Możesz dzielić się swoją wiedzą, doskonaląc ją ( jak? ). Baner {{projekt}} można usunąć, a artykuł ocenić jako znajdujący się w fazie „Dobry start”, gdy ma wystarczającą ilość encyklopedycznych informacji o gminie.
Jeśli masz jakiekolwiek wątpliwości, warsztaty czytelnicze w ramach projektu Communes de France są do Twojej dyspozycji, aby Ci pomóc. Zajrzyj również na stronę pomocy, aby napisać artykuł o gminie Francja .
Sprawdź listę zadań do wykonania na stronie dyskusji .
Roziers-Saint-Georges | |||||
Kościół. | |||||
Administracja | |||||
---|---|---|---|---|---|
Kraj | Francja | ||||
Region | Nowa Akwitania | ||||
Departament | Haute-Vienne | ||||
Miasto | Limoges | ||||
Międzywspólnotowość | Wspólnota gmin Briance-Combade | ||||
Mandat burmistrza |
Joe Wampach 2020 -2026 |
||||
Kod pocztowy | 87130 | ||||
Wspólny kod | 87130 | ||||
Demografia | |||||
Ludność miejska |
176 mieszk. (2018 ![]() |
||||
Gęstość | 15 mieszkańców/km 2 | ||||
Geografia | |||||
Informacje kontaktowe | 45° 45 ′ 05 ″ północ, 1° 32 . 54 ″ wschód | ||||
Wysokość | Min. Maks. 295 m 454 m² |
||||
Powierzchnia | 11,66 km 2 | ||||
Rodzaj | gmina wiejska | ||||
Obszar atrakcji |
Limoges (gmina korony) |
||||
Wybory | |||||
Oddziałowy | Kanton Eymoutiers | ||||
Ustawodawczy | Pierwszy okręg wyborczy | ||||
Lokalizacja | |||||
Geolokalizacja na mapie: Nouvelle-Aquitaine
| |||||
Roziers-Saint-Georges ( Rosiers w oksytańskiej Limousin ) to francuski gmina wiejska znajduje się w dziale z Haute-Vienne , w regionie New Aquitaine .
Miasto Roziers-Saint-Georges położone jest na północny zachód od Masywu Centralnego , na zachodnim zboczu płaskowyżu Millevaches . Znajduje się w południowo-wschodniej części Haute-Vienne . Znajduje się 25 km na wschód od Limoges , 50 km na południowy zachód od Guéret , 55 km na północny zachód od Tulle , 65 km na północ od Brive-la-Gaillarde i około 9 km na północny zachód od geograficznego środka regionu Limousin (znajduje się w gminie Châteauneuf-la-Forêt ).
Miasto jest częścią Canton of Châteauneuf-la-Foret , od 1801 roku, aw 2015 roku będzie zintegrować nową Canton of Eymoutiers . Jest częścią gminy Briance-Combade , od momentu jej utworzenia 11 grudnia 2002 r., oraz Pays des Monts et Barrages , od czasu jej utworzenia w 1979 r. Jest również częścią obszaru miejskiego Limoges , od co najmniej 1999 , jest to jedna z najbardziej wysuniętych na wschód gmin sąsiadujących z Masléon, a od 2009 r. Linards, jedynymi innymi gminami w kantonie Châteauneuf-la-Forêt, które są jego częścią.
Gmina Roziers-Saint-Georges zajmuje powierzchnię 11,66 km 2 i liczyła w 2018 roku 176 mieszkańców.
Saint-Denis-des-Murs | Masleon | |
Saint-Bonnet-Briance | ![]() |
Neuvic-Whole |
Linardy |
Niniejsze ogłoszenie jest wynikiem badań geologicznych mapie dostępnej na stronie www.geoportail.gouv.fr i zawiadomienia o mapie n o 689 - Saint-Léonard-de-Noblat którego gmina należy.
Gleba miasta składa się ze skał datowanych na powstanie Masywu Centralnego , w ostatnich dwóch okresach paleozoiku (lub ery pierwotnej), karbonie i permie , czyli od 358 do 253 milionów lat temu. Jest to okres zderzenia kontynentów, które utworzą superkontynent Pangea . Tylko niektóre niewielkie obszary doliny Combade składają się z niedawnych aluwiów.
Główną część miasta stanowi gleba złożona ze skał metamorficznych (zmieniających się pod względem tekstury i minerałów pod wpływem ciśnienia i temperatury). Jest to głównie gnejs , skała zawierająca kwarc , mikę , skalenie , wszystkie na tyle duże, że można je zidentyfikować gołym okiem oraz w strukturze w kolejnych arkuszach. Są to dwie odmiany gnejsów: gnejs łupkowy i, na niewielkich obszarach, masywny gnejs przyokularowy. Niewielki obszar na południowy zachód zawiera anteksję , kolejną skałę metamorficzną powstałą w wyniku częściowego stopienia skał w skorupie ziemskiej. Różne inne małe obszary wokół miasta i na zachód od miasta zawierają amfibolit , inną skałę metamorficzną.
Pozostała część miasta to skały plutoniczne (powstałe przez kilka tysięcy lat w bardzo powolnym procesie głębokiego stygnięcia magmy). W szczególności w mieście jest to dioryt , bardzo twarda skała (najtwardsza po diamencie), w tzw. odmianie kwarcowej (bo składa się z 11% kwarcu). Okaże się w obszarze, w północnej części miasta na koniu, w ciągu około 3 km 2 w 3 niemal równe części, w miastach Roziers-Saint-Georges, Masléon i Saint-Denis-des-Murs. Granit, kolejna skała plutoniczna, występuje w gminie na kilku niewielkich kilkuhektarowych obszarach położonych na zachód od gminy. Kilka z nich znajduje się w strefie diorytowej.
Rzeźba Roziers-Saint-Georges składa się głównie ze zboczy zorientowanych w kierunku Combade, która służy jako granica z Neuvic-Entier, następnie przecina miasto na północnym wschodzie, zanim służy jako granica z Masléon na północnym zachodzie. Punkt, w którym przyjmuje strumień Planche Suge i opuszcza gminę, jest najniższym punktem tej ostatniej (około 285 m . Południe gminy jest końcową częścią rozległego płaskowyżu, który rozciąga się na kilka gmin. Najwyższy punkt, w gminie wynosi 456 m i jest najwyższym punktem gminy.
Dane o przepływach pochodzą z banku Hydro , który gromadzi dane z 3500 stacji pomiarowych (w tym 2400 w eksploatacji) w całej Francji, w tym na Combade w Masléon, u zbiegu z Vienne (w zależności od 1967 do 2002 roku). ) i Roziers-Saint-Georges przy moście Soumagnas (w biurze od 2001 r.).
La Combade najpierw wyznacza granicę miasta z Neuvic-Entier. Przecina część Roziers-Saint-Georges na północny wschód, przed wyznaczeniem w zachodniej części granicy z miastem Masléon. Na 9 km tej trasy jej średnie nachylenie wynosi około 0,34%. Jego nazwa pochodzi od komby prowansalskiej (wąskiej doliny). Jest to pierwszy ważny dopływ Vienne. La Combade ma 40,8 km długości. Jej zlewnia obejmuje 188 km 2 . Combade ma średni przepływ 3,7 m 3 / sw Masléon i 3,51 m 3 / s na moście Soumagnas. Od 1967 roku La Combade doświadczyła chwilowego maksymalnego przepływu 41,5 m 3 / s (styczeń 1982) i minimum 0,304 m 3 / s (wrzesień 1979). W 2011 r. Combade miał najgorszy rok od 1967. Średnie przepływy za sześć z dwunastu miesięcy (od marca do lipca i października) były najniższymi średnimi, jakie kiedykolwiek obliczono dla tych samych miesięcy.
Lokalizacja ośrodka | styczeń | luty | Marsz | kwiecień | Może | czerwiec | lipiec | sierpień | Siedem. | Październik | Listopad | grudzień | Rok |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masleon | 5,75 | 6,33 | 5.25 | 5.07 | 4.13 | 2,94 | 1,86 | 1,44 | 1,65 | 2,25 | 3,29 | 4,64 | 3,7 |
Roziers-St-Georges | 5,51 | 6 | 5.02 | 4,84 | 3,95 | 2.86 | 1,78 | 1,38 | 1,5 | 1,99 | 3,05 | 4.4 | 3,51 |
Combade jest klasyfikowany pod kątem wędkarstwa jako ciek wodny pierwszej kategorii . Wskazuje to, że dominującą populację ryb stanowią ryby łososiowate , w szczególności w przypadku tych dwóch rzek, pstrąg potokowy i lipienie . Rzeki te są również bogate w czopem zawiasowym , ryb karpiowatych . Klasyfikacja w pierwszej kategorii wskazuje również, że łowienie czerwi jest tam zabronione.
Miasto Roziers-Saint-Georges przecinają różne małe strumienie. Główne z nich, których źródła znajdują się poza miastem, to potok Essart (3,5 km ) na wschodzie, potok Begogne ((3,5 km )), w centrum i potok de la Planche Suge (5 km ) do na zachodzie, gdzie w swojej końcowej i głównej części wyznacza granicę z miastem Saint-Denis-des-Murs.
Krajobraz Atlasy , które są produkowane w całej Francji, pozwalają na zidentyfikowanie i zakwalifikować krajobrazy każdego regionu. Dzielą one dane obszary na jednostki krajobrazowe, z których każda ma swoją własną charakterystykę. Te same jednostki krajobrazowe są czasami podzielone na dwie części z pewnymi odmianami.
Limousin Krajobraz Atlas lokalizuje Roziers-Saint-Georges w jednostce krajobrazowej zwanej Limousin Hills Vienne-Briance. Topografia tej jednostki krajobrazu składa się z szerokiej płaskowyże pocięte głębokimi i wąskimi dolinami (tych z Combade dla gminy), dachy budynków są tradycyjnie rzymskie dachówki o półokrągłym przekroju, stosowane na dachach nisko opadający . Jednak łupki pokrywają teraz wiele budynków w mieście. W tej północno-wschodniej połowie tej jednostki krajobrazowej drzewo wyznacza krajobraz, w lasach i lasach, które są liczne, a także w żywopłotach, które jak we wszystkich żywopłotach są liczne.
Miasto, podobnie jak wszystkie miasta Haute-Vienne, cieszy się oceanicznym klimatem Akwitanii, a jednocześnie znajduje się pod wpływem gór, ze względu na bliskość Masywu Centralnego i wysokość. Zimy mogą być śnieżne, ale nie jest już niczym niezwykłym, że śnieg ma tylko dzień lub dwa. Lata mogą być piękne i bardzo gorące, jak bardzo wilgotne. Jesień jest często przyjemna i słoneczna, wrzesień i październik rzadko są zimne. Miasto otrzymywało średnio w latach 1951-1980 około 1000 mm opadów rocznie, aw latach 1961-1980 średnia roczna temperatura wynosiła około 9 °C .
Miasto przecinają dwa departamenty:
W mieście znajduje się również ostatnia część drogi D 12 a1, która łączy miasto z Linards i D 12. Miasto przecina wiele dróg miejskich łączących wszystkie te wsie.
Tor kolejowyPrzez miasto nie przebiega linia kolejowa. Znajduje się 7 km od najbliższej stacji, stacji Saint-Denis-des-Murs na linii kolejowej Palais do Eygurande-Merlines , linii umożliwiającej skrzyżowanie Limoges , Saint-Léonard-de-Noblat , Eymoutiers (w Haute-Vienne) , Meymac , Ussel (w Corrèze) oraz przez Eygurande-Merlines, Clermont-Ferrand lub Montluçon.
Transport lotniczyNajbliższe lotnisko to Limoges-Bellegarde , 32 km w linii prostej na zachód - północny zachód.
Większość zawartych tutaj danych pochodzi ze strony internetowej „Zapobieganie ryzyku, kopalnie i kamieniołomy” departamentu środowiska regionalnego Limousin, rozwoju i mieszkalnictwa oraz z wydziałowej dokumentacji dotyczącej głównych zagrożeń (DDRM) dostępnej na stronie internetowej prefektury Haute-Vienne . Zajmuje się tylko ryzykiem, które może mieć wpływ na domy w gminie.
Miasto jest w niewielkim stopniu dotknięte zagrożeniami naturalnymi. Ryzyko „powodzi” ogranicza się do wąskich i na ogół niezamieszkałych obszarów na Combadzie. Ryzyko „ruchu naziemnego” pozostaje ograniczone na brzegach Combade i do kilku obszarów zagrożonych powstawaniem pęknięć na ścianach budynków, co dotyczy tylko wsi Soumagnas i Charbonniaud. Obszary te są klasyfikowane jako typ „niskiego” ryzyka. Ryzyko „zdarzeń klimatycznych” jest ograniczone ze względu na odciążenie miasta, które chroni większość miasta przed wiatrami wiejącymi głównie z zachodu. Miasto jest jednak narażone na sztormy, takie jak sztorm z 1982 r. czy sztorm Martin z grudnia 1999 r., dwie sztormy, które doprowadziły do wydania nakazów klęsk żywiołowych dla Roziers-Saint-Georges. W przypadku ryzyka „trzęsienia ziemi” gmina została sklasyfikowana w strefie sejsmicznej Francji jako gmina o „niskim” ryzyku, podobnie jak wszystkie sąsiednie gminy, z wyjątkiem Neuvic-Entier, która jest sklasyfikowana jako gmina o „bardzo niskim” ryzyku.
Miasto jest również mało narażone na zagrożenia technologiczne. Ograniczają się one do ryzyka „przemysłowego” poprzez przypadkowe zanieczyszczenie Kombinatu przez firmy działające w górę rzeki.
Roziers-Saint-Georges jest gminą wiejską, ponieważ wchodzi w skład gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu siatki gęstości gmin INSEE .
Ponadto miasto jest częścią obszaru atrakcji Limoges , którego jest miastem w koronie. Obszar ten, obejmujący 127 gmin, jest podzielony na obszary od 200 000 do mniej niż 700 000 mieszkańców.
Zagospodarowanie przestrzenne gminy, odzwierciedlone w bazie danych europejskiej okupacji biofizycznej gleby Corine Land Cover (CLC), charakteryzuje się znaczeniem gruntów rolnych (66,3% w 2018 r.), w proporcji identycznej jak w 1990 r. (66,1%). Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: łąki (58,3%), lasy (33,7%), niejednorodne tereny rolne (8%).
IGN także udostępnia narzędzie online do porównania ewolucji z czasem użytkowania gruntów w miejscowości (lub terytoriów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).
Nazwa pochodzi od łacińskiego rosa (róża, krzew róży), a następnie rozier po prowansalsku. Słowo jest potwierdzone w 1140 roku.
W czasie rewolucji miasto nosiło nazwę Rozier-Combade .
W języku prowansalskim nazwa miasta to Rosiérs .
Terytorium Roziers-Saint-Georges było zamieszkane od czasów prehistorycznych . W Celtowie przybyli w Limousin, do V -tego wieku pne. AD , stają się we Francji Galami . Ludność galijska, która w dużej mierze zajmuje terytorium Limousin, to lud Lémovice . W 52 pne. Pne Juliusz Cezar podbił Galię . W 27 pne AD cesarz August dzieli Galię na cztery prowincje. Roziers-Saint-Georges jest częścią prowincji Akwitania (w przybliżeniu obszar od Pirenejów do Loary ). Na III th century AD. AD , terytorium Roziers-Saint-Georges jest częścią prowincji Akwitania Première (w przybliżeniu Masyw Centralny) i w tym samym stuleciu parafia Roziers-Saint-Georges, która następnie obejmuje terytoria gmin Roziers -Saint-Georges i Masléon , integruje katolicką diecezję Limoges, którą eryguje św. Martial , ewangelizator Limousin.
W 475 r. prowincja znalazła się pod kontrolą Wizygotów . W 507 Clovis pokonał Wizygotów w bitwie pod Vouillé . Pod jego kontrolą znalazł się Roziers-Saint-Georges. Kiedy zmarł w 511, jego królestwo zostało podzielone między jego synów. To Thierry , król Austrazji , otrzymał przyszłą Limousin. W 769 Akwitania została skonfiskowana przez Pépina le Brefa, który oddał ją pod swój nadzór. Jego syn, Karol Wielki , mianował w 778 pierwszym księciem Akwitanii . W 854, Ramnulf I er , syn hrabiego Owernii, został księciem Akwitanii. Ta nowa dynastia pozostanie na czele Akwitanii, a więc i Roziers-Saint-Georges, z wyjątkiem okresu od 932 do 936, kiedy Rajmund III hrabia Tuluzy został mianowany na to stanowisko przez Raoula z Burgundii , króla Franków. Guillaume IV , książę Akwitanii, w końcu wyzwolił swoje księstwo spod kurateli królów Francji ( 982 ), tytuł, który w tym czasie posiadał jego szwagier Hugues Capet . W połowie XI -tego wieku, Roziers parafia jest dołączony do arcykapłana od Pawła , nowy podziałów administracyjnych diecezji Limoges, które zostały utworzone.
Od 1137 do 1204 r. księstwem Akwitanii, od którego nadal zależy parafia Roziers, kierował Aliénor d'Aquitaine , bezpośredni potomek Wilhelma IV. Najpierw poślubiła Ludwika VII , króla Francji, a następnie, w roku unieważnienia tego małżeństwa (1152), Henryka Plantageneta, przyszłego króla Anglii Henryka II . Parafia Roziers znalazła się wówczas pod panowaniem angielskim. Kiedy Ryszard Lwie Serce , najstarszy syn Henryka II, zmarł w 1199 w Châlus , jego brat Jean sans Terre został królem Anglii . Nie wszyscy wasale Ryszarda byli gotowi uznać go za króla. Wielu patrzyło, jak jego młody siostrzeniec, Artur I pierwszy z Bretanii , syn Geoffreya II, księcia Bretanii (urodzony w 1158, osiem lat przed Janem) jako prawowity spadkobierca, tak było. Artur pretenduje do tronu przy poparciu króla Francji Filipa Augusta , ale po traktacie z Gouleta wmaj 1200Filip uznaje Jana za króla Anglii i uznaje zwierzchnictwo króla Francji nad jego posiadłościami kontynentalnymi.
W 1202 r. Jean sans Terre został wezwany na dwór francuski, aby odpowiedzieć na oskarżenia wysuwane przeciwko niemu przez różnych szlachciców Poitiers, którzy są jego wasalami. Nie rusza się. Zgodnie z prawem feudalnym król Francji konfiskuje majątek kontynentalny Jana. Parafia Roziers oficjalnie powraca pod kuratelą króla Francji. Jednak dopiero po klęsce Jeana Sans Terre w 1214 r. i wokół niego francuscy książęta i lordowie zjednoczyli się w bitwie pod Bouvines , stawiając czoła Filipowi Augustowi i niesprzyjającemu Jeanowi pokojowi, aby część tych ziem w końcu powróciła. król Francji.
W 1259 roku nowy król Francji Ludwik XI , syn Filipa Augusta, postanowił przywrócić nowemu królowi Anglii Henrykowi III , synowi Jana Sans Terre, niektóre diecezje skonfiskowane w 1202 r., w tym diecezję Limoges. Wyklucza on jednak z tej restytucji ziemie różnych panów, którzy otrzymali od niego lub od jego poprzedników zobowiązanie, że nigdy nie będą podlegać żadnej innej suwerenności niż jego własna. Wśród tych, którzy w ten sposób mają ten przywilej, są w szczególności biskup Limoges. Parafia Roziers podlega bezpośrednio biskupowi, do 1272 r. 24 czerwca 1272 r. biskup Aymeric de La Serre przekazuje kościół wszystkim kanonikom kościoła katedralnego (kapitału katedry Saint Etienne). Restytucja ziemi do angielskiego wziął czas, a w 1281 roku , król Anglii Edward I er , syn Henryka III, nadal domagał szereg obszarów, które musiały go z powrotem.
W dniu 12 czerwca 1289 r. król Filip IV le Bel zdecydował o utworzeniu bastydy (niewielkiego miasta warownego o powołaniu wojskowym), na miejscu, które wówczas nie było zamieszkane na północ od parafii Roziers, obecnej wschodniej części miasta. gminy Masléon. Parafia była wówczas otoczona terenami zajętymi przez Anglików. Obszar osadniczy znajduje się w centrum małego płaskowyżu graniczącego z Vienne i Combade, których głęboko strome doliny Vienne i Combade utrudniają atak przez nie. Bastide szybko nabierze na poziomie lokalnym znacznego znaczenia. To stworzenie i napięcia, które wywoła między Masléon i Roziers, są pośrednio przyczyną przyszłego podziału parafii w dwóch obecnych gminach.
Poniższe dane o królewskim bailiwiku Laronu pochodzą z długiego artykułu (80 stron) o zamku Laronu, który miał duże znaczenie lokalne, artykułu opublikowanego w Biuletynie Towarzystwa Archeologiczno-Historycznego Limousin ( tom 42 z 1894 r.). Dokładniej omówiono to w długim rozdziale (12 stron) tego artykułu.
Około 29 czerwca 1289 r. ten sam Filip IV le Bel w Laron utworzył bailiwick . Jest kwalifikowany jako królewski bailiwick (lub proboszcz ) Laronu, ale także Laronu i Masleona. W konsulowie z Bastide wykonywane kilkakrotnie lub całym istnieniem Baliwat, funkcje funkcjonariuszy w siedzibie Laron. Pieczęć, której używają, jest taka sama jak pieczęć bailiwicka. Niewiele wiadomo o terenie tego bailiwicka z powodu braku dokumentów. Obejmował parafie Saint-Julien-le-Petit , gdzie znajduje się zamek Laron i zamek Roziers. Obejmował parafie w pobliżu Laron, takie jak Saint-Amand-le-Petit , Peyrat-le-Château , Nedde lub Rempnat w dzisiejszej Haute-Vienne lub Auriat , Saint-Junien-la-Bregère lub Saint-Moreil w Creuse. Obejmowała również parafie zbliżone do Roziers, w szczególności Saint-Denis-des-Murs , La Geneytouse , Saint-Léonard-de-Noblat , Eyjeaux czy Sauviat . Jego terytorium rozciągało się dalej na zachód, w szczególności z parafiami Saint-Priest-Ligoure , Saint-Hilaire-Bonneval , Saint-Vitte , Saint-Just , Solignac lub na północ z, w Creuse, opactwem Bénévent-l' ( najbardziej oddalony 43 km od Roziers-Saint-Georges w linii prostej).
Bailiwick jest podzielony na dwie części, część Limousin i część dołączoną do Poitou po wymianie dawnych terytoriów feudalnych, drugą część, która obejmuje parafię Roziers. Ta część Poitou, wraz z innymi parafiami, takimi jak Bourganeuf, stanowiła jedną z enklaw Poitou w diecezji Limoges. Niektóre z tych parafii dołączyły do Limousin, podobnie jak Roziers po 1454 r. (data ostatniego dokumentu informującego o terenie enklawy Poitevin, gdzie podana jest jego nazwa). Większość z nich pochodziła jeszcze z Poitou podczas Rewolucji Francuskiej, w okolicach Bourganeuf. Wydaje się, że enklawa, podobnie jak wszystkie inne, znajdowała się w jurysdykcji fiskalnej i sądowej wielkiego okręgu miejskiego Montmorillon (Vienne).
W 1292 r. w Masleonie wybudowano kościół, chociaż parafia posiadała już kościół. Warto to dla konsulów na czasową ekskomunikę i wysoką grzywnę, a dla mieszkańców na skazanie na składanie ofiar kościołowi w Roziers. Konsulowie proszą o pozwolenie na posiadanie własnego miejsca kultu, cmentarza i chrzcielnicy, wskazując, że droga do kościoła matrycowego była ciężka i niebezpieczna. Biskup Raynaud de La Porte daje im satysfakcję dalej6 lutego 1300, pod warunkiem, że pozostaną podległe kościołowi Różierskiemu. Kościół Masléon pozostanie oddział w kościele macierzy parafii Roziers aż do 1831 roku . Po stuleciu istnienia lokalne znaczenie bastydu gwałtownie spada.
8 maja 1360Podpisano traktat z Brétigny , który scedował bardzo ważne terytorium na Anglię, głównie na południe od Loary, w tym obecne terytorium Limousin, a zatem parafię Roziers. Po zdobyciu większości Limousin powraca pod dominację francuską. W 1481 r. wicehrabia Limoges , do którego należy parafia Roziers-Saint-Georges, zostaje w posiadaniu Jana III d'Albert (lub Nawarry) , który dziedziczy tytuł wicehrabiego Limoges po śmierci swojej matki, Franciszka de Châtillon , wicehrabina Limoges.
W 1558 r . parafia zintegrowała ogólność Limoges , w momencie jej powstania. W następnych latach dzielnica ta będzie trzykrotnie likwidowana, po czym w 1586 r .zostanie definitywnie przywrócona. W 1572 roku , Jeanne d'Albret , wnuczka Jean III d'Albret żonaty Antoine de Bourbon , z którymi ma Henri de Bourbon, który dziedziczy tytuły matką i zostaje królem Nawarry Henri III. 2 sierpnia 1589 Henryk III definitywnie przyłączył wicehrabstwo Limoges, a tym samym Masléon do królewskiej domeny Francji, zostając królem Francji pod imieniem Henryka IV .
W przededniu rewolucji obecna gmina Roziers-Saint-Georges jest częścią parafii Roziers (lub Roziers-Masléon), która jest parafią prowincji Limousin i graniczy z gminą Marche, od której jest oddzielona przez Vienne (przez jej część tworzącą obecną gminę Masléon). Parafia jest również częścią ogólności Limoges i graniczy (z tego samego powodu) z enklawą ogólności Moulin, na którą składają się obecne gminy Augne, Bujaleuf i Cheissoux. Parafia jest częścią elekcji Limoges (jeden z pododdziałów ogólności Limoges). Ogólne podziały tworzą wtedy główne podziały Francji.
Od początku Rewolucji Francuskiej rozpoczęły się dyskusje, które miały doprowadzić do nowego podziału Francji, który wszedł w życie 4 marca 1790 r. Roziers-Saint-Georges zintegrowało Haute-Vienne, dzielnicę Saint-Léonard-de-Noblat oraz kanton Châteauneuf-la-Forêt. Kanton ten obejmował te same gminy, co w 2014 r., z wyjątkiem Neuvic-Entier, do którego należy gmina Eymoutiers. Kanton zostanie zniesiony, jak wszystkie kantony we Francji, w 1793 r. Okręg Saint-Léonard zostanie zniesiony, jak wszystkie inne, w 1795 r. Podczas rewolucji parafia Roziers-Masléon została podzielona na dwie odrębne gminy. Roziers-Saint-Georges niewątpliwie ma już enklawę położoną między gminami Masléon, Bujaleuf i Neuvic-Entier, enklawę, która obejmuje odległości Épied i Mondouhaut. W 1794 r. aresztowano i deportowano Daniela Lafonta du Mazubert, proboszcza parafii Roziers-Masléon od 1764 r. i opornego proboszcza . Zginął w drodze do miejsca przetrzymywania.
W 1800 r. obie gminy zostały ponownie zjednoczone, ze względów administracyjnych, w gminie Roziers-Masléon. 17 lutego 1800dzielnice są zastąpione przez arondissements, które są mniej liczne niż dzielnice. Roziers-Masléon integruje Limoges (która nie obejmuje jego obecnej południowej części, która tworzyła dzielnicę Saint-Yrieix-la-Perche). W 1801 r. departamenty są podzielone na nowe kantony, większe niż te z 1790 r. Roziers-Masléon łączy kanton Châteauneuf-la-Forêt, który rozszerza się z gminy Neuvic-Entier i nie zmienił się od .
W 1831 roku oba miasta odrodziły się i Masléon stał się samodzielną parafią.
W 1832 r. , z myślą o wykonaniu w następnym roku pierwszych planów katastru obu gmin, powstał projekt mający na celu w szczególności usunięcie enklawy Roziers-Saint-Georges. Pierwsze plany katastru, z których pierwsze pochodzą z czasów Pierwszego Cesarstwa, stąd ich przydomek katastru napoleońskiego , mają głównie cel fiskalny, ale służą również do precyzyjnego wytyczenia terytoriów każdej gminy i usunięcia aż możliwe, niektóre enklawy nadal istniały na poziomie komun, Francja była przed Rewolucją Francuską usiana mnóstwem enklaw na różnych poziomach. Tak jest w przypadku enklaw Poitevin w diecezji Limoges, której częścią była parafia Roziers. To samo dotyczy parafii. Większość z tych enklaw została usunięta podczas Rewolucji Francuskiej.
Projekt ustanowiony w 1832 r. przewidywał zatem usunięcie enklawy Roziers-Saint-Georges (odcinek A na mapie obok), wokół szczelin Epied i Mondouhaut, poprzez jej przyłączenie do miasta Masléon. Przewidywał również przyłączenie do tej samej gminy drugiej części gminy Rosiers (sekcja B), części pozostałej gminy Roziers na północ od Combade, wokół wiosek Soumagnas i Lacour (około 1,58). km 2 ), czyniąc La Combade granicą pomiędzy dwoma miastami na całej swojej trasie. Widząc początkowy projekt, gmina Roziers-Saint-Georges zażądała, w ramach rekompensaty za tę podwójną stratę, przyłączenia do jej terytorium odcinka C, należącego do gminy Saint-Bonnet-la-Rivière (dziś Saint-Bonnet-Briance ), wokół wsi Combret. Niewątpliwie z powodu tej prośby tylko jedna z propozycji projektu została przyjęta. Enklawa A jest odwrócona od Roziers-Saint-Georges i przyłączona do Masléon rozporządzeniem z 5 marca 1833 r.
Kropka | Tożsamość | Etykieta | Jakość | |
---|---|---|---|---|
Marzec 1983 | sierpień 2018 | Jean-Claude Pateloup | ||
październik 2018 | Joe wampach | |||
Brakujące dane należy uzupełnić. |
W 2015 roku gmina, podobnie jak wszystkie gminy kantonu Châteauneuf-la-Forêt, zintegruje nowy kanton Eymoutiers, który obejmie również gminy obecnych kantonów Eymoutiers oraz Saint-Germain-les-Belles, gminę z tego z Nexon, Saint-Priest-Ligoure i jeden z Saint-Yrieix-la-Perche, Coussac-Bonneval.
Rozproszenie w 1833 roku enklawy obejmującej wioski Épied i Mondouhaut oraz jej przywiązanie do gminy Masléon zwiększyło populację gminy Roziers-Saint-Georges z 726 mieszkańców w 1831 roku do 668 w 1836 roku. od 1891 z 690 mieszkańcami. Swoje minimum osiągnęła 99 lat później, w 1990 roku, licząc 147 mieszkańców. Od tego czasu, pomimo spadku w 2010 roku, zaczyna się wzrost jego populacji.
Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są corocznie publikowane przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich są szacowane przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2005 roku.
W 2018 r. miasto miało 176 mieszkańców, co stanowi spadek o 3,83% w porównaniu do 2013 r. ( Haute-Vienne : -0,71%, Francja z wyłączeniem Majotty : + 2,36%).
1793 | 1800 | 1806 | 1821 | 1831 | 1836 | 1841 | 1846 | 1851 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
684 | 912 | 905 | 678 | 726 | 668 | 670 | 645 | 654 |
1856 | 1861 | 1866 | 1872 | 1876 | 1881 | 1886 | 1891 | 1896 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
645 | 625 | 624 | 632 | 622 | 633 | 672 | 690 | 688 |
1901 | 1906 | 1911 | 1921 | 1926 | 1931 | 1936 | 1946 | 1954 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
661 | 604 | 528 | 490 | 433 | 409 | 401 | 362 | 313 |
1962 | 1968 | 1975 | 1982 | 1990 | 1999 | 2005 | 2010 | 2015 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
270 | 240 | 200 | 167 | 147 | 153 | 189 | 187 | 183 |
2018 | - | - | - | - | - | - | - | - |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
176 | - | - | - | - | - | - | - | - |
Miasto posiada hodowle bydła, bawołów, owiec i kóz oraz koni i innych koniowatych.
Roziers-Saint-Georges posiada również firmę specjalizującą się w budownictwie i uprawie.
Kościół parafialny St. George pochodzącym z XII th wieku i która została zarejestrowana pod zabytków w listopadzie 1973 r .
Wewnątrz kościoła są szczególnie ceramiczny posąg Madonny z Dzieciątkiem i rzeźby drewnianej pozłacanej St. George XVII th century , pięć par świeczniki (ołtarz i pochodniami), mosiężne krzyż procesyjny z XIX th wieku , a Chrystusa w srebrze krzyż z końca XIX -tego wieku, monumentalny obraz gołębicy w chwale nad dużym bukietem kwiatów i różnych wazony, plantatorów i innych rzeźb.