Saint-Jean-Pied-de-Port | |||||
Rzymski most nad Nive de Béhérobie. | |||||
Herb |
|||||
Administracja | |||||
---|---|---|---|---|---|
Kraj | Francja | ||||
Region | Nowa Akwitania | ||||
Departament | Pireneje Atlantyckie | ||||
Miasto | Bajonna | ||||
Międzywspólnotowość | Społeczność miejska Kraju Basków | ||||
Mandat burmistrza |
Laurent Inchauspé 2020 -2026 |
||||
Kod pocztowy | 64220 | ||||
Wspólny kod | 64485 | ||||
Demografia | |||||
Miły | Saint-Jeannais | ||||
Ludność miejska |
1553 mieszk. (2018 ) | ||||
Gęstość | 569 mieszk./km 2 | ||||
Geografia | |||||
Informacje kontaktowe | 43 ° 09 ′ 54 ″ północ, 1 ° 14 ′ 08 ″ zachód | ||||
Wysokość | Min. 159 m Maks. 320 m² |
||||
Powierzchnia | 2,73 km 2 | ||||
Rodzaj | gmina wiejska | ||||
Jednostka miejska | Saint-Jean-Pied-de-Port ( centrum ) |
||||
Obszar atrakcji |
Saint-Jean-Pied-de-Port (centrum miasta) |
||||
Wybory | |||||
Oddziałowy | Kanton Góry Basków | ||||
Ustawodawczy | Czwarty okręg wyborczy | ||||
Lokalizacja | |||||
Geolokalizacja na mapie: Nouvelle-Aquitaine
| |||||
Znajomości | |||||
Stronie internetowej | st-jean-pied-de-port.fr | ||||
Saint-Jean-Pied-de-Port (w baskijskiej Donibane Garazi ) to francuski gmina znajduje się w dziale z Pireneje Atlantyckie , w tym regionie Nouvelle-Aquitaine .
Miasto położone u zbiegu rzek Nive i Laurhibar , swoją nazwę zawdzięcza położeniu u podnóża przełęczy („port”) Roncesvalles (wys. 1057 m ), która prowadzi na południe od Pirenejów . Dawna stolica polityczna i administracyjna Dolnej Nawarry , dziś jest gospodarczym, kulturalnym i sportowym centrum Kraju Basków .
Miasto jest również centrum turystycznym, które co roku przyjmuje około 55 000 turystów; wielu z nich to także pielgrzymi na Drodze św. Jakuba , której ważnym przystankiem jest miasto. W 2016 roku została przyjęta do stowarzyszenia Plus Beaux Villages de France .
Gentile Basków jest Donibandar (lub Donibanegaraztar ). Francuski Goj to Saint-Jeannais.
Miasto jest częścią kraju Cize w baskijskiej prowincji z Dolnej Nawarry .
Stare Miasto - Górne Miasto - znajduje się na prawym brzegu rzeki Nive , otoczone murami obronnymi z XV -go wieku. Drugi mówca, podwyższone XVII th wieku, zawiera aglomerację lewym brzegu.
Saint-Jean-Pied-de-Port jest obsługiwany przez linię kolejową z Bayonne do Saint-Jean-Pied-de-Port oraz drogi departamentalne D 933 (dawna droga krajowa 133, która prowadzi do granicy w Arnéguy , 7 km ), D 918 (stara droga krajowa 132 ) i D 401.
Saint-Jean-Pied-de-Port jest związana z Bayonne przez Imperial Road of Cimes (RD 22) , drogi określonymi przez Napoleona w czasie hiszpańskiej wojny o niepodległość z powodów strategicznych.
Przecina ją Nive ( po baskijsku Errobi ) i jej dopływ Laurhibar .
Ispoure | ||
Uhart-Cize | Saint-Jean-le-Vieux | |
Święty Michał | aro |
Klimat, który charakteryzuje miasto, został zakwalifikowany w 2010 r. jako „szczelny klimat oceaniczny”, zgodnie z typologią klimatów we Francji, która wówczas miała osiem głównych typów klimatów we Francji metropolitalnej . W 2020 roku miasto wychodzi z typu „klimatu oceanicznego” w klasyfikacji ustanowionej przez Météo-France , która obecnie ma tylko pięć głównych typów klimatów we Francji kontynentalnej. Ten typ klimatu skutkuje łagodnymi temperaturami i stosunkowo obfitymi opadami (w połączeniu z zakłóceniami z Atlantyku), rozłożonymi przez cały rok z nieznacznym maksimum od października do lutego.
Wśród parametrów klimatycznych, które pozwoliły na ustalenie typologii 2010 r., znalazło się sześć zmiennych dla temperatury i osiem dla opadów , których wartości odpowiadają danym miesięcznym dla normy z lat 1971-2000. W poniższej ramce przedstawiono siedem głównych zmiennych charakteryzujących gminę.
Gminne parametry klimatyczne w latach 1971-2000
|
Wraz ze zmianą klimatu zmienne te ewoluowały. Badanie przeprowadzone w 2014 r. przez Dyrekcję Generalną ds. Energii i Klimatu, uzupełnione badaniami regionalnymi, w rzeczywistości przewiduje, że średnia temperatura powinna wzrosnąć, a średni spadek opadów, przy jakkolwiek silnych zróżnicowaniach regionalnych. Zmiany te mogą być rejestrowane w stacji meteorologicznych z meteorologicznych France najbliższego „Irouleguy” o mieście Irouléguy zlecenie w 1963et czyli 5 kilometr w linii prostej , w którym średnia roczna temperatura wynosi 13,7 ° C , a ilość opadów jest 1398,2 mm w latach 1981-2010. Na najbliższej historycznej stacji meteorologicznej „Biarritz-Pays-Basque”, w miejscowości Anglet , oddanej do użytku w 1956 r. i na 42 km , średnia roczna temperatura zmienia się o 14,1 °C w latach 1971-2000, przy 14,3 °C dla 1981-2010, następnie w 14,6 °C w latach 1991-2020.
Saint-Jean-Pied-de-Port jest gminą wiejską, ponieważ wchodzi w skład gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu siatki gęstości gmin INSEE . Należy do jednostki miejskiej Saint-Jean-Pied-de-Port, międzyresortowej aglomeracji składającej się z 7 gmin i 4773 mieszkańców w 2017 r., z czego jest centrum miasta .
Ponadto miasto jest częścią obszaru atrakcji Saint-Jean-Pied-de-Port , którego jest centrum miasta. Obszar ten, obejmujący 22 gminy, jest podzielony na obszary poniżej 50 000 mieszkańców.
Teren miasta, jak wynika z bazy danych europejskiej okupacji biofizycznej gleby Corine Land Cover (CLC), charakteryzuje się znaczeniem terenów sztucznych (51 proc. w 2018 r.), które wzrosło od 1990 r. (45,8 proc.). Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: tereny zurbanizowane (51%), heterogeniczne tereny rolnicze (29,2%), użytki zielone (19,7%).
IGN także udostępnia narzędzie online do porównania ewolucji z czasem użytkowania gruntów w miejscowości (lub terytoriów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).
Baskijska nazwa miasta to Donibane Garazi , a francuska nazwa Saint-Jean-Pied-de-Port . Pierwszy element jest taki sam w obu językach: w baskijskim don oznacza świętego, iban jest odpowiednikiem Jana (porównaj rosyjski Ivan ), a -e jest sufiksem miejscownika . Drugi element, z drugiej strony, różni się między dwoma językami: nazwa baskijska odnosi się do regionu otaczającego miasto ( Garazi jest baskijską nazwą kraju Cize ), w przeciwieństwie do nazwy francuskiej, która odnosi się do jego położenia topograficznego, przy pieszo od portu Roncesvalles (termin „przełęcz” nie jest tradycyjnie używany w Pirenejach). Należy zauważyć, że kilka romańskiego formy ostatniego wykorzystującymi konstrukcję podobną do Baskijsku jak kształt XII, XX wieku poniżej. Miasto jest często nazywane Garazi , zarówno w języku baskijskim, jak i francuskim.
W innych okolicznych językach miasto nazywa się Sent Joan Pè de Pòrt w Gascon , Sant Chuan Piet de Puerto w języku aragońskim i San Juan Pie de Puerto w języku hiszpańskim . Podczas Rewolucji Francuskiej miasto zostało przemianowane na Nive-Franche (1793), a następnie Jean-Pied-de-Port (1794).
Saint-Jean-Pied-de-Port jest poświadczone w następujących formach: Imus Pyrenœus ( trasa Antonina ), Santa Maria Cabo el Puente (Sainte-Marie du Bout du Pont) , „ Saint-Jean to piękne miasto zbudowany na wzgórzu „(1154, Edrisiego) Via Sancti Johannis i Johannes de Cisera (odpowiednio 1168 i XII th century kartulariusz z Bayonne ), Sanctus-Johannes-sub-homoseksualista-Portus , San Juan -del-Pie-de-Puertos , Sant-Johan-deu-Pe-deu-Port i Sant-Johan-del-Pie-de-Puerto (odpowiednio 1234, 1253, 1268 i 1274, tomy kolekcji Duchesne CX i CXIV), Sant-Johan i Sant-Johans ( ok. 1277 dla obu form, Wojna Nawarry, Sanctus-Johannes-de-Pede-Portus (1302, rozdział Bayonne ), Sainct-Jean-du-Pied-des-Ports i Sainct-Jean-du-Pied-pres-des -Porty ( XIV wiek dla tych dwóch form, Jean Froissart , księga IV) i S-Iean Pié de Port (1650).
Ansa , dawne lenno wasalne królestwa Nawarry , została wymieniona w 1863 r. w słowniku topograficznym Béarn-Kraju Basków.
Toponim Uganga pojawia się w formie Gange (1736, rejestr dzierżawy kapituły Bayonne ).
Toponim Arrankuntzea jest udokumentowany pod postaciami Brama Haraconcia w 1718 roku i Brama Haranconcia w 1770 roku.
Wioska Galii Transalpejskiej, na terytorium Tarbelli , została nazwana przez Rzymian „Imus Pyreneus” .
Jest to „nowe miasto” zbudowane w XII -tego wieku . „ Klucz do mojego królestwa ” powie dwa wieki później Karol Zły, który dla swoich poddanych był „Dobrym”. W miarę rozwoju miasto odebrało prymat Saint-Jean-le-Vieux i tym samym przeniosło ruch z rzymskiej drogi przez Urcullu na drogę przez Roncesvalles. Staje się stolicą jednego z pięciu dywizji Królestwa Nawarry : Merinidad de Ultrapuertos (to znaczy „ Poza Cols ”, ponieważ jako jedyny znajduje się poza Pirenejami z punktu widzenia dworu, z siedzibą w Pampeluna ).
Jednym z pierwszych budynków w mieście był kościół Sainte Eulalie, wysoko w XII th wieku pobliżu brodu na Nive ; jego dobrze zachowany romański portal wciąż można zobaczyć na fasadzie domu starców Toki Eder w dzielnicy Ugange. Na wzgórzu górującym nad miastem stał zamek Mendiguren, o którym wspomina się już w 1191 roku .
Poniżej zamku, Sancho VII Mocny , król Nawarry (urodzony w 1152 roku , król od 1172 do 1221 ), zbudowany na początku XIII th wieku miasto obronne, otoczone murami z ostrołukowe drzwi, nadal są widoczne dzisiaj, i niż kościół, włączony w system obronny miejsca. Był jednym z głównych aktorów w zwycięstwie nad Almohadami w 1212 roku pod Las Navas de Tolosa . Łańcuchy przedstawione na ramionach Nawarry utrwalają pamięć: przywołują słynne zdobycie skarbu emira.
W 1329 roku, Philip III z Nawarry ( 1328 - 1343 ) daje jego Fors, czartery regulujące progresywny system administracyjny, który przyjął Navarre XI th century : może zorganizować jego ścian, targi i rynki, a stał się ośrodkiem ważnym przystankiem handlowa dla podróżujących i pielgrzymi do Composteli na drodze do Pampeluny .
Królowie Nawarry częste są wizyty i, co ważniejsze, do XV -go wieku , biskup schizmatyckiej papieża do Awinionu przebywa tam w 1383 roku do 1388 roku , w czasie Schizmy Zachodniej , podczas gdy Papieża Rzymie panował w Bayonne . ( Jean Froissart był bardzo zdumiony, widząc prałatów dwóch posłuszeństw zebranych w Orthez przy tym samym stole, stołu Gastona Fébusa ).
W 1512 r. Ferdynand katolik odebrał Nawarrę od jej prawowitych władców, Jeana i Katarzyny d'Albret, którzy schronili się w Béarn . Armia hiszpańska przekracza Pireneje i zdobywa Saint-Jean wSierpień 1512. Książę Alba wzmacnia mechanizmy obronne zamkowe od września.
Od września francuska armia odsieczy pozwala Janowi III z Nawarry wyruszyć na podbój Nawarry. Saint-Jean-Pied-de-Port staje się ważną stawką konfliktu. Miasto przechodzi z jednej ręki do drugiej, nie bez znacznych zniszczeń.
Jean d'Albret oblega miasto z 20 000 mężczyzn w Listopad 1512, bez powodzenia. Garnizon liczy wtedy od 1000 do 1800 ludzi , a miasto przysięga wierność królowi Aragonii.
W 1516 r. przejął ją Jean d'Albret, ale nie udało mu się zdobyć cytadeli. Pobity w paradach Roncesvalles, zmarł dnia17 czerwca.
Nowe miejsce jest ustawione przed Saint-Jean-Pied-de-Port w dniu 12 maja 1521przez jego syna Henryka II z Nawarry , który z pomocą armii francuskiej zdobył miasto i zamek 15-go dnia. Ale ten jest pobity w Noain the30 czerwca. Książę Alba odzyskuje miasto, a garnizon ginie po trzytygodniowym oblężeniu. Hiszpanie ewakuowali garnizon w 1522 r., zanim odbili miasto w styczniu 1524 r. podczas inwazji na południową Francję. Drań z Albretu ponownie przejął miasto w 1527 roku dla króla Nawarry, który trzymał je tylko przez kilka miesięcy.
W 1530 roku Karol V opuścił to miasto na rzecz Foix-Albret-Navarre, które wydawało się zbyt drogie w utrzymaniu, i zniszczył zamek. Północna część Nawarry staje się wtedy Dolną Nawarrą w przeciwieństwie do Górnej Nawarry. Dlatego Henryk IV , gdy wstąpił na tron, nazywając siebie król Francji i Nawarry, jako jego następcy przewozić do Karola X .
W czasie wojen religijnych doszło do incydentów między protestantami a katolikami. Zakaz kultu katolickiego przez Joannę d'Albret w 1567 r. doprowadził do powstania we wrześniu ligi, a następnie do powstania wMarzec 1568. Schronienie katolików, miasto zostało zajęte przez Montgomery w Czwartek Popielcowy 1570. Dwa kościoły w mieście zostały podpalone. Kiedy katolicy ponownie zbuntują się, Henryk III w wieku piętnastu lat bije ich i wywozi z powrotem do Hiszpanii, po czym obiecuje Saint-Jeanowi, że nie będzie narzucał kultu protestanckiego.
W marcu 1789 roku , zgromadzone w Saint-Jean-Pied-de-Port, Stany Nawarry, uznając, że Nawarra nie jest prostą prowincją francuską, odmówiły wysłania deputowanych do Stanów Generalnych. Na czerwcowej sesji wysyłają jednak czterech posłów z bardzo ścisłymi mandatami, w tym z poszanowaniem ich forsów. Pozostaje to na próżno: ich przywileje zostają zniesione w noc4 sierpnia 1789. Basse-Navarre, wraz z dwiema innymi prowincjami północnego Kraju Basków, jest przyłączona do Béarn, tworząc departament Basses-Pyrenees .
Prawo 4 marca 1790 r, który wyznaczył nowy krajobraz administracyjny Francji, tworząc departamenty i dystrykty, zdecydował o narodzinach departamentu Basses-Pyrénées, łącząc Béarn , Gaskońskie ziemie Bayonne i Bidache oraz trzy francuskie prowincje baskijskie. Dla tego ostatniego utworzono trzy dzielnice: Mauléon , Saint-Palais i Ustaritz , które zastąpiły bailiwick Labourd . Siedziba Ustaritz została niemal natychmiast przeniesiona do Bayonne. Jej Dyrektorium zachęciło wiele gmin do przyjęcia nowych nazw zgodnie z duchem Rewolucji. Tak więc Saint-Jean-Pied-de-Port nazywano Nive-Franche, Ustaritz przemianowano na Marat-sur-Nive (po Marat ), Itxassou Union, Arbonne Constante, Saint-Étienne-de-Baïgorry Thermopyles (po bitwie pod Termopilami ), Saint-Palais Mont-Bidouze, Louhossoa Montagne-sur-Nive, Saint-Jean-de-Luz Chauvin-Dragon, Ainhoa Mendiarte i Souraïde Mendialde.
W 1790 r. kanton Saint-Jean-Pied-de-Port obejmował obecne gminy z wyjątkiem Ainhice-Mongelos i zależał od dystryktu Saint-Palais .
Wojny Rewolucji i Imperium oszczędzają miasto. Jednak w 1793 roku , po rozpoczęciu wojny między Konwencją a Hiszpanią, warownia przemianowana na Nive-Franche, odegrała ważną rolę w obronie terytorium, w szczególności z łowcami baskijskimi .
W 1813 r. z Saint-Jean-Pied-de-Port rozpoczął się kontratak wojsk napoleońskich dowodzonych przez Soulta w celu odbicia oblężonej przez Wellingtona i jego sojuszników Pampeluny . Kończy się porażką, Francja zostaje najechana. Hiszpański generał Mina odpowiada za siedzibę z dala od miasta, która przechodzi do Ludwika XVIII, po abdykacji Napoleona I er .
Kolej przybył w 1889 roku , mniej pojedyncze miasto, ale nie powstrzymać nieubłagany spadek demograficzny XIX TH i XX th stulecia.
Dawniej Saint-Jean-Pied-de-Port.
Gra w piłkę.
Stacja Saint-Jean-Pied-de-Port.
La Nive Saint-Jean-Pied-de-Port w 1843 roku, autorstwa Eugène'a de Malbos .
Kropka | Tożsamość | Etykieta | Jakość | |
---|---|---|---|---|
1995 | 2001 | Karol Cabrol | ||
2001 | 2020 | Alfons Idiart | płyta DVD | |
2020 | W trakcie | Laurent Inchauspe |
Gmina należy do siedmiu struktur międzygminnych:
W Saint-Jean-Pied-de-Port znajduje się siedziba SIVOS de Garazi, a także międzygminnego związku sanitarnego Ur Garbi oraz międzygminnego związku na rzecz rozwoju i zarządzania rzeźnią w Saint-Jean-Pied. deportować.
Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich są szacowane przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2005 roku.
W 2018 r. miasto miało 1553 mieszkańców, co stanowi wzrost o 1,7% w porównaniu do 2013 r. ( Pyrénées-Atlantiques : + 2,37%, Francja z wyłączeniem Majotty : + 2,36%).
1793 | 1800 | 1806 | 1821 | 1831 | 1836 | 1841 | 1846 | 1851 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1,121 | 1286 | 1421 | 1,632 | 1,771 | 1 979 | 2 332 | 2085 | 1 979 |
1856 | 1861 | 1866 | 1872 | 1876 | 1881 | 1886 | 1891 | 1896 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1,752 | 1939 | 1959 | 1 972 | 1641 | 1,556 | 1545 | 1546 | 1600 |
1901 | 1906 | 1911 | 1921 | 1926 | 1931 | 1936 | 1946 | 1954 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1,682 | 1,638 | 1566 | 1,404 | 1517 | 1,591 | 1,541 | 1,541 | 1537 |
1962 | 1968 | 1975 | 1982 | 1990 | 1999 | 2005 | 2010 | 2015 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1612 | 1,686 | 1729 | 1,563 | 1,432 | 1417 | 1511 | 1471 | 1580 |
2018 | - | - | - | - | - | - | - | - |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1,553 | - | - | - | - | - | - | - | - |
Gmina posiada cztery szkoły: publiczną szkołę podstawową, publiczne przedszkole, prywatną szkołę podstawową Garaziko Ikastola i prywatną szkołę podstawową Sainte-Marie. Szkoła Garaziko Ikastola oferuje baskijską edukację zanurzeniową, podczas gdy pozostałe trzy szkoły oferują dwujęzyczną francusko-baskijską edukację na godzinę.
Miasto posiada również dwie uczelnie, jedną publiczną (college of the Cytadela) i drugą prywatną (college Saint-Jean-de-Mayorga), a także publiczne liceum ogólnokształcące i zawodowe (liceum Nawarry) oraz prywatne liceum rolnicze szkoła (Lycée Frantses-Enia).
W mieście znajduje się SARL Étienne Brana (produkcja napojów spirytusowych), która jest jedną z pięćdziesięciu największych firm rolno-spożywczych w departamencie. Miasto jest częścią obszaru apelacji od Ossau-Iraty .
Saint-Jean-Pied-de-Port jest również hotspotem turystycznym w głębi kraju Basków, nie tylko ze względu na swoją atrakcyjność, ale także dzięki temu, że znajduje się przy głównej regionalnej drodze komunikacyjnej z Hiszpanią (granica 7 km) w Arnéguy . Do miasta można dojechać autokarem za pośrednictwem firmy Le Basque Bondissant, która oferuje codzienne wycieczki powrotne z Bayonne i St Jean de Luz.
Miasto znajduje się na 3 szlakach pielgrzymkowych do Saint-Jacques-de-Compostelle , połączonych z Ostabat i dalej w kierunku Roncesvalles, a stamtąd do Saint-Jacques-de-Compostelle . Saint-Jean-Pied-de-Port znajduje się również na drodze Nive , wariantu drogi Saint-Jacques-de-Compostelle, za którą podążają pielgrzymi, którzy z Bayonne starali się odzyskać Camino navarro przed jej przekroczeniem Pirenejów, w Saint-Jean-Pied-de-Port .
Przyjmowanie pielgrzymów.
Zarejestruj się na drodze do Santiago de Compostela
Schronienie dla pielgrzymów.
Torby pielgrzyma.
Przybywszy na północ, przy kaplicy Madeleine , pielgrzymi weszli do górnego miasta przez Porte Saint-Jacques , a następnie rue d'Espagne udali się na most łączący Nive. Istnieją dwie drogi były dostępne do nich dotrzeć Roncesvalles : że z portu Cize , który następuje trasę starożytnego Iter XXXIV z Itinerarium Antonina łączącej Bordeaux do Astorga lub łatwiejszego taki, który łączy się z Col de Roncesvalles ( Puerto de Ibañeta po hiszpańsku) przez Valcarlos , położony w dolinie Nive , gdzie kiedyś Karol Wielki założył swój obóz, zanim poleciał na pomoc Rolanda w Roncesvalles.
W średniowieczu droga do Col de Cize była najbardziej ruchliwa, nawet jeśli wejście na tę „ niezwykłą górę ”, według Aimery Picaud, nie było łatwe: „ Aby ją przekroczyć, jest osiem tysięcy do pokonania i jak wielu zejść. [...] Ten, kto się wspina, wierzy, że może własną ręką dotknąć nieba. "
W swoim przewodniku Pielgrzyma , Aimery Picaud daje te szczegóły dotyczące regionu: „ Navarre i Baskowie wyglądają podobnie i mają te same cechy w ich sposobie jedzenia i odzieży, a w ich języku. ""
Opowiada nam też o poborcach myta: „ Na tym obszarze, to znaczy w pobliżu portu Cize, w miastach Ostabat i Saint-Jean-Pied-de-Port, mają być szczerze posłani do piekła. Rzeczywiście, idą na spotkanie pielgrzymów z dwoma lub trzema kijami, aby wymusić na siłę niesprawiedliwą daninę, a jeśli jakiś podróżnik odmówi spełnienia ich prośby i pieniędzy, biją go kijami, a on chwyta podatek obrażając go i przeszukując go nawet w majtkach. "
Więzienie biskupów.
Dom Arkanzola.
Miejsce urodzenia Karola Floqueta .
Chodnik fortyfikacji: 269 stopni.
Saint-Jean-Pied-de-Port , widok z cytadeli.
Kościół Wniebowzięcia od Rue d'Espagne.
Kościół Wniebowzięcia nad brzegiem Nive .
Munhoa , 1021 m , to szczyt położony między Saint-Étienne-de-Baïgorry i Saint-Jean-Pied-de- Port .
Blazon : Gule na zamku ze srebra senestré św. Jana Chrzciciela z goździków, otoczone aureolą i odziane w złoto, prawa ręka oparta o zamek i trzymająca w lewej wysoki krzyż złoty ozdobiony srebrnym sztandarem z napisem SAN JVAN wielkimi literami z piasku, zamek wsparty na złotych łańcuchach ułożonych w orle cross i saltire, obciążony w sercu naturalnym szmaragdem i św. Jan podtrzymywany przez jagnię w srebrze. Paul Raymond zauważa, że pieczęć miasta z 1785 r. przedstawiała św. Jana Chrzciciela, którego prawa ręka spoczywała na wieży z krenelażem, z legendą Sello y armas de San-Juanis . |