Sarreguemines

Węzeł kolejowy, stacja Sarreguemines jest obecnie obsługiwana przez regionalne pociągi ekspresowe do Metz (przez Béning ), Saarbrücken i Strasburga .

W przeszłości miała również bezpośrednie połączenia z Haguenau (1869-1996) przez Bitche (1869-2011), Hombourg lub Deux-Ponts (1875-1952) przez Bliesbruck (1875-1959), Nancy (1881-1969) lub Sarrebourg (1872-2000), a Sarre-Union (1872-2018) przez Hambach (1872-1971), a następnie Kalhausen i wreszcie Thionville (1882) przez BENING.

Od 1997 roku jest również obsługiwany przez transgraniczny tramwaj-pociąg Saarbahn .

Dzielnice

• Welferding  : dawna gmina przyłączona do Sarreguemines w 1964 r.
• Himmelsberg
• Piękne słońce
• Blauberg ( Bloobersch w reńskiego Frančić )
• Nadleśnictwo
• Sarreguemines-Centrum
• Miasto ceramiki
• Błogosławieństwo
• Allmend
• Neunkirch  : dawna gmina przyłączona do Sarreguemines w 1964 r.
• Gregersberg
• Palatynat
• Folpersviller  : dawna gmina przyłączona do Sarreguemines w 1971 r

Planowanie miasta

Typologia

Sarreguemines jest gminą miejską, ponieważ wchodzi w skład gmin zwartych lub średniej gęstości, w rozumieniu miejskiej siatki gęstości INSEE . Należy do miejskiej jednostki z Sarreguemines (część francuska) , międzynarodowej aglomeracji, której francuski część obejmuje 7 gmin i 28,968 mieszkańców w 2017 roku, z którego jest centralnie .

Ponadto gmina jest częścią obszaru atrakcji Sarreguemines (część francuska) , której jest gminą centralną. Obszar ten, obejmujący 48 gmin, jest podzielony na obszary od 50 000 do mniej niż 200 000 mieszkańców.

Zagospodarowanie terenu

Podział na strefy gminy, co znalazło odzwierciedlenie w bazie danych Europejskiego okupacyjnej biofizycznych gleby Corine Land Cover (CLC), jest naznaczona znaczenia obszarów sztucznych (44,5% w 2018 roku), co oznacza wzrost w porównaniu do 1990 roku (34,9%). Szczegółowy podział w 2018 r. przedstawia się następująco: tereny zurbanizowane (29,6%), lasy (29,5%), tereny przemysłowe lub handlowe oraz sieci komunikacyjne (10,8%), łąki (9,5%), niejednorodne tereny rolnicze (9%), sztuczne tereny zielone , nierolnicze (4,1%), uprawy trwałe (3,4%), grunty orne (2,7%), obszary z roślinnością krzewiastą i/lub zielną (1%) , wewnętrzne tereny podmokłe (0,3%).

IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th  wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).

Toponimia

• Stare świadectwa: nazwane po raz pierwszy w statutach księcia Austrazji Pépina na rzecz opactwa Epternach w 706; Gaimundas (706); Gamundias (706); Gamundia (777); Guemünde (1248); Gemonde (1274); Gemönde (1297); Guemundia (1301); Gemindt, Gemeindt (1380); Guemindia (1393); Gemonta (1471); Gemüde (1471); Sargemünt (1577); Saargemünde (1592); Guemünde (1594); Sargemund (1606); Sargemeingt (1612); Gueminde (1616); Zerguemina (1632); Sar-Gemünd (1636); Gemünd an der Sar (1645); Sargueminde (1661); Sarguemine (1670); Sarguemine (1698); Zargueminde (1698); Zarguemine (1707); Zarreguemines (1719); Zareguemina (1756); Saregemines (1772).
• Saargemünd w standardowym niemieckim i Saargemìnn w reńskiego Francic .
• De Sarre + ge-münd "usta", nie "Saary", ale "w Saarze". Forma Sarreguemines jest prawdopodobnie graficzną franczyzą Saargemìnn , dialektycznej nazwy tego miasta. Podobny toponim Gemünd (Nadrenia).

Historia

Pierwsza wzmianka o Sarreguemines w oficjalnym tekście pochodzi z 777 roku, jest to testament, w którym ksiądz Fulrad, doradca Pépina le Brefa i Karola Wielkiego , sceduje swoje posiadłości w regionie - w tym te należące do Sarreguemines ( po łacinie Gaimundia ) - przy opactwo Saint-Denis . X th  wieku do XII th  wieku, miasto Sarreguemines rozwija się wokół zamku fort zbudowany w celu monitorowania zbiegu Saar i Blies . W 1297 Sarreguemines przeszło z Księstwa Deux-Ponts do Księstwa Lotaryngii , suwerennego państwa Świętego Cesarstwa Rzymskiego , które zostało przyłączone do Francji w 1766 na mocy traktatu wiedeńskiego z lat 1735-1738.

Niemniej w latach 1737-1766 księstwo przypisywano Stanisławowi Leszczyńskiemu , zdetronizowanemu królowi Polski (dawniej uchodźcy w sąsiednim księstwie Deux-Ponts), ale teście króla Francji Ludwika XV, który rezydował na południu księstwo, w Lunéville , Nancy lub Commercy . Suwerenna marionetka, scedował rzeczywistość władzy na swojego zięcia, któremu zarządca Lotaryngii mianował Antoine-Martina Chaumonta de La Galaizière . Stanisław popierał tego ostatniego, mimo jego niepopularności, w szczególności z powodu napiętego planu podatkowego. Również w tym czasie podjęto pierwsze kroki w celu powstrzymania używania Platt Lorraine, wspólnego języka pochodzenia germańskiego.

Miasto zostało w 1698 roku stolicą bailiwicka Niemiec . Mieszkańcy mówili tam (i nadal mówią pod pewną liczbą) dialektem germańskim, Francique Lorraine lub „platt”. Oficjalne akty Bailiwicka w Niemczech były pisane w języku niemieckim, aż do 1748 r., gdy rozporządzenie inspirowane przez kanclerza narzuciło francuskie akty urzędowe w Lotaryngii.

W czasie Rewolucji Francuskiej , katolicki burmistrz Nicolas François Blaux , również zastępca, był jednym z tych, którzy zachęcali poddanych książąt Nassau-Weilburg do żądania ich przywiązania do Republiki Francuskiej i utworzenia jednego okręgu związanego z okręgiem Lotaryngii Suka . Był prawdziwym architektem przyłączenia hrabstwa Sarrewerden do Francji. Jednak mieszkańcy dawnego powiatu, głównie protestanci, wstydzili się znaleźć w przeważnie katolickim wydziale, poproszeni o przyłączenie do Bas-Rhinu, który został im przyznany w dniu23 listopada 1793. Ale wbrew temu, co twierdził pan Blaux, mieszkańcy hrabstwa w 1793 r. nie byli w końcu za bardzo przywiązani do departamentu, do którego chcieli należeć. Kilka gmin na próżno próbowało nawet administracyjnie opuścić Bas-Rhin.

Podobnie jak inne gminy obecnego departamentu Mozeli , miasto Sarreguemines zostało przyłączone do Cesarstwa Niemieckiego w latach 1871-1918. W 1871 r. gmina Sarreguemines stała się siedzibą okręgu Sarreguemines , dystryktu dystryktu Lotaryngii , w obrębie Alzacja-Lotaryngia , której stolicą jest Strasburg . Kiedy wybuchła I wojna światowa, Mosellańczycy walczyli w Cesarskiej Armii Niemieckiej. Wielu padło na różnych europejskich polach bitew. Mieszkańcy Mozeli z radością witają zakończenie działań wojennych i powrót pokoju. „Saargemünd” ponownie staje się Sarreguemines w 1918 roku.

Drugiej wojny światowej i dramat aneksji przez III Rzeszę oznaczy duchy przez długi czas. Miasto, przemianowane na "Saargemünd", ponownie stało się siedzibą okręgu Sarreguemines , ale tym razem w obrębie Gau Westmark , którego stolicą jest Saarbrücken . Od 1942 r. młodzi poborowi byli przymusowo włączani do armii niemieckiej i często wysyłani na front wschodni . Duża liczba zniknęła. W latach 1942-1944 amerykańskie bombardowania nie oszczędziły ludności cywilnej, poważnie uszkadzając miasto. Gmina została wyzwolona dopierogrudzień 19447 th  US Army Ogólne poprawki .

Stworzenie obiektów strukturalnych, nowoczesnych stref przemysłowych i rozwój handlu z Saarbrücken umożliwiły Sarreguemines zdobycie pozycji głównego ośrodka usługowego we wschodniej części Mozeli.

Powiązania geopolityczne

• 777 - 843: Królestwa Franków
• 843 - 962: Środkowa Francja
• 962 - 1766: Święte Cesarstwo Rzymskie
• 1766-1871: Francja
• 1871-1918: Cesarstwo Niemieckie
• 1918-1940: Francja
• 1940-1944: Rzesza Niemiecka
• od 1945: Francja

Heraldyka

	Herb	Impreza Lub, do krzyża Lotaryngii, i do alérion Argent.
	Detale

Polityka i administracja

W swojej historii Sarreguemines wchłonęło kilka sąsiednich gmin: Neunkirch-lès-Sarreguemines i Welferding w 1964 roku, a także Folpersviller w 1971 roku.

Sarreguemines jest stolicą kantonu Sarreguemines .

Trendy i wyniki polityki

Z 57,94% głosów w drugiej turze wyborów prezydenckich w Sarreguemines, Emmanuel Macron ( En Marche! ) zajmuje pierwsze miejsce. Marine Le Pen ( Front Narodowy ) zdobyła 42,06% głosów. Wśród wyborców 7,06% wrzuciło pustą kartę do urny wyborczej .

Lista burmistrzów

Bliźniacze

 Gmünd (Dolna Austria)  ( Austria )

Demografia

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są corocznie publikowane przez Insee . Spis jest obecnie oparty na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów gminy przez okres pięciu lat. W przypadku gmin o liczbie mieszkańców powyżej 10 000 spisy ludności odbywają się co roku po przeprowadzeniu badania próby adresów reprezentujących 8% ich mieszkań, w przeciwieństwie do innych gmin, w których co roku przeprowadza się prawdziwy spis.

W 2018 r. miasto miało 20 820 mieszkańców, co stanowi spadek o 3,49% w porównaniu do 2013 r. ( Mozela  : -0,32%, Francja z wyłączeniem Majotty  : + 2,36%).

Gospodarka

• Konstrukcje mechaniczne
• Ślusarz
• Opony (francuska siedziba Continental AG i fabryka opon )

Przemysł ceramiczny

Z siedzibą w Sarreguemines od czasu końca XVIII th  wieku, przemysł fajans nabywa swoje poświadczenia z Paulem Utzschneider i Geigera Pawła napędowe fabrykę w czołówce: od XIX TH  Sarreguemines wieku na całym świecie szeroki zbiór ceramiczne, wazony, doniczki, ścianie freski, kominki...

Po tym okresie ekspansji fabryka fajansu Sarreguemines zmniejszyła swoją działalność i ostatecznie zniknęła luty 2007.

Metanizacja

Od 2015 roku jednostka fermentacji anaerobowej Méthavos1 poddaje recyklingowi biogaz powstały w wyniku beztlenowej fermentacji odpadów zielonych z ośrodków zbiórki odpadów Moselle-Est i Alsace Bossue . Działa w procesie suchym i zatłacza biometan do sieci dystrybucyjnej gazu ziemnego .

Turystyka

Położony w Lotaryngii , na granicy francusko-niemieckiej , Sarreguemines l'européenne pozwala przejeżdżającym turystom odkryć zarówno swoje dziedzictwo, jak i niemieckich sąsiadów dzięki połączeniu tramwajowemu z Saarbrücken . Na skrzyżowaniu Saary i Blies, Sarreguemines oferuje różne infrastruktury rzeczne, w tym przystań, która umożliwiła Cité des faïenciers jako pierwsze miasto w Mozeli, które otrzymało etykietę „Niebieska Flaga Europy”. Nowa baza żeglarska, położona zaledwie 1  km od centrum miasta Sarreguemines, z 36 miejscami, pozwala żeglarzom spędzać pobyty na łonie natury. Od 2009 roku Sarreguemines jest określane mianem miasta 4 kwiatów , co jest dowodem na jego przywiązanie do środowiska, dobrobytu jego mieszkańców i dbałości o dziedzictwo przyrodnicze.

Istnieje wiele tras rowerowych z miasta, aby uciec od niego wzdłuż Saary.

Miasto Sarreguemines, partner operacji Terroir et Patrimoine, honoruje swoich restauratorów i lokalnych rzemieślników oraz ich know-how podczas imprez gastronomicznych .

Ale Sarreguemines to przede wszystkim miasto historii, z bogatą i uderzającą przeszłością. Miasto stało się znane na całym świecie dzięki swojemu przemysłowi garncarskiemu , którego do dziś zachowało się wiele śladów, które można odkryć w miejskich muzeach:

• Na glinianych technik muzealne maszyny okres eksponaty wykorzystywane do gliniane, a na przedłużeniu witryny, gliniane Garden stawia ruiny dawnych lat na scenie poprzez kwiatów, drzew i rzek.
• Gliniane Muzeum , które mieści się ogród zimowy, charakteryzuje kolekcję gliniany, kamionki i porcelany obiektów począwszy od naczynia do ceramiki piekarniku przez panele dekoracyjne.

Odkrycie tych dwóch miejsc umożliwia globalną wizję różnych etapów produkcji, aż do całkowitego ukończenia obiektu.

Istnieją inne miejsca, takie jak Casino des Faïenceries (dawny teren rekreacyjny dla robotników fabrycznych) lub stary gliniany piec za ratuszem.

Tourist Office również skonfigurować kilka obwodów wewnątrz miejskich śledzić ewolucję miasta poprzez epok, stylów, architektury i ludzi.

Miejsca i zabytki

Budynki sakralne

• Św Mikołaja w 1765 roku wypłacane przez króla Stanisława  : Ołtarze -XVIII TH  -wieczne obrazy -XVIII th  century Pięta XVII th  century.
• Kościół Najświętszego Serca, architektura wczesnogotycka.
• Kaplica Matki Bożej Beausoleil, XX th  sąsiedztwa wiecznej Francji.
• Kościół Matki Bożej Nieustającej Pomocy klasztoru redemptorystów Blauberg XX th  wieku: Christ miłosierdzie XVI -tego  wieku.
• Kościół Sainte-Barbe w Folpersviller, architektura romańska.
• Kościół Saint-Denis w Neunkirch, 1850; wieża XIV th  wieku; ulga Trójcy XVI th  wieku.
• Św Walfried Welferding, XVIII -tego  wieku; Romańska dzwonnica.
• Kaplica św. Jana przylegająca do kościoła Najświętszego Serca.
• Kaplica specjalistycznego ośrodka szpitalnego.
• Kaplica starego szpitala Blauberg.
• Dawny kościół Sainte-Barbe w Folpersviller, z którego pozostał tylko chór
• Kościół Ewangelicko-Augsburski, rue Georges-V ( EPCAAL ) wybudowany w latach 1897-1898 w stylu romańsko-gotyckim.
• Synagoga zbudowana w 1959 r. z organami, w miejscu dawnej synagogi w stylu orientalistycznym (1860-1862), zburzonej przez hitlerowców w 1942 r. Rue de la Chapelle: tablica wskazująca lokalizację poprzedniej synagogi.
• Kościół Nowoapostolski rue Théodoric.
• Kościół ewangelicki rue des Frères-Paulin.
• Cmentarz izraelski wybudowany w 1901 roku.
• Meczet Turecki, impas Nicolasa Rohra

• Kościół św. Mikołaja.

• Kościół Najświętszego Serca.

• Kościół Notre-Dame, dzielnica Beausoleil.

• Kościół Notre-Dame-du-Perpétuel-Secours du Blauberg.

• Kościół Sainte-Barbe w Folpersviller.

• Kościół Saint-Denis w Neunkirch.

• Kościół św. Walfrieda w Welferding.

• Kaplica św. Jana.

• Kaplica specjalistycznego ośrodka szpitalnego.

• Kaplica starego szpitala Parc.

• Kaplica Sainte-Barbe w Folpersviller.

• Kościół Ewangelicko-Augsburski.

• Synagoga.

• Nowy Kościół Apostolski.

• Cmentarz izraelski.

Budynki cywilne

• Pozostałości gallo-rzymskie: willa-pałac, kafelki.
• Ruiny zamku XII th  wieku: Dwie Wieże drzwi, z widokiem na centrum miasta.
• Kasyno nad wodą, przestrzeń kulturalna z teatrem (1878).
• Park miejski utworzony około 1895 roku.
• Osiedla robotnicze (1888 i 1927).
• Gmach sądu wybudowany w epoce niemieckiej (1903).
• Park przy szpitalu (1903).
• Zamek Utzschneider w Neunkirch, 1906.
• Dawne Casino de la Faïencerie  : kasyno, gliniane dekoracje zewnętrzne, pawilon Geigera.
• Estrada.
• Memoriał.
• Więzienie.
• Piec, jedyny tego typu ocalały w Europie, obok ratusza.
• Ruiny kompleksu przemysłowego SESA, a tuż obok stare koszary, które dziś stanowią hotelowe liceum zawodowe i kolegium Fulrad.

Muzea i ogród gliniany

• Gliniane Muzeum mieści się w dawnych apartamentach Paul de Geiger , dyrektor gliniany działa między 1871 i 1914, a obwodem gliniany.
• Młyn Blies - Muzeum techniki glinianych  : zbiór maszyn i narzędzi przedstawionych w dydaktycznym sposobem, aby zrozumieć proces podejmowania gliniane; skala i oryginalność miejsca sprawiają, że jest to jedyne w Europie muzeum. Wystawa darowizny Francji i Wolfganga Kermera dla miasta Sarreguemines „Ceramika francuska 1970–2000”. „Sarreguemines, mekka ceramiki, na pograniczu Francji i Niemiec, narzuciła się i para wykorzystuje dwadzieścia lat Moulin de la Blies, aby ujawnić publicznie swoją darowiznę, sto kawałków i prawie tak wiele ceramików, którzy sporządzają bezprecedensową i osobistą panoramę ceramiki we Francji w latach 1970-2000.”
• Jardin des Faïenciers  : współczesny ogród krajobrazowy zaprojektowany przez architekta Philippe Niez. Ogród jest częścią transgranicznej sieci ogrodów zwanej Jardins sans frontières .

• Memoriał

• Zamek Utzschneider

• Sąd pierwszej instancji

• Muzeum Ceramiki, Ogród Zimowy

Edukacja

• Miasto techniczne nominowane przez Henri
• Liceum Jean de Pange
• Liceum Simona-Lazarda
• Instytucja Sainte-Chrétienne
• Uczelnia Fulrada
• Kolegium Himmelsberg
• Kolegium Jeana-Jauresa
• Dwie szkoły ABCM-Zweisprachigkeit

Wyższa edukacja

Sarreguemines jest gospodarzem instytutu szkolenia pielęgniarek i jednej z trzech placówek IUT w Moselle-Est , będącej częścią Uniwersytetu Lotaryńskiego . Zakład Sarreguemines oferuje dwa CELE , Logistyka i Zarządzanie Transportem (GLT) oraz Zarządzanie Administracyjno-Handlowe (GACO), a także dwie licencje DU i cztery profesjonalne. Miasto posiada również wykształcenie prawnicze oraz licencję zawodową „asystenta w zarządzaniu transgranicznym i logistyce” pozwalającą na zdobycie bardzo specyficznego wykształcenia wyższego.

• Moselle-Est IUT , lokalizacja Sarreguemines
• Metz Wydział Prawa, Ekonomii i Administracji, filia Sarreguemines
• Uniwersytecki Instytut Kształcenia Nauczycieli (IUFM)
• Instytut szkolenia pielęgniarek

Sportowe życie

• Sarreguemines Triathlon Club (STC), założony w 1989 r.
• AS Sarreguemines Tennis, utworzona w 1919 r.
• Klub zapaśniczy Sarreguemines, założony w 1896 roku i najstarszy we Francji .
• Sarreguemines stowarzyszenie futbolu 93 (najstarszy klub założony w 1919 roku), RC Sarreguemines i AS Neunkirch są kluby z miasta, dołącza się jak Welferding CS Folpersviller i FC Stambule
• Pole golfowe Sarreguemines
• Aeroclub Espoir aeronautique de Sarreguemines, route de Deux-Ponts; aktywność: lot motoryczny i szybownictwo
• 1 st  firma łucznictwo Sarreguemines, założona w 1969 roku przez Victora Thisse
• Nadzieja klub rugby Sarreguemines, założony w wrzesień 2012
• ASSA (Athlé Sports Sarreguemines Arrondissements), miejski klub lekkoatletyczny, wielokrotnie nagradzany przez francuską federację lekkiej atletyki
• Asso Gym Sarreguemines, założone w 1909 roku. Oferuje ćwiczenie trzech dyscyplin olimpijskich: gimnastyki artystycznej kobiet, gimnastyki artystycznej mężczyzn i trampoliny

Sarreguemines zasłynęło na całym świecie z UEFA EURO 2016 i Letnich Igrzysk Olimpijskich 2016 , dzięki mieszkańcowi, który podczas licznych imprez eksponował francuską flagę z nazwą miasta.

Życie kulturalne i festyny

• Mir redde Platt , coroczny festiwal językowy od 1999 roku.
• Les Gardiens du Rêve, stowarzyszenie gier planszowych, figurek i odgrywania ról od 1987 roku.
• Mediateka społecznościowa: od 2007 roku Sarreguemines dysponuje mediateką o powierzchni 4100  m 2 . Znajduje się w samym sercu miasta, w centrum handlowym Carré Louvain. Jest częścią publicznej sieci czytania społeczności aglomeracji Sarreguemines Confluences.

Osobowości gminy

Osobowości urodzone w Sarreguemines

• Jean-Pierre Bachasson, hrabia Montalivet (Sarreguemines, 1766 - Saint-Bouize, 1823), minister spraw wewnętrznych za czasów Pierwszego Cesarstwa Francuskiego .
• Georges Bangofsky (Sarreguemines, 18 maja 1777 - Nancy, 30 maja 1837), uczeń École de Mars w 1794, zgłosił się na ochotnika w 1798, brał udział w głównych kampaniach armii francuskiej do4 stycznia 1815 r, data przejścia na emeryturę z powodu kontuzji.
• Virgile Schneider (Sarreguemines, 1779 - Paryż, 1847), francuski generał i polityk.
• Camille Crémer (Sarreguemines, 1840 - Paryż, 1876), generał francuski.
• Hugo Karl (Sarreguemines, 1878 - Berlin, 1944) niemiecki generał brygady.
• Maximilian von Jaunez (Sarreguemines, 1873 - Sarreguemines, 1947), członek lotaryńskiego protestującego w Reichstagu.
• Eberhard Hanfstaengl (Sarreguemines, 1886 - Monachium, 1973), niemiecki historyk sztuki.
• Henri Nominé (1892-1972), polityk, burmistrz.
• Hans Traut (Sarreguemines, 1895 - Darmstadt, 1974) niemiecki generał dywizji.
• Georg Eißer (Sarreguemines, 1898 - Tybinga, 1964), niemiecki prawnik.
• Anton Johann Huppertz (Sarreguemines, 1900 - Marostica, 1945), niemiecki scenarzysta i reżyser.
• Marianne Oswald (Sarreguemines, 1901 - Limeil-Brévannes, 1985), francuska piosenkarka i aktorka.
• Karl Ullrich (Sarreguemines, 1910 - Bad Reichenhall, 1996), niemiecki starszy oficer.
• Henri Hiegel (Sarreguemines, 1910 - Sarreguemines, 2001) historyk Mozeli.
• Eugen-Ludwig Zweigart (Sarreguemines, 1914 - Le Cambaux, 1944), niemiecki as lotniczy.
• Jean-Marie Rausch (Sarreguemines,24 września 1929), francuski polityk, burmistrz Metz od 1971 do 2008 roku.
• Jean-Marie Mayeur (Sarreguemines,28 sierpnia 1933-Paryż 8 października 2013 r.), historyk, profesor historii współczesnej na La Sorbonne (Uniwersytet Paryski-IV)
• Roland Minnerath , (Sarreguemines, 1946) francuski biskup, arcybiskup Dijon.
• Jean-Paul Potonet (Sarreguemines, 1946), francuski reżyser
• Jean Michel Massing (Sarreguemines, 1948), francuski historyk sztuki.
• Céleste Lett (Sarreguemines,7 maja 1951), francuski polityk, burmistrz Sarreguemines w latach 2001-2020.
• Michel Roth (Sarreguemines,7 listopada 1959), francuski kucharz, obecnie pracujący w Ritz .
• Fabrice Hergott (Sarreguemines,25 czerwca 1961), kustosz muzeum, dyrektor Musée d'art moderne de Paris.
• Éric Hassli (Sarreguemines,3 maja 1981), francuski zawodowy piłkarz.
• Matthieu Sprick (Sarreguemines,29 września 1981), francuski rowerzysta.
• Yannick Szczepaniak (Sarreguemines,29 stycznia 1980), francuski zapaśnik i medalista olimpijski.
• Cédric Tousch (Sarreguemines, the29 maja 1989), francuski zawodowy bokser.
• Aurélie Muller (Sarreguemines, the7 czerwca 1990), pływak licencjonowany w CN Sarreguemines.
• Erza Muqoli (Sarreguemines,21 września 2005 r.), członek grupy muzycznej Kids United ( UNICEF ).

Osobowości związane z Sarreguemines

• Louis Verdet (1744-1819), duchowny, członek Stanów Generalnych.
• Nicolas François Blaux (1729-1822), burmistrz Sarreguemines.
• Alfred Döblin , urodzony w Szczecinie w 1878 r. niemiecki lekarz i pisarz, autor powieści Berlin Alexanderplatz  ; przebywał w Sarreguemines, gdzie był lekarzem w szpitalu wojskowym podczas I wojny światowej. Zmarł po długiej chorobie we Fryburgu/Breisgau dnia26 czerwca 1957.
• Simon Lazard , urodzony we Frauenbergu , założyciel banku Lazard .
• Wolfgang Kermer , urodzony w 1935 w Neunkirchen (Saara) , niemiecki historyk sztuki, profesor i były rektor Staatliche Akademie der Bildenden Künste Stuttgart, darczyńca dla miasta Sarreguemines.
• France Kermer , urodzony w 1945 roku w Douvres (Ain) , francuski artysta wizualny, nauczyciel sztuk plastycznych i autor, darczyńca dla miasta Sarreguemines.
• Marianne Haas-Heckel , urodzona w Sarreguemines w 1946 roku, autorka kilku opracowań językowych dotyczących miasta i okolic.
• Erza Muqoli , urodzona w Sarreguemines w 2005 roku piosenkarka, przed rozpoczęciem kariery solowej dała się poznać w grupie Kids United .
• Marcel Pierron, wydawca, drukarz, księgarz. Wydanie podręczników historii regionalnej, w szczególności świadectw z okresu aneksji Mozeli w latach 1940-1945, wydawca naukowych materiałów szkolnych.

Uwagi i referencje

Uwagi

1. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gmin wiejskich i miejskich opublikowanym w listopadzie 2020 r., w zastosowaniu nowej definicji wsi, zatwierdzonej na14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
2. Pojęcie obszarów atrakcyjności dla miast zastąpiło m.inpaździernik 2020, obszaru miejskiego , aby umożliwić spójne porównania z innymi krajami Unii Europejskiej .
3. Zgodnie z konwencją w Wikipedii zachowano zasadę wyświetlania w tabeli spisu i na wykresie, dla legalnych populacji po 1999 r., tylko populacji odpowiadających wyczerpującemu badaniu spisowemu dla gmin poniżej 10 000 mieszkańców oraz że populacje lata 2006, 2011, 2016 itd. dla gmin powyżej 10 000 mieszkańców, a także ostatnią legalną populację opublikowaną przez INSEE dla wszystkich gmin.
4. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.
5. Na jego cześć nazwano „rue du Comte de Montalivet”.

Bibliografia

1. [1]
2. Na skrzyżowaniu na sarreguemines.fr
3. "  Klimat Sarreguemines: wykres klimatu , krzywa temperatury, tabela klimatu dla Sarreguemines - Climate-Data.org  " , na fr.climate-data.org (dostęp 19 września 2018 r . ) .
4. „  Miasto Sarreguemines, ratusz Sarreguemines i jego gmina (57200)  ” , na stronie Directory-Ratusz (dostęp 19 września 2018 r . ) .
5. Geoplatt
6. "  urban typologia / Rural  " na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp na 1 st kwiecień 2021 ) .
7. „  Miejskich Gminy - definicja  ” , na miejscu Insee (dostępnym na 1 st kwietnia 2021 ) .
8. „  Zrozumienie gęstości siatki  ” na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostępnego na 1 st kwietnia 2021 ) .
9. "  Miejskie jednostka 2020 Sarreguemines (część francuska)  " na https://www.insee.fr/ (dostęp na 1 st kwiecień 2021 ) .
10. "  Baza jednostek miejskich 2020  " , na www.insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp na 1 st kwietnia 2021 ) .
11. Vianney Costemalle, „  Zawsze więcej mieszkańców w jednostkach miejskich  ” , na stronie Narodowego Instytutu Statystyki i Studiów Ekonomicznych ,21 października 2020 r.(dostęp na 1 st kwietnia 2021 ) .
12. „  Lista wspólnego obszaru komponentu przyciągania Sarreguemines (część francuska)  ” , na stronie internetowej Narodowego Instytutu Statystyki i Badań Ekonomicznych (dostęp na 1 st kwietnia 2021 ) .
13. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w zlewni miasta  ” , na terenie Narodowy Instytut Statystyki i Studiów Ekonomicznych ,21 października 2020 r.(dostęp na 1 st kwietnia 2021 ) .
14. „  CORINE Land Cover (CLC) – Podział obszarów na 15 stanowisk użytkowania gruntów (obszar metropolitalny).  » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji (dostęp 20 maja 2021 )
15. IGN , „  Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych.  » , Na remorerletemps.ign.fr (dostęp 20 maja 2021 r . ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij na dole pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.
16. Hervé Atamaniuk , Marianne Haas i Marielle Rispail , Le Platt lorrain pour les Dulls: Przewodnik po rozmowach , Po pierwsze,2012, 352  s. ( ISBN  9782754036061 ) , s.  16.
17. Ogólna toponimia Francji: Tom 2, Formacje nieromańskie – Ernest Nègre.
18. Jean-Louis Masson, Historia administracyjna Lotaryngii, od prowincji po departamenty .
19. „Długa historia” na sarreguemines.fr .
20. [PDF] Historia herbu Sarreguemines
21. „  Sarreguemines (57200): Wyniki wyborów prezydenckich 2017  ” , na stronie LExpress.fr (dostęp 19 września 2018 ) .
22. "  THE MAYORS OF SARREGUEMINES OF THE REVOLUTION A 1871  " , na www.sarreguemines.fr ( dostęp 17 stycznia 2016 ) .
23. Organizacja spisu na insee.fr .
24. Od wiosek Cassini po dzisiejsze miasta na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
25. Insee - Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
26. Pascale Brauna, „  Méthavos przekształca odpady zielone do gazu ziemnego  ” , na usinenouvelle.com ,18 kwietnia 2016(dostęp 20 listopada 2018 r . ) .
27. Najnowsze wiadomości z Alzacji z soboty 9 września 2017 r. Zobacz artykuł na stronie 14.
28. „  Gdy biogaz przechodzi przez drogę robót publicznych  ” , na republicain-lorrain.fr ,24 lutego 2018(dostęp 20 listopada 2018 r . ) .
29. Sarreguemines: kościół św. Mikołaja
30. Sarreguemines: Kościół Najświętszego Serca
31. Sarreguemines: kaplica Notre-Dame de Beausoleil
32. Sarreguemines: sanktuarium maryjne w Blaubergu
33. Sarreguemines: kościół Sainte-Barbe w Folpersviller
34. Sarreguemines: kościół Saint-Denis w Neunkirch
35. Sarreguemines: Kościół Saint-Walfried w Welferding
36. Sarreguemines: Dawny kościół Sainte-Barbe w Folpersviller
37. Sarreguemines: kościół luterański
38. Inauguracja synagogi Sarreguemines
39. Żydzi w regionie Sarreguemines
40. Prezentacja muzeum na sarreguemines-museum.eu .
41. Prezentacja młyna na sarreguemines-museum.eu .
42. Ceramika francuska 1970–2000: Donation France i Wolfgang Kermer, Sarreguemines, Editions Museums of Sarreguemines, 2018, ( ISBN  978-2-91375-924-4 ) .
43. A.-CM "  francuskie ceramika (1970-2000): Darowizna Francja i Wolfgang Kermer  " La Revue de la Ceramique et du Verre , n o  223,listopad-grudzień 2018, s.  71 ( ISSN  0294-202X ).
44. Prezentacja ogrodu na sarreguemines-museum.eu .
45. http://sarregueminestri.free.fr
46. (w) „  Athletics Sarrebourg Sarreguemines Districts (ASSA)  ” na assa.athle.com (dostęp 21 maja 2018 r . ) .
47. http://assogymsarreguemines.e-monsite.com/
48. „  JO-2016: Sarreguemines en mondovision  ” (dostęp 12 sierpnia 2016 ) .
49. „  Les Gardiens du Rêve-Portal  ” , na gardiensdureve.forumactif.org (dostęp 19 stycznia 2021 ) .
50. „  Panorama Biblioteki Mediów  ” .
51. Alexandre de Roche Du Teilloy, The Steps of Georges Bangofsky, oficer lotaryński: fragmenty jego dziennika kampanii (1797-1815) ( czytaj online ).
52. Biografia Hugo Karla.
53. Cédric Tousch na siamfightmag.com .
54. Simon Lazard: liceum nosi jego imię w Sarreguemines.

Zobacz również

Bibliografia

• Robert Doegé (1910-1978), „2000 Jahre Sarregueminer Geschichte” Historia Sarreguemines pisana w lokalnym dialekcie: „platt” , Éditions Pierron, 1979, 392 s.
• Le Petit Glaneur: literackie, prasa handlowa, itp , Sarreguemines (zawiadomienie BNF n o  FRBNF32836463 )
• Tak rozmawialiśmy! : mały zbiór zwrotów, wyrażeń, powiedzeń, zdań, powiedzeń i przysłów używanych w Sarreguemines i okolicach , 1994 ( ISBN  9782950840905 )
• Zapp, Historia przemawiania Sarreguemines , Confluence, 1997 ( OCLC 163754078 )

Powiązane artykuły

• Lista gmin Mozeli
• Lista byłych gmin Moselle
• Wojna chłopska w Alzacji i Lotaryngii (1525)

Linki zewnętrzne

• Ewidencja organów  :
  • Plik wirtualnego organu międzynarodowego
  • Biblioteka Narodowa Francji ( dane )
  • Biblioteka Kongresu
  • Gemeinsame Normdatei
  • Identyfikator WorldCat
  • ŚwiatKot
• Zasoby geograficzne  :
  • Insee (gminy)
• Zasoby muzyczne  :
  • (pl)  MusicBrainz
• Zasoby związane z organizacjami  :
  • SYRENA
• Uwagi w ogólnych słownikach lub encyklopediach  :
  • Brockhaus Enzyklopädie
  • Gran Enciclopèdia Catalana
• Strona Ratusza
• Strona internetowa biura turystycznego