Jouy-le-Moutier

Jouy-le-Moutier
Ratusz.
Herb
Administracja
Kraj	Francja
Region	Ile-de-France
Departament	Val d'Oise
Miasto	Pontoise
Międzywspólnotowość	Społeczność miejska Cergy-Pontoise
Mandat burmistrza	Hervé Florczak 2020 -2026
Kod pocztowy	95280
Wspólny kod	95323
Demografia
Miły	Jokasy
Ludność miejska	16 214 mieszk  . (2018 )
Gęstość	2353  inhab./km 2
Geografia
Informacje kontaktowe	49°01′00″ północ, 2°02′00″ wschód
Wysokość	35  m min. Maks. 21  m 175  m²
Powierzchnia	6,89  km 2
Rodzaj	Społeczność miejska
Jednostka miejska	Paryż ( przedmieście )
Obszar atrakcji	Paryż (gmina głównego bieguna)
Wybory
Oddziałowy	Kanton Cergy-2
Ustawodawczy	dziesiąty okręg wyborczy
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Île-de-France Jouy-le-Moutier Geolokalizacja na mapie: Val-d'Oise Jouy-le-Moutier Geolokalizacja na mapie: Francja Jouy-le-Moutier Geolokalizacja na mapie: Francja Jouy-le-Moutier
Znajomości
Stronie internetowej	jouylemoutier.fr

Jouy-le-Moutier jest francuski gmina znajduje się w dziale z Val-d'Oise , w regionie Île-de-France .

Jej mieszkańcy są nazywane przez Jocassiens .

Geografia

Lokalizacja i sąsiednie gminy

Jouy-le-Moutier znajduje się na prawym brzegu Oise , trzydzieści kilometrów na północny-zachód od Paryża . Miasto jest częścią nowego miasta w Cergy-Pontoise . Obejmuje, oprócz starej wioski i nowego miasta, wioski Vincourt, Glatigny, Jouy-la-Fontaine i Écancourt.

Miasto graniczy z Maurecourt , Vauréal , Neuville-sur-Oise , Triel-sur-Seine i Boisemont .

Gminy graniczące z Jouy-le-Moutier

Boisemont	Vaureal
		Neuville-sur-Oise
Triel-sur-Seine	Maurecourt

• Mapa miasta.
• Zagospodarowanie terenu

Trasy komunikacyjne i transport

Jouy le Moutier nie jest już obsługiwany przez żadną stację. Najbliższa stacja Jouy le Moutier jest to, że od Neuville-Université na linii A RER oraz na sieci Transilien Paris Saint-Lazare w SNCF .

Sieć STIVO obsługuje Jouy-le-Moutier:

• 34 : W kierunku Cergy - Le Haut   i w kierunku Neuville sur Oise    
• 48a48b : Od Vauréal les Toupets do Cergy – Prefektura   
• 48c: Od Ecancourt do Cergy - Prefektura   

Planowanie miasta

Typologia

Jouy-le-Moutier jest gminą miejską, ponieważ jest częścią gmin zwartych lub o średniej gęstości, w rozumieniu miejskiej siatki gęstości INSEE . Należy do miejskiej jednostki w Paryżu , a między resortowych aglomeracji obejmującej 411 gmin i 10,785,092 mieszkańców w 2017 roku, z którego jest podmiejska gmina .

Ponadto gmina jest częścią obszaru atrakcji Paryża , którego jest gminą głównego bieguna. Obszar ten obejmuje 1929 gmin.

Toponimia

Jouy jest poświadczone w zlatynizowanej formie Gaudiaci około 1116, następnie około 1151-1161, w 1220, następnie Joiacum , Joy w 1195 i Joi w 1269, czytamy w rozmiarach czarteru subskrypcji Andresiaco i Joiaco, ale także Valle Joiaci , Joyaco w 1482, potem Jouy-le-Moustier. Czasami nazywano ją Joui-sur-Oise .

Nazwa miasta pochodzi od bardzo popularnego gallo-rzymskiego * gaudiacu (zlatynizowanego na ogół w Gaudiacum , zob. Jouy , Gouy , Jaujac , Gaujac ), opartego na antroponimie Gaudius , pseudonim chrześcijański oparty na gaudium, gaudia > radość, po którym następuje przyrostek pochodzenia galijskiego -acum . Wyznacznik le-Moutier odnosi się do kościoła, Moutier które dokładnie oznacza „kościół” (pochodzący z monasterium , klasztor) w Starym francuskim .

Historia

Położone między masywem Hautil a Oise , terytorium Jocassian było okupowane od neolitu , o czym świadczy menhir z Jouy-la-Fontaine i kilka polerowanych kamiennych toporów znalezionych tu i ówdzie.

To miejsce jest wymieniona po raz pierwszy w XI -tego  wieku przez pisarza Hildeburge życia Gallardon, który żył za panowania Filipa I st . Była córką Hervé 1 st de Gallardon. Po założeniu szpitala w Ivry , na granicy diecezji Chartres i Evreux, uciekła z tego regionu z powodu wojen i przeszła na emeryturę wraz ze swoim synem Goellusem (Ascelin Goël) do ziemi w pobliżu wioski Joui położonej na ' Oise  : "  in confnio Gaudiaci Villae quoe est super Isaram  " . Następnie przeszła na emeryturę do opactwa Saint-Martin de Pontoise, a po jej śmierci ziemia Gaudiaci Villae na terytorium Joui została przekazana opactwu. Ta darowizna została potwierdzona około 1116 roku przez Ascelina Goëla, w którym Jouy nazywa się Gaudiaci

Zawsze XI th  century , między 1151 i 1161, kartulariusz z opactwa Saint-Martin de Pontoise zdobyłem status twierdzy w Val de Jouy Roberta de Liancourt i jego spadkobierców. Val de Jouy nosi nazwę Valle Gaudiaci

Byk z Calixte II następnie od Innocentego II , wskazuje, że istota religijna w Jouy mają ani kościół, ani klasztor.

Powszechnie przyjmuje się, że parafia Jouy została utworzona przez rozczłonkowanie parafii Andrésy w 1252 r. ze względu na wielkość terytorium. Jednak Jean Lebeuf myśleć, że rozczłonkowanie jest znacznie starszy i pochodzi z co najmniej IX th - X th  stulecia . Sama parafia Lieux została utworzona około 1253 roku z części parafii Jouy ze względu na rosnącą populację winorośli.

Parafia, która zależy od Baliwatem i zwyczaju w Senlis , jest całkowicie rolniczy, cały teren jest w winorośli , ziemi i łąk . Wioski i przepaść Jouy były liczne; Jouy-la-Fontaine, Vincourt, la Seaule, Vallée d'Orvilliers, Ecancourt, gdzie znajdowały się dwa domy Triel , Petite-belle-Fontaine, Grande-belle-Fontaine i Glatigny

Na początku XII -tego  wieku mnisi z klasztoru Saint-Martin-des-Champs miał w Jouy Dolinie orka , a sto i gospodarze, które zostały nadane im przez mnicha imieniem Berenger za zgodą Osmond Chaumont, Pana Chaumont i Zamknij. Jouy była wówczas jedną z trzech parafii należących do diecezji paryskiej , dekanatu Montmorency , położonego poza Oise , przy czym dwie pozostałe to Andrésy i Lieux .

W cystersów z opactwa Saint-Martin de Pontoise i Notre-Dame-du-Val w Meriel własnością winnice w Jouy od XII th  wieku . Ten ostatni był właścicielem od 1263 r. części twierdzy Gaignons lub Vengnions podarowanej przez dziedzica Gérauda de Joy, w 1318 r. kupił winnicę znajdującą się na tej warowni i winorośl w Coudray. Nie było jeszcze XIII th  century kilka twierdze należące do króla w Dolinie Radości która obejmowała przysiółka lokalizacje . W parafii Jouy, na terenie przysiółka Jouy-la-Fontaine, znajdowało się lenno zwane lennem pre du Buc, które należało do hrabiny Conti. Jednak był to rozdział z Notre-Dame de Paris , który posiadał większość terytorium i który był panem Jouy do rewolucji . Uprawiana przez małych winiarzy winorośl produkowała kwaśne wino, ginglet, sprzedawane głównie miejscowym kabareterom oraz w Pontoise .

Konkurencja ze strony win Midi XIX th  century Dzięki kolejowej , uprawy winorośli i spada szybko ustępuje upraw owocowych, które żywią Paryż . Sady i ogrody warzywne mnożą się i zasilają Halles de Paris.

15 sierpnia 1875 rburza spowodowała wielkie zniszczenia w Neuville i zdewastowała Jouy-le-Moutier, Vauréal , Boisemont , Courdimanche , Osny , Cergy , Puiseux i Pontoise .

Typowa wieś rolnictwo ... Aż do XIX -tego  wieku , Jouy to mała wieś typowe Vexin . Siedlisko jest tam skupione w szeregu małych wiosek, ustawionych wzdłuż rzeki Oise i oddzielonych przestrzeniami rolniczymi. Stare i ciasne siedlisko z otoczonymi murem ogrodami i różnymi kształtami. Jedne to domy winiarzy, inne mieszczańskie rezydencje otoczone parkiem lub kamienne zagrody z zamkniętymi dziedzińcami. Należy pamiętać, że w tym czasie działalność w Jouy była głównie rolnicza.

Miasto zostało radykalnie od jego integracji z nowego miasta w Cergy-Pontoise , The11 sierpnia 1972 r., co znacznie zmieniło jego fizjonomię. Populacja wzrosła następnie z 1200 do 10 000 mieszkańców w niecałe pięć lat.

Jouy żył w ten sposób do 1975 roku. W przededniu budowy nowego miasta liczyło jeszcze tylko 1142 mieszkańców.

W grudzień 1978pierwsi „nowi” mieszkańcy, pionierzy, jak ich nazywają, zaczęli się osiedlać. Ponad ćwierć wieku później miasto bardzo się zmieniło. Dziś Jocassienów liczy ponad 18 tysięcy, a wieś stała się dzielnicą większego miasta. Ale ten boom nie zlikwidował ani przeszłości, ani środowiska wiejskiego. Jeśli dzisiaj możemy jeszcze odkrywać historię wsi, to dlatego, że zachowano i wzbogacono stare budynki.

Polityka i administracja

Załączniki administracyjne i wyborcze

Załączniki administracyjne

Przed ustawą z 10 lipca 1964 miasto było częścią departamentu Seine-et-Oise . Reorganizacja regionie paryskim w 1964 roku sprawiły, że miasto należy teraz do departamentu Val-d'Oise i jego Okręg Pontoise po skutecznego przeniesienia administracyjnego1 st styczeń 1968.

Od 1793 do 1976 roku była częścią kantonu Pontoise de Seine-et-Oise, a następnie Val-d'Oise, w roku, w którym została przyłączona do kantonu Cergy . W 1985 r. interweniuje nowy podział i gmina integruje kanton Hautil . W ramach redystrybucji kantonów z 2014 r. we Francji ten terytorialny okręg administracyjny zniknął, a kanton jest jedynie okręgiem wyborczym.

Miasto jest częścią jurysdykcji o władzę , w pierwszej instancji , jak i handlu z Pontoise .

Połączenia wyborcze

Do wyborów wydziałowych , miasto było częścią tego kantonu Cergy-2 od 2014 roku

Do wyboru deputowanych jest częścią dziesiątego okręgu wyborczego Val-d'Oise .

Międzywspólnotowość

Miasto znajduje się w nowym mieście Cergy-Pontoise, założonym w 1970 r. przez wspólnotowy związek planowania (SCA), a następnie w 1984 r. przez nowy związek aglomeracyjny (SAN) utworzony w 1984 r.

Zakończony rozwój nowego miasta przekształcił się w 2004 roku w gminę aglomeracyjną , która przyjęła nazwę Cergy-Pontoise Aglomeration Community i której członkiem jest obecnie Saint-Ouen-l'Aumône.

Trendy i wyniki polityki

Historia wyborów samorządowych

• Wybory 1971 (2 tury):
  • ( 1 st  runda) Zarejestrowana 643 - Wstrzymało 16,6% - Wziął 524 - Treheux Lista 117 głosów - Thiberville Lista 199 głosów - Ajoux Lista 246 głosów
  • ( 2 th  runda) zarejestrowanych 643 - Wstrzymało 18,5% - wyraziło 518 - Lista Thiberville 226 głosów (2) - Lista wybranych Ajoux 263 głosów (11 wybrany)

• Wybory uzupełniające z 1975 r. (1 tura):
  Wybory zostały spowodowane zbiorową rezygnacją rady miejskiej, przegłosowanej 17 grudnia 1974 r. w proteście przeciwko rozbudowie nowego miasta na terenie Jouy-le-Moutier (ZAC de Hautil).

Zarejestrowanych 747 - Wstrzymujących się 32,9% - Wyrażonych 469 - Lista Ajoux 442 głosy (13 wybranych)

• Wybory 1977 (1 tura):
  zarejestrowanych 809 - Wstrzymało się 19,8% - Głosowało 628 - Ajoux List 223 głosy (0 wybranych) - Lainé List 384 głosy (13 wybranych)

• 1983 Wybory (1 tura):
  Zarejestrowanych 3173 - Wstrzymało się 18,0% - Obsada 2530 - Lainé List 1564 głosów 61,82% - Cardona List 966 głosów 38,18%

• Wybory 1989 (1 tura)
  Zarejestrowanych 6.314 - Wstrzymujących się 29,6% - Oddanych 4.257 - Lainé List 2.322 głosów 54,55% - Canque List 1.935 głosów 45,45%

• '' 1995 Wybory (1 tura):
  Zarejestrowanych 8367 - Wstrzymało się 36,13% - Głosowało 5 146 - Láíné List 3415 głosów 66,36% - Bringuier List 1731 głosów 33,64%

• Wybory 2001 (1 tura):
  Zarejestrowanych 8883 - Wstrzymało się 40,35% - Głosowało 5059 - Lainé List 2869 głosów 56,71% - Mathonnat List 1292 głosy 25,54% - Bringuier List 898 głosów 17,75%

• Wybory 2008 (1 tura):
  Zarejestrowanych 10 912 - Wstrzymało się 43,98% - Głosowało 5946 - Marsac List 3068 głosów 51,60% - Lainé List 2878 głosów 48,40%

• Wybory 2014 (2 tury):
  • ( 2 th  runda): Wstrzymanie się od głosu 41,50% zarejestrowanych wyborców - Lista Jean-Christophe Veyrine (. D. Div) 3350 głosów (54,46%) - Lista Gilbert Marsac (ustępujący burmistrz, G. Union) 2801 głosowe (45.54%)

• Wybory 2020 (2 tury):
  • ( 1 st  rundę): Wstrzymanie się od głosu 57,62% zarejestrowanych - Lista Hervé Florczak (strefa C) 1.948 głosów (43,72% oddanych głosów) - Lista Jean-Christophe Veyrine (ustępujący burmistrz, strefa C) 1,736 głosów (38.96% ) - Gérard Januario Lista (Div. G.: LFI, EELV) 697 głosów (15,64%) - Lista Christophe Flaux (Ext. G./LO) 75 głosów, 1,68%
  • ( 2 e  obrót); Wstrzymujących się 53,64% zarejestrowanych - List Hervé Florczak (Dz. C.) 2 383 (48,34% oddanych głosów) - List Jean-Christophe Veyrine (ustępujący burmistrz, Dyw. C.) 2 032 głosy (41,22%) - List Gérard Januario (Dz. C.) G.) 515 głosów (10,45%)

Lista burmistrzów

Lista kolejnych burmistrzów

Kropka		Tożsamość	Etykieta	Jakość
Brakujące dane należy uzupełnić.
Marzec 1965	Marzec 1971	Oktawa Treheux	SE
Marzec 1971	Marzec 1977	Georges ajoux	SE
Marzec 1977	kwiecień 2008	Gabriel Lainé	UDF - CDS, a następnie DVD	Dyrektor firmy Radny generalny Hautil (1994 → 2001) Wiceprzewodniczący rady generalnej Val-d'Oise (1998 → 2001)
Marzec 2008	marzec 2014	Gilbert Marsac	PS	Emerytowany wiceprezes CA Cergy-Pontoise (2008 → 2014)
kwiecień 2014	lipiec 2020	Jean-Christophe Veyrine	płyta DVD	Dyrektor ds. systemów informatycznych Wiceprezes CA Cergy-Pontoise (2014 → 2020)
lipiec 2020	W toku (stan na 10 lipca 2020 r.)	Herve Florczak	DVG	Policjant Wiceprezes CA Cergy-Pontoise (2020 →)

Polityka zrównoważonego rozwoju

Miasto rozpoczęło politykę zrównoważonego rozwoju , uruchamiając w 2003 r. inicjatywę Agendy 21 .

Bliźniacze

•  Bornheim  ( Niemcy ) (wymiany studenckie z kolegium Henri-Guillaumet).

Ludność i społeczeństwo

Demografia

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis jest obecnie oparty na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów gminy przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących ponad 10 000 mieszkańców spisy ludności odbywają się co roku po przeprowadzeniu badania próby adresów reprezentujących 8% ich mieszkań, w przeciwieństwie do innych gmin, w których co roku przeprowadza się prawdziwy spis.

W 2018 r. miasto liczyło 16 214 mieszkańców, co oznacza spadek o 0,53% w porównaniu do 2013 r. ( Val-d'Oise  : + 3,67%  , Francja z wyłączeniem Majotty : + 2,36%).

Ewolucja populacji   [  edytuj  ]

1793	1800	1806	1821	1831	1836	1841	1846	1851
919	842	794	762	779	776	790	772	728

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (1)

1856	1861	1866	1872	1876	1881	1886	1891	1896
732	766	713	697	676	627	671	669	688

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)

1901	1906	1911	1921	1926	1931	1936	1946	1954
731	726	711	632	721	751	717	678	767

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)

1962	1968	1975	1982	1990	1999	2006	2011	2016
954	1 107	1204	6 557	16 910	17 804	17 102	16 376	16 044

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (4)

2018	-	-	-	-	-	-	-	-
16 214	-	-	-	-	-	-	-	-

Od 1962 do 1999: ludność bez podwójnego liczenia  ; dla następujących dat: ludność gminna .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego

W 1999 roku było to 515 th  miasto w rankingu gmin we Francji z największą liczbą mieszkańców, z 51,0% kobiet i 49,0% mężczyzn.

Edukacja

Siedem grup szkolnych (przedszkola i elementarna), trzy szkoły podstawowe, dwie licea, prywatne liceum, liceum publiczne, ośrodek zawodowo-szkoleniowy , A w szczególności:.

• Liceum Notre-Dame-de-la-Compassion Elisabeth Molé  ( fr )

Obiekty kulturalne

Miasto posiada centrum kulturalne skupiające różne działania. Jest sala widowiskowa, studio nagrań: Nautilus. Możesz także znaleźć bibliotekę dla wszystkich grup wiekowych.

Życie społecznośći

43 stowarzyszenia rekreacyjne, 52 stowarzyszenia sąsiedzkie i ASL, 18 różnych stowarzyszeń .

La Boite à Chansons , chór z Jouy le Moutier od 1987 roku, występuje głównie w mieście, ale także na prowincji i za granicą w Anglii i Niemczech. Na swoje koncerty otrzymywała zaprzyjaźnione chóry. wlipiec 2015, gościł chór z Quebecu. wlipiec 2017 Z kolei La Boite à Chansons pojedzie do Trois Rivières (Quebec) na spotkanie z chórem Choir du Roi.

Gospodarka

• IEU (Instytut Środowiska Miejskiego) Izby Handlowo-Przemysłowej Versailles-Val-d'Oise-Yvelines .

Lokalna kultura i dziedzictwo

Miejsca i zabytki

Jouy-le-Moutier posiada na swoim terenie dwa zabytki :

• Kościół Narodzenia Najświętszej Marii Panny , Grande-Rue (uznany za zabytek na mocy dekretu z11 grudnia 1912 r.):

To wynika z czterech głównych kampanii odrębne budowlanych XII p  wieku, podczas pierwszej połowy XIII p  wieku, w drugiej połowie tego samego wieku, podczas XVI -tego  wieku. Kościół ma klasyczny plan krzyża i składa się z nawy o trzech przęsłach z nawami bocznymi  ; nie- wystający Transept  ; chór z płaskiej absydzie z dwóch bocznych przejściami  ; centralny dzwonnica wznoszący się nad skrzyżowaniu transeptu i dużym ganku w przedniej części północnej nawy. Dzwonnica jest najważniejszym zachowanym elementem rzymskim . Wyróżnia go dwie podobne podłogi, przeszyte z każdej strony dwoma wąskimi podwójnymi kloszami . W półkoliste arkady są ograniczone przez kolumn z literami wyryte w liściach, a zwieńczony archiwolt opartymi na tym samym typie kolumny, jeden w środku jest wspólny dla obu archiwolt. Dodatkowo każda ściana dzwonnicy jest także flankowana przez dwie kolumny (proste szyby bez kapiteli na piętrze), do których dostawiane są kolumny przy każdym z czterech narożników dzwonnicy. Iglica jest ośmiokątna kamienna piramida ozdobione skalach. Flankuje ją na rogach cztery stożkowate sterczyny . Chór gotycki datowany jest na lata 1220-1240 i stanowi jednorodną całość z nawami bocznymi, a pierwotnie także z szelkami . Oprócz dużego szklanego dachu absydy, otwory są nadal prostymi lancetami flankowanymi przez kolumny, w trzecim punkcie z wyjątkiem wysokich okien prezbiterium, które są półkoliste i w dużej mierze przesłonięte daszkami naw bocznych. Rzadko spotykane są również zastrzały transeptu, nakryte również dachami jednospadowymi, co pozwoliło nie zasłaniać pierwszego piętra dzwonnicy. Podczas drugiej połowy XIII th  wiecznym budynku naw nowy wymienić romański nawę, która pozostaje jedynie na zachód przód. Nawa był zrobiony po raz drugi do XVI th  century, utrzymując tylko ściany zewnętrzne, północno portal z ganku jest zbudowany i transept jest również. Nawa oświetlona jest bocznie trzema łukowymi arkadami, dwukrotnie szerszymi niż wysokimi, z ekstrawaganckim maswerkiem . Fasada zachodnia posiada duży portal dla nawy głównej i mały portal dla nawy południowej, do którego dostęp znajduje się około metr wyżej. Oba są w trzecim punkcie; małe daty portal powrotem do XIII th  century jak również podnóża przed ścianach naw; i wielkie pozostałości brama XII p  wieku od siebie kolumn redone XVI th  wieku, gdy ostrogi odpowiadający nawa dodano. Kapitele kolumn portalu centralnego są wyrzeźbione w liściach akantu i podtrzymują potrójną archiwoltę; błona bębenkowa jest nagi. Ten centralny portal jest zwieńczony ekstrawagancką zatoką z dwoma lancetami z głowami w kształcie koniczyny. Początek fasadach naw są dwa krótkie występy do wsporników rzeźbione maski, które przeżyły pracę XVI th wieku.

• Grande Pierre de Jouy  : menhir usytuowany w miejscu o nazwie Wielki Kamień (zabytek dekretem 1976) Pomiar 2,55  m 3  m , to megalith w piaskowca została odkryta przez archeologów w 1874 roku
  już stromo nachylonej w tym czasie, ponieważ ma menhir całkowicie spadł i dlatego nie jest już rozpoznawalny jako taki. Zabytek nie jest objęty żadną konserwacją, a jego lokalizacja nie jest oznaczona znakiem ani oznaczeniami.

Możemy również wskazać:

• Most Oise powiedział Neuville, RD 48: Na początku XX th  stulecie zawieszenie most został zbudowany między Neuville i Jouy. Most ten zastąpił połączenie promowe między gminami. Na początku II wojny światowej wybudowano nowy most w miejsce poprzedniego, ale został on wysadzony kilka miesięcy później, gdy wybuchły działania wojenne. Nowy most identyczny jak poprzedni został przebudowany w 1974 roku
• Calvaire de Vincourt, rue de Maurecourt: charakterystyczny dla środowiska wiejskiego krzyż z kutego żelaza jest zamontowany na niedawnym małym cokole, który z kolei spoczywa na dużym, znacznie starszym cokole.
• Były CGB "Vincourt-Neuville" stacja , Chemin des Miettes: Stacja ta była obsługiwana przez lokalną kolej procentowej z Pontoise do Poissy z Compagnie des Chemin de fer de grande banlieue (CGB) działa między 1912 i 1948 , z korespondencji dla Magny -en-Vexin w Sagy. Wszystkie stacje na linii wyposażone są w tego samego typu budynki pasażerskie z kamienia młyńskiego , z przylegającą do nich halą towarową. Chemin des Miettes to nic innego jak stara trasa linii kolejowej, przekształcona w ścieżkę rowerową i promenadę z centrum Jouy-le-Moutier do Cergy.
• Krzyż cmentarny, na cmentarzu, Grande-Rue: Sam krzyż nie ma znaczenia, ale podstawa jest szczególnie naznaczona śladami czasu i wpływem złej pogody, co wskazuje na jego wiek. Cmentarz krzyż służy jako pomnik nagrobny dla dwóch kapłanów Jouy-le-Moutier w XIX th  wieku.
• Wash-house fontanny Benite, rue de la Fontaine-Bénite: duży zadaszony domu prania w przedsionku , z prostokątnym basenie na otwartym niebem w jego centrum. Podobnie jak w innych umywalniach w mieście, strona otwarta na ulicę ma pozorną ramę szczególnego układu, z belkami tworzącymi krzyże św. Andrzeja jednocześnie arkadami nad otworami.
• Hall Szkoła, 56 High Street: Od 1865 roku, ratusz z dwóch pomieszczeń szkoły, jeden dla chłopców i jeden dla dziewcząt, są w tym samym miejscu, osłoniętym w domu późno -XVIII th  century . W 1900 roku budynek ten wydawał się zrujnowany i bardzo mały jak na liczbę dzieci uczęszczających do szkoły. Miasto zdecydowało się wówczas na przebudowę ratusza-szkoły typu klasycznego, z kamienia i cegły. Tak narodził się obecny ratusz. Wokół centralnego korytarza na parterze rozmieszczone są szkoły dla dziewcząt i chłopców, każda z placem zabaw, dziedzińcem i pomieszczeniami dla nauczycieli. Pomieszczenia miejskie znajdują się na piętrze.
• Teatr Saint-Vincent, Grande-Rue (RD 55): Zbudowany w 1811 roku, częściowo zniszczony przez pożar w 1866 roku i całkowicie odrestaurowany przez Beaux Arts de Paris w 1992 roku, może pomieścić do 120 osób. Ten wspaniały „barokowy” włoski teatr charakteryzuje się kolorowymi malowidłami ściennymi, starym balkonem, dębowym parkietem, sceną i centralnym żyrandolem. To miejsce wyjątkowe w skali regionu. Stosowany do wszystkich wydarzeń w Jouy-le-Moutier, została nieco zapomniana z narodzin nowego miasta w Cergy-Pontoise, z których Jouy-le-Moutier jest częścią. Dziś jest wiele wieczorów kawiarniano-teatralnych i muzycznych, balów, wesel itp.
• Stara studnia w ogrodzie Lapresté, między kościołem a Chemin des Miettes: Tradycyjna studnia regionu, odrestaurowana w ramach rozwoju ogrodu publicznego.
• Dawny wiadukt kolejowy , rue de la Vallée: Ten trzyłukowy wiadukt należał do wspomnianej powyżej linii CGB z Poissy do Pontoise, która tutaj stała się ścieżką linii, którą można spacerować lub przejeżdżać rowerem.
• Zadaszona umywalnia, 21 ter Grande-rue: Ta umywalnia znajduje się trochę z dala od ulicy. Można się do niego dostać krótką trawiastą ścieżką, ale także schodami z publicznego ogrodu obok.
• Lavoir de Jouy La Fontaine uliczne Blanchards: Pochodzi z pierwszej połowy XIX th  wieku i jest ściśle identyczny praniu wieczne Benite (patrz wyżej). Bez ilustracji .
• Zamek Ecancourt, w małej wiosce o tej samej nazwie zbudowany pod koniec XIX -go  wieku zamek należał do generała Ecancourt Bassot Leon (1841/17) wojskowej, astronom, geograf, członek Instytutu, dowódca Legii Honorowej, wiceprezes -Prezes Bureau des Longitudes i Towarzystwa Geograficznego. Zamek jest obecnie wykorzystywany jako ośrodek szkoleniowy dla firmy Veolia . Bez ilustracji .
• Ferme d'Écancourt, w wiosce o tej samej nazwie, rue de la Roche: Farma charakterystyczna dla francuskiego Vexin zorganizowana wokół prostokątnego dziedzińca, z ośmiokątnym gołębnikiem w rogu. Po zakończeniu komercyjnej eksploatacji gospodarstwo zostało zrehabilitowane przez wolontariuszy i przekształcone w gospodarstwo edukacyjne . Programy edukacyjne skierowane są głównie do dzieci w wieku przedszkolnym i podstawowym. Gospodarstwo jest również otwarte na wizyty dla rodzin lub gości indywidualnych, ale kontakt ze zwierzętami i udział w zajęciach nie jest w tym kontekście możliwy.

• Duży Pierre de Jouy.

• Most Neuville.

• Kalwaria Vincourt.

• Dawna stacja CGB.

• Krzyż cmentarny.

• Lavoir fontanny Bénite.

• Pralnia Jouy-la-Fontaine.

• Umyć dom w centrum miasta.

• Teatr św.

• Stara studnia.

• Stary wiadukt kolejowy.

• Farma Écancourt.

Jouy-le-Moutier w kinie i telewizji

• Schody kościoła i ratusza Jouy-le-Moutier pojawiają się w filmie ulotnie. Siódme towarzystwo znaleźliśmy, gdy Niemcy szukali zakwaterowania dla swoich więźniów (przed przybyciem do zamku).
• Pieśniarz (chór Jouy-le-Moutier) uczestniczył (śpiew i figuracja) w filmie Séraphine .

Osobowości związane z gminą

• Théophile Alexandre Steinlen (1859-1923), malarz, mieszkał i pracował w Jouy-le-Moutier.
• Raoul Auger (1904-1991), francuski ilustrator i projektant, działający również pod pseudonimem J.-P. Ariel, Beauchampois od 1946 r., wykonał herb miasta.
• Pascal Jules (1961-1987), zawodowy kolarz, mieszkał w wiosce Glatigny.
• Grupa pieśni Ogres de Barback mieszkała na rue de l'Épinette w dzieciństwie i młodości.
• André Eve (1931-2015), słynny hodowca róż, urodził się w Jouy-le-moutier.

Heraldyka

Ramiona Jouy-le-Moutier są ozdobione w następujący sposób: Partia, 1 st , błękit i złoto kościół ażurowy zestaw piasek murze na zacisznym tarasie Vert; do 2 e , leje srebrna ażurowa dzwonnica piaskowa również postawiona na zacisznym tarasie Vert; naczelny wiązka złota, odciskana na partyturze; w punkcie, fale srebra, poruszające się z lazurowej równiny. I w ogóle odtłuczenie lipy Vert ze złotym pniem. Tarcza zwieńczona koroną ścienną, wsparta gałęzią dębu na prawoskrętnym, laurowym na złowrogim. (nie pokazano tutaj) Motto: Radość jest nasza...

Zobacz również

Bibliografia

• Évelyne Demory-Dupré, Jouy-le-Moutier: dziedzictwo w czasie , Cergy-Pontoise, Éditions du Valhermeil,2004, 95  s. ( ISBN  2-913328-58-X )

Powiązane artykuły

• Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny z Jouy-le-Moutier
• Cergy-Pontoise
• francuski
• Sieć autobusowa STIVO
• Lista gmin w Val-d'Oise
• Lista filmów nakręconych w Val-d'Oise

Linki zewnętrzne

• Strona Ratusza

Uwagi i referencje

Uwagi

1. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gmin wiejskich i miejskich opublikowanym w listopadzie 2020 r., zgodnie z nową definicją wsi, zwalidowaną na14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
2. Pojęcie obszaru atrakcyjności miast zastąpiło m.inpaździernik 2020, obszaru miejskiego , aby umożliwić spójne porównania z innymi krajami Unii Europejskiej .
3. Zgodnie z konwencją w Wikipedii zachowano zasadę wyświetlania w tabeli spisu i na wykresie, dla legalnych populacji po 1999 r., tylko populacji odpowiadających wyczerpującemu badaniu spisowemu dla gmin poniżej 10 000 mieszkańców, oraz że populacje lata 2006, 2011, 2016 itd. dla gmin powyżej 10 000 mieszkańców, a także ostatnią legalną populację opublikowaną przez INSEE dla wszystkich gmin.
4. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.

Bibliografia

1. „  Typologia miejska/wiejska  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja: 6 kwietnia 2021 r . ) .
2. "  miejska gmina - definicja  " , na tej stronie INSEE (konsultacje na 6 kwietnia 2021 ) .
3. „  Zrozumienie siatki gęstości  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 6 kwietnia 2021 r . ) .
4. „  Paris Urban Unit 2020  ” , na https://www.insee.fr/ (dostęp 6 kwietnia 2021 ) .
5. "  Baza jednostek miejskich 2020  " , na www.insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 6 kwietnia 2021 r . ) .
6. Vianney Costemalle, „  Zawsze więcej mieszkańców w jednostkach miejskich  ” , na stronie Narodowego Instytutu Statystyki i Studiów Ekonomicznych ,21 października 2020 r.(dostęp 6 kwietnia 2021 r . ) .
7. „  Wykaz gmin wchodzących w skład zlewiska Paryża  ” , na stronie Narodowego Instytutu Statystyki i Studiów Ekonomicznych (zamieszczone w dniu 6 kwietnia 2021 r . ) .
8. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w zlewni miasta  ” , na terenie Narodowy Instytut Statystyki i Studiów Ekonomicznych ,21 października 2020 r.(dostęp 6 kwietnia 2021 r . ) .
9. Ascelin Goel potwierdza dar ceaulle de Jouy le Moutier wykonane na St Martin przez matkę Hildeburge.
10. dawstwa lenno w Val de Jouy, Robert de Liancourt i jego spadkobierców.
11. Hippolyte Cocheris, Stare nazwy gmin Seine-et-Oise , 1874, praca umieścić w Internecie przez Corpus Etampois .
12. Historia miasta i całej diecezji paryskiej tom 2
13. Albert Dauzat i Charles Rostaing , Słownik etymologiczny nazw miejscowości we Francji , Paryżu, Librairie Guénégaud,1979( ISBN  2-85023-076-6 ) , s.  313a pod Gaugeac.
14. Albert Dauzat i Charles Rostaing, op.
15. Strona internetowa CNrtl: etymologia słowa „moutier”
16. Władcy Lèves i Gallardon
17. Triel należała do wikariatu diecezji Rouen w Pontoise
18. Panowanie Chaumont – en – Vexin
19. Skarb genealogiczny, czyli wyciągi ze starych tytułów
20. Prawo n O  64-707 z 10 lipca 1964 r reorganizacji obszaru Paryża , JORF n o  162 z 12 lipca 1964, str.  6204-6209, faksymile na temat Legifrance .
21. ze wsi Cassini do gmin dzisiaj na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
22. Siedziba Rady Generalnej - Administracja Val-d'Oise
23. Ministerstwo Sprawiedliwości – Departamentalna Rada Dostępu do Prawa Val-d'Oise
24. „  Jouy-le-Moutier 95280  ” , Wyniki gminy 2020 , na https://www.lemonde.fr (dostęp 13 lipca 2020 r . ) .
25. Christophe Lefevre i Sebastien Nieto, „  Miejski: Gilbert Marsac chce potwierdzić w Jouy-le-Moutier: Outsider w 2008 roku, ale niespodziewany zwycięzca Gabriel Lainé (Nowe Centrum), na miejscu od trzydziestu jeden lat, ustępujący burmistrz (PS ) trwa drugą kadencję. Ale musi zmierzyć się z trzema listami  ”, Le Parisien , wydanie Val-d'Oise ,9 lipca 2020 r.( przeczytaj online , skonsultowano 13 lipca 2020 r. ) „Wybrany w 2008 roku ku zaskoczeniu wszystkich, po trzydziestu jeden latach rządów Gabriela Lainé (Nowe Centrum), Gilbert Marsac zamierza utrzymać miejsce zdobyte różnicą 190 głosów. Bo od czasu wyboru Socjalista czuje się swobodnie w stroju burmistrza” .
26. „  Jean-Christophe Veyrine, nadzieja prawicy: ten 46-letni mężczyzna będzie kandydatem w wyborach samorządowych 2014 pod szyldem Ump  ”, La Gazette du Val-d'Oise ,5 lipca 2013 r.( przeczytaj online , skonsultowano 13 lipca 2020 r. ).
27. Julie Ménard, „  Jouy-le-Moutier: trzej kandydaci na fotel burmistrza: Podczas gdy ustępujący burmistrz (DVD) ubiega się o drugą kadencję, przedstawiane są przeciwko niemu dwie listy: jedna z centrolewicy, druga łącząca skrajną lewicę i ekologów  ”, Le Parisien , wydanie Val-d'Oise ,3 stycznia 2020( przeczytaj online , skonsultowano 13 lipca 2020 r. ).
28. Jérôme Cavaretta, „  Municipal 2020. Jouy-le-Moutier: Jean-Christophe Veyrine chce dokończyć pracę: Ustępujący burmistrz (dvd) Jouy-le-Moutier (Val-d'Oise) poszukuje drugiej kadencji w marcu . Mogłaby skorzystać ze wsparcia Republiki En Marche  ”, La Gazette du Val-d'Oise ,9 lipca 2020 r.( przeczytaj online , skonsultowano 13 lipca 2020 r. ) „Mając 53 lata, Jean-Christophe Veyrine, burmistrz (dvd) Jouy-le-Moutier (Val-d'Oise), będzie starał się o drugą kadencję w marcu 2020 r. na czele „otwartej i rajdowej” listy odnowionej w obu trzecie i odmłodzone ” .
29. Julie Ménard, „  Miejska w Jouy-le-Moutier: Hervé Florczak przewyższa ustępującego burmistrza: Nowy w polityce kandydat zdobył 43,71% w pierwszej turze, wobec 38,95% dla Jean-Christophe Veyrine'a. Wielkim zwycięzcą wieczoru pozostaje absencja  ”, Le Parisien , wydanie Val-d'Oise ,13 grudnia 2019 r.( przeczytaj online , skonsultowano 13 lipca 2020 r. ).
30. Jérôme Cavaretta, „  Miejski 2020 w Jouy-le-Moutier. Pierwszy dla Hervé Florczaka: Prowadzący w pierwszej rundzie, Hervé Florczak (dvg) potwierdził w niedzielę 28 czerwca. Uzyskał 48,33% głosów i wyprzedził o siedem punktów Jean-Christophe'a Veyrine'a (dvd)  ”, La Gazette du Val-d'Oise ,2 lipca 2020 r.( przeczytaj online , skonsultowano 13 lipca 2020 r. ) „Klątwa ustępującego burmistrza uderzyła ponownie w Jouy-le-Moutier (Val-d'Oise). Druga tura wyborów samorządowych w 2020 roku potwierdziła tendencję Jocassiana, że ​​od 2008 roku żadnemu ustępującemu burmistrzowi nie udało się wznowić. Po pokonanym w 2008 roku po pięciu kadencjach Gabrielu Lainé (Udf), pokonanym w 2014 roku Gilbertowi Marsac (Ps), tym razem to Jean-Christophe Veyrine (dvd) nie oparł się werdyktowi urny wyborczej. Sześć lat, a potem odchodzi, jak jego poprzednik” .
31. Wywiad z Gabrielem Lainé w 1972 r., rolnikiem i zastępcą burmistrza
32. Julie Ménard, „  Miejska w Jouy-le-Moutier: Hervé Florczak, burmistrz-policja i już popularny: Chociaż nigdy nie zasiadał w radzie miejskiej, ten policjant podbił mieszkańców podczas kampanii, ze szkodą dla ustępującego burmistrza  ”, Le Parisien , wydanie Val-d'Oise ,1 st lipca 2020( przeczytaj online , skonsultowano 13 lipca 2020 r. ) „Hervé Florczak, który broni wartości centrolewicowych, uzyskał 48,33% głosów (...) Pomimo silnej obecności w sieciach społecznościowych podczas kryzysu zdrowotnego, Jean-Christophe Veyrine (DVD) nie skorzystał zatem z premii za odejście. Traci mandat z 41,21% głosów” .
33. ARKUSZ | Agenda 21 Territoires - Jouy-le-Moutier , konsultowana 26 października 2017 r.
34. Organizacja spisu na insee.fr .
35. Insee — Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
36. „  Narodziny Najświętszej Maryi Panny  ” , o Groupement paroissial de l'Hautil (konsultacja 8 września 2013 r . ) .
37. "  Kościół Notre-Dame-de-la-Nativite-Saint-Leu  " , zawiadomienie n o  PA00080098, bazy Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury .
38. Bernhard Duhamel , Przewodnik po kościołach francuskiego Vexin: Jouy-le-Moutier , Paryż, Éditions du Valhermeil,1988, 344  s. ( ISBN  2-905684-23-2 ) , s.  192-195.
39. Véronique Daver i Hautem Bali , „  Dziedzictwo gmin Val-d'Oise: Jouy-le-Moutier  ”, Collection Le Patrimoine des Communes de France , Paris, Flohic Éditions, tom.  JA,Październik 1999, s.  364-367 ( ISBN  2-84234-056-6 ).
40. "  Menhir  " , zawiadomienie n o  PA00080099, baza Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury .
41. Most Neuville-sur-Oise na Structurae ..
42. Strona internetowa teatru Saint-Vincent
43. „  Campus Veolia Environnement  ” na temat Veolia Environnement (konsultacja: 7 listopada 2012 r . ) .
44. „  Farma Ecancourt (oficjalna strona)  ” (dostęp 7 listopada 2012 r . ) .
45. filmowania lokalizacje dla 7 th  firmy .
46. [PDF] Komitet Turystyki i Wypoczynku Val-d'Oise , Val-d'Oise: kraina filmowania ( czytaj online ) , s.  53.