Funt szterling

Funt szterling
Aktualna nowoczesna jednostka walutowa
Oficjalne
kraje użytkownika		 Wielka Brytania
Zależności od Korony
Brytyjskiej Brytyjskie Terytoria Zamorskie
Bank centralny Bank Anglii
Lokalna nazwa funt szterling
Symbol lokalny £
Kod ISO 4217 GBP
Podjednostka 100 pensów
( liczba pojedyncza  : pens )
Kurs wymiany 1  USD = 0,736 127 GBP (16 stycznia 2021)
1 GBP = 1,358 46  USD (16 stycznia 2021)
Chronologia walut
Poprzedni Denier

Funt brytyjski ( English  : funt szterling ), często skracane do funta ( funt ), jest oficjalna jednostka walutowa z Wielkiej Brytanii , brytyjskiej zależności crown , oraz brytyjskich terytoriów zamorskich . Jednak konieczne jest zróżnicowanie kilku funtów szterlingów w zależności od terytoriów.

Funt szterling jest najstarszą walutą używaną w obiegu, czwartą pod względem wielkości obrotu walutą na rynku walutowym . Od 2001 roku rywalizuje z japońskim jenem o trzecią co do wielkości walutę pod względem rezerw walutowych .

Symbolizuje go znak £ ( szterling ) oraz kod ISO GBP ( funt brytyjski ). £ symbol, L urządzone (dla „  Libra  ”, pomiar wagi Łacińskiej ), stosowany jest od XVIII th  wieku i jest napisany w krajach anglosaskich, zanim kwoty i nie później niż: Tak jest napisane lokalnie "£ 7.50„i nie jak w języku francuskim 7,50  £ .

29 grudnia 2008, Funta szterlinga spadł na niską wszechczasów przeciwko euro , spadając do € 1,0205 do £ 1  (lub £ 0,9799  do 1 euro).

25 listopada 2018 r., jest wymieniany na podstawie 1.1334 € za 1  £ (tj. 0.882 3  £ za 1 €).

Jest to jedna z pięciu walut, których kurs wymiany jest większy niż 1 euro za jednostkę monetarną. Pozostałe są w porządku malejącym według wartości:

Lokalizacje wydawania

Anglia i Walia

Funt angielski jest prawnym środkiem płatniczym tylko w Anglii i Walii . To Bank Anglii ( Bank of England ), który wystawia rachunki za te dwa terytoria. Zatem tylko banknoty emitowane przez Bank Anglii są prawnym środkiem płatniczym w Anglii i Walii. W praktyce brytyjski funt szterling swobodnie krąży po całym terytorium Wielkiej Brytanii.

Szkocja i Irlandia Północna

Banki detaliczne zatwierdzone przez Bank of England są upoważnione do emisji banknotów. Są to trzy banki w Szkocji ( Bank of Scotland , Clydesdale Bank i Royal Bank of Scotland ) i cztery w Irlandii Północnej ( Ulster Bank , Bank of Ireland , Northern Bank i First Trust Bank ). Banki szkockie emitują funty szkockie, a banki północnoirlandzkie emitują funty irlandzkie. Waluty te mają nominał funta szterlinga, jednak w Szkocji i Irlandii Północnej żadna waluta nie ma statusu prawnego środka płatniczego . Ani te emitowane przez Bank Anglii, ani te emitowane przez banki odpowiednich terytoriów.

Obecnie trwają negocjacje W Wielkiej Brytanii, aby uczynić funt szkocki prawnym środkiem płatniczym w Anglii, Walii i Szkocji. Chociaż do tej pory akceptację funta szkockiego pozostawiano w gestii handlowców angielskich i walijskich, ta zmiana prawa zobowiąże ich do zaakceptowania funta szkockiego jako obowiązkowego środka płatniczego.

Zależności od Korony Brytyjskiej

Monety bite w Crown Dependencies wzorowane są na podziałach funta szterlinga (ten sam zestaw nominałów), ale awersy zdobią specyficzne wzory. Te waluty nie są prawnym środkiem płatniczym poza terytoriami emisyjnymi, a także na niektórych brytyjskich terytoriach zamorskich .

Wszystkie te waluty są legalnymi walutami, ale ich prawnym środkiem płatniczym może się różnić w zależności od terytorium. Oznacza to, że te waluty mogą być akceptowane jako legalny środek płatniczy w bieżących transakcjach. Podobnie jak karty kredytowe, karty debetowe lub inne czeki, te środki płatnicze nie są prawnym środkiem płatniczym, ale są akceptowane jako legalne środki płatnicze.

Każda książka wydana przez terytorium Wielkiej Brytanii , z zależności od Korony Brytyjskiej lub brytyjskich terytoriów zamorskich są indeksowane na funta mogą być wymieniane na funty na żądanie w dowolnym banku w Wielkiej Brytanii. Te terytoria obejmują:

Pochodzenie

Według historyka Mikołaja Mayhew, nazwa funt do wyznaczenia angielskiego datę waluty na koniec XI th - początek XII -go  wieku (tuż po inwazji Normanów w 1066 roku ). Znaleźć pierwsze wystąpienie tego terminu w autobiografii Guibert de Nogent w 1115 odnoszącą operację korupcji rzymskich kardynałów w celu potwierdzenia wyboru na biskupa w Laon , ale Etymologia terminu pozostaje niejasny.

Esterlin został najprawdopodobniej przekształcony fonetycznie na sterlin, w wymowie: sterlin (e), potem szterling, z powodu braku nosowego w języku angielskim .

Historyczny

Średniowiecze

Dynastia Normanów

Pod koniec XI -tego  wieku , całkowita podaż pieniądza szacuje się na 37.500  funtów, 9 mln grosze (tylko części istniejących w tym czasie), co stanowiło kwotę pieniędzy bardzo ważnym metalem (około 15 ton). Domesday Book wskazuje na społeczeństwie, w którym pieniądze już odgrywa istotną rolę. Za panowania Wilhelma I st ., rozsianych po całym kraju, odbywa się co najmniej 71 strajków warsztatów . Jednak podaż metalu była powracającym problemem w Anglii, a niedobór rodzimego metalu determinował jedną z podstawowych cech jej gospodarki: potrzebę rozwoju handlu morskiego. Sytuacja poprawiła się dopiero w latach osiemdziesiątych XVIII wieku .

Jeśli Wilhelm Zdobywca położył kres anglosaskiemu systemowi monetarnemu (na rzecz systemu wzorowanego na obowiązującym we Francji funcie karolińskim ), to jednak zachował on jedną ze swoich cech – coroczną zmianę wzorca bicia monet . Ta tradycja została utrzymana przez jego następców aż Henry I st Anglii . Proces ten miał kilka zalet: najpierw potwierdzał rolę króla w walidacji waluty, potem pozwalał na regularne powiązanie wartości nominalnej waluty z jej wartością wewnętrzną, wreszcie był źródłem dochodu dla władzy królewskiej, która pobierał podatek za emisję waluty, seigniorage .

Przez całe średniowiecze niedobór metali szlachetnych był jednym z kluczowych elementów gospodarki, a bogactwo państwa zależało bardziej od szansy odkrycia nowego złoża złota lub srebra jako polityki gospodarczej jego przywódców. Było wiele sposobów na poradzenie sobie z niedoborem: spadek tytułu , ogólna waga monety, wzrost wartości nominalnej itp. Jakość ekonomiczna waluty w dużej mierze zależała od metalicznej jakości jej monet. Niektórzy angielscy władcy musieli radzić sobie z ruchami niezadowolenia, które opierały się na rzeczywistym lub rzekomym spadku jakości pieniądza.

Tak więc w Boże Narodzenie 1124 , Henryk I st , byli podejrzani o uderzanie części jako dobroduszni , próbowali przywrócić zaufanie do swojej waluty i operować kontrolą jakości pracy kasjerów (robotników zajmujących się produkcją waluty). W wyniku tej kontroli 94 ze 150 pracowników zostało wykastrowanych i w ramach kary za złą pracę odcięto im prawą rękę.

Związek między pieniędzmi a władzą królewską był szczególnie bliski w Anglii. Prawda, która pokazuje a contrario pomnożenie warsztatów emisji w następnym okresie, w którym kraj rozdziera się podczas angielskiej wojny domowej (1135-1154) .

Plantagenety

Akcesja Henryka II stawia jego panowanie pod znakiem racjonalizacji: zmniejszenie liczby zakładów menniczych (do około trzydziestu), co pozwala na lepszą kontrolę jakości, standaryzację seigniorage (5%). Henrykowi II przypisuje się wprowadzenie do Anglii francuskiego systemu miar trojańskiego , a także stworzenie funta Tower, używanego przez Tower of London Mint jako standardu walutowego funta szterlinga. Tytułowy waluty praktycznie czysty do tego czasu wzrósł do 92%.

Z ekonomicznego punktu widzenia XIII th  century widział dalszych odkryć mineralne: Toskanii , Styria , Karyntia , Tyrol , Sardynia i wreszcie Bohemia pod koniec XIII th  wieku . Ta obfitość srebra metalicznego doprowadziło do znacznego wzrostu monet srebrnych strajk na Zachodzie i powoduje prawdziwe „rewolucja cen” między XIII TH i XIV th  stulecia

Podziały

Początkowo funt reprezentuje wartość odpowiadającą masie z funta z czystego srebra . Wśród wielu przemian, jakie przeszła brytyjska waluta w swojej długiej historii, jedną z najważniejszych była „dekimalizacja”. Aż do 1971 roku, w rzeczywistości, Wielka Brytania nie utrzymuje system monetarny której podziały datować na karolińskiej epoce . System ten pozostaje normą w Europie aż do końca XVIII -tego  wieku , ale został porzucony, ponieważ prawie wszędzie. Wielka Brytania była więc ostatnim ważnym gospodarki do przyjęcia systemu dziesiętnego .

Przed dziesiętnością

W oparciu o model funt / pens / denier odziedziczony po karolińskiej reformie monetarnej , funt szterling został podzielony na 20  szylingów, a jeden szyling był wart 12 pensów (liczba pojedyncza: jeden pens ). Funt podzielono zatem na 240 pensów. Skrót dla szylinga to „/” lub „s” (co nie jest pierwszą literą angielskiego słowa, ale łacińskiego solidus ). Symbolem grosza było „d”, od łacińskiego denara .

Monety przed przecinkiem to:

  • Grosz 1/4 penny (1/ 48 th z Shilling). Uderzył w miedź od 1672 do 1956;
  • halfpenny ( halfpenny 1/ 24 th z Shilling). Uderzył w miedź od 1672 do 1967;
  • penny (1/ 12 th z Shilling). Miedziany grosz jest kontynuacją rzymskiej monety, denar stąd jego skrót „d”;
  • 3 pensy (1/4 szyling). Uderzany w srebro od 1551 do 1944 i dwunastokątny mosiądz od 1937 do 1967;
  • 4 pensy lub kasza (1/3 szylinga), wybite w srebrze. Bicie nieregularne: jedna z najstarszych monet pochodzi z 1704 r., a najnowsza z 1930 r.;
  • 6 pensów (1/2 szylinga), bite w srebrze od 1551 do 1946 i w miedzioniklu od 1947 do 1967;
  • szyling (1/ 20 th książki), w srebrze od 1548 do 1946 i stop miedziowo-niklowy od 1947 do 1967;
  • Florin (dwa szylingi powiedzmy 1/ 10 th książki). Wybity w srebrze od 1848 do 1946, nazywany w międzyczasie "  Dwa szylingi  ", w cupronickel od 1947 do 1967;
  • semicrown ( pół-korona , 2s i Połowy 1/ 8 e książka). Uderzany w srebro od 1551 do 1946 i w cupronickel od 1947 do 1967;
  • korona ( Korona , 5 szylingów, 1/4 funta). Uderzony w srebro od 1526 do 1947, a następnie w cupronickel do 1965;
  • gwinea , złota moneta bita w latach 1663-1818. Pierwotnie była na równi z funtem szterlingiem, który w rzeczywistości ważył funt srebra (około 409  g ). Przy cenie złota jego cena została ustalona na 21 szylingów lub jeden funt i jeden szyling. Jego nazwa pochodzi od Gwinei , kraju, który niegdyś posiadał ważne kopalnie złota;
  • pół -suweren ( pół-suweren , 10 szylingów, 1/2 funta). Uderzony w złoto, waga rzeczywista 4  g  ;
  • Suweren ( suweren ). Złoto od 1818 do chwili obecnej, ważące 8  g , było na równi z funtem szterlingiem do 1914 roku.

Jednak angielski system monetarny widział inne monety:

  • znak (rozumiana również jako jednostka masy , jak w jednostce monetarnej ), której wartość 2/3 funta. 1 marka była więc warta 160 pensów, czyli 13 szylingów i 4 pensy ( 1 m = 13 s 4 d );
  • 1/2 pensa królowej Wiktorii, tylko w 1844 roku;
  • 1/3 z Georges V za grosz , tylko w 1913 roku;
  • Podwójny floren królowej Wiktorii, w latach 1887-1890.
Gwinea

Świnka ( świnka ) jest złota moneta wybita od 1663 do 1813 roku i wartości 21 szylingów. Chociaż nie odpowiadała już istniejącej walucie, gwinea nadal była powszechnie używana, zwłaszcza w handlu końmi wyścigowymi, ale także do wyrażania pewnych kwot, w szczególności opłat za niektóre wolne zawody i cen w niektórych eleganckich sklepach. Od 1813 do 1971 była warta funta i szylinga, czyli 21 szylingów lub 252 stare pensy. Od dziesiętności w 1971 r. teoretycznie jest wart 105 (nowych) pensów, ale nie jest już używany.

Po dziesiętnym

Od 15 lutego 1971( Dzień Dziesiętny ), szyling zniknął, a funt szterling dzieli się na 100 pensów (liczba pojedyncza, 1 grosz ). Litera „p” została przyjęta jako symbol nowego grosza, aby odróżnić go od starego. Nowe monety 5 i 10 pensów, odpowiadające odpowiednio starym monetom 1 i 2 szylingom (które nie zostały natychmiast wycofane z obiegu) zachowały swój materiał, masę, grubość i średnicę.

Wartość grosza zmieniła się przy okazji przejścia na system dziesiętny . Pierwsze lata po 1971 roku grosz nowego gatunku został oficjalnie nazwany nowym groszem („nowy grosz  ”). Monety ½ pensa, 1 pensa, 2 pensy, 5 pensów, 10 pensów i 50 pensów były oznaczone jako NOWE pensy aż do 1982 roku, kiedy napis brzmiał: JEDEN GROSZ , DWA pensy , pięć pensów i tak dalej. ½  grosz został wycofany z obiegu w 1984 roku.

Banknoty

Banknoty funta szterlinga wyróżniają się tym, że są emitowane przez kilka różnych banków i rządów terytoriów brytyjskich.

Poza całkowicie nielegalnym fałszowaniem , aparat prawny otaczający prawa autorskie lub prawa do reprodukcji banknotu wyemitowanego przez Bank Anglii w celach ilustracyjnych (informacyjnych, edukacyjnych, filmowych itp.) jest niezwykle restrykcyjny, co czyni go wyjątkowym na świecie : może być autoryzowany tylko na pisemny wniosek. Nie przysługuje w przypadku mediów elektronicznych na okres dłuższy niż 12 miesięcy. W przypadku nośników papierowych na reprodukcji należy umieścić napis „Wzór”, którego format musi być mniejszy niż początkowy rozmiar biletu. Mogą jednak istnieć wyjątki w przypadku biletów widocznie anulowanych lub częściowo powielonych.

Powód takiego przepisu konserwatorskiego jest dwojaki: każdy banknot wystawiony od początku istnienia banku, tj. 1694, niezależnie od jego wieku, a więc poza wartością kolekcjonerską, jest zawsze wymienialny na okaziciela i na widok w siedzibie banku. tego banku według aktualnych nominałów i za tę samą kwotę, z wyjątkiem nominałów zadeklarowanych unieważnionych lub bezwartościowych; Ponadto bank ten podlega prawu prywatnemu, a jego instrumenty płatnicze są chronione dwoma prawami: ustawą o walutach i banknotach z 1928 r. oraz ustawą o fałszerstwie i fałszerstwie z 1981 r .

Slang funta brytyjskiego

W języku potocznym używa się początkowego p (wymawiane / pi: / ) grosza i jego liczby mnogiej pensów : "  to 50 pensów  " staje się "  to 50 pensów " .  ” . Pierwotnie termin ten był używany do odróżnienia nowego grosza dziesiętnego (symbol p ) od starego grosza systemu dwunastkowego (symbol d ); użycie tego terminu zostało ustalone długo po zapomnieniu starego grosza.

W znanym rejestrze, funt zastępuje funtów . Początkowo ( XVII th  wieku ), termin Quid oznaczało suwerena lub Gwinea dzisiaj książkę. Na przykład „  kosztuje pięć funtów  ” staje się „  kosztuje pięć funtów  ” ( nieoznaczona liczba mnoga). Używamy tylko quid dla liczb całkowitych. „  Dziesięć funtów  ” za dziesięć funtów, ale mówimy „  siedem funtów pięćdziesiąt  ” lub po prostu „  siedem pięćdziesiąt  ” za 7,50 funta (nigdy „  siedem funtów pięćdziesiąt  ” ).

Aby poprosić o cięcie 5 funtów, możesz powiedzieć „  Masz piątkę?”  » (liczba, przymiotnik , staje się rzeczownikiem ). Aby poprosić o cięcie 10 funtów, brzmiałoby „  Masz pensa?”  "

W australijskiej i nowozelandzkiej slangu , „  aby quid  ” środki „do zarabiania pieniędzy” .

Kurs wymiany na euro

Wartość funta szterlinga jest publikowana przez Eurostat i EBC.

Stosunek euro do funta szterlinga
Według Eurostatu kursy euro/ ECU - dane roczne ,1 st lipca 2017 + 24-02-2020


Wartość funta szterlinga (w euro)
Według Europejskiego Banku Centralnego

Uwagi i referencje

Uwagi

  1. Unicode: & # 163
  2. W przeciwieństwie do wielu krajów europejskich, takich jak Francja , Belgia czy Niemcy, gdzie symbol waluty jest umieszczony po kwocie. dawny. : 7,50 £; 13,75 USD; 38 € .
  3. Pierwotnie jedyny istniejący rodzaj części.
  4. Termin byłby wyznaczony przez fundusze szkocki król Dawid I st Szkocji (1123-1153), a nowy denier Angielski król Henryk II Plantagenet w 1180 roku.
  5. W szczególności jego najemnicy.
  6. Jednak zarówno precyzyjna definicja funta i tytuł w walucie przeszły wiele zmian.
  7. 240 to liczba wysoce złożona z nie mniej niż 20 dzielnikami.
  8. Ceny były napisane np. „1/5”, co wyrażało się jeden i pięć , półkoronka „2/6” to dwa i sześć .

Bibliografia

  1. „  XE: Przelicz GBP / USD, dolar amerykański na funt brytyjski  ” [ archiwum ] , na xe.com (dostęp 16 stycznia 2021 r. )
  2. „  XE: Przelicz GBP / USD, funt brytyjski na dolary amerykańskie  ” [ archiwum ] , na xe.com (dostęp 16 stycznia 2021 r. )
  3. Alasdair Rendall, „  Wyjaśnienie terminów ekonomicznych  ”, BBC News, 12 listopada 2007 r.
  4. (w) Czytaj online .
  5. Nicholas Mayhew, Sterling , s.  2 .
  6. pro.douane.gouv.fr - Konsultacja kursów walut
  7. (en) Bank Anglii , często zadawane pytania .
  8. (w) Nowa nadzieja w banknotach bitewnych , Express.co.uk.
  9. Książka Manxa .
  10. Old Jersey Book , New Jersey Book .
  11. Księga Guernsey .
  12. (w) Strona Nicholas Mayhew .
  13. Nicholas Mayhew, Sterling. Historia waluty , s.  1 .
  14. Tamże .
  15. Nicholas Mayhew, s.  2 . Shorter Oxford English Dictionary i Petit Robert krótko powtórzyć to samo wyjaśnienie.
  16. Jacques-Paul Migne , Encyklopedia teologiczna lub seria słowników dotyczących wszystkich dziedzin nauki religijnej - 1832 - Słownik numizmatyki , s.  479 -480.
  17. The Shorter Oxford English Dictionary jest zdania, że ​​termin „esterlin” występuje przed językiem angielskim.
  18. Nicholas Mayhew, Sterling , s.  3 .
  19. Spink, Monety Anglii , s.  127 .
  20. Monety Anglii , Spink, s.  127 .
  21. Według Mayhewa spadek miana srebra z 900 do 700 tysięcznych jest doskonale niewidoczny gołym okiem.
  22. Podejrzenie, które według Mayhewa najwyraźniej nie było bezpodstawne.
  23. Mayhew, Sterling , s.  10 .
  24. Z miasta Troyes. System ten jest kontynuowany dzięki zastosowaniu systemu jednostek uncji trojańskich .
  25. funt wieża była miarą masy wykorzystywane wyłącznie dla celów monetarnych był równy 5400  ziarna Troy . W 1526 r. zastąpi go funt trojański , który ważył 5760 ziaren trojańskich (Mayhew, op. Cit. P.  271 ).
  26. Saksonia w 1168 , Kolonia i Flandria w 1170, Anglia w 1180.
  27. Mayhew na przykład oszacował, że waluta dostępna w Anglii wynosiła 900 000 lirów około 1300.
  28. Nicholas Mayhew, Sterling , s.  2 .
  29. (w) Regulacje i prawa autorskie Banku Anglii, „  Wytyczne dotyczące reprodukcji banknotów  ” .
  30. Oxford Dictionary of English Shorter , artykuł funtów .
  31. Polityka i kursy walut , pne.

Zobacz również

Bibliografia

  • (w) Nicholas Mayhew, Sterling. Historia waluty , John Wiley & Sons , Stany Zjednoczone, 2000.
  • (w) Monety Anglii i Wielkiej Brytanii , 43 th  ed. , Spink, 2007 ( ISBN  978-1-902040-82-0 ) .
  • (w) Monety Anglii i Wielkiej Brytanii , 44 th  ed. , Spink, 2008 ( ISBN  978-1-902040-90-5 ) .

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne