Wieżyczka jest elementem budynku w średniowiecznych i współczesnych umocnień wojskowych.
W średniowiecznych fortyfikacjach baszty, zwane też „turnelami”, to baszty o małej średnicy i wysokości. Służą one jako strażnicy, aby bronić słabego punktu, a furtka z boku lub tyłu , itd.
Viollet-le-Duc , w swoim Słowniku francuskiej architektury z XI TH do XVI -tego wieku :
„Nazwę tournelles nadano także prawdziwym wieżom otaczającym mury kurtynowe , ale których wąski obwód mógł pomieścić jedynie niewielką liczbę obrońców; rodzaje budek wartowniczych lub wież strażniczych . Drzwi, châtelety, często zaopatrywane były tylko w opaski. Obecnie słowo wieżyczki jest zwykle używane do określenia cylindrycznych lub półściennych konstrukcji dźwiganych na wspornikach. Wieżyczki te zostały podniesione albo na ślepej uliczce, albo na przyporze ; dali małe flanki i widoki na zewnątrz domu, drzwi lub zasłony. "
We współczesnych fortyfikacjach ( niemiecki Festen , forty Brialmont , system Séré de Rivières , linia Maginota itp.) Wieżyczki zakopane w żelbetowych studniach nie są stacjonarne, ale obracają się same (obrót chroni otwory strzelnicze pancerza: obrotowe wieże) lub kopuły pancerne), a dla niektórych wznoszą się lub znikają (chowane wieżyczki pancerne). Wieże te są uzbrojone w karabiny maszynowe, moździerze, armaty czy granatniki.