Debata na temat energii jądrowej jest jednym z tematów politycznej debaty . Polityka energetyczna różni się w zależności od kraju, większość kraju nigdy nie wyprodukowała energii elektrycznej po wykorzystaniu energii jądrowej , inne zaprogramowały wycofanie energetyki jądrowej lub zdecydowały się na moratorium na budowę nowych reaktorów jądrowych , a nawet wprowadziły w swoim ustawodawstwie zakaz eksploatacji lub importu energii jądrowej. Wreszcie inne, głównie z krajów wschodzących, uruchomiły jeden lub więcej projektów elektrowni jądrowych . W zależności od kraju trwają prace budowlane lub demontażowe.
Cywilne polityka nuklearna, w refleksji na dłuższą metę The energy mix ogólnie rzecz biorąc, jest oparty na arbitrażu między ryzykiem , w wpływa zdrowia , środowiska , że konsekwencje społeczno-ekonomiczne , koszt i zalety i wady związane z energią jądrową Pokolenie.
Debata energia jądrowa kręci się wokół kilku różnych problemów, które wiążą się zasadniczo:
Ale również :
Przemysłowcy z tego sektora ( Areva obecnie Orano , Électricité de France , Toshiba - Westinghouse Electric , Mitsubishi Heavy Industries , itp.) lobbują władze publiczne za promowaniem energii jądrowej (budowa nowych reaktorów, przydzielanie budżetów, badania…) oraz reklamą skierowane do opinii publicznej .
Krajowe i międzynarodowe organizacje pozarządoweNiektóre organizacje pozarządowe, krajowe i międzynarodowe sprzeciwy wobec wykorzystania energii jądrowej ( Greenpeace , Friends of the Earth , Network for Nuclear Phaseout , WWF , itp.) ujawniły opinii publicznej swoje poglądy na temat zagrożeń jądrowych i niepotrzebnego charakteru energii jądrowej energetyki , w celu zmobilizowania jej do obciążenia państw w celu ograniczenia jej wykorzystania (zakończenie eksploatacji elektrowni jądrowych w eksploatacji lub anulowanie planów budowy nowych reaktorów jądrowych , perspektywa zakończenia cywilnej energetyki jądrowej ).
Niektórzy ekolodzy opowiadają się za wykorzystaniem energii jądrowej. Na przykład Association des Écologistes Pour le Nucléaire czy głosy energetyki jądrowej we Francji, które starają się nagłaśniać ekologiczne zalety energetyki jądrowej w duchu poszanowania środowiska , czy zwolennicy ekomodernizmu, dla których „energia jądrowa jest trwałym sojusznikiem”. globalnej transformacji energetycznej”.
Inne organizacje pozarządowe i stowarzyszenia doceniają cywilną energię jądrową, na przykład Europejskie Towarzystwo Jądrowe, którego celem jest promowanie i przyczynianie się do postępu nauki i inżynierii związanej z pokojowym wykorzystaniem energii jądrowej.
Stany FrancjaWe Francji to głównie:
W USA jest to Nuclear Regulatory Commission ( Nuclear Regulatory Commission lub NRC ) jest niezależną agencją rządu USA , ustanowioną na mocy ustawy o reorganizacji energetyki ( Energy Reorganization Act ) w 1974 roku i otwartą w 1975 roku .
JaponiaW Japonii jest to obecnie nowy Urząd Dozoru Jądrowego utworzony w dniu19 września 2012po awarii jądrowej w Fukushimie
Organizacje, agencje i instytucje międzynarodoweOrganizacje międzynarodowe, takie jak Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej (MAEA) lub Agencja Energii Jądrowej (NEA), mają oficjalny cel promowania pokojowego wykorzystania energii jądrowej (poprzez kampanie informacyjne, komunikację itp.) oraz ograniczania jej zastosowań wojskowych (monitorowanie). zgodność z Układem o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej ) oraz organizowanie współpracy (ujednolicenie zasad bezpieczeństwa jądrowego , wspólne prace badawczo-rozwojowe itp.) między poszczególnymi krajami. MEP Rebecca Harms ( Związek 90 / Zieloni ) oskarżył MAEA o stronniczość i krytycyzm w tym między innymi osobistości i organizacji, kontroli komunikacji w Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), uznającej za niepodległością tego ostatniego przez wzgląd neutralności ekspertyz na temat zdrowia .
Stowarzyszenia lokalneLokalne stowarzyszenia utworzone przez rezydentów z elektrowni jądrowych , aby bronić ich lokalnego środowiska (na przykład zatrzymania Golfech w Tarn-et-Garonne , Komitet Ochrony Fessenheim i Renu Plain, Médiane en Provence , Virage Energie Nord-Pas-de -Calais itp.) są zaniepokojeni konsekwencjami zanieczyszczenia radioaktywnego dla rolnictwa i zdrowia .
InnyW debacie biorą udział inne podmioty, przychylne lub nie dla energii jądrowej : liczne stowarzyszenia krajowe lub lokalne ( Nimby ), organizacje badawcze , eksperci , obywatele , związki zawodowe i partie polityczne itp.
Centralnym tematem debaty jest ocena ryzyka związanego z przemysłem jądrowym , w szczególności tego, co mogłoby doprowadzić do poważnej awarii jądrowej . Jean-Claude Debeir, Jean-Paul Deleage i Daniel HEMERY zapisu w ich pracy na historii z energią, „przypadkowości przemysłowej [...] nie wynikają z energii jądrowej , ale z nim nie osiągnie«nadmierne i nieobliczalne».
Ryzyko poważnej awarii jądrowej lub innego problemu związanego z przemysłem jądrowym (w szczególności przekierowania do celów wojskowych) jest powszechnie uznawane, a debata skupia się z jednej strony na ocenie prawdopodobieństwa jej wystąpienia, a z drugiej na powadze konsekwencji. Łączna ocena tych dwóch czynników zapewnia ogólną percepcję ryzyka. Debaty te toczą się zatem wokół formułowania zasady ostrożności i zapobiegania ryzyku.
W Francji, na zasadzie ostrożności , zapisanej w Karcie Ochrony Środowiska (2004), ma konstytucyjną wartość .
Jean-Claude Debeir, Jean-Paul Deléage i Daniel Hémery piszą w swojej pracy: „energia jądrowa zmienia ryzyko, a wraz z nim cykle ekologiczne , które mogą zostać skażone bez podejmowania jakichkolwiek działań w związku z tym zanieczyszczeniem. Nawet jeśli prawdopodobieństwo wypadku jest bardzo niskie, energia jądrowa wprowadza pojęcie poważnego ryzyka do historii ludzkości . Nie chodzi już tylko o zdefiniowaną populację statystyczną, która dotyczy, ale potencjalnie sam gatunek ”. Jest to również odczucie Jacquesa Ellula, który utrzymuje, że „kwestia możliwości dużego ryzyka technologicznego przyćmiewa jego prawdopodobieństwo”. Dla tych autorów zasada ostrożności wymaga zatem zapobiegania zagrożeniom związanym z bronią jądrową ze względu na możliwość, nawet niewielką, katastrofy .
Ta globalna percepcja, w zależności od tego, czy prowadzi do uznania ryzyka za dopuszczalne, czy też nie, stanowi główną linię podziału między zwolennikami i przeciwnikami energetyki jądrowej.
We Francji postrzeganie przez ekspertów jest wyraźnie przeciwne opinii publicznej na temat znaczenia zagrożeń jądrowych . Opad radioaktywny z katastrofą w Czarnobylu prezentuje „wysoki” lub nawet „bardzo wysokie” ryzyko dla 54% ogółu społeczeństwa przed 18% ekspertów pytanych, odpady radioaktywne pociąga za sobą wysokie ryzyko dla 57% ogółu społeczeństwa i 25% ekspertów i elektrownie jądrowe są niebezpieczne dla 47% ogółu społeczeństwa i 19% ekspertów.
Komentarze wygłaszane przez oficjalne organy podczas katastrofy w Czarnobylu odegrały wyraźną rolę w psychologicznym oporze francuskiej opinii publicznej wobec przemysłu jądrowego .
Przemysł jądrowy , naukowcy i badacze w dziedzinie twierdzą, że kultura bezpieczeństwa jądrowego opracowała i że projekt z elektrowni jądrowej zawiera „ analizy bezpieczeństwa ”, którego celem jest zmniejszenie zarówno prawdopodobieństwa o awarii jądrowej występujących i potencjalnych konsekwencji, dzięki dwóm podejściom analitycznym:
Błąd ludzki, odporny na wszelkie obliczenia probabilistyczne lub deterministyczne, występuje u źródła lub na każdym etapie łańcucha incydentów prowadzących do poważnej awarii w cyklu życia jądrowego procesu przemysłowego .
Do przeciwników jądrowe uwierzyć, że rozpatrywanie ryzyka przez przemysł jest niewystarczająca. Według nich ograniczenia rentowności mogą prowadzić do pokusy nadużycia lub skłonić producentów lub państwo do niedoceniania pewnych zagrożeń lub niepodejmowania wszystkich niezbędnych prewencyjnych środków bezpieczeństwa.
Uznaje się, że kilka zakładów jest narażonych na znaczące ryzyko sejsmiczne lub powodziowe i nie jest brane pod uwagę.
Ponadto poufne dokumenty ujawnione przez sieć Sortir du Nucléaire oraz z wewnętrznej komunikacji Arevy pokazują, że francuskie elektrownie jądrowe nie są przystosowane do przetrwania zagrożenia terrorystycznego . Film dokumentalny Arte z 2015 r. pokazuje problematykę zagrożenia terroryzmem jądrowym.
Ekonomiści argumentują, że chociaż istnieją – ograniczone – przepisy dotyczące rozliczania likwidacji i utylizacji elektrowni jądrowych, te dotyczące ryzyka poważnej awarii są rażąco niewystarczające. Ponadto podejście ekonomiczne, to znaczy wycena pieniężna, jest redukcyjne w przypadku poważnego wypadku, którego nieodwracalne konsekwencje uczyniłyby niemożliwymi do życia dla ludzkości duże obszary geograficzne, które mogą obejmować metropolie.
W 2007 r. IRSN oszacował, że awaria jądrowa typu w Czarnobylu we Francji może kosztować do 5800 miliardów euro.
W 2012 roku IRSN obniżył swoją prognozę do 120-430 miliardów euro.
W 2016 roku japoński rząd oszacował koszt katastrofy w Fukushimie na 188,5 mld euro, nie biorąc pod uwagę konsekwencji zdrowotnych w Japonii i poza nią, ani kosztów zanieczyszczenia powietrza i oceanów.
W 2012 r. w sprawozdaniu Trybunału Obrachunkowego zauważono, że „pod względem ubezpieczeń przemysł jądrowy znajduje się w bardzo szczególnej sytuacji: ryzyko jest bardzo mało prawdopodobne, ale w przypadku poważnej katastrofy konsekwencje mogą być katastrofalne ; jednak zarówno prawdopodobieństwo wystąpienia, jak i dotkliwość konsekwencji są trudne do oszacowania i są przedmiotem wielu debat, odpowiedzialność, ustalona przez konwencje międzynarodowe, zostałaby szybko osiągnięta i prawdopodobnie przekroczona”. W ten sposób „państwo mogłoby, w przypadku awarii jądrowej, której prawdopodobieństwo jest oczywiście bardzo niskie, zrekompensować szkody wykraczające poza granice odpowiedzialności przewidziane w aktualnie obowiązujących tekstach, a także ponieść szkody. skutki ekonomiczne nieobjęte mechanizmami kompensacyjnymi.Gwarancja ta jest dziś udzielana operatorom bezpłatnie”.
EDF byłby ubezpieczony na 91,5 mln euro. Kwota ta „odpowiada konwencjom paryskim i brukselskim, które pochodzą z lat 60. XX wieku, ale były kilkakrotnie zmieniane. Przewidują trzy raty rekompensaty: pierwsza rata jest płatna przez operatora (do 91 mln euro). drugi przez państwo, w którym znajduje się reaktor (dodatkowe 110 mln euro), a trzeci wspólnie przez państwa, które ratyfikowały konwencje (dla nowej transzy 144 mln euro), czyli łącznie 345 mln euro. zawarta w 2004 roku miała zwiększyć udział operatora do 700 mln euro”, ale nie weszła jeszcze w życie.
„W Stanach Zjednoczonych odpowiedzialność osób trzecich w zakresie energii jądrowej jest określona przez ustawę Price-Anderson: ryzyko związane z eksploatacją cywilnych instalacji jądrowych jest gwarantowane przez ubezpieczenie grupowe ograniczone do 10 miliardów dolarów. Odszkodowanie powyżej tego pułapu byłoby pokryte przez federalne rząd ”. .
91,5 miliona euro to daleka droga od szacunków IRSN, nawet „skorygowanych” – a nawet dalej od szacunków szwajcarskich władz, które oszacowały finansowe konsekwencje katastrofy typu czarnobylskiego na 4000 miliardów euro.
Badanie scenariuszy wypadków służy przede wszystkim właściwemu zwymiarowaniu prewencji w stosunku do rzeczywistych zagrożeń. Według RSN prawdopodobieństwo wystąpienia takich wypadków we Francji jest bardzo niskie:
Awaria jądrowa może mieć wiele przyczyn: wewnętrznych (pęknięcie rurociągów , utrata systemu chłodzenia lub zasilania itp.) lub zewnętrznych ( trzęsienie ziemi , wojna , terroryzm itp.). Operator jest i pozostaje główną osobą odpowiedzialną w razie wypadku, z wyjątkiem wojny lub ataku (za co odpowiadają władze Obrony). Na całym świecie budowane są sieci badawcze w celu zbadania ryzyka poważnych wypadków i sposobów jego zmniejszenia, w tym w Europie w ramach programu SARNET ( Severe Accident Research NETwork of excellence ), współfinansowanego przez Komisję Europejską, utworzonego w marcu 2004 r. Skupia organizacje reprezentujące około dwustu naukowców pracujących nad poważnymi awariami reaktorów.
Dla reaktora jądrowego wodnego ciśnieniem (PWR), takie jak te prowadzone w Europie zachodniej , ryzyko rdzenia załamaniu szacuje się na 5,10 -5 (to jest 1 / 20,000) za reaktorem na rok. Elektrownie wyposażone w reaktory typu PWR są wyposażone w betonowe obudowy zabezpieczające, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się materiałów radioaktywnych do środowiska w przypadku stopienia rdzenia. Tak właśnie stało się w elektrowni jądrowej Three Mile Island (patrz poniżej). Badanie MIT szacuje, że prawdopodobieństwo pęknięcia obudowy w przypadku stopienia rdzenia wynosi 10%.
Te siły anty-atomowych kwestionuje wnioski z tych badań, argumentując na stronniczość tych organizacji, które je kapitałowych. Twierdzą oni, że prawdziwe zagrożenie jest znacznie wyższa i cytują różne awarie, które, według nich, zaprzeczają oficjalne badania (zwłaszcza powodzie na Blayais elektrowni jądrowej wgrudzień 1999, a ostatnio o skutkach trzęsienia ziemi w elektrowni jądrowej Kashiwazaki-Kariwa wlipiec 2007, słaba komunikacja o wycieku z elektrowni jądrowej Krško wczerwiec 2008). Z drugiej strony zwracają uwagę, że nadal na świecie (ale nie we Francji) są elektrownie czynne, których reaktory nie mają obudowy bezpieczeństwa (tak jest w przypadku reaktorów typu RBMK, takich jak elektrownia atomowa w Czarnobylu ). .
Typologia i konsekwencje poważnej awarii jądrowejDebata dotyczy nie tylko prawdopodobieństwa poważnej awarii jądrowej, ale także jej konsekwencji. Mogą być ludzkie , ekonomiczne , społeczne , zdrowotne , geopolityczne , ekologiczne . Potencjalnie są znaczne, a nawet katastrofalne . Poważne lub „poważne” wypadki kwalifikowane są – w skrajnych przypadkach – „Wielkie” Cumminsa i jego współpracowników z 2002 roku lub „Super-kota” (super-katastrofa) Erwana Michel-Kerjana (University of Pennsylvania) i Nathalie de Marcellis-Warin (École Polytechnique de Montreal i Cirano, Kanada). W tych ostatnich przypadkach są one nieubezpieczalne lub wymagałyby silnego ubezpieczenia partnerstwa publiczno-prywatnego (PPP) .
Poważny wypadek może również wynikać z szeregu drobnych błędów lub z niekorzystnych lub obciążających okoliczności. Z tego powodu we Francji Generalny Inspektor Bezpieczeństwa Jądrowego przypomniał w 2005 r., że „nawet jeśli w porównaniu z innymi branżami nasza działalność jądrowa jest bezpieczna, a marże są znaczne, musimy być jeszcze bardziej czujni. potencjalne zagrożenia ” .
W elektrowniach jądrowych możliwe są trzy główne rodzaje poważnych awarii:
W ostatnich dwóch przypadkach, w przypadku odpowietrzenia paliwa, przerażającym scenariuszem jest masowe tworzenie się wodoru w wyniku hydrolizy wody w wysokiej temperaturze i pod wpływem promieniowania α, β i γ (zjawisko znane jako „ radioliza ” ), katalizowany w wilgotnych warunkach przez reakcje chemiczne między metalem płaszcza paliwa a wodą). Następnie obudowa reaktora może zostać uszkodzona w wyniku wybuchu wodoru lub wybuchu pary w wyniku oddziaływania między stopionym paliwem a wodą.
W przypadku najnowszych reaktorów niebezpieczeństwo, że wypadek związany z reaktywnością doprowadzi do wybuchu reaktora (jak w Czarnobylu) jest obecnie uważane za nieprawdopodobne; Ponieważ reaktory te integrują aktywne i pasywne środki bezpieczeństwa, uszkodzenia techniczne nie byłyby już wystarczające, aby doprowadzić do tego typu awarii, konieczne byłoby nagromadzenie całkowitej niezgodności z procedurami operacyjnymi i dezaktywacja wielu urządzeń zabezpieczających.
Pozostaje ryzyko stopienia rdzenia z pęknięciem obudowy (niezależnie od tego, czy przyczyną stopienia jest wypadek związany z chłodzeniem, czy wypadek związany z reaktywnością). Prawdopodobieństwo takiego wypadku jest uważane za niskie, ale jego konsekwencje są potencjalnie poważne:
Zakres geograficzny tych konsekwencji, który w dużej mierze zależy od warunków meteorologicznych, skumulowanych skutków kilku wypadków, zastosowanych środków zaradczych, a nawet odległości od ośrodków mieszkalnych, jest szeroko dyskutowany wśród interesariuszy w tej dziedzinie.
Głównym argumentem zwolenników energii jądrowej w odniesieniu do dużego ryzyka jest to, że przemysł jądrowy stosuje normy bezpieczeństwa, które są wystarczająco surowe, aby prawdopodobieństwo poważnej awarii było wystarczająco niskie, aby ryzyko było akceptowalne . Ponadto przyszłe postępy technologiczne powinny jeszcze bardziej zmniejszyć ryzyko w przyszłości. Uważają, że wśród wszystkich istniejących zagrożeń (w tym klęsk żywiołowych) energia jądrowa jest raczej niewielkim lub akceptowalnym ryzykiem.
Doświadczenie zdobyte przez ponad pół wieku pozwala ocenić prawdopodobieństwo wypadku śmiertelnego na kWh i porównać je z prawdopodobieństwem innych źródeł energii: nawet biorąc pod uwagę najbardziej pesymistyczne szacunki dotyczące zgonów związanych z Czarnobylem i Fukushimą, a także w kopalniach uranu śmiertelność z powodu energii jądrowej wynosi 90 zgonów na bilion (= jeden bilion) kWh (0,1 zgonu w Stanach Zjednoczonych) wobec 100 000 zgonów w przypadku węgla (10 000 zgonów w Stanach Zjednoczonych), 36 000 zgonów w przypadku ropy, 4000 zgonów w przypadku gazu ziemnego, 24 000 zgonów w przypadku biomasy, 1400 zgonów w przypadku hydroenergetyki (ale tylko 5 zgonów w przypadku amerykańskiej elektrowni wodnej), 440 zgonów w przypadku fotowoltaiki słonecznej i 150 zgonów w przypadku energii wiatrowej (kilku techników ginie każdego roku w wyniku upadku podczas instalacji lub konserwacji wiatru turbiny).
Jednak liczba ofiar wypadków nuklearnych wśród ludzi jest nadal przedmiotem dyskusji. Na przykład, jeśli chodzi o katastrofę w Czarnobylu, „ Komitet Naukowy ONZ ds. Badań nad Skutkami Promieniowania Jonizującego (Unscear) oficjalnie uznaje jedynie około trzydziestu zgonów wśród operatorów i strażaków zabitych przez ostre promieniowanie tuż po wypadku”. W 2006 r. organizacja pozarządowa Greenpeace oszacowała liczbę zgonów spowodowanych katastrofą na prawie 100 000” .
Przeciwnicy energetyki jądrowej twierdzą, że jest to zbyt duże ryzyko podejmowane przez ludzi, gdy ich zdaniem istnieją inne rozwiązania techniczne. Uważają, że kwestia odpadów promieniotwórczych nie została rozwiązana i stanowi niedopuszczalne ryzyko dla przyszłych pokoleń i środowiska oraz że nie ma zerowego ryzyka wystąpienia poważnych awarii w tym obszarze. Dla nich, jeśli prawdopodobieństwo wystąpienia poważnej awarii wydaje się stosunkowo niskie, jest prawie pewne w wystarczająco długim okresie, a w przypadku wystąpienia awarii potencjalne konsekwencje są tak duże, że stają się nie do zaakceptowania. Jednak w obszarze dużego ryzyka, zdaniem doradcy z CGT, „do oceny powagi ryzyka punktem odniesienia musi być potencjalna powaga skutków wypadku, a nie wskaźnik prawdopodobieństwa wystąpienie, ponieważ ryzyko o niskim prawdopodobieństwie wystąpienia może mieć ogromne rozmiary ze względu na jego konsekwencje ” .
Wskazują oni również, że poważne zagrożenie jądrowe nie mogą być objęte istniejącym systemie specjalizującej ubezpieczenia ( Assuratome , grupa ubezpieczycieli i reasekuratorów utworzone w 1957 roku w celu utworzenia wspólnego globalnego współ reasekuracji fundusz na polu energii jądrowej cywilnego i pokojowego). .
Z punktu widzenia rachunkowości i przyszłego zarządzania ryzykiem , podstawową zasadą ogólnej rachunkowości jest – z uwagi na ekonomiczną ostrożność – że jednostka nie może przenosić na przyszłość obecnej niepewności, która może obciążyć jej aktywa i jej wyniki ekonomiczne. Jednak informacje dotyczące ryzyka jądrowego w rachunkowości przemysłowej i państwowej (jądrowe lub nie) zawierają wady, ponieważ „wszelkie ryzyko, którego prawdopodobieństwo wystąpienia jest zbyt niepewne, nie pojawia się w ujęciach księgowych” i żaden z trzech istniejących sposobów podejście księgowe do ryzyka nie jest dostosowane do głównego ryzyka: ani rezerwa (w obecnym kształcie), ani „ zobowiązanie warunkowe ”, ani nawet system ubezpieczeń i wspólnej reasekuracji nie są w stanie uwzględnić wszystkich wymiarów niskiego ryzyka duże straty (lub ekstremalne ryzyka, które ponadto nie są objęte ubezpieczeniem), w szczególności ze względu na niepewność co do wyrażania ryzyka w czasie i przestrzeni, pułapy ochrony ubezpieczeniowej i klauzule wyłączające oraz geograficzne i potencjalnie transgeneracyjne znaczenie zniszczenie. Zaopatrzenie i system ubezpieczeń solidarnościowych (Assuratome) to rozwiązania stosowane obecnie, które jednak okazały się niewystarczające w przypadku Czernojbla w latach 1986 (por. np. trudności w finansowaniu sarkofagów 1 i 2), a następnie w Fukushimie w 2011 roku.
Wypadki jądrowe w centrum debatyAwaria jądrowa ma miejsce, gdy co najmniej jeden z tych trzech obszarów nie jest pod kontrolą:
Najczęściej wymieniane wypadki to:
Często argumentuje się, że to obecność obudowy zabezpieczającej w TMI ma decydujące znaczenie w odniesieniu do zdrowotnych konsekwencji tych wypadków. Są to jednak wypadki bardzo różne pod względem przyczyn, skutków dla środowiska lub sposobu zarządzania nimi:
Inna możliwość wypadku dotyczy transportu nowego lub zużytego paliwa jądrowego . Odbywa się to ciężarówką lub pociągiem, a prostego ryzyka wypadku drogowego nie można (lub nie należy) przeoczyć.
Elektrownie jądrowe, a bardziej ogólnie większość instalacji jądrowych, podczas normalnej eksploatacji uwalniają do środowiska emisje do atmosfery i płynnych substancji promieniotwórczych. Te uwolnienia prowadzą zatem do narażenia radiologicznego populacji. We Francji są przedmiotem:
IRSN szacuje, że we Francji średnia ekspozycja z powodu obiektów jądrowych wynosi 0,01 mSv , przy całkowitej ekspozycji około 4,5 mSv średnio z naturalnej ekspozycji: 2,9 i sztuczny (medyczne i inne): 1.6.
Zagrożenia związane z wydobyciem rudyWszystkie francuskie kopalnie uranu są dziś zamknięte Z francuskiego podziemia wydobyto 76 000 ton uranu. Na terytorium Francji 17 składowisk zawiera pozostałości przetwarzania rudy uranu. Prawie wszystkie stare strony należą do Orano . Miejsca te dostarczyły 52 mln ton rudy, pozostawiono około 166 mln ton radioaktywnej skały płonnej i 51 mln ton odpadów górniczych, uznanych za nieszkodliwe . Ze względu na niską aktywność, ich duża objętość powodowałaby jednak zagrożenia: uwalnianie radonu , rozprzestrzenianie się radu unoszonego przez wodę deszczową, która może zanieczyszczać rzeki i gromadzić się w roślinach . CRIIRAD potępił skażenia wody pitnej i rozproszenie złomu zanieczyszczonego kopalń działających w kilku regionach Francji i Niger , z których część uranu używanego we Francji.
Zagrożenia dla zdrowia związane z energią jądrowąWedług wielu badań rzeczywiste zagrożenia dla zdrowia związane z energią jądrową są nieproporcjonalne do uprzedzeń, jakie generuje ta technologia. Badanie w czasopiśmie medycznym The Lancet , oparte na podsumowaniach danych światowej społeczności medycznej UNSCEAR i WHO , pokazuje, że energia jądrowa spowodowała mniej zgonów i obrażeń niż jakakolwiek inna główna energia, niezależnie od tego, czy są to skamieniałości, takie jak węgiel , ropa czy gaz , lub mówi się, że jest „odnawialny”, taki jak energia wodna , logika potwierdzona przez obliczenia rozszerzone na inne odnawialne źródła energii na Forbes . Tak więc, według innego badania przeprowadzonego przez NASA Goddard Institute, przeprowadzonego przez klimatologa i informatora Jamesa E. Hansena , wykorzystanie tej energii zapobiegło 1,84 mln przedwczesnych zgonów, nie wspominając o ryzyku związanym z emisją 64 mld ton ekwiwalentu C.O 2jak nagła zmiana klimatu
Zagrożenia związane z chłodzeniem elektrowniAby zapewnić ich chłodzenie, instalacje jądrowe (takie jak elektrownie cieplne) pobierają, a następnie odprowadzają wodę do rzek lub mórz.Ciepło wpływa na ekosystem rzek i środowiska morskie. Francuskie przepisy regulujące eksploatację elektrowni nakładają ograniczenia na zrzuty ciepłej wody i zrzuty chemiczne. Według sieci Sortir du Nuclear , podczas fali upałów w 2003 r. sześć francuskich elektrowni napotkało problemy z przestrzeganiem limitów temperatury, a sieć była w stanie zidentyfikować trzydzieści dni, w których zrzuty wykraczały poza limit określony przepisami, pomimo wyjątkowych wyjątków. przyznane w tym roku przez Urząd ds. Bezpieczeństwa Jądrowego (przekroczenia tych zezwoleń są „anomalią” poziomu 1 w skali INES i są publikowane we Francji na stronie internetowej ASN). Te ludzie anty-atomowych mocno krytykować te decyzje, sortir du NUCLEAIRE Network oskarża EFR „poświęcania środowiska z korzyścią dla produkcji jądrowej”.
Fale upałów w latach 2003 i 2006 spowodowały problemy dla elektrowni jądrowych z powodu niewystarczającego przepływu rzek podczas niskiego przepływu : niektóre reaktory musiały pracować na niskich obrotach, inne musiały zostać wyłączone, brak wody w rzekach lub zbyt wysoka temperatura (niski przepływ rzek nie pozwala na wystarczające rozcieńczenie zrzutów). Zrzuty z innych elektrowni przekraczały zwykłe limity przepisów środowiskowych i wymagały odstępstwa od norm przyznanych przez ASN. Podczas fali upałów w 2003 roku firma EDF bez powodzenia próbowała ochłodzić budynek reaktora w Fessenheim przez natryskiwanie.
Ryzyka związane z zarządzaniem zasobami ludzkimiZe względu na koszty EDF w dużym stopniu polega na kaskadowym podwykonawstwie. W sprawozdaniu parlamentarnym odnotowano do ośmiu poziomów podwykonawstwa. Pracownicy podwykonawców są opłacani gorzej niż pracownicy EDF, a także są gorzej wyszkoleni. Ich obserwacja medyczna jest niewystarczająca. Niepewny pracownik czasami będzie starał się zminimalizować wartość napromieniowania wskazywaną przez jego osobisty dozymetr z obawy przed utratą pracy.
Podczas powstrzymywania w 2020 r. niektóre zakłady działały z 25% personelu.
Jedną z misji MAEA, od 1965 r. , jest „identyfikacja przerzutów materiałów rozszczepialnych i zapewnienie stosowania Traktatu o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej ” . MAEA i jej dyrektor zostali nagrodzeni Pokojową Nagrodą Nobla w 2005 r. za „MAEA są nagradzane” za ich wysiłki na rzecz zapobiegania wykorzystywaniu energii jądrowej do celów wojskowych” . Umowy o zabezpieczeniach MAEA wyraźnie obejmują nie tylko „ materiały rozszczepialne ”, ale także wszystkie „materiały jądrowe” (zdefiniowane jako „dowolne surowce lub wszelkie specjalne materiały rozszczepialne zgodnie z definicją w art. XX statutu. Kompleksowe umowy o zabezpieczeniach MAEA zawierają nadrzędne możliwości uznania prawa stosowania materiałów jądrowych do "niezabronionych zastosowań wojskowych" w oparciu o właściwości rozszczepialne takiego materiału. Niektóre Państwa wzywają do zniesienia materiałów jądrowych . gwarancji dotyczących naturalnego lub zubożonego uranu używanego do produkcji ceramiki lub emalii, na przykład lub jako katalizator w przemyśle petrochemicznym , a także gwarancje dotyczące zubożonego uranu używanego jako balast w samolotach lub kadłubach lub stępkach na okrętach oraz, na poziomie wojskowym, w niektórych przeciwpancernych pociskach przeciwpancernych.
MAEA wyróżnia; 1) materiał jądrowy „nadający się bezpośrednio” do produkcji broni i innych urządzeń do wybuchu jądrowego bez dalszego przetwarzania lub wzbogacania; są to pluton, z wyjątkiem tego, który zawiera 80% lub więcej plutonu 238, uran zawierający 20% lub więcej uranu 235, a także uran 233. 2) materiały „użyteczne pośrednio”, które wymagają napromieniowania lub wzbogacenia nadające się do użycia w broni jądrowej. 3) „oddzielne materiały jądrowe nadające się do bezpośredniego wykorzystania”, które są materiałami jądrowymi do bezpośredniego wykorzystania, które zostały oddzielone od produktów rozszczepienia, co pozwala na ich użycie do wytwarzania broni o znacznie lżejszym i szybszym przetwarzaniu, niż gdyby materiały te były nadal mieszane z silnie radioaktywnym produkty.
Rozwój materiałów wybuchowych atomowych historycznie poprzedzał rozwój cywilnego przemysłu nuklearnego, który w związku z tym nie jest absolutnie konieczny dla programu wojskowego.
Niektóre wysoko uprzemysłowione kraje mają zaawansowane programy cywilne i mogą wyprodukować głowice nuklearne w ciągu kilku miesięcy ; dotyczy to zwłaszcza RPA i Japonii. Kraje te są częścią systemu umów gwarantowanych MAEA , opartych na dokumencie INFCIRC/153, „Struktura i treść umów, które mają być zawarte między Agencją a państwami w ramach Traktatu o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej” . Oznacza to, że dobrowolnie angażują się w nadzór MAEA, zgodnie z 3 możliwymi rodzajami porozumień o zabezpieczeniach, mniej lub bardziej wymagających zobowiązań podjętych przez państwa, zakresu działań i obowiązków weryfikacyjnych ze strony inspektorów MAEA . Możliwy jest dodatkowy protokół do porozumienia (porozumień) między państwem (państwami) a Międzynarodową Agencją Energii Atomowej dotyczący stosowania zabezpieczeń.
Bomba rentgenowskaMateriały radioaktywne mogłyby zostać przekierowane i użyte z konwencjonalnymi materiałami wybuchowymi do zrobienia bomby radiologicznej („ brudnej bomby ”). W 1996 r. na podstawie wskazań islamskich buntowników z separatystycznej Czeczenii w parku w Moskwie znaleziono kapsułę cezową powiązaną z dynamitem .
Ryzyko przekierowania i handlu materiałami promieniotwórczymi istnieje w całym jądrowym cyklu paliwowym, ale także w zapasach cywilnych, takich jak szpitale , gdzie produkty radioaktywne są wykorzystywane do celów diagnostycznych lub leczniczych, w szczególności w medycynie nuklearnej i onkologii ( brachyterapia ). Ponadto zapasy materiałów rozszczepialnych przemieszczają się (w tym na terytorium Francji) ciężarówkami lub pociągami. Istnieje zatem znaczne ryzyko kradzieży materiału rozszczepialnego. Nowe, bardziej czułe środki wykrywania są udoskonalane lub miniaturyzowane w celu wykrywania materiałów rozszczepialnych w portach i na lotniskach lub na granicach. Jedną z eksplorowanych dróg jest poszukiwanie śladów promieniowania gamma i wzbudzanie podejrzanych paczek lub pojemników, aby emitowały łatwo wykrywalne neutrony .
Ataki na miejsca nuklearneObiektem ataków terrorystycznych mogą być elektrownie jądrowe lub inne podstawowe instalacje jądrowe . Konstrukcja obudowy obecnych zachodnich reaktorów jądrowych nie jest zaprojektowana tak, aby wytrzymać uderzenie dużego samolotu komercyjnego.
Kontrowersje wzbudzają zatem sprzeciw wobec sieci Sortir du Nuclear firmom jądrowym EDF i Areva oraz władzom francuskim w sprawie projektu nowego reaktora jądrowego EPR . Według organizacji antynuklearnej dokument „poufnej obrony” wydany przez EDF uznawałby podatność EPR w obliczu katastrofy samobójczej, ale według Arevy i francuskiego rządu EPR „został dostosowany do możliwego upadek samolotu pasażerskiego ” .
W 1968 roku krytycy przemysłu jądrowego wysunęli domniemane zagrożenia dla demokracji. Organizacje te utrzymują, że zarządzanie paliwami i odpadami, a także monitorowanie elektrowni, w szczególności w celu ograniczenia zagrożeń terrorystycznych, wymagałoby użycia sił policyjnych niezgodnych ze swobodami demokratycznymi.
We Francji od 1973 r. za informację publiczną odpowiada Wyższa Rada ds. Bezpieczeństwa Jądrowego i Informacji (CSSIN), zastąpiona w 2008 r. przez Wysoki Komitet ds. Przejrzystości i Informacji o Bezpieczeństwie Jądrowym (HCTISN). Ten organ doradczy skupia parlamentarzystów, ekspertów, przedstawicieli przemysłu jądrowego i administracji oraz przedstawicieli związków zawodowych i stowarzyszeń ochrony środowiska.
Francuska cywilna energetyka jądrowa jest bezpośrednim produktem wojskowych struktur jądrowych, za pośrednictwem CEA , o której jeden z administratorów w momencie tworzenia sektora EDF, Pierre Guillaumat , powiedział w 1986 r.: nie było rozgałęzienia między cywilne i wojskowe”. Tworzenie i rozwój cywilnego przemysłu jądrowego nie było przedmiotem żadnej debaty w parlamencie aż do lat 80. XX wieku.
Bezpieczeństwo jądrowe obejmuje zapobieganie wypadkom i ograniczanie ich skutków. Mówiąc bardziej ogólnie, jest to zestaw środków podejmowanych na wszystkich etapach projektowania, budowy, eksploatacji i końcowego wyłączenia w celu zapewnienia ochrony pracowników, ludności i środowiska przed skutkami promieniowania jonizującego. Niektóre koncepcje są albo wspólne dla zagrożonych instalacji przemysłowych, np. pojęcie kultury bezpieczeństwa , albo są powiązane z określonymi cechami działania reaktora jądrowego.
Bezpieczeństwo reaktora uzyskuje się, gdy doskonale opanowane są trzy funkcje bezpieczeństwa: kontrola reakcji łańcuchowej, chłodzenie paliwa i ograniczanie radioaktywności.
I odwrotnie, każda awaria jednej z tych trzech funkcji bezpieczeństwa może spowodować incydent lub wypadek z mniej lub bardziej poważnymi konsekwencjami. Poszukiwanie możliwie najlepszego bezpieczeństwa podczas projektowania elektrowni jądrowej doprowadziło do opracowania metod analizy, które kierują projektantami w ich wyborach i odwołują się do bardzo specyficznego słownictwa: warunki pracy muszą być zbadane, dobrze zdefiniowane, które wahają się od normalnych działania do rzadkich lub ograniczających incydentów i wypadków, a nawet zewnętrznych ataków, którym musi być w stanie wytrzymać, takich jak trzęsienie ziemi, powódź lub katastrofa lotnicza. W pracach analitycznych staramy się unikać uszkodzeń pospolitych, stosujemy zasadę kryterium pojedynczego uszkodzenia, lub ponownie, aby ułatwić eksploatację instalacji w bardzo zdegradowanej sytuacji wypadkowej, opracowujemy podejście państw, aby podjąć tylko kilka przykładów terminologii stosowanej w tym obszarze. Ponadto koncepcja obrony w głąb , której realizacja stała się powszechna, odegrała dużą rolę w postępie dokonanym od kilkudziesięciu lat w zakresie bezpieczeństwa jądrowego.
Bezpieczeństwo jądrowe obejmuje wszelkie środki techniczne i organizacyjne podejmowane na wszystkich etapach projektowania, budowy, eksploatacji i wyłączania instalacji jądrowych w celu zapewnienia normalnej eksploatacji, zapobiegania awariom oraz eliminowania skutków dla zdrowia i środowiska . W dziedzinie jądrowej bezpieczeństwo zawsze było podstawową troską świata naukowego i przemysłowego. Energia jądrowa i lotnictwo to unikalne przykłady technologii w świecie zachodnim, w których bezpieczeństwo odgrywało ważną rolę od początku ich rozwoju. Postęp technologiczny, kwalifikacje i szkolenie personelu, dozymetria , środki zapobiegania awariom i zarządzania nimi oraz zwiększona efektywność regulacyjna umożliwiły zmniejszenie ryzyka i prawdopodobieństwa awarii jądrowych .
Obrona w głębiW zasadzie obrona wgłębna polega na zapewnieniu ograniczenia ryzyka, nawet niewielkiego, jeśli jego konsekwencje zostaną uznane za niedopuszczalne.
W przemyśle jądrowym głęboka obrona przewiduje w szczególności zastosowanie „kryterium pojedynczej awarii”. Kryterium to wymaga, aby w badaniach scenariuszy awarii systematycznie uwzględniano awarię głównego elementu i środków, które mogłyby temu zaradzić. W ten sposób każde urządzenie zabezpieczające jest nadmiarowe (co najmniej podwojone, a nawet potrojone itp.).
Podczas studiów projektant musi w szczególności wytropić wszystkie możliwe „wspólne tryby” (mając na przykład dwa zapasowe generatory diesla, ale tej samej technologii, a więc prawdopodobnie mające wspólne wady konstrukcyjne). Ponieważ trzęsienie ziemi jest z definicji „powszechnym trybem” pod względem wpływu na elektrownię (systematycznie dotyczy całej elektrowni), jego uwzględnienie jest szczególnie wrażliwe.
Obrona w głąb zapewnia w szczególności obecność rekombinatora wodoru w budynku reaktora, a ostatnio na EPR, instalację „ rekuperatora Corium ”.
Kilka barier Ocena i monitorowanie powagi incydentów lub wypadkówOdbywa się to w szczególności za pomocą dozymetrii . W 2020/2021, o specjalizuje dron został opracowany w celu lepszego mapy radioaktywności i jej ewolucji (monitoring) w regionie Fukushima.
Oznacza to wydajne usuwanie ciepła z paliwa.
Powstrzymywanie reaktywnościPolega to na zapobieganiu rozprzestrzenianiu się produktów radioaktywnych: produktów aktywacji i produktów rozszczepienia. Aktywność jest bardzo niska w porównaniu z produktami rozszczepienia skoncentrowanymi w prętach paliwowych. Dlatego chodzi przede wszystkim o zabezpieczenie przed przypadkowym rozproszeniem tych produktów rozszczepienia: jest to podstawowy cel bezpieczeństwa. W tym celu metoda polega na bardzo dokładnym monitorowaniu trzech kolejnych powłok zwanych trzema barierami: płaszcza paliwowego, obwodu pierwotnego i obudowy zabezpieczającej.
Celem analizy bezpieczeństwa jest potwierdzenie, że podstawy projektowe elementów ważnych dla bezpieczeństwa są odpowiednie.
To operator jest odpowiedzialny za bezpieczeństwo swojej instalacji, ponieważ tylko on jest w stanie podjąć konkretne działania, które bezpośrednio wpływają na bezpieczeństwo. Bezpieczeństwo jest zatem absolutnym priorytetem dla operatorów; Rzeczywiście, bezpieczna eksploatacja gwarantuje nie tylko ochronę personelu, ludności i środowiska, ale także prawidłowe funkcjonowanie instalacji w długim okresie.
Organy bezpieczeństwa i zatwierdzone organizacjeSą to na ogół niezależne organy administracyjne przy ministerstwie danego państwa, których celem jest zapewnienie skutecznej ochrony ludności i środowiska przed niebezpieczeństwem promieniowania jonizującego.
Przykłady organów ds. bezpieczeństwa jądrowego z różnych krajów: Federalna Agencja Kontroli Jądrowej (AFCN) w Belgii, Kanadyjska Komisja Bezpieczeństwa Jądrowego (CNSC) w Kanadzie, Urząd ds. Bezpieczeństwa Jądrowego (ASN) we Francji, Federalny Inspektorat Bezpieczeństwa Jądrowego (IFSN). ) dla Szwajcarii itp.
Na poziomie międzynarodowymRóżni gracze jądrowi łączą się w międzynarodowych organach, takich jak Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej (MAEA/MAEA) , Agencja Energii Jądrowej (NEA) , Światowe Stowarzyszenie Jądrowe (ANM/WNA) , Światowe Stowarzyszenie Operatorów Jądrowych (WANO) . Organy ds. bezpieczeństwa jądrowego mają również określone grupy: Stowarzyszenie organów ds. bezpieczeństwa jądrowego krajów Europy Zachodniej (WENRA) , Europejskie Stowarzyszenie Organów Dozoru Jądrowego (ENSREG) oraz Międzynarodowe Stowarzyszenie Organów ds. Bezpieczeństwa Jądrowego (INRA) .
Według OECD-NEA (czerwona księga) wymienione dziś zasoby wydobycia uranu przekraczają łącznie 17 mln ton. To 300 lat poboru prądu, przy bardzo różnych warunkach dostępu. Rezerwy rudy przy koszcie operacyjnym poniżej 40 USD za kilogram wystarczą na 30 lat (60 lat za mniej niż 80 USD za kg). Wreszcie uogólnienie technologii reaktora na neutronach prędkich (zużywającego mniej uranu) umożliwiłoby 50-krotne pomnożenie oczekiwanej żywotności rezerw (tj. z 60 lat do 3000 lat zużycia przy obecnym tempie). (źródła ???)
Jednak według OECD-NEA eksploatacja zasobów niekonwencjonalnych ( fosforany , woda morska) pozwoliłaby na 100 -krotne pomnożenie rezerw.
W 2003 roku wydobycie uranu pokrywało około połowy potrzeb przemysłu. Dostawy uranu rzeczywiście w połowie zapewniają źródła wtórne: nadwyżki wojskowych zapasów uranu na potrzeby (USA i Rosja), przetwarzanie uranu i plutonu .
Z drugiej strony pojawienie się pojęcia „ zrównoważonego rozwoju ” w debacie o ekologii i globalnym ociepleniu rodzi pytania o miejsce przemysłu jądrowego. Energia jądrowa, choć ma niską emisję gazów cieplarnianych , jest nieodnawialna, ale ocena szacowanego czasu zużycia zasobów jest przedmiotem debaty, ponieważ zależy od stosowanych technik (np. hodowlanych ), ale także od poziomu popytu, który może ulec znacznej zmianie w zależności od tego, czy przemysł jądrowy się rozwija, czy wręcz przeciwnie, upada.
Dostawy uranu pochodzą z różnych obszarów geograficznych (Kanada, Afryka, Australia, Azja), politycznie bardziej stabilnych niż niektóre kraje eksportujące ropę, np. Bliski Wschód. Według francuskiego Ministerstwa Gospodarki stabilność ta stanowi gwarancję bezpieczeństwa dostaw. We Francji ostatnia kopalnia uranu została zamknięta w 2001 roku, wydobycie uranu stało się nieopłacalne z powodu zbyt ubogich minerałów.
Sześć największych krajów produkujących to: Kanada (30% całości), Australia (21%), Niger (8%), Namibia (7,5%), Uzbekistan (6%) i Rosja (6%).
Bardzo wysoka gęstość energetyczna paliw rozszczepialnych umożliwia magazynowanie ich dużych ilości, a tym samym pozwala uniknąć problemów „dokładnie na czas” występujących w dostawach ropy naftowej i gazu ziemnego. Tak więc, nawet w przypadku niestabilności lub kryzysu politycznego w krajach eksportujących paliwa rozszczepialne, przechowywanie może zapobiec niedoborom przez rok lub nawet kilka lat.
Według dokumentu Swissnuclear bezpieczeństwo dostaw paliwa jest wysokie, ponieważ „każda elektrownia jądrowa może z łatwością tworzyć duże rezerwy, odpowiadające kilkuletniej produkcji”; ponadto według CEA paliwo pozostaje w rdzeniu reaktora przez kilka lat. Cyklu paliwa jądrowego z jego wydobycia do jego ostatecznego odpadów zeszklenia wynosi około piętnastu lat. Zespół paliwowy spalany w reaktorze przez okres od trzech do czterech lat.
Niezależność energetycznaWskaźnik niezależności energetycznej to stosunek krajowej produkcji energii pierwotnej (węgla, ropy naftowej, gazu ziemnego, energii jądrowej, hydraulicznej, odnawialnej) do całkowitej dostępności energii pierwotnej w danym roku. Wskaźnik ten można obliczyć dla każdego z głównych rodzajów energii lub globalnie dla wszystkich energii łącznie. Stawka wyższa niż 100% (przypadek energii elektrycznej we Francji) odzwierciedla nadwyżkę produkcji krajowej nad popytem krajowym, a zatem saldo eksportu.
W zależności od zasobów poszczególnych krajów wykorzystujących paliwo jądrowe , materiały rozszczepialne mają charakter krajowy (własne zasoby wydobywcze, produkty przerobu wypalonego paliwa, cywilne wykorzystanie materiałów wojskowych) lub importowane.
ElektrycznośćWe Francji, chociaż cały wydobywany uran jest importowany, energia elektryczna pochodzenia jądrowego jest uważana za źródło rodzime, ponieważ około 95% wartości dodanej jest wytwarzane na terytorium. Koszt rudy stanowi zatem tylko około 5% całkowitych kosztów sektora. Dla porównania gaz stanowi od 70% do 90% kosztów energii elektrycznej dla elektrowni gazowej, a węgiel od 35% do 45% kosztów energii elektrycznej dla elektrowni węglowej. Definicja ta prowadzi zatem do niezależności Francji w zakresie produkcji energii elektrycznej, co nie uniemożliwia Francji w pewnych okresach bycia importerem netto.
Całkowite energieEnergia jądrowa zasadniczo dostarcza energię elektryczną, przy braku innych zastosowań (ciepło, transport itp.). W rezultacie energia jądrowa przyczynia się do ogólnej niezależności energetycznej kraju tylko do udziału energii elektrycznej w energii. Na przykład we Francji energia jądrowa zapewniła 78,46% produkcji energii elektrycznej w 2005 r. lub 42% produkcji energii pierwotnej. Jednak obecnie energia elektryczna stanowi tylko 23% energii końcowej zużywanej we Francji (36,4 mln ton ekwiwalentu ropy naftowej, toe, z 160,6 mln w 2005 r.), a energia jądrowa tylko 17 , 78%, według statystyk Dyrekcji Generalnej Energetyki i Surowców Obserwatorium Energetyki (28,55 mln toe z 160,6 mln w 2005 r.). Międzynarodowa Agencja Energetyczna oszacowała udział energii jądrowej w produkcji energii pierwotnej na 41,6% w 2004 r. W rzeczywistości francuski rachunek za energię (z wyłączeniem kosztów energii jądrowej) wzrósł o 24% w 2004 r., 35% w 2005 r. i 19% w 2006 r. , czyli podwojenie w ciągu 3 lat.
Większość odpadów promieniotwórczych pochodzi z energetyki jądrowej. Podobnie jak inne odpady przemysłowe, odpady promieniotwórcze charakteryzują się stopniem i szkodzą życiu. Spośród wszystkich odpadów w sektorze szczególnie dyskutowana jest gospodarka odpadami długożyciowymi (o szkodliwości rzędu miliona lat). Należy odróżnić argumenty za lub przeciw energii jądrowej od argumentów za lub przeciw podziemnym magazynom.
Zwolennik energetyki jądrowej może więc bardzo dobrze sprzeciwić się magazynowi Gorleben (de) , podczas gdy całkiem możliwe, że przeciwnik wykorzystania energetyki jądrowej wypowiada się na korzyść. Nawet jeśli uważają, że energia jądrowa jest bardziej błogosławieństwem, to zdaniem wielu Francuzów problem gospodarki odpadami jest argumentem przeciwko energii jądrowej. Główne pytania dotyczą ilości tych odpadów, technicznych i ekonomicznych możliwości ich zagospodarowania w bardzo długim okresie oraz podstaw etycznych leżących u podstaw refleksji mającej wpływ na kilka pokoleń.
Jeśli chodzi o kontrowersje dotyczące ilości odpadów, Areva zapowiada 96% recykling paliwa. Inne źródła Podają, że 96% jest wysyłanych do recyklingu za granicę, głównie do Tomska 7 w Rosji. Tylko 15 do 20% wróciło do Francji w celu produkcji nowego paliwa . Prawie 13% materiałów radioaktywnych produkowanych przez francuską flotę jądrową jest przechowywanych na terenie Tomsk-7 w kontenerach na wolnym powietrzu.
Ponieważ odpady nuklearne są niebezpieczne, musimy podjąć decyzję o przyjęciu policji nuklearnej, chyba że sami ludzie o to proszą. Możemy więc mówić o wyborze cywilizacji
Odpady promieniotwórcze to materiały promieniotwórcze sklasyfikowane jako odpady. Klasyfikacja ta opiera się na definicjach prawnych. Uwzględnienie innych definicji prowadzi do odmiennej oceny ilości odpadów promieniotwórczych. Dodatkowo sposób gospodarowania odpadami ma wpływ na prezentację inwentaryzacji.
Według Saidy Enegstrom (SKB, Szwecja) „definicja odpadów jądrowych jest w równym stopniu naukowa, co społeczna i polityczna”.
Odpady kopalniane to słabo radioaktywne materiały powstające w wyniku wydobycia uranu, toru, ale także innych rud zawierających niewielką ilość pierwiastków promieniotwórczych. Pozostałości te są ponownie integrowane ze środowiskiem na miejscu, na przykład poprzez wypełnianie wykopów. Są odpadem w tym sensie, że nie mają dalszego wykorzystania. Z drugiej strony, ich kategoryzacja jako odpady promieniotwórcze zależy od ich aktywności resztkowej, która różni się w zależności od przeróbki, jakiej poddano rudę, oraz szybkości ekstrakcji materiałów promieniotwórczych.
Zrzuty radioaktywne z elektrowni jądrowych lub obiektów cyklu paliwowego wymagają zezwolenia. Odpady te są zarządzane przez rozcieńczanie w dużych masach płynów: atmosfera w przypadku zrzutów gazowych, ocean w przypadku zrzutów ciekłych. Ponieważ materiały te nie są gromadzone, ale usuwane w trakcie ich produkcji, nie pojawiają się one w inwentarzach odpadów, którymi należy się zająć.
Odpady średnioaktywne i długożyciowe (IL-LL) to odpady aktywacyjne. Nie zawierają lub zawierają bardzo mało materiałów rozszczepialnych, transuranów lub produktów rozszczepienia. Bardziej kontrowersyjna jest koncepcja wysokoaktywnych odpadów długożyciowych (HA-LV). Definicja prawna we Francji odnosi się do materiałów promieniotwórczych, które nie mają dalszego zastosowania i które nie są odzyskiwalne. Tak więc, w zależności od kraju i wdrożonej strategii cyklu (przetwarzanie lub bezpośrednie składowanie), wypalone paliwo może, ale nie musi być częścią inwentaryzacji odpadów HA-LV.
We Francji scenariusz preferowany w 2006 r. przez EDF to przetwarzanie wszystkich materiałów nadających się do odzysku, krótkoterminowo w postaci MOX i URE, w dłuższej perspektywie w zaawansowanych reaktorach jądrowych podlegających pracom badawczo-rozwojowym. W tym kontekście Andra wykonała inwentaryzację odpadów pod koniec 2004 roku.
Rodzaj odpadów | Tom |
HA | 1851 |
---|---|
MA-VL | 45 518 |
FA-VL | 47,124 |
FMA-VC | 793 726 (z czego 695 048 w magazynie) |
TFA | 144.498 (w tym 16 644 na stanie) |
Bez kategorii | 589 |
Całkowity | 1 033 306 (w tym 711 692 przechowywane) |
Rozważane są jednak inne scenariusze (np. przez przeciwników energetyki jądrowej). W tych alternatywnych scenariuszach zastosowanie definicji odpadów jako materiału niemającego późniejszego wykorzystania prowadzi do uznania innych materiałów promieniotwórczych za odpady.
We Francji inwentarz Andry ocenia te zapasy (na koniec 2004 r.).
Typ materiału | Tom |
Zapas zubożonego uranu z zakładów wzbogacania | 240 000 t |
---|---|
Sześciofluorek uranu w toku w zakładach wzbogacania | 3100 t |
Paliwo stosowane w elektrowniach EDF (wszystkie typy), w tonach metali ciężkich | 4 955 ton |
EDF tlenek uranu wypalone paliwo oczekujące na przetworzenie, w tonach metali ciężkich | 10 700 t |
Wzbogacony uran procesowy (ERU) | 200 ton |
Mieszany uran - pluton (MOX) | 700 ton |
Przetwarzanie uranu (część francuska EDF, AREVA, CEA) | 18 000 t |
Paliwo do reaktora Superphénix (część francuska) | 75 ton |
Paliwo z reaktora Brennilis EL4 (własność CEA i EDF) | 49 tys |
Nienapromieniowany pluton, pochodzenia jądrowego lub badawczego (część francuska) | 48,8 t |
Cywilne paliwa badawcze CEA | 63 tys |
Paliwa obronne | 35 ton |
Tor (zapasy CEA i RHODIA) | 33 300 ton |
Zawieszona materia (akcje RHODIA) | 19 585 t |
Materiały używane do produkcji broni lub jako zapasy strategiczne objęte są tajemnicą obronną. Dlatego nie są one wymienione we francuskim inwentarzu sporządzonym przez Andrę.
Debata nad tymi kwestiami definicji odpadów promieniotwórczych odwołuje się zatem do bardziej ogólnej debaty na temat przyszłości produkcji elektroatomowej, zarówno pod względem utrzymania opcji jądrowej, jak i wyboru strategii w przypadku utrzymania energetyki jądrowej opcja nuklearna.
Ilość odpadówIstnieje kilka rachunków dla odpadów radioaktywnych. Są to odpady wytworzone do tej pory, odpady powstałe oraz odpady przewidywalne. Prognozy dotyczące ilości odpadów opierają się wówczas na definicji różnych scenariuszy (żywotność reaktora, szybkość spalania, straty podczas przetwarzania itp.), które różni uczestnicy debaty stosują zgodnie z własnymi metodami.
Ponadto podczas debaty często podnoszony jest szczególny punkt: chodzi o uwzględnienie opakowania odpadów we wskazanych ilościach. Możemy zatem wyróżnić kilka tomów: sam odpad, opakowanie odpadu wraz z jego matrycą, opakowanie odpadu kondycjonowanego i aż do opakowania odpadowego (w tym kontekście), które ewentualnie zawiera nadkontener. Te różne definicje wprowadzają pewne zamieszanie w debacie, w której każdy z aktorów używa definicji, którą uważa za najbardziej odpowiednią.
Odpady nisko- i średnioaktywne lub krótkożyciowe mogą być składowane na powierzchni lub na płytkiej głębokości. Debaty związane z tym sposobem zarządzania skupiają się głównie na bezpieczeństwie składowisk i ryzyku skażenia ich środowiska.
Odpady wysokoaktywne, ze względu na swój szczególnie długi okres półtrwania , wywołują bardziej złożone debaty. Możliwe metody gospodarowania tymi odpadami to:
Według 2017 sprawozdania dla Urzędu Parlamentarnego do oceny naukowej i wyborów technologicznych dotyczących zarządzania radioaktywnych materiałów i odpadów we Francji przez zastępcę Christian Bataille i senatora Christian Namy , głębokich warstwach geologicznych jest „traktowany jako roztwór odniesienia przez państwa konfrontacji z problemem składowania długożyciowych wysoko- i średnioaktywnych odpadów promieniotwórczych” oraz badania Instytutu Ochrony Radiologicznej i Bezpieczeństwa Jądrowego (IRSN) opublikowane w 2019 roku pokazują, że kraje z przemysłem jądrowym studiują lub zdecydowały się na budowę z repozytorium w głębokiej warstwy geologicznej . Debaty generowane przez tę opcję koncentrują się na długoterminowym bezpieczeństwie wykorzystywanych obiektów, ich wpływie na środowisko, obecnym lub przyszłym oraz ich finansowaniu. Wybór stron i ich realizacja wzbudzają w wielu krajach lokalny i powszechny sprzeciw. Lokalne sprzeciwy wynikają z chęci, by nie widzieć na ich terenie instalacji, która mogłaby zaszkodzić środowisku życia lub zdrowiu mieszkańców.
Ogólnym sprzeciwem wobec zasady składowania geologicznego jest fakt organizacji antynuklearnych, które widzą w niej sposób na zamknięcie jądrowego cyklu paliwowego i zwalczanie go jako takiego, niezależnie od danego obszaru geograficznego. Debata na ogół przybiera dwie formy. Z jednej strony debata ekspercka, organizowana przez władze publiczne, skupia się na modelowaniu założeń i metodologii związanych z wiedzą naukową, a także wycenie kosztów magazynowania i jego finansowania. Z kolei debata skierowana do opinii publicznej realizuje argumenty o charakterze symbolicznym i przybiera postać bitwy obrazów:
Wreszcie istnieje rozróżnienie, mniej lub bardziej wyraźne w zależności od kraju i okresu, pomiędzy przeciwnikami składowania geologicznego, którzy generalnie opowiadają się za wykorzystaniem energii jądrowej (z innym sposobem zagospodarowania odpadów długożyciowych) a przeciwnikami energetyki jądrowej którzy sprzeciwiają się zasadzie geologicznego składowania w ramach jądrowego cyklu paliwowego .
Przedmiotem debaty o gospodarowaniu odpadami są dwa tematy: ocena kosztów ich zagospodarowania (i uwzględnienie ich w kosztach energii jądrowej) oraz długoterminowe finansowanie tego kosztu. Ponadto warunki debaty są stosunkowo różne w zależności od kategorii odpadów, których dotyczy. We Francji finansowanie gospodarki odpadami długożyciowymi powinna nadzorować komisja powołana zgodnie z ustawą28 czerwca 2006.
Rozwój energetyki jądrowej umożliwia udział w redukcji emisji gazów cieplarnianych . Według obliczeń teoretycznych, zastąpienie całej obecnej produkcji energii z paliw kopalnych produkcją jądrową na obszarach, na których byłoby to racjonalnie możliwe, przyniosłoby roczne oszczędności rzędu 6,2 gigaton CO 2 , czyli od 25% do 30% emisji. CO 2 z paliw kopalnych (stabilizacja klimatu wymaga zmniejszenia o około 50% emisji gazów cieplarnianych w latach 1990-2050).
Rzeczywiście, produkcja energii jądrowej emituje, według raportu Agencji Energii Jądrowej OECD, bardzo niewiele gazów cieplarnianych w porównaniu z produkcją energii z paliw kopalnych i średnio nieco mniej niż energia odnawialna :
Jednak oznaczałoby to znaczny rozwój sektora, także w wielu krajach, które nie mają obecnie elektrowni jądrowych. Energia jądrowa może zatem stanowić tylko część reakcji na zmiany klimatu, ale nie jedyną.
Oto kilka opinii osobistości dotyczących zainteresowania energetyki jądrowej w walce z globalnym ociepleniem:
Opublikowane w marcu 2013 r. badanie Amerykańskiego Towarzystwa Chemicznego szacuje, że „energia jądrowa uratowała 1,84 mln istnień ludzkich, a przy 64 gigatonach (Gt) zmniejszono emisję ekwiwalentu CO 2 .( gaz cieplarniany ), po prostu dlatego, że uniknięto zanieczyszczenia związanego z paliwami kopalnymi” . Co więcej, opierając się na projekcji konsekwencji Fukushimy na wykorzystanie energii jądrowej , to samo źródło wskazuje, że „do połowy tego stulecia można uratować od 0,42 do 7,04 miliona istnień ludzkich i od 80 do 240 Gt ekwiwalentu CO 2 emisjektórych można by uniknąć (w zależności od alternatywnej energii). Z drugiej strony, rozszerzenie wykorzystania gazu ziemnego na dużą skalę nie złagodziłoby problemu zmian klimatycznych i spowodowałoby znacznie więcej zgonów niż ekspansja energetyki jądrowej ” .
Francuska Akademia Nauk publikuje 7 lipca 2020 r. opinię pt. „Zamykanie Fessenheim i innych reaktorów to nieporozumienie” , w której przypomina, że „energia jądrowa nie emituje CO 2, [...] nie zawiera węgla. To dzięki tej energii Francja jest jednym z najbardziej cnotliwych krajów pod względem emisji CO 2 .w Europie i że np. produkcja 1 kWh we Francji emituje dziesięciokrotnie mniej CO 2niż w Niemczech ” i że “ kiedy turbiny wiatrowe zatrzymują się z powodu braku wiatru lub fotowoltaiki przestają produkować, muszą zostać zastąpione przez sterowalne elektrownie. Francja osiąga to dzięki elektrowniom jądrowym i hydroelektrowni [...] Niemcy, gdzie te przerywane energie stanowią już 29% produkowanej energii elektrycznej, są zobowiązane do zbilansowania przerw poprzez działalność elektrowni gazowych, węglowych lub brunatnych ” . Konkluduje: „Musimy utrzymać silną, bezpieczną i tanią elektrownię jądrową, aby Francja mogła utrzymać swoją pozycję jednego z krajów o najmniejszej emisji CO 2 ”.[...] Musimy więc bardzo szybko podjąć decyzję o budowie nowych reaktorów w miejsce tych, których wyłączenie jest zaplanowane lub które wkrótce dobiegną końca” .
Aby stwierdzić, czy energia jądrowa jest dziś tania, należałoby znać wszystkie związane z tym koszty, takie jak kwoty zainwestowane na badania i utylizację odpadów jądrowych , a także dotacje państwowe na eksport naszej energii elektrycznej, koszt likwidacja obiektów jądrowych .
We Francji w latach 1946-1992 energia jądrowa korzystała z ponad 90% funduszy na badania nad energią, według Sortir du Nuclear Network, powołując się na OECD i ADEME . Od 1973 r. zainwestowano w ten sposób od 350 do 400 miliardów .
Należy to zakwalifikować, ponieważ CEA , główny zainteresowany, nigdy nie działał wyłącznie w dziedzinie elektroatomii, ponieważ prowadzi różne rodzaje i dziedziny badań (podstawowe, medyczne, wojskowe itp.). Ponadto część rocznego budżetu operacyjnego otrzymuje z własnych dochodów (35% w 2006 r.), w szczególności uzyskanych dzięki posiadanym patentom .
Według byłego dyrektora ADEME mogą ucierpieć inwestycje w odnawialne źródła energii.
Prace konserwacyjne po Fukushimie zwiększyłyby MWh do 54,2 euro (koszt produkcji MWh przed awarią w Fukushimie wynosił 42 euro). Średni koszt energii jądrowej we Francji dla już zbudowanych elektrowni wynosi 49,50 euro za MWh w 2019 r., liczba ta stale rośnie . Francuski rachunek za energię elektryczną jest o 25% niższy niż średnia europejska i prawie dwukrotnie niższy niż w Niemczech. Jeśli dodamy do tego koszty demontażu , ubezpieczenia od klęsk żywiołowych i koszty badań, otrzymamy 75 euro za megawatogodzinę.
Koszt gotowego do użycia paliwa stanowi jedynie około 15% kosztów produkcji floty jądrowej we Francji i mniej niż 5% ceny sprzedaży dla osób fizycznych.
W Wielkiej Brytanii kontrakt pomiędzy EDF a rządem brytyjskim na budowę elektrowni jądrowej Hinkley Point C ustala cenę zakupu energii elektrycznej od EDF na 92,50 GBP 2012 /MWh (tj. około 105 € 2020 /MWh) za trzydzieści pięć lat zapewniając prognozowaną stopę zwrotu na poziomie 9% (7,6% na koniec 2019 r.).
Specyfika zagrożeń jądrowych (niskie prawdopodobieństwo wystąpienia katastrofy, ale możliwa ekstremalna dotkliwość) spowodowała, że zostały one umieszczone w określonych ramach, objętych różnymi konwencjami międzynarodowymi lub przepisami krajowymi. W Europie konwencje wiedeńskie, paryskie czy brukselskie, aw Stanach Zjednoczonych ustawa o odszkodowaniu za przemysł jądrowy Price-Andersona zbudowały system prawny specyficzny dla energetyki jądrowej. Główne konsekwencje tych konwencji to:
W wielu krajach za przyczyny wypadków bez ograniczeń odpowiadają firmy jądrowe, np. w Japonii.
Poziomy odpowiedzialności również znacznie się różnią w zależności od kraju w Europie. Jest to zatem około 600 mln € w Szwajcarii na flotę 3 elektrowni jądrowych i 100 mln € na flotę 54 reaktorów.
W obliczu tej specyfiki organizacje antynuklearne czasami wskazują na niewystarczającą ilość gwarantowanych kwot. Organizacje te podkreślają również, że zasada ingerencji państwa w metodę rekompensaty zniekształca rzeczywisty koszt produkcji energii jądrowej w porównaniu z przemysłem konwencjonalnym, który powinien był ponieść wszystkie koszty ubezpieczenia.
Różnica między poziomami ochrony operatorów elektrowni a ocenami ryzyka i potencjalnej szkody może, zdaniem niektórych przeciwników, być przyrównana do niewykonania zobowiązania lub zwolnienia z ubezpieczenia i stanowić element dyskryminujący różne źródła szkód”. energie.
Ubezpieczenie operatora japońskich elektrowniach wyklucza uszkodzenia związany z trzęsieniem ziemi lub tsunami .
Produkcja energii jądrowej jest systemem scentralizowanym, który według przeciwników energetyki jądrowej stwarza różne problemy:
Jednak wielkość zakładów produkcyjnych dla innych sektorów energetycznych jest tego samego rzędu wielkości. W rzeczywistości często spotyka się elektrownie węglowe o mocy od 1200 do 2000 MW, elektrownie gazowe o mocy 800 MW i wreszcie farmy wiatrowe o mocy 1000 MW.
I tak w 2007 roku na węglu pracowały najważniejsze, zbudowane lub planowane elektrownie na świecie: Witbank (5400 MW )), Waigaqiao (4800 MW), Niederauszem (3800 MW).
Kilka głównych osi ma na celu poprawę wydajności energetyki jądrowej.
Pierwszy dotyczy rozwoju obecnych reaktorów opartych na rozszczepieniu, patrz klasyfikacja różnych generacji tego typu reaktora, a w szczególności badań nad transmutacją , które powinny pozwolić na budowę tzw . reaktorów „ neutronów prędkich ” lub „ reprodukcyjnych ”. Główną zaletą jest znaczne zmniejszenie zużycia uranu 235, częściowo zastąpione zużyciem plutonu wytwarzanego w reaktorach PWR oraz uranu 238, co znacznie wydłuża szacowany czas eksploatacji rezerw uranu naturalnego. Japonia otworzyła swój pierwszy komercyjny reaktor reprodukcyjny , działający na plutonie, w 1994 roku, podczas gdy Francja zamknęła reaktor Superphénix na mocy rozporządzenia ministerialnego30 grudnia 1998. Transmutacja, choć stanowi ważną ewolucję technologiczną, nie rewolucjonizuje zasad stosowanych do wytwarzania energii, reaktorów prędkich neutronów wciąż opierających się na rozszczepieniu jądrowym. Przedmiotem zainteresowania byłoby jednak zbadanie „zużycia” odpadów ( produktów rozszczepienia ) wytwarzanych przez reaktory PWR.
Druga oś, która wciąż znajduje się w obszarze badań podstawowych, przewiduje bardziej radykalną zmianę, ponieważ dotyczy przejścia od rozszczepienia do fuzji jądrowej : zamiast „rozbijania” ciężkich atomów na lżejsze atomy, fuzja musi umożliwić lekkim atomom (wodór) łączą się, tworząc cięższe atomy (głównie hel), uwalniając w tym procesie znaczną energię, 3 do 4 razy większą niż energia uwalniana przez rozszczepienie. Fuzja to mechanizm produkcji energii wykorzystywany przez słońce, czyli w bombach H. Główne zalety fuzji tkwią w znacznie wyższym poziomie produkcji energii, ale także w tym, że paliwa (atomów wodoru) występuje pod dostatkiem na Ziemi (szczególnie w wodzie).
Wreszcie, zwolennicy energii jądrowej argumentują, że fuzja powinna znacznie ograniczyć niebezpieczne odpady dzięki produkcji głównie helu. Na co przeciwnicy nuklearni odpowiadają, że fuzja powinna również wytworzyć inne cząstki radioaktywne. Tak czy inaczej, synteza jądrowa jest nadal bardzo daleka od bycia rozwiązaniem możliwym do zastosowania w przemyśle (zob. projekt ITER ). Napotkane trudności są związane głównie z faktem, że rozpoczęcie i utrzymanie procesu syntezy jądrowej wymaga bardzo wysokich temperatur (rzędu kilkudziesięciu milionów stopni Celsjusza) oraz urządzeń ograniczających (w szczególności magnetycznych). opracować.
Ostatnia oś dotyczy reaktorów jądrowych ze stopionymi solami . Chiny pracują, także w partnerstwie ze Stanami Zjednoczonymi, nad rozwojem technologii, której koszt jest w porównaniu do węgla niższy.
Niektóre kraje odwróciły się od elektrowni jądrowych, jak np. Niemcy w 2001 roku, które rozpoczęły plan zamknięcia wszystkich elektrowni jądrowych, który miał zostać ukończony najpóźniej do 2021 roku.
Pozycja „środkowa” to moratorium na budowę nowych elektrowni jądrowych. Tak było na przykład w Szwajcarii, gdzie kilka popularnych inicjatyw zmierzających do całkowitego wyłączenia elektrowni było sukcesywnie odrzucanych przez ludność. Ostatnio w głosowaniu powszechnym moratorium nie zostało przedłużone.
Wreszcie, w niektórych krajach przemysł jądrowy przeżywa ożywienie. Dlatego od 2006 roku Stany Zjednoczone rozważają wznowienie budowy elektrowni, licząc na zmniejszenie zależności energetycznej od Bliskiego Wschodu.
W 2011 roku uruchomiono siedem nowych reaktorów, a dziewiętnaście zamknięto.
Kilka krajów, głównie europejskich, zrezygnowało z produkcji energii jądrowej od 1987 roku, po katastrofie w Czarnobylu . Australia, Austria , Dania, Grecja, Irlandia i Norwegia, które nie posiadały wówczas elektrowni, zakazały jakichkolwiek nowych projektów budowlanych. Polska wstrzymała nawet budowę elektrowni.
Belgia, Holandia, Hiszpania i Szwecja postanowiły nie budować nowego zakładu, ale kontynuować eksploatację istniejących zakładów. Niemcy idą jeszcze dalej, dobrowolnie zamykając elektrownie przed ich teoretyczną datą zakończenia działalności, w ramach planu „wycofywania się z atomu”, który musi zostać zakończony do końca 2022 roku.
NiemcyW 2000 r. niemiecki rząd złożony z SPD i Sojuszu „90/Zieloni” oficjalnie ogłosił zamiar zaprzestania eksploatacji energetyki jądrowej. Minister Środowiska, Ochrony Przyrody i Bezpieczeństwa Jądrowego Jürgen Trittin (Partia Zielonych) porozumiał się z przedsiębiorstwami produkującymi energię w sprawie stopniowego wyłączania 19 niemieckich elektrowni jądrowych do 2020 r. Biorąc pod uwagę, że elektrownia ma 32 lata, umowa konkretnie określa, ile energii wyprodukuje każdy zakład przed zamknięciem.
Elektrownie Stade i Obrigheim zostały wyłączone 14 listopada 2003 r. i 11 maja 2005 r.- rozpoczęcie demontażu zaplanowano na 2007 rok.
Działacze antynuklearni krytykują porozumienie, ponieważ widzą w nim gwarancję planowanego wykorzystania elektrowni, a nie rzeczywiste zamknięcie programu. Twierdzą, że termin jest zbyt długi i krytykują fakt, że dekret nie dotyczy wykorzystania energii jądrowej do celów naukowych (jak w centrum Monachium II ) ani wzbogacania uranu (termin zakładu wzbogacania uranu w Gronau był przełożone). Ponadto produkcja paliwa jądrowego z recyklingu pozostała dozwolona do lata 2005 roku.
Niemiecki rząd zdecydował, że koncerny energetyczne otrzymają rekompensatę i nie zapadła decyzja o ostatecznym składowaniu odpadów jądrowych. Przeciwnicy nuklearni powiedzieli, że wyższe opodatkowanie i odpowiednia polityka umożliwiłyby szybsze zamknięcie . Decyzja o wycofaniu elektrowni jądrowych była jednak udana, dzięki ustępstwom w kwestiach takich jak ochrona ludności podczas transportu odpadów jądrowych przez Niemcy i pomimo braku zgody ministra środowiska w tej kwestii.
Jednak argumenty za wycofywaniem się z energetyki jądrowej wciąż są przedmiotem dyskusji ze względu na rosnące ceny paliw kopalnych. Podczas wyborów federalnych w 2002 r. kandydat na kanclerza CDU/CSU Edmund Stoiber obiecał unieważnić, jeśli zostanie wybrany, wycofanie. W 2005 roku Angela Merkel (CDU) ogłosiła, że renegocjuje termin z firmami produkującymi energię.
Program energii odnawialnej przewiduje podatek finansowy. Rząd, deklarując ochronę klimatu jako główny cel, planuje ograniczyć emisję CO 2 do atmosfery o 25% w latach 1990-2005. W 1998 roku zużycie energii odnawialnej było niskie, około 284 PJ (petadżule, 284 biliony dżuli, 79 mld kWh), co odpowiada 5% całkowitego zapotrzebowania na energię. Rząd chce osiągnąć 10% w 2010 roku.
Przeciwnicy tego programu zamykania elektrowni jądrowych przewidują kryzys energetyczny spowodowany brakiem alternatywnych źródeł. Przewidują, że tylko węgiel może złagodzić ten kryzys kosztem ogromnych emisji CO 2 , albo że konieczne będzie importowanie francuskich elektrowni atomowych lub rosyjskich elektrowni gazowych. Ponadto przerw w dostawie prądu należy się spodziewać w szczytowych okresach zapotrzebowania, rozpoczynających się w 2012 r., pomimo oczekiwanego spadku zużycia. Scenariusz ten był obserwowany dopiero w 2014 roku, przeciwnie, saldo importu energii elektrycznej z Niemiec odliczanego od eksportu jest coraz bardziej ujemne.
AustraliaOd 1999 r. energia jądrowa została zakazana w Australii na mocy ustawy EPBC. Jednak Australia ma jedne z największych rezerw uranu na świecie. Prawie cały uran wyprodukowany na ziemi australijskiej, ponad 11 000 ton yellowcake , jest eksportowany głównie do Stanów Zjednoczonych, Japonii, Korei Południowej i Francji. Nie sprzedaje jednak uranu krajom, które nie podpisały Układu o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej.W sierpniu 2019 r. minister energetyki i redukcji CO2 Angus Taylor rozpoczął publiczną debatę na temat energetyki jądrowej. Na poziomie stanu Wiktoria, który zakazał energetyki jądrowej w 1983 r., raport wydany po tej debacie publicznej pozostaje mieszany na temat tej energii, zwracając uwagę na zakaz na szczeblu federalnym.
Austria9 lipca 1997 r.parlament austriacki jednogłośnie przyjął utrzymanie narodowej polityki antyatomowej. W Austrii produkcja energii elektrycznej pochodzenia jądrowego jest niekonstytucyjna, jednak 6% zużycia pochodzi z energii jądrowej poprzez import z krajów sąsiednich (kwiecień 2011).
BelgiaPolityka zamykania elektrowni jądrowych została ogłoszona w lipiec 1999przez rządzącą wówczas koalicję, utworzoną przez partie liberalne, socjalistyczne i ekologiczne. Ta koalicja ogłasza ustawę o rezygnacji z energii jądrowej31 stycznia 2003 r.. Ustawa ta przewiduje zamknięcie, jeśli możliwe jest realne rozwiązanie alternatywne, każdego z siedmiu reaktorów po 40 latach komercyjnej eksploatacji i zakazuje budowy nowych reaktorów. Zamknięcia te zostaną rozłożone pomiędzy 2015 i 2025. Jednakże, dyskusje wokół energetyki jądrowej została reaktywowana z 2006 i 1 st listopad 2009, Paul Magnette, Minister Energii, zaproponował przedłużenie 10-letnia trzy pierwsze elektrownie jądrowe po opublikowaniu raportu GEMIX komisji ekspertów odpowiedzialnej za zdefiniowanie przyszłego miksu energetycznego W 2015 r. odnotowano to 10-letnie przedłużenie.
IrlandiaW Irlandii w 1968 roku zaproponowano budowę elektrowni jądrowej. Powinna zostać zbudowana w latach 70. w Carnsore Point w hrabstwie Wexford. Z programu, który przewidywał również 4 inne reaktory, zrezygnowano po zdecydowanym sprzeciwie stowarzyszeń ochrony środowiska. Dlatego Irlandia nigdy nie korzystała z energii jądrowej.
WłochyWłochy zdecydowały w referendum w 1986 roku, po katastrofie w Czarnobylu, na trwałe zamknięcie swoich czterech reaktorów jądrowych, ostatni reaktor zamknięto w 1990 roku . Jednak Włochy importują dużą część swojej energii elektrycznej z sąsiednich krajów, w tym z Francji i Szwajcarii, co umożliwiło gigantyczne zaciemnienie, które je spotkało.28 września 2003 r..
10 lipca 2009 r. włoski Senat zatwierdził ustawę znoszącą embargo na energię jądrową obowiązujące od 1987 r. W 2010 r. rząd Silvio Berlusconiego podjął decyzję o wznowieniu włoskiego programu jądrowego. W szczególności francuski EDF i włoski Enel połączyły siły w 2009 r., aby zbudować cztery reaktory EPR (oddanie do użytku planowane na 2018/2019 r.). Wydarzenia w Japonii skłoniły rząd włoski do wydania rocznego moratorium na ponowne uruchomienie, zanim Berlusconi rozważył przedłużenie go do dwóch lat.Po drugie, 19 kwietnia włoski parlament wprowadził poprawkę do dekretu ustawodawczego 34 w celu głosowania przeciw. jakikolwiek powrót do energetyki jądrowej na półwyspie, bez czekania na referendum zaplanowane na czerwiec w tej sprawie.
Wyniki referendum, które odbyło się 12 i 13 czerwca 2011 r., są ostateczne: Włosi zdecydowaną większością (około 95%, przy 56% udziale) zdecydowali się na definitywną rezygnację z energetyki jądrowej, odmawiając ustawie z lipca 2009 r. ponowne wprowadzenie energii jądrowej do polityki energetycznej.
szwajcarskiW Szwajcarii, liczne referenda w tej sprawie rozpoczął się w 1979 roku z inicjatywy ludowej w „obywateli w zakresie bezpieczeństwa jądrowego”, który został odrzucony. W 1984 r. głosowanie za „przyszłością bez nowej elektrowni jądrowej” zostało odrzucone 55%.
23 września 1990dwa referenda dotyczyły energii jądrowej. Inicjatywę „wstrzymania budowy nowych elektrowni jądrowych”, proponującą moratorium na budowę nowych elektrowni jądrowych, przyjęła 54,5%. Inicjatywa stopniowego wyłączania istniejących elektrowni jądrowych została odrzucona w 53%. W 2000 roku propozycja „zielonego podatku” na rozwój energetyki słonecznej została odrzucona przez 67%. 18 maja 2003 r.dwa referenda: „Wycofanie się z energetyki jądrowej – O punkt zwrotny w dziedzinie energetyki i stopniową likwidację elektrowni jądrowych (Wycofanie się z energetyki jądrowej)” z propozycją stopniowego zaprzestania działalności energetyki jądrowej oraz „Moratorium – więcej – Za odrzucono zarówno przedłużenie moratorium na budowę elektrowni jądrowych, jak i ograniczenie ryzyka jądrowego (Moratorium-plus)”, proponując przedłużenie już przyjętego moratorium. Wyniki to: „Rezygnacja z energetyki jądrowej” 66,3% nie oraz „Moratorium-plus” 58,4% nie.
W 2005 r. Szwajcaria eksploatowała pięć reaktorów jądrowych ( Beznau 1 i 2 , Gösgen , Leibstadt i Mühleberg ) produkujących prawie 40% energii elektrycznej. Reszta pochodzi z hydrauliki , czyli urządzeń przepływowych i zapór akumulacyjnych , w równych częściach. Niektóre zapory wyposażone są w pompy (20% mocy zainstalowanej), które mogą uzupełniać zapasy w nocy, korzystając z niższych cen na rynkach energii elektrycznej krajów sąsiednich, takich jak Francja dzięki energii jądrowej i „Niemcy dzięki energii wiatrowej .
W luty 2007Rada Federalna wyjaśniła sytuację, utrzymując opcję nuklearną, uznaną za „konieczną”.
27 listopada 2016 r. wyborcy głosowali przeciwko popularnej inicjatywie zakazu funkcjonowania szwajcarskich elektrowni przez ponad 45 lat.
W maju 2017 r. 58,2% głosujących zatwierdziło nowe prawo, które ma na celu stopniowe zastępowanie energii jądrowej energią odnawialną.
20 grudnia 2019 r. zamknięto elektrownię Mühleberg, która jest pierwszą ze szwajcarskich elektrowni, która została zamknięta.
W Hiszpanii moratorium został przyjęty przez socjalistyczny rząd z Felipe González w 1983 . Partia Socjalistyczna z Zapatero , wybrany w 2008 roku , ogłosiła w swoim manifeście wyborczym stopniowego wycofywania energii jądrowej , centralny przybyciu na koniec kadencji być zamknięte od nadal zapewnić dostawy energii w kraju. Miała ona ogłosić w czerwcu 2009 r. skuteczne zamknięcie fabryki Garona , zaplanowane na 2011 r. Zakład Cabrera został zamknięty w kwietniu 2006 r.
W 2018 r. głównym źródłem energii elektrycznej w Hiszpanii była energia jądrowa.
SzwecjaReferendum nastąpiło po wypadku nuklearnym na Three Mile Island w 1980 roku w Stanach Zjednoczonych w 1979 roku. Uznano je za stronnicze, ponieważ wszystkie trzy możliwe odpowiedzi w mniejszym lub większym stopniu doprowadziły do odcięcia cywilnej energetyki jądrowej . Parlament wyznaczył termin uruchomienia istniejących elektrowni na rok 2010. Po awarii jądrowej na Ukrainie w 1986 r. ponownie omówiono kwestię bezpieczeństwa jądrowego i podjęto decyzję o wyłączeniu dwóch reaktorów Barseback ,lipiec 1998, drugi wcześniej lipiec 2001. Kolejny rząd próbował wskrzesić program jądrowy, ale po protestach zrezygnował z niego i postanowił przedłużyć termin do 2010 roku. W Barseback pierwszy reaktor został wyłączony30 listopada 1999 r. a drugi na 1 st czerwiec 2005.
Zaprzestanie działalności przemysłu jądrowego wzbudziło duże kontrowersje w Szwecji, gdzie niektórzy obawiali się, że straci on konkurencyjność na poziomie międzynarodowym. Produkcja energii w pozostałych elektrowniach jądrowych znacznie wzrosła aby zrekompensować zaniechanie reaktorów Barseback. W 1998 r. rząd postanowił nie budować kolejnych zapór hydroelektrycznych w celu zachowania krajowych zasobów wodnych . Pomimo badań nad innymi źródłami energii, niektórzy uważają, że jest mało prawdopodobne, aby Szwecja była w stanie zamknąć swoje elektrownie jądrowe przed 2010 r. lub, według niektórych badań, do 2050 r.
W Marzec 2005An sondaż wykazał, że 83% populacji było na korzyść stosowania i rozwoju wykorzystania energii jądrowej . Inny sondaż wśród sąsiadów Barseback wykazał, że 94% z nich chciało tam zostać . Niektóre doniesienia wykazały przecieki cezu nisko i średnio aktywnych odpadów promieniotwórczych w centrum przechowywania, z trochę wpłynąć na opinię publiczną .
W styczeń 2007, Areva wygrała dwa kontrakty na modernizację jednostki 2 elektrowni Oskarshamn i przedłużenia życia działu 4 elektrowni Ringhals .
W Luty 2009centroprawicowy rząd kierowany przez konserwatywnego premiera Fredrika Reinfeldta postanowił znieść moratorium. Dziesięć nadal działających reaktorów zapewnia ponad 50% krajowej produkcji energii elektrycznej .
W 2016 r. parlament podjął decyzję o zniesieniu niektórych podatków, które wpłynęły na rentowność elektrowni, aby nie zamykać już elektrowni jądrowych ze względów ekonomicznych, jak to miało miejsce w przypadku Ringhals 1 i 2.
30 grudnia 2019 roku definitywnie zamknięto blok 1 elektrowni Ringhals.
Według stanu na październik 2018 r. na świecie w budowie jest 55 reaktorów jądrowych (18 krajów) i 453 działające reaktory energetyczne w 31 krajach.
AlgieriaAlgieria ma dwa reaktory badawcze, jeden z 1, drugi o mocy 15 MW ; planuje pozyskać cywilną technologię jądrową. Podpisano kilka umów o wykorzystaniu energii jądrowej do celów pokojowych.
Arabia SaudyjskaArabia Saudyjska planuje się budowę 16 reaktorów jądrowych w ciągu najbliższych 2 lat (17 gigawatów) za łączną cenę około 80 miliardów dolarów, z rozpoczęciem pracy w 2019 roku po raz pierwszy 2 i 1 st centrum operacyjne nie przed 2027 r.
W 2020 r. Arabia Saudyjska ma już fabrykę żółtych ciastek .
ArgentynaRząd Nestora Kirchnera podjął w 2007 roku decyzję o ponownym uruchomieniu energetyki jądrowej w Argentynie. W 2008 r. prezydent Cristina Kirchner podpisała w 2008 r. z Brazylią umowę o współpracy w dziedzinie jądrowej, która obejmuje komponent wzbogacania uranu i być może komponent wojskowy.
W 2018 r. Argentyna ma w budowie trzy reaktory operacyjne i jeden reaktor.
AngolaAngola , która posiada rezerwy uranu, planuje w 2007 roku nabyć cywilnej energetyki jądrowej.
BangladeszOd 2017 r. budowane są 2 elektrownie VVER V-523, a ich uruchomienie zaplanowano na 2023 r. w przypadku pierwszej i 2024 r. w przypadku drugiej.
BiałoruśOd 2013 roku budowane są 2 elektrownie VVER V-491. Pierwszy etap zakładu Ostrovets został oddany do użytku 7 listopada 2020 roku.
BrazyliaBrazylia , co ma duże złoża rudy uranu , ponownym uruchomieniu w 2020 roku konstrukcja reaktora Angra3 którego budowa została zatrzymana od 1985 (miejsce Angra dos Reis w pobliżu Rio de Janeiro ), ale prowadzone są chwilowo zmniejszona w wyniku środków opóźnienie.
Kraj ten rozważa również wzbogacenie krajowego uranu . Prezydent Lula w 2008 roku podpisał z Argentyną umowę o współpracy nuklearnej, która prawdopodobnie obejmuje komponent wojskowy.
BułgariaW Belene zaplanowano dwa reaktory VVER o mocy 1000 MW każdy . 28 marca 2012 r. premier Bojko Borysow ogłosił, że Bułgaria rezygnuje z projektu elektrowni jądrowej w Belene.
W 2017 i 2019 roku jedyne w kraju elektrownie Kozłodouy uzyskały zezwolenie na eksploatację 2 reaktorów przez kolejne dziesięć lat.
Premier Bojko Borysow zapowiedział w październiku 2020 r. budowę amerykańskiego reaktora na terenie Kozłodouj.
Rada Współpracy Państw Zatoki Perskiej (RWPZ)Kraje arabskie Zatoki Perskiej planują w 2009 roku rozpocząć tworzenie własnej cywilnej energetyki jądrowej. GCC skupia Arabia Saudyjska, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Kuwejt, Katar, Bahrajn i Sułtanatu Omanu.
ChileChilijska prezydent Michelle Bachelet ogłosiła, że bada opłacalność budowy elektrowni jądrowej w ciągu najbliższych dziesięciu do piętnastu lat jako nowego źródła energii w Chile.
Chiny kontynentalneChiny stoi ogromny wzrost zapotrzebowania na energię, 23 rośliny są w trakcie budowy i plany budowy 36 bloków jądrowych 1000 MW w ciągu 15 lat. Spowoduje to wzrost do 4% wobec 2,1% obecnie udziału energetyki jądrowej w chińskim zużyciu energii elektrycznej. Pekin ma wielomiliardowe kontrakty na reaktory trzeciej generacji z Arevą po jednej stronie i Westinghouse po drugiej.
W 2018 r. w budowie jest 12 reaktorów, 45 działa.
Korea PołudniowaW 2018 r. Korea Południowa ma 24 działające reaktory jądrowe, a 5 jest w budowie.
EgiptOd lat 60. Egipt rozwinął centrum badań jądrowych Anshas w pobliżu Kairu.
W październik 2007prezydent Mubarak zapowiedział wznowienie programu jądrowego i projekt budowy 5 cywilnych elektrowni jądrowych do 2027 roku.
25 sierpnia 2010 roku potwierdził, że Egipt będzie budować swój 1 st cywilnej elektrowni jądrowej w Al-Dabaa (na zachód od Aleksandrii). Przy mocy 1000 MW jego koszt szacowany jest na 4 miliardy dolarów (przy dużym udziale lokalnym). Powinna rozpocząć się w 2019 r., ale globalne zaproszenie do składania ofert pierwotnie zaplanowane na koniec 2010 r. nie zostało jeszcze ogłoszone. Projekt ten od samego początku wywołał silną lokalną opozycję, a w styczniu 2012 roku falę przemocy.
Zjednoczone Emiraty ArabskiePod koniec 2009 roku Zjednoczone Emiraty Arabskie przyznały budowę swojej elektrowni jądrowej koreańskiemu Kepco . Budowa rozpoczęła się 18 lipca 2012 r. Pierwszy reaktor działa od 2020 r. Po pełnej eksploatacji cztery reaktory będą w stanie wyprodukować około 25% już i tak bogatego zapotrzebowania na ropę w kraju.
EstoniaW 2021 r. rząd Estonii tworzy grupę roboczą, która ma zbadać możliwość nabycia przez kraj elektrowni jądrowej. Wnioski tej grupy roboczej są spodziewane wczesną jesienią 2022 roku.
Stany ZjednoczoneStany Zjednoczone planuje ponowne uruchomienie budowy reaktorów, zatrzymał się po wypadku Three Mile Island (1979).
W 2018 r. od 2013 r. w budowie były 2 reaktory (VOGTLE 3 i 4).
Budowa elektrowni została porzucona w 1981 r. na terenie elektrowni jądrowej Phipps Bend . Program jądrowy z 2010 r. koordynuje wysiłki na rzecz budowy nowych elektrowni jądrowych, a program energetyczny pozostawia wiele miejsca dla przemysłu naftowego i jądrowego.
FinlandiaFinlandia jest w trakcie budowy reaktora EPR na potrzeby przemysłu elektrochłonnego (w szczególności producentów papieru).
Decyzję o budowie dwóch nowych reaktorów jądrowych (rodzaj reaktora jeszcze nie wybrano), w tym jednego w lokacji Loviisa, podjął fiński parlament (uruchomienie planowane jest na około 2020 r.).
FrancjaWe Francji barometr opinii na temat energii, przeprowadzony przez CREDOC (Centrum Badawcze Badań i Obserwacji Warunków Życia) w imieniu Obserwatorium Energii, ma na celu regularne badanie ewolucji opinii na temat kwestii związanych z energią. Przybiera formę ankiety na reprezentatywnej próbie 2005 osób w wieku 18 lat i więcej, dobranych metodą kwotową. Główne wyniki uzyskane wstyczeń 2006 są :
Z Eurobarometru (badanie na dużą skalę przeprowadzonego przez Komisję Europejską) ze stycznia 2006 r. wynika, że w celu zmniejszenia zależności energetycznej tylko 8% Francuzów chce inwestycji w energetykę jądrową (dla całej Unii Europejskiej liczba ta wynosi 12%).
Według ankiety przeprowadzonej w lipcu 2006 roku przez BVA na zlecenie „Agir pour l'Environnement” wśród 1000 osób, 81% ankietowanych uważa, że energetyka jądrowa jest technologią ryzykowną, a 31% uważa, że w obliczu problemów energetycznych energetyka jądrowa należy opracować (50% dla wyższej kadry kierowniczej i 20% dla pozostałych pracowników).
EDF (121 GWatt na całym świecie, 100 GWatt we Francji) wytwarza 78% swojej energii elektrycznej dzięki 58 reaktorom jądrowym (12% energii odnawialnej).
Prawo n o 2005-781 z dnia 13 lipca 2005 ustanawiająca wytyczne programu celów polityki energetycznej 10% energii ze źródeł odnawialnych do roku 2010, pomnożona przez definicji obszarów rozwojowych wiatr (zde) zastępując konwencjonalne termiczny, a także wymaga konserwacji jądrowej energii w 2020 r. przez EPR ( Europejski Reaktor Ciśnieniowy ) z reaktorem w Flamanville zaplanowanym na 2012 r. i drugim reaktorem w Penly do 2017 r.
W Sierpień 2005, francuska grupa Suez (27 GW w Europie, 5 GW we Francji) kupiła Electrabel Belgium (przedsiębiorstwo energetyczne), które obsługuje niektóre reaktory.
Raport na temat możliwości przetwarzania odpadów promieniotwórczych został zamówiony przez rząd francuski: jest to prawo Bataille'a z30 grudnia 1991. Raport ten został wydany w 2006 roku i dał początek ustawie28 czerwca 2006która organizuje kontynuację badań nad gospodarką odpadami HAVL .
W czerwcu 2011 r. sondaż Ifop wskazuje, że 77% Francuzów chce szybkiego lub stopniowego wyjścia z energetyki jądrowej (wyłączenie reaktorów jądrowych) w ciągu najbliższych 25-30 lat.
W kwietniu 2016 r. sondaż IFOP wskazał, że 47% ankietowanych opowiada się za zatrzymaniem energetyki jądrowej, a 53% za kontynuacją eksploatacji elektrowni jądrowych.
W grudniu 2020 r. lokalizacja Penly została wybrana i zaproponowana przez kierownictwo EDF, aby pomieścić dwa nowe reaktory typu EPR w przypadku pozytywnej decyzji państwa o kontynuowaniu programu EPR.
GhanaGhana planuje rozpocząć budowę swojej pierwszej elektrowni jądrowej w 2023 r., a jej oddanie do użytku do 2029 r.
W 2006 r. 3% energii elektrycznej w Indiach (0,6% energii) pochodziło z elektrowni jądrowych. Obecna polityka ma na celu zwiększenie tego wskaźnika do 25% (lub 5% energii) do 2050 roku. 18 grudnia Indie i Stany Zjednoczone podpisały porozumienie o partnerstwie w zakresie technologii jądrowej.
W 2018 r. w budowie jest 7 nowych indyjskich elektrowni jądrowych (22 działają).
IndonezjaRząd ogłosił w 2006 r. zamiar rozpoczęcia budowy pierwszego reaktora w 2010 r., a jego uruchomienie ma nastąpić w 2017 r. i liczy na uzyskanie 4000 MWe w 2025 r.
IranIran ujawnił swój niezwykle kontrowersyjny zamiar pozyskania energii jądrowej.
Reaktor jądrowy Bouchehr działa od początku września 2011 r. (data komercyjnego uruchomienia: wrzesień 2013 r.).
JaponiaW 2018 r. Japonia miała 42 czynne reaktory i 3 w budowie.
Japonia miała 54 reaktorów operacyjnych przed katastrofą w Fukushimie , która reaktorach 1 do 4 zostały już oficjalnie odtajnione. Nieco ponad rok po tej katastrofie wszystkie reaktory w kraju zostały wyłączone. Ruch antynuklearny w Japonii nabrał rozpędu, gdy japoński rząd chciał ponownie uruchomić pierwsze reaktory. W październiku 2012 r. zamknięto 48 reaktorów, a dwa działały. 15 września 2013 r. wyłączono dwa ostatnie reaktory.
MarokoPo porozumieniu zawartym w lipcu 2010 r. Maroko mogło uruchomić swoją pierwszą elektrownię jądrową około 2022-24, ale przetarg ogłoszony na 2012 r. nie odbył się; ponadto kwestionowanie opcji nuklearnej i następstwa wydarzenia w Fukushimie wywołały debatę i pierwszy kolektyw antynuklearny w Afryce Północnej: Maroc Solaire, Maroc bez energii jądrowej .
NamibiaNamibia, przy wsparciu Rosji, ogłosiła swoje zainteresowanie cywilną energetyką jądrową.
NigeriaNigeria ogłoszone wListopad 2006 że do 2015 roku chce pozyskać 40 tys. MWe, z czego znaczna część powinna być jądrowa.
W połowie 2018 r. Nigeria uruchomiła program budowy 23 małych reaktorów StarCore HTGR, kanadyjskiego reaktora modułowego małej mocy (20–100 MWe) opracowanego początkowo w celu dostarczania energii elektrycznej do odległych lokalizacji i proponowanego do wyposażenia niektórych krajów wschodzących.
PakistanW 2018 roku Pakistan ma pięć czynnych reaktorów i dwa kolejne w budowie.
HolandiaW 1994 r. holenderski parlament podjął decyzję o zaprzestaniu wykorzystywania energii jądrowej po debacie na temat postępowania z wypalonym paliwem jądrowym i składowania odpadów jądrowych. Reaktor Dodewaard został zamknięty w 1997 r. Następnie Parlament podjął decyzję o zamknięciu reaktora Borssele pod koniec 2003 r., ale decyzję tę przełożono na 2013 r., a następnie anulowano w 2005 r. Rozpoczęto badania nad eksploatacją jądrową. Zmianę polityki poprzedziło opublikowanie raportu Sojuszu Chrześcijańsko-Demokratycznego na temat zrównoważonej energii. Pozostałe strony ustąpiły. Holandia zleciła długoterminowe składowanie odpadów długożyciowych.
PolskaPolska planuje budowę dwóch elektrowni jądrowych 3000 megawatów każdy za 2024 r.
RumuniaRumunia zainaugurowana, in październik 2007, drugi w kraju reaktor jądrowy w elektrowni Cernavodă , 10 lat po uruchomieniu pierwszego. W 2014 roku Rumunia planuje produkować 2/3 swojej energii elektrycznej z wody. Oczekuje się, że energia jądrowa będzie stanowić 17 lub 18% krajowej produkcji energii elektrycznej. Drugi reaktor w Cernavodzie został zbudowany przez Atomic Energy of Canada Limited oraz grupę Ansaldo - Italy. Powinny nastąpić 2 inne reaktory.
Wielka Brytania10 stycznia 2008brytyjski rząd ogłosił wznowienie programu nuklearnego Wielkiej Brytanii , wyrażając zgodę na rozpoczęcie budowy nowych elektrowni ; powinien również wzrosnąć udział energetyki jądrowej.
Jednak po katastrofie atomowej w Fukushimie niemieckie EON i RWE wycofały się ze wspólnego przedsięwzięcia „Horizon Nuclear Power” utworzonego w celu rozwoju elektrowni jądrowych w zakładach Oldbury i Wylfa. W listopadzie 2012 r. Hitachi wykupiło to wspólne przedsięwzięcie z deklarowanym celem budowy czterech do sześciu elektrowni jądrowych.
EDF Energy jest obecna w tej niszy z czterema reaktorami EPR : dwa są budowane w elektrowni jądrowej Hinkley Point , a dwa inne są planowane w elektrowni jądrowej Sizewell .
RosjaRosja planuje zwiększyć liczbę działających reaktorów. Stare reaktory będą konserwowane i odnawiane, w tym reaktory rurowe o dużej mocy (RBMK) podobne do reaktorów w elektrowni jądrowej w Czarnobylu .
W 2018 roku Rosja ma trzydzieści siedem działających reaktorów, sześć jest w budowie.
SłowacjaSłowacja planuje ponownie wykorzystać miejsce swojego starego reaktora V1, który został późno zamknięty grudzień 2006w Bohunicach na budowę nowej elektrowni;
Elektrownia jądrowa Mochovce : Moc reaktorów 1 i 2 została zwiększona z 880 do 975 MW , a reaktory 3 i 4, które są w budowie, mają wejść do eksploatacji odpowiednio w 2021 i 2023 roku.
Planowana jest również budowa nowej elektrowni w zakładzie Kecerovce we wschodniej Słowacji.
Słowenia22 sierpnia 2019 r. podczas wizyty w elektrowni Krško słoweński premier Marjan Sarec opowiedział się za projektem budowy drugiego reaktora jądrowego, aby zaspokoić rosnące potrzeby energetyczne kraju i zmniejszyć jego zależność od paliw kopalnych . Obecny reaktor jądrowy otrzymał zezwolenie na eksploatację do 2043 roku.
Republika CzeskaCzeskie Ministerstwo Środowiska poinformowało 18 stycznia 2013 r., że dało zielone światło dla projektu budowy dwóch nowych bloków jądrowych w Temelinie . Projekt budowy reaktorów 3 i 4 w Temelinie został anulowany w 2014 roku.
W 2019 roku rozpoczęcie budowy nowego reaktora w elektrowni jądrowej Dukovany zaplanowano na 2030 rok.
TajwanW 2018 roku na Tajwanie znajdują się 4 działające reaktory.
Budowa 2 nowych reaktorów jest w stanie gotowości od 2014 roku.
W referendum z listopada 2018 r. postanowiono uchylić ustawę o wycofywaniu się z energetyki jądrowej, a tym samym wznowić prace wcześniej w trybie gotowości.
TajlandiaThe National Electricity Company w Tajlandii ( EGAT ) ogłosiło wczerwiec 2007 zamiar zainwestowania sześciu miliardów dolarów w budowę pierwszej w królestwie cywilnej elektrowni jądrowej do 2020 roku.
indykParlament Turcji zatwierdził ustawę zezwalającą na budowę reaktorów jądrowych na jej terenie. Turcja ma dwa reaktory badawcze, jeden o mocy 5 MW, a drugi o mocy 250 kW . W ciągu 5 lat planuje zbudować 3 elektrownie jądrowe.
W 2018 roku od kwietnia budowana jest elektrownia jądrowa VVER V-509 (AKKUYU-1 w Mersinie).
UkrainaUkraina ma 15 reaktorów operacyjnych i dwa w budowie.
JemenJemen planuje rozwijać energetykę jądrową.