Chateau-Arnoux-Saint-Auban

Chateau-Arnoux-Saint-Auban
Zamek Château-Arnoux
Herb
Administracja
Kraj	Francja
Region	Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże
dział	Alpy Górnej Prowansji
Dzielnica	Digne-les-Bains
Międzywspólnotowość	Aglomeracja Prowansja-Alpy
Mandat burmistrza	René Villard 2020 -2026
Kod pocztowy	04160 i 04600
Wspólny kod	04049
Demografia
Miły	Jarlandin
Ludność miejska	5 120  mieszk. (2018 )
Gęstość	279  mieszkańców/km 2
Geografia
Szczegóły kontaktu	44 ° 05 ′ 39 ″ północ, 6 ° 00 ′ 33 ″ wschód
Wysokość	Min. 403  m Maks. 742  m²
Obszar	18,34  km 2
Jednostka miejska	Château-Arnoux-Saint-Auban ( centrum miasta )
Obszar atrakcji	Château-Arnoux-Saint-Auban (centrum miasta)
Wybory
Oddziałowy	Kanton Château-Arnoux-Saint-Auban ( urząd centralny )
Ustawodawczy	Pierwszy okręg wyborczy
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże Chateau-Arnoux-Saint-Auban Geolokalizacja na mapie: Alpy Górnej Prowansji Chateau-Arnoux-Saint-Auban Geolokalizacja na mapie: Francja Chateau-Arnoux-Saint-Auban Geolokalizacja na mapie: Francja Chateau-Arnoux-Saint-Auban
Znajomości
Stronie internetowej	zamek-arnoux-saint-auban.fr

Château-Arnoux-Saint-Auban jest francuski gmina , znajduje się w dziale z Alpy Górnej Prowansji w tym regionie Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże .

Terytorium gminy jest gęsto zasiedlone w czasach starożytnych. Jego korzystne położenie nad brzegiem Durance i przy ruchliwej drodze skłoniło go do założenia zamku, nazwanego na cześć jednego z jego pierwszych panów. Château-Arnoux (Roche-Arnoux aż do 1793 roku) pozostaje jedno Powiat aż do początku XX -go  wieku . Jego położenie z dala od granic, chronione przed najazdami Alp i wyposażone w połączenie kolejowe, skłoniło do zainstalowania w wiosce Saint-Auban dużej fabryki broni chemicznej podczas I wojny światowej , która zmienia swoje oblicze do dziś, prawie sto lat później. Dziś nazwa miasta uwzględnia tę dwoistość, z jednej strony średniowieczna wioska, z drugiej miasto przemysłowe, którego fabryka Arkema była narażona na wiele niebezpieczeństw od czasu pierwszego zanieczyszczenia Durance, ale przynosi dobrobyt całemu kanton. Zamek, w którym obecnie mieści się ratusz, był wielokrotnie wymieniany.

Nazwa mieszkańców miasta jest Jarlandin w Château-Arnoux, nazwany na cześć twórców słój, i Saintaubanais w Saint-Auban.

Geografia

Miasto położone jest w dolinie Durance , centrum znajduje się 440  m n.p.m.

Ulga

Hydrografia

Transport

Miasto jest obsługiwane przez RN 85 oraz RD 4096 i przez stację SNCF na linii z Lyon-Perrache do Marsylii-Saint-Charles przez Grenoble . Najbliższy węzeł autostradowy to Aubignosc na A51 , 5  km od miasta.

Na lotnisku Château-Arnoux-Saint-Auban na południe od miasta znajduje się francuskie narodowe centrum szybowcowe (szybowce). W 1997 roku był gospodarzem Szybowcowych Mistrzostw Świata.

Środowisko

Miasto ma 847  ha lasów i lasów, co stanowi 46% jego powierzchni.

Gminy przygraniczne

Sąsiednie gminy Château-Arnoux-Saint-Auban to Aubignosc , Volonne , L'Escale , Les Mées , Montfort , Châteauneuf-Val-Saint-Donat .

Toponimia

Château-Arnoux-Saint-Auban nazywa się Castèu-Arnous-Sant-Auban w języku prowansalskim według standardu Mistralian .

Miejscowość po raz pierwszy pojawia się w tekstach z 1182 roku ( Castrum Arnulfium ). Pierwsze środki słowo wzbogacone wsi, po której następuje nazwa jednego z pierwszych władców (nazwa pochodzenia germańskiego), drugi to nazwa męczennika angielskiej III th  century , Albanus Verulamium .

Gmina Château-Arnoux przyjęła w 1991 roku nazwę Château-Arnoux-Saint-Auban.

Pogoda

Stacja znajduje się na wysokości 461  m na lotnisku Château-Arnoux -Saint-Auban . Znajduje się 3  km na południe od centrum Saint-Auban drogą (szerokość geograficzna 44° 04'12 "N długość geograficzna: 06 ° 00'00" E).

Château-Arnoux- Saint-Auban 1961 - 1990 (zapis z 1956)

Miesiąc	Sty.	luty	Marsz	kwiecień	móc	czerwiec	Lip.	sierpień	wrz.	Październik	Listopad	grudzień	rok
Średnia minimalna temperatura ( °C )	-0,4	0,5	2,3	5.2	8.4	12	14,8	14,3	11,7	7,8	3.2	0,4	6,7
Średnia temperatura (°C)	4	5.4	7,9	11	14,7	18,5	21,9	21,3	18,1	13,5	8	4,8	12,4
Średnia maksymalna temperatura (° C)	8.4	10,4	13,5	16,8	20,9	24,9	29	28,4	24,6	19,2	12,8	9,1	18,2
Zapis zimna (° C) data zapisu	-13,4 1985	-12,7 1956	-10,2 2005	-3,1 1975	-1,9 1979	3.2 1965	7.3 1980	7 1970	1.8 1974	-2,9 1997	-7,3 1973	-12,8 1962	-13,4 1985
Ciepło zapisu (° C) data zapisu	21,3 2007	22,4 1960	25,4 2002	28,5 2011	32.8 2007	42,2 2019	39,5 1982	38,1 2003	34,7 1966	30,7 2011	24,2 1970	21,1 1961	39,5 1982
Słońce ( godz )	155,8	155,8	209,9	225.2	256,7	291,8	343	312,8	250,5	205,4	161,3	154,4	2723
Opady ( mm )	51,8	58,2	58	67,2	73,4	61,3	40,7	61,3	59,3	81,5	64,6	58,8	736

Źródło: Météo climat bzh dyndns.org i Infoclimat.fr

Château-Arnoux- Saint-Auban 1981-2010

Miesiąc	Sty.	luty	Marsz	kwiecień	móc	czerwiec	Lip.	sierpień	wrz.	Październik	Listopad	grudzień	rok
Średnia minimalna temperatura ( °C )	-0,4	0	2,8	5.4	9,2	12,8	15,5	15,3	11,9	8,2	3,6	0,6	7,1
Średnia maksymalna temperatura (° C)	9	10,8	14,6	17,2	21,7	26,1	29,9	29,3	24,4	19	13	9,2	18,7

Źródło: Meteo - stacja zatwierdzona we Francji

Gmina dotknięta prawie wszystkimi głównymi zagrożeniami

Żadna z 200 gmin w departamencie nie znajduje się w strefie zerowego ryzyka sejsmicznego. Kanton Volonne do których Château-Arnoux-Saint-Auban należy w 1b (linia niskiego ryzyka), zgodnie z deterministycznego klasyfikacji z 1991 roku, na podstawie historycznych trzęsień ziemi , oraz w strefie 4 (ryzyko średnie) zgodnie z klasyfikacją probabilistyczny 2011 EC8 Miasto Château-Arnoux-Saint-Auban jest również narażone na trzy inne zagrożenia naturalne:

• Pożar lasu,
• powódź (w dolinie Durance ),
• ruch gruntu: na niektórych zboczach występuje zagrożenie średnie do poważnego.

Gmina Château-Arnoux-Saint-Auban jest również narażona na cały szereg zagrożeń pochodzenia technologicznego, związanych głównie z obecnością fabryk Arkema w Saint-Auban. Produkują rozpuszczalniki chlorowane i PVC  :

• ryzyko przemysłowe, zakład Arkema w Saint-Auban został sklasyfikowany jako wysoki próg Seveso , najwyższy z czterech stopni klasyfikacji;
• transportu materiałów niebezpiecznych koleją, drogami i rurociągami, przy czym produkty te są transportowane jako materiały zaopatrujące fabryki Arkema lub gotowe produkty po ich opuszczeniu. Trasy dostaw i eksportu to:
  • linia kolejowa z linią Lyon-Marsylia przez Grenoble  ;
  • droga krajowa nr 85 , która łączy w dziale, w szczególności na starej drodze krajowej 100 i starej drogi krajowej nr 96  ;
  • autostrady A51  ;
  • rurociąg Transalpes, który transportuje etylen między Saint-Auban i Sisteron. Etylen jest surowcem do produkcji PVC  ;
  • rurociąg transetylenowy, który transportuje ten sam łatwopalny gaz między Saint-Auban i Montfuron .

Te zróżnicowane transporty spowodowały już dwa incydenty: w 2001 r. wyciekł wagon z octanem winylu, aw 2006 r. przed zakładem doszło do wycieku tetrachloroetanu .

Oprócz tych zagrożeń pochodzenia technologicznego związanych z zakładem Arkema, gmina jest zaniepokojona innym ryzykiem związanym z transportem niebezpiecznych produktów rurociągiem, gazociąg transportujący gaz ziemny przez dolinę Durance przebiega przez gminę i dlatego stanowi dodatkowe ryzyko czynnik.

Wreszcie ostatnie ryzyko pochodzenia technologicznego wiąże się z możliwością awarii zapory  : w przypadku awarii zapory Serre-Ponçon cała dolina Durance byłaby zagrożona przez falę powodziową.

Specjalny plan działania przygotowany w przewidywaniu wypadków przy obaw Arkema roślin osiem gmin, w tym Château-Arnoux-Saint-Auban ( Volonne , Châteauneuf-Val-Saint-Donat , L'Escale , Montfort , Malijai , Peyruis , Les Mees ). Przewidywalny plan zapobiegania ryzyku naturalnemu gminy (PPR) został poprzedzony w 1961 r. planem powierzchni podwodnych dla ryzyka powodzi i został zatwierdzony w 2004 r. dla ryzyka ruchu lądowego i trzęsień ziemi. DICRIM istnieje od 2010 roku.

Trzęsienia ziemi najbardziej odczuwalne w gminie to:

• z 8 stycznia 1953, o natężeniu makrosejsmicznym odczuwalnym w gminie IV w skali MSK i Mirabeau za epicentrum  ;
• z 22 października 1963, z intensywnością odczuwaną przez V i Malijai jako epicentrum;
• z 19 czerwca 1984, z postrzeganą intensywnością IV i Aiglun jako jej epicentrum.

Gospodarka

Przegląd

W 2009 r. ludność zawodowa liczyła 2106 osób, w tym 290 bezrobotnych (414 na koniec 2011 r.). Pracownicy ci są w większości opłacani (90%) i pracują głównie w gminie (55%). Stare miasto przemysłowe, Château-Arnoux-Saint-Auban, nadal ma prawie jedną trzecią swoich aktywów w sektorze drugorzędnym (32,9%), sektor pierwotny występuje tylko w stanie reliktowym, a sektor trzeci zajmuje resztę ludności ( 66,6%).

Rolnictwo

Sektor pierwotny (rolnictwo, leśnictwo, rybołówstwo) na koniec 2010 r. posiadał pięć aktywnych zakładów rolniczych w rozumieniu INSEE (w tym podmioty nieprofesjonalne) i zatrudniał 13 osób.

Liczba gospodarstw zawodowych, według badania Agreste Ministerstwa Rolnictwa, wyniosła w 2010 roku sześć . W 2000 r. było ich osiem, tyle samo co w 1988 r. Obecnie rolnicy ci specjalizują się w uprawach trwałych i hodowli zwierząt.

Wśród tych trwałych upraw znajduje się uprawa drzewa oliwnego , praktykowana w mieście od wieków, ograniczona do pewnych zboczy. Terroir miasta rzeczywiście znajduje się na wysokościowej granicy drzewa, które z trudem można eksploatować powyżej 650 metrów. Gaj z Château-Arnoux zajęte mniej niż dziesięć hektarów na początku XIX th  wieku. Obecnie eksploatuje ponad tysiąc winorośli.

Przemysł

Sektor wtórny (przemysł i budownictwo) liczył na koniec 2010 roku 89 zakładów zatrudniających 840 osób, w tym 739 pracowników .

Miasto przeżywało rozwój urbanistyczny i gospodarczy od powstania w czasie I wojny światowej fabryki produktów chemicznych, obecnie należącej do grupy Total , przez jej spółkę zależną Arkema .

Fabryka ta została zbudowana na początku 1916 roku w celu produkcji pierwszej broni chemicznej produkowanej we Francji. Produkcja chlorku wapna rozpoczyna się latem. Produkuje dziesięć ton bertolitu zListopad 1916 dopóki Listopad 1918. Produkujących sodę przydatnych do elektrolizy z boksytu i posiadające elektrownie wodne, budowa przedłużenia fabryce przeznaczone do produkcji aluminium zaczyna się pod koniec 1916 roku, ale różne trudności nie pozwalają na uruchomienie produkcji. WSierpień 1918.

Pod koniec wojny produkcja dywersyfikowała się na inne rodzaje produktów: nadal produkowano chlor i chlorek wapna (5 i 8  t dziennie), ług sodowy, wybielacz i tlenek glinu . W latach 20. i 30. kontynuowano dywersyfikację: amoniak , ług potasowy, kwas monochlorooctowy , następnie wytop aluminium (zastąpiony w 1933 r. produkcją magnezu i dichloroetylenu ).

Liczba zatrudnionych robotników przekroczyła tysiąc robotników w 1918 r.; po spadku do 800 w 1920 r. fabryka zatrudniała ponad 1200 osób około 1927 r., zanim spadła do 750 caligrudzień 1931, z powodu kryzysu lat 30., który dotknął fabrykę od początku 1930. Pod koniec lat 30. osiągnięto nowy szczyt, zatrudniając ponad 1600 pracowników, poziom ponownie osiągnięty pod koniec lat 50. 1960, Zakład zatrudnia ponad 2000 pracowników, z czego maksymalnie 2126 w 1979 r. W 1986 r. w zakładzie pracowało jeszcze 1400 osób, obecnie do 450 pracowników . Produkcje to rozpuszczalniki chlorowane , surowce do chłodziw, PCV oraz roztwór kwasu solnego i bezwodnego.

W latach dwudziestych i trzydziestych wszystkie pozostałości produkcyjne zostały wyrzucone z powrotem do rzeki, a boksyt zaczerwienił Durance, pomimo obaw lokalnych władz. ten13 grudnia 1936, wybuchają dwa zbiorniki na 12 ton chloru. Odparowany gaz zabija 22 osoby, a gaz dotyka 90 innych osób. Robotnicy byli wyposażeni jedynie w przesiąknięte płótnem maski, podczas gdy wojenne maski przeciwgazowe mogły ocalić większość z nich (sprzęt ten został wprowadzony do fabryki dopiero trzydzieści lat później).

Zarząd jest nieugięty wobec projektów związkowych  : każdy plan przypisania związku do CGT Forces electromotrices de la Durance skutkuje zwolnieniem związkowców. Strajk z 1936 r. był także okazją do dymisji przywódcy.

• Zakłady chemiczne Château-Arnoux-Saint-Auban.

• Fabryka Saint-Auban.

• Pochodnia spalająca opary z magazynu ustawionego poza fabryką.

• Inna perspektywa.

• Widok na pas fabryczny od północy.

Aktywność przemysłowa, która obecnie spada w Château-Arnoux, próbuje przeorientować się w kierunku nowych działań: Silicium de Provence (Silpro), rozpoczął w 2008 r. budowę fabryki produkującej ultraczysty krzem do ogniw fotowoltaika , budowa przerwana przez zarząd komisaryczny Silpro inMarzec 2009, a zlikwidowana latem 2009 r., pozostawiając 30 mln euro długu mimo stu mln euro inwestycji, 50 mln obiecanej pomocy publicznej.

Sarl Pierre Venzal jest główną firmą budowlaną w mieście i zatrudnia 38 osób . Drukarnia Bernard Vial zatrudnia 17 pracowników.

Inne dość duże jednostki przemysłowe znajdują się w Saint-Auban:

• Friedlander, zakład kotlarstwa i rurociągów przemysłowych, który zatrudnia 50 osób i dołączył do grupy Ortec od 1996 roku;
• Segip specjalizuje się w instalacjach elektrycznych i zatrudnia 48 osób .

Działalność usługowa

Na koniec 2010 r. w sektorze usługowym (sklepy, usługi) było 290 zakładów (z 930 zatrudnionymi, w tym 500 zatrudnionych ), do których należy dodać 92 zakłady sektora administracyjnego (zgrupowane z sektorem zdrowia i opieki społecznej oraz edukacją). ), zatrudniających 768 osób, w tym 724 pracowników.

Według Departamentalnego Obserwatorium Turystyki funkcja turystyczna nie ma dużego znaczenia dla miasta, gdzie na jednego mieszkańca przypada mniej niż jeden turysta. W mieście istnieje kilka obiektów noclegowych dla turystów:

• cztery hotele (dwa niesklasyfikowane, jeden sklasyfikowany jako dwugwiazdkowy i jeden czterogwiazdkowy). Dwa sklasyfikowane hotele miały w 2012 roku pojemność 34 pokoi;
• dwugwiazdkowych namiotowe o pojemności 23 miejsc;
• kilka umeblowanych.

Domy drugorzędne zapewniają dodatkowe zakwaterowanie: jest ich 188, stanowią one 6,5% mieszkań; 74 drugich domów ma więcej niż jeden dom, a 41 to domy mobilne lub podobne.

W mieście znajduje się również 1-gwiazdkowa restauracja w przewodniku Michelin .

Działalność kulturalna

Od 1985 roku ośrodek kultury Simone Signoret , znajdujący się w dzielnicy Belvedere, jest miejskim ośrodkiem kulturalnym z:

• the cinematograph, kino sklasyfikowane jako art house dla młodych widzów, badania i odkrycia, dziedzictwo, pierwotnie składające się z dwóch teatrów, z których trzy od 2007 roku.
• Mediateka Louis Joseph, burmistrz od 1968 do 1977, otwarta w 1986. 7 pracowników, 727 m2, 50 000 woluminów, 7 000 DVD, 14 000 CD, nuty.
• Mały plac, sala wystawowa.
• Restauracja Stendhal
• Sala teatralna, teatr Durance, nazwana Scène Conventitée i Regionalne Centrum Rozwoju Kultury od otwarcia w 2007 roku. Wielkość: 323 miejsca na trybunach zmotoryzowanych lub 900 miejsc stojących, możliwe są różne konfiguracje.

W mieście odbywały się również festiwale.

• Festi-Jazz, festiwal muzyki jazzowej z prestiżowym programem: Ray Charles , John Lee Hooker , Claude Nougaro , Maceo Parker .
• Les Festives de Font-Robert, festiwal muzyczny organizowany przez stowarzyszenie Odysée w ramach farmy Font-Robert, która przejęła Festi-Jazz, z programowaniem największych nazwisk na scenie muzycznej, krajowej i międzynarodowej urbanistyki do 2011 z na przykład: Texas , Rita Mistouko , Arno , Ben Harper , Yannick Noah ...
• Les escapades, bezpłatny festiwal muzyczny od 2011 roku, skupiający się na programowaniu odkrywania.

Infrastruktura sportowa

Gmina obejmuje jako obiekty sportowe:

• Espace José Escanez w Lauzières z zadaszoną halą do wspinaczki, gry w bule i gry prowansalskie, salą gimnastyczną do koszykówki, piłki ręcznej, siatkówki, futsalu oraz salą gimnastyczną i fitness

• Espace Grabinski w Saint-Auban z odkrytym basenem, stadionem piłkarskim Alaina Bogossa na trawiastym podłożu, bieżnią lekkoatletyczną, ustabilizowanym boiskiem do piłki nożnej, czterema kortami tenisowymi i domem klubowym, skateparkiem, salą do gry w tenisa, gimnastyka, sporty zespołowe, łucznictwo, zumba oraz zewnętrzna strzelnica do ćwiczeń łuczniczych

• Narodowe centrum szybowcowe w Saint Auban

• W college'u Camille Reymond, dojo dla judo, haikido, taekwondo, gimnazjum (własność uczelni, ale udostępniona niektórym lokalnym klubom)

• Louis Joseph ustabilizował boisko do piłki nożnej w Les Salettes

• Hala szermiercza w szkole Henri Wallon

• Siedziba bazy kolarstwa górskiego Val de Durance, która pod względem liczby oznakowanych tras jest największą bazą MTB z oznaczeniem FFCT w regionie PACA, z ponad 550 km tras. 24 trasy MTB, w tym 17 technicznych, 1 orientacyjna trasa MTB, 1 strefa manewrowości z 10 warsztatami na wszystkich poziomach, 1 trasa ewolucyjna o długości 3,5 km, 1 rower parkowy dla kilku dyscyplin (Trial, BMX, MTB i Pump Track) .

• Farma Font Robert obejmuje salę taneczną do tańca współczesnego, jazzu, hip hopu, jogi

• Kilka odkrytych kręgielni
• Kilka zewnętrznych boisk łuczniczych

Typologia

Château-Arnoux-Saint-Auban to gmina miejska. W rzeczywistości jest to część gmin o gęstości lub średniej gęstości, w rozumieniu miejskiej sieci gęstości INSEE . Należy do jednostki miejskiej Château-Arnoux-Saint-Auban, aglomeracji międzyresortowej składającej się z 3 gmin i 7121 mieszkańców w 2017 r., z czego jest centrum miasta .

Ponadto miasto jest częścią obszaru atrakcji Château-Arnoux-Saint-Auban , którego jest centrum miasta. Obszar ten, obejmujący 4 gminy, jest podzielony na obszary poniżej 50 000 mieszkańców.

Miejscowa urbanistyka (osiedla robotnicze i domy inżynieryjne) jest silnie naznaczona obecnością fabryki produktów chemicznych, do dziś najważniejszego zakładu w departamencie Alpes-de-Haute-Provence. Fabryka wybudowała prawie 1200 domów, zwiększając liczbę ludności z 575 (1911) do 6240 (1975).

Fabuła

antyk

Dobrze położony w dolinie Durance, teren gminy był gęsto zajęty w starożytności. Jej terytorium jest częścią terytorium Sogiontiques ( Sogiontii ), którego terytorium rozciąga się od południa Baronów do Durance . W Sogiontiques są stowarzyszone z Voconces , a po podboju rzymskim, są połączone ze sobą do rzymskiej prowincji w Narbonnaise . W II XX  wieku , są one oddzielane od Voconces i tworzą civitas różne, z kapitału Segustero ( Sisteron ).

Średniowiecze

Podczas gdy południowy wschód Galii był krainą Burgundów , król Ostrogotów Teodoryk Wielki podbił region między Durance , Rodanem i Izerą w 510 roku . W związku z tym gmina jest ponownie na krótko uzależniona od Włoch, aż do 526 . Rzeczywiście, aby pogodzić się z królem burgundzkim Gondemarem III , ostrogocki regent Amalason zwraca mu to terytorium.

Miejscowość po raz pierwszy pojawia się w dokumentach statutowych w 1182 roku ( Castrum Arnuphum ), wieś była wówczas położona na wzgórzu Saint-Jean.

W 1129 r. hrabia Forcalquier Bertrand I z Forcalquier przejął castrum należące do Entrevennes-Mison. Mieszkańcy odmówili płacenia albergue , wykorzystując wojny Baussenque, by twierdzić, że są służalczymi hrabiego Barcelony. W XII -tego  wieku , opactwo Saint-André de Villeneuve-les-Avignon są opętani Saint-Pierre-de-la-Durance, a zebrane dochody.

ten 29 czerwca 1220, umowy Meyrargues są podpisane między Guillaume de Sabran i Raymond Bérenger IV z Prowansji , dotyczące hrabstwa Forcalquier, o które się kłócili. Północ hrabstwa, od Forcalquier, aż do Buecha, który udał się do hrabiego Prowansji, bez kilku enklaw, takich jak Château-Arnoux, które pozostały Guillaume de Sabran.

Lenna zależało Agoult z XIV th  century, przed przejściem do Glandevès ( XV th  century) i Foresta ( XVI th  wieku), a na końcu dodać Lombard (który Chateau-Arnoux w ich imieniu). Wspólnota przeszła pod Viguerie z Sisteron .

Nowoczesne czasy

Podczas wojen religijnych książęta Lesdiguières i Lavalette spotkali się tam w 1588 roku , aby spacyfikować region.

Rewolucja i Imperium

Podczas Rewolucji Francuskiej , zgodnie z dekretem Konwencji z 25 roku Vendémiaire II, zapraszającym gminy o nazwach, które mogą przywoływać wspomnienia o rodzinie królewskiej, feudalizmie lub przesądach, w celu zastąpienia ich innymi nazwami, gmina zmienia nazwę na Roche-Arnoux .

W 1793 roku zamek został wystawiony na licytację do rozbiórki, choć prac nie ukończono.

Jednak pięć wież zostało wówczas obniżonych.

XIX th  century

W 1829 roku budowa mostu wiszącego miała podwoić starożytny most Baume de Sisteron, dalej w górę rzeki. Jego budowę ukończono w 1833 r., ale podczas próby obciążeniowej zerwały się łańcuchy zawieszenia ( na pokładzie ułożono 10  m 3 workowanego żwiru). Ostatecznie oddano go do użytku w 1836 roku; jej fartuch ma 114 m długości.

Zamach stanu z dnia 2 grudnia 1851 roku dokonanego przez Ludwika Napoleona Bonaparte wobec II Rzeczypospolitej wywołała zbrojne powstanie w Basses-Alpes, w obronie Konstytucji. Po klęsce powstania, tych, którzy wystąpili w obronie republiki, dotknęły surowe represje: 21 mieszkańców Château-Arnoux-Saint-Auban, w tym kobieta, zostaje postawionych przed komisją mieszaną, większość skazana jest na deportację do Algieria .

Podobnie jak wiele gmin w departamencie, Château-Arnoux miało szkołę na długo przed ustawami Jules Ferry  : w 1863 r. miała już szkołę, która zapewniała edukację podstawową dla chłopców w stolicy. Takie same instrukcje otrzymują dziewczęta, chociaż prawo Falloux (1851) wymaga jedynie otwarcia szkoły dla dziewcząt w gminach liczących ponad 800 mieszkańców. Miasto korzysta z subwencji drugiego prawa Duruy (1877) na remont szkoły.

XX th  century

Przybudówka do Camp des Milles (obozu robotniczego) znajduje się w Saint-Auban. Fabryka Péchiney jest celem sabotażu:

• przez Tajną Armię (AS),6 listopada 1943 ;
• i przez franki-tireurs i partyzantów (FTP, komunistyczny ruch oporu)19 stycznia 1944 r, narodowy dzień akcji.

AS nadal sabotuje słupy elektryczne 4 grudnia 1943 i 10 maja 1944 r.

Aby przygotować się do lądowania w Prowansji , 8 i 8 zrzucono na spadochronach dwie drużyny Jedburgh9 sierpniaw celu działania na tyłach niemieckich, aw szczególności na liniach komunikacyjnych. Przy wsparciu 3000 FFI przejmują kontrolę nad drogą RN 96, która pozwala im wspinać się w górę doliny Durance z Manosque do Veynes . Podczas operacji po lądowaniu siły alianckie bardzo wcześnie przekroczyły pierwszą niemiecką obronę i rozpoczęły szybką ofensywę przelewową, aby odciąć drogi odwrotu Wehrmachtu . Kolumna pozostawiona włączona17 sierpniaz Vidauban , przecina Durance dalej20 sierpniana południe od Mirabeau. 143 th  tworzą US piechoty kolumnę, która była Durance doliny cały dzień20 sierpnia i uwalnia miasta i wsie na swojej drodze, w tym Saint-Auban, a następnie Château-Arnoux.

Aż do połowy XX th  wiecznym winorośl była uprawiana w Château-Arnoux-Saint-Auban. Wino produkowane z miernej jakości, został przeznaczony do spożycia domowego. Ta kultura jest teraz porzucona.

W 1959 r. zamknięto 123-letni most wiszący, po gruntownym remoncie w latach 1899 i 1919. Zastąpił go most zaporowy L'Escale .

Heraldyka

Prezentacja herbu

	Blazon  : „ze złota, na zamku dwóch wysokich wież pawilonowych połączonych międzyścianem, całość z piasku, muru i ażuru ze srebra, zaczepiona wielkimi literami C i A także z piasku. "

Mówiąca broń  : Zamek przypomina nazwę miasta. Litery C i A to inicjały.

Polityka i administracja

Trendy i wyniki polityki

Lista burmistrzów

Międzywspólnotowość

Château-Arnoux-Saint-Auban jest częścią:

• od 2001 do 2017 roku Wspólnoty Gmin Środkowego Durance  ;
• od 1 st styczeń wykupu w 2017 r, społeczności aglomeracyjnej Prowansja-Alpy .

Usługi publiczne

W mieście działa sześć placówek oświatowych:

• pięć szkół, cztery podstawowe (Élise-et-Célestin-Freinet i Paul-Langevin, Paul-Lapie) oraz dwa przedszkola (Font-Robert i Paul-Lapie);
• kolegium Camille-Reymond;
• dwa instytuty medyczno-edukacyjne, Les Oliviers i La Durance .

Jeśli chodzi o szkolnictwo wyższe , w mieście znajduje się również aneks Państwowej Szkoły Lotnictwa Cywilnego, zlokalizowany na lotnisku obok Narodowego Centrum Szybowcowego .

Miejscowa brygada żandarmerii znajduje się w Château-Arnoux-Saint-Auban. To zależy od Sisteron . Jest wzmocniony przez zmotoryzowaną brygadę.

Bliźniacze

Miasto jest od 2013 r. partnerem partnerskim z Caraglio , włoskim miastem w prowincji Cuneo (Cunéo po włosku) .

Demografia

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1765 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis jest obecnie oparty na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów gminy przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis ludności objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2007 roku.

W 2018 r. miasto miało 5120 mieszkańców, co oznacza spadek o 1,5% w porównaniu do 2013 r. ( Alpy-de-Haute-Provence  : + 1,33%, Francja z wyłączeniem Majotty  : + 2,36%).

Ewolucja populacji   [  edytuj  ]

1765	1793	1800	1806	1821	1831	1836	1841	1846
518	538	537	598	627	632	643	649	625

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (1)

1851	1856	1861	1866	1872	1876	1881	1886	1891
646	660	675	647	849	734	670	681	631

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)

1896	1901	1906	1911	1921	1926	1931	1936	1946
607	588	581	577	1,657	2053	2 171	2,531	2 935

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)

1954	1962	1968	1975	1982	1990	1999	2006	2007
3515	5 785	6532	6240	5576	5 109	4 970	5,126	5148

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (4)

2012	2017	2018	-	-	-	-	-	-
5 184	5,139	5 120	-	-	-	-	-	-

Od 1962 do 1999: ludność bez podwójnego liczenia  ; dla następujących dat: ludność gminna .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego Zmiany demograficzne przed 1765

1315	1471
48 świateł	10 pożarów

Miejsca i zabytki

Nad brzegiem jeziora znajduje się wysadzana drzewami promenada. Ważne stanowisko ornitologiczne. Zamek jest miejscem tajnym (patrz niżej).

Pałac

Ratusz mieści się w renesansowym zamku, ale w stylu gotyckim , częściowo wpisany do rejestru zabytków, a częściowo jako zabytek historyczny . Został zbudowany przez Pierre'a de Glandevez , około 1510-1515, zamek ukończony przed 1530, na starym zamku warownym. Ze starego zamku, istnieją nadal zablokowane luk i artylerzysta w jednej z wież. Otacza ją pięć wież, dwa okrągłe, dwa kwadraty i sześciokątna, w której rozwija się monumentalna klatka schodowa o 84 stopniach ozdobiona renesansowymi rzeźbami przedstawiającymi postacie mitologiczne, z wyjątkiem pierwszego piętra, gdzie para zamawiająca (Pierre de Glandevès i Madeleine de Villemus) jest reprezentowany; okna są szprosowe . Niektóre wieńczą półkoliste tympanony w stylu renesansowym , inne proste sterczyny z fleuronami. Od 1947 r. należy do gminy. Monumentalny kominek i drzwi do Grand-Salle są bardzo bogato zdobione tynkami . Został odrestaurowany w 1966 i 1979 roku.

Park jest zorganizowany wokół ścieżek konnych. W tym miejscu jest ozdobiona fontanną znajdującą się na zboczu terenu. Tarasy aranżowane są dzięki tarasom , a zalesione dębami , klonami , lipami i kasztanowcami . Wraz ze swoim parkiem został sklasyfikowany jako obiekt zarejestrowany od 1951 roku.

Architektura cywilna

W Petites Fillières znajduje się dom wiejski z 1667 roku, sklepiony z obniżonymi łukami. W Font-Robert, duże dachy gospodarstwo do jednego zbocza, datowany XVII th  century  : to obecnie mieści audytorium.

Drewniane domy z wewnętrzną konstrukcją nośną w kształcie kompasu zbudowali w 1943 roku na osiedlu mieszkaniowym Jean Prouvé i Pierre Jeanneret . Dwa z nich, położone przy rue de la Colline, znajdują się na liście zabytków historycznych. Wiatrak ; most tamy.

Przejście kanału Oraison . Tama o długości 445 m.

W latach 30. XIX w. nad Durance zbudowano most wiszący  : decyzja podjęta w 1829 r., a budowa trwała do 1833 r. Pokład miał 114 m długości; ale łańcuchy zawieszenia pękają podczas próby obciążenia. Odbudowano go solidniej i oddano do użytku w 1836 lub 1837 r. z płytą postojową o długości 118 mw jednym przęśle zajętym przez RN 85 . W latach 1899 i 1919 przeszedł gruntowny remont i został zamknięty dopiero w 1959 roku wraz z budową mostu zaporowego Escale.

Miasto posiada jeden z nielicznych pomników zmarłych pacyfistów we Francji.

Sztuka religijna

Priory of Saint-Pierre-es-Liens , w XI th  wieku , sklasyfikowany zabytek , został zbudowany w pobliżu cmentarza. Z pierwszego stanu zachowały się niektóre ściany absydy i drzwi. Obecnie pozostałości te są wkomponowane w willę .

Parafia kościół , umieszczone pod nazwą Saint-Bernard, a patronuje więzi Saint Pierre ES, został zbudowany w 1634. Nawa jest sklepienie z żebrami, a graniczy z naw . Dzwonnica to wieża zbudowana naprzeciw chóru, ze strzałą wzdłuż czterech piramidionów.

Kaplica św. Jana Chrzciciela, zbudowana w latach 1667-1668, ma zwieńczone wykusze i dwa sklepienia. Oferuje piękną panoramę na dolinę Durance i Alpy .

Kościół Jezusa Robotnika w Saint-Auban został zbudowany w latach 1938-1939 przez Bénézecha, gdzie w 2007 roku chór został właśnie przemalowany na 3 obrazy inspirowane lokalnie.

Wydarzenia

To małe miasteczko jest scenerią różnych wydarzeń.

• Wydarzenie kulturalne: „Les eskapady” w lipcu.
• Impreza sportowa: przejażdżka rowerem górskim „La Jarlandine” w maju.
• Gastronomiczny wydarzenie: święto Znajomych chleba, 1 st  niedzielę września, liczne imprezy, wystawy regionalnych artystów, posiłki ...
• Pchli targ: co drugą sobotę Esplanade de la Resistance, organizacja oficjalna i zawodowa
• W niedzielny poranek duży i tradycyjny targ prowansalski w Saint-Auban na Place Pechiney.

Wędrówki

Baza rowerów górskich Val de Durance znajduje się w biurze turystycznym w Château-Arnoux i oferuje ponad 600  km oznakowanych tras. 28 pętli na wszystkich poziomach, tor ewolucyjny, warsztaty manewrowości ... W okolicy dostępne są również trasy turystyczne.

• orientacja: dyscyplina sportu lub rekreacja, orientacja polega na znalezieniu znaczników za pomocą mapy i kompasu. W Château-Arnoux znajdują się stałe trasy.

Kilka szlaków interpretacji dziedzictwa.

Osobowości związane z gminą

• Victorin Maurel , były burmistrz miasta.
• Ivano Ghirardini , przewodnik wysokogórski.
• Alain Boghossian , zawodowy piłkarz, mistrz świata w 1998 roku z drużyną Francji, zaczął grać w miejscowym klubie, stworzonym wokół pracowników fabryki Saint-Auban. ten14 lipca 2008 r., stadion Alaina Boghossian otwiera burmistrz Patrick Martellini.
• Bernar Venet , urodzony w 1941 roku w Château-Arnoux-Saint-Auban w Alpach Górnej Prowansji, to francuski artysta wizualny, mieszkający w Stanach Zjednoczonych, gdzie stał się znany na całym świecie ze swoich stalowych rzeźb i rysunków. Uczestniczył w renowacji kaplicy Saint-Jean w Château-Arnoux (kute żelazo). Jedna z jego monumentalnych rzeźb „les arcs” została zainstalowana na rondzie w Saint-Auban 15 grudnia 2016 roku.

Źródła

Bibliografia

• Pod redakcją Édouarda Baratiera , Georgesa Duby i Ernesta Hildesheimera , Atlas historique. Prowansja, Comtat Venaissin, księstwo Orange, hrabstwo Nicei, księstwo Monako , Paryż, Librairie Armand Colin ,1969( BNF Wskazówki n O  FRBNF35450017 )
• Raymond Collier , Monumentalna i artystyczna Haute-Provence , Digne, Imprimerie Louis Jean,1986, 559  s.

Uwagi i referencje

Uwagi

1. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego opublikowanym w listopadzie 2020 r., zgodnie z nową definicją wsi zatwierdzoną w dniu14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
2. Pojęcie obszaru przyciągania miast zostało zastąpione wpaździernik 2020że się z obszaru miejskiego , aby umożliwić spójne porównań z innymi krajami Unii Europejskiej .
3. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.

Bibliografia

1. Od wsi Cassini do dzisiejszych gmin na terenie Wyższej Szkoły Nauk Społecznych .
2. Roger Brunet, „  Canton de Volonne  ”, Le Trésor des regions , konsultacja 11 czerwca 2013 r.
3. Narodowe Centrum Szybowcowe, konsultacja na stronie www.cnvv.net 23.01.2012
4. Kadeci Air France na wolności , 8.10.2009, konsultacja na stronie www.aerobuzz.fr 23.01.2012
5. „  25th World Gliding Championships, St-Auban 1997  ” , na wgc97.free.fr (dostęp 17 lutego 2021 )
6. Lou tresor dóu Felibrige / Le Trésor du Félirige, F. Mistral, tom. 1 pkt.  169 i 482 , edycje CPM, 1979.
7. Bénédicte i Jean-Jacques Fénié , Toponimy of Provence , Éditions Sud-Ouest, coll.  "Uniwersytet Południowo-Zachodni",2002, 128  pkt. ( ISBN  978-2-87901-442-5 ) , s.  65.
8. Ernest Nègre , General Toponimicznych Francji  : 35.000 etymologii nazw miejscowości , vol.  3: Trening dialektu (ciąg dalszy); Szkolenie francuskie , Genewa, Librairie Droz, coll.  "Romańskiego i publikacje francuski" ( N O  195),1991, 1852  s. ( przeczytaj online ). § 29378, s.  1677.
9. Fénié i Fénié, op. cyt. , s.  60.
10. Koordynator stacji Météo climat bzh dyndns.org konsultowany wrzesień 2012
11. Dane klimatyczne Météo climat bzh dyndns.org skonsultowane we wrześniu 2012 r.
12. Dane klimatyczne Infoclimat.fr skonsultowane we wrześniu 2012 r.
13. „  Dane klimatyczne  ” , na Climat MétéoFrance.com (konsultacja we wrześniu 2012 r. )
14. Prefektura Alpes-de-Haute-Provence, akta departamentu dotyczące głównych zagrożeń w Alpes-de-Haute-Provence (DDRM), 2008, s.  39.
15. Ministerstwa Ekologii, Zrównoważonego Rozwoju, Transportu i Mieszkalnictwa Miejskiego Zawiadomienie na bazie Gaspar, uaktualnionej 22 listopada 2011, konsultowany 06 lipiec 2012.
16. Prefektura Alpes-de-Haute-Provence, DDRM , s.  37.
17. prefekturze Alpy Górnej Prowansji, DDRM , op. cyt. , s.  68.
18. prefekturze Alpy Górnej Prowansji, DDRM , op. cyt. , s.  95.
19. prefekturze Alpy Górnej Prowansji, DDRM , op. cyt. , s.  74.
20. Prefektura Alpes-de-Haute-Provence, DDRM , op. cyt. , s.  80.
21. Prefektura Alpes-de-Haute-Provence, DDRM , op. cyt. , s.  75.
22. Prefektura Alpes-de-Haute-Provence, DDRM , op. cyt. , s.  81.
23. Prefektura Alpes-de-Haute-Provence, DDRM , op. cyt. , s.  88.
24. Prefektura Alpes-de-Haute-Provence, DDRM , op. cyt. , s.  72.
25. Formularz , baza danych Dicrim , dostęp 6 lipca 2011 r.
26. BRGM , "  epicentrów odległych trzęsień ziemi (ponad 40 km) odczuwalne w Château-Arnoux-Saint-Auban  " SisFrance , zaktualizowane na 1 st stycznia 2010 obejrzano 6 lipca 2012 r.
27. BRGM, „  fiche 40103  ”, Sisfrance , dostęp 6 lipca 2012 r.
28. BRGM, „  fiche 40125  ”, Sisfrance , dostęp 6 lipca 2012 r.
29. BRGM, „  fiche 40176  ”, Sisfrance , dostęp 6 lipca 2012 r.
30. Insee, Akta lokalne - Gmina: Château-Arnoux-Saint-Auban (04049) , s.  5.
31. Insee, Plik lokalny , s.  8.
32. Insee, plik lokalny , str.  7.
33. Insee, Plik lokalny , s.  6.
34. Insee, Plik lokalny , s.  17.
35. Ministerstwa Rolnictwa, „orientacja techniczno-ekonomicznych gospodarstwa”, Rolnicza spisów 2010 i 2000 . ( link  : uwaga, plik ma 4,4 mln).
36. Insee, „  Gospodarstwa w 1988 i 2000  ”, Insee, 2012 (plik 24,6 mln).
37. André de Reparaz, „ Zagubione terroirs, stałe terroirs, podbite terroirs: winorośl i drzewa  oliwne w Górnej Prowansji, XIX-XXI wiek  ”, Méditerranée , 109 | 2007, s.  58.
38. Jean-Bernard Lacroix „Saint-Auban: duży ośrodek przemysłowej wynikających z walki chemicznej” w Chroniques Górnej-Provence n ö  303, Biuletyn Naukowo Literackiego Haute-Provence, 1987, str.  189.
39. Lacroix, op. cyt. , s.  192.
40. Lacroix, op. cyt. , s.  197.
41. Lacroix, op. cyt. , s.  201.
42. Lacroix, op. cyt. , tabela s. 213.
43. René Blanqui, „Miasto Saint-Auban”, s.  224.
44. Joseph Mouiren, „Obecna roślina”, s.  227.
45. Saint-Auban , Arkema France, dostęp 15 kwietnia 2013 r.
46. Izba Przemysłowo-Handlowa Alpes-de-Haute-Provence, Arkema , konsultacja 20 września 2012 r.
47. Lacroix, op. cyt. , s.  197-198.
48. Lacroix, op. cyt. , s.  202.
49. R. G., „Budowanie steli ku pamięci ofiar fabryki”, La Provence , 24 października 2012, s.  10.
50. René Galvez „Georges Meline i Edgard luźne, dwóch bohaterów fabryki”, La Provence , 2 maja 2013, s.  10
51. Philippe Maillard, "Dział, pionier fotowoltaiki", Rada Generalna - Le Magazine , n o  61, wrzesień 2008, s.  10-11.
52. Green Universe Silpro (Silicium de Provence) zatrzymany z powodu braku funduszy , 17 marca 2009, dostęp 6 sierpnia 2010.
53. Jean-Christophe Barla, Arkema Saint-Auban szuka partnera , Usine nouvelle.com, 10 maja 2010, konsultacja 6 sierpnia 2010.
54. "  Solar: Silpro w likwidacji ... nowy projekt w budowie  " , {{Artykuł}}  : brak parametru "  périodique " ,24 lipca 2009( przeczytaj online , skonsultowano 27 stycznia 2021 r. )
55. Info chemistry , „  Słoneczny krzem: Degussa dołącza do francuskiego projektu Silpro  ”, {{Artykuł}}  : brak parametru „  périodique ” ,26 marca 2007 r.( przeczytaj online , skonsultowano 27 stycznia 2021 r. )
56. Izba Przemysłowo-Handlowa Alpes-de-Haute-Provence, Sarl Pierre Venzal , konsultacja 23 września 2012 r.
57. Izba Handlowo-Przemysłowa Alpes-de-Haute-Provence, Imprimerie Bernard Vial , konsultacja 20 września 2012 r.
58. Izba Przemysłowo-Handlowa Alpes-de-Haute-Provence, Friedlander , konsultacja 23 września 2012 r.
59. Ortec, „  Nasza historia  ”, udostępniono 23 września 2012 r.
60. Izba Handlowo-Przemysłowa Alpes-de-Haute-Provence, Segip , dostęp 23 września 2012 r.
61. Wydziałowe Obserwatorium Turystyki, Atlas bazy noclegowej , grudzień 2008, s.  6.
62. Zakwaterowanie Atlas ... , op. cyt. , s.  11.
63. Zakwaterowanie Atlas ... , op. cyt. , s.  13.
64. Zakwaterowanie Atlas ... , op. cyt. , s.  16.
65. Zakwaterowanie Atlas ... , op. cyt. , s.  18.
66. Insee, „  Baza noclegowa w gminach, 2008, 2009 i 2012  ”, Insee, 2012 (kartoteka 20,8 mln).
67. Zakwaterowanie Atlas ... , op. cyt. , s.  21 i 23.
68. Insee, Plik lokalny , s.  18.
69. Zakwaterowanie Atlas ... , op. cyt. , s.  32.
70. Zakwaterowanie Atlas ... , op. cyt. , s.  36.
71. Zakwaterowanie Atlas ... , op. cyt. , s.  44.
72. "  Château-Arnoux Saint-Auban media library  " , na bibdurance.fr (konsultacja 2 lutego 2021 r. )
73. „  Château-Arnoux: Robert Pasquier przekazał klucze do Théâtre Durance - Haute Provence Info  ” , na stronie www.hauteprovenceinfo.com (dostęp 2 lutego 2021 r. )
74. "  Alpes de Haute-Provence. Święta już nie istnieją, oto Eskapady!  » , Na www.ledauphine.com (dostęp 2 lutego 2021 )
75. Ratusz , "  infrastruktura Sport  " , na Mairie de Château-Arnoux-Saint-Auban (dostęp 17 lutego, 2021 )
76. „  Zonage rural  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja 23 marca 2021 r . ) .
77. "  miejska gmina-definition  " , na tej stronie INSEE (konsultacje na 23 marca, 2021 ) .
78. „  Zrozumienie siatki gęstości  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 23 marca 2021 r . ) .
79. „  Jednostka miejska 2020 Château-Arnoux-Saint-Auban  ” , https://www.insee.fr/ (dostęp 23 marca 2021 ) .
80. "  Baza jednostek miejskich 2020  " , na www.insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 23 marca 2021 r . ) .
81. Vianney Costemalle, „  Zawsze więcej mieszkańców w jednostkach miejskich  ” , na stronie Narodowego Instytutu Statystyki i Studiów Ekonomicznych ,21 października 2020 r.(dostęp 23 marca 2021 r . ) .
82. „  Baza obszarów atrakcyjności miast 2020 r.  ” , na stronie Narodowego Instytutu Statystyki i Studiów Ekonomicznych ,21 października 2020 r.(dostęp 23 marca 2021 r . ) .
83. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w zlewni miasta  ” , na terenie Narodowy Instytut Statystyki i Studiów Ekonomicznych ,21 października 2020 r.(dostęp 23 marca 2021 r . ) .
84. René Blanqui, „Miasto Saint-Auban”, s.  221.
85. Daniel Thiery „  Château-Arnoux-Saint-Auban  ” The Początki kościołów wiejskich i kaplic w Alpy Górnej Prowansji , opublikowanym 19 grudnia 2010, zaktualizowany 20 grudnia 2010, dostępne 6 lipca 2012 r.
86. Brigitte Beaujard, „Miasta południowej Galii III e do VII e s. », Gallia , 63, 2006, wydania CNRS, s.  18-19.
87. Audrey Becker-Piriou, „  Od Galli Placydii do Amalasonthe, Kobiety w rzymsko-barbarzyńskiej dyplomacji na Zachodzie?  », Przegląd historyczny , dwa tysiące osiem trzecich, n o 647, str.  531.
88. edytowany przez Édouard Baratier , Georges Duby i Ernest Hildesheimer , Atlas Historique. Prowansja, Comtat Venaissin, księstwo Orange, hrabstwo Nicei, księstwo Monako , Paryż, Librairie Armand Colin ,1969( BNF Wskazówki n O  FRBNF35450017 ), s.  170.
89. Mariacristina Varano, Przestrzeń religijna i przestrzeń polityczna w państwie prowansalskim w średniowieczu (IX-XIII w.). Przykład Forcalquier i jego regionu , praca dyplomowa obroniona na Uniwersytecie Aix-Marseille I, 2011, s.  457.
90. Guy Barruol Michele Wood, Yann Codou Marie-Pierre Estienne, Elizabeth Sauze "Lista instytucji religijnych w obrębie opactwa Saint-André X TH do XIII th  wieku", w Guy Barruol, Roseline Bacon i Alain Gerard (redaktorzy), Opactwo Saint-André de Villeneuve-lès-Avignon, historia, archeologia, wpływy , Materiały konferencji międzyregionalnej, która odbyła się w 1999 r. z okazji tysiąclecia założenia opactwa Saint-André de Villeneuve-lès-Avignon, wyd. . Alpes de Lumières, Cahiers de Salagon nr 4, Mane, 2001, 448 s. ( ISSN  1254-9371 ) , ( ISBN  2-906162-54-X ) , s.  217.
91. Varano, op. cyt. , s.  486.
92. Jean-Bernard Lacroix, "Narodziny działu", w The Revolution w Basses-Alpes , Annales de Haute-Provence, Biuletyn naukowego i literackiego społeczeństwa Alpy Górnej Prowansji, n o  307, 1 st  kwartał 1.989 108 th  roku, str.  113.
93. Raymond Collier , Monumentalna i artystyczna Haute-Provence , Digne, Imprimerie Louis Jean,1986, 559  s., s.  243.
94. DIREN, „ Zamek i jego park  ”, wydziałowy  katalog miejsc niejawnych, Alpes-de-Haute-Provence , październik 2003, konsultacja 5 listopada 2013 r.
95. Josette Chambonnet „Trasy, promy, mosty kolei” w Chroniques Górnej-Provence Chateau-Arnoux , Biuletynie Naukowym Literackiego Alpes-de-Haute-Provence, n °  303, 1987, str .  173-175.
96. Henri Joannet, Jean-Pierre Pinatel, „Arrestations-condemnations”, 1851-Dla przypomnienia , Les Mées: Les Amis des Mées, 2001, s.  69.
97. Jean-Christophe Labadie (reżyser), Les Maisons d'école , Digne-les-Bains, Archiwa Departamentu Alpes-de-Haute-Provence, 2013, ( ISBN  978-2-86-004-015-0 ) , s. .  9.
98. Labadie, op. cyt. , s.  16.
99. Labadie, op. cyt. , s.  11.
100. Association Basses-Alpes 39-45, „  L'internement  ”, Basses-Alpes 39-45 , dostęp 19 lipca 2012 r.
101. Jean Garcin, „Zbrojny ruch oporu”, Basses-Alpes 39-45 , nr 7, lipiec 2004, s.  3.
102. Association Basses-Alpes 39-45, „  Les Francs-tireurs et partisans  ”, Basses-Alpes 39-45 , dostęp 16 sierpnia 2012 r.
103. Henri Julien (dyrektor publikacji), Przewodnik po lądowaniu w Prowansji, 15 sierpnia 1944 , Digne-les-Bains, Éditions de Haute-Provence, 1994, ( ISBN  2-909800-68-7 ) , s.  250.
104. Henri Julien, op. cyt. , s.  80.
105. Henri Julien, op. cyt. , s.  81.
106. Henri Julien, op. cyt. , s.  251.
107. André de Reparaz, op. cyt. P. 56 i 59.
108. Josette Chambonnet, op. cyt. , s.  177.
109. Louis de Bresc Herbarz komun Prowansji 1866. Wznowienie - Marcel Petit CPM - Raphèle-lès-Arles 1994.
110. Inspekcja akademicka Alpes-de-Haute-Provence, Lista szkół w dystrykcie Sisteron-Sud , opublikowana 27 kwietnia 2010 r., skonsultowana 31 października 2010 r.
111. Inspekcja akademicka Alpes-de-Haute-Provence, Lista publicznych uczelni , opublikowana 6 kwietnia 2010, konsultowana 31 października 2010.
112. Inspektorat Akademicki Alpes-de-Haute-Provence, Lista wyspecjalizowanych struktur , opublikowana 6 kwietnia 2010 r., konsultowana 31 października 2010 r.
113. ENAC / SEFA: Fuzja operacyjna na 1 st stycznia 2011 , 19/03/2010, dostępny na stronie internetowej www.ladepeche.fr 23 stycznia 2012
114. Życie w kampusie , skonsultowane na stronie www.enac.fr 23 stycznia 2012 r.
115. Groupement de gendarmerie départementale des Alpes-de-Haute-Provence, „  Map of the Gendarmerie Brigades  ”, Prefektura Alpes-de-Haute-Provence , konsultowana 15 listopada 2014 r.
116. Prefektura, „  Prezentacja departamentalnej grupy żandarmerii  ”, Prefektura Alpes-de-Haute-Provence , 3 stycznia 2012 r., aktualizacja 15 lipca 2013 r., dostęp 15 listopada 2014 r.
117. burmistrz , "  Parowanie  " na burmistrza Château-Arnoux-Saint-Auban (dostęp na 8 lutego 2021 )
118. Organizacja spisu na insee.fr .
119. Departamentalny kalendarz spisu ludności , na stronie insee.fr .
120. Insee - Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
121. dekretów z dnia 28 listopada i 1 st grudzień 1969 "  Zamek  " , instrukcja n o  PA00080367, Merimee oparty , francuskiego Ministerstwa Kultury , obejrzano 31 października 2008 r.
122. Hélène Vésian, Zamki i bastydy w Górnej Prowansji w XVI, XVII i XVIII wieku , Aubanel (Avignon), 1991. 166 s., ( ISBN  978-2-7006-0145-9 ) , s.  27.
123. Raymond Collier, op. cyt. , s.  465.
124. Helenę Vésian, op. cyt. , s.  30.
125. Raymond Collier, op. cyt. , s.  252-253.
126. Raymond Collier, op. cyt. , s.  495-496.
127. Wesjan, op. cyt. , s.  27.
128. Raymond Collier, op. cyt. , s.  373.
129. Dekret z dnia 19 marca 2001 roku „  dom drewniany portyk znany jako” domek „  ” , instrukcja n °  PA04000022, podstawa Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury , obejrzano 31 października 2008 r.
130. Dekret z dnia 19 marca 2001 roku „  dom drewniany portyk znany jako” domek „  ” , instrukcja n °  PA04000023, podstawa Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury , obejrzano 25 wrzesień 2010.
131. Josette Chambonnet, op. cyt. , s.  175.
132. Guy Baruol i Philippe Autran, „Aby dowiedzieć się więcej”, w Autran, Barruol i Jacqueline Ursch, Z jednego brzegu na drugi: mosty Górnej Prowansji od starożytności do współczesności , Alpy światła nr 153, Forcalquier 2006. ( ISBN  2-906162-81-7 ) , s.  46.
133. Josette Chambonnet, op. cyt. , s.  179.
134. Dekret z dnia 30 maja 1978 roku, „  Zakon Saint-Pierre-ès-Liens (pozostałości)  ” , uprzedzenia n o  PA00080368, podstawy Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury , konsultowany w dniu 31 października 2008 r.
135. Raymond Collier, op. cyt. , s.  56.
136. Raymond Collier, op. cyt. , s.  220.
137. Raymond Collier, op. cyt. , s.  213.
138. Raymond Collier, op. cyt. , s.  392.
139. „  Saint-Auban: Inauguracja pracy Bernara Veneta – Haute Provence Info  ” , na www.hauteprovenceinfo.com (dostęp 2 lutego 2021 r. )

Zobacz również

Bibliografia na temat miasta

• Były przemysł wydobywczy w regionie Château-Arnoux , Château-Arnoux: Collège Camille-Reymond, 1983, 47 s.
• Château-Arnoux , Digne: Naukowe i literackie towarzystwo Alpes-de-Haute-Provence, 1987, 247 s.
• Château-Arnoux i rewolucja 1789 , Château-Arnoux: Mairie de Château-Arnoux, 1989, 146 s.
• Château-Arnoux i Basses-Alpes wstawiają się za republiką , Les Mées: Stowarzyszenie 1851 na rzecz pamięci republikańskiego oporu, s. d, 16 pkt.
• Historia budowli sakralnych [Château-Arnoux i Saint-Auban-sur-Durance], praktyki religijne wskazane w zwyczaju z 1875 r. , Château-Arnoux: Les Amis de la Chapelle Saint-Jean, 1990, 13 s.
• Christian Maurel (dyrektor publikacji), Historia i wizyty w Środkowym Durance , Château-Arnoux: Dystrykt Środkowego Durance, 1993, s. 64.
• Park leśny Château-Arnoux , Saint-Michel-l'Observatoire: Alpes de lumière, 1977, 15 s.
• Fabryka Saint-Auban: z wieku na wiek , Saint-Auban-sur-Durance: ATOFINA, 2004, 143 s.
• Jules Corriol, Kantony Volonne i Château-Arnoux podczas Wielkiej Rewolucji , Forcalquier: A. Reynaud, 1934, 246 s. [ czytaj online ] .
• Jules Corriol, Mały posłaniec z Saint-Auban-sur-Durance , Saint-Auban-sur-Durance: J. Corriol, 1932-1959, opublikowano 161 numerów. Staje się komunikatorem Le Petit de Saint-Auban-sur-Durance i Montfort od numeru 94 (1948).
• Jules Corriol, Souvenir de Saint-Auban-sur-Durance , Forcalquier: A. Reynaud, 1939 (wznowienie przez tego samego wydawcę w 1947 i 1957), 156 s. [ czytaj online ] .
• Geneviève Da Costa, Wkład w badania nad tradycyjną farmakopeą w dolinie Bléone i regionie Château-Arnoux  : teza… - Marsylia: Wydział Farmacji, 1985, 180-V s.
• Bernard Duvernoy, Rozwój fabryki w Saint-Auban-sur-Durance: konsekwencje demograficzne i ludzkie , [Dijon]: sn, [1956], 17 f, Mémoire de DESS, lettres, Dijon, 1956.
• Eysséric, Saint-Marcel (1831-1915), Sędziowie Pokoju kantonów Volonne i Château-Arnoux , Sisteron: H.-A. niemiecki 1902, IX-36 s. [ czytaj online ] .
• Henri de Gérin-Ricard, Notatka na antycznej ołowianej płycie z wybitymi motywami z Saint-Auban (Basses-Alpes) , Digne: Chaspoul, 1926, 3 s.
• Jean Hugla, Historia gminy Château-Arnoux-Saint-Auban , Château-Arnoux: Stowarzyszenie HEB, 1987, 30 s.
• Jean Hugla, Jarlandini? Czemu ? - Saint-Auban-sur-Durance: J. Hugla, [1991], 51 s. - Jarlandin: nazwa nadana mieszkańcom Château-Arnoux.
• Philippe Victor Edmond Issaurat, (1879-1930), Notatki służące historii parafii Saint-Auban , W: Le Petit messager de Saint-Auban-sur-Durance, nr 2 (marzec-Kwiecień 1932), P. 52-66 [ czytaj online ] .
• Achille Lenarduzzi, Opór i makia w sektorze Saint-Auban, gmina Château-Arnoux , Saint-Auban-sur-Durance: A. Lenarduzzi, 2007, 135 s.
• Cécile Maître, L'Usine Péchiney de Saint-Auban , Mallemoisson: red. De Haute-Provence, 1995, s. 174. chory.
• Christian Maurel, (1961-), „  André Ailhaud, znany jako de Volx , bohater powstania republikańskiego w Alpach Dolnych 1851”, w Prowansji 1851, powstanie na rzecz Republiki: akty z dnia 1997 w Château-Arnoux a od 1998 roku w Tulonie (Les Mees: Stowarzyszenie na 150 th  rocznica zamachu odporności na2 grudnia 1851, 2000), s. 34-81.
• Christian Maurel, Historia i wizyty w Środkowym Durance , Château-Arnoux / Saint-Auban: Dystrykt Środkowego Durance, 1993. - 64 s. chory. - (Kolekcja „Dziedzictwo”)
• Joseph-Marie Maurel (1852-1926; opat). - Monografia Château-Arnoux , Forcalquier: E. Martin, 1889, 170 s. [ czytaj online ] .
• Joseph-Marie Maurel, Château-Arnoux: jego skała i zamek / tekst poprawiony i uzupełniony przez Camille Reymond, Forcalquier: Testanière, sd - 10 str. chory.
• Krajowy Urząd Leśnictwa. - Park Zamkowy , Château-Arnoux: Biuro Turystyczne Val de Durance, 2007, 48 s. chory.
• Camille Reymond (1905-1967). - Château-Arnoux i Saint-Auban: geografia i historia , [S. l.]: [sn], 1953, 208 s. chory. [ czytaj online ] .
• Helen Vésian we współpracy z Evelyne i Claude Falvard Gouron, zamki i dworki w Haute Provence XVI th  wieku XVII th i XVIII th  stulecia , Avignon, Aubanel1991, 166  pkt. ( ISBN  2-7006-0145-9 )Château-Arnoux, s. 27-30.

Powiązane artykuły

• Herbarz gmin Alpes-de-Haute-Provence
• Stacja Château-Arnoux-Saint-Auban
• Oliwa z oliwek z Prowansji AOC
• Lista dawnych gmin Alpes-de-Haute-Provence
• Lista gmin w Alpes-de-Haute-Provence

Link zewnętrzny

• Château-Arnoux-Saint-Auban na terenie National Geographic Institute