Montlignon

Montlignon
Kościół św. Andrzeja.
Herb
Administracja
Kraj	Francja
Region	Ile-de-France
Departament	Val d'Oise
Miasto	Cyraneczka
Międzywspólnotowość	Społeczność miejska Plaine Vallée
Mandat burmistrza	Alain Goujon 2020 -2026
Kod pocztowy	95680
Wspólny kod	95426
Demografia
Miły	Montlignonnais
Ludność miejska	2 963  mieszk. (2018 )
Gęstość	1043  mieszk./km 2
Geografia
Informacje kontaktowe	49°00′36″ północ, 2°17′06″ wschód
Wysokość	75  m min. 62  m Maks. 185  m²
Powierzchnia	2,84  km 2
Rodzaj	Społeczność miejska
Jednostka miejska	Paryż ( przedmieście )
Obszar atrakcji	Paryż (gmina głównego bieguna)
Wybory
Oddziałowy	Kanton Montmorency
Ustawodawczy	Czwarty okręg wyborczy
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Île-de-France Montlignon Geolokalizacja na mapie: Val-d'Oise Montlignon Geolokalizacja na mapie: Francja Montlignon Geolokalizacja na mapie: Francja Montlignon
Znajomości
Stronie internetowej	http://www.montlignon.fr

Montlignon jest francuski gmina znajduje się w dziale z Val-d'Oise w regionie Île-de-France .

Położone w stosunkowo głębokiej dolinie w lesie Montmorency i pomimo stopniowej integracji z aglomeracją paryską , miasto o asertywnym charakterze mieszkalnym zachowało swoją wiejską strukturę z wokół placu i fontanny, ratuszem, kościołem i szkołami , w zielonym i rzadkim otoczeniu sadów zwieńczonych lasem.

Geografia

Lokalizacja i sąsiednie gminy

Montlignon to małe miasteczko o charakterze mieszkalnym, położone w dolinie Montmorency , 17 kilometrów na północ od Paryża . Znajduje się w małym „kanionie” skierowanym na południe, otoczony lasem Montmorency na wzgórzach, które dzieli na dwie równe części.

Miasto graniczy z Saint-Prix , Eaubonne , Margency , Andilly i Domont .

Gminy graniczące z Montlignon

	Domont
Saint-Prix		Andilly
	Eaubonne	Marżność

• Mapa miasta.
• Zagospodarowanie terenu

Geologia

Wieś leży na piaszczystym podłożu pokrytym warstwą margla . Chroni leżącą pod spodem warstwę gipsu przed infiltracją wody, zapobiegając jego rozpuszczaniu, co pozwala na jego eksploatację pod ziemią. Woda spływająca i infiltracyjna, zatrzymywana przez margiel, tworzy podziemne zwierciadło wody zwane „wschodzącym zwierciadłem wody”. Te ostatnie poprzez buforowanie opóźniają zamarzanie gleby w przypadku temperatur poniżej 0  °C .

Hydrografia

Przez terytorium gminy przepływają dwie rzeki:

• Ru d'Enghien , 14,2 km długości, zaczyna się w lesie w północno-wschodniej części Montlignon, w miejscowości Bouffémont i wpada do Sekwany po przekroczeniu, przekazywanej w przeważającej części, terytoria Eaubonne , Enghien-les-Bains , Épinay-sur-Seine i zaopatrywał dwa stawy Château de la Chasse w górę rzeki, a następnie w dół rzeki Enghien .
• Ru de Corbon również zaczyna się w lesie na zachód od wsi, w mieście Saint-Leu-la-Foret , przejście Saint-Prix , przed dołączeniem RU d'Enghien w Montlignon, przy 78 rue de Paris, po przekraczając dawną N 309 , jej przebieg wynosi 3,9 km.
• Aż do 1970 roku, dwa rus na ich skrzyżowaniu karmiono sztuczne jezioro znajduje się kilkadziesiąt metrów, Nieruchomość Larive , słynny komik z XVIII -tego  wieku i współpracownik Komedii francuskim . Po śmierci aktora w 1827 r. ta wielka posiadłość kilkakrotnie przechodziła z rąk do rąk, by w końcu zostać kupiona przez paryskiego bankiera (Hervé), spadkobiercy zdecydują się scedować majątek na promotora, który wypełni jezioro pod budowę. pojedyncze domy.

Miasto zaopatruje w wodę stacja uzdatniania Méry-sur-Oise , zarządzana przez firmę Veolia Environnement . Woda pitna w Montlignon ma bardzo dobrą jakość bakteriologiczną, zawiera niewiele azotanów , jest słabo fluorowana i stosunkowo mało wapniowa od czasu wprowadzenia nanofiltracji w 1999 roku w zakładzie dystrybucyjnym. Rozprowadzana woda ma pochodzenie powierzchowne, pochodzące z filtracji wody z Oise .

Trasy komunikacyjne i transport

Najważniejszymi drogami przecinającymi miasto są dwie drogi departamentalne.

Droga departamentalna 144 łączy Montmorency z Saint-Leu-la-Forêt przez północną dolinę Montmorency , wzdłuż osi wschód-zachód. Po przecięciu północnej trzeciej części Soisy-sous-Montmorency i południowej części Andilly , przecina całkowicie Margency, zanim utworzy południową granicę Montlignon z Eaubonne . Kontynuuje przez Saint-Prix .

Droga departamentalna 909 (dawniej RN 309 ) łączy Porte d'Asnières w Paryżu z Baillet-en-France przez Argenteuil i centrum doliny Montmorency . Po przejściu przez kilka miast, przecina miasto całkowicie z południa na północ i kontynuuje przez lasy Montmorency, Domont , Bouffémont i Moisselles . Droga dzieli się na dwie jezdnie jednotorowe w mieście. Kierunek północny przechodzi przez środek wsi stanowiąc główną drogę. Kierunek południowy omija centrum od zachodu, przez dzielnice podmiejskie.

Biorąc pod uwagę natężenie ruchu (500 pojazdów w godzinach szczytu), od dawna planowano dwukierunkową obwodnicę z dwoma pasami na zachód od wsi o długości 3,8 km, która powinna wkrótce zostać zrealizowana. Będzie miał chodniki lub pobocza w zależności od odcinka, a także układ rowerowy .

Zgodnie z przepisami te infrastruktury naziemne mają średni wpływ pod względem zanieczyszczenia hałasem . Główne drogi są sklasyfikowane jako kategoria 4, o umiarkowanym poziomie, ale niewielka część D 144 jest sklasyfikowana jako poziom 3 (w pobliżu ronda D 909 / D 144), a także D 909 na odcinku w centrum wieś szosowa, sklasyfikowana w kategorii 3 w części głównej ulicy. Planowane odchylenie na zachód od wsi zalicza się do poziomu 2 (duża uciążliwość). Odchylenie nastąpi głównie na pozostałych przestrzeniach przyrodniczych poprzez usunięcie ich w pobliżu obszarów mieszkalnych, przenosząc tym samym uciążliwość na te nowe działki. Szacuje się, że mechaniczny wzrost przepływu wyniesie co najmniej 500 wozogodzin i osiągnie 1000 do 1200 wozogodzin (w godzinach szczytu). Umożliwiłoby to uczynienie z niej pierwszorzędnej osi drogowej poprzez znaczne zwiększenie transportu towarów samochodami ciężarowymi dla obszarów Chantilly / Argenteuil / Paryż.

Przez miasto nigdy nie przejechała żadna linia kolejowa . Musisz udać się do stacji Ermont - Eaubonne, a następnie wsiąść do autobusu linii 38.01 autobusów Rose, który obsługuje miasto. Firma transportowa (transport regularny i turystyka szkolna) ma swoją siedzibę i garaż, 2 rue des Métiger.

Montlignon znajduje się w osi pasów startowych lotniska Roissy-Charles-de-Gaulle , położonego około piętnaście kilometrów na wschód, którego przelatujące samoloty powodują znaczne zanieczyszczenie hałasem, jak w prawie wszystkich gminach na południu Val-d'Oise.

Pogoda

Montlignon, podobnie jak cała Île-de-France, podlega zdegradowanemu klimatowi oceanicznemu . Położenie miasta na północnym krańcu aglomeracji paryskiej powoduje bardzo nieznaczny wzrost temperatury o jeden lub dwa stopnie w zależności od warunków klimatycznych w porównaniu z obszarami wiejskimi Île-de-France. Ta różnica jest szczególnie widoczna o świcie i ma tendencję do zwiększania się z biegiem lat. Ponadto położenie miasta w osłoniętej fałdzie lasu, osłoniętej od wiatrów północnych, nie sprawia, że ​​rzadko zdarza się kilkustopniowa odchyłka od otoczenia w warunkach ciszy i wysokiego ciśnienia . Ten mikroklimat, uzupełniający charakter gleby, pozwala rozwijać się niektórym odmianom kwiatów i palm.

Średnia roczna temperatura wynosi 11  °C , najzimniejszym miesiącem jest styczeń z + 4  °C  ; najgorętsze miesiące to lipiec i sierpień z + 19  °C (średnia dzienna). Średnia liczba dni, w których temperatura przekracza 25  °C wynosi 40, 8 lub powyżej 30  °C . Na południu Val-d'Oise od 1955 roku średni roczny okres nasłonecznienia wynosi 1719 godzin.

Miesiąc	Jan	luty	Marsz	kwiecień	Może	czerwiec	Lipiec	sierpień	Siedem	Październik	Listopad	Grudzień	Rok
Średnie maksymalne temperatury (° C)	6	7	11	14	18	21	24	24	21	15	9	7	14,8
Średnie minimalne temperatury (° C)	1	1	3	6	9	12	14	14	11	8	4	2	7,1
Średnie temperatury (° C)	4	4	7	10	14	17	19	19	16	12	7	5	11.2
Źródło: Miesięczna klimatologia – lotnisko Roissy, Francja

Planowanie miasta

Typologia

Montlignon jest gminą miejską, ponieważ jest częścią gmin zwartych lub o średniej gęstości, w rozumieniu miejskiej siatki gęstości INSEE . Należy do miejskiej jednostki w Paryżu , a między resortowych aglomeracji obejmującej 411 gmin i 10,785,092 mieszkańców w 2017 roku, z którego jest podmiejska gmina .

Ponadto gmina jest częścią obszaru atrakcji Paryża , którego jest gminą głównego bieguna. Obszar ten obejmuje 1929 gmin.

Toponimia

Wioska jest potwierdzone w 1099 roku pod nazwą Métiger następnie z Molinnom w 1160 , nazwa Moulignon pojawia się po raz pierwszy w 1148 , Molignon , Molignum z XIII th  century Molinons w 1271 Molennium w XIV th  wieku.

Montlignon jest postępującą deformację Moulignon , nazwa wsi aż do XVIII -tego  wieku . Pochodzenie nazwy pochodzi od łacińskiego mollinum , małego młyna, co zdaje się potwierdzać istnienie kilku młynów wodnych na biegu Ru de Corbon.

Wariant, w langue d'nadal OIL, Molin i zdrobnienie przyrostek -ion dał Molinion , „mały młyn”, imię, które z biegiem czasu został niezrozumiany, przechodząc przyciąganie „mont” i „cebuli„, aby stać się Montlognon (Oise), Montlignon (Val-d'Oise) lub Moulignon (Seine-et-Marne).

Historia

Istnienie wsi Métiger jest potwierdzone w 1099 roku, kiedy Raoul Deliès, liczba Pontoise daje mu prawa do tej wsi, jak również sąsiedniej wiosce de Tour do opactwa Saint-Martin-des-Champs .

W XII -tego  wieku , dwór został kupiony przez Suger , opat z Saint-Denis zostały zastawione na Żyda imieniem Ursellus oraz konserwowego 1122 do 1151 . Po wymianie w 1294 r. lenno przeszło na własność rodziny Montmorency .

W XIII -go  wieku , kościół św Andrzeja była prosta kaplica stała się kościołem parafialnym .

Wśród innych panów możemy wymienić prałata Pierre'a de Moulinoux około 1271 roku , Jeana de Hangest do 1379 roku , Karola V , który scedował ją na kapitułę Sainte-Chapelle w Vincennes oraz różne zakony. W 1470 r. wieś liczyła tylko dwunastu mieszkańców.

Montlignon było siedzibą królewskiego bailiwicka i odgrywało stosunkowo ważną rolę sądowniczą. W 1542 r. poświadcza się istnienie więzienia. Został zburzony w 1768 i odbudowany na rogu Grand'rue (rue de Paris) i ruelle Pigis (allée Lucien-Simonnet). Służy głównie do organizowania tam zgromadzeń miejskich.

W XVIII -tego  wieku pierwsze Szkółkarzy osiadł we wsi.

Gmina została utworzona w 1787 r. edyktem Ludwika XVI . Pod koniec XVIII -go  wieku z fabryk płytek ceramicznych, cegły i płytki zaczynają osiedlać. Instalacje te powodują spory ze szkółkarzami i hodowcami drzew, którzy oskarżają innych o niszczenie plantacji przez zanieczyszczenie powietrza . Ostatnie fabryki płytek zamknięto w 1982 r., a ostatni szkółkarze zaprzestali działalności w 1990 r.

Populacja wzrasta gwałtownie w ciągu XIX -tego  wieku , od 130 mieszkańców w 1792 roku do 883 w spisie powszechnym 1901 . W tym okresie wieś otoczyła się pięknymi posiadłościami, miejscami zamieszkania pisarzy i kompozytorów. Silna urbanizacja doświadczana przez dolinę Montmorency tylko nieznacznie dotknęła Montlignon. Stara wieś skupiona wzdłuż rue de Paris stopniowo otaczała się posiadłościami na zboczach wzgórz wśród sadów u podnóża lasu, czyniąc z niej mieszkalne i zielone miejsce w bezpośrednim sąsiedztwie Paryża .

Polityka i administracja

Załączniki administracyjne i wyborcze

Montlignon jest częścią sądu o przykład z Montmorency oraz Instancji , a także handel z Pontoise .

Międzywspólnotowość

Miasto jest członkiem społeczności miejskiej Plaine Vallée . Jest również członkiem kilku związków międzygminnych: międzygminnego konsorcjum sanitarnego regionu Enghien-les-Bains (SIARE), międzygminnego basenu Bussys w Eaubonne, związku gmin masywu leśnego Montmorency i syndykat Emerald (odpady z gospodarstw domowych).

Trendy polityczne

Politycznie Montlignon jest miastem silnie zakotwiczonym na prawicy.

W wyborach prezydenckich w 2002 r. w pierwszej turze prowadzenie objął Jacques Chirac z 25,4%, następnie Jean-Marie Le Pen z 16,5%, François Bayrou z 9,0%, Alain Madelin z 8, 8%, Lionel Jospin z 8,7%. Jean-Pierre Chevènement z 8,1%, następnie Noël Mamère z 5,1%, żaden inny kandydat nie przekroczył progu 3,5%. W drugiej turze wyborcy zagłosowali 86,0% na Jacques'a Chiraca wobec 14,0% na Jean-Marie Le Pena, przy 16,5% wstrzymujących się, co jest wynikiem wyższym niż tendencje krajowe (odpowiednio 82,21% i 17,79%; wstrzymujących się 20,29%).

Referendum w sprawie Traktatu Konstytucyjnego dla Europy z29 maja 2005 r., Montlignonnais zatwierdziło Konstytucję Europejską znaczną większością głosów: 61,85% Tak, 38,15% Nie, przy wstrzymujących się na poziomie 23,64% (cała Francja: Nie – 54,67%; Tak – 45,33%). Liczby te są sprzeczne z trendem departamentalnym w Val-d'Oise (Nie - 53,47%; Tak - 46,53%), ale wyższe niż wyniki w Ile-de-France (Tak 53,99%; Nie 46,01%).

W wyborach prezydenckich w 2007 roku w pierwszej turze prowadzenie objął Nicolas Sarkozy z wynikiem 42,68%, następnie François Bayrou z 23,66%, Ségolène Royal z 16,24%, Jean-Marie Le Pen z 9,08%, żaden inny kandydat nie przekroczył 2 próg %. W drugiej turze na prowadzenie wyszedł Nicolas Sarkozy z bardzo silną przewagą 68,27% wobec 31,73% dla Ségolène Royal (wynik krajowy: odpowiednio 53,06 i 46,94%).

Lista burmistrzów

Lista kolejnych burmistrzów

Kropka		Tożsamość	Etykieta	Jakość
1802	1816	Jean Mauduit znany jako La Rive
1824	1826	Jean Mauduit znany jako La Rive
1896	1904	Leopold Monneau
1904	1912	D. Gosmont
1912	?	Paweł Gonin
Brakujące dane należy uzupełnić.
1947	1955	A. Demouy
1955	1961	J. Josem
1961	1971	D. Demouy
Marzec 1971	Marzec 1983	P. Janinet
Marzec 1983	W toku (stan na 29 kwietnia 2014)	Alain Goujón	RPR, potem UMP - LR	Zarządzanie doradztwo Przewodniczący Rady Nadzorczej i Val-Foret (? → 2014) 2 E wiceprezes sprzedaży i Val-Foret (2014 → 2016) ponownie wybrany na kadencję 2014-2020 w
Brakujące dane należy uzupełnić.

Budżet i podatki

Przy stawce podatku mieszkaniowego w wysokości 14,57% w 2006 r. presja podatkowa dla osób fizycznych w Montlignon jest średnia dla departamentu. Stawka departamentalna Val-d'Oise została ustalona w tym samym roku na 5,88% wartości czynszu. Dla porównania, wskaźnik ten (wliczając udział związkowy) wyniósł 13,87% w Saint-Prix , 14,57% w Eaubonne, 15,60% w Margency lub 17,11% w Montmorency , sąsiednich gminach o równoważnej populacji.

Ludność i społeczeństwo

Demografia

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis jest obecnie oparty na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów gminy przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2008 roku.

W 2018 r. miasto miało 2963 mieszkańców, co stanowi wzrost o 9,78% w porównaniu do 2013 r. ( Val-d'Oise  : + 3,67%  , Francja z wyłączeniem Majotty : + 2,36%).

Ewolucja populacji   [  edytuj  ]

1793	1800	1806	1821	1831	1836	1841	1846	1851
209	264	245	283	299	344	380	405	419

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (1)

1856	1861	1866	1872	1876	1881	1886	1891	1896
521	609	758	652	690	726	788	803	860

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)

1901	1906	1911	1921	1926	1931	1936	1946	1954
883	859	860	874	1,045	1157	1,051	1,064	1,398

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)

1962	1968	1975	1982	1990	1999	2006	2007	2008
1487	1,759	2041	2205	2 505	2 427	2 505	2516	2527

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (4)

2013	2018	-	-	-	-	-	-	-
2699	2 963	-	-	-	-	-	-	-

Od 1962 do 1999: ludność bez podwójnego liczenia  ; dla następujących dat: ludność gminna .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego

Sporty

W Acsm oferty kulturalnych i sportowych dla mieszkańców, takie jak malarstwo, gimnastyka, tenis, aikido, judo lub tańczyć. Miasto posiada korty tenisowe (allée Lucien-Simonnet).

Zdrowie

Montlignon ma trzech lekarzy, fizjoterapeutę, osteopatę, dwie pielęgniarki, pedicure i dwa domy dla osób starszych.

Gospodarka

Montlignon to małe miasteczko o zasadniczo mieszkalnym powołaniu, a jego życie gospodarcze pozostaje ograniczone pomimo znacznej tkanki handlowej.

W 2018 roku miasto posiada garaż, minimarket, dwie restauracje, sklep tytoniowy, piekarnię, aptekę, salon fryzjerski i instytut estetyczny. W mieście działa poczta (12, rue de Paris), czynna od poniedziałku do piątku w godzinach 9-12 i 15-17 oraz w soboty 9-12.

Lokalna kultura i dziedzictwo

Miejsca i zabytki

• Kościół i ratusz.

• Stary stos.

• Zadaszony dom do mycia.

• Fundacja Pigny.

• Memoriał.

Montlignon nie posiada żadnego zabytku sklasyfikowanego ani zarejestrowanego na swoim terytorium.

• Saint-André Kościół, 8 rue de Paris: Mała sanktuarium w zależności od parafii w Andilly jest potwierdzone w tym miejscu od 1160 , i to staje się posiadanie benedyktyńskim klasztorze w Saint-Prix (zwanej czarnej Priory Tour) w początek XIII -go  wieku . W 1836 roku tylko miejscem kultu potem porzucenie został oficjalnie wzniesiony w kaplicy królewskiej przez rozporządzenia, i konieczne będzie czekać osiem więcej lat, tak że Montlignon nie staje się niezależna parafia Saint-Prix. Kaplica została następnie w dużej mierze zmienione i powiększone, ale chevet i przypory z bocznych naw wydają się pozostawać w średniowiecznych pozostałości . Obecny kościół składa się z nawy o trzech przęsłach z nawami bocznymi od północy i południa, kwadratowego chóru z płaską apsydą oraz dwóch bocznych kaplic chóru w ciągu naw bocznych. Kaplice te mają fasady ze szczytami od północy i południa, podobnie jak drugie i trzecie przęsło nawy północnej. Pierwsze przęsło podtrzymuje górny dzwon , zakończone gotyckim piętrze i strzałą w ramie , flankowane czterema sterczynami . Fasada zachodnia poprzedzona jest gankiem również w stylu neogotyckim. Zegar pochodzi z 1874 roku . Dzwon, postawiony w 1707 roku , nosił imię Charlotte .
• Okrągła wieża i uczennice, Rue des Rosiers: Mała wieża gruz z dachu w Pepper Shakers to głupota z XIX th  century , będąc częścią parku dużego majątku. Od czasu przejęcia przez miasto w 1877 r. ustąpił miejsca szkole żeńskiej i miejskiemu skwerowi. Szkoła została zbudowana w 1889 roku pod naciskiem inspektora akademii , według planów architekta Beaudoin. Pierwotnie miała tylko jedną dużą klasę i parterowe mieszkanie dla nauczycieli. W 1904 r. rada miejska podjęła decyzję o podwojeniu pojemności szkoły, modernizując mieszkanie i budując drugie skrzydło , skrupulatnie respektując pierwotny styl architektoniczny. W 1957 r. wybudowano przedszkole i szkołę podstawową, a w 1997 r. dobudowano nowe budynki.
• Palik, rue des Rosiers: Mały budynek z ramą na obróbkę blacharską , ze stopniami stabilizacyjnymi na ścianach rynnowych i szczytach, jak dom z muru pruskiego . Zagrożony rozbiórką na terenie, na którym pierwotnie stał, stos został przeniesiony na obecne miejsce, aby zapewnić jego ochronę.
• Miejska umywalnia , rue du Lavoir: ta duża, zadaszona umywalnia jest prostopadła do ulicy, a jej długa prostokątna umywalka znajduje się poniżej poziomu tej ostatniej. Budynek ceglany nie posiada ściany szczytowej od strony ulicy, a ścianę wschodnią przepruto półkolistymi oknami wpuszczającymi światło dzienne. Zachowały się tam jeszcze drewniane drążki służące do wieszania prania, a także wieszak ścienny do wieszania przyborów kuchennych.
• Dawna cegielnia Maxa Lefebvre'a, rue de Paris: Cegielnia była przemysłem o długiej tradycji w Montlignon, tradycyjnie w konflikcie z szkółkarzami z powodu szkodliwych oparów wydzielanych podczas gotowania. Problem ten rozwiązuje budowa zamkniętych pieców pierścieniowych z ciągłym ogniem, zastępujących gotowanie w stosach oraz budowa kominów o wysokości 30  m . Ostatnia cegielnia Maxa Lefebvre'a zakończyła jednak swoją działalność w 1970 roku .
• Willa "La Mayotte", 165 rue de Paris: Ten duży dom z muru pruskiego z 1892 roku nawiązuje do tradycyjnego stylu alzackiego i został zbudowany dla przemysłowca pochodzenia alzackiego, Frédérica Schœna ( 1840 - 1912 ). Dom wywarł silne wrażenie na ówczesnych mieszkańcach, wierząc, że zostaną przeniesieni w Wogezy . Na cmentarzu do dziś można zobaczyć stelę pogrzebową dobroczyńców miasta Fritza (Frédérica) Schœna i jego żony Marie z domu Schlumberger: płaskorzeźba na steli przedstawia oboje małżonków.
• Zamek Larive Larive ulica: Pochodzący z końca XVIII -tego  wieku , wielka flaga z podłogi i pół to jeden z pierwszych budynków ścian młyński wynika z łączenia rogu w kamieniu . Nazywany również Moulin Larive , domena tego małego zamku została stworzona przez aktora Larive ( 1747 - 1827 , kilkukrotny burmistrz Montlignon, z zamiarem stworzenia zakładu termalnego w konkurencji z Enghien-les-Bains . powoduje lawinę błotną w wioskę i przeradza się w fiasko, zmuszając właściciela do podziału jego domeny.W ten sposób powstają domeny przysiółka Larive i Bois Larive.Rue de Rubelles, stela przechowuje pamięć Larive, Jean Mauduit jego prawdziwe nazwisko.
• Oranżeria i gołębnik zamek powiedział White House  : Są zależności od dawnego hotelu lordly własność kanoników Spośród Sainte-Chapelle de Vincennes z XIV -tego  wieku i sprzedawane jako majątku narodowego w 1790 roku . Sam zamek został rozebrany środku XX th  century , a obszar dziesięciu hektarów jest obecnie własnością przez Ministerstwo Edukacji . Oranżeria z klasycznym stylu z siedmiu dużych okien i dachu w Mansard i mały ośmiokątny gołębnik drewno pomalowane dniem dachu cynk od pierwszej połowy XIX -go  wieku .
• Fundacja Pigny, place du Souvenir: Utworzona w 1906 przez wdowę po architektu Pigny, rodem z Montlignon, jej celem jest oferowanie edukacji szkolnej i kształcenia zawodowego sierotom.
• Pomnik wojenny , Place du Souvenir: Wzniesiony w 1921 roku przed fundacją Pigny, nosi imiona czterdziestu dwóch Montlignonnais, którzy zginęli za Francję podczas I wojny światowej . Ten pomnik ma niezwykły wzór. Rzeźbiarz F. Stoll wykonał płaskorzeźbę przedstawiającą włochatego mężczyznę, który po powrocie z pola bitwy odnajduje swojego starego ojca i opowiada mu bolesne epizody zwycięstwa. Napis na szczycie steli w tle sceny nawiązuje do tej historii: „Ojcze, zginęli jak bohaterowie. ” .
• Fort de Montlignon: Został zbudowany w 1874 roku w celu obrony doliny Montmorency, a zwłaszcza drogi z Eaubonne do Domont . Jest zbudowany między miastami Montlignon i Andilly. Dziś w forcie mieści się Narodowe Centrum Strzeleckie Policji.
• Château de la Chasse w lesie Montmorency: Ten popularny cel spacerów jest często kojarzony z Montlignon, ale w rzeczywistości znajduje się na terytorium Saint-Prix, mniej niż 200  m od granicy miasta. Montlignon dociera do południowo-wschodniego brzegu stawu w pobliżu zamku, a także praktycznie dużej części brzegu południowo-zachodniego.

Obiekty kulturalne

Miasto o charakterze zasadniczo mieszkalnym ma stosunkowo ograniczone życie kulturalne. Ale mimo to ma tkankę skojarzeniową, dom sztuki (4, rue des écoles), szkołę muzyczną (utworzoną w 1995) i salę balową (10, rue des Écoles).

Niewielka biblioteka miejska (3, place des Écoles) jest obecnie połączona w sieć z innymi bibliotekami mediów gmin aglomeracji (komputeryzacja w tle, jedna karta dostępu). Był otwarty w 2007 r. w poniedziałek wieczorem, we wtorek po południu, środę rano i po południu oraz w sobotę rano, z roczną subskrypcją dziesięciu euro (dla osób poniżej osiemnastego roku życia wstęp wolny). Czas na bajkę organizowany był w środy o 15:30 dla dzieci.

Osobowości związane z gminą

• Jeanne-Florentine Bourgeois znana jako Mistinguett , mieszkała w Montlignon
• Eugène Émile Paul Grindel, znany jako Paul Éluard , mieszkał w Montlignon rue des Écoles, gdzie jego matka posiadała duży dom.
• Victor Hugo , który uwiecznił imię w Kontemplacjach  :

Czy wiesz na wzgórzu?
Kto dołącza do Montlignon do Saint-Leu
Taras, który opada?
Między ciemnym drewnem a błękitnym niebem?

• Mieszkał tam Jean Mauduit dit Larive , był burmistrzem wsi i tam zmarł.
• Alfred de Musset zatrzymał się na chwilę w Château du Grand-Bury, na skraju terytorium Margency. Zaprosił tam George Sand .
• Jean-Baptiste Pigny , architekt.

Heraldyka

	Ramiona Montlignon są ozdobione w następujący sposób: Azure, szewron Or, w towarzystwie dwóch półksiężyców Argent i na podstawie croisette pattée tego samego Coat of arms od Montlignon jest to, że rodziny Maleyssie, panami lenno z Maugarny. Został wybrany do reprezentowania miasta na początku lat 70 - tych .

Montlignon w kinie i telewizji

• 1970  : The Assassins Zakonu od Marcel Carné był strzał, w części, w Montlignon.
• 2007  : Go Fast przez Olivier Van Hoofstadt z Roschdy Zem był częściowo kręcony w Fort de Montlignon.

Zobacz również

Bibliografia

• Jean Bastard, Jacques Delaplace, Montlignon wczoraj i dziś , wyd. du Valhermeil, 2009, 175 s.
• Jean Delbée, Historia Montlignon , Francuskie Towarzystwo Wrażeń, Paryż, 1914, 155 stron.
• Państwo Ducœur i Claude Adam , „  Dziedzictwo gmin Val-d'Oise: Montlignon  ”, Collection Le Patrimoine des Communes de France , Paryż, Flohic Éditions, tom.  II,Październik 1999, s.  751-759 ( ISBN  2-84234-056-6 )

Powiązane artykuły

• Lista gmin w Val-d'Oise
• Las Montmorency

Linki zewnętrzne

• Strona Ratusza
• Strona społeczności aglomeracyjnej

Uwagi i referencje

Uwagi

1. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gmin wiejskich i miejskich opublikowanym w listopadzie 2020 r., zgodnie z nową definicją wsi, zwalidowaną na14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
2. Pojęcie obszaru atrakcyjności miast zastąpiło m.inpaździernik 2020, obszaru miejskiego , aby umożliwić spójne porównania z innymi krajami Unii Europejskiej .
3. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.

Bibliografia

1. „  sąsiednie Montlignon Commons  ” na Geoportalu ..
2. skurczu i pęcznienia
3. SANDRE - Strumień: ru d'Enghien
4. SANDRE - Strumień: Ru de Corbon
5. Strona internetowa DDASS95
6. Zobacz Atlas wody w Val d'Oise
7. SEDIF - Méry-sur-Oise
8. Miejsce Rady Generalnej Val-d'Oise - Odchylenie RD 909 - Gminy Eaubonne, Montlignon, Saint-Prix
9. Zapobieganie hałasowi z infrastruktury transportu lądowego – Ustawodawstwo i regulacje
10. Rzetelna klasyfikacja infrastruktury lądowej w Val-d'Oise
11. Météo France - Klimatologia
12. lotniska Roissy Charles de Gaulle odległy o 15 kilometrów na wschód równinie jest stacja odniesienia dla departamentu Val-d'Oise.
13. „  Typologia miejska/wiejska  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja: 6 kwietnia 2021 r . ) .
14. "  miejska gmina - definicja  " , na tej stronie INSEE (konsultacje na 6 kwietnia 2021 ) .
15. „  Zrozumienie siatki gęstości  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 6 kwietnia 2021 r . ) .
16. „  Paris Urban Unit 2020  ” , na https://www.insee.fr/ (dostęp 6 kwietnia 2021 ) .
17. "  Baza jednostek miejskich 2020  " , na www.insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 6 kwietnia 2021 r . ) .
18. Vianney Costemalle, „  Zawsze więcej mieszkańców w jednostkach miejskich  ” , na stronie Narodowego Instytutu Statystyki i Studiów Ekonomicznych ,21 października 2020 r.(dostęp 6 kwietnia 2021 r . ) .
19. „  Wykaz gmin wchodzących w skład zlewiska Paryża  ” , na stronie Narodowego Instytutu Statystyki i Studiów Ekonomicznych (zamieszczone w dniu 6 kwietnia 2021 r . ) .
20. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w zlewni miasta  ” , na terenie Narodowy Instytut Statystyki i Studiów Ekonomicznych ,21 października 2020 r.(dostęp 6 kwietnia 2021 r . ) .
21. Ernest Nègre, Generał Toponimia Francji - Tom 2 - Strona 1352
22. Hippolyte Cocheris, Stare nazwy gmin Seine-et-Oise , 1874, praca umieszczona w Internecie przez Corpus Etampois .
23. Xavier Barral i Altet, Artyści, rzemieślnicy i produkcja artystyczna w średniowieczu, strona 168
24. Siedziba Rady Generalnej - Administracja Val-d'Oise
25. Ministerstwo Sprawiedliwości – Departamentalna Rada Dostępu do Prawa Val-d'Oise
26. Sondaż prezydencki 2002 – Montlignon
27. Sondaż z 29 maja 2005 r. dotyczący konstytucji europejskiej - Montlignon
28. Sondaż prezydencki 2007 - Montlignon
29. Historia Montlignon, s.  152
30. „  Nowy prezes wspólnoty agglo Val-et-Forêt  ”, Le Parisien, wydanie Val-d'Oise ,23 kwietnia 2014( przeczytaj online ).
31. Oficjalna strona prefektury Val d'Oise - lista burmistrzów, 3 sierpnia 2009 [PDF] )
32. "  Burmistrzowie Val-d'Oise  " [PDF] , wybrani urzędnicy Val-d'Oise , prefektura Val-d'Oise,29 kwietnia 2014(dostęp 13 września 2015 r . ) .
33. Oficjalna strona internetowa Dyrekcji Generalnej ds. Podatków
34. Taxe.com - Montlignon
35. Organizacja spisu na insee.fr .
36. Departamentalny kalendarz spisu ludności , na stronie insee.fr .
37. Od wiosek Cassini po dzisiejsze miasta na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
38. Insee — Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
39. M. i Mme Ducœur Claude Adam , "  Dziedzictwo gmin Val-d'Oise: Montlignon  " Kolekcja Le Patrimoine des Gminy de France , Paryż, Flohic edycjach tom .  II,Październik 1999, s.  751-759 ( ISBN  2-84234-056-6 ).
40. [PDF] Val-d'Oise Turystyka i rekreacja Komitet, Val-d'Oise - grunty filmowania ( czytać on-line ) , s.  65-66.