Dzwonnica jest architektonicznym elementem , pionowe i płaskie, umieszczony u góry lub z przodu budynku (najczęściej kościele), aby otrzymać dzwony .
Istnieją inne nazwy dla tego samego typu konstrukcji: „wieża-arkada”, „wiema-grzebień” (lub „wieża z grzebieniem”), „wieża z arkadami”, „wiema-szczyt”, „wiema w wentylator ”,„ otwarta wieża ”,„ panelle ”,„ campenard ” lub„ ściana campanaire ”. Słowo „kampenarda”, używane głównie w Pikardii , bywa pisane „campenart”, a częściej używa się określenia „ściana wieżowa”, a także „grzebień wieżowy”. Termin „panelle” oznacza dzwonnicę w Alpach Wysokich .
Jest to pojedyncza ściana przepruta jednym lub kilkoma przęsłami przeznaczonymi na jeden lub więcej dzwonów . W dolnej części dzwony można osłonić markizą ramową , nigdy murowaną . Prostą podporę murowaną dla pojedynczego dzwonu można błędnie opisać jako „ścian z wieży”.
Na obszarze Gironde zwanym Entre-deux mers (pomiędzy Garonną a Dordogną ) znajduje się wiele kościołów z dzwonnicą, a także wioski na prawym brzegu Garonny między Langon i La Réole .
Souletine Trynitarne wieżeBaskijska prowincja Soule ( Pyrénées-Atlantiques ) charakteryzuje się dużą liczbą tzw. dzwonnic trynitarnych : są one zwieńczone trzema punktami przedstawiającymi Trójcę .
W Wielkiej Brytanii, w XV -go wieku, dzwonnica jest bardzo prosta, z małą wieżą z pojedynczej zatoce . Wieża zwieńczona strzałą jest zarezerwowana dla zamożnych parafii. W 1499 r. znaleziono rozwiązanie pośrednie dla kaplicy Saint-Nicolas de Plufur : ściana dzwonnicy wystarczająco stabilna, aby zapewnić smukłą sylwetkę. Centralną część zębnika usztywniają cztery przypory o stałym przekroju, dwie z przodu, dwie z tyłu. Całość, stanowiącym H kształcie stosu , wznosi 2,70 m nad grzbietem na nawa . Podtrzymuje platformę ozdobioną siedziskami w wspornikach z chimer i balustradą ekstrawagancką . Sama platforma wspiera bardzo lekką dzwonnicę z trzema przęsłami, zwieńczoną strzałą. Na platformę prowadzi wieżyczka schodowa przymocowana do dzwonnicy. Ta formuła staje się XVI th jeden wiek z cech „ stylu Beaumanoir ”, który rozprzestrzenia się głównie na Dolnym TREGOR i jest czasami znaleźć w Leon i Kornwalii . To znacznie imitowane do XIX -tego wieku.
Abbey Church of Aubazine , który był jednym z największych kościołów w Limousin , ma „dzwonek elewacji ściany Limousin” z dwuspadowym trójkątny przebite trzema zatokami dla dzwonów .
Region Tuluzy doświadczył wyjątkowego rozwoju dzwonnicy, z ceglaną konstrukcją i częstym wykorzystaniem z okresu gotyku, typowego łuku mitry inspirowanego wielkimi kościołami Tuluzy (kościół Notre-Dame du Taur ). Dzwonnica rozciąga się również na sąsiednie tereny, gdzie kamień jest głównym materiałem budowlanym.
Viollet-le-Duc wspomina o nim w swoim Słowniku (artykuł "Dzwonnica"), nie nadając mu konkretnej nazwy:
„Są dzwonnice […] w Guyenne i Langwedocji , gdzie tak często są konstrukcje murowane, które mają do pięciu, sześciu, a nawet dziesięciu arkad nadających się do przyjmowania dzwonów; są to najczęściej proste szczyty przeprute przęsłami umieszczonymi trzy trzy lub trzy i dwa, trzy, dwa i jeden lub cztery, trzy, dwa i jeden. Tego rodzaju dzwonnice na ogół nie mają charakteru architektonicznego, który odróżniałby je od budowli bardziej wulgarnych; jednak w okolicach Tuluzy spotykamy dość eleganckie dzwonnice wzniesione według tej zasady: przytoczymy m.in. Ville Nouvelle , której dwie kondygnacje potrójnych arkad flankują dwie wieżyczki ze schodami, z przejściem z wieży na drugą w front pod arkadami. "
W Pikardii istniała tradycja campenardów (dzwonnica-mur). Wiele małych wiejskich kościołów ucierpiało w wyniku walk I wojny światowej i zniknęło, ale niektóre przeszły nowoczesną rekonstrukcję.
Ermita de Valmayor, Valdemorillo (Hiszpania).
Kościół Treytorrens ( Szwajcaria ).
Dawny klasztor San Juan Bautista w Tlayacapan
Dzwonnica-arkada jest osobliwością kościołów w mieście Psków w Rosji (ale są też takie w Rostowie Wielkim , Suzdalu , Nowogrodzie ). Od XV th wieku, wiele wież tego typu pojawiają się w mieście. Zwieńczone są krzyżem. Narzucają miastu ład poziomy przy mniejszych kościołach. Ich wymiary są zmienne, ale ich niezwykła prostota jest stała. Dzwony są pojawiające się w XI th wieku w Rosji. Początkowo ich niewielkie rozmiary wymagały jedynie dwóch drewnianych filarów połączonych belką. Ale stopniowo zastępując kościoły drewniane kościołami kamiennymi, odkryto prawdziwe dzwonnice. Gdy dzwony są cięższe, dzwonnicę-arkadę buduje się prostopadle do jednej ze ścian kościoła.