycia, które geny odpowiedzialne za odporność nietoperzy (na przykład z Pteropus vampyrus i Myotis lucifugus, odpowiednio duże i małe).
W kilku badaniach podkreślono niewielkie różnice jakościowe i ilościowe w odpowiedzi immunologicznej nietoperzy (w porównaniu z tymi samymi reakcjami u innych ssaków). Badamy, czy te różnice mają związek ze zdolnością nietoperzy do współistnienia z wieloma wirusami. Jest to spowodowane ich silnym układem odpornościowym: zarówno białka P53, jak i MDM2 są bardzo skuteczne.
Wydaje się więc, że nietoperze doskonale nadają się do tego współżycia. Istnieje jednak realne niebezpieczeństwo, gdy wirusy te przekroczą barierę gatunkową. Rzeczywiście, współistnienie z wyjątkowym układem odpornościowym nietoperzy często sprawia, że te czynniki zakaźne są znacznie bardziej zjadliwe i podatne na zarażanie innych gatunków zwierząt o znacznie mniejszej odpowiedzi immunologicznej. To częściowo wyjaśnia niszczycielskie skutki ostatnich epidemii i pandemii w ostatnich latach, takich jak Ebola, SARS czy COVID-19.
Jedno z badań wykazało, że tropikalne populacje nietoperzy działają jako rezerwuary dla różnych filowirusów, które powodują wybuchy gorączki krwotocznej związanej z wysoką śmiertelnością , w tym:
Nietoperze, które czasami ją przenoszą, są podatne na przenoszenie wścieklizny , ich gruczoły ślinowe mogą zawierać dwie formy wirusa wścieklizny, wirusa EBL ( europejski lyssawirus nietoperzy : EBLV-1 (en) i EBLV-2 (en) ) oraz BBL ( Bokeloh Bat lyssavirus (pl) ).
Dlatego jest możliwe, ale bardzo rzadkie, aby człowiek zaraził się wścieklizną od nietoperzy (uwaga, to nie jest ta sama wścieklizna co u psów) i choroba ta nie jest śmiertelna dla ludzi tylko wtedy, gdy nie zostanie podjęte natychmiastowe leczenie.
W latach pięćdziesiątych kilka ugryzień przez nietoperze doprowadziło do przypadków wścieklizny u ludzi, w tym jedna osoba zmarła w Indiach, dwie ugryzione w Hamburgu przez gatunki pochodzenia afrykańskiego i jedna w Czechosłowacji.
W Europie ryzyko jest minimalne: w ciągu nieco ponad ćwierć wieku w latach 1977-2003 w ten sposób zarażono w ten sposób tylko 8 osób (3 na Ukrainie , 2 w Rosji , 1 w Finlandii , 1 na Łotwie i 1 w Europie). Anglia ).
We Francji Wysoka Rada Zdrowia Publicznego wydała w 2013 r. opinię w sprawie profilaktycznych szczepień przeciwko wściekliźnie , leczenia poekspozycyjnego i monitorowania serologicznego osób regularnie narażonych na wirus wścieklizny (podróżnych, profesjonalistów, chiropterologów) na podstawie „opublikowanego również raportu w 2013.
Jednak w niektórych częściach Ameryki Południowej, gdzie choroba występuje endemicznie u nietoperzy, z których jeden gatunek prawdopodobnie próbuje wysysać krew z ludzi, zaleca się spanie pod moskitierą .
Ponadto odchody nietoperzy, takich jak gołębie czy kury, są dogodnymi miejscami dla Histoplasma capsulatum odpowiedzialnego za histoplazmozę . Choroba przenoszona jest przez wdychanie zarodników . W związku z tym zaleca się unikanie narażenia na kurz, a także noszenie maski i spryskiwanie wodą, jeśli trzeba je wyczyścić.
Na wszystkich gęsto zaludnionych i intensywnie gospodarowanych obszarach większość populacji nietoperzy zmniejsza się, ale zdarzają się wyjątki na obszarach, gdzie ich schronienia i kolonie zostały objęte działaniami ochronnymi lub odtworzenia. Generalnie obserwuje się coraz większe zaostrzenie izolacji populacji i kolonii.
Przyczyn tego spadku jest wiele i wydaje się, że bezpośrednio lub pośrednio są związane z działalnością człowieka.
Odbywa się to za pomocą klucza determinującego , nagrań dźwiękowych, a ostatnio za pomocą narzędzi komputerowych, które pojawiają się, m.in. we Francji, opracowanego wspólnie z Uniwersytetem w Jussieu narzędzia identyfikacji wspomaganej komputerowo ( CAI ) .
Rząd Chiroptera został po raz pierwszy opisany dla niemieckiego przyrodnika Johanna Friedricha Blumenbacha w 1779 roku.
W klasycznej łacinie „nietoperz” to vespertilio , słowo występujące w potocznej nazwie vespertilion , a także pipistrelle . Term sorices CALVAS (liczba mnoga) jest udokumentowane w niskiej łacińskiego Galii, z VIII p wieku w Reichenau błyszczyki dokładnie tłumaczyć vespertiliones . Jest to prawdopodobnie zmiana, po calvus ( "łysy" ), z gallo-rzymskiego * cawa sorīx (forma odtworzona dosłownie oznaczająca "mysią sową" ), wyrażenie składające się z * cawa , wywodzącego się z francuskiego , co oznacza "sowa ” i od * sorīce (m) , biernik od * sorīx (w klasycznym łacińskim sorex, -ĭcis ), „mysz ” . Termin nietoperz pochodzi od greckiego Kheir (ἣ χείρ), rękę i pteron ( τὸ πτερόν zwykle mnoga τὰ πτερά , liczba pojedyncza raczej wyznaczająca pióro), skrzydło.
We francuskim nietoperze są nazywane wieloma różnymi nazwami w językach narodowych .
Według ITIS :
Podgrania wg ITIS i rodziny wg MSW .
Dwa podrzędy i rodziny nietoperzy to:
Ostatnie badania genetyczne (2003) pokazują, że rzeczywista pozycja nietoperzy w drzewie filogenetycznym różni się od pozycji klasycznej. Kiedyś uważano, że nietoperze są bliskimi krewnymi naczelnych i dermoptera , ale w rzeczywistości są od nich dość odległe.
Stary projekt | Ostatni projekt |
---|---|
|
─o ├─o Euarchontoglires │ ├─o Anagalides dont les rongeurs │ └─o Euarchonta │ ├─o Scandentia │ └─o │ ├─o Dermoptera │ └─o Primates └─o ├─o Insectivora └─o Scrotifera ├─o Chiroptera └─o ├─o Cetartiodactyla └─o ├─o Perissodactyla └─o ├─o Pholidota └─o Carnivora |
Według Amadora i in. (2016), 21 rodzin nietoperzy łączy następujące relacje:
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Najstarszy znany nietoperz został znaleziony pod koniec 2007 roku w Wyoming i nazwano go Onychonycteris finneyi .
Skamieniałe i prawie kompletne szczątki datuje się na 50 milionów lat temu. Kończyny górne wskazują, że zwierzę ćwiczyło lot trzepoczący, kończyny dolne wskazują na to, że był zwinnym wspinaczem, potrafiącym czołgać się na czworakach po ziemi i podwieszać się za pomocą potężnych pazurów. Jego zęby wskazują, że preferował pożeranie owadów, ale organizacja ucha wewnętrznego wskazuje, że nie posiadał echolokacji , techniki obecnie szeroko rozpowszechnionej u wszystkich nietoperzy, która polega na emitowaniu ultradźwięków w celu ominięcia przeszkód i zlokalizowania zdobyczy.
Odkrycie to zamyka debatę naukową, datowaną na lata 60. XX wieku , dotyczącą konieczności lub nie echolokacji jako warunku wstępnego pojawienia się lotu u nietoperzy.
Niewiele wiadomo o ewolucyjnej historii nietoperzy. Zgodnie z klasyczną teorią oba podrzędy wywodzą się od wspólnego przodka, zdolnego już do latania i echolokacji. Grupy te rozeszły się 50 milionów lat temu . Odnaleziono skamieniałości pteropodów, datowane co najmniej na środkowy oligocen . Jednak w latach 80. i 90. pojawiła się inna hipoteza, że Megachiroptera jest w rzeczywistości grupą bliską naczelnym , a dokładniej lemurom (w rzeczywistości wyraki są bardzo podobne do megachiroptera). W tej hipotezie lot i echolokacja byłyby prostą konwergencją ewolucyjną . Poza tym, XVIII th wieku , Georges-Louis Leclerc nie traktują te zwierzęta jak nietoperze w sobie. Hipotezę tę obaliły ostatnie analizy filogenetyczne , które wskazują na dłuższą wspólną historię z kladem microchiroptera niż pozwala na to hipoteza naczelnych.
Inne badania wykazały ostatnio, że niektóre rodziny owocożernych microchiroptera, takie jak Rhinolophidae , Rhinopomatidae i Megadermatidae, mogą być bliższe tej grupie niż microchiroptera.
Kiedy są jeszcze obecne w agroekosystemach i jako drapieżniki szkodników (dawniej zwanych szkodnikami ) pól, pól ryżowych , drzew owocowych i lasów , ale także komarów, które są jednymi z głównych wektorów chorób odzwierzęcych (choroby często rozwijające się w kontekście klimatu zmiany ) oraz rozprzestrzeniania się gatunków inwazyjnych i pojawiających się chorób , nietoperze są źródłem ważnych usług ekosystemowych . Zloty ( hotspoty ) nietoperzy zaobserwowano również na dużych terenach zielonych Miejskich - np. z 16 gatunkami należącymi do 5 rodzin; Emballonuridae , Molossidae , Noctilionidae , Phyllostomidae i Vespertilionidae na zielonych terenach czteromilionowego brazylijskiego miasta, położonego w pobliżu lasu deszczowego.
Jako przykład dla sektora rolniczego badanie wykazało w 2015 r., że na amerykańskich polach kukurydzy, gdzie nietoperze są nadal obecne, świadczą one cenne usługi pomocnicze dla rolnictwa: doświadczenie Prace terenowe polegały na przykrywaniu niektórych działek siatkami, aby nietoperze nie zjadały ćmy. Na wciąż dostępnych poletkach nie tylko znacznie zmniejszyła się liczba pasożytów kukurydzy w porównaniu z poletkami kontrolnymi, ale badanie wykazało nieoczekiwany efekt: pasożytniczy grzyb (i toksyna grzybowa , aflatoksyna wytwarzana przez tego grzyba) również uległa regresji, gdzie nietoperze mogły polować. Autorzy opowiadają się za lepszą ochroną nietoperzy w agroekosystemach, ponieważ są „żarłocznymi drapieżnikami szkodników upraw”, szkodnikami, które każdego roku kosztują rolników miliardy dolarów. Chroniąc roczne plony, nietoperze ograniczają również liczbę larw w kolejnym roku, zmniejszając szkody w kolejnych plonach. To badanie jest lokalną demonstracją, ale kukurydza jest uprawiana na ponad 150 milionach hektarów na całym świecie. Autorzy oszacowali, że nietoperze świadczą usługi o wartości ponad 1 miliarda dolarów rocznie tylko dla światowej uprawy kukurydzy.
Od 1979 r., na poziomie międzynarodowym, Konwencja Bońska i Konwencja Berneńska nakładają na Umawiające się Państwa obowiązek zapewnienia ochrony wszystkich opisanych w załącznikach gatunków nietoperzy, a także ochrony miejsc rozrodu i hibernacji.
Wiele krajów wdraża programy ochrony gatunków, ale także ich siedlisk (starzejące się drzewa, martwe drewno , jaskinie, kopalnie lub opuszczone tunele, spichlerze, podziemne złoża, z których część gromadzą zimą osobniki z kolonii obejmujących kilka tysięcy km2. … ).
EuropaW 1992 roku w Europie dyrektywa „Siedliska Naturalne – Fauna – Flora” nakłada na kraje Wspólnoty Europejskiej obowiązek ścisłej ochrony wszystkich gatunków nietoperzy (występują one w załączniku IV) oraz wyznaczenia specjalnych stref ochronnych dla 12 gatunków wymienionych w załączniku II.
Eurobats publikuje dokumenty pomocy i porad, takie jak przewodniki po najlepszych praktykach , w szczególności dla gospodarki leśnej .
FrancjaWszystkie gatunki nietoperzy obecne we Francji są w pełni chronione od dekretu ministerialnego z dnia 17 kwietnia 1981 r. dotyczącego ssaków chronionych na całym terytorium, potwierdzonego dekretem ministerialnym z dnia 23 kwietnia 2007 r. w sprawie ochrony ssaków zgodnie z art. L. 411-1 Kodeksu Ochrony Środowiska. Zabrania się zatem ich niszczenia, okaleczania, chwytania lub usuwania, celowego zakłócania lub naturalizowania, a także niszczenia, zmieniania lub degradowania ich środowiska. Bez względu na to, czy są żywe, czy martwe, zabronione jest również ich transportowanie, sprzedawanie, używanie, przechowywanie, sprzedawanie lub kupowanie.
19 gatunków znajduje się na czerwonej liście zagrożonej fauny Francji, a 13 gatunków znajduje się na czerwonej liście IUCN .
szwajcarski28 gatunków występujących w Szwajcarii jest chronionych rozporządzeniem z dnia 16 stycznia 1991 r. o ochronie przyrody i krajobrazu (rozporządzenie o ochronie przyrody i krajobrazu OPN) art. 14 i 20 oraz uzupełnieniami.
Walonia21 gatunków występujących w Walonii jest chronionych na mocy załącznika IIa dekretu Natura 2000 z dnia 6 grudnia 2001 r. transponującego dyrektywy europejskie.
Plany ochrony i odtwarzania
Prawodawstwo stopniowo ewoluowało, aby chronić nietoperze i ich siedliska .
Na całym świecie operacje prowadzone przez rządy i/lub organizacje pozarządowe mają na celu ochronę lub odbudowę populacji nietoperzy. We Francji istnieją plany renowacyjnych i SO- zwany „chiropteroduc” ecoduct powstał w ramach środków zapobiegawczych wdrożonych w trakcie budowy A65 Langon-Pau autostrady . Ośrodki opieki nad dziką przyrodą mogą pomóc w leczeniu rannych nietoperzy lub identyfikacji niektórych patologii.
Nietoperze nie wysysają krwi z ludzi; tylko kilka gatunków subtropikalnych ( wampiry ), które powszechnie żywią się krwią rannego bydła, bardzo rzadko może odstąpić od diety.
Niektóre gatunki nietoperzy z tropików, z rodziny Desmodontinae, znane jako „wampiry”, mogą w bardzo rzadkich przypadkach wysysać krew człowieka podczas snu. W tych zagrożonych regionach stosowanie moskitier jest wystarczające, aby chronić przed nimi i infekcjami, które mogą przenosić.
StereotypyNietoperze od dawna są prześladowane na Zachodzie za swoje rzekome zło. Wierzono, że przybijając ich do drzwi stodoły, walczyli ze złymi zaklęciami.
Nietoperze są święte w Tonga , Australii, Bośni i Afryce Zachodniej. Często postrzega się je jako fizyczną manifestację wędrującego ducha. Są one ściśle związane z mitem wampirów, którym przypisuje się zdolność przeobrażania się w zwierzęta, zwłaszcza nietoperze. Są także symbolem duchów, śmierci i choroby.
Dla rdzennych Amerykanów (takich jak Creeks , Cherokees i Apaches ) reprezentują złego ducha. W Chinach są symbolem szczęścia i dobrobytu. W Polsce i Macedonii Północnej uważane są za zwierzęta pomyślne.
W kulturze zachodniej nietoperze są często utożsamiane z nocą z konotacją zagłady lub śmierci.
To także emblemat marki rumu Bacardi .
W symbolice ozdoby pogrzebowej uskrzydlone klepsydry reprezentują czas i często mają skrzydła ptaka, a czasem nietoperza.
Szalka do ważenia złota w proszku, kultura Akan ( Muzeum Tuluzy ).
Klepsydra zdobiąca drzwi grobowca rodziny Fortoul des Magnans, cmentarz Jausiers , Alpes-de-Haute-Provence , Francja .
Nietoperz (detal) Postać z „ Trzech Królestw ”: jedna z najpopularniejszych powieści klasycznych w Chinach .
Bat jest bardzo rzadki heraldyczny mebel . Siedzi frontalnie z rozpostartymi skrzydłami. Może być również umieszczony jako herb, jak w ramionach hrabiów Merode-Mesterloo i miasta Barcelona . Nietoperz jest również herb miasta z Walencji .
Broń Barcelony .
Broń z Walencji (Hiszpania) .
Herb Ourdis-Cotdoussan .
Bazyliszek jest wspaniałe zwierzę, które ma, według legendy, głowica koguta, skrzydła nietoperza i ciało węża lub koguta.
Camazotz jest bogiem nietoperzy w religii Majów .
LegendaNietoperz i krużganek katedry w Tréguier : „W dawnych czasach mysz przychodziła prosić o gościnę jaskółki, która zbudowała gniazdo w starym kominku i wylęgła jajka; ta, porzucona przez męża, zgodziła się na to, ale pod warunkiem, że mysz będzie wysiadywała na jej miejscu przez trzy dni. Mysz wykonała swoje zadanie, po czym odeszła. Oto małe, wyklute, ale pokryte włosami zamiast piór, miały mysią głowę i ciało, z uszami i skrzydłami zakrzywionymi jak diabeł. Jaskółka umarła z żalu; po jej pogrzebie królowa jaskółek kazała zamknąć sieroty w krużgankach katedry w Tréguier i zabroniła im pod groźbą śmierci nigdy nie wychodzić na światło słoneczne. Dlatego nigdy nie widzisz nietoperza w ciągu dnia. "
PracujeW popularnych utworach inspirowali takie postacie jak Dracula the Vampire, Batman the Vigilante czy Shadow Wing of Silver, bohater chiropterańskiej tetralogii Kanadyjczyka Kennetha Oppela ( Silverwing , Sunwing , Firewing i Darkwing ).
Aby złagodzić strach, jaki nietoperz wywołał u ludzi, afrykański gawędziarz Amadou Hampâté Bâ wymyślił historię wyjaśniającą fakt, że nietoperz ma skrzydła, gdy jest ssakiem. W opowieści zaczerpniętej z „Nowych opowieści o sawannie” wyjaśnia pochodzenie nietoperza przez skrzyżowanie lisa i ptaka.
La Chauve-Souris to słynnawiedeńska operetka Johanna Straussa Jr., 1874.
Jean de La Fontaine napisał kilka bajek z udziałem nietoperzy: Nietoperz, Krzak i Kaczka lub Nietoperz i dwie Łasice .
Noc nietoperzy to amerykański film wyreżyserowany przez Louisa Morneau , wydany w 1999 roku.
Bat Not So Łysy to tytuł nadawany w języku francuskim do jednego z epizodów animowanym serialu Tom i Jerry Tales .
Nietoperze odgrywają również humorystyczną rolę w serii komiksów La Brousse en folie .
RóżnyJest Rue Chauve-Souris w Liège , Belgia .
Aby zaprojektować Éole , maszynę latającą ze złożonym skrzydłem, francuski inżynier Clément Ader naśladował skrzydła nietoperza.
Batricia jest nietoperzem w asach dżungli.
Nietoperz jest emblematycznym symbolem logo Francuskiej Federacji Speleologii .