Lagardelle-sur-Lèze

Linia 319 sieci Arc-en-Ciel staje się liniami intermodalnymi Occitan ( IOL ) łączy miasto z dworcem autobusowym w Tuluzie od Saverdun , linia 325 łączy miasto ze stacją kolejową Muret , obsługiwaną przez linię D w kierunku z Tuluzy- Matabiau , ze stacji Auterive .

Toponimia

Gallo-Aquitaine nazwał go „GARD”, co w języku celtyckim oznacza „szybki, wysoki, stromy”.

Nasi starzy przodkowie „ Socjaci  ”, jak wszystkie ludy galijskie, mówili językiem celtyckim.

Zamieszkiwali cały kraj, w tym między Garonną a Ariège , od zbiegu dwóch rzek po łańcuch Pirenejów .

Miasto „  Vicdessos  ” w Ariège i potok „Sos” świadczą o tym.

W Gallo-Rzymian , po dokonaniu sami mistrzowie kraju, latinized nazwę „GARD” made „GARDUA” opiekun z niego, ponieważ został umieszczony na wzniesieniu, skąd można było obserwować, w tym samym czasie, dolin Lèze i Ariège. Pierwszym opiekunem był „GARDUA”.

"GARDUA" została "GARDUELLA", a "GARDELLA"

W 1370 roku znajdujemy obserwatorium „GARDELLO” i niepostrzeżenie wymówiliśmy „GARDELLE”, a następnie „LA GARDELLE” w dwóch słowach.

Po rewolucji z 1789 roku dodaliśmy dodatek „sur Lèze”, aby odróżnić go od jego imiennika w dziale Lot .

Rzeczywiście, kolejna „  Lagardelle  ” znajduje się na lewym brzegu Lotu między miastami Luzech i Puy-l'Évêque  ”.

Pogoda

Klimat, który charakteryzuje miasto, został zakwalifikowany w 2010 r. jako „klimat basenu południowo-zachodniego”, zgodnie z typologią klimatów we Francji, która wówczas miała osiem głównych typów klimatów we Francji metropolitalnej . W 2020 roku miasto wychodzi z typu „zmienionego klimatu oceanicznego” w klasyfikacji ustanowionej przez Météo-France , która obecnie ma tylko pięć głównych typów klimatów we Francji metropolitalnej. Jest to strefa przejściowa między klimatem oceanicznym a klimatem górskim i półkontynentalnym. Różnice temperatur między zimą a latem zwiększają się wraz z odległością od morza, opady deszczu są mniejsze niż nad morzem, z wyjątkiem obrzeży płaskorzeźb.

Wśród parametrów klimatycznych, które pozwoliły na ustalenie typologii 2010 r., znalazło się sześć zmiennych dla temperatury i osiem dla opadów , których wartości odpowiadają danym miesięcznym dla normy z lat 1971-2000. W poniższej ramce przedstawiono siedem głównych zmiennych charakteryzujących gminę.

Wraz ze zmianą klimatu zmienne te ewoluowały. Badanie przeprowadzone w 2014 r. przez Dyrekcję Generalną ds. Energii i Klimatu, uzupełnione badaniami regionalnymi, w rzeczywistości przewiduje, że średnia temperatura powinna wzrosnąć, a średni spadek opadów, przy jakkolwiek silnych zróżnicowaniach regionalnych. Zmiany te mogą być zapisywane na stacji meteorologicznej z Meteo France najbliższego „Muret-Lherm” w gminie Lherm zlecenie w 1996 roku i znajduje się 14  km w linii prostej , gdzie temperatura Średni roczny wynosi 13,5  ° C i wysokość opadów wynosi 606,3  mm w latach 1981-2010. Na najbliższej historycznej stacji meteorologicznej „Toulouse-Francazal”, w miejscowości Cugnaux , oddanej do użytku w 1922 r. i oddalonej o 14  km , średnia roczna temperatura zmienia się z 14,1  °C w latach 1971-2000 do 14,1  °C w latach 1981- 2010, następnie w 14,3  ° C w latach 1991-2020.

Planowanie miasta

Typologia

Lagardelle-sur-Lèze jest gminą wiejską, ponieważ wchodzi w skład gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu siatki gęstości gmin INSEE . Należy do miejskiej jednostki z Venerque , a wewnątrz resortowych aglomeracji grupowanie razem 4 gmin i 9,446 mieszkańców w 2017 roku, z którego jest centralnie .

Ponadto gmina jest częścią obszaru atrakcji Tuluzy , której jest gminą w koronie. Obszar ten, obejmujący 527 gmin, jest podzielony na obszary liczące co najmniej 700 000 mieszkańców (z wyłączeniem Paryża).

Zagospodarowanie terenu

Podział na strefy gminy, co znalazło odzwierciedlenie w bazie danych European okupacyjnej biofizycznych gleby Corine Land Cover (CLC), jest naznaczona znaczenia użytków rolnych (84,5% w 2018 roku), niemniej jednak w dół w porównaniu do 1990 roku (93,9%). Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: grunty orne (76,7%), tereny zurbanizowane (14,9%), niejednorodne tereny rolne (4,4%), łąki (3,4%), lasy (0,7%).

IGN także udostępnia narzędzie online do porównania ewolucji z czasem użytkowania gruntów w miejscowości (lub terytoriów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th  wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).

Historia

Lagardelle-sur-Lèze było świadkiem wydarzeń, które przecież ograniczały się głównie do przejścia legionów wojennych. Jeśli ryzykowne jest stwierdzenie, że widziała legiony rzymskie, można sądzić, że prawdopodobnie widziała Karola Wielkiego, gdy wracał z Roncesvalles , wchodząc w korytarz Rodanu, by odzyskać Niemcy. Z drugiej strony jest pewne, że to1 st Wrzesień 1213, Simon de Montfort, który tego samego ranka opuścił Saverdun, aby dotrzeć do Muret przez Auterive , spędził popołudnie pod murami miasta.

Niedawno niektórzy z nas wciąż mają w głowach szum, który przez trzy dni i trzy noce towarzyszył wyścigowi wojsk niemieckich , które 10, 11 i 20 dnia opuszczały wybrzeże Atlantyku w kierunku Morza Śródziemnego .12 listopada 1942.

Niektóre daty

• 1408: okropne zimno.
• Wiosna 1416: inwazja szarańczy.
• 3 sierpnia 1633 r, dzień St-Etienne, po południu piorun spadł na wieżę i na południowym szczycie, między dwoma dzwonami.
• 1692: straszny głód.
• 1693: zaraza.
• Od 1860 do 1867: renowacja kościoła.
• 21 marca 1914 : upadek pioruna na wieżę.
• 21 kwietnia 1920 : nowa katastrofa.
• 27 listopada 1921 : instalacja piorunochronu.
• Czerwiec 1977 : Powódź Lèze.
• lipiec 1991 : Pożar w dzwonnicy z powodu pokazu sztucznych ogni 14 lipca.
• luty 1994 : naprawa okładzin wieży kościelnej.
• Sierpień 1998 : administracja miasta zostaje przeniesiona do zamku Vignaou, który staje się ratuszem.
• grudzień 1999 : Bardzo duża burza nad Francją (burza stulecia), dotknięta Lagardelle.
• Czerwiec 2000 : Ważna powódź Lèze.
• Październik 2000 : Eugène Marrast przekazuje dzwon Eugenie ochrzczony w dniu 15 października 2000 r.przez M. gr Andre Collini .
• Sierpień 2006 : W ratusz (Château du Vignaou) uderza piorun.
• 24 stycznia 2009 : Sztorm zimowy, wiatry z prędkością 150  km/h , znacznie większe szkody niż w 1999 roku.

Polityka i administracja

Administracja miejska

Liczba mieszkańców w spisie z 2011 r. waha się od 2500 mieszkańców do 3499 mieszkańców, liczba radnych w wyborach w 2014 r. to dwadzieścia trzy osoby.

Załączniki administracyjne i wyborcze

Miasto jest częścią dziewiątej dzielnicy Haute-Garonne , wspólnoty gmin Auterivain Basin i kantonu Portet-sur-Garonne . Zależy to od podprefektury Muret.

Trendy i wyniki polityczne

Lista burmistrzów

Bliźniacze

Miasto Lagardelle-sur-Lèze jest miastem partnerskim włoskiego miasta Bassano w Teverinie.

Demografia

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są corocznie publikowane przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich są szacowane przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2005 roku.

W 2018 r. miasto liczyło 3107 mieszkańców, co stanowi wzrost o 17,33% w porównaniu do 2013 r. ( Haute-Garonne  : + 6,32%, Francja z wyłączeniem Majotty  : + 2,36%).

Gospodarka

Rolnictwo , oparte na kulturze zbóż ( kukurydza , pszenica ...), nadal zajmuje ważne miejsce, ale ma tendencję do spadku na rzecz obszarów mieszkalnych związanych z bliskością obszarze Toulouse od Lagardelle-sur-Leze jest w ' obszar miejski Tuluzy.

Firmy, administracje i przedsiębiorstwa

Rzemiosło i handel są dobrze reprezentowane. istnieje również Klinika oraz Poczta .

Dochody ludności i podatki

Zatrudnienie

Społeczeństwo

Edukacja

Lagardelle-sur-Lèze jest częścią akademii w Tuluzie .

W mieście znajduje się stołówka szkolna (1990), przedszkole przebudowane w 1984 roku oraz szkoła podstawowa przebudowana w 1990 roku w miejsce starych szkół (Place de Verdun) z 1901 roku .

W 1833 r. we Francji założono szkolnictwo podstawowe w dwóch etapach:

Stopień podstawowy: obejmował nauczanie moralne i religijne, czytanie, pisanie, arytmetykę, system prawny miar i wag oraz pojęcia historii i geografii.

Stopień wyższy: obejmował arytmetykę, elementy geometrii, geodezji, rysunku liniowego, pojęć fizyki, chemii, historii naturalnej i wreszcie pieśni.

W 1857 roku pan VILLA Jean Baptiste był pierwszym nauczycielem powołanym do Lagardelle. Za zasiłek chodził przez kilka lat do szkoły w swoim domu, potem szkoła odbywała się w jednej z sal ratusza.

Około 1860 r. M lle SOL Anaïs otworzyła „darmową szkołę” dla dziewcząt, bezpłatną, dającą edukację bez wynagrodzenia i dającą wiele satysfakcji, doskonałe wyniki, ponieważ w tamtym czasie nic jeszcze nie zostało zrobione dla nauczania młodych dziewcząt. M Szkoła Miss SOL była w domu.

Następnie został mianowany LIFE w 1860, pan Despouy w 1863, M lle BARTHE w 1879, nauczyciel dziewcząt. Wolne i publiczne szkoły dla dziewcząt miały mniej więcej taką samą liczbę uczniów.

Lokalna kultura i dziedzictwo

• Kościół Matki Bożej Wniebowzięcia XII th  century ma 2 dzwony z XVI th (1523). Kościół Matki Boskiej Wniebowziętej w Lagardelle położony jest na wzgórzu z widokiem na dolinę Lèze, przy 8  km od Muret: Historia pokazuje, że został on przebudowany co około 100 lat. W 1250 roku dzwonnica miała kształt otwartej dłoni. Stary mur wieżowy w 1789 r. miał 5 dzwonów . Wszystkie zostały zdjęte z wieży do wyrobu armat i przewiezione do Muret. Jedynie dwa duże istniejące dzwony nie zostały dostarczone Muretowi. Starą dzwonnicę rozebrano w 1867 roku, w tym samym roku zbudowano obecną. W 1959 roku , po zasiedleniu terenu, dwie wybudowane przedsionki przesunęły się i prowadziły dzwonnicę. Naprawy musiały zostać ponownie rozważone. Rozbiórki rozpoczęły się przy jak największym oszczędzeniu pomnika. Więc my zachowaliśmy się 4 kolumny wejściowych, drewniane bramy i okna z XVII -tego  wieku , które zostały odrestaurowane i zastąpione. Niektóre elementy zostały sklasyfikowane: a przekrój processional miedzi złocone odparte na drewnianej duszy XVI, XX  wieku  ; dwa dzwony z brązu z 1523 r.; Notre-Dame-de-la-pitié, grupa pokonywania ołtarz bocznej kaplicy Południowej, drewniane malowane i złocone z XVII th  wieku  ; krzyż procesyjny srebrny złoty na część rdzenia drewna, XII th  century .
• Kaplica Notre-Dame-de-la-Paix
• Plebania z 1850 roku .
• Stary Ratusz wybudowany w 1788 r.
• Zamek Sióstr z XVI -tego  wieku , znajduje się na południowym końcu głównej ulicy, naprzeciwko kościoła. Rodzina Bourg przejęła pieczę nad odbudową kościoła i dzwonnicy, którą można podziwiać. Po latach, po wielu awariach, zamek został sprzedany instytucji, która uczyniła z tego zamku dom starców. Dziś nazywany jest „zamkiem sióstr”.

• Château de Redon XVIII th  wieku wydaje się być zamieszkana przez najbardziej starożytnych władców Lagardelle. Znajduje się na północ od ulicy wsi. Był zamieszkiwany przez trzy pokolenia „Dumay” i został przejęty w 1711 przez „Villepigue”, który tam nie mieszkał, przeszedł w 1760 do pana de Lanes, który był jednym ze współsygnatariuszy Lagardelle w czasach rewolucja. Nazwisko przeszło na „de Bonnefoy” w 1936 roku, który był również burmistrzem. W tym ostatnim posadzono pnącza , z których cru „Redon” miało wówczas swoje wybrzeże wszędzie. Ale dziś te winorośle już nie istnieją, chociaż to wnuczka tej dużej rodziny jest właścicielem majątku. Według ewidencji gruntów z 1739 roku, zakłada się, że będzie przebudowany w XVIII -tego  wieku . Dawniej nazywany, a do dziś „zamkiem Redon”, to dwór, który znajduje się na wylocie wsi, w kierunku Auterive, nadal położony na otwartym polu iw sercu natury.
• Zamek Vignaou późnych latach XVIII th  wieku odnowiony w 1998 roku na wybrzeżu Leze, został zbudowany przez „Villepigue” początku XVIII th  wieku , który żył między 1711 i 1789, później przez rodzinę „Groc którzy posiadali je przez około stulecie. Został całkowicie przebudowany w 1867 roku. Cztery wieże ozdobione dachem pokrytym łupkami górują nad doliną Lèze. Dziś zamek ten należy do gminy i mieści służby ratusza, Związku Oczyszczania i niektórych stowarzyszeń.
• Dominujący nad dwiema dolinami fort był punktem do wykorzystania: przez znajdujący się przy wjeździe do wsi zamek (obecny ratusz) należący do panów Villepigue, następnie przez jego kościół, który się widzi i który zawsze widzi się z daleka. Składa się z dużej kwadratowej obudowy otoczonej głębokimi rowami i dwiema wysokimi wieżami. Wydaje się, że przy wejściu do sali rady miejskiej dawnego ratusza Ravelin, w dialekcie Rébély, znajduje się most zwodzony ). Do kościoła wchodzi się przez fort, a wejście znajdowało się od strony północnej, gdzie obecnie znajduje się nieistniejąca tam chrzcielnica. Również , że nadal istnieje pod warunkiem wody. Dwa zbiorniki na zboże, zbudowane z cegły wapiennej i wypalanej, w kształcie antycznych amfor, bez nóg, bardzo dobrze zachowane, bez wilgoci, przeznaczone do ukrycia w czasie wojny albo najcenniejszych rzeczy, albo ośmiu do dziesięciu hektarów pszenicy każdy. 13 lipca 1785, zgodę wyrażają panowie miejscowości Lagardelle gminie tego miejsca na wydzielenie błoni, rowów, murów, tarasów, murów fortu i innych fortyfikacji (rozbiórka od 1785 do 1788 r.).
• Hotel starego ratusza (cours des Ravelins) został zbudowany w 1788 r. przez współsygnatariuszy tego miejsca na fundamencie starego raweliny. Koszty budowy zostały podobno pokryte pieniędzmi zwróconymi przez byłego księgowego, a raczej poborcę podatkowego Lagardelle, ale ta suma, mimo że znaczna, nie mogła wystarczyć na dokończenie budowy. 1200 funtów pożyczono z biura ubogich w Caujac. Na frontonie tego ratusza znajdował się herb wsi. Wymazany!

Kiedy ratusz został odrestaurowany w 1970 r., te same herby zostały rozsądnie umieszczone w niszy, która mogła być oświetlona nocą na fasadzie (wyrzeźbiona, na zasadzie dobrowolności, przez dziecko Lagardelle, pana Raymonda ABRIBATA). Mogły istnieć dwa różne herby: gminy i panów . Na szczycie frontonu unosi się wiatrowskaz osadzony na halabardzie, z czteroramienną gwiazdą na głowie i ogonie. Do dziś nie wiemy, co to mogło oznaczać w czasach starożytnych, ponieważ każde lordostwo, baronia czy hrabstwo miały swój wiatrowskaz, który wskazywał podróżnym, gdzie się znajdują. Czy to ten sam wiatrowskaz, który omijał nasze stare fortyfikacje? Zawsze był zegar wybijający pół godziny. Przedostatni do tej pory został kupiony z drugiej ręki u mistrza zegarmistrzowskiego Muret Chez M. MILHAS.

• Mosty :
  • cegły mostek nad Lèze które zwinięte21 stycznia 1773znajduje się w połowie wybrzeża, wciąż można zobaczyć stare łóżko Lèze w parku . Po tej samej powodzi zmyta została również kładka prowadząca do fontanny , która jako jedyna dostarczała mieszkańcom wody pitnej . Ta fontanna płynęła na lewym brzegu. W tym samym czasie zawalił się most „Rouquadou”. Te dwa mosty zostały tymczasowo zastąpione mostami drewnianymi. W 1783 r. stany generalne Langwedocji wdrożyły pożyteczną rekonstrukcję murowanego mostu nad rzeką Lèze. Lèze została zmieniona i powstała w tym dniu droga młyna Augé.
  • Most Rouquadou, dawniej zbyt blisko Lèze, został przebudowany dalej, po cesji ziemi (Most nad strumieniem „l'Ayguère”, obecnie zwanym strumieniem Grange). W 1904 r. nad rzeką Lèze, w miejscu zwanym Moulin, zbudowano most z metalowym pokładem z otworem 18 metrów.
  • Mosty „Montmerli” i „Massoc” nad Rieutort zostały zbudowane w 1840 roku.

• Do młynów  :
  • na rzece La Lèze, w pobliżu metalowego mostu na rue du Moulin, znajdował się młyn wodny , który wprawił w ruch dwie pary kamieni młyńskich. W archiwach wskazujemy kolejny młyn wodny znajdujący się w miejscu zwanym Bordelèze.
  • Wiatrak , należący do rodziny Auge (stąd nazwa skrzyżowania Moulin d'Auge), którego syn zginął tam przypadkowo: efekcie ojciec miał młyn rozebrano.
  • Kolejny wiatrak znany jako Moulin de Montfort, nazwany na cześć właściciela, znajduje się w Les Mounasses.

Osobowości związane z gminą

• Pierre Jacques de Villepigue, Lord of Lagardelle, Kapitol Tuluzy w 1717 roku.
• Paul Augustin Jean Larrouy
• André Collini
• Marie i Bertrand Pagnon, rolnicy. Sprawiedliwi wśród Narodów Świata pośmiertnie .

Heraldyka

	Do ramion z lagardelle-sur-lèze są zdobi następująco: czerwony, na skrzyżowaniu ze złota, popartej srebrnym półksiężycem, zaczepiony przez dwóch wież samo. Nisza z tym herbem na fasadzie starego ratusza została wyrzeźbiona przez Raymonda Aribata, pochodzącego z Lagardelle-sur-Lèze. Sformalizowany w 1965 r. przez pana Blanquièresa, głównego kustosza archiwów wydziałowych.

Kulty

Po projektu przez stowarzyszenie „Przyjaciele narządu,” nowy narząd liturgiczny został otwarty i poświęcony przez M gr Le Gall niedzielę26 stycznia 2014, w kościele Lagardelle. Organy te zostały zbudowane przez niemieckiego wytwórcę Manna w 1967 roku dla kościoła w Altenbach, Badenia-Wirtembergia (Niemcy). Został podniesiony i ponownie zharmonizowany przez Gérarda Lentera w 1995 roku. Został zakupiony wczerwiec 2013 przez stowarzyszenie, a następnie przewieziony i zainstalowany w kościele w lipcu.

Posiada 732 piszczałki, 11 przystanków, 2 klawiatury, 1 pedał.

Po mszy błogosławieństwa organowego odbył się inauguracyjny koncert organowy i trąbkowy w wykonaniu Emmanuela Schublina, organisty i doradcy artystycznego oraz trębacza Thierry'ego Jeana.

Kultura

Stowarzyszenie „Info @ Lèze” jest stowarzyszeniem zajmującym się informatyką i elektroniką.

Głoska bezdźwięczna

Wydarzenia kulturalne i festyny

Sporty

Stowarzyszenie sportowe o nazwie „Nefryta Shandong” pozwala mieszkańcom miasta i wszędzie indziej ćwiczyć różne aktywności fizyczne z Taekwondo jako dominującą praktyką.

Ekologia i recykling

Zbiórką i utylizacją odpadów z gospodarstw domowych i podobnych odpadów, a także ochrony i poprawy stanu środowiska zajmuje się SMIVOM w Mouillonne.

Aby wejść głębiej

Bibliografia

Powiązane artykuły

• Lista gmin Haute-Garonne

Linki zewnętrzne

• Strona Ratusza
• Oficjalny blog przyjaciół organowych

Uwagi i referencje

Bibliografia

1. Mapa IGN pod Géoportail
2. Katalog geograficzny gmin , publikowany przez Narodowy Instytut Informacji Geograficznej i Leśnej , [ czytaj online ] .
3. Daniel Joly, Thierry Brossard, Hervé Cardot Jean Cavailhes, Mohamed Hilal i Pierre Wavresky "  typów klimatów we Francji, konstrukcji przestrzennych  ", Cybergéo, European Journal of geografii - European Journal of Geography , n o  501 ,18 czerwca 2010( DOI  https://doi.org/10.4000/cybergeo.23155 , przeczytaj online , dostęp 6 lipca 2021 )
4. „  Klimat we Francji metropolitalnej  ” , na http://www.meteofrance.fr/ ,4 lutego 2020 r.(dostęp 6 lipca 2021 )
5. „  Definicja normy klimatycznej  ” , na http://www.meteofrance.fr/ (konsultacja 6 lipca 2021 r. )
6. „  Klimat Francji w XXI wieku – Tom 4 – Scenariusze regionalne: wydanie 2014 dla metropolii i regionów zamorskich  ” , https://www.ecologie.gouv.fr/ (dostęp 12 czerwca 2021 ) .
7. „  Regionalne Obserwatorium Rolnictwa i Zmian Klimatu (wyrocznia) Occitanie  ” , na occitanie.chambre-agriculture.fr ,2020(dostęp 6 lipca 2021 )
8. „  Station Météo-France Muret-Lherm - metadata  ” , na stronie datepubliques.meteofrance.fr (dostęp 6 lipca 2021 r. )
9. „  Ortodromia między Lagardelle-sur-Lèze a Lherm  ” , na fr.distance.to (dostęp 6 lipca 2021 r . ) .
10. „  Stacja Météo-France Muret-Lherm – karta klimatologiczna – 1981-2010 statystyki i zapisy  ” , na ogólnodostępnych datach.meteofrance.fr (dostęp 13 lipca 2021 r . ) .
11. „  Ortodromia między Lagardelle-sur-Lèze i Cugnaux  ” , na fr.distance.to (dostęp 6 lipca 2021 r . ) .
12. "  Stacja meteorologiczna Toulouse-Francazal - Normy za okres 1971-2000  " , na https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 6 lipca 2021 )
13. "  Stacja meteorologiczna Toulouse-Francazal - Normy za okres 1981-2010  " , na https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 6 lipca 2021 )
14. "  Stacja meteorologiczna Toulouse-Francazal - Normy za okres 1991-2020  " , na https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 6 lipca 2021 )
15. „  Typologia miast / wsi  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja 27 marca 2021 r . ) .
16. "  gmina wiejska - definicja  " , na tej stronie INSEE (konsultowany w dniu 27 marca 2021 ) .
17. „  Zrozumienie siatki gęstości  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 27 marca 2021 r . ) .
18. "  Urban Unit 2020 of Venerque  " , https://www.insee.fr/ (dostęp 27 marca 2021 ) .
19. "  Baza jednostek miejskich 2020  " , na www.insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 27 marca 2021 r . ) .
20. Vianney Costemalle, „  Zawsze więcej mieszkańców w jednostkach miejskich  ” , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 27 marca 2021 r . ) .
21. "  Baza obszarów atrakcyjności miast 2020 r.  " , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 27 marca 2021 r . ) .
22. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w obszarze miejskim  ” , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 27 marca 2021 r . ) .
23. „  CORINE Land Cover (CLC) – Podział obszarów na 15 stanowisk użytkowania gruntów (obszar metropolitalny).  » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostęp 14 kwietnia 2021 )
24. art L. 2121-2 ogólnego kodeksu władz lokalnych .
25. „  Wyniki wyborów samorządowych i gminnych 2014  ” , na interieur.gouv.fr ( ogląd: 8 września 2020 r . ) .
26. La Dépêche du Midi, „  Podpis partnerstwa bliźniaczego we Włoszech  ”, Dziennik ,25 czerwca 2013 r.( przeczytaj online ).
27. Organizacja spisu na insee.fr .
28. Departamentalny kalendarz spisu ludności , na stronie insee.fr .
29. Od wiosek Cassini po dzisiejsze miasta na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
30. Insee - Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
31. INSEE , „  Populacja według płci i wieku pięciu lat od 1968 do 2012 r. (od 1990 do 2012 r. dla departamentów zamorskich)  ” , na stronie insee.fr ,15 października 2015 r.(dostęp 10 stycznia 2016 r . ) .
32. INSEE , „  Populacje prawne 2006 zamorskich departamentów i społeczności  ” , na stronie insee.fr ,1 st styczeń 2009(dostęp 8 stycznia 2016 r . ) .
33. INSEE , "  Legalne populacje 2009 departamentów i społeczności zamorskich  " , na insee.fr ,1 st styczeń 2012(dostęp 8 stycznia 2016 r . ) .
34. INSEE , „  Populacje prawne 2013 departamentów i społeczności zamorskich  ” , na stronie insee.fr ,1 st styczeń 2016(dostęp 8 stycznia 2016 r . ) .
35. Marie i Bertrand Pagnon uhonorowani pośmiertnie
36. oficjalny blog
37. Inauguracja organów, artykuł w La Dépèche
38. „  Info à Lèze  ” , na infoaleze.chez.com (dostęp 3 grudnia 2015 r . ) .
39. przewodnik sortowania

Notatki i karty

• Uwagi

1. Roczna amplituda termiczna mierzy różnicę między średnią temperaturą lipca i stycznia. Ta zmienna jest powszechnie uznawana za kryterium rozróżniania między klimatem oceanicznym a kontynentalnym.
2. Odległość jest obliczana w linii prostej między samą stacją meteorologiczną a siedzibą miasta.
3. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gmin wiejskich i miejskich opublikowanym w listopadzie 2020 r., w zastosowaniu nowej definicji wsi zwalidowanej na14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
4. Pojęcie zlewni miast zastąpiono w październiku 2020 r. starym pojęciem obszaru miejskiego , aby umożliwić spójne porównanie z innymi krajami Unii Europejskiej .
5. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.

• Karty

1. IGN , „  Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych.  » , Na remorerletemps.ign.fr (dostęp 14 kwietnia 2021 r . ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij na dole pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.