Reklama

Reklama jest formą komunikacji masy, którego celem jest ustalenie uwagę na docelowym wzroku ( konsumenta , użytkownika, użytkownika, wyborcy,  itp ), aby zachęcić ich do przyjęcia pożądanego zachowania: zakup produktu, wybór figury politycznej , zachęta do oszczędzania energii  itp.

Wymienienie np. nazwy firmy, sklepu czy nawet marki nie oznacza automatycznie działania reklamowego. Staje się jednak tak od momentu, w którym celowo poszukiwanym celem jest zwrócenie uwagi na przywołany obiekt i/lub zasugerowanie udania się w takie a takie miejsce.

„Pub” ( apokopa stała się samodzielnym synonimem ) nie ogranicza się do towarów lub usług konsumpcyjnych . Może również promować mężczyzn lub kobiety, chwalić miejsce turystyczne, organizację rządową, a także wydarzenia sportowe lub kulturalne. Reklama może mieć na celu zmianę zachowań lub promowanie wartości uważanych za pozytywne lub korzystne w społeczeństwie, ostrzeganie przed narkotykami, zachęcanie do poszanowania środowiska, a nawet promowanie bezpieczeństwa na drogach.

„Ani nauka, ani sztuka”, reklama jest techniką w dużym stopniu empiryczny, że pożycza od gospodarki , aby socjologii i psychologii , które testuje swoimi spostrzeżeniami za pośrednictwem tych paneli i badania rynku. U podstaw leży kreatywność, ale nie jest to sztuka. To brak bezinteresowności i obiektywizmu . Jeśli tak się stanie, to nie jest głównym celem jego sponsora, który stara się przede wszystkim przekazać wiadomość (sprzedawać, podżegać, działać  itp .).

Kwestia reklamy porównawczej pozostaje dziś przedmiotem gorących dyskusji: podczas gdy sama koncepcja spotyka się z prawdziwym oddźwiękiem wśród stowarzyszeń publicznych i konsumenckich , konkretna realizacja pomysłu pozostaje kontrowersyjna.

Większość autorów porównuje lub przyrównuje reklamę do fenomenu propagandy specyficznego dla współczesnych społeczeństw. W społeczeństwie zwiększa wymianę i przyspiesza dyfuzję nowych produktów lub innowacji technicznych i stanowi bardzo ważną wagę ekonomiczną. Wiele przepisów krajowych zapobiega jego potencjalnym nadużyciom. Produkty toksyczne lub niebezpieczne dla zdrowia są zabronione w reklamie w niektórych krajach (np. tytoń ), a jednocześnie przepisy chronią określone kategorie osób, w szczególności dzieci, zakazując reklamy pornograficznej i surowo ograniczając reklamę. przeznaczone dla nich.

Tak zwane ruchy „  antypubowe  ”, potępiające inwazję reklamy, podsycają krytykę i proponują różne działania mające na celu „ochronę siebie”.

Historia

Trudno z całą pewnością określić narodziny reklamy (dawniej zwanej „reklamą”). Niektórzy archeolodzy znaleźli freski pochodzące ze starożytności zapowiadające walki gladiatorów. W średniowieczu - większość ludzi niepiśmiennych - komunikacja odbywała się ustnie: mieszczani zachwalający produkty na targu czy ogłaszający obywatelom nakazy królewskie mogą być postrzegane jako forma reklamy.

Ale dopiero około 1830 r. termin reklama, „  działanie na rzecz upublicznienia  ” lub „  stan rzeczy  ” nabrały współczesnego znaczenia „wszystkich środków używanych do wytworzenia produktu lub firmy znanej opinii publicznej. ”. Data ta łączy więc rozwój reklamy z uprzemysłowieniem i wzrostem rynków konsumenckich.

We Francji

Propaganda i opinia publiczna

Edward Bernays , ur.22 listopada 1891, jest amerykańskim reklamodawcą. Choć nieznany opinii publicznej, jest ojcem instytucjonalnej propagandy politycznej. Siostrzeniec Zygmunta Freuda , zainspirowany pracą psychoanalityka, napisał swoją książkę Propaganda, Jak manipulować opinią w demokracji . Edward Bernays zmienia to, co dzisiaj nazywamy komunikacją. W tamtym czasie przekazy reklamowe sprowadzały się do wychwalania cech produktu, ale Bernays wykorzystywał i wykorzystywał autorytety, głównie lekarzy, aby skuteczniej wypromować swój produkt i uczynić go wyjątkowym i niezbędnym dla konsumenta.

Podczas konstytuowania się amerykańskiego Komitetu Informacji Publicznej , lepiej znanej pod nazwą komisja Creel , wykorzystywanych jest wiele działań komunikacyjnych, dziś nieszkodliwych dla armii niemieckiej. Masowa dystrybucja informacji prasowych, korzystanie z kina, a nawet korzystanie z wpływów liderów opinii powoduje mobilizację tłumów i zmianę opinii publicznej.

Pod koniec I wojny światowej Bernays, ówczesny doradca w „  public relations  ”, termin, który ukuł, aby pozbyć się negatywnej konotacji, jaką niesie słowo „propaganda”, był inspirowany pracą swojego wuja i pracował dla słynna marka amerykańskich papierosów Lucky Strike . 31 marca 1929, Bernays jest odpowiedzialny za nakłanianie kobiet do palenia tytoniu. Podczas procesji New York City Easter Parade  (w) przewija się przez grupę młodych modelek i ich podanie do zapalenia papierosów „pochodni wolności”, a wszystko to na oczach dużego tłumu dziennikarzy i fotografów. Wydarzenie to światowy sukces.

Od reklamodawcy do „celu”

Oprócz reklamodawców, agencji i „konsumentów” reklamy, interweniują różne podmioty, takie jak instytuty ankietowe, aby poprzez badania rynkowe udoskonalić zrozumienie rynku , potwierdzić pozycjonowanie produktu i przetestować skuteczność reklamy. faza finalizacji. Inwestowanie niekiedy kolosalnych sum zachęca do dbania o adekwatność i percepcję przekazu reklamowego przed jego emisją.

Zazwyczaj produkcja spotów reklamowych to praca firm produkcyjnych zajmujących się produkcją filmów, druk plakatów lub ulotek, praca drukarzy  itp.

Reklamodawcy

Reklamodawca w żargonie reklamowym odnosi się do firmy, która stara się promować swój produkt. Analiza wydatków reklamowych reklamodawców wskazuje na bardzo skoncentrowaną dystrybucję. We Francji w 1987 roku tysiąc reklamodawców reprezentowało 90% łącznych wydatków na reklamę, a dwudziestu reklamodawców tylko 15% tej sumy, wśród których główni byli producenci samochodów Renault i Peugeot , a następnie Procter & Gamble, który był wówczas wiodącym reklamodawcą na poziom globalny.

Zdecydowana większość reklamodawców to przedsiębiorstwa komercyjne dążące do zwiększenia świadomości marki i sprzedaży swoich produktów, ale reklama jest również wykorzystywana do pozyskiwania środków na finansowanie działalności organizacji charytatywnych , muzeów i innych instytucji kulturalnych w celu promowania ''zwiększenia ich frekwencji.

Jest również wykorzystywany przez rządy do promowania trudnych tematów, o których media mówią niewiele lub mało, ochrony dróg , promowania dziedzictwa, promowania równości zawodowej między mężczyznami i kobietami itp. Mniej widoczne dla ogółu społeczeństwa, firmy przemysłowe i usługowe, które sprzedają firmom zewnętrznym, również muszą się promować i uświadamiać swoim klientom swoją przewagę konkurencyjną. Jest to przedmiot tak zwanej reklamy „  business to business  ”.

Agencje

Agencja to organ składający się ze specjalistów odpowiedzialnych w imieniu reklamodawców za projektowanie, realizację i kontrolę działań reklamowych.

Sektor agencji konsultingowych jest oligopolistyczny i zdominowany przez pięciu głównych graczy na poziomie globalnym. W wydaniu z 1993 r. Le Publicitor zauważył: „Pięć największych obecnie grup agencji ma udział w rynku, który odpowiada 2/3 rynku światowego. Pierwsza dwudziestka marek reprezentuje 90% światowego rynku. » Po ruchu koncentracji sektora, w latach 1990 i 2000 trend tylko się umocnił, Saatchi i Saatchi , następnie numer dwa na świecie został kupiony przez Publicis Groupe, która wchłonęła również numer dwanaście ówczesny Leo Burnett Worldwide  ; Young i Rubicam , wówczas siódmy, jest teraz częścią Grupy WPP , podobnie jak Gray Global Group , wówczas dziewiąty.

Grupa Omnicom jest liderem z marżą na sprzedaży w wysokości 12,7 miliarda USD, a za nią plasuje się Grupa WPP z 6,2 miliarda GBP. Tych dwóch liderów z dystansu śledzi Interpublic Group, która generuje 6,55 miliarda dolarów marży, Publicis Groupe, która przekazuje 4,7 miliarda euro marży, Dentsu , mało obecna na świecie, a mimo to piąta na świecie z 348 miliardami jenów i Havas z 1,5 miliardem euro. marży.

Agencja angażuje różne działy w proces tworzenia i realizacji kampanii reklamowej: dział handlowy, w kontakcie z klientem, planowanie strategiczne, które ma na celu jak najlepsze dopasowanie marki do celów reklamodawcy, dział kreatywny , odpowiedzialny za oprawę graficzną lub audiowizualną reklam oraz dział mediów, w szczególności za zakup powierzchni.

Dział mediów lub agencja mediowa ze swojej strony dokonuje zakupów bezpośrednio od różnych mediów lub poprzez centra zakupów powierzchni lub agencje reklamowe .

Grupa docelowa

Wszechobecność reklamy we współczesnej cywilizacji wzbudziła zainteresowanie coraz większej liczby odbiorców. Ta atrakcyjność kultowych „pubów” wynika z nostalgii wywołanej starymi reklamami, będącej odzwierciedleniem epoki (fani reklam sprzed lat 60. znani są od dawna, ale teraz można zaobserwować to zjawisko w przypadku nowszych reklam). , zwłaszcza te z lat 80. ); udział uznanych artystów ( Emir Kusturica , David Lynch , Blanca Li itp.) w produkcji reklam; system gwiezdny , że gwiazdy o sporcie i pokazu pozowania na reklamy; do reklamowego uwodzenia humorem lub erotyzmem niektórych reklam ( Aubade , Pirelli itp.); w interesie socjologicznym, rozszyfrowanie funkcjonowania docenianych przez niektórych reklam (zwłaszcza ich krytyków); zainteresowanie informacyjnym charakterem reklamy. Rozwój komputerów i Internetu umożliwia przechowywanie i przesyłanie reklam cyfrowych. Mogą je przeglądać lub pobierać wszyscy na wyspecjalizowanych stronach.

Programy telewizyjne, takie jak Culture Pub i czasopisma, poświęcone są reklamie; ich sukces był zauważalny pod koniec lat 90. i na początku XXI wieku . Wydarzenia zbiorowe, takie jak La Nuit des publivores, emitują kultowe lub niezwykłe reklamy ze wszystkich krajów i od zawsze.

Fascynacja niektórych amatorów i kolekcjonerów reklamami (zwłaszcza tych starych) może być częścią procesu publicznego przechwytywania, ale czasami pozwala również na pewien dystans od tych technik i praktyk chwytania przez uwodzenie.

Dzieci

Dzieci są głównym celem dla reklamodawców – w szkole i żłobkach , w supermarketach, w telewizji, w Internecie, a także w wielu innych kontekstach – celem jest pozyskanie lojalnych konsumentów produktów.

W związku z epidemią otyłości u dzieci , WHO zaleca ograniczenie ekspozycji dzieci na reklamy żywności o wysokiej zawartości tłuszczów nasyconych , kwasów tłuszczowych trans , wolnych cukrów lub soli. We Francji w 2020 r. rząd nie chce zakazać reklamy śmieciowego jedzenia skierowanej do dzieci i promuje samoregulację poprzez dobrowolne przyjmowanie kodeksów dobrego postępowania.

Media komunikacji reklamowej

Istnieje wiele nośników reklamowych, z zabytkowymi sklepu znak do banera internetowego , w tym telewizji , telefonii stacjonarnej lub komórkowej wyświetlaczy ( znaki szkliwa stały się przedmioty kolekcjonerskie), spoty radiowe, ulotki, tym direct mail , mebli ulicznych, wkładka w gazetach , ogłoszenia, ekrany telewizyjne umieszczone w punkcie sprzedaży, a człowiek kanapka w uliczce, reklama mobilna , reklama antena The product placement w filmach i serialach telewizyjnych, spam , posuwając się aż do poślizgu w aplikacje oferowane przez witrynach towarzyskich i w końcu; w zakresie interaktywnych POS i komunikacji  ; inteligentne stacje interaktywne nowej generacji zawierające zaawansowany system interfejsu człowiek-maszyna .

Istnieją dwie główne kategorie mediów reklamowych: medialne i niemedialne. Kampania będzie zwykle mieszała różne rodzaje mediów i szukała taktycznego wsparcia ze strony innych niż media.

Głoska bezdźwięczna

udział w rynku inwestycji reklamowych
głoska bezdźwięczna 2015 2016
Reklama telewizyjna 37,7% 34,8%
Reklama w Internecie 29,1% 36,6%
Prasa pisemna 19,3% 15,4%
Pokaz 6,8% 6,6%
Radio 6,5% 5,9%
Kino 0,6% 0,7%

Reklama telewizyjna ma formę reklamy, filmów krótkometrażowych, sponsorowania programów lub telezakupów , Broadcasting  : hasło reklamowe lub reklamy oraz filmy w reklamach przed spotkaniem lub lokowania produktu w filmach. Prasa drukowana jest obecna poprzez ogłoszenia prasowe, stałe billboardy poprzez małą architekturę , wiaty przystankowe , mobilne billboardy poprzez ciężarówki reklamowe, samoobsługowe stacje rowerowe .

Reklama online z wykorzystaniem internetu za pomocą banerów reklamowych, wyszukiwarek , marketingu wirusowego , adware . Reklama mobilna składa się z reklam w formie wiadomości tekstowych lub MMS.

Reklama emitowana lub publikowana w prasie ma na celu promocję produktu, w postaci obiektywnej informacji, za którą płaci reklamodawca. Aby zwielokrotnić przychody z reklam, pojawiają się nowe technologie, takie jak reklama wirtualna , której celem jest prezentacja reklam dostosowanych do odbiorców wizualnych podczas tego samego wydarzenia.

Reklama w mediach obejmuje formy komunikacji interaktywnej z wykorzystaniem płatnego nośnika reklamy utworzonego w imieniu emitenta jako takiego. Reklama zwykle zajmuje bardzo mało czasu, aby została dostrzeżona, zrozumiana i zapamiętana. Musi jednocześnie przyciągać uwagę, utrzymywać ją i przekazywać swoje przesłanie. W tym sensie reklamę można zaliczyć do kategorii technik manipulacji umysłem .

We Francji

We Francji rynek reklamy wyniósł w 2015 r. 11,61 mld euro: 28,3% dla telewizji, 27,7% online, 21,2% dla prasy.

Z wyłączeniem mediów

Marketing bezpośredni znany również jako „marketing bezpośredni” jest do transmisji spersonalizowanych i wiadomości błyskawicznych do jednostek docelowych lub przedsiębiorstw, w celu uzyskania natychmiastowego i mierzalną odpowiedź. Obejmuje m.in. telemarketing i direct mail .

Public relations , zwane też „press relations”, polega na kontaktowaniu się z dziennikarzami, aby w swoich artykułach przekazali wiadomość swoim czytelnikom.

Punkt sprzedaży wyświetlacz służy do wsparcia promocji sprzedaży.

Sponsoring jest zrekompensowanie istniejącego klienta ( „Sponsor”) do każdego klienta to przynosi.

Sponsoring jest fundusz stowarzyszenie, organizacja pozarządowa , itd., W celu zapewnienia widoczności i ustalić pozycję . Nakłada się na instytucjonalną strategię oceny społecznej firmy, która chce być postrzegana jako aktor obywatelski.

Marketing ulica jest kampania marketingowa, która odbywa się na ulicy, w kontakcie z wybranym obiektem. Polega na komunikowaniu się za pośrednictwem kanapek, na przykład w obszarach zlewni. Pozwala wzmocnić bliską komunikację .

Komunikacja eventowa organizuje wydarzenie (salon, konferencję, festiwal, konwencję, uroczysty wieczór, koktajl, nagrody lub rajd) w celu komunikacji o firmie lub jej markach.

Do gry wideo czasami obejmują reklamowych (plakaty, itp), The advergame (patrz „  lokowanie produktu  ”).

Komunikacja przez obiekt prezentowana jest w ośmiu segmentach:

Reklama przybiera coraz bardziej zróżnicowane formy, o czym świadczy Skyvertising. Polega na wykorzystaniu powietrza do komunikacji o produkcie lub usłudze.

Sport jako nośnik reklamy

Sport ma w opinii publicznej bardzo pozytywny wizerunek, pomimo pewnego wyzwania dla modelu olimpijskiego, z którym reklamodawcy potrafią się liczyć. Niesie w sobie zarówno wartości indywidualizmu, jak i wartości firmy: dobre samopoczucie, formę, dynamikę, ducha rywalizacji i przekraczania samego siebie (zawsze więcej produktywności i stresu), ale także zespołu, w niektórych przypadkach sprawności technologicznej. Łączy zatem dwa bieguny nowoczesnych społeczeństw: wypoczynek i pracę. Również wizerunek sportowca w akcji jest często wykorzystywany w reklamie. Reklamodawcy zamierzają również wykorzystać medialny wpływ dużych wydarzeń sportowych.

Ale na tym nie kończą się związki między reklamą a sportem. Po pierwsze, produkt może mieć bezpośredni związek z aktywnością fizyczną: artykuły i odzież sportowa, napoje bezalkoholowe, żywność. Czempioni są integralną częścią wizerunku marki, tego, co ekonomiści nazywają jej „zasobem niematerialnym”. Wydajność sportowa służy zatem nie tylko jako stanowisko testowe dla technologii zintegrowanej z produktem. Jest to wymiar polityki komunikacyjnej firmy, aspekt jej „  komunikowania zdarzeń  ”. Ale praktyka sponsorowania nie ogranicza się do artykułów sportowych i odzieży. W 1989 roku sponsoring stanowił 5% wydatków reklamowych we Francji (17% we Włoszech). Dodajmy, że we Francji producenci papierosów lub napojów alkoholowych dążą do obejścia ograniczeń dotyczących reklamy ich produktów poprzez wystawianie się na stadionach, nadużycie, które ma na celu zdławienie ustawa Evin z 1991 roku.

Aspekty społeczno-kulturowe

Reklama ma tendencję do ujednolicania się w ramach globalizacji , ale jej treść, forma i media wciąż (częściowo) różnią się w zależności od krajów, kultur i wieku populacji docelowych, aby dostosować się do ich tożsamości. W zamian reklama wpływa na pragnienia i tożsamość jednostek i grup ludzkich, stopniowo zmieniając ich modele społeczno-kulturowe, pewne normy żywieniowe, ubiorowe i behawioralne oraz ich praktyki społeczne.

Reklama miałaby negatywny wpływ na samopoczucie , celowo wywołując frustrację .

Aspekty ekonomiczne

Chociaż reklama jest istotnym aspektem społeczeństwa konsumenckiego , jej waga ekonomiczna oraz skuteczność pozostają trudne do oceny.

Wydatki reklamowe

Ten sektor gospodarki jest wrażliwy na zmiany w gospodarce . Reklamodawcy w przypadku recesji gospodarczej ograniczają wydatki na komunikację, które najłatwiej jest zredukować. Wręcz przeciwnie, w fazie wzrostu gospodarczego idea, że ​​konieczne jest zdobycie udziału w rynku „za wszelką cenę” oznacza, że ​​wzrost sektora jest wtedy wyższy niż reszty gospodarki.

Na świecie

W 2000 roku , pomyślnym roku z powodu pojawienia się nowych produktów technologicznych, inwestycje w komunikację dokonane przez firmy na całym świecie przekroczyły granicę 300 miliardów dolarów. Jest to szybko rozwijający się sektor ze średnią roczną stopą wzrostu na poziomie 6,5%.

W 2006 roku w raporcie zatytułowanym Prognoza dla branży rozrywkowej i medialnej na lata 2006-2010 firma PricewaterhouseCoopers oszacowała globalne wydatki na reklamę na 385 miliardów dolarów. Ta firma księgowa szacuje swoją wagę na rok 2010 na 500 miliardów dolarów.

W 2006 r. w rozbiciu na inwestycje reklamowe podano, według ważności, 43% na prasę (w tym 30% na gazety i 13% na czasopisma), 38% na telewizję, 8% na radio, 4% na internet, mniej niż 1% na kino i 6% na wyświetlacz (bez mediów). Reklama w mediach stanowi obecnie 1% światowego PKB. Z ich strony marketing bezpośredni i działania promocyjne ważą 120 miliardów dolarów .

Szacuje się, że w 2017 r. globalne wydatki na reklamę osiągnęły 559 mld USD.

We Francji

W 1990 roku sektor reklamowy stanowił 0,76% francuskiego PKB i zatrudniał 50 000 osób . We Francji w 2012 r. łączne wydatki na reklamę (łącznie wszystkie działania i sektory) szacuje się na 31 miliardów euro. Internet jako medium waży więcej niż kino czy reklama zewnętrzna , ale około 2,5 razy mniej niż telewizja, przy czym w 2012 r. we Francji zainwestowano 1,6 mld euro w reklamę.

Wpływ

Reklamie zarzuca się promowanie koncentracji rynku i zakłócanie konkurencji . W 1967 r. rząd brytyjski zmusił wiodące detergenty na rynku do sprzedaży produktu generycznego , bez wsparcia reklamowego lub promocji, po cenach o 20% niższych od ceny rynkowej (oszacowanie rządowe wpływu marketingu pod względem kosztów). Eksperyment był niejednoznaczny. We Francji zakaz reklamy telewizyjnej kierowanej do dużych sieci dystrybucyjnych, uzasadniony ekonomicznymi aspektami ochrony konkurencji, miał tyle wspólnego z interesem prasy regionalnej , dużego beneficjenta tego środka, co z obroną małych przedsiębiorstw .

Na obronę tezy, że reklama zaburza konkurencję, możemy oprzeć się na tym, że zakupy powierzchni medialnych silnie maleją: koszt jednostkowy jest znacznie niższy, gdy kupujemy tysiąc spotów niż jeden. Sprzyja to zatem gigantom (np. w przemyśle spożywczym ) ze szkodą dla drobnych producentów.

Wydajność

Jak mierzyć skuteczność reklamy? Dowcip, powszechnie używany w zawodzie mówi: „połowa moich inwestycji reklamowych jest wydawana na marne. Problem w tym, nie wiem który. „ Bill Bernbach , ze swej strony twierdzi, bez fałszywej skromności: ”  Nie należy mierzyć opinię, zrób to!  " ( Nie mierz opinii publicznej, miej to! ). Pomiędzy tymi dwoma postawami pojawia się pytanie o ocenę skuteczności reklamy, a dokładniej popytu. Czy pobudza konkurencję? Czy sprzyja koncentracji popytu na małej liczbie marek?

Pomiar skuteczności kampanii jest dla reklamodawcy prawie niemożliwy. Idealnie inwestycja w reklamę jest mniejsza niż wzrost sprzedaży. Nie możemy jednak wyodrębnić wpływu – zmiennego i rozmytego w czasie – reklamy na wszystkie czynniki, które wpływają na zachowania konsumentów. Czy jednak powinniśmy zrezygnować z mierzenia wpływu? Istnieją wielowymiarowe metody statystyczne wykorzystujące regresję , analizę wariancji itp. Możesz również skorzystać z metody testowego rynku: uruchom kampanię tylko na części terytorium i porównaj jej wpływ na sprzedaż w porównaniu z sektorem bez kampanii. Wadą tej czasochłonnej metody jest ostrzeganie konkurencji.

Jeśli efekt danej kampanii produktów ze sprzedaży jest trudne, wiemy lepiej jak mierzyć ogólną percepcję wizerunku marki poprzez pomiar spontanicznej rozgłos (procent osób, powołując się na markę w danym konkurencyjnej wszechświata), poprzez w szczególności góry umysł , to znaczy pierwsza cytowana marka, poprzez ocenę wspomaganego rozgłosu (czy cytowana marka jest znana na danej liście?). Aby zmierzyć wpływ kampanii, instytut sondażowy może poprosić, mijając kilka miejsc, w których ukryte są nazwiska reklamodawców, o prawidłową identyfikację marki i produktu.

Reklama jest daleka od przypisywanej jej wszechmocy, czego dowodem są powtarzające się awarie produktów wprowadzanych na rynek przy znacznych nakładach reklamowych. Bądź świadkiem wprowadzenia na rynek Forda Edsela , głośnych niepowodzeń produktów takich jak papieros Seita Zen , napój Mr Pibb firmy Coca-Cola czy detergent Ala . Jednak ostatnie badania naukowe pokazują, że reklama działa, a ludzie nie zdają sobie z tego sprawy. Komunikaty reklamowe pozostawiałyby ślady w „nieświadomej” pamięci (tzw. pamięci „ukrytej”). Jednak miary skuteczności stosowane obecnie przez agencje reklamowe i reklamodawców mierzą jedynie świadome efekty, bez wątpienia nie doceniając rzeczywistej skuteczności reklamy.

Kampania reklamowa

Sama reklama nie gwarantuje sukcesu. W historii reklamy pojawiły się genialne kampanie dla przeciętnych produktów, które szybko wyprzedza konkurencja i odwrotnie , budżety reklamowe przeznaczane na nieprzekonującą, niskoprofilową kampanię produktów, które mimo to dobrze się sprzedają. Odróżnienie produktu od konkurencji na podstawie samej reklamy raczej nie będzie skuteczne. „Największą wrażliwość jest zawsze obserwowane vis-a-vis najbardziej rzeczowych argumentów marketingu . Chodzi więc przede wszystkim o poznanie nowego produktu i jego sprzedaż; zwiększenie konsumpcji istniejącego produktu, zdobycie lojalności klientów lub zwabienie konkurencji, zmniejszenie sezonowości sprzedaży. Celem samego przekazu jest nie tyle poinformowanie o charakterze towaru czy firmy, ile uwiedzenie, doprowadzenie potencjalnego klienta, odpowiednio ukierunkowanego, do dostrzeżenia w produkcie, a zwłaszcza w marce, obietnicy zaspokojenia pragnienia lub potrzeba; nawet element własnej tożsamości. Dlatego reklama musi być zgodna z oczekiwaniami konsumentów, ze standardami społecznymi, nawet jeśli udaje, że je kwestionuje. Nie tworzy, wzmacnia i rozprasza, zauważa Dayan . Twórcy kwestionują zachowania konsumentów, modyfikacje ich stylu życia. Wykorzystują i nadużywają sondaży . Nie zaniedbują ani wkładu socjologii, ani psychologii .

Każda kampania reklamowa zaczyna się od briefingu , dokumentu, w którym reklamodawca określa dla agencji cel (cele), cele, szczegółowo opisuje swój produkt lub markę, wymienia ograniczenia rynkowe. Te quasi-umowne informacje posłużą jako podstawa do opracowania kreacji i media planu.

Jednocześnie należy pamiętać, że choć w mniejszości w dominującej logice rynkowej, a teraz bardziej widocznej w sieci, niektóre kampanie reklamowe są nadal charakteryzowane i rozpoznawane ze względu na ich niekomercyjne cele. Poza innymi możliwymi podstawowymi interesami, związanymi ze stowarzyszeniem lub konkretną grupą, te „inne reklamy”, które mogą być noszone i promowane przez instytucję publiczną, często wyróżniają się przesłaniem społeczno-kulturowym.

W ten sposób, w perspektywie „postępu w promocji”, dobrze ugruntowanej we Włoszech dzięki „Pubblicità Progresso”, wspólne sprawy mogą być rozwiązywane z taką samą kreatywnością, jak w przypadku tradycyjnej reklamy. Nowym celem jest oczywiście wezwanie sumienia do podnoszenia świadomości i refleksji nad realną zmianą w obliczu nadużyć .

Od strony edukacyjnej podręcznikom szkolnym bardzo często udaje się, poprzez odpowiednie zakwestionowanie, wypromować te reklamy edukacyjne lub promocje innego zamówienia, komplementarne do rynku i cenne, zwłaszcza w obliczu jego nadużyć.

Strategia kopiowania

Copy-strategy to metoda kreacji reklamy stworzona przez wielkie detergenty Procter & Gamble . Jest kaftanem bezpieczeństwa, poręczą, którą narzuca sobie stworzenie, aby nie rozchodzić się we wszystkich kierunkach. Różni się oczywiście w zależności od agencji i od kreatywnej do kreatywnej, ale ogólnie rzecz biorąc, musi dać odpowiedź na pytanie „jaką korzyść odniesie konsument?”. ”. Dlatego strategia kopiowania obraca się wokół czterech elementów:

Strategia kopiowania jest podstawą, na której twórcy w sposób taktyczny rozwiną przesłania kampanii reklamowej na podbój Homo œconomicusa , racjonalnego konsumenta.

Komunikat argumentacyjny

Przekaz reklamowy jest rozumiany jako argument, który musi zawierać trzy elementy: argument poznawczy lub informacyjny: konsument musi wiedzieć, co to jest, co stanowi najbardziej produkt; część afektywna, która musi wzbudzić zainteresowanie konsumenta, zainteresować go, uwieść; etap konatywny (który zobowiązuje do działania): konsument jest zapraszany do zakupu produktu, do zadzwonienia pod numer telefonu, do odwiedzenia sklepów. Jeśli chodzi o afekty, reklama najłatwiej bawi się humorem lub offsetem, ale poważny argument, graniczący z nudą, może być czasem silniejszy. Negatywne podejście może się opłacić, ponieważ rodzice czują się winni, że dają swoim dzieciom to, co najlepsze. Szokujące, zwłaszcza że słynna kampania Oliviero Toscaniego dla Benettona , jest coraz częściej robiona i rodzi szokujący neologizm .

Reklama składa się z kilku elementów, które mogą być wizualne, pisemne lub dźwiękowe. Główne elementy to: haczyk ( jingle zapowiadający reklamę), wizualna, informacyjna treść ( body copy ), slogan, marka, logo i podpis agencji reklamowej ( baza ).

Media plan

Media plan szuka optymalnej kombinacji wsparcia medialnego, która, biorąc pod uwagę czas komunikatów, pozwoli na osiągnięcie większości celu po najniższych kosztach, z dawką powtórzeń na osobę.

Wybór mediów składa się z kilku etapów. Przede wszystkim musimy wyeliminować niedostępne media (media zabronione, nasycone lub nieodpowiednie), następnie ocenić dostępne media i wybrać najlepiej dopasowane do produktu, do przyzwyczajeń odbiorcy w zakresie konsumpcji mediów i odnieść się do tych informacji z jednostkowym kosztem wiadomości. Na koniec oceniane są różne możliwe kombinacje pomiędzy mediami podstawowymi a innymi mediami.

Wybór mediów dokonywany jest według różnych kryteriów jakościowych i ilościowych… Media plan musi określać: kombinację wybranych mediów, liczbę wstawek lub fragmentów w każdym medium, tempo przejścia i przebieg w czasie, budżet , osoby zaangażowane.

Te wybory muszą być racjonalnie ustalone, w oparciu o badania odbiorców mediów, czy to drukowanych, audiowizualnych czy interaktywnych. Istnieje wiele pułapek, które prowadzą kampanię reklamową w kierunku mediów, które są nieodpowiednie dla zamierzonego celu, w zależności od budżetu. Efekt banału („musisz być obecny w internecie” niekoniecznie jest trafnym wyborem, jeśli cel jest starszy), efekt prestiżu („moja kampania musi wejść w prime time  ”, podczas gdy koc w prasie regionalnej byłby lepszy wartości, a za mniej, aby osiągnąć cel narodowy), efekt pępka sprawia, że ​​konsumpcję mediów ocenia się według własnego doświadczenia („w czasie wakacji nie czyta się już prasy ogólnokrajowej, ale słuchamy radio na plaży ”). Czasem dążymy do celu innego niż „wyświetlany” i przekazujemy komunikat konkurencji lub sieciom dystrybucji, istotnym partnerom masowej konsumpcji, że jesteśmy obecni.

Media plan skutkuje strategią zakupu powierzchni za pośrednictwem różnych agencji reklamowych , w zależności od wybranych mediów.

Krytyka i sprzeciw wobec reklamy

Ogólnie rzecz biorąc, ludność jest raczej wrogo nastawiona do reklamy i jej rosnącego wpływu na życie każdego człowieka. Jednocześnie tak zwane jednostki i ruchy „  antypubowe  ” potępiają „hype reklamowe” i kwestionują zasadność istnienia reklamy. We Francji senatorski raport przedłożony w 2009 r. Sekretarzowi Stanu ds. Ekologii na temat reklamy zewnętrznej , znaków i znaków wstępnych, miał na celu odnowienie francuskich przepisów (które pochodzą z 1979 r. i nie zawsze są przestrzegane, zwłaszcza przez marki i pre-marki) i lepsza walka z wizualnym zanieczyszczeniem spowodowanym reklamami, ale rozczarowała stowarzyszenia ekologiczne. Stowarzyszenie Paysages de France ubolewa nad niewystarczającymi środkami i „hipokryzją polityczną” ustawy Grenelle II w tej dziedzinie.

W „ antypubie  ” można znaleźć różne nurty, które  potępiają inwazję reklamową i proponują działania mające na celu „reagowanie i ochronę siebie”.

Kontrola nadużyć

Jak każda działalność, reklama podlega regulacjom i etyce . Organy publiczne lub prywatne są odpowiedzialne za zapewnienie przestrzegania przepisów (bardzo różne w zależności od kraju, czasami bardziej rygorystyczne w niektórych obszarach, takich jak szkoły, parki narodowe lub regionalne itp.). Istnieją zatem organy znakujące (na przykład reklama dla ogółu społeczeństwa), organy kontrolne (w wolnych krajach kontrola ta jest sprawowana a posteriori, aby nie przybierać formy cenzury ), a sądy mogą zostać zajęte. Kontrola ta jest sprawowana na substancji (zakaz fałszywego lub ukrytej reklamy , takie jak infomercial , że nie mówi jego nazwa) lub w formie (nie za dużo seksu lub przemocy, na przykład). Jednak decydenci i sądy walczą o zlokalizowanie granic między wymogami ochrony przyrody i krajobrazu i ludzi a obroną i granicami wolności wypowiedzi (dla których kontrreklama w postaci „  reklamy sprzecznej  ” jest już do pewnego stopnia dozwolone w niektórych krajach).

Zdarza się też, że przepisy nie są przestrzegane przez reklamodawców, a organy, których rolą jest egzekwowanie prawa, nie są w tej sprawie gorliwe. We Francji stowarzyszenie Paysages de France regularnie potępia państwo za niestosowanie orzeczeń sądowych w sprawach dotyczących nielegalnego delegowania.

Przegląd treści

Mając mało czasu na przekazanie pomysłu, często opiera się on na frazesu, otrzymanym pomyśle . Reklama często posługuje się tradycyjnymi stereotypami : kobieta jest w kuchni, mężczyzna w pracy, a dzieci w wygodnym domu, z odrobiną współczującej egzotyki. Jeśli stosuje przeciwstawne role, to ma wzbudzić uwagę konsumenta. Poza frazesami, reklama ma na celu uwieść „  politycznie poprawny  ” wizerunek, taki jak dziecko i ogólnie niemowlę, który można znaleźć w samochodach, a także w restauracjach typu fast food.

Nie jest łatwo zostać zauważonym wśród tysięcy reklam. Dlatego reklama stara się prowokować, aby lepiej wyryć się w ludzkich umysłach. Poszukując skuteczności, w miarę możliwości używa silnych uczuć lub instynktów, omijając refleksję. Reklama widzi zatem rozkwit darmowych pin-upów , a także korzystnych samców. Georges Bernanos idzie jeszcze dalej w tej wizji, twierdząc, że motorem wyboru reklamy jest po prostu siedem grzechów głównych , ponieważ „o wiele łatwiej jest polegać na przywarach człowieka niż na jego potrzebach  ” .

Reklama z definicji podkreśla rzekome cechy produktu bez wskazywania jego wad. Przede wszystkim ignoruje warunki produkcji produktów, które chce sprzedać. I jak podkreśla Grupa Marcuse: „Reklama mistyfikuje świadomość, mitologizując towary, aby nadać im aurę, bez której wyglądałyby takimi, jakimi są, nudne i industrialne”. Badanie przeprowadzone przez Harvard Business Review potwierdziło, że wpływ reklamy jest wielki w przypadku produktów, na które konsumenci są obojętni, takich jak detergenty, i zerowy dla osób bliskich ich sercom, takich jak religia.

Francuski filozof Roland Barthes w swoim zbiorze Mitologie, opublikowanym w 1957 roku, poświęca reklamie kilka artykułów, w których wykorzystuje je do rozwijania swojego pojęcia mitu jako systemu komunikacji w służbie ideologii burżuazyjnej. Artykuł „Saponicids and detergents” analizuje reklamy środków czyszczących w artykule napisanym z okazji pierwszego Światowego Kongresu Detergentów, który odbył się w Paryżu w 1954 roku. Artykuł „Nowy Citroën” analizuje prezentację reklamową DS 19 na silniku pokazać, przedstawiony jako „jednego z tych obiektów pochodzi od innego wszechświata, które dostarczyła néomanie z XVIII th  century i naszych science fiction” , i jak inscenizacja spotkania nowego produktu i jego odbiorców jest reprezentatywna mitologii samochodowym .

Według Friedmana reklama nie wypacza krytycznego myślenia, ale to gusta konsumentów są uważane przez niektórych krytyków za złe. Pisał w 1980 roku w The Freedom of Choice  : „Źródłem problemu, jaki stawia większość krytyków reklamy, nie jest fakt, że reklama manipuluje gustami, ale fakt, że opinia publiczna ma obrzydliwe gusta – tj. „to znaczy różni się od gusta krytyków . Podejmuje on tezę, którą rozwinął w Capitalism and Freedom w 1962 roku: „Głównym zarzutem wobec wolnej gospodarki jest właśnie to, że daje ona ludziom to, czego chcą, zamiast tego, co dana grupa myśli, że powinna chcieć” .

Według encyklopedii marketingu Jean-Marca Lehu, negatywna reklama to „przekaz reklamowy, którego treść składa się zasadniczo z mniej lub bardziej ostrej, nominatywnej lub pośredniej krytyki cech konkurencyjnego produktu (produktów) lub być może tak zinterpretowanej” .

Negatywna reklama, która pojawiła się w 1956 roku w Stanach Zjednoczonych (podczas wyborów prezydenckich między Dwightem D. Eisenhowerem a demokratą Adlaiem E. Stevensonem), wyrosła ze słynnego spotu Daisy w 1964 roku, w którym dziewczyna nieubłaganie porwała płatki kwiatu , jeden po drugim, jak liczenie nuklearne. Ta forma komunikacji, szeroko stosowana w celu zdyskredytowania przeciwnego kandydata, podczas kampanii politycznych w niektórych krajach (USA  itp. ) nie zyskuje poparcia we Francji, gdzie oskarża się ją o symbolizowanie braku siły propozycji ze strony tego, kto ją stosuje.

Ślad węglowy i ekologiczny reklamy

Reklama ma negatywny wpływ na środowisko, co ma co najmniej dwa źródła:

  1. Wpływ (bezpośredni lub pośredni) przekazu reklamowego na konsumpcję , przyczyniający się do zwiększenia śladu ekologicznego rozwoju społeczno-przemysłowego, m.in. poprzez zachęcanie do turystyki zdalnej, odpowiedzialnej w 2018 r. za około 9% emisji gazów cieplarnianych.
  2. Bezpośredni wpływ działań reklamowych sam na środowisko (koszty papieru i energii, zanieczyszczenie wizualne czy hałasem , zanieczyszczenie światłem ,  itp ).

Częstym „ekologiczne” Krytyka reklamy jest to, że powoduje zużycie pośrednie zasobów, które nie są, mało, mało lub kosztowne odnawialna, przez rzadko uwzględnieniem pośrednich oddziaływań na środowisko , że generuje w sprzeczności z celami " okrągły gospodarka Europy i Francji.

W czerwcu 2020 r. organizacje pozarządowe Greenpeace , Climate Action Network and Resistance to Advertising Aggression opublikowały raport wzywający do wprowadzenia „prawa klimatycznego Evin” ograniczającego reklamę dla sektorów przyczyniających się do globalnego ocieplenia, w szczególności transportu wykorzystującego paliwa kopalne, w oparciu o kontrolę tytoniu i alkoholu reklama wprowadzona ustawą Evin z 1991 r. Matthieu Orphelin , przewodniczący grupy Ekologia Demokracja Solidarność przy Zgromadzeniu Narodowym, 10 lipca 2020 r. przedstawił projekt ustawy na podstawie prac Obywatelskiej Konwencji Klimatycznej; zabrania jakiejkolwiek kampanii na rzecz paliw kopalnych oraz wszelkich pojazdów powietrznych, drogowych lub morskich napędzanych paliwami kopalnymi; zabrania również oznakowania zewnętrznego w miejscach publicznych; burmistrzowie byliby upoważnieni do zakazania wszelkich reklam na terenie swojej gminy. Odnosiłoby się to w pełni do technologii cyfrowej, a słowa „Czy naprawdę tego potrzebujesz?” ”, mający na celu zwalczanie nadmiernej konsumpcji, byłby obowiązkowy przed dokonaniem płatności za jakikolwiek zakup produktów w Internecie.

We Francji, organizacji pozarządowych , w tym Alliance for Planet koalicji , podczas Grenelle Środowiska Forum , zauważył w 2007 roku, że treść komunikatów reklamowych nie jest przedmiotem analiz oddziaływania przez system samoregulacji w . Reklamy Weryfikacja biurowy , nawet jeśli dobre praktyki promuje odrzucanie wprowadzających w błąd argumentów i fałszywych ekologicznych powodów sprzedaży lub oświadczeń sprzecznych z celami zrównoważonego rozwoju . Reklama świadomie omijała prawo Lalonde z 1991 roku zakazujące wystawiania pojazdów poruszających się po sercu Francji, poprzez fotografowanie lub filmowanie ich w dzikich krajobrazach Islandii, Nowej Zelandii czy na amerykańskich pustyniach. . W październiku 2007 r. w ramach Grenelle, BVP zachęcało reklamodawców do wyrzeczenia się tych praktyk i podpisało w kwietniu 2008 r., aby zaproponować kartę zaangażowania i celów w zakresie reklamy odpowiedzialnej ekologicznie , wspieraną przez organizację monitorującą obejmującą profesjonalistów i przedstawicieli środowiska Organizacje pozarządowe, stowarzyszenia rzeczników konsumentów współregulują rynek reklamy.

W 2008 roku federacja France Nature Environment (FNE) obawiała się „konsultacji wazeliny”, żądając, aby reklamom promującym „przestępczość środowiskową” i greenwashing ( greenwashing ) przeciwdziałać większą przejrzystością i kryteriami społeczno-środowiskowymi w weryfikacji, a także poprzez wiarygodna i uznana certyfikacja środowiskowa , z karami dla osób naruszających.

Druga linia krytyki wskazuje na bezpośredni wpływ reklamy na środowisko: w szczególności zużycie zasobów (papier, energia) oraz hałas i zanieczyszczenie wizualne , problemy również udaremniające cele gospodarki o obiegu zamkniętym w Europie i Francji.

Aby ograniczyć marnotrawną produkcję papieru reklamowego, w 2000 roku francuskie Ministerstwo Ekologii i Zrównoważonego Rozwoju opublikowało naklejkę „Proszę nie reklamować się” na skrzynki na listy. Żaden przepis (z 2008 r.) nie chroni konsumentów przed powtarzaniem tego samego komunikatu kilkadziesiąt razy w tygodniu. Powtarzanie w takim tempie niezmienionych wiadomości przez telefon lub na ulicy dawałoby prawo do skargi na molestowanie .

W 2000 roku reklamodawcy i media kładły nacisk na zrównoważony rozwój, ale badanie (marzec 2008) francuskiego Ministerstwa Ekologii wykazało, że na 57 badanych dużych firm tylko trzynaście (22%) przestrzegało przepisów dotyczących nowych przepisy gospodarcze w swoim raporcie z 2006 r., przy czym przepisy te, przyjęte w 2001 r., nakładały na nich obowiązek publikowania informacji o środowisku przez pięć lat . „Szczególnie wzorowe są firmy reklamowe”. Havas i Publicis nie w 2006, wykonaj jedną jedną z trzydziestu pięciu sekcjach środowiskowych dotyczących zużycia energii , wody , odpadów produkcji , zanieczyszczeń emisji ,  etc.

Reklama Urząd Regulacji zawodowe (ARPP, były BVP) regularnie publikuje z ADEME się „Reklama i Środowisko” Raport inwentaryzacji w zgodności niektórych reklamach (na tematy rolnictwa-ogrodniczej, żywność, wyposażenie dekorowanie, AGD, Agregaty transport, budynki i roboty publiczne, napoje, konserwacja, energia, higiena i uroda oraz nieruchomości) do zapisów etycznych Rekomendacji Zrównoważonego Rozwoju ARPP. Jego 9 th  raport dodany reklamy mediów społecznościowych do zestawu 25.000 reklam zawierających komunikaty środowiska analizowane. Podobnie jak w 2015 r. 50% naruszeń dotyczyło reklam pojazdów w naturalnych przestrzeniach, głównie w banerach internetowych, a następnie w postach w mediach społecznościowych. Przeanalizowano ponad 23,5 tys. reklam w 2015 r., następnie prawie 25 tys. w 2017 r.; 5% ilości zbadanych komunikatów środowiskowych zawierało naruszenia zaleceń ARPP. W samej Francji zawierał ekologiczną argumentu: były liczniejsze od 2009 (6% 15,700 reklamach następnie badanych) spadnie do 3% od 2013 do 2017 roku 9 th  raport zachęca do „zapoznania zespoły komunikacji na portalach społecznościowych z zasady etyki” .

Krytyka wpływów

Amerykanie Chomsky i Herman w swojej krytyce funkcjonowania mediów w demokracji teoretyzowali model propagandy, w którym „regulacja przez reklamę” stanowi jeden z pięciu filtrów. Ze względu na finanse i ekonomiczne przetrwanie prywatnym mediom zależy przede wszystkim na tym, by dobrze sprzedać swoją potencjalną publiczność reklamodawcom, którzy je „dofinansowują”; jednak według tych autorów są oni „bardziej ogólnie skłonni do unikania programów, które są zbyt skomplikowane lub dotykają niepokojących kontrowersji, prawdopodobnie skracając„  dostępny czas mózgowy  ”społeczeństwa”.

Wpływ na zdrowie publiczne

Oskarża się, że reklama telewizyjna przyczynia się do nasilenia epidemii otyłości dotykającej kraje rozwinięte. Raport przedłożony w 2003 r. Agencji Standardów Żywności w Wielkiej Brytanii, że reklama żywności ma wpływ na dzieci, wpływając na preferencje żywieniowe i wnioski o zakup niezdrowych produktów. Grupa francuskich naukowców odpowiedzialnych za kwestie żywieniowe stwierdziła w 2008 r. w felietonie zatytułowanym „Tucz dzieci dla ratowania telewizji” i powołując się na „ostatnie doniesienia”: „Istnieje nawet związek między dużą ekspozycją na reklamy telewizyjne a otyłością u dzieci w wieku od 2 do 11 lat oraz młodzież w wieku od 12 do 18 lat. Narażenie na reklamę telewizyjną żywności o wysokiej gęstości energetycznej (zwłaszcza słodkich i tłustych) wiąże się z częstszym występowaniem otyłości ”. W 2010 roku Światowa Organizacja Zdrowia ( WHO) wyjaśniła tezę: „reklama telewizyjna wpływa na preferencje żywieniowe dzieci oraz ich wymagania zakupowe i wzorce konsumpcji” . W tym samym czasie we Francji Que Choisir zauważyła, że ​​80% reklam skierowanych do dzieci dotyczy jedzenia, a 80% z nich jest zbyt tłustych lub zbyt słodkich. Badanie to stanowiło krytykę zobowiązań przemysłu agrobiznesu z 2008 r. pod egidą ANIA do ograniczenia reklam skierowanych do dzieci.

Palenie w filmach może również mieć wpływ na picie alkoholu przez nastolatków: im więcej nastolatka ogląda filmy z paleniem, tym większe jest prawdopodobieństwo, że pali. Prawda jest również odwrotna, a mianowicie, że nastoletni palacze są rzadkością wśród tych, którzy nie są narażeni na filmy o paleniu. Światowa Organizacja Zdrowia przywołuje artykuł 13 ramowej konwencji antynikotynowej i wzywa do podjęcia środków ograniczających obecność tytoniu w filmach.

Radykalna krytyka reklamy

Ruchy anty- pubowe , w tym aktywiści Adbusters , uważają reklamę za szkodliwą. Reklama jest z tej perspektywy rozrywką w pascalowskim sensie tego słowa, to znaczy sprawia, że ​​tracisz z oczu ważniejsze rzeczy na rzecz daremnych. Dla Jacquesa Ellula reklama jest głównym sposobem definitywnego wprowadzenia człowieka w „system techniczny” współczesnego społeczeństwa, który od „dodatku do sprzedaży stał się motorem całego systemu” i ostatecznie jawi się jako „ niewidzialna dyktatura naszego społeczeństwa” poprzez radykalną modyfikację zachowań jednostek. Jest to również stanowisko Jean-Claude Michéa, który twierdzi, że „kapitalistyczne szkolenie ludzi pozostanie pustym słowem” bez „tej wszechobecnej propagandy reklamowej”. Wbijając wiadomości o mniejszej wadze, podświadomie prowadzi do postrzegania jako pomniejszych tematów, które nie są wbijane. Według nich reklama jest częścią błędnego systemu ekonomicznego, czyniąc konsumpcję zbędnych dóbr normą społeczną, a zachowania kompulsywne i siedzące ogólnie szkodliwe dla zdrowia fizycznego i psychicznego ludności (o które należy zadbać dzięki nowym produktom lub usługom socjalnym).

Reklama ma na celu manipulowanie umysłem każdego, kto go obserwuje lub słucha. Rysownik prasowy Willem używa wyrażenia „kolonizuj nasz mózg”. Argument ten jest szczególnie skierowany przeciwko kampaniom pozycjonowania marki, których celem jest raczej wyrycie marki w umyśle konsumenta niż opisanie cech produktu.

Kamieniami milowymi są słowa Patricka Le Lay , dyrektora naczelnego prywatnego francuskiego kanału TF1 : „Moim zadaniem jest sprzedawanie czasu mózgu dostępnego dla Coca-Coli” .

Reklama daje sponsorowi przewagę nad konsumentem: konsument biernie otrzymuje tendencyjne informacje (reklama), które mogą schlebiać jego zainteresowaniom i gustom, ale robią to zgodnie z interesami sponsora, poprzez ankiety i badania rynku (lub poprzez jego doświadczenie), sprzedawca ma jasne i obiektywne informacje o zachowaniu konsumenta, jego pragnieniach, kryteriach wyboru itp.

Reklama jest również krytykowana jako nieuczciwa wobec małych przedsiębiorców: 0,0002% francuskich firm zmonopolizowało 80% reklam.

Ruchy te, aby dotrzeć ze swoim antyreklamowym przekazem, wykorzystują klasyczne metody reklamowe: posługiwanie się stereotypami i hasłami, plakaty, mobilizację internetową (reklama „wirusowa”), prowokacyjne słowa i działania mające na celu pozyskanie bezpłatnego czasu medialnego przez dziennikarzy do poszukiwania sensacji itp. Ruchy te z zainteresowaniem śledzą same agencje reklamowe, zawsze szybko odzyskując, co pozwala przekazać obraz buntu i wolności. Widzieliśmy więc pojawienie się plakatów wstępnie pokrytych fałszywym antyreklamowym graffiti w celu zwrócenia na siebie uwagi.

Krytyce, że reklama stopniowo powoduje irracjonalne zmiany w światopoglądzie, przeciwstawiają się ich przeciwnej krytyce: zmiana spojrzenia widza jest również normalną ambicją każdego artysty . Ale jak często powtarza się studentom w szkole reklamy, reklama nie jest sztuką, a reklamodawca nie jest artystą.

Mają miejsce nielegalne działania, prowadzące do oskarżeń i procesów. Jest to przede wszystkim niszczenie plakatów i przekierowywanie reklam w metrze w Paryżu (jak członkowie Situationist International w 1960 r .). Takie akcje mają miejsce również we Francji w Marsylii , Montpellier , Grenoble , Lyonie , Clermont-Ferrand i Tuluzie , ale także w Belgii .

Finansowanie mediów reklamą stanowi pewne zagrożenie dla ich redakcyjnej niezależności. Niektórzy reklamodawcy nie wahają się tłumić lub grozić nagłym zniesieniem reklamy w gazecie po artykule zbyt krytycznym dla ich firmy. Mnogość tych spraw i potrzeby finansowe zmuszają dziennikarzy do autocenzury informacji.

Według badania opublikowanego przez niezależną grupę komunikacyjną Heroiks w Figaro francuska prasa pozostaje w dużym stopniu uzależniona od Google w zakresie ruchu na swoich stronach.

Seksizm w reklamie

W marcu 2019 r. artykuł w Le Monde przywołuje seksizm w świecie reklamy. W sieciach społecznościowych, w ślad za BalanceTonPorc , krąży hashtag #MeTooPub, ponieważ niektóre agencje dowiadują się o problemie.

Miasta i gminy bez reklam

Na początku XXI th  wieku , wiele społeczności na świecie eksperymentują z zaznaczonymi polityki zmniejszania lub usunąć reklamy w przestrzeni publicznej.

W Brazylii

W Brazylii , w mieście São Paulo , w 2006 roku centroprawicowy burmistrz Gilberto Kassab uchwalił ustawę „Czyste miasto” ( Cidade Limpa ) zakazującą wszelkiej reklamy w przestrzeni publicznej; billboardy są demontowane w następnym roku. Pisarz Roberto Pompeu de Toledo chwali następnie „rzadkie zwycięstwo interesu publicznego nad prywatnym, porządku nad nieporządkiem, estetyki nad brzydotą, cywilizacji nad barbarzyństwem” . Aby ubrać wiele fasad pokrytych reklamami, które są odarte z prawa, miasto realizuje politykę rozwoju urbanistycznego polegającą na zdobieniu ich graffiti, fotografiami, rzeźbami itp., aby nie zniknęły całkowicie, ponieważ prawo nie zabrania reklamy na małej architekturze (np. wiaty przystankowe), zegary publiczne i metro i dotyczy to tylko wyświetlaczy stacjonarnych, a nie ruchomych (np. osób noszących znaki reklamowe lub odzieżowych). Z ankiety przeprowadzonej pięć lat później wynika, że ​​70% mieszkańców miasta aprobuje ustawę „Czyste Miasto”. Według Daltona Silvano, byłego publicysty, radnego miejskiego i jedynego przeciwnika podczas uchwalania prawa, ustawa „odniosła straszny efekt, skutkując zamknięciem firm z branży, a także zwolnieniem tysięcy pracownicy, pracownicy bezpośrednio lub pośrednio zaangażowani w te media” , podczas gdy miasto przekonuje, że „ludzie, którzy polegali na pracy na pokazach, zostali przeszkoleni w innych rodzajach pracy, takich jak rynek, który został stworzony, aby sprostać fasadom handlu” . Realizacja tego działania staje się wizytówką miasta. W latach po wprowadzeniu prawa do gminy zwraca się wiele brazylijskich i zagranicznych miast, chcących uzyskać informacje i porady, aby przemyśleć własne projekty.

W USA

W 2015 r. kilka stanów w Stanach Zjednoczonych zakazało reklam na billboardach w miejscach publicznych: Vermont, Maine, Hawaje i Alaska.

We Francji

We Francji, latem 2009 roku, w miejscowości Forcalquier w Alpes-de-Haute-Provence, socjalistyczny burmistrz Christophe Castaner nie odnawia wiążących go umów z reklamodawcami i zastępuje tablice reklamowe stowarzyszeniami billboardowymi oraz lekkie panele.

W Grenoble 22 listopada 2014 r. Éric Piolle , burmistrz miasta, ekolog, po raz pierwszy w Europie ogłosił usunięcie wszystkich paneli reklamowych w mieście, aby zwolnić przestrzeń publiczną i stworzyć miejsca ekspresji obywateli. Miasto zapowiada też, że chce posadzić około pięćdziesięciu drzew w miejsce określonych znaków. Decyzję tę z zadowoleniem przyjęło kilka gmin i miast, w tym Bordeaux, które rozważają podobną politykę. Zaplanowana redukcja o 620 000 euro rocznych wpływów podatkowych dla miasta wywołała silną reakcję jednego z jego przeciwników politycznych, Matthieu Chamussy'ego, który został poruszony tym podczas programu informacyjnego Récap na TéléGrenoble Isère , wyjaśniając, że ta polityka nie ma już na celu chcą współpracować z prywatnymi graczami gospodarczymi, wysyła silny sygnał do firm, aby nie przyjeżdżały i nie osiedlały się w Grenoble, a niektórych, którzy tam pracują, wyjeżdżają.

W Indiach

W 2009 roku miasto Chennai w Indiach uchwaliło prawo zakazujące instalowania billboardów.

Archiwizacja

Jedyna na świecie filmoteka przeznaczona do archiwizacji filmów reklamowych znajduje się w Szwajcarii , w gminie Crissier (Vaud). Założona w 1979 roku, Cinémathèque Jean Marie Boursicot (od nazwiska jej założyciela) gromadzi i archiwizuje te filmy reklamowe, z których pierwszy pochodzi z 1898 roku. Zbiór szacuje się na około 950 000 reklam. Cinémathèque udostępnia te reklamy licznym programom telewizyjnym, dokumentom i studentom dla ich pamięci. To właśnie ta kolekcja jest źródłem wspomnianej już Nuit des publivores .

Uwagi i referencje

  1. Marketing polityczny promuje kandydata przed promocją jego pomysłów. Reklama może również nagłośnić wszelkiego rodzaju sprawy, na przykład zakładników. Słynne plakaty Alphonse Mucha dla Sarah Bernhardt inaugurują w pewien sposób system gwiezdny
  2. Rozpoczęła się jedna z pierwszych kampanii reklamowych dla Armii Stanów Zjednoczonych, która w czasie I wojny światowej pokazywała Wuja Sama palcem wyraźnie wskazującym na czytelnika plakatu i twierdząc „Chcę cię dla US Army” („Potrzebuję cię w Armia USA ”)
  3. Na przykład Fête de la musique rozpoczęło się z dużym zainteresowaniem mediów pod hasłem „Tworzenie muzyki!” "
  4. Jacques Lendrevie i Bernard Brochand, Le Publicitor , Dalloz, 1991
  5. Zacytujmy plakaty Alphonse'a Muchy dla wielkiego tragika Belle époque lub Henri de Toulouse-Lautreca dla balu w Moulin Rouge.
  6. „  W naszym społeczeństwie reklama jest instytucjonalną propagandą na jej najbardziej oczywistym poziomie  ” pisze w szczególności Garth S. Jowett, Victoria O'Donnell, Propaganda and Persuasion , 2006, s. 147
  7. „  Propaganda i reklama są ze sobą tak nierozerwalnie związane, że rozróżnienia są arbitralne  ” – pisze w szczególności Jesse E. Thornton w Science and social change , 1972, s. 570
  8. „  Propaganda jest bratem bliźniakiem reklamy  ” w Arland D. Weeks, The Control Of The Social Mind - Psychology of Economic and Political Relations , 2007, s. 72
  9. (w) Persia Crawford Campbell, The Consumer Interest: A Study in Consumer Economics , 1949, s. 216
  10. (w) Anne-Marie Brady, Dyktatura marketingowa: propaganda i praca myślowa we współczesnych Chinach , 2007, s. 12
  11. (w) Jonathan W. Rose, Robienie „obrazów w naszych głowach”: Rządowa reklama w Kanadzie , 2000, s. 62
  12. „  Z pewnością musimy zobaczyć, w jaki sposób jednostka jest manipulowana przez propagandę i reklamę  ” – zauważają Alain Touraine i Gregory Elliott w A New Paradigm for Understanding Today's World , 2007, s. 70
  13. (w) Henri Lefebvre i Sacha Rabinovitch, Życie codzienne we współczesnym świecie: wydanie drugie poprawione 2000
  14. billboard - CNRTL
  15. Według Skomputeryzowanego Skarbu Języka Francuskiego, który podaje nawet datę 1829 dla pierwszego wystąpienia o takim znaczeniu.
  16. Michel Faucheux, Auguste i Louis Lumière , Biografie folio, Gallimard, 2011 ( ISBN  978-2--0704-3938-6 )
  17. 50 lat prezentu bonusowegojestem zainteresowany , 12 września 2007
  18. „  Czy Francuzi rzeczywiście mają kontakt z 5000 marek dziennie, jak twierdzi François Ruffin?”  » , Na francetvinfo.fr ,7 listopada 2019 r.
  19. Według danych z 2007 roku opublikowanych na stronie internetowej firmy, około 9 miliardów euro.
  20. Według danych z 2007 roku opublikowanych na stronie internetowej firmy, około 7,9 miliarda euro.
  21. Według danych z 2007 roku opublikowanych na stronie internetowej firmy, około 4,7 miliarda euro.
  22. Według danych opublikowanych 2007 na stronie internetowej firmy.
  23. Według danych z 2007 roku opublikowanych na stronie internetowej firmy, około 2 mld euro
  24. F. Cochoy (red.), Publiczność przechwytywania. Lepiej cię uwieść moja klientka , Tuluza, PUM, 2004
  25. „  Jak reklama jest kierowana do naszych dzieci  ” , na stronie Site-Trends-FR ,4 marca 2015(dostęp 11 kwietnia 2020 r. )
  26. "  KTO | Reklama i marketing żywności i napojów przeznaczonych dla dzieci  ” , na who.int (dostęp 11 kwietnia 2020 r. )
  27. „  Grupa potępia reklamy żywności skierowane do dzieci  ” , w La Presse ,7 października 2019 r.(dostęp 11 kwietnia 2020 r. )
  28. "  Jak marketerzy celują w dzieci  " , na habilomedias.ca ,25 maja 2012(dostęp 11 kwietnia 2020 r. )
  29. "  KTO | Co można zrobić, aby zwalczyć epidemię otyłości u dzieci?  » , Na who.int (dostęp 11 kwietnia 2020 )
  30. "  KTO | Rekomendacje dotyczące marketingu żywności i napojów bezalkoholowych dla dzieci  ” , na who.int (dostęp 11 kwietnia 2020 r. )
  31. „  Rząd odmawia zakazu reklamy śmieciowego jedzenia skierowanej do dzieci  ” , na reporterre.net (dostęp 11 kwietnia 2020 r. )
  32. „  Wydatki na: Internet wyprzedzi telewizję w 2018 roku  ” , Les Echos ,7 grudnia 2015
  33. „  15th SRI e-pub Observatory  ” , Syndykat zarządzania internetem ,28 stycznia 2016
  34. Rynek komunikacji obiektowej - Syprocaf
  35. Skyvertising dla X-Men  : The Sky Commercial – PaperBlog, 3 września 2011 r.
  36. GAI Lian Xiang (2007), http://theses.univ-lyon2.fr/documents/lyon2/2007/gai_lx Reklama, kultura, praktyki społeczne. Analiza porównawcza reklamy w Chinach i Francji] (Reklama, kultura i praktyki społeczne: analiza porównawcza reklamy w Chinach i Francji; 题目 : 关于 中法 广告 文化 、 、 社会 实践 比较 分析); Praca doktorska na Uniwersytecie Lumière Lyon 2 (Instytut komunikacji, zespół badawczy: Media i tożsamości); Humanistyka i nauki humanistyczne, obroniona 9 maja 2007 ( podsumowanie )
  37. (w) „  Reklama jako główne źródło ludzkiego niezadowolenia  ” na voxeu.org (dostęp 13 czerwca 2019 r . ) .
  38. "  Szczęśliwi bez reklam  " , na Liberation.fr , Liberation,10 czerwca 2019(dostęp 13 czerwca 2019 r . ) .
  39. (en) Global Entertainment and Media Outlook: 2006-2010 (patrz archiwum)
  40. Amelle Nebia , „  Globalne wydatki na reklamę: +4,2% w 2017 r. według Zenith  ”, CB News ,19 czerwca 2017( przeczytaj online , skonsultowano 5 października 2018 r. )
  41. „  Kluczowe liczby reklamodawców  ” [PDF] , na uda.fr ( Związek reklamodawców ) ,2013
  42. Neil Borden, Ekonomiczne skutki reklamy , Irvin, 1942.
  43. Na marginesie należy zauważyć, że partie polityczne, posłowie, pilnie potrzebują, co cztery lata lub co pięć lat, pomocy mediów.
  44. Przypisywane bez pewności Johnowi Wanamakerowi lub Williamowi Leverowi .
  45. „To nie mierzenie opinii jest ważne, ale zrobienie tego”, w Jacques Lendrevie i Bernard Brochand, Le Publicitor , Dalloz, 1991, s. 453
  46. Reklama to tylko jeden z czterech elementów strategii marketingowej firmy, obok samego produktu, jego ceny i dystrybucji.
  47. Maurice Roy, Niech żyje kapitalizm , Plon, 1978, s. 107
  48. COURBET, D., FOURQUET-COURBET MP, KAZAN, R i INTARTAGLIA J., (2014). Długofalowe skutki e-reklamy. Wpływ wyskakujących okienek internetowych oglądanych przy niskim poziomie uwagi w pamięci ukrytej, Journal of Computer-Mediated Communication, 19, 2, 274-293, DOI: 10.1111 / jcc4.12035
  49. COURBET, D i FOURQUET-COURBET MP (2014), Nieświadome skutki komunikacji marketingowej i niejawnej zmiany postawy: stan badań i nowe perspektywy, International Journal of Journalism & Mass Communication, 1, 103
  50. Można to przetłumaczyć jako „strategia tworzenia”, ale użycie w reklamie narzuciło angielski termin.
  51. Doprowadzony do skrajności, to drażni i całe pokolenie Francuzów pamięta kolejne plakaty młodej kobiety w kostiumie kąpielowym obiecującej „jutro zdejmę top”, tak samo, następnego dnia, bez topu kąpielowego i obiecujące „jutro zdejmę dno”, potem nagi, ale od tyłu z hasłem firmy billboardowej, spiker kampanii z hasłem „plakat, który dotrzymuje obietnic. "
  52. Na przykład kampania Perriera pod hasłem „Perrier c'est fou”.
  53. Groupe Marcuse, De la misère humaine en milieu advertising , La Découverte, 2004, s. 27-28
  54. „Liczba internautów, którzy blokują reklamy gwałtownie rośnie” , Rue89 , 12 sierpnia 2015 r.
  55. Raport koordynowany przez senatora Ambroise Duponta na wniosek Meeddat i Grenelle de l'Environnement .
  56. Aby położyć kres „niszczącemu wpływowi” reklam displayowych na krajobraz – informacja prasowa, 20 marca 2009 r.
  57. Komunikat Deboulonneurs oskarżający rząd o rezygnację w obliczu rozgłosu (czerwiec 2009)
  58. Komunikat Deboulonneurs: Grenelle II i reklama zewnętrzna: porażka od początku! (wrzesień 2009)
  59. Grenelle 2 i reklama zewnętrzna: koniec w porządku! - Krajobrazy Francji , 6 maja 2010 r
  60. Georges Bernanos, Francja przeciwko robotom , 1947
  61. Groupe Marcuse, De la misère humaine en milieu advertising , La Découverte, 2004, s. 87
  62. Barthes (1957)
  63. Barthes (1957), s.  36-38.
  64. Barthes (1957), s.  140-142.
  65. Milton Friedman , Wolność wyboru , 1980, rozdz. 6: Kto chroni konsumenta, s. 216
  66. Milton Friedman , Capitalism and Freedom , 1962, rozdz. 1: Relacja między wolnością gospodarczą a wolnością polityczną, s. 15
  67. Reklama: organizacje pozarządowe domagają się „prawa klimatycznego Evin” , Le Figaro , 18 czerwca 2020 r.
  68. twardnieje pomiędzy reklamodawcami i ekologów , Les Echos , 11 lipca 2020.
  69. AFP z 21 marca 2008 r.
  70. Prawo n o  2001-420 z dnia 15 maja 2001, patrz Lgifrance
  71. Guillaume Sainteny, dyrektor studiów ekonomicznych i oceny środowiskowej (D4E) w Ministerstwie Ekologii, cytowany przez AFP
  72. Źródło: Adscope Kantar Media Ad Intelligence, cytowane w raporcie z 2017 r. opublikowanym w 2018 r.).
  73. ARPP (dawniej BVP) i Ademe (2018) BIlan 2017 Advertising - Środowisko , czerwiec, PDF, 28p
  74. Noam Chomsky i Edward Herman , Dokonywanie zgody. Z medialnej propagandy w demokracji , Agone , płk. „Contre-Feux”, 2008, s. 53
  75. (w) „  Przegląd badań nad wpływem promocji żywności na dzieci  ” na food.gov.uk ,22 września 2003 r.
  76. Serge Hercberg (profesor żywienia i przewodniczący komitetu sterującego PNNS ), Yannick Le Marchand-Brustel (dyrektor ds. badań Inserm , prezes Francuskiego Stowarzyszenia Badań i Badań nad Otyłością), Joël Ménard (profesor zdrowia publicznego), Dominique Turck (profesor pediatrii, przewodniczący komitetu ekspertów ds. żywienia człowieka w Afssa ), w Liberation , 25 kwietnia 2008, str. 32.
  77. "  Zbiór zaleceń dotyczących marketingu żywności i napojów bezalkoholowych dla dzieci  " , na who.int ,2010.
  78. „  Rzeczywistość zobowiązań agrobiznesu dotyczących otyłości u dzieci  ” , na quechoisir.org
  79. „  Ania przewidziała wolę rządu do ograniczenia reklam na ekranach dla dzieci  ” , na ania.net ,7 lutego 2008.
  80. (w) Sargent JD „  Palenie w filmach: jeden wpływ na smoking dla nastolatków  ” , Adolesc Med Clin. , tom.  16 N O  22005, s.  345-70, IX. ( PMID  16111622 , DOI  10.1016 / j.admecli.2005.02.003 , czytaj online )
  81. (in) "  Filmy bez dymu: od dowodów do działania  " na who.int (WHO) ,wrzesień 2011
  82. Jacques Ellul , Bluff technologiczny , Hachette Littératures, coll. Pluriel Sociologie, 1988, s. 621-639
  83. Jean-Claude Michéa , Imperium mniejszego zła: esej o cywilizacji liberalnej , Climats, 2007, s. 194
  84. Kurt Vonnegut , Śniadanie Mistrza
  85. Liderzy w obliczu zmian , wydanie ósmego dnia, 2004 r.
  86. http://pleinlavue.org/
  87. Benilde, s. 92-94
  88. Benilde, s. 94-96
  89. AFP Le Figaro, „  Prasa francuska nadal bardzo zależna od Google  ” , w Le Figaro (dostęp 8 grudnia 2020 r. )
  90. Yann Bouchez i François Bougon, „  W świecie reklamy, panowanie seksizmu  ”, Le Monde ,4 marca 2019( przeczytaj online ).
  91. Hélène Sergent, „  Seksizm: dwa lata po #Metoo, długa świadomość świata reklamy  ”, 20 Minut ,6 listopada 2019 r.( przeczytaj online ).
  92. W São Paulo, raport o mieście bez reklam , artykuł redakcji na Slate.fr z 29 grudnia 2011 r. Strona konsultowana 29 maja 2019 r.
  93. São Paulo, miasto (prawie) bez reklam , artykuł Alexandre Marchand na temat Owni z 5 lipca 2011 r. Strona konsultowana 29 maja 2019 r.
  94. kan miast kopać reklamy? Wewnątrz globalnego ruchu na rzecz zakazu miejskich billboardów , artykuł Arwy Mahdawi w The Guardian z 12 sierpnia 2015 r. Strona konsultowana 29 maja 2019 r.
  95. Grenoble marzy o byciu nowym modelem miasta bez reklam , artykuł Delphine Roucaute w Le Monde z 2 grudnia 2014 r. Strona konsultowana 29 maja 2019 r.
  96. 20 minut od 23 listopada 2014 r.
  97. Le Dauphiné wydany 21 listopada 2014 r.
  98. Le Figaro z 23 listopada 2014 r.
  99. Podsumowanie wiadomości z 22 listopada 2014 r. na temat TéléGrenoble Isère (39 min 20 s - 52 min 37 s)
  100. Cinematheque Jean Marie Boursicot: Największy zbiór filmów reklamowych na świecie - La Nuit des Publivores

Zobacz również

Bibliografia

Książki edukacyjne
  • Jacques Lendrevie i Arnaud de Baynast , Wydawca : komunikacja 360° on line off line , Paryż, Dunod ,2008, 7 th  ed. , 669  s. ( ISBN  978-2-10-051972-9 )Przy współpracy Katarzyny Emprin.
  • Henri Joannis i Virginie de Barnier , Od strategii marketingowej do kreacji reklamowej: Czasopisma, Plakaty, TV/Radio, Internet , Paryż, Dunod , coll.  „Funkcje firmy”,czerwiec 2005, 2 II  wyd. , 473  s. , oprawa miękka ( ISBN  978-2-10-007382-5 )
  • Claude Cossette i Nicolas Massey , Jak się reklamować , Montreal, Transcontinental,wrzesień 2002, 3 e  wyd. , 343  s. ( ISBN  978-2-89472-198-8 )
  • Nathalie Blanc i Julien Vidal , Reklama i psychologia , Paryż, In Press, coll.  „Pojęciowy psy”,wrzesień 2009, 150  pkt. ( ISBN  978-2-84835-172-8 )
  • Thomas Rouchié , Czytanie i rozumienie reklamy , CLEMI / Retz, coll.  „Pedagogika praktyczna”,2000, 136  s. ( ISBN  978-2-7256-1065-8 )
  • François Bernheim , Przewodnik po reklamie i komunikacji , Paryż, Larousse, coll.  "Totem",październik 2004, 336  s. , oprawa miękka ( ISBN  978-2-03-505275-9 )
  • Jean-Marc Buret, „Przeżuj reklamę, zanim ją połkniesz” – przyjrzyjmy się przekazowi reklamowemu, CentMilleMilliards, marzec 2013, ( ISBN  109-1-60104-6 )
Analizy społeczno-polityczne
  • Edward Bernays , Propaganda: Jak manipulować opinią w demokracji , Paryż, Strefy ,październik 2007, 141  s. , miękka ( ISBN  978-2-35522-001-2 )
  • François Brune , Le Bonheur odpowiada: esej o standaryzacji reklamy , Beaugies-sous-Bois, éditions de Beaugies,czerwiec 2012, 266  s. , miękka ( ISBN  978-2-9542082-0-6 )
  • François Brune , De l'Ideologie, dzisiaj: Analizy, niekiedy uwłaczające, „dyskursu” medialno-reklamowego , Paris, Parangon, coll.  "Dokumenty",Marzec 2004, 194  s. , miękka ( ISBN  978-2-84190-125-8 )
  • Jean-Marie Dru , La Publicité autre , Paryż, Gallimard , coll.  "Debata",luty 2007, 231  s. , oprawa miękka ( ISBN  978-2-07-078291-8 )
  • Guy Durandin , Les Mensonges en propaganda et pl Publicité , Paris, PUF , coll.  „Psycholog”,lipiec 1985, 256  s. , oprawa miękka ( ISBN  978-2-13-037596-8 )
  • Stuart Ewen, Sumienie sous wpływy, rozgłos i geneza społeczeństwa konsumpcyjnego

1983, [1976] (wznowienie w 2014 roku pod tytułem La société de indécence )

  • Jurgen Habermas, L'Espace public. Archeologia reklamy jako konstytutywny wymiar społeczeństwa burżuazyjnego, 1962, t.fr.Paryż, wyd. Payet, 1968.
  • Philippe Michel i Anne Thévenet-Abitbol ( pref.  Frédéric Beigbeder), Jaki jest pomysł? : Reklama, kreacja i społeczeństwo konsumpcyjne , Paryż, Michalon, coll.  "Testy",czerwiec 2005, 171  s. , miękka ( ISBN  978-2-84186-271-9 )
  • Olivier Reboul , Le slogan , Bruxelles/Paryż, Complexe/PUF, coll.  "Złożona ludzkość /", 1975/1984, 156  s.
Analizy literackie
  • Laurence Guellec i Françoise Hache-Bissette (red.) , Literatura i reklama: Od Balzaca do Beigbedera , Paryż, Gaussen,październik 2012, 448  s. , miękka ( ISBN  978-2-35698-054-0 )
  • Myriam Boucharenc i Laurence Guellec (reż.), Portret pisarza w reklamie , w recenzji La Licorne n ° 128, Presses Universitaires de Rennes, 2018.
  • Beigitte Diaz (reż.), Autor i jego strategie reklamowe w XIX wieku , Presses Universitaires de Caen, 2019.
  • Myriam Boucharenc, „Mécène, dzisiaj nazywa się Félix Potin”, w Le Mécénat littéraire aux XIXe et XXe siècle , Anne Struve-Debeaux (reż.), Paryż, wyd. Hermanna, 2019.
Broszury antypubowe
  • Marie Bénilde , Dobrze kupujemy mózgi: Reklama i media , Paris, Liber , coll.  „Powody działania”,luty 2007, 155  pkt. , miękka ( ISBN  978-2-912107-31-2 )
  • Naomi Klein , No Logo  : La tyranny des marques , Paris, J'ai lu , coll.  "Przeczytałem Dokument",Sierpień 2004, 573  s. , miękka ( ISBN  978-2-290-33312-9 )
  • Vance Packard , La Persuasion tajne [„Ukryte perswazje”], Paryż, Calmann-Lévy , coll.  „Wolność umysłu”,1984, 282  s. , miękka ( ISBN  978-2-7021-1291-5 )
  • Claude Cossette , Reklama, odpady kulturalne , Montreal, Les Presses de l'Université Laval, coll.  " Diagnostyka ",Listopad 2002, 236  s. , miękka ( ISBN  978-2-89224-324-6 )
Prace reklamowe
  • Marcel Bleustein-Blanchet , La Nostalgie du futur , Paryż, Robert Laffont ,1976, 267  s. , miękka oprawa
  • Jacques Séguéla , Nie mów mojej matce, że pracuję w reklamie… Ona myśli, że jestem pianistą w burdelu. , Paryż, Flammarion , kol.  „Stary Fundusz”,styczeń 1992, 273  s. , oprawa miękka ( ISBN  978-2-08-064217-2 )
  • Joe La Pompe ( pref.  Christian Blachas), Nowy? : Najlepsza produkcja i reprodukcja reklam , Paris, Télémaque, coll.  "Świetny doktor",czerwiec 2008, 270  pkt. , miękka ( ISBN  978-2-7533-0069-9 )
Fikcje Filmografia
  • Reklama w Krainie Czarów , Matthieu Lietaert, 2019

Powiązane artykuły

Aspekty ekonomiczne Praktyka handlu Socjologiczna krytyka zawodu Zawody reklamowe