Villeneuve-lès-Avignon | |||||
Fort Saint-André na górze Andaon. | |||||
![]() Heraldyka |
|||||
Administracja | |||||
---|---|---|---|---|---|
Kraj | Francja | ||||
Region | Oksytania | ||||
Departament | Gard | ||||
Miasto | Nimes | ||||
Międzywspólnotowość | Większa Awinion | ||||
Mandat burmistrza |
Pascale Bories 2020 -2026 |
||||
Kod pocztowy | 30400 | ||||
Wspólny kod | 30351 | ||||
Demografia | |||||
Ludność miejska |
11 769 mieszk . (2018 ![]() |
||||
Gęstość | 644 mieszk./km 2 | ||||
Geografia | |||||
Informacje kontaktowe | 43 ° 58 ′ 02 ″ północ, 4° 47 ′ 48 ″ wschód | ||||
Wysokość | Min. Maks. 10 m 181 m² |
||||
Powierzchnia | 18,27 km 2 | ||||
Rodzaj | Społeczność miejska | ||||
Jednostka miejska |
Awinion ( przedmieście ) |
||||
Obszar atrakcji |
Avignon (gmina głównego bieguna) |
||||
Wybory | |||||
Oddziałowy |
Kanton Villeneuve-lès-Avignon ( urząd centralny ) |
||||
Ustawodawczy | Trzeci okręg wyborczy | ||||
Lokalizacja | |||||
Geolokalizacja na mapie: region Oksytanietanie
| |||||
Znajomości | |||||
Stronie internetowej | http://www.villeneuvelezavignon.fr | ||||
Villeneuve-les-Avignon i Villeneuve-lez-Avignon to francuska gmina znajduje się w dziale z Gard , w regionie Occitan . Miasto graniczy z Awinionem i jest częścią Wielkiego Awinionu .
Jej mieszkańcy nazywani są Villeneuvois.
Dawniej nazywane Villeneuve-Saint-André, Villeneuve-lès-Avignon to miasto w Gardzie graniczące z Rodanem, położone naprzeciw Awinionu, którego jest częścią logicznej „międzyresortowej” aglomeracji (Gard-Vaucluse). Villeneuve i jego sąsiad Les Angles tworzą na prawym brzegu Awinionu tę samą aglomerację liczącą ponad 20 000 mieszkańców .
Pujaut Rochefort-du-Gard |
Pujaut |
Sauveterre Sorgues ( Vaucluse ) |
Kąty | ![]() |
Awinion ( Vaucluse ) |
Kąty | Awinion ( Vaucluse ) | Awinion ( Vaucluse ) |
Mount Andaon lub Puy Andaon to wzgórze z widokiem na miasto Villeneuve-lès-Avignon. Była to strategiczna pozycja , zwrócona w stronę skały Doms d'Avignon, której jest odpowiednikiem, otoczona od strony wschodniej Rodanem, a od strony zachodniej stromymi zboczami, co czyniło ją bezpiecznym miejscem. Rodanem skąpane rzeczywiście wschodniego podnóża Mount Andaon aż do XVIII -tego wieku. Dziś rzeka płynie znacznie dalej na wschód od Villeneuve, jej koryto cofnęło się o około osiemset metrów, tworząc w ten sposób bogatą aluwialną równinę opactwa Saint-André .
Plutarch twierdzi, że Volques Arécomiques poświęcili puy swojemu bóstwu Stathmos (Stacja, magazyn po grecku, Statumae po łacinie), a następnie wraz z romanizacją regionu to bóstwo stało się Sylvainem, bogiem kraju.
Gmina, położona w strefie wpływów klimatu śródziemnomorskiego , podlega czterotaktowemu rytmowi: dwóm porom suchym, z których krótka pod koniec zimy , bardzo długa i zaakcentowana latem ; dwie pory deszczowe, jesienią , z obfitymi, jeśli nie ulewnymi deszczami, i wiosną . Lata są gorące i suche, co wiąże się ze wzrostem subtropikalnych antycyklonów , przeplatanych czasami gwałtownymi epizodami burzowymi. Zimy są łagodne. Opady są rzadkie, a śniegu rzadko.
Miesiąc | Jan | luty | Marsz | kwiecień | Może | czerwiec | Lipiec | sierpień | Siedem | Październik | Listopad | Grudzień | Rok |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Średnie maksymalne temperatury (° C) | 10 | 12 | 16 | 18 | 23 | 27 | 30 | 30 | 25 | 20 | 13 | 10 | 19,75 |
Średnie minimalne temperatury (° C) | 2 | 3 | 6 | 8 | 12 | 15 | 18 | 18 | 14 | 11 | 6 | 3 | 9,6 |
Średnie temperatury (° C) | 6 | 7,5 | 11 | 13 | 17,5 | 21 | 24 | 24 | 19,5 | 15,5 | 8,5 | 7,5 | 14,7 |
Średnie miesięczne opady (mm) | 36,5 | 23,3 | 24,9 | 47,5 | 45,6 | 25,4 | 20,9 | 29,1 | 65,8 | 59,6 | 52,8 | 34,0 | 465,4 |
Źródło: Dane klimatyczne z Awinionu z lat 2000-2007 |
Villeneuve-lès-Avignon jest obsługiwane przez sieć Orizo .
Villeneuve-lès-Avignon jest gminą miejską, ponieważ jest częścią gmin zwartych lub o średniej gęstości w rozumieniu siatki gęstości gmin INSEE . Należy do miejskiej jednostki z Awinionu , aglomeracji międzyregionalnej grupowanie razem 59 gmin i 455,711 mieszkańców w 2017 roku, z którego jest podmiejska gmina .
Ponadto gmina jest częścią obszaru atrakcji Awinionu , którego jest gminą głównego bieguna. Obszar ten, obejmujący 48 gmin, jest podzielony na obszary od 200 000 do mniej niż 700 000 mieszkańców.
Podział na strefy gminy, co znalazło odzwierciedlenie w bazie danych Europejskiego okupacyjnej biofizycznych gleby Corine Land Cover (CLC), jest naznaczona znaczenia obszarów sztucznych (39,5% w 2018 roku), co oznacza wzrost w porównaniu do 1990 roku (34,1%). Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: tereny zurbanizowane (36,9%), tereny z roślinnością krzewiastą i/lub zielną (15,9%), heterogeniczne tereny rolnicze (13,8%), lasy (12,4%) , wody śródlądowe (7%), grunty orne (6,2%), uprawy trwałe (4,2%), strefy przemysłowe lub handlowe oraz sieci komunikacyjne (2,5%), użytki zielone (1,1%), kopalnie, składowiska i place budowy (0,1%).
IGN także udostępnia narzędzie online do porównania ewolucji z czasem użytkowania gruntów w miejscowości (lub terytoriów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).
W prowansalskim prowansalskim prowansalskim Occitan nazwa to Vilanòva d'Avinhon według standardu klasycznego lub Vilo-Novo d'Avignoun według standardu Mistralian .
Oficjalna pisownia stosowana przez oficjalny kod geograficzny INSEE to Villeneuve-lès-Avignon . Jednak alternatywna pisownia Villeneuve lez Avignon (bez kresek - który to błąd drukarski - iz Z do lez ) jest stosowany na poziomie lokalnym, na przykład we wszystkich oficjalnych dokumentach miasta, jak również na jego stronie internetowej..
Dlatego znajdujemy:
Byłoby zatem właściwe, zgodnie z pierwszymi dwoma podanymi powodami, wymawiać „lez” w [lɛts] lub [lɛs], jak to miało miejsce przez długi czas.
Na razie gmina nie zwróciła się do COG o zmianę pisowni.
W publikacjach regionalnych stosuje się jednak oficjalną pisownię, a także bardzo szeroko w Internecie.
Wzniesienie nad Rodanem, na którym zbudowano opactwo Saint-André i wioskę, nazywa się Mount Andaon. Najpopularniejsza hipoteza przypisuje tej nazwie zarówno wartość hydronimiczną, jak i oronimiczną (tj. nazwę odnoszącą się zarówno do wody, jak i reliefu), ale bez żadnej pewności.
Ramiona miasta to: impreza, w 1 Azure z trzema fleur-de-lys, która pochodzi z Francji; w dwóch, gules ze złotym saltire, który pochodzi z opactwa Saint-André, dwóch władców miasta od czasu aktu paréage z 1292 roku.
Najstarsze ślady antropiczne pochodzą z końca neolitu : są to domostwa i pochówki znalezione w dzielnicy Polygone, na wzgórzu Cabrion. Angles , skała Sprawiedliwości została użyta do zainstalowania oppidum w chalkolicie , oppidum zreorganizowanego we wczesnej historii ; inne znaleziska z tego samego okresu zostały dokonane na terenie gminy i okolic. Góra Andaon również zajmowała się protohistorią, ale jej wykorzystanie jako oppidum jest jednak niepewne: jest rzeczywiście rozległa i łatwo dostępna na zachód i południe, a jej fortyfikacje wymagałyby dużego wysiłku ze strony dużej populacji. Ponadto żadne odkrycie archeologiczne od 1873 r. nie potwierdza tej hipotezy.
Sanktuarium boga Sylvaina zostało zbudowane na górze Andaon, być może przez bractwo kamieniołomów . Odnaleziono również kilka grobów, ale wydaje się, że na początku ery chrześcijańskiej teren gminy był słabo zaludniony.
Odkrycia są bardziej w następnych wiekach wiele grobowców III TH - VI th stulecia zostały odkryte. Jest możliwe, że liczne groby V TH i VI th stulecia należą do Awinionu, którzy przekroczyli rzekę być pochowany, do wyboru, które mogłyby zostać ułatwione poprzez budowę drewnianego pokładu około roku 400 .
Na górze Andaon, wokół grobowca Casarie, w jaskini rośnie chrześcijańska nekropolia . Po jego śmierci dnia8 grudnia 586, jej mąż Valens umieścił na jej grobie epitafium. Ten tekst wyryty na marmurowej tablicy (przechowywanej w kolegiacie w Villeneuve) jest początkiem tradycji, według której Casarie jest żoną biskupa Awinionu, który przeszedł na emeryturę jako pustelnik na szczycie góry. na wzór św. Marii Magdaleny . W obliczu czczenia grobu biskup Awinionu wzywa wspólnotę benedyktyńską do nadzorowania rodzącego się kultu. Przed 980 , Opactwo świętego Andrzeja został założony na Górze Andaon, zanim zostaną zatwierdzone przez bulli papieskiej w styczniu 999 . Wzgórze i jego otoczenie zajmowało wówczas tylko kilka odizolowanych domów i gospodarstw. Wieś rozwinęła się wokół opactwa w XI -tego wieku , jak wiosce St. Andrew.
Po 1181, a przed 1200 zbudowano wokół wioski mur, który stał się castrum , prawdopodobnie w związku z budową mostu na Rodan (ukończonego w 1185), mieszkańcy Saint-André chcąc uchronić się przed ludźmi z Awinionu. Zapewne w tym też dniu opat nadał wsi autonomię i uwolnił przynajmniej część poddanych . Jednak miasto Saint-André został załączony przez miasto Awinion na początku XIII XX wieku , aw 1210 The hrabiego Prowansji Raymond V potwierdza tej aneksji. Mimo buntu mieszkańców Saint-André w 1213 r. dominacja Awinionów została ponownie potwierdzona w 1222 r. W 1226 r. armia króla Francji oblegała Awinion w ramach krucjaty albigensów .
W 1226 r. król Francji Ludwik VIII walczący z hrabią Tuluzy przybył ze swoją armią pod Awinion. Awinion pozostaje wierny hrabiemu i odmawia przejścia armii królewskiej. W ciągu trzech miesięcy oblężenia król jest gościem opata Saint-André, który zaproponuje mu podpisanie traktatu paréage. Traktat ten umieszcza panowanie Saint-André pod ochroną króla Francji. W rzeczywistości warunki tego traktatu nigdy nie będą stosowane. Pod koniec XIII -go wieku, zmiany geopolityczne wpłynie na prawym brzegu Rodanu. Król Francji Filip IV le Bel , który odziedziczył połowę własności Awinionu, wymienia ją ze swoim kuzynem, królem Neapolu, innym władcą miasta. Król Francji traci kontrolę nad lewym brzegiem rzeki, musi wtedy przejąć kontrolę nad prawym brzegiem.
11 lipca 1292 r, zostaje podpisany nowy traktat paréage, który przewiduje:
Natychmiast rozpoczyna się budowa twierdzy przy wejściu na most. Kontrolowanie dostępu do mostu to realna kwestia ekonomiczna i strategiczna tego traktatu. Budując Grosse Tour du Bout du Pont (dziś wieżę Philippe-le-Bel ), król zaanektował cały most i przekazał sobie władzę nad dochodami. Mimo protestów mieszkańców Awinionu panuje stan rzeczy i prawo najsilniejszych.
W celu wspierania rozwoju gospodarczego współwładzy, w latach ustanowiono bastydę królewskąMarzec 1293nad brzegiem Rodanu noszącego nazwę Ville Neuve-Saint-André-près-d'Avignon. Obdarzone wieloma przywilejami w celu promocji ludności, nowe miasto niewątpliwie miało w zamyśle króla Francji konkurować z rywalem Awinionu i go przewyższyć. Zupełnie nieprzewidziane wydarzenie zburzyłoby jego plany i przeorientowało losy miasta.
Instalacja papiestwa w Awinionie w 1316 r. ma ogromne konsekwencje dla powstającego miasta, które otrzyma kurorty kardynałów i suwerennych papieży . W Villeneuve zbudowano czternaście pałaców, których posiadłości do dziś wyznaczają fizjonomię miasta. Niektóre z nich to dwory wiejskie (pałace Montaut, de Montolivet) zbudowane na wzgórzach, inne to pałace miejskie (pałace Via, Pouget, Canilhac, Thurry) zbudowane na obrzeżach nowego miasta.
Później, budowa drugiej twierdzy królewskiej przewidzianego przez traktat z 1292 roku, Fort Saint-André , na górze Andaon, aby chronić opactwa i Bourg Saint-Andre od zespołów kierowców podczas wojny stuletniej będzie postępować. I umocnić granicę królestwa.
W 1356 założona przez papieża Innocentego VI Chartreuse de Villeneuve-lès-Avignon , która stanie się jedną z największych i najbogatszych w Europie. W 1649 roku projekt monumentalnego portalu, przewidziany cztery lata wcześniej dla Chartreuse, został ostatecznie zrealizowany przez architekta François de Royers de la Valfenière . W 1660 r. Ludwik XIV przeprawi się przez nią z wielką ceremonią, gdy odwiedzi Chartreuse w towarzystwie dużego apartamentu.
W XIV -tego wieku , aby opat nadal zmniejszać, aż do powstania w 1388 mieszkańców Villeneuve, którzy odmówili przysięgi na wierność ich opat zawsze nieobecny.
W Listopad 1461, swoim patentem na listy Ludwik XI potwierdził przywileje Saint-André-lèz-Avignon.
W XVII -tego wieku , rybacka na brzegu Rodanu został złożony do flądry z systemu bilansu netto. Rybacy ustawili się w dół rzeki od młynów łodziowych zainstalowanych zwykle u podnóża wieży Philippe-le-Bel , co pozwalało im w nurcie łatwo łowić ryby zwabione przez mąkę uciekającą z młyna.
Revolution był stosunkowo spokojny okres w Villeneuve, gdzie wiele avignonnais i comtadins znalazł schronienie stara się uciec od wojny domowej, która zakrwawionego te stany papieskie . Okres ten był jednak radykalnym przełomem w dziejach miasta. Nagle pozbawiony przywilejów miasta królewskiego i bogatych domów zakonnych, został sprowadzony do rangi naczelnego miasta kantonu.
Ludność składająca się z drobnych handlarzy, rzemieślników i rolników jest zdana na łaskę powodzi Rodanu, chorób jedwabników i zaniku szaleństwa .
Kolejne gminy musiały walczyć z roszczeniami terytorialnymi Awinionu (rozległa i żyzna wyspa Barthelasse została przeniesiona w 1852 z terytorium Villeneuve do Awinionu), zamuleniem portu, co w 1855 roku doprowadziło do przeniesienia jarmarku z Saint-André de Villeneuve w Awinionie.
Stworzenie mostu w 1820 r., a następnie przybycie pociągu będzie promować handel i stymulować gospodarkę: dobrze prosperujące rolnictwo, gęsta sieć małych fabryk czynią z Villeneuve tętniące życiem miasto. Jej artystyczne skarby przyciągają wielu estetów , artystów, malarzy i pisarzy.
Krajobraz malarz Paul Huet , z powrotem z Owernii , zgodnie z jego dziennik podróży, przybywa w Villeneuve-les-Avignon na23 września 1833i wróć do niego 12 października. Stworzył akwarelę przechowywaną w Luwrze : Widok Villeneuve-lès-Avignon, która przedstawia grupę domów wewnątrz ogrodzenia fortu Saint-André , opartego o ufortyfikowaną bramę. Po prawej stronie widać miasto Awinion po drugiej stronie Rodanu . Wykorzystał to studium do stworzenia obrazu prezentowanego na Salonie w 1834 roku , w szerszej perspektywie Widok ogólny Awinionu i Villeneuve-lès-Avignon, zaczerpnięty z wnętrza Fortu Saint-André , obecnie przechowywanego w muzeum w Cahors . Miasto będzie wtedy uprzywilejowanym przedmiotem malarzy Szkoły Awinionu wcześnie -XX th century.
Jak kardynałów z XIV th century, rodzin burżuazji build Avignon ich ośrodków w górach Montaut, gdzie podziwiać najpiękniejsze widoki Awinionie, a klasa średnia cieszyć się spokojem ich Mazets z Candau. Wiele karczm i tawern uczestniczy w tej sztuce życia.
W 2010 roku średni dochód gospodarstwa domowego podatku wynosiła 35 370 €, umieszczając Villeneuve-les-Avignon w 6155 th miejsce wśród 31 525 miast z ponad 39 gospodarstw domowych we Francji metropolitalnej.
W 2009 roku miasto Villeneuve-lès-Avignon zostało nagrodzone etykietą „ Ville Fleurie deux fleurs ”.
W 2010 roku miasto Villeneuve-lès-Avignon zostało wyróżnione etykietą „ Internet City @@@”.
W 2014 roku miasto Villeneuve-lès-Avignon otrzymało etykietę „Ville Fleurie trois fleurs”.
Villeneuve-lès-Avignon wydaje się być miastem zakotwiczonym na prawo od dwudziestu lat.
Kropka | Tożsamość | Etykieta | Jakość | |
---|---|---|---|---|
Emile Ranquet | Niezależny | Radca Prawny | ||
19.. | 19.. | Jean Sagnes | SFIO | Dyrektor szkoły |
1977 | 1989 | Paul Gache | aplikacja. UDR potem UDF | Radny Generalny (1976-1988) |
1989 | 1995 | Aime Montal | PS | Radny Generalny (1988-1994) |
Czerwiec 1995 | maj 2020 | Jean-Marc Roubaud | UMP następnie LR | Zastępca (2002-2012) Prezydent gminy aglomeracyjnej Grand Avignon (2014 → 2019) |
27 maja 2020 r. | W trakcie | Pascale bories | LR | Senator (2017-2020) Radny Wydziału (2015-) |
Villeneuve-lès-Avignon to tytułowa i stolica kantonu Villeneuve-lès-Avignon , którego radnym generalnym jest Jean-Louis Banino (burmistrz Les Angles)
Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są corocznie publikowane przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin o liczbie mieszkańców powyżej 10 000 spisy ludności odbywają się co roku po przeprowadzeniu badania próby adresów reprezentujących 8% ich mieszkań, w przeciwieństwie do innych gmin, w których co roku przeprowadza się prawdziwy spis.
W 2018 r. miasto liczyło 11 769 mieszkańców, co stanowi spadek o 0,54% w porównaniu do 2013 r. ( Gard : + 0,67%, Francja z wyłączeniem Majotty : + 2,36%).
1793 | 1800 | 1806 | 1821 | 1831 | 1836 | 1841 | 1846 | 1851 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
3300 | 3 297 | 3 279 | 3 232 | 3,564 | 3 633 | 3671 | 3723 | 3733 |
1856 | 1861 | 1866 | 1872 | 1876 | 1881 | 1886 | 1891 | 1896 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
3252 | 3 162 | 3067 | 2730 | 2 910 | 2630 | 2644 | 2622 | 2735 |
1901 | 1906 | 1911 | 1921 | 1926 | 1931 | 1936 | 1946 | 1954 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2 922 | 2890 | 2 709 | 2,561 | 3035 | 3635 | 3740 | 4 399 | 5157 |
1962 | 1968 | 1975 | 1982 | 1990 | 1999 | 2006 | 2011 | 2016 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
6 422 | 6 977 | 8540 | 9 282 | 10 730 | 11 791 | 12,471 | 12 266 | 11 901 |
2018 | - | - | - | - | - | - | - | - |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
11 769 | - | - | - | - | - | - | - | - |
Widok na Fort Saint-André z Rocher des Doms d' Avignon .
Wejście do Fortu Saint-André .
Wieża Philippe-le-Bel .
Koronacja NMP (1453-1454), przez Enguerrand Quarton , arcydzieło malarstwa francuskiego.
Miasto | Kraj | Kropka | ||
---|---|---|---|---|
Gýthio | Grecja | od 1997 | ||
Peniskola | Hiszpania | od 1972 | ||
Rheinbach | Niemcy | od 1969 | ||
San Miniato | Włochy | od 1992 |