Ekologia pokolenia | |
Oficjalny logotyp. | |
Prezentacja | |
---|---|
Koordynator krajowy | Delphine Batho |
Fundacja | 1990 |
Siedzenie | Pani ( Deux-Sèvres ) |
Założyciele |
Brice Lalonde Jean-Louis Borloo Yves Piétrasanta Corinne Lepage Noël Mamère |
Wiceprezydent | Lucile Schmid |
Sekretarz generalny | Elhadi Azzi |
Rzecznicy |
Loubna Méliane Hubert Julien-Laferrière Quentin Guillemain |
Honorowy Prezydent | Francja Gamerre |
Pozycjonowanie |
Obecne centrum od lewej do lewej Historyczna lewa, potem w prawo, potem do środka |
Ideologia | Ekologia polityczna |
Przynależność narodowa | Polak ekologa |
Zabarwienie | Zielony |
Stronie internetowej | generationecologie.fr |
Reprezentacja | |
Posłowie | 2 / 577 |
Doradcy regionalni | 9 / 1758 |
Doradcy wydziałowi | ? / 4108 |
Ecology Generation ( GE ) to ruch polityczny ekologów od francuskiego do lewicowego centrum utworzony w maju 1990 przez Brice Lalonde , Jean-Louis Borloo , Yves Piétrasanta , Noël Mamère i Corinne Lepage . W latach 90. szkolenia miały na celu połączenie różnych tendencji politycznych niezwiązanych z Zielonymi . Odwrzesień 2018, przewodniczy mu była Minister Ekologii Delphine Batho i przyjęła nowe kierunki na rzecz integralnej demokratycznej ekologii .
Ruch jest reprezentowany w Zgromadzeniu Narodowym przez dwóch deputowanych: Delphine Batho od 2018 r. i Hubert Julien-Laferrière w 2021 r.
W następstwie mandatu ministerialnego Brice'a Lalonde'a powstaje ruch Ekologii Pokoleń z działaczami ekologicznymi, z których wielu jest Przyjaciółmi Ziemi . Powstała z inicjatywy François Mitterranda, aby konkurować z Les Verts przed wyborami regionalnymi w 1992 roku. Fakt, że Génération écologie popiera wykorzystanie energii jądrowej i istnienie francuskich sił odstraszania nuklearnego skłonił niektórych obserwatorów w latach 90. odmówić zakwalifikowania tej partii jako ekologa.
W wyborach regionalnych w 1992 r. Génération écologie zdobyła 7,1% oddanych głosów ( 104 wybranych ), podczas gdy jej konkurent Les Verts zdobył 6,8% głosów ( 105 wybranych ). W ramach Entente des ecologists, która przedstawia wspólnych kandydatów z GE i Zielonych , ekolodzy uzyskują ponad 11% głosów w wyborach parlamentarnych w 1993 roku, ale nie zostali wybrani.
W 1994 roku na konwencji w Laval Brice Lalonde został ponownie wybrany na prezydenta. Génération écologie decyduje się nie uchwalać umowy wyborczej, w przeciwieństwie do Zielonych, którzy na zgromadzeniu ogólnym w Lille rok wcześniej zdecydowali o możliwości zawierania umów wyborczych z lewicą. W tym czasie Noël Mamère , Yves Pietrasanta i Harlem Désir , a także prawie jedna trzecia delegatów opuściły Génération écologie. Ruch następnie przesuwa się w prawo.
Po obejrzeniu dezercji Jacques'a Delorsa , Rada National Ecology Generation w Paryżu wezwała do głosowania na Jacques'a Chiraca w wyborach prezydenckich w 1995 roku , przed podpisaniem porozumienia z Liberalną Demokracją w 1998 roku .
Wybrany ponownie na prezydenta na kongresie w Lille w 1997 roku, a następnie na kongresie w Tuluzie w 2000 roku, Brice Lalonde kontynuował swoje umowy z Liberalną Demokracją, jednocześnie podkreślając chęć zgromadzenia „niezielonych” ekologów. Po tym, jak pracował nad stworzeniem UDF wraz z Valéry Giscard d'Estaing , France Gamerre dołączyła do ruchu w tym samym roku. Swój wybór tłumaczy obserwacją, że ekologia jest zbyt często wykorzystywana jedynie jako argument wyborczy lub alibi.
Wybory samorządowe w 2001 r. potwierdziły pewne lokalne zakotwiczenie Ekologii Pokoleniowej, która uzyskała około 150 wybranych urzędników miejskich, częściowo w dużych miastach.
Ale wybory parlamentarne w 2002 roku okazały się porażką. Brice Lalonde następnie zrezygnował z prezydentury i nadzwyczajnego kongresu w Marsylii, który odbył się w obecności przewodniczącej RPR, Michèle Alliot-Marie . France Gamerre, zastępca burmistrza Marsylii odpowiedzialny za sprawy morskie, został podczas tego kongresu wybrany na prezydenta Génération écologie.
Następnie partia zmienia nazwę na Generation Ecology-Les Bleus.
Przyjmuje się zasadę partnerstwa z prawicową większością prezydencką, ale Ekologia Pokoleń nigdy w żaden sposób nie będzie kojarzona z tą narodową większością.
W tych warunkach Génération écologie przedstawia niezależne listy (ale otwarte dla stowarzyszeń) w wyborach regionalnych w Île-de-France i Normandii . W Haute-Normandie lista Generation Ecology osiągnęła 4,17%. Wybory kantonalne, ze średnią krajową 4,5%, potwierdzają ten wynik.
Ponownie wybrany na szefa partii w 2005 roku, France Gamerre jest zobowiązana do wdrażania polityki koordynacji z innymi partiami zajmującymi się ochroną środowiska. To pod jego wpływem osiągnięto porozumienie w wyborach parlamentarnych w 2007 roku z Niezależnym Ruchem Ekologicznym (MEI), Ruchem Mężczyzn, Zwierząt i Przyrody (MHAN) oraz Le Trèfle - Nowi Ekologowie . Urząd krajowy postanawia skreślić nazwę „Les Bleus” związaną z nazwą partii, która w ten sposób ponownie staje się „ekologią pokoleniową”.
France Gamerre ogłosiła zamiar kandydowania w wyborach prezydenckich w 2007 roku, ale nie zebrała niezbędnych podpisów (zgromadziłaby około 400 podpisów z 500 wymaganych prawem).
W 2008 r. ruch przedstawił kandydatów w wyborach samorządowych i kantonalnych i uzyskał około 100 wybranych przedstawicieli.
Pokolenie Ekologii odbyło się 8 th Konwent Narodowy w 2008 roku Francja Gamerre ogłasza swój zamiar, aby nie zabrakło na kolejną kadencję, zgodnie z zasadą ograniczeń terminowych popieranych przez partię. Chociaż France Gamerre wspiera Yvesa Piétrasantę , to Jean Noël Debroise zostaje wybrany na prezydenta i zostaje jego następcą.
W 2009 roku Génération écologie spotkało się z MEI i La France en action, aby utworzyć Niezależny Sojusz Ekologów (AEI), sojusz, który przedstawił listy na wybory europejskie w 2009 roku . Rzecznikiem krajowym jest Francis Lalanne , również szef listy w okręgu południowo-wschodnim. Ekologia generacji pozostawia AEI wEIlistopad 2010.
W 2011 roku Yves Pietrasanta, który powrócił do partii, został wybrany prezesem Generation Ekologii w swojej 9 -tego krajowej konwencji.
Po gruntownej debaty na temat przyszłości i celami ekologii politycznej, delegaci ruchu, w rzeczywistości przyjęła linię polityczną za trzy lata stwierdzające Kupię pozycję Pokolenie Ekologii jako partia w XXI -go wieku, że zrównoważonego rozwoju. Podczas spotkania z Jean-Michelem Bayletem , przewodniczącym Partii Radykalnej Lewicy (PRG) i kandydatem Partii Socjalistycznej na prawybory w wyborach prezydenckich w 2012 roku, Yves Pietrasanta ogłasza utworzenie „bieguna radykalnego i ekologicznego” opartego na „społecznym, humanistycznym”. wartości republikańskie, środowiskowe i europejskie”. W grudniu 2011 roku partia ogłosiła podpisanie statutu z Lewicową Partią Radykalną powołującą ten „biegun radykałów i środowiska”.
Yves Piétrasanta zostaje ponownie wybrany na trzy lata prezesem Génération écologie na dziesiątym krajowym zjeździe partii w Montpellier 29 listopada 2014.
W wrzesień 2015, Génération écologie myśli o przystąpieniu do Unii Demokratów i Ekologów (UDE), która zrzesza również dawne osobistości z EÉLV i Modem . Wreszcie3 października 2015 r.Ekologia Pokoleniowa ogłasza, że nie wstąpi do UDE, ponieważ „nie są spełnione warunki, aby ekologia pokoleniowa weszła do przyszłej Unii Demokratów i Ekologów (UDE)” podkreślając, że „mandaty wyborcze, które mogłyby zostać powierzone członkom Ekologii Pokoleniowej musi podlegać zgodności ze zobowiązaniami środowiskowymi, a nie na odwrót ”.
W kwiecień 2016, Cap21-LRC pod przewodnictwem Corinne Lepage i Génération écologie decyduje się na fuzję „w ramach partnerstwa w celu stworzenia platformy dla wspólnego działania” w wyborach w 2017 roku.
Podczas prawyborów obywatelskich w 2017 r. Génération écologie wspiera Sylvię Pinel w pierwszej turze i Manuela Vallsa w drugiej. Generation Ecology wspiera Emmanuela Macrona w drugiej turze wyborów prezydenckich w maju 2017 roku .
Za prawodawstwo czerwiec 2017, Génération écologie przedstawia kandydatów wspólnie z PRG w ponad 50 okręgach wyborczych.
Podczas ogólnopolskiego zjazdu 7 października 2017 r. w Mèze Yves Pietrasanta ponownie zostaje wybrany na trzy lata na czele partii.
Ekologia pokoleniowa bierze obecnie udział, z Ruchem Radykalnym od tego czasugrudzień 2017, z UDE i Cap 21, do przebudowy niezależnego ośrodka na francuskiej scenie politycznej. Ruch Ekologii Pokolenia ma wówczas 2000 członków.
2 maja 2018, Delphine Batho ogłasza, że odchodzi z PS i we wrześniu obejmie stanowisko dyrektora Generation Ecology, zastępując Yvesa Pietrasantę . Została wybrana przewodniczącą partii w dniu10 września 2018 r.. Ruch następnie liczy 2000 członków.
W związku z wyborami prezydenckimi w 2022 r. , Génération écologie wchodzi do Polaka Ekologów , w skład którego wchodzą również EELV , Gs , AEI i MdP . Ekologiczne prawybory zostaną zorganizowane w 2021 roku ze wszystkimi tymi imprezami.
18 grudnia 2020, Przez wysyłki z Agence France Presse , że Cap 21 ruchów z Corinne Lepage , ekologii generacja Delphine batochromowo i Niezależnego Ekologów Sojuszu z Jean-Marc Governatoriego ogłosił utworzenie wspólnej platformy koordynacyjnej odrębnym od Europa Ekologia partii. Zielonej . Podczas tego ogłoszenia Corinne Lepage nalega na fakt, że linia polityczna Cap 21, GE i AEI „w ogóle nie zgadza się z linią porozumienia z La France insoumise, co w niektórych przypadkach jest bardzo niejednoznaczne dla EELV. terytorium ”. W tym tekście byli ministrowie środowiska chcą zaznaczyć swoją różnicę bez dwuznaczności w kwestii sekularyzmu.
29 stycznia 2021, deputowany Rodanu Hubert Julien-Laferrière zapowiada przyłączenie się do partii. Jednocześnie zastępca i matematyk Cédric Villani ogłasza, że jest związany finansowo z Ekologią Pokolenia, nie wchodząc do partii.
W 1992 roku sama Ekologia Pokolenia zdobyła 7,2% głosów w wyborach regionalnych ( 108 wybranych ), co odpowiada wynikom zielonych list. Zwykli kandydaci Ekologii Pokoleń i Zielonych zebrali 11% w wyborach parlamentarnych w 1993 roku .
W wyborach samorządowych w 2001 r. Génération écologie wygrało około 150 wybranych urzędników miejskich, częściowo w dużych miastach.
W wyborach regionalnych w 2004 r. w Górnej Normandii lista GE zdobyła 4,17%. W Île-de-France lista „Tlen dla Île-de-France” prowadzona przez Carine Pélegrin uzyskała 2,51% głosów. Kandydaci w wyborach kantonalnych pod szyldem Ekologii Pokolenia uzyskują średnio 4,5%.
W 2007 roku , w wyborach parlamentarnych, pomimo porozumienia podpisanego z dwiema innymi partiami, które twierdzą, że są przyjazne środowisku, Génération ecologie zdobyła zaledwie 1,06% głosów .
Génération écologie ma w 2020 r. około trzydziestu wybranych przedstawicieli we Francji, w tym czterech doradców regionalnych: dwóch w radzie regionalnej Ile-de-France (Eddie Aït i Loubna Méliane ) i dwóch w radzie regionalnej Nouvelle-Aquitaine (Anne-Laure Bedu). i Guy Moreau).
Od wyborów regionalnych w 2021 r. Génération écologie ma 9 doradców regionalnych, w tym jednego w radzie regionalnej Ile-de-France (Carine Pélegrin), jednego w radzie regionalnej Normandii (Pierre-Emmanuel Hautot), dwóch w radzie regionalnej Owernii – Rodan -Alpes (Anaïs Widiez i David Buisson), dwóch w radzie regionalnej Grand Est (Laure Haag i Jean-François Secondé), jeden w radzie regionalnej Kraju Loary (Gaëlle Rougeron, jeden w radzie regionalnej Nouvelle-Aquitaine (Anne -Laure Bedu) i jeden w radzie regionalnej Bourgogne-Franche-Comté (Aurore Lagneau).
Logotyp od 2006 do 2009 roku .
Logotyp od 2009 do 2010
Logotyp od 2010 do 2020 roku .
Logotyp od 2020 roku.