Saint-Prix (Val-d'Oise)
Saint-Prix jest francuski gmina znajduje się w dziale z Val-d'Oise , w regionie Île-de-France .
Jej mieszkańcy są nazywane przez Saint-Prissiens .
Geografia
Miasto położone jest 15 km na północ od Paryża , na południowym skrzydle rozległego wzgórza, na którym znajduje się las Montmorency . Dominuje w dolinie Montmorency .
Saint-Prix graniczy z Montlignon , Eaubonne , Ermont , Saint-Leu-la-Forêt , Bouffémont , Chauvry i Domont . Miasto obsługiwane jest przez stację Gros Noyer-Saint-Prix , znajdującą się w miejscowości Ermont .
Gminy przygraniczne
-
Mapa miasta.
-
Zagospodarowanie terenu
Planowanie miasta
Typologia
Saint-Prix jest gminą miejską, ponieważ wchodzi w skład gmin zwartych lub zagęszczenia pośredniego, w rozumieniu siatki gęstości gmin INSEE .
Ponadto gmina jest częścią obszaru atrakcji Paryża , którego jest gminą głównego bieguna. Obszar ten obejmuje 1929 gmin.
Toponimia
Turnus w 1175, Tour lub Tourn , To lub Torn w 1193, Tou w 1648, Ty w 1691.
Dawniej „Thor” lub „Thür”, pochodzenia germańskiego, obecną nazwę wieś zawdzięcza św. Owernii zamordowanej w 676 r., której relikwie zostały umieszczone w klasztorze założonym przez mnichów, którzy otrzymali je od Jeana de Tour, skarbnika Świątyni z Paryża. Pielgrzymka do relikwii Saint-Prix rozwinęła się iw ten sposób w 1536 roku pojawiła się nazwa „Saint-Prix” .
Historia
Istnienie wioski Tour zostało potwierdzone w 1099 r., kiedy Raoul Deliès, hrabia Pontoise, przekazuje swoje prawa do tej wioski, a także sąsiedniej wioski Métiger do opactwa Saint-Martin-des-Champs .
We wsi znajduje się zaledwie 40 mieszkańców, w 1470 roku, to wtedy zależy od panowania w Montmorency który założył XII th wieku w lesie Montmorency Priory zamienił się w polowanie powołania w 1460 roku i był odwiedzany przez Ludwika XI .
Podczas Rewolucji Francuskiej miasto przyjęło nazwę Bellevue-la-Forêt .
Polityka i administracja
Załączniki administracyjne i wyborcze
Załączniki administracyjne
Przed ustawą z 10 lipca 1964 miasto było częścią departamentu Seine-et-Oise . Reorganizacja regionie paryskim w 1964 roku sprawiły, że miasto należy teraz do departamentu Val-d'Oise i jego Okręg Pontoise po skutecznego przeniesienia administracyjnego1 st styczeń 1968.
Była częścią kantonu Montmorency od 1801 do 1815 , kiedy to dołączyła do kantonu Taverny de Seine-et-Oise. Podczas zakładania Val-d'Oise, miasto łączy się z kantonem Saint-Leu-la-Forêt . W ramach redystrybucji kantonów z 2014 r. we Francji ten terytorialny okręg administracyjny zniknął, a kanton jest jedynie okręgiem wyborczym.
Saint-Prix jest częścią sądu o przykład z Montmorency , i że w sądzie , a także handlu z Pontoise .
Połączenia wyborcze
Do wyborów wydziałowych , miasto jest członkiem od kantonu Domont od 2014 roku
Do wyboru deputowanych jest częścią trzeciego okręgu wyborczego Val-d'Oise .
Międzywspólnotowość
Saint-Prix, która do tej pory nie była członkiem żadnej międzygminnej, dołączyła do społeczności aglomeracyjnej Plaine Vallée, kiedy powstała w 2016 roku , publicznej instytucji współpracy międzygminnej (EPCI) z własnym systemem podatkowym i do której gmina przekazała pewną liczbę swoich kompetencji, na warunkach określonych w ogólnym kodeksie władz lokalnych .
Trendy i wyniki polityki
Jean-Pierre Enjalbert, burmistrz miasta od 1995 roku, stoi na czele listy w wyborach europejskich 7 czerwca 2009na liście Debout la République (obecnie Debout la France ) okręgu wyborczego Île-de-France, a także z listy z 2015 r. Podczas wyborów samorządowych i kantonalnych w 2008 r. był wspierany przez Génération écologie .
Po atakach z 11 września 2001 r. pan Enjalbert odmówił wydania zaświadczeń o przyjęciu „ obywatelom krajów regularnie cytowanych w sprawach o międzynarodowy terroryzm lub z krajów, w których ogłoszeniu tragedii towarzyszyły sceny radości, które właśnie przeżyły na Zachodzie ”.
W pierwszej turze wyborów samorządowych w Val-d'Oise w 2014 r. lista DVD prowadzona przez ustępującego burmistrza Jean-Pierre Enjalberta zdobyła bezwzględną większość oddanych głosów 2615 głosów (84,71%, wybrano 27 radnych miejskich, w tym 4 członków gminy). ), w dużej mierze pokonując listę PS-PCF-EELV pod przewodnictwem Corinne Selmi (472 głosy, 15,28%, 2 wybranych radnych gminnych).
W tych wyborach 41,59% głosujących wstrzymało się od głosu.
W pierwszej turze wyborów samorządowych w Val-d'Oise w 2020 r. lista DVD kierowana przez Céline Villecourt – wspierana przez ustępującego burmistrza Jean-Pierre Enjalberta, który nie kandydował na urząd – uzyskała absolutną większość oddanych głosów, z 1332 głosami. (63,94%, 24 wybranych radnych gminnych, w tym 2 radnych gminnych), znacznie wyprzedzając DIV pod przewodnictwem Laurenta Lacagne (751 głosów, 36,05%, 5 wybranych radnych gminnych).
Podczas tego sondażu naznaczonego pandemią Covid-19 we Francji 62,14% głosujących wstrzymało się od głosu.
Lista burmistrzów
Lista kolejnych burmistrzów
Kropka
|
Tożsamość
|
Etykieta
|
Jakość
|
---|
Brakujące dane należy uzupełnić.
|
1884
|
1893
|
Auguste Rey
|
|
Prawnik i historyk
|
1921
|
1925
|
Louis de Boislislelis
|
|
|
Brakujące dane należy uzupełnić.
|
Marzec 1971
|
Styczeń 1995 |
Christian Dufresne |
SE
|
Zrezygnowany
|
Styczeń 1995
|
Czerwiec 1995
|
Guillaume Dufresne
|
SE
|
Siostrzeniec Christiana Dufresne
|
Czerwiec 1995
|
maj 2020 |
Jean-Pierre Enjalbert |
DLF
|
Radca Generalny St-Leu-la-Forêt (2001 → 2015) Wiceprezes Zarządu Plaine Vallée (2016 → 2020)
|
maj 2020 |
W toku (stan na 17 czerwca 2021 r.)
|
Celine Villecourt
|
LR
|
Wiceprzewodniczący CA Plaine Vallée (2020 →) Radny departamentu Domont (2021 →)
|
Ludność i społeczeństwo
Demografia
Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis jest obecnie oparty na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów gminy przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis ludności objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2006 roku.
W 2018 r. miasto liczyło 7123 mieszkańców, co oznacza spadek o 0,67% w porównaniu do 2013 r. ( Val-d'Oise : + 3,67% , Francja z wyłączeniem Majotty : + 2,36%).
Ewolucja populacji [ edytuj ]
1793 |
1800 |
1806 |
1821 |
1831 |
1836 |
1841 |
1846 |
1851 |
---|
522 |
476 |
477 |
438 |
485 |
475 |
440 |
456 |
457 |
Ewolucja populacji [ edytuj ] , ciąg dalszy (1)
1856 |
1861 |
1866 |
1872 |
1876 |
1881 |
1886 |
1891 |
1896 |
---|
440 |
429 |
461 |
474 |
480 |
510 |
576 |
556 |
567 |
Ewolucja populacji [ edytuj ] , ciąg dalszy (2)
1901 |
1906 |
1911 |
1921 |
1926 |
1931 |
1936 |
1946 |
1954 |
---|
611 |
761 |
839 |
1,042 |
1597 |
1997 |
2,522 |
2,562 |
2999 |
Ewolucja populacji [ edytuj ] , ciąg dalszy (3)
1962 |
1968 |
1975 |
1982 |
1990 |
1999 |
2006 |
2011 |
2016 |
---|
3 825 |
4302 |
5435 |
4981 |
5 623 |
6 767 |
7214 |
7243 |
7 201 |
Ewolucja populacji [ edytuj ] , ciąg dalszy (4)
2018 |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
---|
7 123 |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
Od 1962 do 1999:
ludność bez podwójnego liczenia ; dla następujących dat:
ludność gminna .
(Źródła: Ldh /
EHESS / Cassini do 1999 r., następnie
Insee od 2006 r.)
Histogram rozwoju demograficznego
Kulty
Społeczność muzułmańska Ahmadiyya , muzułmański ruch religijny wywodzący się z subkontynentu indyjskiego uważany za heretycki przez inne odłamy islamu , założył w gminie Saint-Prix swój pierwszy meczet we Francji w 2008 roku
Pielgrzymka Saint-Prix
Około 1090 r. wybudowano kościółek we wsi Tour pod opieką św . Fiakry . W 1278 r. Jean de Tour, pan wsi i skarbnik świątyni podarował kościołowi relikwie św. Prix , biskupa Clermont , zamordowanego w 674 r .
Odtąd coraz więcej pielgrzymów przybywało, aby medytować nad relikwiami świętego, który podobno dokonał wielu cudów. Ta pielgrzymka jest przeznaczony dla osób z upośledzeniem „ręce i nogi”. W 1520 nazwa Saint-Prix zastąpiła nazwę Tour. Kościół, a następnie stał się zbyt mały, jest znacznie powiększył XVI th i XVII th stulecia (kaplice, prezbiterium ). Przez wieki, pielgrzymka jest zapomniany i kościół, który jest zapisany z ruin przez przywrócenie XIX th wieku.
Od ponad dziesięciu lat pielgrzymkę wznawiają pielgrzymi z Paryża do Saint-Prix. Od 2010 roku w najbliższą niedzielę parafianie odbywają procesję z relikwiami św25 stycznia. M gr Jean-Yves Riocreux przewodniczył niedzielnej pielgrzymki27 stycznia 2011.
Lokalna kultura i dziedzictwo
Miejsca i zabytki
Saint-Prix ma na swoim terenie trzy zabytki :
-
Kościół Starej Wsi (wpisany jako zabytek historyczny w 1926 r.):
Pierwszy kościół romański , do którego mogą należeć gzymsy na wschód i zachód od podstawy dzwonnicy , został podarowany opactwu Saint-Martin de Pontoise ok. 1085 r. i w tym samym czasie powstał klasztor . Patronem parafii był wówczas Saint Germain .
Od końca XII th wieku do około 1220 roku, kościół został gruntownie przebudowany w stylu gotyckim prymitywny i zachowuje ten czas plan i harmonogram ogólny, ale bardzo małe elementy elewacyjne: Są to głównie stolice północ od nawy ; z bateriami Na wschód od wieży, która wznosi się nad transeptem ; z podłogi dzwonnicy dzwonnicy; oraz wysokie zablokowane okna w prawej części chóru .
W XV th century, wzrost o pielgrzymce do świętego Cena , którego Kościół ma prawdopodobnie relikwie od początku, że ten drugi wypiera szef Pierwszy, który już dawno zostały skasowane. Po stuletniej wojny kościół został niemal całkowicie przebudowany po raz drugi: najpierw nawa jest łukowe głowic w stylu gotyku w końcu XV -go wieku, a w drugiej połowie XVI -tego wieku, duże pasaże były wykorzystywane jako podmurówkę (poza północą od nawy) przebudowano niemal całkowicie nawy boczne (poza północą nawy), a na fundamentach starej zbudowano nową apsydę . Od tego czasu dominującym stylem kościoła jest renesans , nawet jeśli struktura pozostaje gotycki.
W XVII -tego wieku, zakrystię i kaplice zostały dodane do południowej nawy. Kaplice i pierwsza zatoka nawy, niestety częściowo rozebrany około 1836 roku , oraz zmiany w późnym XIX th century jeszcze zmienić wygląd zewnętrzny nawy. Zainteresowanie kościoła polega w dużej mierze na jego złożoności architektonicznej, widocznej zwłaszcza we wnętrzu, oraz bogatym wyposażeniu.
-
Zamek myśliwski w lesie Montmorency , niedaleko Funduszu Drogowego (zarejestrowany zabytek w 1933 roku):
Obecny zamek pochodzi z ufortyfikowanego domu z XII th wieku, składający się z kwadratu dom 20 m po stronie, obwarowane pod kątami przez cztery okrągłe wieże. Rozebrano je w 1728 r., a dom zastąpił współczesny dom. Jednym z pierwszych znanych właścicieli jest Mathieu II de Montmorency w 1208 roku. Guillaume de Montmorency przyjmuje tam króla Ludwika XI na polowanie. Zamek przeszedł następnie do domu Condé , a następnie został kupiony przez Ludwika Bonaparte w ramach Pierwszego Cesarstwa .
W ramach Restauracji Condés odzyskali zamek, ale wkrótce przekazali go Sophie Dawes , baronowej Feuchères. Dziś jest domeną Nadleśnictwa Państwowego .
-
Cmentarz Bosc , w pobliżu zamku (wpisany jako zabytek w 1933 r.): Jest to mały rodzinny cmentarz, na którym spoczywa przyrodnik Louis-Augustin Bosc d'Antic (1759-1828, jego żona, córka i kilkoro rodziców). Bosc odkrył las Montmorency, gdy był prezesem Towarzystwa Przyrodników Francuskich, wkrótce po rewolucji.
Możemy również wskazać:
- Old Rectory St. Cross St Jacques: Został zbudowany w XII th wieku na miejscu starej dziesięcinę stodole . Został on przebudowany w XVII th i XIX th stulecia, ale zachowuje ramkę z końca XVII th wieku . Zbudowany na pochyłym terenie ma sześć poziomów z jednej strony i tylko trzy z drugiej. Najgłębszą piwnicę odkryto dopiero w 1980 roku ; składa się z dwukrotnie trzech sklepień żebrowych wspartych na dwóch środkowych filarach.
- Château de la Ferme, 1 rue Auguste-Rey: Został zbudowany dla aktora Larive'a od 1791 roku na miejscu wcześniej zburzonej farmy. Duża rezydencja w stylu klasycystycznym została przejęta w 1928 r. przez siostry maristki, które uczyniły z niej nowicjat . Od 1958 roku Château de la Ferme jest domem rekolekcyjnym o nazwie Massabielle.
- Maison de Michel-Jean Sedaine , 47 rue Auguste-Rey: Dramaturg mógł nabyć ten dom w 1780 roku dzięki hojności Katarzyny Wielkiej i rozbudować go w 1792 roku . W domu zachowuje swoje elewacje z końca XVIII -tego wieku.
- Fontanna Saint-Pry, Fountain Square do pielgrzymów: To jest związane z pielgrzymką, która rozwinęła się wokół relikwii św pry (lub ceny) na koniec XIV th wieku i nabrała rozpędu w następnym stuleciu. Średniowieczną fontannę odrestaurowano w 1870, a następnie w latach 90. XX wieku . Znajduje się w nasypie podtrzymywanym murem oporowym, we wnęce pod ostrołukowym sklepieniem kolebkowym . Dwie kolumny z kapitelami obramowują ostrołukowy otwór, a na końcu niewielkiego pomieszczenia zamkniętego piękną bramą z kutego żelaza , w niszy znajduje się polichromowany posąg świętego.
- Muzeum Archeologiczno-Historyczne, rue d'Ermont 45: Muzeum mieści się w dawnym klasztorze Białych , do którego w 1526 r. przenieśli się kanonicy opactwa św. Wiktora w Paryżu ze szkodą dla ich dawnego klasztoru w pobliżu fontanny Sainte-Radegonde. W rezultacie klasztor przyjął również przydomek klasztoru Sainte-Radegonde . Archeologiczne wydobyły chłodnicę z XVI, XX wieku piwnicy XII p wieku w dziedzińca piwnicy 1537 i sklepieniem 1560 . Ten kontekst predestynuje dom na siedzibę muzeum archeologicznego. Prezentuje kolekcję przedmiotów z wykopalisk w sąsiedztwie kościoła i klasztoru zdobione wazony XII -tego wieku , niezwykłe ceramiki, dzbanki i picia szklanki z okresu od XVI TH i XVII -tego wieku. Prezentacja narzędzi i przedmiotów świadczy o obecności winorośli i koronek od kilku stuleci. (Odwiedź pierwszą sobotę każdego miesiąca, od 14.00 do 18.00, z wyjątkiem świąt.)
- Krzyż Celestine : Został zbudowany w XVII th wieku na skrzyżowaniu ulicy Maubuisson i Rue du Château de la Chasse, w pobliżu twierdzy w Maubuisson, własność klasztorze Cluny Saint-Martin-des-Champs od XI th wieku. Określenie Świadczą przekroju Celestine z XVI, XX wieku . Następnie krzyż zostaje przeniesiony na stary cmentarz. Wyróżnia się znaczną wysokością lufy . Jej rzeźbiona ambona była używana podczas procesji w Niedzielę Palmową do tradycyjnych pieśni.
-
Krzyż hosannière zamiast krzyża: Został zbudowany w XVII -tego wieku , a także ma bardzo wysoki był cienki naraz. Krzyż może oznaczać miejsce jednej z bram wsi zniszczonych w 1662 roku .
- Zamek Taras: Został zbudowany w XVIII th wieku na miejscu pierwszego zamku XVI -go wieku ostoją Maubuisson. Około 1840 r. powitał Victora Hugo i opata La Mennais , zanim stał się domem starców dla starszych księży dzięki zapisowi pod nazwą Maison Saint-Joseph. Siostry marystki przejęły zamek w 1939 r. i otworzyły tam swoją szkołę różańcową. Kiedy ta ostatnia przeniosła się do Saint-Leu w 1947 roku , siostry przeniosły się do domu spokojnej starości.
- Temple of Love i fontanną, alei kasztanowców / podjazd Maples: Podłużny zbiornik fontanny z XVIII -tego wieku jest zamknięty w klatce schodowej podkowy i zwieńczone świątyni na małą skalę. Lokalizacja fontanny była częścią posiadłości zamku Rubelles, nazwanego na cześć rodu panów w średniowieczu. Zamek ten został zburzony w 1791 roku przez nowego właściciela Jean-Baptiste Dumangin , profesora na wydziale medycyny, który utrzymuje jedynie zamek Vendôme nabyty na tej samej działce.
- Fontanna Sainte-Radegonde, trasa des Fonds, w lesie Montmorency: Poświadczona od średniowiecza i uznawana za lek na świerzb , skrofuły i strupy, jest przedmiotem corocznej pielgrzymki w drodze na mszę . Fontanna była własnością klasztoru Bois-Saint-Père, założonego w pobliżu fontanny na terenie sąsiedniego miasta Bouffémont, założonego w 1135 roku przez Mathieu Ier de Montmorency i umieszczonego pod zwierzchnictwem opactwa św. Paryż . Notre-Dame du Bois Saint-Père kaplica została zburzona w 1842 roku , a pozostałe Priory budynki były nadal używane jako gospodarstwo aż 1900 , a następnie rozebrano.
- Tour du Plumet, w lesie Montmorency: Zbudowana z kamienia młyńskiego i cegieł w 1863 roku wieża służyła jako domek myśliwski dla barona Léopolda Double, właściciela zamku Vendôme i dużej części lasu na północ od Saint-Prix. Baron miał również jaskinię utworzoną w pobliżu stawu Marie i lodownię w pobliżu Strażnicy, Place de la Croix-Saint-Jacques.
- Auberge du Gros-Noyer, 42 avenue du Général-Leclerc: W XVII i XVIII wieku Saint-Prix składało się z „jąder” i „luk”. Jeden z nich powstałby wokół gospody na skrzyżowaniu Gros-Noyer. Budynek o znaczącej architekturze tego okresu ma kwadratową wieżę w fałszywej aparaturze, zwieńczoną podwójnym gzymsem i czterospadowym dachem. Korpus główny został zbudowany jako dobudówka. Jej dach osadzony jest na ząbkowanej ramie. Należący do rodziny Ponchon Auberge du Gros-Noyer słynie w całej stolicy z jakości kuchni i piwnic. Wielu Saint-Prissien obchodziło tam chrzty, komunie, śluby czy urodziny. Po ponad ćwierćwieczu odosobnienia, w którym został przekształcony w dom spokojnej starości, Auberge du Gros-Noyer, czekając na los, jaki szykuje dla niego miasto Saint-Prix, jego nowy właściciel ponownie otworzył swoje drzwi, aby pomieścić agencję komunikacji i galerię sztuki współczesnej: nowe miejsce kultury, wymiany i dialogu.
Osobowości związane z gminą
Rezydencja Boileau , Sedaine , Paul-Louis Courier , Lamennais , Victor Hugo , Edmond Rostand , José María Semprún Gurrea (ojciec Jorge Semprúna ) podczas II wojny światowej . Wioska stała się bardzo popularna ze względu na jej oprawę przez artystów: mieszka tam Catherine Deneuve, a także Lorie, która zbudowała tam dom.
-
Jean-Baptiste Dumangin (1744-1826), lekarz, leczył i przeprowadzał autopsję Ludwika XVII w wieży Świątyni w czerwcu 1795 roku . Mieszka w zamku Vendôme. Martwy i pochowany w Saint-Prix.
-
Léopold Double (1812-1881), wielki kolekcjoner. Ożenił się z Eugenią Pauline Collin (1827-1900), prawnuczką doktora Jean-Baptiste Dumangin . Mieszkali i są pochowani w Saint-Prix.
- Eugène Joseph Lucien Double (1846-1895), bibliofil, autor powieści historycznych o Dolinie Montmorency . Syn Léopolda Double i Eugénie Pauline Collin. Rezydował i jest pochowany w Saint-Prix.
-
Charles-Philippe Larivière (1798-1876), malarz, pochowany w Saint-Prix wraz ze swoim zięciem Albertem Maignanem.
-
Arthur de Boislisle (1835-1808), historyk, członek Académie des inscriptions et belles-lettres, w 1884 roku Towarzystwa Historii Francji, Paryża i Île-de-France . Mieszka w "La Solitude".
-
W tym mieście mieszkał i zmarł Albert Maignan (1845-1908), malarz.
-
Jean-Victor Badin (1872-1949), rzeźbiarz.
-
Tchami , którego prawdziwe nazwisko brzmi Martin Bresso (1985-), mieszkał tam w młodości francuski kompozytor, DJ, producent i dyrektor artystyczny.
-
Jean-Pierre Mocky (1929-2019), francuski reżyser i aktor, pochowany w Saint-Prix w rodzinnym skarbcu.
Miasto stało podczas Terroru , schronienia Roland , La Révellière-Lépeaux , Bosc a Girondins Outlaws .
Heraldyka
|
Saint-Prix
- Ramiona Saint-Prix są ozdobione w następujący sposób:
Lazur do wieży krenelażowej pokrytej złotem, otwartej i przebitej polną, murowaną sobolą.
|
Zobacz również
Bibliografia
- Claude Adam i M. i Mme Ducœur , „ Dziedzictwo gmin Val-d'Oise: Saint-Prix ”, Collection Le Patrimoine des Communes de France , Paryż, Flohic Éditions, tom. II,Październik 1999, s. 771-783 ( ISBN 2-84234-056-6 )
- Roger Balland , G. Donzelle , Gérard LECOEUR , C. Poupon , Renaux i sekcja JPGF z Ermont , Histoire de Saint-Prix , Neyron, Regionalnej Agencji Wydawniczej dla gmin,1982, 280 pkt. ( ISBN 2-86296-009-8 )
- Roger Large , Saint-Prix jest wam powiedziane, od roku tysiąca do roku 2000 , Muzeum Saint-Prix / Gmina Saint-Prix,2000, 80 pkt.
- Auguste Rey , „ Notatki o Saint-Prix: Upadek instytucji miejskich w 1787 r. ”, Pamiętniki Towarzystwa Historyczno-Archeologicznego okręgu Pontoise i Vexin , Pontoise, Imprimerie Lucien Pâris, tom. 14,1892, s. 1-16 ( ISSN 1148-8107 , czytaj online )
- Auguste Rey, „Notes sur mon village”, Zeszyty Saint-Prix i subdelegacji Enghien w 1789 , w Paryżu, w H. Champion, 1892
Powiązane artykuły
Linki zewnętrzne
-
„ Saint-Prix ” , Ministerstwo Spójności Terytorialnej i Stosunków z Władzami Lokalnymi,4 lipca 2021.
Uwagi i referencje
Uwagi
-
Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gmin wiejskich i miejskich opublikowanym w listopadzie 2020 r., zgodnie z nową definicją wsi, zwalidowaną na14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
-
Pojęcie obszaru zlewni miast zastąpiono w październiku 2020 r. starym pojęciem obszaru miejskiego , aby umożliwić spójne porównanie z innymi krajami Unii Europejskiej .
-
Nazwę tego burmistrza nosi kompleks sportowy miasta.
-
prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st stycznia 2018.
Bibliografia
-
„ Granice Saint-Prix ” na Geoportalu ..
-
„ Typologia miast/wiejskich ” na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja 9 kwietnia 2021 r . ) .
-
" miejska gmina - definicja " , na tej stronie INSEE (konsultacje na 9 kwietnia 2021 ) .
-
„ Zrozumienie siatki gęstości ” , na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 9 kwietnia 2021 r . ) .
-
„ Wykaz gmin tworzących obszar atrakcyjności Gminy z wyłączeniem atrakcji miast ” , na stronie insee.fr (stan na 9 kwietnia 2021 r . ) .
-
Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „ We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w obszarze miejskim ” , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 9 kwietnia 2021 r . ) .
-
Hippolyte Cocheris, Stare nazwy gmin Seine-et-Oise, 1874, praca umieszczona w Internecie przez Corpus Etampois [archiwum].
-
Od wiosek Cassini do dzisiejszych gmin na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
-
Prawo n O 64-707 z 10 lipca 1964 r reorganizacji obszaru Paryża , JORF n o 162 z 12 lipca 1964, str. 6204-6209, faksymile na temat Legifrance .
-
Siedziba Rady Generalnej - Administracja Val-d'Oise
-
Ministerstwo Sprawiedliwości – Departamentalna Rada Dostępu do Prawa Val-d'Oise
-
„ Saint-Prix: Jean-Pierre Enjalbert rozpoczyna kampanię regionalną ”, Le Parisien, wydanie Val-d'Oise ,10 czerwca 2015( przeczytaj online ).
-
Daniel Pestel, „ Saint-Prix nie chce więcej obcokrajowców ”, Le Parisien, wydanie Val-d'Oise ,22 września 2001( przeczytaj online ).
-
Raport AFP, 12 marca 2003
-
Oficjalne wyniki dla gminy Saint-Prix
-
„ Val-d'Oise (95) – Saint-Prix ” , Wyniki wyborów samorządowych i gminnych 2020 , Ministerstwo Spraw Wewnętrznych (dostęp 4 lipca 2021 r . ) .
-
Jean-François Dupaquier, „ Burmistrz rozłącza się, by ustąpić miejsca swojemu siostrzeńcowi ”, Wyzwolenie ,14 stycznia 1995 r.( przeczytaj online , skonsultowano 14 lutego 2021 ) „Christian Dufresne, 78 lat, burmistrz Saint-Prix, jednego z najmniejszych miast w dolinie Montmorency (5,688 mieszkańców), nie czekał na następne wybory samorządowe, aby zwrócić swój szalik. Łatwo wybrany i ponownie wybrany od 1971 roku, burmistrz (nie zarejestrowany) od dawna miał nadzieję, że jego bratanek Guillaume Dufresne, zastępca burmistrza odpowiedzialny za sprawy szkolne i komunikację, zastąpi go ” .
-
CL i AB, „ Val-d'Oise: Hugues Portelli i Jean-Pierre Enjalbert wyrzekają się wyborów samorządowych w 2020 r.: Po ponad dwudziestu latach sprawowania urzędu odpowiedni burmistrzowie Ermont i Saint-Prix nie będą kandydatami do ich sukcesji podczas następnych wyborów ”, Le Parisien , wydanie Val-d'Oise ,18 września 2018 r.( przeczytaj online , skonsultowano 14 lutego 2021 ) „Jean-Pierre Enjalbert, burmistrz (DLF) Saint-Prix od 1995 roku, podjął decyzję po publicznym spotkaniu przeglądowym w połowie okresu w maju ubiegłego roku” .
-
Wybrani ponownie na kadencję 2008-2014: „ Wybrani przedstawiciele pierwszej tury ”, Le Parisien – wybory samorządowe 2008 ,11 marca 2008( przeczytaj online ).
-
Alexandre Boucher, „ Miejski: kandydat PS chce wstrząsnąć burmistrzem Saint-Prix ”, Le Parisien, wydanie Val-d'Oise ,4 lutego 2014( przeczytaj online ).
-
Ponownie wybrany na kadencję 2014-2020: „ Jean-Pierre Enjalbert jest pierwszym burmistrzem, który znalazł swój szalik ”, Le Parisien, wydanie Val-d'Oise ,29 marca 2014(www.leparisien.fr/espace-premium/val-d-oise-95/jean-pierre-enjalbert-est-le-premier-maire-a-retrouver-son-echarpe-29-03-2014-3719149.php ).
-
Alexandre Boucher, „ Miejski w Saint-Prix: Céline Villecourt, spadkobierczyni wyznaczona przez burmistrza: Zastępca burmistrza, który zdecydował się nie ubiegać się o reelekcję, chce być częścią jego ciągłości. Na razie jest jedynym, który się zadeklarował ”, Le Parisien , wydanie Val-d'Oise ,11 lutego 2020 r.( przeczytaj online , skonsultowano 14 lutego 2021 ) „To 52-letnia Céline Villecourt będzie miała ciężkie zadanie, by zastąpić ją na czele tego liczącego 7300 mieszkańców miasta. Wyzwanie, które asystentka ds. planowania urbanistycznego, wybrana od 2001 r., chce podjąć wraz z dziewięcioma asystentami i radnymi gminnymi obecnej większości, w tym... Ustępujący burmistrz (...) Jeśli nie ma tej samej etykiety, co Jean- Pierre Enjalbert (przypis redakcji: wstawiany w Les Républicains) zamierza „być częścią ciągłości” w zakresie zrównoważonego rozwoju” .
-
Daniel Chollet, „ Val-d'Oise. Miejski 2020: Céline Villecourt zastąpi Jean-Pierre Enjalbert: Na czele różnych prawicowych list wiceburmistrz Céline Villecourt, wspierana przez ustępującego burmistrza, wygrywa z 63,94% głosów przeciwko Laurentowi Lacagne ”, La Gazette du Val-d'Oise ,16 marca 2020 r.( przeczytaj online , skonsultowano 14 lutego 2021 ).
-
" Val-d'Oise. Miejski 2020: Céline Villecourt zastąpi Jean-Pierre Enjalbert ”, La Gazette du Val-d'Oise ,16 marca 2020 r.( przeczytaj online ).
-
Organizacja spisu na insee.fr .
-
Departamentalny kalendarz spisu ludności , na stronie insee.fr .
-
Insee — Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
-
„ Achmadiyya inauguruje swój pierwszy meczet ”, France 24 ,12 października 2008( przeczytaj online ).
-
" Kościół Saint-Germain-de-Thor " , zawiadomienie n o PA00080204, baza Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury .
-
Mathieu Lours , „ Saint-Prix - Saint-Prix ”, kościoły Val-d'Oise: Pays de France, dolina Montmorency , Gonesse, Towarzystwo Historii i Archeologii Gonesse i Pays de France,2008, s. 241-243 ( ISBN 9782953155402 ).
-
" Château de la Chasse " , zawiadomienie n o PA00080202, baza Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury .
-
„ Bosc Cmentarz ” , zawiadomienie n o PA00080203, bazy Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury .
-
R. Balland, G. Donzelle, G. Ducœur, C. Poupon & D. Renaud, Historia Saint-Prix , praca wydana przez gminę, s. 131 , (patrz w bibliografii).
-
osobiste archiwa M me Joffrin, wnuczka Gustave Ponchon, właściciela karczmy .
-
List Saint-Prix , n o 42, grudzień 2012, s. 10 .
-
Orange - Lorie inwestuje w kamień
-
Claude Adame i Pan i Pani Ducoeur, Dziedzictwo gmin Val-d'Oise: Saint-Prix ,1999( patrz w bibliografii )
-
str. 772-774.
-
s. 775.
-
str. 780-781.
-
str. 780.
-
s. 779.
-
str. 776.
-
str. 776-777 i 780.
-
str. 777.
-
str. 778.
-
str. 772.
-
str. 782.