Indre (Loire-Atlantique)

Położony w centrum wyspy Indret pierwotnie był to warowny zamek otoczony czterema wieżami. Zbudowany w XI -tego  wieku, poddany zmianom od XV p  wieku.

W 1828 r. Zasypano rowy i usunięto most zwodzony.

Forerie kaplica ( XVIII th  century ). Budynek ten był częścią odlewni Indret , utworzonej w 1777 roku dla Marynarki Wojennej przez angielskiego mistrza żelaza Williama Wilkinsona . Został przekształcony w kaplicę, a następnie w kościół19 stycznia 1844, zamknął te drzwi w 1976 roku .

Siewnik był napędzany dwoma dużymi kołami wodnymi o średnicy 20 stóp (6,5  m ).

Dziedzictwo ekologiczne

Polityka i administracja

Indre jest historycznie zakorzenione powszechne w lewo, to jest naturalne, że jest to miasto w Loire-Atlantique, który miał najwięcej głosów na PS do 1 st  rundy i drugiej tury wyborów prezydenckich w 2007 roku .

Burmistrzowie Indre

Demografia

Według klasyfikacji ustanowionej przez INSEE , Indre jest częścią obszaru miejskiego , w jednostce miejskiej , w dziedzinie zatrudnienia i salonem z Nantes . Wciąż według INSEE, w 2010 r. Rozmieszczenie ludności na terenie gminy uznano za „  pośrednie  ”  : 95% mieszkańców mieszkało na obszarach „pośrednich”, a 5% na obszarach „o niskiej gęstości zaludnienia” .

Ewolucja demograficzna

Gmina jest częścią aglomeracji 24 gmin otaczających Nantes, w której w 2007 r. Mieszkało 580 502 mieszkańców, aw tym samym roku jeden mieszkaniec na 154 był indrais.

Gmina od dwóch stuleci ulegała niewielkim wahaniom pod względem liczby mieszkańców, co było spowodowane wielkością gminy i obecnością trzech dużych gałęzi przemysłu, które zajmują dużą część terytorium, ale także powstaniem dekretu gminnego ograniczającego wysokość domów na 13  m .

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. Legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis powszechny opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji dotyczących kolejno wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, a legalne populacje w kolejnych latach szacuje się za pomocą interpolacji lub ekstrapolacji. W przypadku gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2006 r.

W 2018 roku miasto liczyło 4037 mieszkańców, o 1,63% mniej niż w 2013 roku ( Loire-Atlantique  : + 6,31%, Francja bez Majotty  : + 2,36%).

Ewolucja odsetka mężczyzn i kobiet w populacji

Poniższe tabele podsumowują ewolucję udziału mężczyzn i kobiet w populacji w liczbie osobników i odsetku w stosunku do całej populacji oraz ewolucję liczby osobników i zmienność odsetka w okresie od 2 lat. Odsetek kobiet jest nieco wyższy, co tłumaczy ciężka praca mężczyzn w starych kuźniach, co zwiększa liczbę wdów .

czerwony = kobiety niebieski = mężczyźni

Struktura wiekowa

Poniższe dane dotyczą roku 2013. Ludność gminy jest stosunkowo młoda. Odsetek osób w wieku powyżej 60 lat (18,1%) jest rzeczywiście niższy od wskaźnika krajowego (22,6%) i wydziałowego (22,5%). Podobnie jak w rozkładzie krajowym i departamentalnym, populacja kobiet w mieście jest większa niż populacja mężczyzn. Stawka (50,6%) jest tego samego rzędu wielkości co stawka krajowa (51,6%).

Naturalny ruch ludności

Poniższa tabela przedstawia ewolucję liczby urodzeń i zgonów w latach 1975–1999.

Gospodarka

Handel i rzemiosło

W Indre jest kilka piekarni, salonów fryzjerskich, kawiarni, restauracji i dwóch barów z przekąskami. Jest też wielu rzemieślników (hydraulik-instalator ogrzewania ...). W Indre zadomowiły się wolne zawody (lekarz, architekt, niezależny grafik). Indre od 2008 r. Otrzymała również twardą zniżkę w ramach Leader Price, zastępując Netto i Ecomarché, które wcześniej znajdowały się w tej samej lokalizacji.

Rynki

Niedzielny targ Basse-Indre co tydzień odwiedza od 4500 do 6000 odwiedzających i 250 handlowców. Różnorodność oferowanych produktów, liczba handlarzy sprawiają, że jest to jeden z najbardziej znanych rynków w mieście.

Huby przemysłowe

Trzy duże zakłady przemysłowe naznaczyły historię gospodarczą Indre.

Dwa z nich funkcjonują do dziś (2010):

• Napęd DCNS (Indret), pierwotnie Królewska Odlewnia Indret (patrz sekcja Historia);
• Arcelor Packaging International (Basse-Indre): fabryka opakowań stalowych, dawniej Forges de Basse-Indre (idem). Jego plan zwiększenia produkcji anod cynowych jest debatą wśród wybranych urzędników, którzy głosowali za, w przeciwieństwie do sąsiedniej gminy (sprzeciwia się temu Bouguenais ).

Z kolei fabryka nawozów AZF Soferti (Basse-Indre) zaprzestała w piątek produkcji.30 czerwca 2007.

Edukacja

Gmina podlega akademii w Nantes .

Cztery grupy szkolne, każda składająca się z przedszkola i szkoły podstawowej, zapewniają edukację w Indre:

• Prywatna szkoła Sainte-Anne (Basse-Indre);
• Szkoła publiczna Jules-Ferry (Basse-Indre);
• Szkoła publiczna Pierre-Mara (Haute-Indre);

Szkoła publiczna Georges-Brassens (Indret) została zamknięta w 2010 roku.

W mieście nie ma już gimnazjum. Istniało kolegium, które zostało przeniesione i powiększone do Saint-Herblain. Stara szkoła jest teraz szkołą muzyczną.

Życie asocjacyjne i sportowe

Poczucie tożsamości mieszkańców każdej wyspy wzmacnia obecność świeckich stowarzyszeń w Basse-Indre i Haute-Indre oraz stowarzyszenia sportowo-kulturalnego w Indret. W mieście działa wiele stowarzyszeń sportowych i kulturalnych, ponad 40 stowarzyszeń (jedno stowarzyszenie na 92 ​​mieszkańców).

• : Miejski klub koszykówki, ponownie „AL Basse-Indre”
• US Basse-Indre: Miejski klub piłkarski. Klub będzie okazały 100 na16 kwietnia 2016 r
• Klub bokserski na 3 wyspach: klub bokserski gminy

Wyścigu kolarskiego odbyło między dwoma miastami między 1955 a 1963 r .

Tradycje

Gastronomia

Specjalnością gastronomiczną miasta jest elver , smażyć węgorza , którego dziś nie ma już rybactwa. Dawniej Basse-Indre był pierwszym portem miejskim we Francji . Od 1965 roku corocznie, pod koniec marca , celebruje się tę historyczną przeszłość organizując festiwal Elvers, który oferuje degustacje zwykłych narybku lub sosu Basse-Indraise (sekretna receptura).

Wakacje

• Festiwale Elvers w Basse-Indre.
• Festiwale węgorzy w Haute-Indre.
• Festiwal sardynek w Haute-Indre.

Osobowości związane z gminą

• Jules Joseph Carnaud, paryski i Nantes przemysłowy producent blach, twórca we współpracy z Forges de Basse-Indre firmy JJ Carnaud i Forges de Basse-Indre (1902).
• Léonce-Henri Burel , francuski reżyser fotografii i obrazu, urodzony dnia23 listopada 1892 w Indret i zmarł dalej 21 marca 1977w Mougins ( Alpes-Maritimes ).
• Jean Cremet , kotlarz w arsenale Indret i działacz anarchosyndykalistyczny .
• René Bolloré (1847-1904) , syn Jean-René Bolloré , założyciela papierni Bolloré , urodził się w Indret.
• Eugène Kérivel, bojownik i odporny na komunistów, kapitan przybrzeżny w służbie Ponts et Chaussées w St Nazaire, zamieszkały przy rue 8 quai Jeanne d'Arc w Indre. Strzał w Chateaubriant - Kariera strzału dalej21 października 1941Z 26 innych zakładników z Guy Môquet (17 lat) w 3 TH i ostatniej serii 9 skazanych i polityk 16 h 10. Léoncie Kerivel, jego żona, również komunistycznego działacza i odporna, również zatrzymany w Indre wLipiec 1941 i internowany w obozie Choisel w barakach kobiecych.
• Alphonse Guihot, kotlarz w Forges d'Indre, odporny na FFI , urodzony w 1919 r., Stracony dnia6 sierpnia 1944w Aigrefeuille-sur-Maine .

Zainteresuj się literaturą

• W Memoirs turystycznego , Stendhal odnosi się do arsenału Indret użytkownika.

„Arsenał Indret, w którym marynarka wojenna tworzyła duże konstrukcje, daje wyobrażenie o użyteczności, ale nie jest piękny. Kiedy mijamy, widzimy duże, podłużne magazyny, raczej niskie i pokryte łupkiem, a na ich stoczniach znajduje się wiele parowców; widzi się wirujące ogromne masy czarnego dymu. Jest tam człowiek naprawdę zasłużony, panie  Gingembre; ale, podobnie jak pan  Amoros w Paryżu, musi pożreć wiele przykrości. ”.

• Honoré de Balzac w swojej książce Béatrix odnosi się do kuźni Basse-Indre i Indret.

„Nie mamy nic przeciwko takim odpowiedziom, zwłaszcza gdy towarzyszy im trzygodzinny pobyt w marnej karczmie w Basse-Indre, gdzie jedliśmy obiad ze świeżej ryby w małym pokoiku malowanym przez malarzy gatunkowych. z okien których przez piękny obrus nad Loarą słychać było ryk kuźni Indret. Widząc, jak zakończyły się eksperymenty Eksperymentu, zawołałem: - Ach! drogi Félicité! ... Calyste, niezdolny podejrzewać rady zakonnicy i dwulicowości mojego postępowania, stworzył boską kalambur; przerwał mi odpowiadając: - Pamiętajmy o tym? wyślemy artystę, aby skopiował ten krajobraz. Nie, zaśmiałem się, droga matko, żeby zdziwić Calyste, i zobaczyłem, że był bliski złości. - Ale, powiedziałem mu, jest ten pejzaż, ta scena, obraz w moim sercu, który nigdy nie zostanie wymazany i ma niepowtarzalny kolor. "

• Alphonse Daudet w swojej książce Jack umieszcza część historii w języku Indret.

Jedna z postaci nazywa się „Labassindre”. „I opowiedział im o swoim czasie jako kowal w fabryce Indret, kiedy nazywał się po prostu Roudic, ponieważ imię Labassindre, które nosił, było nazwą jego wioski: La Basse-Indre, un gros Breton miasto nad brzegiem Loary. "Telewizja nakręciła film w pierwotnym miejscu opowieści wokół wejścia oznaczonego frontonem" Indret marine imperial ", budynku zegara i" blaszanego kapelusza ", baru z przekąskami (odtworzonego), który witał pracowników na wychodząc z pracy.

Zobacz też

Bibliografia

• Joëlle Deniot i Catherine Dutheil, Metamorphoses Ouvrières , Édition L'Harmattan, kolekcja „Social Logic”, Nantes, 1982. ( ISBN  2738438644 )
• Le Patrimoine des communes de la Loire-Atlantique , Flohic Éditions, Charenton, 1999. „Indre”: tom 2, strony 1085–1090.

• Marie-Madeleine Le Naire, „Heavy metalurgy in the Loire estuary” w Norois , 1955, dostępne online: [1] .
  W artykule omówiono fabryki Basse-Indre i Couëron we wczesnych latach pięćdziesiątych.
• Bruno Cailleton, Stocznie Marynarki Wojennej Admiralicji Nantes: Nantes, Basse-Indre, Indret, Paimbœuf, 1738-1790 , Hérault, Cholet, 1999
• Powstanie konstrukcji i uzbrojenia morskiego Indret , ECAN, ok. 1970 r
• Claude Desnoës, Basse-Indre: od kałuż żelaza do stali do pakowania , Ponctuation, Indre, 1999
• Corinne Lodé, La Bordelaise nad brzegiem Loary , Ponctuation, Indre, 2001.
  La Bordelaise: nazwa firmy, która założyła fabrykę nawozów w Indre.
• Dominique Arnaud, Foundry: przemysł XXI th  wieku , Paryż, 2002
• Historyczne centrum Indret, Indret: od armat królewskich do napędu jądrowego , DCNS, Paryż, 2008

Inny

• Anioł Guépin , Travel Nantes Indret , Siloam, Nantes, 1999 (przedruk tekstu z XIX -tego  wieku)
• Gaston Boucault, Dolna Indre na początku XX XX  wieku , Nantes 1984
• Corinne Lode, Studium wiejskiej społeczności w XVIII -tego  wieku: Indre Nantes 1992
• Rodziny Indre pod koniec XVIII -tego  wieku: wkład do badań nad nazwisk , domu przodków, Nantes 1999
• Jean-Claude Rousseaux, Entr'Indr'émois , interpunkcja, Indre, 2001
• Jean-François Caraës, „Indret, od średniowiecznego dworu do zamku Mercœur”, Biuletyn Towarzystwa Archeologiczno-Historycznego w Nantes i Loire-Atlantique , t.147, 2012, s.  189-216

Większość tych książek jest dostępna w mediatece Jacques-Demy w Nantes.

Powiązane artykuły

• Lista gmin w Loire-Atlantique

Linki zewnętrzne

• Dokumentacja urzędowa  :
  • Plik wirtualnego organu międzynarodowego
  • Biblioteka Narodowa Francji ( dane )
  • WorldCat Id
• Zasób geograficzny  :
  • Insee (gminy)
• Zasoby muzyczne  :
  • (en)  MusicBrainz
• Zasoby związane z organizacjami  :
  • SYRENA
• Strona internetowa Urzędu Miasta
• Indre na stronie internetowej INSEE

Uwagi i odniesienia

Uwagi

1. Według podziału na strefy gmin wiejskich i miejskich opublikowanego w listopadzie 2020 r., Przy zastosowaniu nowej definicji charakteru wiejskiego14 listopada 2020 r w międzyresortowym komitecie ds. wsi.
2. Pojęcie obszarów atrakcyjnych dla miast zostało zastąpione wpaździernik 2020, obszaru miejskiego , aby umożliwić spójne porównania z innymi krajami Unii Europejskiej .
3. Wybrano ponownie19 maja 1912.
4. Ponownie wybrany w marcu 2008 r .
5. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.

Bibliografia

1. IGN - Dane geograficzne o moim mieście
2. [PDF] „  Geological facies  ” (dostęp: 14 kwietnia 2010 ) .
3. Urbanistyka , tom.  8, Uniwersytet Michigan,1939.
4. Jean Ogée, redaktor: A. Marteville, Pierre Varin , Słownik historyczno-geograficzny prowincji Bretanii, poświęcony narodowi bretońskiemu , t.  1, Uniwersytet Columbia, Molliex,1845.
5. Academic Society of Nantes and the Loire-Inférieure Department , Annales , vol.  14, Uniwersytet Michigan,1843.
6. Francja. Committee on Historical and Scientific Works , Proceedings , University of California, National Printing Office,197.
7. Geological and Mineralogical Society of Brittany , Bulletin , vol.  2, University of Michigan, Institute of Geology and Mineralogy of Brittany,1921.
8. .
9. „  Oficjalna strona meteofrance  ” (przeglądano 14 kwietnia 2010 r. ) ]
10. Dane o klimacie Indre , strona internetowa
11. „  Oficjalna strona internetowa Météo France.  ” (Dostęp 14 kwietnia 2010 ) .
12. „  Typologia miejska / wiejska  ” , na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (przegląd: 28 marca 2021 ) .
13. "  miejska gmina - definicja  " , na tej stronie INSEE (konsultowany 28 marca 2021 ) .
14. „  Understanding the density grid  ” , na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 28 marca 2021 ) .
15. „  Nantes Urban Unit 2020  ” , na https://www.insee.fr/ (dostęp: 28 marca 2021 ) .
16. „  Baza danych jednostek miejskich 2020  ” , na www.insee.fr ,21 października 2020 r(dostęp 28 marca 2021 ) .
17. Vianney Costemalle, „  Zawsze więcej mieszkańców w jednostkach miejskich  ” , na stronie internetowej Narodowego Instytutu Statystyki i Studiów Ekonomicznych ,21 października 2020 r(dostęp 28 marca 2021 ) .
18. „  Baza obszarów atrakcyjności miast 2020.  ” , na stronie internetowej Narodowego Instytutu Statystyki i Studiów Ekonomicznych ,21 października 2020 r(dostęp 28 marca 2021 ) .
19. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięciu ludzi mieszka w zlewni miasta  ” , na terenie Narodowy Instytut Statystyki i Studiów Ekonomicznych ,21 października 2020 r(dostęp 28 marca 2021 ) .
20. Interaktywna mapa sieci TAN
21. „Od wysp Indre do Indre: krótka historia” , na indre44.fr .
22. Joëlle Deniot i Catherine Dutheil , Metamorphoses Ouvrieres , str.  51 .
23. Francja. Ministerstwo Marynarki Wojennej i Kolonii, Francja. Ministry of the Navy , Maritime and Colonial Review , vol.  23, University of Michigan, The Ministry,1868( czytaj online ).
24. Biuro publiczne języka bretońskiego „  Kerofis  ” .
25. "  Breton Towns , Gallo names  " , Geobreizh (dostęp 18 marca 2013 ) .
26. Jean Ogée , słownik historyczno-geograficzny prowincji Bretanii , Molliex, 1843 .
27. lub: Paschaire, Pasquien, Paschase, Paschasius, Poscarius ...
28. G. Touchard-Lafosse , Historyczna, malownicza i biograficzna Loara od źródła tej rzeki do ujścia do oceanu. , Adolphe Delahays Bookstore , Paryż 1851
29. Pierre-Joseph Proudhon , Manuel du speculator à la Bourse , Garnier frères, Paris 1857 ( czytaj na Wikiźródłach )
30. Por. Corinne Lodé, La Bordelaise ... i wyciąg dostępny online
31. Christian Lassure, Mit wciąż działający: celtyckie „pustelnie” „czasów świętych”], artykuł wstępny tomu 18, 1994, L'architecture vernaculaire .
32. Towarzystwo Historii Saint Jean de Boiseau, „Wiertło dla odlewni”. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz: http://boiseau.free.fr/page55.html
33. Wybory prezydenckie w 2007 roku
34. francegenweb.org, listy burmistrzów
35. "  Municipal deliberations  " , on Loire Atlantique ( data dostępu 14 kwietnia 2010 ) .
36. René Kerviler and Louis Chauffier , General repertory of Breton bio-bibliography , J. Plihon,Czerwiec 2009( przedruk  1890).
37. Wybrano ponownie8 października 1876, the 21 stycznia 1878, the 23 stycznia 1881, the 14 maja 1884, the 20 maja 1888, the 15 maja 1892, the 11 maja 1896, the 20 maja 1900 i 15 maja 1904.
38. „  Commune d'Indre (44074)  ” , Insee (dostęp 31 sierpnia 2017 ) .
39. „  Gminna siatka gęstości  ” , Insee (przegląd w dniu 31 sierpnia 2017 r. ) , Dane odzyskane w pliku do pobrania w formacie Excel.
40. Organizacja spisu ludności na stronie insee.fr .
41. Departamentalny kalendarz spisu ludności na stronie insee.fr .
42. Od wiosek Cassini do dzisiejszych miast na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
43. Insee - Populacje prawne gminy w latach 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
44. spis ludności z marca 1999 r
45. Uszkodzony link: Spis powszechny INSEE 1999
46. „  Kluczowe dane Ewolucja i struktura populacji - Indre - POP T0-T3 - Ludność według płci i wieku w 2013 r.  ” , Na insee.fr , Insee (przegląd 22 września 2016 r . ) .
47. „  Wyniki spisu ludności Loary-Atlantyckiej - POP T0-T3 - Ludność według szerokich grup wiekowych  ” na stronie internetowej Narodowego Instytutu Statystyki i Studiów Ekonomicznych , Insee (dostęp 22 września 2016 r . ) .
48. „  Wyniki spisu ludności francuskiej - POP T0-T3 - Ludność według wielkich grup wiekowych  ” , na stronie internetowej Narodowego Instytutu Statystyki i Badań Ekonomicznych , Insee (konsultacje na 22 września 2016 ) .
49. Insee - Rozwój demonstracyjny w latach 1982-1999
50. "  Tłum przybywa w niedzielę!"  » , Na PressOcéan.fr (przeglądano 14 kwietnia 2010 r . ) .
51. Étienne Mvé w Presse-Océan z 3 października 2008: „Indre: cyna Arcelor-Mital przewodzi atmosferze”
52. „  Indre: szkoła Georges-Brassens zostanie zamknięta. Info  ” na nantes.maville.com (dostęp 23 stycznia 2018 ) .
53. René Bolloré (1847-1904), przedsiębiorca - Historial du Grand Terrier.
54. ŹRÓDŁA: Arch. Dep. Loire-Atlantique, 305 J, fundusz Sauvage, Trochu. - Arch. Dep. Loire-Atlantique, 1668 W 52, FTP 44-53, 2 października 1944. - Jean-Pierre Sauvage, Xavier Trochu, Pomnik ofiar prześladowań niemieckich w Loire-Inférieure 1940-1945, 2001. - Ouest-France, 23 Kwiecień 1998. - Camille François, The Resistance in Nantes Country, op. cit. - Memoriał GenWeb.