Capitoulat

Capitoulat
Logo organizacji
Cztery funkcje Toulouse Capitoulat (Jacques Boulbene, 1576-1600, Musée des Augustins de Toulouse ).
Sytuacja
kreacja 1147
Rozpuszczenie 1789
Rodzaj Administracja miejska
Siedzenie Toulouse Capitol
Organizacja
Członkowie Capitouls
Siła robocza 12 (1147)
8 (1438)

Toulouse capitoulat jest formą administracji miejskiej , która rządziła miasto Tuluzie w średniowieczu i czasach nowożytnych , od 1147 do 1789 roku sędziowie miasta były Capitouls , wybieranych corocznie przez różnych dzielnic (lub capitoulats) miasta, w celu stanowić radę gminy lub konsystorz.

Tuluza, jako miasto mające prawo do sprawiedliwości i obrony, a także sekretarz rozległego, otaczającego terytorium, ich atrybucje miały charakter nie tylko administracyjny, ale także sądowy i wojskowy. Ich funkcje zostały uznane przez króla za szlachetne i nobilitujące . Ustanowienie tej z Parlamentu Tuluzy w XV th  century zmniejszona ich prerogatyw sądowych. Wraz z rewolucją francuską kapitulację zniesiono, podobnie jak inne lokalne instytucje.

Pochodzenie nazwy

Capitoul (w Occitan  : Capitol ) to tytuł prowadzone w średniowieczu i aż do rewolucji , przez pierwszych sędziów w mieście z Tuluzy .

Męski rzeczownik capitoul ( wymawiane [kapitul] ) to pożyczka od starożytnego oksytańskiej Capitol , który sam pochodzi, przez elipsy , z Languedocian ekspresji * senhor Capitol , Capitol jest pożyczka odChristian Łacińskiej ówka . W języku francuskim, capitoul jest potwierdzone do XIV th  century  : Według Skarbu języka francuskiego skomputeryzowany , jego najstarszy przypadek (wykres <capitoux>) jest w tekście dnia1389. Bieżąca pisownia jest poświadczona w1513.

Historia

Pochodzenie

Ustanowienie kapitulatu w Tuluzie pochodzi z 1147 r. W tym dniu hrabia Tuluza Alphonse Jourdain , syn Raimonda IV, ustanawia przywileje i ustala liczbę konsulów na 24. Dla każdego z sześciu okręgów w Tuluzie wyznacza osobę godną uwagi w celu rozstrzygania i rozstrzygania spraw handlowych. Doradcy hrabiego wraz z sędziami hrabiego tworzą kapitułę zwaną capitolum . Ten sąd w czasie wypraw krzyżowych orzeka w sprawach sądowych między kupcami. Członkowie tej gminy przyjmują tytuł konsula, a następnie kapitula.

W 1152 r. Syn Alphonse'a Jourdaina, Raimond V , sporządził statut uważany za pierwszy regulamin miejski. Kapituła składa się wówczas z czterech sędziów, dwóch prawników i sześciu członków kapituły. Ci drudzy stopniowo przejmują władzę, eliminując prawników i sędziów. Liczba tych konsulów jest już jednak różna, ponieważ w 1171 r. Ich liczba wzrosła do 12, a w 1182 r. Do 24.

Reforma 1188

W 1188 roku kapitulowie wykorzystali wojnę między Rajmundem V a królami Anglii i Aragonii, aby zdobyć autonomię. Hrabia potwierdza publicznie władzę konsulów na dziedzińcu kościoła Saint-Pierre des Kuchnie , konsulowie przysięgają mu wierność. Konsulowie mają teraz władzę policji i wymiaru sprawiedliwości, władzę regulacyjną, władzę ustalania i podnoszenia podatków, władzę nad milicją i prowadzenia wojny. Szef konsystorza kapitulów jest jednym z nich obojętnie.

Liczbę konsulów ustalono na 12, po jednym na część ( łac. Partita ) miasta. Miasto ( civitas po łacinie), który odpowiada dzielnicach starożytnego rzymskiego miasta, składa się z sześciu części: Partita Deauratæ ( Morze leszcz ), Partita Pontis Veteris (Pont-Vieux), Partita Beate Marie Dealbatæ ( Dalbade ), Partita Sancti Petri Sancti Geraldi (Saint-Pierre Saint-Géraud), Partita Sancti Stephani ( Saint-Étienne ) i Partita Romani (La Pierre). Wioska ( po łacinie burgus ), która odpowiada dzielnicom, które rozwinęły się w średniowieczu wokół opactwa Saint-Sernin, ma również sześć części: Partita Sancti Petri de Coquinis ( Saint-Pierre des Kuchnie ), Partita Crosarum (Lascrosses), Partita Arnaldi Bernardi ( Arnaud-Bernard ), Partita Posunvillæ (Pouzonville), Partita Matabovis ( Matabiau ) i Partita Villæ novæ (Villeneuve).

Od 1190 roku kupili szereg domów, aby uczynić go wspólnym domem, Kapitolem . Ogólnie każdy moulon miał swój dixainier (dzisiaj: dizainier).

W 1336 r., Gdy miasto jest bardziej zaludnione niż dzielnica, organizacja została zmodyfikowana w celu uwzględnienia tej nierównowagi. Miasto składa się wtedy z czterech części, a dla miasta - z ośmiu. Stworzyliśmy dwie nowe części miasta: Saint-Pierre-Saint-Martin ( Partita Sancti Petri i Martini ) i Saint-Barthélémy ( Partita Sancti Bartholomæ ), a dla Bourg, Les Crosses i Arnaud-Bernard utworzyły część Saint- Julien (Partita Sancti Juliani) oraz Pouzonville i Matabiau, ta z Saint-Sernin (Partita Sancti Saturnini); część Villeneuve stała się częścią Taura (Partita de Tauro).

W XIV  wieku powołanie parlamentu ograniczyło ich prerogatywy sądownicze. Liczba kapitulów również się zmienia: 12 w 1269, 4 w 1390, 6 w 1391, 8 w 1392.

Plik 28 listopada 1400, kapituły Tuluzy otrzymały od króla Karola VI, aby znów było ich dwanaście.

Reforma 1438

Rozporządzenie z 1438 r. Usuwa cztery z tych części: Saint-Pierre-Saint-Martin jest zjednoczony w La Daurade; Saint-Romain w Saint-Étienne; Saint-Julien w Saint-Pierre-des-Kuchnie i Taur w Saint-Sernin. Liczba partii zostaje w ten sposób zredukowana do ośmiu, sześciu w przypadku miasta i dwóch w przypadku Bourg, a liczba ta pozostała aż do rewolucji. Liczba kapituli jest również ustalona na osiem, po jednym na imprezę lub kapitulat. Kapitulowie wybierani są 25 listopada, po jednym na jednego kapitulata i na rok.

Podczas gdy szef Konsystorza Kapituli jest bezkrytycznie zabierany do jednego z Kapitulatów, Kapitulaci mają niezmienny porządek pierwszeństwa, zawsze szanowany ze względu na kolejność marszu w ceremoniach i zgodnie z którym Kapitulowie pojawiają się na miniaturach z Annals , centrum miniaturze podejmowane w honorowym miejscu. Kolejność pierwszeństwa kapitulatów jest następująca: La Daurade, Saint-Étienne, Pont-Vieux, La Pierre-Saint-Gérauld, La Dalbade, Saint-Pierre-des-Kuchnie, Saint-Barthélémy i Saint-Sernin.

Ponadto każdy kapitul ma kolor w zależności od dzielnicy, którą reprezentuje:

Okres współczesny

W 1645 r. Król wyznaczył kapitulów z Paryża pomimo protestów miasta, które uważało, że może być jedynym, który wybierze swoich sędziów.

Na mocy decyzji Rady z dnia 10 listopada 1687Kapitulowie są wybierani przez króla z listy czterdziestu ośmiu kandydatów przedstawionych przez odchodzących kapitulów i redukowanych do dwudziestu czterech przez viguier.

W 1692 roku król narzucił wieczystą kapitulację, ale w 1700 roku system powrócił do swojej tradycyjnej organizacji.

Na mocy decyzji Rady z dnia 26 czerwca 1778, osiem capitoulów pochodzi z trzech klas mieszkańców miasta, a mianowicie: dwóch spośród dżentelmenów , dwóch spośród byłych kapitulów i, aby umożliwić odnowienie personelu miejskiego, czterech spośród innych dostojników. Są wybierani na dwa lata przez radę generalną miasta, złożoną z notabli.

14 września 1789 r. Kapituły zastąpiono piętnastoma sekcjami, a kapitulowie odwołano. Niemniej jednak nowe zgromadzenie obejmuje szlachtę i mieszczan. To Joseph de Rigaud został wybrany na burmistrza 28 lutego 1790 roku . Rewolucja zastąpiła je, zgodnie z zarządzeniem z 6 Floréal - Roku II, sekcjami, które odpowiadają City i Bourg starym stolicom, z wyjątkiem prawobrzeżnych części stolic Daurade i Pont-Vieux, które razem tworzą utworzyły pierwszą sekcję i lewobrzeżne części tych samych stolic, które utworzyły drugą sekcję. Stolice poza murami tworzyły dziewięć innych sekcji. W XIX -tego  wieku, te podziały były dodatkowo modyfikowane.

Instytucje

Capitol

Rekrutacja

Aby zostać kapitulem, musisz być mężczyzną powyżej 25 roku życia, żonaty, katolikiem, posiadać dom w Tuluzie i wykonywać honorowy zawód: prawnik, prokurator, giermek lub kupiec.

Tytuł

Zgodnie z Ancien Régime kapitulowie byli zatem uprawnieni w swoich zarządzeniach: „My capitouls, gubernatorzy miasta Tuluza, naczelnicy szlachty, sędziowie w sprawach cywilnych i karnych, policji i dróg wspomnianego miasta oraz ochrona „jej” .

Gardiage jest przedmieście Tuluzy. Zawierał on dziewięć parafii z Croix-Daurade , Lalande , Montaudran , Pouvourville , Saint-Exupère, Saint-Martin-du-Touch , Saint-Michel-du-Faubourg Saint-Michel-du-Touch (lub Saint-Michel-Ferrery ) w Lardenne i Saint-Simon .

Szlachta

Do 1248 r. Wyznaczenie kapitulów, pierwotnie dokonane przez hrabiego, a następnie przez mieszkańców (niektórych mieszkańców) miasta, było w rzeczywistości całkowicie w rękach starych, znanych rodzin z Tuluzy.

Reforma z 1248 r. Wprowadzona obok maiores (szlachty), medii , którzy byli bogatymi mieszczanami; ci drudzy, nieliczni, zostali szybko zintegrowani przez małżeństwo z oligarchią Tuluzy. Wszystko to oznacza, że ​​capitoulowie są myleni ze szlachtą, a nawet „asymilowani” z tymi ostatnimi. Jednak uchwalono zasady: „burżuazyjna rodzina nie staje się definitywnie szlachecka, jeśli ojciec i syn nie są capitoulami”. Legalność tego uszlachetnienia zostanie ostatecznie uznana w całym królestwie dopiero po opatentowaniu listów Henryka II , dostarczonym do Folembray 14 sierpnia 1552 r., Gdzie nakazuje on „wszystkim kapitulom, którzy byli i będą w przyszłości cieszyć się tym samym przywileje i prerogatywy, jak inni szlachcice królestwa, jak również ich żony i wszyscy ich potomkowie płci męskiej i żeńskiej ”.

Okręgi wyborcze

Każdy capitoul jest wybierany w okręgu wyborczym, wyznaczony jako partia lub capitoulat, w którym zamieszkuje i który reprezentuje. Między XII a XV wiekiem liczba capitoulats ewoluowała wraz z liczbą capitouls, zanim osiadła, również na poziomie ośmiu.

Capitoulat de la Daurade

Capitoulat de la Daurade ( Partita Deaurata w łacinie ) jest „pierwszym w kolejności”. Przyjmuje nazwę kościoła Sainte-Marie de la Daurade , jednego z najstarszych kościołów w mieście. W 1389 r., Kiedy liczba stolic została zmniejszona do czterech, dodano do niej stolice Pont-Vieux i Saint-Pierre-Saint-Martin, ale pierwsza została ponownie rozdzielona, ​​tworząc trzecią kapitułę, w 1401 r. W 1549 r. było 434 pożary , w 1571 r. 406, aw 1679 r. 408.

Capitoulat de la Daurade, podobnie jak Pont-Vieux, rozciągał się częściowo w mieście, na prawym brzegu Garonny , a częściowo na przedmieściach Saint-Cyprien , na lewym brzegu. Od strony miasta od wschodu ograniczają go ulice Porterie (obecnie Place du Capitole ), Saint-Rome i des Changes, które oddzielają je od stolic Saint-Étienne i La Pierre; na południu ulicami Malcousinat , de la Bourse , Cujas , Peyrolières i du Tabac , które oddzielają ją od stolicy Pont-Vieux; od zachodu przez Garonnę, a od północy przez linię starożytnych rzymskich fortyfikacji , równoległą do rue Pargaminières , która oddziela ją od stolicy Saint-Pierre-des-Kuchnie. Od strony Faubourg Saint-Cyprien graniczy z rue de la République na południu, linią średniowiecznych murów obronnych na zachodzie i północy oraz Garonną na wschodzie. Capitoulat de la Daurade rozciąga się również poza murami miasta, na straży miejskiej.

W 1794 roku, podczas rewolucji francuskiej , postanowieniem z dnia 6 Floreal, że capitoulats z leszcza i Old Bridge, prawym brzegu, łączyć i tworzyć 1 st sekcji, „natura”, natomiast na lewym brzegu, części tych dwóch stolic tworzą 2 nd sekcja „Prawo”. Ta nowa organizacja nie przetrwała okresu rewolucji.

Capitoulat of Saint-Étienne

Capitoulat od Saint-Etienne ( Partita Sancti-Stephani w łacinie ) jest „drugi w kolejności”. Przyjmuje nazwę katedry Saint-Etienne , kościoła metropolitalnego diecezji Tuluzy . W 1389 roku, kiedy liczba stolic została zmniejszona do czterech, dodano do niej stolice Saint-Rzym i Saint-Pierre-des-Kuchnie, ale ta ostatnia część została ponownie oddzielona, ​​tworząc szóstą kapitulację, w 1401 roku.

Stolica Saint-Étienne jest ograniczona, na południu i na wschodzie, przez rowy wałów obronnych, zgodnie z linią wytyczoną dziś przez rue Jules-de-Rességuier , rue Bida , allées Forain-François-Verdier , bulwar Lazare-Carnot i rue Maurice-Fonvieille  ; na północy, rue Lafayette , ogrodzenie dawnej gminy Maison, obecnego Kapitolu i południowo-wschodniej części Place du Capitole , które oddzielają ją od Kapitolu Saint-Sernin; na zachodzie, przy starej rue de la Porterie i rue Saint-Rome , które oddzielają ją od capitoulat de la Daurade, oraz przy rue Jules-Chalande , rue du Fourbastard , rue des Arts , rue Tolosane , w połowie przecznicy między rue Mage i rue Perchepinte oraz rue Vélane , które oddzielają ją od Capitoulat de la Pierre. Stolica Saint-Étienne rozciąga się również poza mury miejskie, na straży miejskiej, w szczególności na przedmieściach Saint-Étienne (obecna dzielnica Dupuy ). Obejmował 69 „bloków” domów: 35 w mieście i 34 na przedmieściu.

W 1794 roku, według zarządzenia z dnia 6 floreal, część po stronie miasta utworzyła 3 rd sekcji „La Convention”, a część po stronie Faubourg Saint-Etienne, przemianowany na Faubourg de la Raison, utworzona 3 e sekcja „Alliance Bordelaise”.

Kapitol z Pont-Vieux

Capitoulat of Pierre Saint-Géraud

Capitoulat of Dalbade

Dalbade capitolate ( Partita Dealbatae w łacinie ) jest „piątą w kolejności”. Od południa ograniczona jest zejściem z Port-Garaud (obecna aleja Maurice-Hauriou ), od wschodu Porte du Château, rue de l'Inquisition (obecnie Place du Parlement ), place du Salin , rue Pharaon , place des Carmes i rue des Filatiers  ; na północy przez Rue du Coq-d'Inde , na rue de la Madeleine i ścian zewnętrznych budynków między n ö  37-39 ulicznych Cutlers , do Garonne  ; na zachodzie, nad Garonną, ponieważ obejmuje całą wyspę Tounis . Poza miastem capitoulat rozciąga się na parafie na południe od gardiage.

W 1478 roku stolica Dalbade miała 643 właścicieli. One nie więcej niż 500 właścicieli są w 1550 roku, następnie w 1679 roku 545 Znaczny spadek w XVI E  wieku pochodzi głównie z pomnożenia wspólnot religijnych i budowy dużych hoteli tych członków w Parlamencie .

W 1794 roku, według zarządzenia z dnia 6 floreal, część miasto utworzyło 6 th sekcji „La Liberté”.

Capitoulat of Saint-Barthélémy

Capitoulat Saint-Barthélemy ( Partita Sancti Bartholomei w łacinie ) jest „siódmy w kolejności”. Powstał w 1336 roku, kiedy zmieniono podział stolic między miastem a Bourg. Wcześniej został stopiony z Dalbade. Nie było wielkie wahania podziału majątku pomiędzy XVI E  wieku oraz XVIII e  wieku: jedna liczy 444 pożarów w 1550, 458 w 1571 i 421 w 1679 roku capitoulat Saint-Barthélemy jest parlamentarzystów kwartał , który zbudował tam wiele prywatnych rezydencji .

Capitoulat jest ograniczony od zachodu rue de l'Inquisition (obecnie Parliament Square ), rue Pharaon , place des Carmes i rue des Filatiers , które oddzielają ją od capitoulat de la Dalbade; na północy i wschodzie obok miejscowości i rue de la Trinité , miejscowości Rouaix , rue Bouquières , miejscowości i rue Mage , rue Espinasse , które oddzielają ją od capitoulat de la Pierre; na południu, przy rowach murów obronnych, dziś rue Jules-de-Rességuier i alejki Jules-Guesdes .

W 1794 roku, według zarządzenia z dnia 6 floreal, część po stronie miasta stanowiły 5 th sekcji, „prawa człowieka”. Po rewolucji szlachta z Tuluzy nadal zamieszkiwała dzielnicę.

Kapitol z Saint-Sernin

Capitoulat of Saint-Pierre-des-Kuchnie

Lista kapitulów

Uwagi i odniesienia

  1. Definicje leksykograficzne i etymologiczne słowa „capitoul” ze skomputeryzowanego skarbca języka francuskiego na stronie internetowej National Center for Textual and Lexical Resources [dostęp: 10 grudnia 2016].
  2. "Capitoul" , w słowniku Akademii Francuskiej , w National Center for Textual and Lexical Resources [dostęp 10 grudnia 2016].
  3. Roger Sicard , Toulouse and its capitouls under the Regency: the Chapter Administration under the Ancien Régime (praca magisterska obroniona na Uniwersytecie w Tuluzie w1952), Tuluza, 1953, 1 st  ed. , 181  s. , in-8 o ( OCLC  459577764 , uwaga BnF n o  FRBNF32630246 ) , str.  27 [ przegląd  (strona przeglądana 10 grudnia 2016 r.)] .
  4. Entry "  capitoul  " , w Émile Littré , Słownika języka francuskiego , t.  3: A - C , Paryż, Hachette ,1873, LIX -944  pkt. , gr. in-4 o (notatka BnF n o  FRBNF30824717 , czytaj online [faksymile]) , str.  478( czytaj online [faksimile] ) [dostęp 10 grudnia 2016].
  5. Entrée "  capitoul  " , na Dictionnaires de français [online] " , Larousse [konsultowany na 10 grudnia 2016].
  6. Dom Claude Devic, Dom Joseph Vaissète, Historia ogólna Langwedocji , t.  IX (1271-1443), Toulouse, Privat , 1885 (przedruk 2004) ( ISBN  978-2-84575-170-5 i 2-84575-170-2 ), s.  944 .
  7. Augustin 1972 , str.  185.
  8. Augustin 1972 , str.  186.
  9. Augustine 1972 , s.  182.
  10. Wejście „  gardiage  ” w użyciu słownik na stronie Narodowego Centrum tekstowych i zasobów leksykalnych [dostęp 10 grudnia 2016].
  11. ADHG , sv Toulouse, str.  49.
  12. ADHG , sv Croix-Daurade (parafia), str.  13.
  13. ADHG , sv Lalande (parafia), str.  23.
  14. ADHG , sv Montaudran (parafia), str.  30.
  15. ADHG , sv Pouvourville, str.  37.
  16. ADHG , sv Saint-Exupère- [lès-Toulouse] (parafia), str.  41.
  17. ADHG , sv Saint-Martin-du-Touch (parafia), str.  43.
  18. ADHG , sv Saint-Michel- [du-Faubourg] (parafia), str.  43.
  19. ADHG , sv Saint-Michel-du-Touch lub Saint-Michel-Ferrery lub Lardenne (parafia), str.  44.
  20. ADHG , sv Saint-Simon (parafia), str.  45.
  21. „Szlachta kapitulów Tuluzy” Jean-Paula Buffelana
  22. Jules Chalande, 1923, str.  284-285 .
  23. Jules Chalande, 1913, s.  312-313 .
  24. Jules Chalande, 1913, s.  128-129 .
  25. Jules Chalande, 1916, s.  141-144 .

Zobacz też

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne