Plouzane

Plouzane
Plouzane
Latarnia morska Petit Minou.
Herb Plouzané
Heraldyka 		Plouzane
Administracja
Kraj Francja
Region Bretania
Departament Finistere
Miasto Brześć
Międzywspólnotowość Metropolia Brzeska
Mandat burmistrza
 Yves Du Buit
2020 -
Kod pocztowy 29280
Wspólny kod 29212
Demografia
Miły Plouzaneens
Ludność
miejska 		12 979 mieszk  . (2018 do wzrost o 6,6% w stosunku do 2013 roku6,6% w porównaniu do 2013)
Gęstość 392  mieszk./km 2
Geografia
Informacje kontaktowe 48 ° 22 ′ 55 ″ północ, 4° 37 ′ 17 ″ zachód
Wysokość Min. 0  m
Maks. 102  m²
Powierzchnia 33,14  km 2
Rodzaj Gmina miejska i przybrzeżna
Jednostka miejska Brześć
( przedmieście )
Obszar atrakcji Brześć
(gmina Korony)
Wybory
Oddziałowy Kanton Brześć-3
Ustawodawczy Trzeci okręg wyborczy
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Bretania
Zobacz na mapie administracyjnej Bretanii Lokalizator miasta 14.svg Plouzane
Geolokalizacja na mapie: Finistère
Zobacz na mapie topograficznej Finistère Lokalizator miasta 14.svg Plouzane
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie administracyjnej Francji Lokalizator miasta 14.svg Plouzane
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie topograficznej Francji Lokalizator miasta 14.svg Plouzane
Znajomości
Stronie internetowej www.ville-plouzane.fr

Plouzané ( / s l u . Z . N e / ) jest miasto w dziale od Finistère w Bretanii regionu w Francji .

Geografia

Lokalizacja

Miasto położone jest na północnym brzegu zatoki brzeskiej i Goulet de Brest na zachodnich obrzeżach aglomeracji brzeskiej . Miasto jest częścią metropolii brzeskiej metropolii .

Gminy przygraniczne

Gminy graniczące z Plouzané
Ploumoguer Saint-Renan Guilers
Locmaria-Plouzane Plouzane Brześć
Morze Iroise Goulet Brzeski Reda Brzeska

Geologia, rzeźba terenu i hydrografia

Powierzchnia gminy wynosi 3314  ha; jego wysokość waha się od 0 do 104  metrów .

Wnętrze miasta należy do kompleksu fizycznego zwanego „Plateau du Léon”, pociętego głębokimi, a czasem szerokimi dolinami. Szczególnie godna uwagi jest ta Aber-Ildut , która ma swoje źródło w nieproporcjonalnie powiększonym miasteczku niedaleko Castel Nevez. Dawniej, zanim Goulet de Brest poszerzył się, Olcha i Elorn płynęły na północny zachód przez dolną dolinę Penfeld (w kierunku przeciwnym do obecnego) i dolinę Aber -On. To było 35 milionów lat temu. Doliny Aber-Ildut i jej dopływów na lewym brzegu , w szczególności Allégouet, stopniowo schodzą na północ do 37 metrów przy wyjściu Aber-Ildut z terytorium gminy: stawy związane z eksploatacją cyny zawartej w piaski rzeczne (eksploatowane głównie w Saint-Renan ) zaznaczają jego bieg.

Region obecnych źródeł rzeki Aber Ildut, na granicy gmin Plouzané, Guilers i Brześć, nazywany jest „Małą Rosją” ze względu na swoją płaskość, bagna i częste mgły. Kamieniołom Bodonou, duży o powierzchni 140 hektarów, eksploatuje plioceńskie piaski i żwiry , z obowiązkiem odtwarzania na naturalnym obszarze w miarę eksploatacji.

Wybrzeże

Wybrzeże, graniczące z Rade de Brest i Goulet de Brest , składa się głównie z klifów o wysokości do 66 metrów, poprzecinanych małymi dolinami o bardzo stromym zboczu wyrzeźbionym przez maleńkie przybrzeżne rzeki, które wcinają się w tacę. Zorientowana wschód-zachód i generalnie prostoliniowa, ta linia brzegowa jest jednak przeplatana lekko zaznaczonymi punktami (punkt Diabła, punkt Dellec, punkt Petit Minou) i zatoczkami (zatoka Sainte-Anne-du-Portzic, plaża Dellec, uchwyty po obu stronach Pointe du Petit Minou); jedynym portem o skromnym znaczeniu (marina) jest port Sainte-Anne-du-Portzic, na wschodniej granicy wybrzeża gminy.

Wybrzeże Plouzané

Wybrzeże zostało w większości uchronione przed dziką urbanizacją dzięki strategicznemu interesowi, jaki reprezentowało dla francuskiej marynarki wojennej . Większość ziem nadmorskich jest lub była własnością państwa ze względu na liczne forty i baterie chroniące dostęp do portu w Brześciu (Fort Diabelskiego Punktu, Fort Delllec , Fort du Mengant [Mingant], Fort du Petit Minou ).

Forty i latarnie morskie Plouzané

Plouzané od dawna pozostaje gminą zasadniczo wiejską, „odwracającą się plecami do morza” ze względu na niegościnny charakter wybrzeża i imperatywy strategiczne.

Transport

Miasto przecina droga resortowa 789 (dawna droga krajowa 789 ) biegnąca z Brześcia do Conquet, która przecinała przysiółek Trójcy przed oddaniem istniejącej obecnie drogi objazdowej. Stare miasto i nowy w Castel Nevez, są podawane przez drogi wojewódzkiej n o  38.

Nowy tramwaj Brześć nie obsługuje miasta, ale jego zachodnia pętla znajduje się bliżej stacji „Porte de Plouzané”.

Pogoda

Klimat, który charakteryzuje miasto, został zakwalifikowany w 2010 r. jako „szczelny klimat oceaniczny”, zgodnie z typologią klimatów we Francji, która wówczas miała osiem głównych typów klimatów we Francji metropolitalnej . W 2020 roku miasto wychodzi z typu „klimatu oceanicznego” w klasyfikacji ustanowionej przez Météo-France , która obecnie ma tylko pięć głównych typów klimatów we Francji kontynentalnej. Ten typ klimatu skutkuje łagodnymi temperaturami i stosunkowo obfitymi opadami (w połączeniu z zakłóceniami z Atlantyku), rozłożonymi przez cały rok z niewielkim maksimum od października do lutego.

Wśród parametrów klimatycznych, które pozwoliły na ustalenie typologii 2010 r., znalazło się sześć zmiennych dla temperatury i osiem dla opadów , których wartości odpowiadają danym miesięcznym dla normy z lat 1971-2000. W poniższej ramce przedstawiono siedem głównych zmiennych charakteryzujących gminę.

Gminne parametry klimatyczne w latach 1971-2000
  • Średnia roczna temperatura: 11,6  °C
  • Liczba dni z temperaturą poniżej -5  ° C  : 0,5 d
  • Liczba dni z temperaturą powyżej 30  °C  : 0,1 d
  • Roczna amplituda termiczna: 9,8  ° C
  • Roczna akumulacja opadów: 1003  mm
  • Liczba dni opadów w styczniu: 15,9 dni
  • Liczba dni opadów w lipcu: 7,5 dnia

Wraz ze zmianą klimatu zmienne te ewoluowały. Badanie przeprowadzone w 2014 r. przez Dyrekcję Generalną ds. Energii i Klimatu, uzupełnione badaniami regionalnymi, w rzeczywistości przewiduje, że średnia temperatura powinna wzrosnąć, a średni spadek opadów, przy jakkolwiek silnych zróżnicowaniach regionalnych. Zmiany te mogą być zapisywane na stacji meteorologicznej z Meteo France najbliższego „Plougonvelin” w gminie Plougonvelin , oddana do użytku w 1929 roku i znajduje się 9  km na południowy w linii prostej , gdzie średnia roczna temperatura wynosi 12,5  ° C , a opady wynoszą 640,5  mm za lata 1981-2010. Na najbliższej stacji meteorologicznej historycznego „Lanvéoc”, w miejscowości Lanvéoc zlecenie w 1948 roku i 16  km , średnie roczne zmiany temperatury od 11,7  ° C na okres 1971-2000, do 11, 8  ° C dla latach 1981 2010, następnie 12,2  °C w latach 1991-2020.

Planowanie miasta

Typologia

Plouzané jest gminą miejską, ponieważ jest częścią gmin gęstych lub średniej gęstości, w rozumieniu miejskiej siatki gęstości INSEE . Należy do miejskiej jednostki w Brześciu , w wewnątrzwspólnotowej departmental aglomeracji obejmującej 7 gmin i 201,741 mieszkańców w 2017 roku, z którego jest podmiejska gmina .

Ponadto gmina jest częścią obszaru atrakcyjności Brześcia , którego jest gminą w koronie. Obszar ten, obejmujący 68 gmin, jest podzielony na obszary od 200 000 do mniej niż 700 000 mieszkańców.

Miasteczko, graniczące z Morzem Iroise , jest również miastem nadmorskim w rozumieniu prawa z3 stycznia 1986, znane jako prawo przybrzeżne . Odtąd szczególne przepisy urbanistyczne zastosować w celu zachowania naturalnych przestrzeni, miejsc, krajobrazów i równowagi ekologicznej na wybrzeżu , takich jak na przykład zasady inconstructibility, poza zurbanizowanych obszarów, na pasie. Brzegowej 100 metrów, lub więcej, jeśli przewiduje to miejscowy plan urbanistyczny .

Zagospodarowanie terenu

Zagospodarowanie przestrzenne gminy, co znajduje odzwierciedlenie w bazie danych europejskiej okupacji biofizycznej gleby Corine Land Cover (CLC), charakteryzuje się znaczeniem gruntów rolnych (75,9% w 2018 r.), niemniej jednak w porównaniu z 1990 r. (78,5%). Szczegółowy podział w 2018 r. przedstawia się następująco: niejednorodne tereny rolnicze (48,9%), grunty orne (25%), tereny zurbanizowane (14%), środowiska z roślinnością krzewiastą i/lub zielną (3,1%), tereny przemysłowe lub handlowe i komunikacyjne sieci (2,6%), lasy (2,5%), łąki (2%), wody śródlądowe (0,9%), kopalnie, składowiska i place budowy (0,7%), wody morskie (0,2%).

IGN także udostępnia narzędzie online do porównania ewolucji z czasem użytkowania gruntów w miejscowości (lub terytoriów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th  wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).

Morfologia miejska

Historyczna wioska została założona przez pierwszych bretońskich imigrantów daleko od wybrzeża, jak to było w przypadku większości plou- z powodu niegościnnej linii brzegowej i strachu przed najazdami w czasach Armoryki  ; Przez długi czas o skromnym znaczeniu, jednak od lat 70. XX wieku znacznie się rozrosła ze względu na peryurbanizację związaną ze względnym sąsiedztwem Brześcia z budową licznych osiedli mieszkaniowych na jego obrzeżach.

Jednak w okresie po II wojnie światowej szybko przejęła znaczenie osada La Trinité i jej okolice (Keramazhé, Kerallan, Koatuelen), które były bliżej Brześcia, a w szczególności fabryki Thomson-CSF, w pewnym momencie tak, że jedność gminy może być zagrożona.

Aby przywrócić równowagę na terenie gminy (tradycyjne miasto jest zbyt daleko na północ), zdecydowano o budowie nowego centrum miejskiego w Castel Nevez, w samym centrum okręgu miejskiego), w którym stopniowo instalowano wszystkie usługi publiczne (ratusz, poczta) , uczelnia) i usługi prywatne (sklepy) oraz, w pobliżu, obszar przemysłowy Mescouézel.

Utworzenie technopole Brest-Iroise w 1988 roku w pobliżu Pointe du Diable pobudziło gminę i zapoczątkowało ruch urbanizacyjny wschodniej części wybrzeża miejskiego.

Na terenie gminy pozostają jednak znaczne fragmenty wsi, zwłaszcza w części północnej, jak i południowo-zachodniej, tradycyjnie prezentując krajobraz żywopłotowy i siedlisko rozproszone w wielu lukach utworzonych przez przysiółki i pojedyncze gospodarstwa.

Mieszkaniowy

W 2009 r. ogólna liczba mieszkań w gminie wynosiła 4550, wobec 4066 w 1999 r.

Spośród tych mieszkań 95,4% stanowiły mieszkania podstawowe, 0,9% mieszkania drugorzędne, a 3,7% niezamieszkałe. Mieszkania te stanowiły 83,7% domów jednorodzinnych i 15,2% mieszkań.

Odsetek głównych rezydencji należących do ich mieszkańców wyniósł 78,1%, podobnie jak w 1999 r. (78,0%). Udział pustych wynajmowanych mieszkań HLM (mieszkań socjalnych) wyniósł 8,3% wobec 8,1% w 1999 roku.

Projekty deweloperskie

Toponimia

Nazwa miejscowości jest potwierdzona w formach Ploesanae około 1330, Ploesannay w 1407, Ploesane w 1440, Ploesane w 1481, Ploesanne , Guysane w 1544 i Guic-Sané w 1636.

Nazwa miasta w języku bretońskim to Plouzane, pochodzi od bretońskiego słowa plou oznaczającego parafię i od Saint Sané .

Historia

Heraldyka

Blazon: Gules a la tour Lub, otwarty na pole, pochylony, w towarzystwie mikroskopu prawoskrętnego i złowrogiego kłosu pszenicy; , wódz Argentu, zbudowany z czterech blanków, wyposażonych w trzy plamki gronostajowego sobola.

Średniowiecze

Święty Sané zbliżyłby się do kontynentu w punkcie Perzell, obecnym punkcie Bertheaume , a następnie, posuwając się w głąb lądu, zatrzymał się w sercu lasu Lucos, „miejscu konsekrowanym”, w centrum którego znajdowały się świątynie pogańskie. Wraz z towarzyszami zamienili te świątynie w sanktuaria chrześcijańskie, w tym pierwszy kościół w Locmaria-Plouzané . Albert Le Grand , który napisał swoją biografię w „Życiu św. Sané”, pisze: „Według powszechnej tradycji, wieża kościoła w Trevialle Nostre Dame de Lou-Maria [Locmaria-Plouzané] , odległa od Guic-Sané [ Plouzané] ćwierć ligi, estoit, dawniej Oratorium poświęcone ich fałszywym i profanum Deïtez, położone wówczas w środku gęstego lasu, który nazwali Lucos; I czy widzimy przed wspomnianym kościołem, po obu stronach głównej drogi, dwa duże kamienne krzyże, które, jak się uważa, postawił tam S. Sané, gdy tylko skazał ten lud do La Foy; w uznaniu tego, co od tego czasu otaczane są wielkim szacunkiem i służą Azile i szczerości wobec złoczyńców; że jeśli raz zdołają dotrzeć do głównej drogi między tymi dwoma krzyżami, nie zostaliby zatrzymani przez sprawiedliwość i nazwali go Menehy Sant Sané” [ minihy ] . Drewno przyjęło wówczas nazwę Coat-ar-C'hras.

Fakty te podejmuje Jean-Baptiste Ogée, który pisze: „Kościół w Plouzané był niegdyś świątynią poświęconą bożkom. Święty Sané jest uważany za patrona tego miejsca. Zauważa się w tym kościele kilka zabytków świadczących o jego starożytności. W pobliżu kruchty znajduje się bardzo wysoki kamienny krzyż, na którym widnieją nieczytelne inskrypcje. W niewielkiej odległości od kościoła Lomaria [Locmaria-Plouzané] można zauważyć dwa duże kamienne krzyże, które podobno postawił św. Sané po tym, jak nawrócił ludność tego kraju na wiarę katolicką. Te krzyże zawsze były bardzo czczone przez ludzi i od dawna uznawane za nienaruszalne azyle. Przestępców, którzy się tam schronili, nie można było aresztować ani ukarać. Widzimy również na cmentarzu kamień ołtarzowy, na którym św. Sané po raz pierwszy odprawił Mszę św. w obecności nowo nawróconych w VI wieku. Plouzané i kaplica Lomaria [Locmaria-Plouzané] były wówczas otoczone dużym lasem, w środku którego się znajdowały ”.

Rodzina Jouan de Kervénoaël była „Panem Penanec'h, Kervénigan, Keranmoal, Kervénoaël i innych miejsc”; wspomniane jest w zegarkach i reformacji pomiędzy 1426 i 1538 dla parafiach Plouzané, Saint-Renan , Treffabu , Milizac i Plougouvelin i potwierdzono odległego szlachetnego ekstrakcji przez Dekret z Parlamentu Bretanii dnia5 maja 1675 r.

Epoka nowożytna

XV th  wieku i XVIII th  wieku parafia była Plouzané Locmaria z rozejmu, jednego z najbogatszych w wiejskiej szlachty z biskupstwa Leon . Na terenie gminy istniało aż 41 dworów.

„Guyomarc Pontcellin esquier sieur powiedział kapitan miejsca parafii Plouzané w roku tysiąc czterysta siedemdziesiątym drugim i w tym charakterze został zabity przez Anglików we wspomnianym roku przez wypchnięcie ich z ziemi, w której zeszli w Berthomme ( Fort de Bertheaume ) a skała, na której został zabity, jest wulgarnie i do tej pory nazywana „carec Pontcellin”, co ma pokazać, że panowie z Pontcellin zawsze byli dobrymi wojami i wiernymi sługami swego księcia i kraju”. . W XVI -tego  wieku, Plouzané był częścią seneschal Brestu i Saint-Renan.

Wioska Quilimerrien, choć położona bardzo blisko wioski Saint-Renan , była częścią gminy Plouzané do 1955 roku (patrz poniżej). Kiedyś była to wioska kakosów lub trędowatych. Wioska nie przypominała żadnej innej w okolicy. Zachował się bardzo późno „o średniowiecznym wyglądzie z chatami krytymi strzechą, ulicą wyłożoną kamykami, kamiennym krzyżem i fontanną, w której żadna kobieta z sąsiedztwa nie odważyła się namoczyć prania”. Kakai wykonywali zawód powroźników lub bednarzy

To było około 1630 roku , że Richelieu założony w schronie w porcie w Breście , arsenał i ważnym portem wojskowym. Kanał ściekowy , który oddziela port z Morza Iroise musi być bronione. To Vauban będzie odpowiedzialny za wyznaczenie linii obrony. Na terenie gminy zbudowano cztery forty, które zostały następnie zmodernizowane i przystosowane do ewolucji technik wojskowych: Diable (obecnie zniknął), Dellec (1747), Mengant (lub Léon - 1687) i Minou (1697). W 1763 r. fort Mengant zajmował garnizon liczący 250 ludzi, obsługujący 42 armaty.

W 1759 r. rozporządzenie Ludwika XV nakazało parafii Plouzanné [Plouzanné] zapewnić 59 mężczyzn i zapłacić 387 funtów na „roczny koszt straży przybrzeżnej Bretanii”.

Tekst z 1770 r. wskazuje, że „najpiękniejsze konie pociągowe i zaprzęgowe hodowane są w okolicach Ploumoguer , Plouzané, Ploudalmézeau  ”.

Jean-Baptiste Ogée tak opisuje Plouzané w 1778 roku:

„Plouzané; 13 mil na południowy zachód od Saint-Pol-de-Léon , jego biskupstwa  ; 49 lig z Rennes i 3 ligi z Brześcia , jego subdelegacji i jurysdykcji . Istnieje 4000 komunikantów, w tym Lomaria [Locmaria] , jego rozejm . Większość parafii podlega królowi. Jest przeciętna sprawiedliwość i siedem basów . Terytorium jego, ograniczone od południa morzem i poprzecinane strumieniami nawadniającymi łąki, jest urodzajne w ziarnach wszelkiego rodzaju; widzimy też dużo wrzosowisk . (...) Domy szlacheckie tego miejsca to Ker-viveien (znajduje się w lennie króla, Saint-Renan zjednoczone z brzeskim), Penanprat, Ker-chafel, Coëetz, Dreifec, Goulven, Ker-edec , Halgoët, Ker-guizio, Ker-vaftoué, Ker-feao-vijac, Lefconvel, Nevent i Rofarnou. "

Rewolucja Francuska

François Louzaouen był jednym z komisarzy odpowiedzialnych za ostateczną reakcję na wspólną księgę zażaleń brzeskiego biskupa .

Podczas Rewolucji parafia Plouzané i jej rozejm w Locmaria sprzeciwiały się Konstytucji Cywilnej Duchowieństwa . W 1792 r. Mszę św. nadal odprawiali zaprzysiężeni księża pod opieką 40-50 uzbrojonych mężczyzn. „Wszyscy byli zgodni, że chłopi zbierali się pod bronią w tych dwóch gminach; że na wieżach umieszczono gwiazdy [harcerzy], aby zadzwonił pierwszy alarm, dzwon alarmowy, o którym wiedzieliśmy, że sąsiednie gminy są gotowe odpowiedzieć; że podróżni, zwłaszcza ci przybywający z Brześcia, byli aresztowani i przetrzymywani pod najbardziej błahymi pretekstami; że patrioci, w mniejszości, nie byli bardziej bezpieczni niż konstytucyjny ksiądz Plouzané, przeciwko któremu podniecali kobiety i dzieci, które nie zadowalając się znieważaniem go, gdy sprawował swoją posługę, ścigały go kamieniami, opuszczając kościół i idąc do jego domu ”. 14 kwietnia, obwód brzeski musiał wysłać oddział 600 żołnierzy, aby pokonać krnąbrną ludność.

24 grudnia 1794, statek republikański , który należał do eskadry Villaret-Joyeuse i wcześniej brał udział w bitwie pod Ouessant, podczas której został rozebrany, dowodzony przez kapitana Lougera, będąc w złym stanie, opuścił port w Breście na spotkanie z flotą angielską , osiadł na mieliźnie na skale Mingant, na której zawisł do świtu, zanim całkowicie się rozpadł, zabijając 10 marynarzy.

XIX th  wieku

Sébastien Jézéquel, pochodzący z Plouzané, ale mieszkający i żonaty w Milizac , prowadził kampanię w Rosji w 1812 roku (jego imię jest błędnie napisane Yezequel).

A. Marteville i P. Varin, kontynuatorzy Ogée , opisali Plouzané w 1853 r. w następujący sposób:

„Plouzanné: gmina utworzona przez dawną parafię o tej nazwie, bez rozejmu Locmaria , która stała się gminą. (...) Kiedyś w Plouzanné była fabryka lin w zależności od portu w Brześciu, ale już nie istnieje. Oprócz kościoła znajdują się dwie kaplice. Każdy z nich ma swoje przebaczenie . Podobnie jak w wielu miastach wokół Brześcia, ziemniaki są szeroko uprawiane; niestety inaczej jest ze sztucznymi łąkami , którym jednak sprzyjałaby łatwość nawożenia ich nawozem morskim (...) Geologia: dominuje gnejs ; łupek miki pojawia się w południowych ziem. Mówimy po bretońsku . "

Édouard Vallin napisał w 1856 r.: „Wieś La Trinité (...) ma kościół z początku XVI wieku i świętą fontannę, godną uwagi, że ma trzy źródła, każde zwieńczone murowanym łukiem i płynąć do tego samego basenu, który sam odprowadza swoje wody do dwóch innych basenów położonych nieco niżej. (...) To tajemnicze i symboliczne zjednoczenie trzech źródeł zrodzonych z tej samej skały i łączących się po rozdzieleniu, zdaje się zgadzać z samą nazwą wsi, której starożytność nie budzi wątpliwości”.

W Październik 1859, wraki rozbitej fregaty parowej Sané osiadły na mieliźnie na wybrzeżu wzdłuż wybrzeża Plouzané w miejscu zwanym "Moulin-aux-Breniques".

Gmina kilkakrotnie uzyskiwała w latach 1860 i 1870 zezwolenie na pobieranie podatku od alkoholu i absyntu do nadania gminie Plouzané.

W 1879 r. rada miejska przegłosowała utworzenie szkoły mieszanej w wiosce La Trinité. Gazeta La Croix napisała w 1894 r.: „W Plouzané (...) dwie świeckie szkoły dla chłopców i dziewcząt od kilku dni są zupełnie puste. Szkoła dla dziewcząt była pusta od kilku miesięcy. Władza akademicka utrzymuje jednak w Plouzané nauczyciela i dwóch nauczycieli, którzy każdego ranka o ósmej otwierają swoje klasy, czekają do dziewiątej i idą na spacer. Naprzeciwko dwóch chrześcijańskich szkół dla chłopców i dziewcząt jest tłoczno z uczniami; pochodzi nawet z innych gmin ”.

W 1889 Benjamin Girard opisał Plouzané w następujący sposób:

„Poprzecinane drogą departamentalną nr 4, główną ścieżką komunikacyjną nr 12 i drogą wspólnego zainteresowania nr 37, miasto Plouzané znajduje się na prawym brzegu rzeki Brest; jego wybrzeże jest najeżone fortami i bateriami (fortami Diable, Dellec, Mingant i Minou), które krzyżują się z tymi z półwyspu Quélern . Wieś liczy 190 mieszkańców. Kościół parafialny przebudowano w latach 1775-1779. W gminie tej zauważa się kaplice Trójcy Świętej i Botdonnou; ta ostatnia znajduje się pośrodku rozległych bagien; "

W 1896 roku , dokument wskazuje, że Sióstr Niepokalanego Poczęcia Saint-Méen wspierana i opieką nad chorymi z Plouzané bezpłatnie w domu.

Duchowieństwo wywarło wówczas bardzo istotny wpływ polityczny, o czym świadczy chociażby kampania wyborcza przed wyborami parlamentarnymi z 1897 r.; Charles de Kervasdoué, były radny generalny w kantonie Saint-Renan , zeznaje „, że w celu wywarcia na wyborców ciśnienie może wpłynąć na ich sumienie i, w konsekwencji, swój głos, Domiciliary wizyty zostały wykonane w każdym z gospodarstw Plouzané przez jednego lub drugiego z duchownych parafii”, twierdząc czasem, że grzechem śmiertelnym byłoby, gdyby głosowali na pana de Blois, co sprzyjało wyborowi księdza Gayrauda .

Plouzané oddał wioski i okoliczne ziemie Saint-Renan dwukrotnie: inListopad 1850 i w lipiec 1970.

XX th  wieku

Dobre czasy

12 października 1902„W celu zademonstrowania na rzecz ponownego otwarcia wolnych szkół w Plouzané odbył się wielki festiwal religijny, w obecności wielu szkół z kantonów Saint-Renan, Ploumoguer i Plougonvelin”.

9 stycznia 1903, Le Merdy, proboszcz parafii Plouzané, jest jednym z 31 księży diecezji Quimper, których pensje są zatrzymywane decyzją rządu Combes „o ile nie używają języka francuskiego w swoich instrukcjach i nauczaniu katechizmu  ” ponieważ używali Bretona . Burmistrz broni rektora pisząc: „Moja gmina to wyłącznie Breton [Breton] i te dzieci mówią i będą przez długi czas mówić tylko w języku bretońskim w swoich gospodarstwach, dlatego kazania po francusku w mojej gminie byłyby bezużyteczne i całkowicie szkodliwe dla nauczania religii”.

W 1904 r. dekretem rządu Combes , wydanym zgodnie z ustawą o zborach , zamknięto szkołę kongregacyjną prowadzoną przez Braci Szkół Chrześcijańskich w Plouzané. W 1906 r. „cztery dziewczyny ze szkoły z internatem w Plouzané padły ofiarą wypadku na plaży w Minou. Dziesięć małych dziewczynek kąpało się na skraju skał, gdy wszystkie zostały porwane przez głuche ostrze  ; sześciu przylgnęło do wodorostów i udało im się wrócić na brzeg. Reżyserka, Melle Marie Boderiou, natychmiast rzuciła się do wody, podobnie jak jedna z kochanek, Melle Marie Derrien, i próbowała, ale na próżno, uratować czworo dzieci, które porwała fala  ”.

W Listopad 1906, inwentaryzacja dóbr kościelnych została przeprowadzona w Plouzané w burzliwy sposób. gazeta L'Humanité pisze: „Piekielna hullabaloo powitała komisarza centralnego i sekretarza. Alarm dźwiękowy. Mężczyźni dmuchali w konchy, kobiety pukały w kociołki. Tłum krzyczał obelgi. Wezwanie zostało złożone, wielkie drzwi kościoła włamały się, piramida krzeseł spiętrzona przy wejściu musiała zostać przewrócona, podczas gdy dwóch ślusarzy próbowało sforsować kolejne drzwi. Demonstranci bezsilni, by wymusić blokadę drogową utworzoną przez żołnierzy, tupią z furią. Rektor krzyczy na jednego ze ślusarzy, że go ekskomunikuje . (...) ”.

W 1911 r. podwójne małżeństwo, które odbyło się w Plouzané, jest opisane w następujący sposób: „Wszystkie drużyny w kraju zostały zmobilizowane do transportu gości w liczbie 1100 . Po ceremonii religijnej, w kościele Plouzané, wszyscy krewni i przyjaciele udali się na farmę Moguen-Bras, do ojca narzeczonych. Ta parada 250 samochodów była naprawdę malownicza. Na klepisku folwarku goście zajęli swoje miejsca wokół dziesięciu długich stołów, szczodrze obsłużonych. Aby zaspokoić apetyty tych 1100 osób, zakupiliśmy 600 kg mięsa, 100 kg wędlin, 10 beczek wina, 1000 butelek lemoniady i 500 butelek piwa. Podczas tego pantagruelicznego posiłku duchowieństwo gmin Plouzané i Locmaria-Plouzané przystąpiło do ceremonii łask  ”.

W Plouzané uruchomiono biuro telefoniczne 1 st styczeń wzniesiony w 1914 roku.

Pierwszej wojny światowej

Plouzané war memorial nosi nazwiska 98 żołnierzy i marynarzy, którzy zginęli dla Francji podczas pierwszej wojny światowej  : wśród nich, na przykład Jean MARZIN i Hervé Provost, zarówno morświnów w 1 pułku piechoty kolonialnej , zabitego w wroga od22 sierpnia 1914w Rossignol ( Belgia ); Gabriel Corolleur, morświn w 3. Pułku Piechoty Kolonialnej , zaginął na morzu22 lutego 1916podczas zatapiania Prowansji II , storpedowany u przylądka Matapan na Morzu Śródziemnym przez niemiecki okręt podwodny U 35  ; większość pozostałych zginęła na ziemi francuskiej (np. Jean Lareur, wikariusz w Daoulas , żołnierz na noszach 87. pułku piechoty , zabity przez wroga3 października 1915w Tahure ( Marna ), odznaczony Medalem Wojskowym i Krzyżem Guerre , z wyjątkiem François Kerscaven, morświn w 54. Pułku Piechoty Kolonialnej , zmarł (na chorobę) po zawieszeniu broni ,17 grudnia 1918 r.w Nowym Sadzie ( Węgry ).

Okres międzywojenny

pomiędzy lipiec 1903 i Październik 1932życie mieszkańców przysiółka La Trinité regulowały (stałe) czasy przejazdu tramwaju elektrycznego, który łączył Brześć z Conquet .

W latach dwudziestych Paul du Buit był prezesem „związku rolniczego Plouzané”.

W Listopad 1932burmistrz Plouzané, jak również jego zastępca, odmówili zawarcia małżeństwa rozwódki; woleli zrezygnować dzień przed ceremonią, zmuszając przyszłych małżonków do wyjazdu i ślubu w Brześciu.

Drugiej wojnie światowej

W nocy z 1 st do2 lipca 1941angielski bombowiec, który właśnie brał udział w nalocie na Prinz Eugen i dwa inne niemieckie okręty, został zestrzelony przez niemiecki DCA w Kerarguen, na zachód od Trynidadu. Sześciu lotników jest pochowanych na cmentarzu w Plouzané. Podczas tego nalotu na lokalną drogę Trévien w Plouzané spadły trzy bomby, przecinając linię telefoniczną.

Plouzané zostało wyzwolone z rąk Niemców przez Amerykanów 13 września 1944po ponad 15 dniach ciężkich walk. Myto dla gminy jest wysokie i tak będzie nawet po wyzwoleniu gminy: 8 osób, w tym 6 dzieci, zginęło w kolejnych miesiącach w wyniku wybuchu amunicji, w tym 3 w Dellec na30 listopada 1944

  • Niemiecki bunkier w Petit Minou.

  • Tablica upamiętniająca wypadek 30 listopada 1944 miało miejsce w firmie Dellec.

Po II wojnie światowej

Gmina Plouzané, pierwotnie wiejska, przeżywała gwałtowny rozwój dopiero od 1960 r. W 1962 r. populacja Plouzané liczyła zaledwie 2066 mieszkańców, podczas gdy przed II wojną światową miała 100 mieszkańców więcej. Trzeba powiedzieć, że w międzyczasie (dekret z25 maja 1955), straciła część swojej powierzchni – i jej mieszkańców – na rzecz Saint-Renan .

W tym czasie w pobliżu powstał zakład przemysłowy (Thomson-CSF, który odtąd stał się Thales ) oraz ośrodek badawczy (Cnexo, obecnie Ifremer ). Również z końca lat powstały pierwsze osiedla mieszkaniowe wybudowane w La Trinité, w dzielnicach Keramazé i Gonio, które umożliwiły założenie w Plouzané nowych rodzin ze środowisk robotniczych, w szczególności z Arsenał .

Katolicki patronat „L'Etoile Saint-Sane”, utworzony w 1941 roku, był bardzo aktywny w latach 1950 i następnych dziesięcioleciach. Jest założycielem klubu piłkarskiego "Plouzané Athletic Club".

Troménie wspólne parafiach Plouzané i Locmaria-Plouzané, które istniały od niepamiętnych czasów czasu na cześć św Sane i który udał się w szczególności do fontanny Saint-Sane (znany również jako fontanny Klasztor) ostatnio zorganizowane. Razy 1959; jednak parafianie z Plouzané kontynuowali organizowanie tego na własną rękę aż do 1970 roku.

Przełom lat 70. i pojawienie się Castel-Nevez

Szybki rozwój tego ekscentrycznego bieguna miasta (Burg, z ratuszem, pocztą i kościołem jest około 4  km ) przyniósł do Plouzané populację o aspiracjach sprzecznych z aspiracjami dawnej wsi Plouzané i zwróconą w kierunku Saint - Renan , nie dzieje się bez poruszenia.

Dwie decyzje dogłębnie przekształcą wówczas gminę. Z jednej strony, w 1974 r. Plouzané założył wraz z Brześciem i sześcioma innymi peryferyjnymi gminami Gminę Miejską Brześcia, która jest pionierem w dziedzinie współpracy międzygminnej. Odtąd Plouzané zwrócił się zdecydowanie w stronę Brestu. Gmina Miejska, która od momentu powstania korzystała z szerokich uprawnień przekazanych przez gminy w zakresie planowania i rozwoju miasta, gmina oferująca rozległe tereny nadające się do przekształceń, budowana jest w szybkim tempie. Z instytucjonalnego punktu widzenia również w latach siedemdziesiątych Plouzané opuścił kanton Saint-Renan, tworząc z okręgami zachodniego Brestu kanton Brest-Plouzané .

Druga ważna decyzja: w obliczu miasta rozdartego między dwoma biegunami Bourg i Trinité oraz w obliczu nowych potrzeb mieszkaniowych i infrastrukturalnych, w 1975 r. podjęto decyzję o utworzeniu w połowie drogi między tymi dwoma biegunami nowej centralnej dzielnicy, Castel-Nevez, gdzie W 1976 roku powstał nowy ratusz, w którym mieści się również Urząd Pocztowy i żandarmeria, a tym samym szkoła, gimnazjum i pierwsza publiczna szkoła wyższa w mieście.

Po drugiej stronie drogi, która łączy wioskę z Trójcą, powstaje strefa aktywności Mescouézel, w której znajdują się głównie rzemieślnicy i profesjonaliści budowlani oraz kompleks sportowy Trémaïdic.

Później w Castel-Nevez mieściło się również centrum handlowe, aw latach 80., kiedy wraz z ludnością miejską wzmocniła się administracja gminy, poczta i żandarmeria opuściły swoje lokale przy ratuszu i zobaczyły się nawzajem. wybudować nowy posterunek i kilkadziesiąt metrów dalej żandarmerię dla brygady. Jednocześnie dzielnica posiadała również ośrodek kultury skupiający pod jednym dachem bibliotekę, szkołę muzyczną i salę widowiskową.

Z biegiem lat wokół osi, która nawadnia poszczególne bieguny miasta, postępuje urbanizacja. Miasto i Castel-Nevez połączyły się na początku 2000 roku wraz z urbanizacją sektora Kerbleust. Z kolei sektor rolny między La Trinité i Castel-Nevez musi być przedmiotem operacji rozwojowej w formie ZAC znanej jako ZAC de Kerarmerrien.

XXI th  wieku

Technopole Brześć-Iroise

Brest-Iroise technopol to ośrodek badawczy położony w Plouzané na stronie Pointe du Diable. Utworzony w 1988 roku, zarejestrowany jako stowarzyszenie prawnicze w 1901 roku , zrzesza 4600 osób pracujących w szkolnictwie wyższym i badaniach (w szczególności IMT Atlantique [dawniej „ Télécom Bretagne ”], a zwłaszcza National School of Engineers Brest (ENIB). jako siedziba IFREMER ) oraz spółek wysokich technologii, w szczególności w następujących dziedzinach: nauki i technologie morskie; nauki i technologie informacyjne i komunikacyjne; nauki przyrodnicze (rolno-spożywczy – zdrowie – biotechnologia).

Polityka i administracja

Trendy i wyniki polityczne

Lista burmistrzów

Lista kolejnych burmistrzów
Kropka Tożsamość Etykieta Jakość
Brakujące dane należy uzupełnić.
1801 1830 Paul Louzaouen    
1830 1865 Jean Francois Malaboux   Pojedynczy.
1865 1888 Yves Marie Lareur   Rolnik.
1889 1920 Jean Francois Lareur   Rolnik. Syn Yves Marie Lareur, poprzedniego burmistrza. Radny Generalny .
1920 1923 Joseph Lareur   Rolnik. Syn Jeana François Lareura, poprzedniego burmistrza.
1925 1929 Yves Lars   Rolnik.
1929 Marzec 1935 Joseph Lareur   Już burmistrz w latach 1920-1923.
Marzec 1935 Marzec 1971 Paul Lareur MRP Rolnik. Brat, syn i wnuk poprzednich burmistrzów.
Marzec 1971 Marzec 1977 Jacques Du Buit   Rolnik.
Marzec 1977 Marzec 1989 Józef Mélennec (1939-2021) PS Nauczyciel edukacji technicznej
Marzec 1989 Marzec 2001 Yvette Duval PS Dyrektor domu Les Genêts d'Or w Bricu . Kawaler Legii Honorowej
Marzec 2001 Marzec 2008 Yves Pages UDF - Modem Kardiolog
Marzec 2008 4 lipca 2020 r. Bernard Rioual PS - Modem Przejście na emeryturę
4 lipca 2020 r. W trakcie Yves Du Buit UDI Inżynier, doradca wydziałowy od 2021 r.

Międzywspólnotowość

Od 1974 r. miasto jest członkiem Gminy Miejskiej Brześcia , która przekształciła się w Metropole Brześć ,1 st styczeń 2015.

Bliźniacze

W 5 marca 2015, Plouzané jest miastem partnerskim :

Te partnerstwa są zarządzane przez stowarzyszenie „Office Pour les exchanges à Plouzané” (OPEP).

Demografia

Ewolucja demograficzna

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są corocznie publikowane przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin o liczbie mieszkańców powyżej 10 000 spisy ludności odbywają się co roku po przeprowadzeniu badania próby adresów reprezentujących 8% ich mieszkań, w przeciwieństwie do innych gmin, w których co roku przeprowadza się prawdziwy spis.

W 2018 r. miasto miało 12 979 mieszkańców, co stanowi wzrost o 6,6% w porównaniu do 2013 r. ( Finisère  : + 0,86%, Francja z wyłączeniem Majotty  : + 2,36%).

Ewolucja populacji   [  edytuj  ]
1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
2050 2325 2 242 2 175 2209 2 341 2 353 2370 2 312
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (1)
1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
1 977 2 264 2240 2229 2 293 2 255 2 326 2 299 2 267
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)
1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
2 424 2 401 2 399 2 132 2 206 2 104 2 166 2075 2 172
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)
1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2011 2016
2026 3002 5 167 8 845 11 400 12,045 11 742 11 928 12 763
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (4)
2018 - - - - - - - -
12 979 - - - - - - - -
Od 1962 do 1999: ludność bez podwójnego liczenia  ; dla następujących dat: ludność gminna .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego

Struktura wiekowa

Ludność miasta jest stosunkowo młoda. Odsetek osób po 60. roku życia (17,8%) jest istotnie niższy niż wskaźnik ogólnopolski (21,6%) i departamentalny (24,5%). W przeciwieństwie do rozkładów krajowych i departamentalnych, męska populacja gminy jest większa niż populacja kobiet (51,7% wobec 48,4% na poziomie krajowym i 48,4% na poziomie departamentalnym).

Podział ludności gminy według grup wiekowych w 2007 r. przedstawia się następująco:

  • 51,7% mężczyzn (0-14 lat = 21,8%, 15-29 lat = 24,2%, 30-44 lata = 17,5%, 45-59 lat = 20,7%, powyżej 60 lat = 15,7%);
  • 48,3% kobiet (0 do 14 lat = 18,9%, 15 do 29 lat = 18,3%, 30 do 44 lat = 21,1%, 45 do 59 lat = 21,8%, powyżej 60 lat = 20%).
Piramida wieku w Plouzané w 2007 roku w procentach
Mężczyźni Klasa wiekowa Kobiety
0,1  90 lat lub więcej 0,6 
3,3  75 do 89 lat 4,8 
12,3  60 do 74 lat 14,6 
20,7  45 do 59 lat 21,8 
17,5  30 do 44 lat 21,1 
24,2  15 do 29 lat 18,3 
21,8  Od 0 do 14 lat 18,9 
Piramida wieku departamentu Finistère w 2007 roku w procentach
Mężczyźni Klasa wiekowa Kobiety
0,3  90 lat lub więcej 1.2 
6,7  75 do 89 lat 11,6 
13,6  60 do 74 lat 15,3 
21,4  45 do 59 lat 20,2 
20,8  30 do 44 lat 18,9 
18,4  15 do 29 lat 16,1 
18,7  Od 0 do 14 lat 16,7 

Edukacja

Plouzané ma około 1500 uczniów w przedszkolach i szkołach podstawowych. Około tysiąca z nich kształci się w czterech publicznych grupach szkół gminnych (szkoła Bourg, szkoła Kroas-Saliou, szkoła Coat-Edern, szkoła Anita-Conti - dawniej szkoła Trinity), pozostałe kształcą się w dwóch szkołach prywatnych ( Sainte-Anne w Bourg i Saint-Thérèse w La Trinité).

Na początku roku szkolnego 2017 do publicznego dwujęzycznego strumienia uczęszczało 110 uczniów (tj. 6,5% dzieci w gminie zapisanych do szkoły podstawowej).

W mieście znajdują się również trzy uczelnie: publiczne Victoire-Daubié (Kroas-Saliou) i Kerallan oraz prywatna uczelnia Saint-Michel w Bourg.

W Plouzané nie ma szkoły średniej, uczniowie szkół ogólnodostępnych kształcą się w liceum Amiral-Ronarc'h w Brześciu. Z drugiej strony Plouzané, dzięki obecności technopola Brest-Iroise, gości kilka szkół wyższych: IMT Atlantique (dawniej Télécom Bretagne ), ENIB , ESIAB i IUEM .

Gospodarka

Na terenie gminy znajduje się park technologiczny Brest Iroise oraz siedziba francuskiego Instytutu Badawczego Eksploatacji Morza (Ifremer).

Lokalna kultura i dziedzictwo

Miejsca i zabytki

W mieście znajduje się wiele starych budynków. Oprócz obecnego kościoła z 1779 r. w mieście znajdują się dwie stare kaplice: ta

  • Kaplica La Trinité , który dał swoje nazwisko do aglomeracji wokół niego, prawdopodobnie pochodzi z przełomu XV -go  wieku i miał niezwykłe rzeźby. Kaplica została niestety w dużej mierze zniszczona podczas walk 1944 roku; został odrestaurowany, ale z belkami betonowymi (restauracja zakończona w 1952 r.); jedynie dzwonnica została zrekonstruowana identycznie. Na dziedzińcu kaplicy znajduje się Kalwaria. Pardon dawno odbyła się Trinity niedziela
  • kaplica Bodonou , na wsi na północ od miasta.

Kaplica Kerangoffa , nowsza pochodzi z początku XX wieku.

W mieście istniało aż 41 dworów . Do tej pory pozostało tylko sześć: Poncelin , Halégot (dawniej Le Halgouët), Coadénez , Kerlambars , Le Nevent i nowszy, de Kerangoff .

Wśród miejskich fontann szczególnie godne uwagi są dwie: Klasztor , znany również jako Saint Sané i La Trinité, który „ma trzy źródła rozpościerające się w jednym basenie. Przykrywa je potrójny murowany łuk zwieńczony ostrym szczytem ”. Fontanna ta była znana jako doskonała do walki ze złem Saint Maudez (guz podbicia związany z noszeniem kopyt).

Na terenie gminy znajduje się również około piętnastu niezwykłych krzyży. Wśród nich Bodonnou , Kerandantec , Coadénez , Poncelin .

Na wybrzeżu zbudowano kiedyś cztery forty . Są to forty Pointe du Diable (obecnie wymarły), Dellec , Mengant i Minou .

W pobliżu kościoła znajduje się pomnik wojenny z lat 1914-1918.

Miasto posiada również welodrom na swoim terytorium , rue Jacques Anquetil. Zbudowany w 1988 roku z inicjatywy 15 gmin, regularnie gości zawody.

Język bretoński

Członkostwo w karcie Ya d'ar brezhoneg zostało uchwalone przez Radę Miasta w dniu15 grudnia 2008. 12 marca 2009 nadano gminie etykietę Ya d'ar brezhoneg poziom 1, a 22 marca 2013 r. etykieta poziomu 2.

Osobowości związane z gminą

Uwagi i referencje

Uwagi

  1. Roczna amplituda termiczna mierzy różnicę między średnią temperaturą lipca i stycznia. Ta zmienna jest powszechnie uznawana za kryterium rozróżniania między klimatem oceanicznym a kontynentalnym.
  2. Opady atmosferyczne, w meteorologii, to zorganizowany zestaw ciekłych lub stałych cząstek wody opadających swobodnie w atmosferze. Ilość opadów docierających do danej części powierzchni ziemi w określonym przedziale czasu jest oceniana na podstawie ilości opadów, którą mierzą deszczomierze.
  3. Odległość jest obliczana w linii prostej między samą stacją meteorologiczną a siedzibą miasta.
  4. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gmin wiejskich i miejskich opublikowanym w listopadzie 2020 r., w zastosowaniu nowej definicji wsi zwalidowanej na14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
  5. Pojęcie obszaru przyciągania miast zostało zastąpione wpaździernik 2020że się z obszaru miejskiego , aby umożliwić spójnych porównań z innymi krajami Unii Europejskiej .
  6. Wody kontynentalne odnoszą się do wszystkich wód powierzchniowych, zazwyczaj słodkiej wody deszczowej, która znajduje się w głębi lądu.
  7. Ludzie w wieku komunii.
  8. François Louzaouen, urodzony dnia25 kwietnia 1755 w Plouzané, rolnik, zmarł dnia 3 czerwca 1828 r. w Trenen en Plouzané.
  9. Sébastien Jézéquel, ur.10 kwietnia 1760 r w Plouzané, zmarł dnia 7 lipca 1838 r w Kernoble en Milizac.
  10. Charles de Kerguisiau de Kervasdoué, ur.6 listopada 1829 na zamku Kervasdoué w Locmaria-Plouzané, zmarł dnia 29 listopada 1906w Landerneau .
  11. Louis Charles Marie Aymar Blois de la Calande, ur.2 października 1843w Saint-Pol-de-Léon , radny generalny Finistère, zmarł dnia15 maja 1911w Coat-Méal .
  12. Charles Jean Paul du Buit, ur.10 czerwca 1883 r. w Paryżu inżynier rolnictwa, zmarł dnia 16 listopada 1970 w Plouzané.
  13. Prawdopodobnie François (a nie Paul) Louzaouen, ur.7 czerwca 1751 w Moguer en Plouzané, zmarł dnia 22 lipca 1831 r w Moguer en Plouzané.
  14. Jean-François Malaboux, ur.17 lutego 1784 w Feunteun w Plouzané, zmarł dnia 27 września 1867 r. w Feunteun Sané w Plouzané.
  15. Yves Marie Lareur, urodzony dnia12 stycznia 1815 r w Feunteun w Plouzané, zmarł dnia 14 grudnia 1888 r. w Feunteun Sané w Plouzané.
  16. Jean François Lareur, ur.24 czerwca 1852 r. w Plouzané, zmarł dnia 24 marca 1920 w Feunteun Sané w Plouzané.
  17. Joseph Yves Marie Lareur, ur.10 sierpnia 1885 r. Feunteun Sané w Plouzané, który zmarł dnia 18 maja 1942 w Feunteun Sané w Plouzané.
  18. Yves Marie Lars, urodzony dnia27 czerwca 1860 r w Plouzané, zmarł dnia 18 sierpnia 1939 w Pratloas w Plouzané.
  19. Paul Lareur, urodzony dnia21 marca 1897 r. Feunteun Sané w Plouzané, który zmarł dnia 26 marca 1978 w Plouzané.
  20. Zgodnie z konwencją w Wikipedii zachowano zasadę wyświetlania w tabeli spisu i na wykresie, dla legalnych populacji po 1999 r., tylko populacji odpowiadających wyczerpującemu badaniu spisowemu dla gmin poniżej 10 000 mieszkańców oraz że populacje lata 2006, 2011, 2016 itd. dla gmin powyżej 10 000 mieszkańców, a także ostatnią legalną populację opublikowaną przez INSEE dla wszystkich gmin.
  21. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.

Bibliografia

INSEE
  1. LOG T1M – Ewolucja liczby mieszkań według kategorii .
  2. LOG T2 - Kategorie i rodzaje zakwaterowania .
  3. LOG T7 - ​​Główne rezydencje według stanu zajętości .
Innych źródeł
  1. Katalog geograficzny gmin , opublikowany przez Narodowy Instytut Informacji Geograficznej i Leśnej , [ przeczytaj online ] , najwyższy punkt znajduje się w Castel Nevez , mniej więcej w centrum miejskiego finage .
  2. André Guilcher , Morfologiczna ewolucja dolin bretońskich , "Bulletin de la Section de géographie", 1961, dostępne na https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k6246312w/f52.image.r=Plouzan%C3% A9
  3. http://www.lanildut.fr/histoire/LanSource003.html i http://www.echodestpierre.infini.fr/msp/msp177.htm
  4. „  Sainte-Anne du Portzic  ” , na wiki-brest.net .
  5. Daniel Joly, Thierry Brossard, Hervé Cardot Jean Cavailhes, Mohamed Hilal i Pierre Wavresky "  typów klimatów we Francji, konstrukcji przestrzennych  ", Cybergéo, European Journal of geografii - European Journal of Geography , n o  501 ,18 czerwca 2010( DOI  https://doi.org/10.4000/cybergeo.23155 , przeczytany online , dostęp 16 lipca 2021 )
  6. „  Klimat we Francji metropolitalnej  ” , na http://www.meteofrance.fr/ ,4 lutego 2020 r.(dostęp 16 lipca 2021 )
  7. „  Definicja normy klimatycznej  ” , na http://www.meteofrance.fr/ (dostęp 16 lipca 2021 )
  8. Słowniczek - Opady , Météo-France
  9. „  Klimat Francji w XXI wieku – Tom 4 – Scenariusze regionalne: wydanie 2014 dla metropolii i regionów zamorskich  ” , https://www.ecologie.gouv.fr/ (dostęp 12 czerwca 2021 ) .
  10. „  Regionalne Obserwatorium Rolnictwa i Zmian Klimatu (Oracle) – Bretania  ” , na stronie www.chambres-agriculture-bretagne.fr ,2019(dostęp 16 lipca 2021 )
  11. „  Station Météo-France Plougonvelin - metadata  ” , na datepubliques.meteofrance.fr (dostęp 16 lipca 2021 r. )
  12. „  Orthodromy between Plouzané and Plougonvelin  ” , fr.distance.to (dostęp 16 lipca 2021 ) .
  13. „  Station Météo-France Plougonvelin – karta klimatologiczna – 1981-2010 statystyki i zapisy  ” , na publicznych data.meteofrance.fr (dostęp 16 lipca 2021 r . ) .
  14. „  Orthodromy between Plouzané and Lanvéoc  ” , fr.distance.to (dostęp 16 lipca 2021 ) .
  15. "  Stacja meteorologiczna Lanvéoc - Normy za okres 1971-2000  " , na https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 16 lipca 2021 )
  16. "  Stacja meteorologiczna Lanvéoc - Normy za okres 1981-2010  " , na https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 16 lipca 2021 )
  17. "  Stacja meteorologiczna Lanvéoc - Normy za okres 1991-2020  " , na https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 16 lipca 2021 )
  18. „  Typologia miejska/wiejska  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja 26 marca 2021 r . ) .
  19. "  miejska gmina - definicja  " , na tej stronie INSEE (konsultowany w dniu 26 marca 2021 ) .
  20. „  Zrozumienie siatki gęstości  ” , na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 26 marca 2021 r . ) .
  21. „  Brzeska Jednostka Miejska 2020  ” , https://www.insee.fr/ (dostęp 26 marca 2021 ) .
  22. "  Baza jednostek miejskich 2020  " , na www.insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 26 marca 2021 r . ) .
  23. Vianney Costemalle, „  Zawsze więcej mieszkańców w jednostkach miejskich  ” , na stronie Narodowego Instytutu Statystyki i Studiów Ekonomicznych ,21 października 2020 r.(dostęp 26 marca 2021 r . ) .
  24. „  Baza obszarów atrakcyjności miast 2020 r.  ” , na stronie Narodowego Instytutu Statystyki i Studiów Ekonomicznych ,21 października 2020 r.(dostęp 26 marca 2021 r . ) .
  25. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w zlewni miasta  ” , na terenie Narodowy Instytut Statystyki i Studiów Ekonomicznych ,21 października 2020 r.(dostęp 26 marca 2021 r . ) .
  26. "  Gminy podlegające prawu wybrzeża.  » , na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr ,2021(dostęp 26 marca 2021 r . ) .
  27. „  La loi littoral  ” , na www.collectivites-locales.gouv.fr (konsultacja 26 marca 2021 r . ) .
  28. „  Prawo dotyczące rozwoju, ochrony i wzmocnienia linii brzegowej.  » , na stronie www.cohesion-territoires.gouv.fr (konsultacja 26 marca 2021 r . ) .
  29. „  CORINE Land Cover (CLC) – Podział obszarów na 15 stanowisk użytkowania gruntów (obszar metropolitalny).  » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostępny 1 st maja 2021 )
  30. IGN , „  Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych.  " Na remonterletemps.ign.fr (obejrzano 1 st maja 2021 ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij na dole pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.
  31. René Largillière, Święci i Organizacja Wczesnochrześcijańska w Bretanii Armorica ,1925( przeczytaj online ).
  32. Hervé Abalain , Breton , Paris, Editions Jean-paul Gisserot, coll.  „Universels Gisserot” ( N O  22)2000, 126  s. ( ISBN  978-2-87747-482-5 , OCLC  44926369 , czytaj online ) , s.  97.
  33. http://www.infobretagne.com/plouzane.htm
  34. Monumentalny Finistere - Brest i regionu , przez Louisa Le Guennec , wydanie 1981
  35. Albert Le Grand , „Życie św. Sane, Evesque Hybernois”, dostępne na http://atelier-st-andre.net/fr/pages/oeuvres/sane.html
  36. Jean-Baptiste Cyma , historycznych i geograficznych Słownik prowincji Bretanii , t.  3,1778( przeczytaj online ) , s.432.
  37. „Jouan de Kervenoaël, Bretania: Lords of Penaneck, Kervénigan, Keranmoal, de la Garenne… i inne miejsca”, 1880, dostępny pod adresem https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k5673635k/f5 . image.r = Milizac
  38. http://www.phase-iroise.fr/spip.php?article146
  39. Jean Kerhervé, Anne-Françoise Perès, Bernard Tanguy, Własność Korony w senechaussee w Brześciu i Saint-Renan, według rentier z 1544 , Instytut Kultury Bretanii , 1984.
  40. według Louisa Le Guenneca , 1907
  41. L. Dujardin, Jak kakiny, tailpiece i bednarze z Quillimérien uzyskali w 1702 r. honory kościoła parafialnego , „Bulletin de la Société archéologique du Finistère, 1935, strony 3 do 10.
  42. > „Rozporządzenie ... w sprawie opodatkowania rocznych wydatków straży przybrzeżnej Bretanii”, 1759, dostępne pod adresem https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k97412315/f8.image.r=Plovan
  43. Gustave Heuzé, „Premie honorowe, medale specjalności i nagrody honorowe szkół rolniczych przyznawane w konkursach regionalnych”, 1869, dostępne pod adresem https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/ bpt6k5628088t / f191.image.r = Plouzané?rk = 3433493; 2
  44. Prosper Levot, „Historia miasta i portu Brześć. Miasto od 1681 roku”, 1864-1866, dostępny pod adresem https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k9618293c/f189.image.r= Plouzan % C3% A9
  45. Prosper Levot, „Historia miasta i portu Brześć w czasie Terroru”, dostępna pod adresem https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k96132324/f44.image.r=Plouzan%C3%A9? rk = 1502153; 2
  46. „  Livre-Rare-Book  ” , sur Livre Rare Book (dostęp 30 czerwca 2020 r . ) .
  47. „Wykaz szesnastu tysięcy żołnierzy francuskich lub w służbie Francji, wziętych do niewoli w latach 1810-1814, którzy zginęli w Rosji, Polsce i Niemczech, a następnie lista żołnierzy wciąż żyjących w Rosji”, 1828, dostępny pod adresem https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k6365873s/f22.image.r=Milizac?rk=3004306;4
  48. A. Marteville i P. Varin , Słownik historyczno-geograficzny Prowincji Bretanii , t.  2,1853( przeczytaj online ).
  49. Édouard Vallin, „Voyage en Bretagne, Finistère”, 1859, dostępny pod adresem https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k5652145c/f167.image.r=Trinité
  50. Dziennik debat politycznych i literackich , nr 10 października 1859, dostępny pod adresem https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k452125f/f2.image.r=Plouzan%C3%A9?rk=85837 ;2
  51. „Impresje: rachunki, propozycje, sprawozdania itp. / Zgromadzenie Narodowe”, 1874, dostępne pod adresem https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k9663343n/f616.image.r=Plouzan%C3%A9 ? rk = 2939928; 4
  52. Raporty i obrady / Conseil Général du Finistère, kwiecień 1879, dostępne pod adresem https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k5651240b/f145.image.r=Plouzan%C3%A9?rk=1094426;0
  53. Dziennik La Croix , nr z 18 grudnia 1894, dostępny pod adresem https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k215935q/f1.image.r=Plouzan%C3%A9?rk=793995;2
  54. Benjamin Girard, „La Bretagne marine”, 1889, dostępny pod adresem https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k5744832r/f266.image.r=Plouzané
  55. Dobroczynna i dalekowzroczna Francja  : tablice prac i instytucji w wydziałach, nr 1, 1896, Gallica
  56. Journal Universe , No. 1 st marca 1897, dostępny https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k709416r/f3.image.r=Plouzan%C3%A9?rk=1309019;2
  57. Na mocy ustawy z dnia 28 listopada 1850 r. i został zredukowany o dzielnicę przyłączoną do Saint-Renan dekretem prefektury z dnia 29 lipca 1970 r. Archives du Finistère
  58. Gazeta L'Ouest-Éclair , 13 października 1902, dostępna pod adresem https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k639759q/f2.image.r=Saint-Renan?rk=4763972;0
  59. Na mocy konkordatu księżom opłacało się wtedy państwo
  60. Journal La Croix n O  6064 styczeń 18 i 19, 1903, dostępne na https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k2199243/f1.image.r=Pouldreuzic.langFR
  61. Fanch Broudic, „Zakaz Bretona w 1902”, Coop Breizh, 1997, ( ISBN  2-909924-78-5 ) .
  62. Dz Le Radical n O  194 12 lipca 1904 roku, dostępnym na https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k7623019f/f3.image.r=Plouguerneau.langFR
  63. Dziennik La Croix , nr z 24 czerwca 1906, dostępny pod adresem https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k256484r/f4.image.r=Plouzan%C3%A9?rk=429186;4 oraz https: //actu.fr/bretagne/plouzane_29212/histoire-jour-tragique-plouzane_11247945.html
  64. Dziennik L'Humanité , nr 23 listopada 1906, dostępny pod adresem https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k251131k/f2.image.r=Plouzan%C3%A9?rk=1652368;4
  65. Dziennik La Croix , 21 lipca 1911, dostępny pod adresem https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k258049k/f5.image.r=Plouzan%C3%A9?rk=214593;2
  66. Dziennik L'Ouest-Éclair , nr z 29 grudnia 1913, dostępny pod adresem https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k643854q/f5.image.r=Plouarzel?rk=2618038;4
  67. „Bóg i kraj: bohaterstwo francuskiego duchowieństwa wobec wroga”, numer 19 grudnia 1915, dostępny pod adresem https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k63149543/f8.image.r=Plouzan % C3% A9?Rk = 2296148; 4
  68. http://www.memorialgenweb.org/memorial3/html/fr/resultcommune.php?idsource=14400
  69. „Narodowy Kongres Wzajemności, Współpracy i Kredytu Rolniczego”, 2 lipca 1925, dostępny pod adresem https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k6581663h/f15.image.r=Plouzan%C3%A9 ?rk = 4506460; 0
  70. Dziennik La Croix , nr z 23 listopada 1923, dostępny pod adresem https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k261701n/f5.image.r=Plouzan%C3%A9?rk=278971;2
  71. "  II wojna światowa. 75. rocznica śmierci angielskich lotników  ” , na Letelegramme.fr , Le Télégramme ,5 lipca 2016(dostęp 30 czerwca 2020 r . ) .
  72. Jean-François Simon, „Plouzané 1944”.
  73. Dziennik z 2 czerwca 1955, strona 5603
  74. "  Historia. Narodziny futbolu w Plouzané  ” , na Letelegramme.fr , Le Télégramme ,16 lutego 2018(dostęp 30 czerwca 2020 r . ) .
  75. "  Saint-Sané. Na trasie troménie  ” , na Letelegramme.fr , Le Télégramme ,21 września 2011(dostęp 30 czerwca 2020 r . ) .
  76. „  TECHNOPOLE Brześciu Iroise  ” , na wiki-brest.net .
  77. "  Ifremer  " , na wiki-brest.net .
  78. Jacques Du Buit, urodzony ok. 1934, zmarł dnia28 października 1989 w Kerangoff w Plouzané.
  79. "  Plouzané. Legia Honorowa: Yvette Duval promowana Knight przez Marylise Lebranchu  ” , na Letelegramme.fr , Le Télégramme ,3 grudnia 2000(dostęp 30 czerwca 2020 r . ) .
  80. http://municipales2001.ouestfrance.fr/scripts/consult/ecran4/Ecran4.asp?IN_DOC_id=5085&IN_client=of
  81. "  Plouzané. Yves Du Buit wybrany na burmistrza miasta  ”, Ouest-France ,6 lipca 2020 r.( przeczytaj online ).
  82. „  Tworzenie metropolii Nantes, Tuluzy i Brześcia  ” , w La Gazette des communes (konsultacja 30 czerwca 2020 r . ) .
  83. „  Francuski Atlas Współpracy Zdecentralizowanej i Innych Działań Zewnętrznych  ” , na stronie Ministerstwa Spraw Zagranicznych (dostęp 5 marca 2015 r . ) .
  84. Bliźniacze Plouzané .
  85. Organizacja spisu na insee.fr .
  86. Od wiosek Cassini po dzisiejsze miasta na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
  87. Insee - Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
  88. „  Ewolucja i struktura populacji w Plouzané w 2007 r.  ” , na stronie internetowej INSEE (konsultacja 22 listopada 2010 r . ) .
  89. "  Wyniki spisu ludności Finistère w 2007 roku  " [ archiwum of 18 sierpnia 2011] na stronie internetowej INSEE (konsultacja 22 listopada 2010 r . ) .
  90. http://www.opab-oplb.org/98-kelenn.htm
  91. http://www.ville-plouzane.fr/index.php/fr/d-hier-a-aujourd-hui/le-patrimoine/14-la-trinite-un-lieu-charge-d-histoire
  92. http://www.ville-plouzane.fr/index.php/fr/component/content/article/103-d-hier-a-aujourd-hui/le-patrimoine/13-la-fontaine-du-cloitre -i-historia-swietych-poczytalnych
  93. fontainesprofanes.unblog.fr/2017/01/10/plouzane-2/
  94. http://croix.du-finistere.org/commune/plouzane.html
  95. "  Kolarstwo. Jaka przyszłość czeka welodrom Plouzané?  » , Na Letelegramme.fr , Le Télégramme ,20 lutego 2009(dostęp 30 czerwca 2020 r . ) .
  96. Patrz np. http://www.cotebrest.fr/2015/09/04/le-velodrome-accueil-la-coupe-de-bretagne-de-cyclisme-sur-piste/
  97. Dziennik Comœdia z 12 lipca 1913, dostępny pod adresem https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k7649389j/f1.image.r=Plouzan%C3%A9?rk=2446364;0
  98. „  Zestaw trzech witraży z wizerunkiem Niepokalanego Poczęcia, św. Anny i św. Joachima  ” , na stronie maregionsud.fr .
  99. biograficzny na stronie Zakonu Wyzwolenia [1]
  100. biograficzny na stronie Zakonu Wyzwolenia [2]

Zobacz również

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne