Chaumont-en-Vexin

Chaumont-en-Vexin
Kościół Saint-Jean-Baptiste.
Administracja
Kraj	Francja
Region	Hauts-de-France
Departament	Oise
Miasto	Beauvais
Międzyspołeczność	Wspólnota gmin Vexin-Thelle ( siedziba główna )
Mandat burmistrza	Emmanuelle Lamarque 2020 -2.026
Kod pocztowy	60240
Kod wspólny	60143
Demografia
Miły	Chaumontois
Ludność miejska	3305  mieszk. (2018 )
Gęstość	178  mieszk./km 2
Geografia
Informacje kontaktowe	49 ° 16 ′ 06 ″ na północ, 1 ° 53 ′ 23 ″ na wschód
Wysokość	Min. 69  m Maks. 57  m
Powierzchnia	18,54  km 2
Rodzaj	Gmina wiejska
Jednostka miejska	Chaumont-en-Vexin (odizolowane miasto)
Obszar atrakcji	Paryż (gmina Korona)
Wybory
Oddziałowy	Kanton Chaumont-en-Vexin ( biuro centralizujące )
Ustawodawczy	Drugi okręg wyborczy
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Hauts-de-France Chaumont-en-Vexin Geolokalizacja na mapie: Oise Chaumont-en-Vexin Geolokalizacja na mapie: Francja Chaumont-en-Vexin Geolokalizacja na mapie: Francja Chaumont-en-Vexin
Znajomości
Stronie internetowej	ratusz-chaumont-en-vexin.com

Chaumont-en-Vexin jest francuski gmina znajduje się w dziale z Oise w tych Hauts-de-France regionu .

Jej mieszkańcy są nazywane przez Chaumontois .

Geografia

Gmina Chaumont położona jest we francuskim Vexin , w południowo-zachodniej części departamentu Oise , 9  km od Gisors , 17  km od Magny-en-Vexin , 18  km od Auneuil , 20  km od Méru i 28  km od Beauvais .

Miasto przecina kilka rzek  :

• Troësne (lub Troesne ), naturalna rzeka mająca swoje źródła na terenie gminy Hénonville .
• Kanał Marquemont, którego źródło znajduje się w przysiółku o tej samej nazwie, łączy się z Troësne na wschód od miasta.
• Bras d'Or ru.
• Ru du Moulinet ma swoje źródło w majątku zamku Rebetz.

Zbudowany wokół centralnego okrągłego pagórka wznoszącego się na około 125 metrów, porośniętego lasami i łąkami, otoczonego od południa przez Bois de la Brosse. Jest zbudowany na skraju bagna ze względu na wiele źródeł wody, które zawsze płynęły w dolinie, w której się znajduje. Miasto położone jest około 64 metrów nad poziomem morza. Centralne wzgórze nie jest zamieszkane, ale wokół i po bokach budowano mieszkania.

Istnieje kilka osad i luk: Laillerie (dawne miasto), obecnie prawie w pełni zintegrowane, Bertichères, Rebetz, Petit Rebetz i Saint-Brice (inne dawne miasto). Miasto otoczone jest wieloma miejscowościami świadczącymi o bardzo ważnym przedsiębiorstwie chłopskim, które ukształtowało miasto.

Miasto jest obsługiwane przez stację na Paris-Saint-Lazare - Gisors-Embranchement linii i podawane przez Transilien J pociągów .

Gminy graniczące z Chaumont-en-Vexin

Trie-la-Ville	Jaméricourt Thibivillers	Énencourt-le-Sec
Trie-Château Chambors		Boissy-le-Bois
Delincourt Reilly	Liancourt-Saint-Pierre	Loconville

Planowanie miasta

Typologia

Chaumont-en-Vexin jest gminą wiejską, ponieważ jest częścią gmin o małym lub bardzo małym zagęszczeniu w rozumieniu miejskiej siatki gęstości INSEE . Należy do jednostki miejskiej Chaumont-en-Vexin, jednogminnej jednostki miejskiej liczącej 3269 mieszkańców w 2017 r., Stanowiącej odizolowane miasto.

Ponadto gmina jest częścią atrakcyjnego obszaru Paryża , którego jest gminą w koronie. Obszar ten obejmuje 1929 gmin.

Toponimia

Zaświadczone w zlatynizowanej formie Castrum Calvi Montis w 1112 roku.

Archetyp toponimiczny często występujący we Francji w formach Chaumont , Caumont lub Calmont i który reprezentuje rzymskie złożone chals / caux (od łacińskiego calvus ) stare męskie formy „łysiny” (dawniej żeńskiej) i góry „hill, eminence, mount”, tj. „Łysa góra”.

Historia

W regionie wokół miasta, w Bois de Bertichères w mieście Trie-Château , zachowało się kilka śladów neolitu  : dolmen znany jako Przebity Kamień i menhir .

Centralny pagórek wioski był pierwotnie mniejszy, ale został wzniesiony przez pierwszych budowniczych kopca zamkowego we wczesnym średniowieczu .

W 1182 , Philippe Auguste dał miejskie instytucje do miasta, w zamian za opłaty podejmowania burżuazyjna robót fortyfikacyjnych miasta i służby gospodarza .

W XII -tego  wieku Osmond Chaumont jest Panem Chaumont i Quitry. Syn Osmonda, Guillaume Ier de Chaumont poślubił Isabelle (około 1101/1104 - † po 1175), damę z Liancourt-Saint-Pierre, bękart córki Louisa le Gros .

Była główne miasto od dzielnicy od 1790 do 1795 roku .

• Laillerie i Saint-Brice zostały dołączone do Chaumont między 1790 a 1794 r .
• 5 marca 1961 : Chaumont przyjmuje imię Chaumont-en-Vexin.

Polityka i administracja

Trendy i wyniki polityki

Lista burmistrzów

Lista kolejnych burmistrzów

Kropka		Tożsamość	Etykieta	Jakość
1793	Maj 1826	Simon lelarge		Doktor medycyny
Maj 1826	Sierpień 1830	Pierre Commecy		Były sędzia pokoju
Sierpień 1830	Wrzesień 1858	Jean-Baptiste Wattebled		Właściciel
Wrzesień 1858	Maj 1868	Theodore Renard		Właściciel
Maj 1868	Maj 1871	Jean-Baptiste Frion		Właściciel
Maj 1871	Styczeń 1877	Theodore Renard		Właściciel
Styczeń 1877	1878	Francois Morin		Właściciel
1878	Kwiecień 1882	Felix Baley		Właściciel sklepu spożywczego
Kwiecień 1882	Kwiecień 1885	Francois Morin		Właściciel
Kwiecień 1885	Marzec 1894	Joseph Streiff
Marzec 1894	Listopad 1897	Gustave Gatine		Notariusz honorowy
Listopad 1897	Maj 1900	Felix Baley		Właściciel sklepu spożywczego
Maj 1900	Sierpień 1900	Fernand Leleu
Sierpień 1900	Maj 1904	Marie Lebaillis
Maj 1904	Maj 1908	Pierre Cozette
Maj 1908	Maj 1935	Emile Deschamps	Rad.	Honorowy komornik Ogólne radny z kantonu Chaumont-en-Vexin (1913 → 1940)
Maj 1935	Październik 1944	Lucien Vergelde		Handlowiec
Październik 1944	Maj 1945	Georges Martinet		Doktor medycyny
Maj 1945	Lipiec 1962 (śmierć)	Roger blondeau	płyta DVD	Agent ubezpieczeniowy radny generalny w kantonie Chaumont-en-Vexin (1949 → 1962)
Lipiec 1962	Marzec 1971	Jean Lefèvre		Agent ubezpieczeniowy
Marzec 1971	Marzec 1983	Jacques Blondeau	DVD, a następnie RPR	Agent ubezpieczeniowy radny generalny w kantonie Chaumont-en-Vexin (1962 → 1983)
Marzec 1983	Marzec 1992	Georges costa		Nauczyciel w koledżu
Marzec 1992	25 maja 2020 r	Pierre Rambour	płyta DVD	Inżynier ogrzewania
25 maja 2020 r	W trakcie	Emmanuelle Lamarque	płyta DVD	Gospodyni domowa

Ludność i społeczeństwo

Ewolucja demograficzna

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. Legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis powszechny opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji dotyczących kolejno wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, a legalne populacje w kolejnych latach szacuje się za pomocą interpolacji lub ekstrapolacji. W przypadku gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2004 r.

W 2018 roku miasto liczyło 3305 mieszkańców, co stanowi wzrost o 5,29% w porównaniu do 2013 roku ( Oise  : + 1,44%, Francja bez Majotty  : + 2,36%).

Ewolucja populacji   [  edytuj  ]

1793	1800	1806	1821	1831	1836	1841	1846	1851
1,072	1,081	1,069	1,054	1,126	1,113	1,136	1,201	1,265

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (1)

1856	1861	1866	1872	1876	1881	1886	1891	1896
1 146,	1,195	1,304	1,269	1325	1373	1,412	1,431	1,443

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)

1901	1906	1911	1921	1926	1931	1936	1946	1954
1496	1,513	1,538	1,557	1,509	1,546	1,763	1,728	1,763

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)

1962	1968	1975	1982	1990	1999	2004	2009	2014
1,818	1,889	2,027	2,697	2 965,	3,078	3,081	2 980,	3 166,

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (4)

2018	-	-	-	-	-	-	-	-
3 305,	-	-	-	-	-	-	-	-

Od 1962 do 1999: populacja bez podwójnego liczenia  ; w następujących terminach: ludność miejska .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., A następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego

Struktura wiekowa

Ludność miasta jest stosunkowo stara. Odsetek osób w wieku powyżej 60 lat (27%) jest rzeczywiście wyższy od wskaźnika krajowego (21,6%) i wydziałowego (17,5%). Podobnie jak w rozkładzie krajowym i departamentalnym, populacja kobiet w mieście jest większa niż populacja mężczyzn. Wskaźnik (54%) jest o ponad dwa punkty wyższy od wskaźnika krajowego (51,6%).

Rozkład ludności gminy według grup wiekowych w 2007 roku przedstawia się następująco:

• 46% mężczyzn (od 0 do 14 lat = 19%, od 15 do 29 lat = 18,5%, od 30 do 44 lat = 17,4%, od 45 do 59 lat = 23,7%, powyżej 60 lat = 21, 4% );
• 54% kobiet (od 0 do 14 lat = 15,1%, od 15 do 29 lat = 15,4%, od 30 do 44 lat = 16,5%, od 45 do 59 lat = 21,3%, od 60 lat do 31,8%).

Piramida wieku w Chaumont-en-Vexin w 2007 roku w procentach

Mężczyźni	Klasa wieku	Kobiety
1.0	90 lat lub więcej	3.7
7.2	75 do 89 lat	13.9
13.2	60 do 74 lat	14.2
23.7	45 do 59 lat	21.3
17.4	30 do 44 lat	16.5
18.5	15 do 29 lat	15.4
19,0	0 do 14 lat	15.1

Piramida wieku na wydziale Oise w 2007 r. W procentach

Mężczyźni	Klasa wieku	Kobiety
0,2	90 lat lub więcej	0.8
4.5	75 do 89 lat	7.1
11.0	60 do 74 lat	11.5
21.1	45 do 59 lat	20.7
22,0	30 do 44 lat	21.6
20,0	15 do 29 lat	18.5
21.3	0 do 14 lat	19.9

Edukacja

Canton od Chaumont-en-Vexin jest bardzo duży (37 gminy). To jest powód, dla którego małe miasteczko, takie jak Chaumont, ma dwie publiczne uczelnie: uczelnię Saint-Exupéry na południu i kolegium Guy-de-Maupassanta na północy, które służyło jako aneks do pierwszej, gdy została zbudowana. .

W mieście znajdują się również szkoły publiczne Rogera Blondeau, zlokalizowane na Place de la Foulerie: przedszkole i szkoła podstawowa.

Szkoły i uczelnie Chaumont-en-Vexin należą do akademii Amiens , położonej w strefie B.

Lokalna kultura i dziedzictwo

Miejsca i zabytki

Chaumont-en-Vexin ma na swoim terytorium dwa zabytki .

• Kościół Saint-Jean-Baptiste (wpisany na listę zabytków), zbudowany nieco z dala od centrum wioski po wschodniej stronie wzgórza starego zamku i można się do niego dostać tylko schodami.

Kościół Saint John the Baptist jest głównym obiektem sakralnym na francuskiej Vexin całkowicie przestarzały XVI th  wieku. Jest to bardzo jednorodna budowla o ekstrawaganckim stylu gotyckim , wzniesiona w ramach jednej kampanii w latach około 1530-1554. Jedynie zworniki , niektóre elementy wystroju portalu północnego zastrzału i dzwonnicy nawiązują do stylu renesansowego  ; jednak dzwonnica pozostała niedokończona, a drugiej dzwonnicy i pierwszego przęsła nawy z zachodnią fasadą nigdy nie zbudowano. Na zewnątrz najbardziej niezwykłym elementem jest portal północnego krzyża z elegancką, ekstrawagancką dekoracją. Wnętrze jest duże i jasne, a sztukateria skomplikowana i oryginalna. Pomimo zaawansowanej fazie, zawsze identyfikuje wiele odniesień do architektury XV TH i XIV TH  wieków transept wyraźnie przepełnione, kształt słupków pochodzących od gotyku fasciculated filary, zwłaszcza stolice liści. Ale w przeciwieństwie do zwyczaju u szczytu gotyku, nie ma triforium , a elewacje centralnego naczynia mają tylko dwa poziomy. Jeśli chodzi o plan obejścia bez napromieniowanych kaplic, jest on charakterystyczny dla niewielkiej liczby kościołów w Île-de-France i wywodzi się z pierwszej katedry Notre-Dame w Paryżu . W przeciwnym razie inspiracja pochodzi z kolegiaty w Gisors , a mistrz murarski, który opracował plan, jest bliskim współpracownikiem Jeana Grappina. Wśród meble, stalle z XVI -tego  wieku zasługują na szczególną uwagę; pochodzą również z kolegiaty w Gisors. Niektóre z oryginalnych witraży pozostały i są również interesujące; są to fragmenty rozmieszczone w kilku oknach i sześciu oknach transeptu i ambulatorium, w których do dziś zachowały się głównie elementy renesansowe.

• Zamek Bertichères, tym XVI th i XVII th  stulecia.

Możemy również zwrócić uwagę na inne elementy dziedzictwa:

• Centralny plac miasta nazywa się Place de la Foulerie; to tutaj zdeptano len z okolicznych pól.
• Klasztoru wspomina został przekształcony miasta na początku XX -go  wieku.
• Muzeum Raymonda-Pillona (o nazwie Musée de France ) prezentuje eksponaty paleontologiczne i archeologiczne zebrane przez szewca R. Pillona, ​​członka Towarzystwa Prehistorycznego Francji i oficera Akademii.
• Miejsce o nazwie Darcy , przekazane miastu, jest rozwijane w celu zaprezentowania Grande Carrière, a także luteckiej plaży-kamienistej plaży. Cały obszar zostanie poświęcony aktualnej różnorodności biologicznej i życiu morskiemu Lutetów w odniesieniu do muzeum R.-Pillon.
• Miasto posiadało cztery bramy podobne do obserwowanego w Trie-Château , które oznaczone granice miasta średniowiecznego w XVI -tego  wieku. Zatrzymali się dopiero na początku XIX -go  wieku. Bramy Liancourt, Gisors (zwane d'Enfer), Beauvais i Linot.
• Stara kaplica poświęcona Saint-Jean-L'Évangéliste została zbudowana w 1633 roku w centrum wioski, skonfiskowana, a następnie sprzedana jako własność narodowa po rewolucji francuskiej . Obecnie jest własnością prywatną.

Osobowości związane z gminą

• Urodził się tam Emile Tabary , 1859-1929, malarz i fotograf.
• Tam zmarła aktorka Hélène Dieudonné .
• Roger Caccia , 1904-1990, zmarł tam francuski aktor filmowy i teatralny.
• François Heutte , francuski reprezentant piłki nożnej, urodził się tam w 1935 roku
• Michel Bosc , którego powieść Poste restante, éditions Abordables, 2015 ( ISBN  978-1-4466-5792-8 ) ma miejsce częściowo w Chaumont-en-Vexin.
• Urodził się tam Emmanuel Godo , eseista i pisarz. Medal miejski otrzymał dnia25 kwietnia 2004.
• Georges Avenel , historyk rewolucji francuskiej , urodził się tam w 1828 roku.
• Rose Lövembraun, lekarz deportowany i zmarła w Auschwitz-Birkenau w 1943 r., Tam pracowała i mieszkała . Pozostaje jedyną deportowaną z miasta Chaumont-en-Vexin .
• Nicolas Bréhal (Gérald Solnitzki) Renaudot Prize 1993 dla ciał niebieskich i dyrektor Mercure de France , mieszkał w mieście .
• Urodził się tam historyk Jules-Gustave Flammermont5 lutego 1852 zmarł w Lille dnia 29 lipca 1899.
• Urodził się tam Paul Avenel , pisarz, poeta, goguettier, dramaturg, autor tekstów i dziennikarz9 października 1823, zmarł w Bougival dnia 14 kwietnia 1902.
• Urodził się tam André Jacques Auguste du Pille , polityk i malarz7 października 1763 i umarł tam w Listopad 1842.

Heraldyka

	Herb	Argent do góry Vert, zwieńczonej przez słońce Argent promieniujące Gules
	Detale	Oficjalny status herbu nie został jeszcze ustalony.

Wydarzenia

Targi książki organizowane są co roku w okolicach połowy maja.

W Chaumont-en-Vexin znajdują się dwa pola golfowe : Rebetz na wschodzie i Bertichères na zachodzie. Oba zostały zbudowane na własność lokalnych zamków późnorenesansowych .

Różne wzory głównie Lutetian muszli zostały odkryte w piaszczystych kamieniołomach w pobliżu miasta przez archeologa Raymond Pillon, w tym kilka unikalnych okazów.

Platan w Place de la Foulerie otrzymał etykietę „Niezwykła Tree of France” na16 października 2015 rprzyznany przez stowarzyszenie ARBRES. Został zasadzony około 1800 roku przez ogrodnika Rebetz z nasion przywiezionych z Syrii .

Zobacz też

Bibliografia

• Jacques Germand i Michel Morel , „  Chaumont-en-Vexin  ”, Revue archeologique de Picardie , vol.  16,1999, s.  153-156 ( ISSN  2104-3914 , DOI  10.3406 / pica.1999.2057 )
• Jean-Baptiste Frion, „Opis, historia i statystyki miasta Chaumont-en-Vexin”, D. Pere Beauvais, 1867. Stara książka. ( ISBN  9782877600262 )

Powiązane artykuły

• Kościół Saint-Jean-Baptiste of Chaumont-en-Vexin
• Lista gmin w Oise
• Dawne miasta Oise

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona
• Chaumont-en-Vexin na stronie National Geographic Institute
• Chaumont-en-Vexin na stronie internetowej INSEE

Uwagi i odniesienia

Uwagi

1. Według podziału na strefy gmin wiejskich i miejskich opublikowanego w listopadzie 2020 r., Przy zastosowaniu nowej definicji charakteru wiejskiego14 listopada 2020 r w międzyresortowym komitecie ds. wsi.
2. Pojęcie obszaru ciążenia miast zostało zastąpione w październiku 2020 r. Starym pojęciem obszaru miejskiego , aby umożliwić spójne porównanie z innymi krajami Unii Europejskiej .
3. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.

Bibliografia

1. „  Typologia miejska / wiejska  ” , na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (przegląd 2 kwietnia 2021 r . ) .
2. "  gmina wiejska - definicja  " , na tej stronie INSEE (konsultowane z 2 kwietnia 2021 ) .
3. „  Understanding the density grid  ” , na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 2 kwietnia 2021 ) .
4. „  Urban unit 2020 of Chaumont-en-Vexin  ” , na https://www.insee.fr/ (dostęp 2 kwietnia 2021 ) .
5. „  Baza danych jednostek miejskich 2020  ” , na www.insee.fr ,21 października 2020 r(dostęp 2 kwietnia 2021 ) .
6. Vianney Costemalle, „  Zawsze więcej mieszkańców w jednostkach miejskich  ” , na insee.fr ,21 października 2020 r(dostęp 2 kwietnia 2021 ) .
7. „  Lista gmin tworzących obszar atrakcji Paryża  ” , na stronie insee.fr (przegląd 2 kwietnia 2021 r . ) .
8. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w zlewni miasta  ” , na stronie insee.fr ,21 października 2020 r(dostęp 2 kwietnia 2021 ) .
9. Albert Dauzat i Charles Rostaing , Słownik etymologiczny nazw miejscowości we Francji , Librairie Guénégaud 1979. s. 133.
10. François de Beaurepaire, Nazwy gmin i byłych parafii Eure , wydanie Picard, 1981, s. 85.
11. André Chatelain, Ewolucja fortyfikowanych zamków we Francji w średniowieczu , Publitotal Publishing,1988.
12. Andrew Chedeville „Wspólna ruch we Francji w XI TH i XII th  stulecia, jego składniki i jej stosunki z władzy królewskiej” w Robert Favreau, Regis Rech i Yves-Jean Riou (dyrektorzy), Dobry miasta Poitou i kraju charentais (XII th - XVIII th  stulecia): Proceedings of the sympozjum w St. Jean d'Angely, 24-25 września 1999 , opublikowane przez Society of zachodnich antykwariuszy w pamiętnikach antykwariuszy Towarzystwa Zachodu i Poitiers muzea, 5 p  series, tom VIII, (2002), we Francji. ( ISBN  2-9519441-0-1 ) , s. 22
13. Władza Chaumont - pl - Vexin
14. Lista burmistrzów na oficjalnej stronie internetowej , z którą zapoznano się 13 października 2010
15. „  Chaumont-en-Vexin  ” , Cartes de France (ostatnia wizyta 28 sierpnia 2014 ) .
16. Organizacja spisu ludności na stronie insee.fr .
17. Departamentalny kalendarz spisu ludności na stronie insee.fr .
18. Od wiosek Cassini do dzisiejszych miast na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
19. Insee - Populacje prawne gminy w latach 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
20. „  Ewolucja i struktura populacji w Chaumont-en-Vexin w 2007 r.  ” Na stronie internetowej INSEE (przeglądano 14 listopada 2010 r . ) .
21. „  Wyniki spisu ludności Oise z 2007 r.  ” Na stronie internetowej INSEE (przeglądano 14 listopada 2010 r . ) .
22. „  Saint-Jean-Baptiste Church  ” , zawiadomienie n o  PA00114586, bazy Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury .
23. Maryse Bideault i Claudine Lautier , Île-de-France Gothique 1: Kościoły dolin Oise i Beauvaisis , Paryż, A. Picard,1987, 412  s. ( ISBN  2-7084-0352-4 ) , str.  164-169.
24. „  Château de Bertichères  ” , zawiadomienie n o  PA60000034, bazy Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury .
25. http://mairie-chaumont-en-vexin.com/index.php?client_name=197340_60143
26. „  Flore Chaumont Vexin Thelle  ” , na http://flore-chaumont-vexin-thelle.fr (dostęp 25 maja 2018 ) .
27. „  Association ARBRES  ” , na https://www.arbres.org/ (dostęp 25 maja 2018 ) .