Friedrich Rückert

Friedrich Rückert Obraz w Infobox. Friedrich Rückert, Bertha Froriep , 1864, Staatliche Museen zu Berlin Biografia
Narodziny 16 maja 1788
Schweinfurt
Śmierć 31 stycznia 1866(w wieku 77 lat)
Neuses ( d )
Narodowość Niemiecki
Trening Uniwersytet w Heidelbergu
Uniwersytet w Würzburgu
Zajęcia Poeta , pisarz , tłumacz , profesor uniwersytetu , orientalista
Okres aktywności Od 1814
Małżonka Luise Rückers ( d ) (od1821 w 1857)
Dzieci Heinrich Rückert
Anna Berger ( d )
Inne informacje
Pracował dla Uniwersytet Humboldta w Berlinie , Uniwersytet Friedricha-Alexandra w Erlangen-Norymberdze
Pole Języki w Azji
Członkiem Bawarska Akademia Nauk
Ludlamshöhle ( we )
Nagrody Za zasługi dla nauki i sztuki ( d )
Bawarski Zakon Maksymiliana w dziedzinie Nauki i Sztuki (1853)
Archiwa prowadzone przez Uniwersytet i Biblioteka Stanowa w Münster ( d )

Friedrich Johann Michael Rückert ( Schweinfurt ,16 maja 1788- Neuses, niedaleko Cobourg ,31 stycznia 1866) Jest poetą , tłumaczem, orientalistą i profesorem niemieckim , płodnym autorem (pod własnym nazwiskiem lub pseudonimem) wierszy lirycznych, wierszy do almanachu, aforyzmów, piosenek dla dzieci, opowiadań i eposów historyczno-biblijnych, az drugiej strony tłumaczenia lub transpozycje dzieł literatury orientalnej, głównie arabskiej i perskiej .

Friedrich Rückert rozpoczął od studiów prawniczych, a następnie filologii klasycznej w Würzburgu . Bardzo uzdolniony językowo (opanował ponad czterdzieści), nauczył się perskiego w Wiedniu od Josepha von Hammera-Purgstalla , a następnie zainicjował się w inne języki orientalne i poprzez swoje tłumaczenia lub transpozycje głównie arabskich i perskich dzieł był wprowadzić w Niemczech mitologię i poezję nie tylko arabską i perską, ale także indyjską, chińską itd. Od 1826 wykładał orientalne języki i literatury na Uniwersytecie w Erlangen, a następnie w Berlinie, zanim porzucił karierę uniwersytecką i osiedlił się w 1848 r. Na posiadanej przez siebie posiadłości w Neuses, niedaleko Cobourgu , i odtąd poświęcił się „poetyckiemu schronieniu”. ”Które sam zbudował, aby studiować i pisać. Opublikował utwory historyczne, które miały niewielki wpływ, i kilka epickich wierszy, ale odniósł sukces przede wszystkim dzięki swojej poezji lirycznej , o wielkiej wirtuozerii formalnej, zwłaszcza Liebesfrühling (literacka wiosna miłości , 1844), zbiór napisany podczas zabiegania o Luise Wiethaus, jego przyszłość żona i Östliche Rosen (z orientalnych motywów, dedykowane do Goethego ), ale przede wszystkim przez Weisheit des Brahmanen (1836/39), zbiór aforyzmów wpływem myśli Hindusa , który będzie jednym z najbardziej poczytnych książek w Niemczech XIX th  wieku . Wcześniej wojna wyzwoleńcza z wojskami napoleońskimi zainspirowała go patriotycznymi i wojennymi poematami Geharnischte Sonette (liter. Sonety pancerne , zebrane w zbiorach Deutsche Gedichte z 1814 r.), W których wezwał Prusów do przyłączenia się do walki z okupantem. Pięć jego Kindertotenlieder ( Pieśni zmarłych dzieci ), skomponowanych w 1834 r. Po śmierci dwojga jego dzieci i opublikowanych (podobnie jak wiele jego utworów) pośmiertnie w 1872 r., Zostało przygotowanych do muzyki przez Gustava Mahlera , podobnie jak pięć innych jego dzieł. wiersze, które składają się na cykl Rückert-Lieder . Jeszcze inne adaptacje muzyczne ( Schumann , Brahms , Strauss itp.) Niewątpliwie uchroniły ten utwór przed całkowitym zapomnieniem; Jednak niektóre z tych wierszy, zwłaszcza wzruszający Kindertotenlieder i wiersze Liebesfrühlinga , wymykają się konwencjonalnej „poezji profesorskiej, w której bogactwo formy nie kryje w sobie bylejakości i dydaktyki inspiracji”. Jego głośne kombinacje słów, rytmy dźwiękowe i wspaniałe obrazy uczyniły go najczęściej porównywalnym niemieckim poetą do Victora Hugo.

Biografia

Od 1788 do 1818: młodzież w Oberlauringen i Ebern, studia w Würzburgu, podróż do Włoch, pierwsze wiersze

Friedrich Rückert urodził się w Schweinfurt , w Dolnej Frankonii (północna Bawaria) i jako ojciec miał Johanna Adama Rückerta ( Schwarzbach , 1763 - Schweinfurt, 1835), urzędnika odpowiedzialnego za królewskie tantiemy, który został przeniesiony w 1792 roku do Oberlauringen (obecnie Stadtlauringen ), również w Dolnej Frankonii. Rückert zebrał w swoim cyklu Erinnerungen aus den Kinderjahren eines Dorfamtmannssohns (Literatura z lat dzieciństwa syna wiejskiego urzędnika ) w 1829 roku w postaci obrazów rodzajowych, zarówno poetyckich, jak i humorystycznych, różne wrażenia, jakie tam otrzymał w swoim wczesna młodość.

Po ukończeniu szkoły średniej w liceum łacińskim w swoim rodzinnym mieście rozpoczął studia prawnicze na uniwersytetach w Würzburgu i Heidelbergu , ale wkrótce potem poświęcił się, i do 1809 r., Wyłącznie prawu, studiom filologicznym i estetycznym . W tym samym okresie aktywnie działał w korporacji studenckiej Corps Franconia Würzburg . Rodzina przeniosła się w 1809 roku do Ebern , gdzie Rückert często odwiedzał przez następną dekadę.

W 1810 roku został przyjęty do Hildburghausen w loży masońskiej Karl zum Rautenkranz (dosłownie Karol z koroną bliźniaków ). Po krótkiej pracy w 1811 r. Jako wykładowca w Jenie i zadaniu, również krótkotrwałym, jako nauczyciel w liceum, Rückert na pewien czas zrezygnował ze wszystkich urzędów publicznych i osiadł jako niezależny badacz (po niemiecku Privatgelehrter ) w Würzburgu . W następnych latach wielokrotnie zmieniał miejsce zamieszkania, stale tam iz powrotem między Würzburgiem, Hildburghausen a domem rodzinnym w Ebern.

Rückert pierwszy uzyskał pewną reputację jego Geharnischte Sonette (litr. Sonety cuirassés , rozpuszczono w kolekcji Deutsche Gedichte lub niemiecki Poezji ), zestaw sonetów prowadzonych pod pseudonimem z Freimund Raimar przeciwko napoleońskiej okupacji i opublikowane w czterech dostaw w 1814 r. bez wzmianki o wydawcy i miejscu druku. Warto zauważyć, że sam Rückert, za namową rodziców, nie opuści swojego domu na czas wojny.

W 1815 r. Rückert, za namową ministra von Wangenheima , został przewieziony do Stuttgartu, gdzie otrzymał dział poezji gazety Morgenblatt für gebildete Stände of Johann Friedrich Cotta , gdzie opublikował Kranz der Zeit (littér. Round du temps , 1817) oraz komedia Napoleon, eine politische Komödie in zwei Stücken (1816–1818). Zaproponował napisanie serii eposów o Hohenstaufen , planu, który jednak porzucił.

Jesienią 1817 roku Rückert odbył podróż do Włoch , gdzie spędzał większość czasu na rozmowach z niemieckimi artystami przebywającymi wówczas w Rzymie i gdzie nawiązał trwałe przyjaźnie z projektantem i rytownikiem Carlem Barthem . Wyrażenie „Mein lieber Freund und Kupferstecher” (dosł. Mój drogi przyjacielu i rytowniku , z groźnym niuansem dla wyrażenia zdziwienia rozmówcy), przeniesione do języka niemieckiego, jest pierwotnie cytatem z Rückerta. W październiku 1818 r. Udał się do Wiednia, aby uczyć się języka perskiego u orientalisty Josepha von Hammera-Purgstalla .

Od 1819 do 1866: niezależny naukowiec , małżeństwo, profesura w Erlangen i Berlinie, wycofanie się do Neuses, kontynuacja pracy

Po powrocie do Ebern w lutym 1819 r. Rückert praktykował do 1826 r. Jako niezależny uczony ( Privatgelehrter ), głównie w Ebern i Coburg . W tym okresie pracował w szczególności nad częściowym tłumaczeniem Koranu , nad tłumaczeniem antologii ( H̩amāsa ) Abū Tammāma (788–845), a także nad wznowieniem swojego pierwszego dużego zbioru wierszy, Oestliche Rosen  ; wiersze, które tworzą tę kolekcję, napisany w nawiązaniu do wielkiego poety perskiego Hafiza , pojawił się w 1822 roku, w drodze odpowiedzi na Divan West-Wschodniej z Goethem .

W 1821 r. Osiadł we wsi Neuses, należącej obecnie do północno-zachodnich przedmieść Cobourg, w domu archiwisty Fischera, którego córkę poślubił Luise Wiethaus-Fischer 26 grudnia 1821 r .; para będzie miała dziesięcioro dzieci. W 1826 roku Rückert zrealizował propozycję objęcia katedry języków i literatur orientalnych na Uniwersytecie w Erlangen , wciąż w północnej Bawarii. To tam po przedwczesnej śmierci, zimą 1833/1834 r. Dwojga swoich ulubionych dzieci, skomponował poruszające skargi zebrane pod tytułem Kindertotenlieder . Jeden z jego synów, Heinrich (Coburg, 1823 - Breslau , 1875), zasłynął jako historyk i germanista .

W 1841 r. Król pruski Fryderyk Wilhelm IV wezwał go do Berlina i 31 maja 1842 r. Nadał mu order Pour le Mérite en sciences et arts. Rückert mieszkał tam do 1848 roku, ale z częstymi przerwami starał się przyzwyczaić. W końcu król udzielił mu urlopu, przyznając mu do końca życia rentę w wysokości połowy dotychczas uzyskanego wynagrodzenia. Od tego roku zdecyduje się pozostać w posiadanej posiadłości w Neuses niedaleko Cobourg, korzystając ze spokoju tego miejsca i zakładając „poetyckie schronienie” na pobliskiej górze Goldberg.

Rückert pozostanie przez dziesięciolecia przed i po swojej nominacji w Berlinie równie owocnym, czego wyrazem jest w szczególności jego Haus- und Jahreslieder . W 1846 roku, po wielu latach przygotowań, pojawił się jego Hamas . W ostatnich dwóch dekadach swojego życia, od 1846 r., Skomponował to, co nazwał Liedertagebuch , składające się z kilku tysięcy wierszy, z których większość miała tło autobiograficzne; Sam Rückert opublikuje tylko kilka.

Zmarł w 1866 r. W wieku 77 lat i został pochowany na cmentarzu przylegającym do kościoła Neuses.

Kariera literacka

Wiersze i opowieści

Jego Geharnischte Sonette , wydana pod pseudonimem Reimar, przyniosła Rückertowi pierwszą sławę, w tym przypadku jako orędownika niemieckiego patriotyzmu. Następnie udaje się dotrzeć do szerokiego grona odbiorców z jego kolekcji lirycznej Liebesfrühling następnie z jego pracy Weisheit z Brahmanen (miot. Mądrości bramina ), zbiór aforyzmów inspirujących Hindusa , który zalicza się do najbardziej czytanych książek w XIX th  wieku w Niemczech . Po tej literackiej chwale nastąpią długie lata zaćmienia i dopiero długo po jego śmierci uwaga i zainteresowanie ponownie skieruje się na niego, mniej jednak na uczonego językoznawcę, którym też był, niż na poetę. Taki i taki wiersz, jak Chidher , Abendlied , Der alte Barbarossa , Märlein vom Bäumlein, das andere Blätter hat gewollt i przypowieść Mann im Syrerland , pojawiałyby się w podręcznikach. Znani kompozytorzy, w tym Franz Schubert , Franz Liszt , Johannes Brahms i Robert Schumann, przygotowali wiersze muzyczne ze zbiorów Östliche Rosen i Liebesfrühling , dzięki czemu Rückert obok Goethego i Eduarda Mörike'a , jednego z poetów, których teksty były najczęściej wykorzystywane do kompozycji muzycznych . Na szczególną uwagę zasługuje pięć Kindertotenlieder (spośród 435 ogółem, które zostały opublikowane w całości dopiero w 1988 roku przez Hansa Wollschlägera), które Gustav Mahler umieścił w latach 1901–1904. Te utwory Mahlera zostały następnie powtórzone w inscenizacji Śmierci w Wenecja - Thomas Ostermeier . Jules Michelet umieścił fragment jednego ze swoich wierszy na początku trzeciego rozdziału swojej książki L'Oiseau , opublikowanej w 1856 roku.

Na przełomie XIX i XX  wieku zainteresowanie poezją Rückerta gwałtownie zmalało i poeta popadł w zapomnienie. Pomimo kilku esejów opublikowanych w latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku oraz przychylnych komentarzy pisarzy, takich jak Rudolf Borchardt , Hermann Hesse , Josef Weinheber i Oskar Loerke , monumentalne dzieło Rückerta w dużej mierze wyblakło. w wyniku ubóstwa badań rückertowskich do początku lat 60. Rękopisy pozostawione przez pisarza po jego śmierci obejmują około 6000 wierszy skomponowanych w ostatnich latach jego życia i pozostały niepublikowane.

Tłumaczenia

Rückert studiował w duchu romantyzmu , orientalnych języków i literatur i ustanowił przekładów arabski , perski , chiński, itp robót . W 1820, on pomyślany projekt tłumaczenia na Koran w języku niemieckim .

Zgodnie z ideą Rückerta narody, poza swoją kulturą i religią, powinny starać się zrozumieć siebie nawzajem, w szczególności czytając wiersze innych ludów, aby nasycić się stosunkiem do życia tych innych ludów i sprawić, by kultura częścią siebie. Co wyraził następująco:

„Za każdym razem, gdy uczysz się nowego języka, jesteś wolny / Duch w tobie dotąd związany, / Który teraz staje się aktywny swoim własnym nastawieniem / I odsłania przed tobą nieznany sposób odczuwania świata”.

( Mit jeder Sprache mehr, die du erlernst, befreist / Du einen bisdaher in dir gebundnen Geist, / Der jetzo thätig wird mit eigner Denkverbindung / Dir aufschließt unbekannt geweßne Weltempfindung ) "

Świadomy tego, że nie każdy ma dar języków takich jak on, starał się tłumaczyć na język niemiecki wielkie dzieła z innych kultur, zawsze starając się przywrócić ich liryczne walory.

Jego tłumaczenie Koranu na język niemiecki jest jednym z nielicznych, które można czytać od deski do deski. To więcej niż tłumaczenie, jest to poetycka transpozycja, która ma być jak najbardziej zbliżona do utworu w języku oryginalnym, dzięki możliwie najdokładniejszej poetyckiej korespondencji w języku docelowym. Rückert faktycznie miał na myśli, że dla muzułmanów niepowtarzalny styl Koranu jest dowodem na to, że prorok Mahomet jest rzeczywiście posłańcem Boga. Wydanie naukowe nie miało dla niego znaczenia i otwarcie przyznał, że opuścił kilka wersetów, a nawet kilka sur . Jego troską było przywrócenie „poetyckiego uroku” islamskiego objawienia, zgodnie z poglądami wiedeńskiego orientalisty Josepha von Hammera-Purgstalla , którego Rückert był uczniem i który napisał w 1811 r., Że „największe zachwyt poezji arabskiej polega nie tylko na obrazie i ruchu, ale przede wszystkim na harmonii rymu, która dla arabskich uszu jest prawdziwą syreną pieśnią ”. 112 th  Sura tłumaczono jako następuje przez Rückert:

„Sprich: Gott ist einer / Ein ewig reiner, / Hat nicht gezeugt und ihn gezeugt hat keiner, / Und nicht ihm gleich ist einer.

( Recytacja literacka : Bóg jest jeden / Jedyny wiecznie czysty, / który ani nie stworzył, ani nie został stworzony, / I nikt nie jest taki jak On ) ”

Zamiłowanie Rückerta do poezji można również wytłumaczyć jego przekonaniem, że poezja liryczna jest najstarszą formą literatury i że istniał jakiś pierwotny mit, narracja sięgająca najwcześniejszych czasów ludzkości, a zatem znana całej ludzkości i tym samym prawdopodobnie posłuży jako podstawa uniwersalnego zrozumienia.

Należy również zauważyć, że w okresie romantyzmu Orient, na nowo odkryty przez wyprawę Napoleona do Egiptu w 1798 r., Uchodził za miejsce mityczne, pełne tajemnic i zmysłowych obietnic, ale stanowiące także społeczny kontr-model dla absolutystycznego państwa narodowego. typu europejskiego. Przekład Koranu Rückerta, który ukazał się w 1834 r., Jest nie tylko owocem ruchu Sturm und Drang , ale także ducha Oświecenia , biorąc pod uwagę również, że przekłady Koranu z poprzednich stuleci nosiły ślad kościelny i oznaczał orientację antymuzułmańską.

Jednak gdy chodzi o pojednanie narodów, Rückert zwykle pozostaje w cieniu Goethego . Jednak pisząc swój Divan occidental-oriental , Goethe miał dostęp do poezji orientalnej tylko dzięki tłumaczeniom dokonanym przez innych. Rückert rozumiał tę poezję znacznie lepiej niż Goethe i zachowywał w stosunku do islamu większy dystans krytyczny niż ten ostatni, a romantyzujący orientalizm był mu rzeczywiście obcy. Nie stracił z oczu faktu, że dorastał i był uspołeczniony w protestanckich Niemczech; poeta był otwarty na obcą kulturę, ale jednocześnie wiedział, skąd się bierze.

Języki opanowane

Rückert z łatwością nauczył się języków obcych. W ten sposób udało mu się opanować arabski , perski , starożytny etiopski itd. We wszystkich 44 językach i 25 różnych systemach pisma. Mówiono, że nauka nowego języka zajmuje nie więcej niż sześć tygodni.

Friedrich Rückert pracował, tłumacząc, nauczając lub studiując je naukowo na następujących 44 językach:

Nagrody

Rückert był również od 1832 członkiem korespondentem, a od 1859 członkiem zewnętrznym Bawarskiej Akademii Nauk .

Nieśmiały wobec rozgłosu i zaszczytów, Friedrich Rückert, który miał prawie dwa metry wzrostu, wolał przez cały dzień owijać się w swój poranny płaszcz. Kiedy udał się na uroczystość zakonu Pour le Mérite w 1843 roku, był jedynym, który nie nosił na szyi swojego czystego złotego medalu, przyznanego mu rok wcześniej, twierdząc, na przesłuchaniu Aleksandra von Humboldta , że jego żona użył go do zawiązania czapki.

Potomkowie

Archiwa

Wiele z ogromnej liczby rękopisów pozostawionych przez Rückerta po jego śmierci znajduje się w archiwach miejskich w Schweinfurcie. Od 1922 roku orientalne archiwa autora są w dużej mierze przechowywane w Bibliotece Uniwersyteckiej i Regionalnej w Munster. Pozostała część jest rozprowadzana w różnych miejscach, w szczególności w Berlinie, Marbach , Weimarze i Wiedniu .

Muzyczne adaptacje

Wiele wierszy Rückerta zostało zestawionych z muzyką w formie pieśni . Najbardziej znane są bez wątpienia muzyczne adaptacje pięciu z Kindertotenlieder i pięć Rückert-Lieder przez Gustava Mahlera . Już w 1859 roku Robert Radecke umieścił wiersz Aus der Jugendzeit w muzyce .

Jeszcze inni kompozytorzy, między innymi Franz Schubert , Robert Schumann , Clara Schumann , Johannes Brahms , Carl Loewe , Heinrich Kaspar Schmid , Richard Strauss i Felix Draeseke, postanowili przygotować dzieła Rückerta . Kompozytor Heinrich Kaspar Schmid adaptował na baryton i fortepian w swoim opusie 8 wiersz So wandl 'ich in Gedanken  ; w Liederspiel zur Laute , ale także w Klavier opus 31 , skomponował siedem pieśni na tekstach Rückerta ( Hüter, spät und früh; Im Frühling; Die nickende Mutter; Liebe im Kleinen; Lockvogel; All Liebe; Herbsthauch ). W 1993 roku brytyjska piosenkarka Anne Clark zaadaptowała kilka wierszy Rückerta (zwłaszcza Ich bin der Welt abhanden gekommen ) do swojego albumu The Law is an Anagram of Wealth .

Portrety

Friedrich Rückert był grany między innymi przez Carl Barth (patrz wyżej), Bertha Froriep (patrz zdjęcie poniżej) i Carl August Hohnbaum (1825–1867).

Pomniki ku czci Rückerta

W różnych miejscach, które były etapami jego życia, wzniesiono pomniki publiczne poświęcone Rückertowi, np. W Coburgu i Schweinfurcie .

Plik 28 października 1869w ogrodzie jego domu w Neuses, zwanym później Rückert-Park , odsłonięto pomnik  ; to popiersie większe niż życie, z marmuru karraryjskiego , umieszczone na sjenitowym cokole , wykonanym przez Ferdynanda Müllera, nadwornego rzeźbiarza z Meiningen . Model tego popiersia został wystawiony w Pruskiej Akademii Sztuk Pięknych już w 1844 roku przez rzeźbiarza Carla Ernsta Conrada z Hildburghausen, a następnie przeszedł w posiadanie króla Bawarii .

W Schweinfurcie , miejscu urodzenia poety, 18 października 1890 r. Na Wielkim Placu odsłonięto pomnik przedstawiający Rückerta siedzącego na siedzeniu; u jej stóp spoczywają dwie postacie kobiece, które alegorycznie ucieleśniają cykle poetyckie Geharnischte Sonette i Die Weisheit des Brahmanen . Friedrich von Thiersch zaprojektował część architektoniczną, a rzeźbiarz Wilhelm von Rümann część plastikową . Odlew z brązu wykonała odlewnia Wilhelma Ruppa .

W berlińskiej dzielnicy Kreuzberg stoi kolumna z podobizną Rückerta, wyrzeźbioną przez berlińskiego rzeźbiarza Ferdinanda Lepckego w 1899 r. Poeta, z głową zwróconą trochę w prawo, trzyma w lewej ręce otwarty zeszyt. pióro. U stóp cokołu znajduje się putto grający na lirze .

Fontanna-pomnik na terenie zamku Erlangen została wzniesiona w 1904 roku w stylu secesyjnym o zwartym wyglądzie.

Muzeum Friedrich-Rückert-Poetikum , otwarte od maja 2017 roku w Oberlauringen , przypomina lata dzieciństwa, które Rückert spędził w tej wiosce w latach 1793-1803 jako syn miejscowego naczelnika.

Inne hołdy

Miasto Schweinfurt przyznaje nagrodę literacką Friedrich-Rückert od 1965 r., A miasto Coburg swoją własną nagrodę Rückert od 2008 r.

W Berlinie-Schöneberg jego imieniem nazwano liceum ( Rückert-Gymnasium ), a także w Ebern i Düsseldorfie .

W wielu miastach Niemiec ulice otrzymały jego imię, w tym dwie ulice w Berlinie ( Berlin-Charlottenburg i Berlin-Steglitz ). Ulica w Berlinie-Köpenick o długości czterech kilometrów, nazwana na cześć 1892 roku, od 1939 roku nosi nazwę Wendenschloßstraße. Inne Rückertstraßen istnieją między innymi w Bayreuth , Bremie , Düsseldorfie, Kolonii , Monachium i Stuttgarcie .

Z okazji 150 th rocznicę jego śmierci, cykl imprez i wystaw odbyła się w jego rodzinnym mieście Schweinfurt, zatytułowanego Der Weltpoet. Rückertjahr 2016 .

Pracuje

Poezja, przekład (wybór)

Wydania

Podczas XIX th  century ukazał liczne antologie swoich prac, stosowane do dziś. Na początku XX -go  wieku , niektóre z jego tłumaczeniami znaleźć w jego osobistych archiwów zostały opublikowane. Prace Rückerta zostały przetłumaczone na dwadzieścia języków.

Od 1998 roku ukazuje się Historisch-kritische Ausgabe in Einzelbänden , wydanie historyczno-krytyczne w oddzielnych tomach.

Pełne wydania
  • Friedrich Rückerts Werke. Historisch-kritische Ausgabe (Schweinfurter Edition) , z inicjatywy Hansa Wollschlägera † i Rudolfa Kreutnera, pod red. Rudolfa Kreutnera, Claudii Wiener i Hartmuta Bobzina, red. Wallstein , Getynga od 1998 roku (dotychczas 11 tomów w 14 wydanych tomach; stan w październiku 2015). Są to, sklasyfikowane według liczby tomów, liczba odpowiadająca okresowi powstania dzieł):
    • Zeitgedichte und andere Text der Jahre 1813 bis 1816 , pod redakcją Claudii Wiener i Rudolfa Kreutnera, 2009 (= prace 1813–1816.1 / 2).
    • Gedichte von Rom , 2000 (= prace 1817–1818).
    • Kindertodtenlieder und andere Text of Jahres 1834 , poprawiony przez Hansa Wollschlägera i Rudolfa Kreutnera, 2007 (= works 1834).
    • Die Weisheit des Brahmanen , 1998 (= prace 1835–1836.1 / 2).
    • Liedertagebuch I / II, 1846–1847 , 2001 (= prace 1846–1847,1).
    • Hamâsa oder die ältesten arabischen Volkslieder, gesammelt von Abu Temmâm, übersetzt und erläutert von Friedrich Rückert , poprawiona przez Wolfdietricha Fischera, 2004 (= prace 1846–1847.2 / 3).
    • Liedertagebuch III / IV, 1848–1849 , 2002 (= prace 1848–1849).
    • Liedertagebuch V / VI, 1850–1851 , 2003 (= prace 1850–1851.1).
    • Saadi's Bostan . Aus dem Persischen übersetzt von Friedrich Rückert , red. Jörn Steinberg, Jalal Rostami Gooran, Annemarie Schimmel i Peter-Arnold Mumm, 2013 (= prace 1850–1851,2).
    • Liedertagebuch VII-IX, 1852–1854 , 2007 (= prace 1852–1854,1).
    • Liedertagebuch X, 1855 , 2015 (= działa 1855,1).
Oddzielne wydania tomowe
  • Hartmut bobzin (red.), Der Koranu der übersetzung von Friedrich Rückert , 4 th ed., 2001 Wurzburg.
  • Wolfgang von Keitz (red.), Oestliche Rosen , wyd. Epubli, Berlin 2012, ( ISBN  978-3-8442-0415-5 ) . (Detale)
  • Friedrich Rückert, Firdosi's Königsbuch (Schahname) Sage I - XIII , pośmiertna publikacja EA Bayer. Przedruk pierwszego wydania z Epubli, Berlin 2010, ( ISBN  978-3-86931-356-6 ) .
  • Friedrich Rückert: Firdosi's Königsbuch (Schahname) Sage XV - XIX XIII , pośmiertna publikacja EA Bayer. Przedruk pierwszego wydania z Epubli Berlin, 2010, ( ISBN  978-3-86931-407-5 ) .
  • Friedrich Rückert: Firdosi's Königsbuch (Schahname) Sage XX - XXVI XIII , pośmiertna publikacja EA Bayer. Przedruk pierwszego wydania z Epubli, Berlin 2010, ( ISBN  978-3-86931-555-3 ) .
  • Friedrich Rückert: Rostam und Sohrab , nowe wydanie, Epubli, 2010 ( ISBN  978-3-86931-684-0 ) . (Detale)
  • Hans Wollschläger (red.), Kindertodtenlieder (w formacie kieszonkowym w Insel n ° 1545, 1993)
  • Konrad Beyer (red.), Friedrich Rückerts Epische Dichtungen , wyd. Max Hesse, Lipsk bez daty

Bibliografia

Publikacje na temat Rückert

  • Jahrbuch der Rückert-Gesellschaft .
  • Mahmoud Al-Ali, Rückerts patriotische Dichtungen. Eine Untersuchung der „Geharnischten Sonette“ , w: Kairoer Germanistische Studien , 14, 2004, s.  45–63 .
  • Hartmut Bobzin, Friedrich Rückert (1788–1866) und die türkische Sprache und Literatur , w: Klaus Kreiser (redaktor), Germano-Turcica. Zur Geschichte des Türkisch-Lernens in den deutschsprachigen Ländern , Universitätsbibliothek Bamberg, Bamberg 1987, ( ISBN  3-923507-06-2 ) , s.  69–78 .
  • (de) Robert Boxberger, „  Rückert, Friedrich  ” , w: Allgemeine Deutsche Biography (ADB) , vol.  29, Lipsk, Duncker & Humblot,1889, s.  445-453
  • Ralf Georg Czapla, „... euer Leben fort zu dichten.“ Friedrich Rückerts „Kindertodtenlieder“ im literatur- und kulturgeschichtlichen Kontext (= Rückert-Studien , vol. 21), Ergon-Verlag, Würzburg 2016, ( ISBN  978-3- 95650-123-4 ) .
  • Richard Dove, Rückert, (Johann Michael) Friedrich , w Walther Killy (redaktor): Literatur-Lexikon , vol. 10, Bertelsmann, Gütersloh / München 1991, s.  59–61 .
  • Albert Duncker, F. Rückert als Professor am Gymnasium zu Hanau. Dokonać odcinek aus den Wanderjahren z Dichters , 2 th ed., Wiesbaden, 1880.
  • Jürgen Erdmann (redaktor), 200 Jahre Friedrich Rückert. Katalog der Ausstellung (katalog wystawy), Cobourg 1988.
  • Wolfdietrich Fischer, Rainer Gömmel (redaktor), Friedrich Rückert. Dichter und Sprachgelehrter w Erlangen , wyd. Degener, Neustadt / Aisch 1990, ( ISBN  3-7686-9105-5 )
  • Bernd-Ingo Friedrich, Beiläufiges zur Wahrnehmung Chinas in der Literatur des Biedermeier , OSTASIEN Verlag, Gossenberg 2016 (kolekcja Gelbe Erde  ; nr 12) ( ISBN  978-3-946114-35-2 ) . (por. w szczególności s.  34–45 ).
  • Johannes Koder, Friedrich Rückert und Byzanz. Der Gedichtzyklus „Hellenis“ und seine byzantinischen Quellenvorlagen , in Rückert-Studien IV , Schweinfurt 1982, 1–117.
  • Rudolf Kreutner, Friedrich Rückert Briefe. Neufunde und Nachträge 1996–2005 , w Jahrbuch der Rückert-Gesellschaft , 16, 2004/2005, s.  65 etss .
  • Rudolf Kreutner, Rückert, Johann Michael Friedrich , w Neue Deutsche Biographie (NDB), vol. 22, wyd. Duncker & Humblot, Berlin 2005, s.  208–210 ( ISBN 3-428-11203-2 )  
  • Hermann Leupold, Friedrich Rückert. Ein Gedenkblatt zum 200. Geburtstag des Dichters und Gelehrten am 16 maja 1988 , w Einst und Jetzt , vol. 33, 1988, s.  105–132 .
  • Eckhard Meise, Friedrich Rückert in Hanau , w Neues Magazin für Hanauische Geschichte, 2016, s.  128-139 .
  • Ingo Müller, Dichtung und Musik im Spannungsfeld zwischen Vermittlung und Unmittelbarkeit. Gustav Mahlers „Fünf Lieder nach Texten von Friedrich Rückert“ , w: Gustav Mahler: Lieder (= Musik-Konzepte Neue Folge, red. Ulrich Tadday, zeszyt nr 136), Monachium 2007, s.  51–76 .
  • Reuter, F.Rückert w Erlangen , Hamburg 1888.
  • Friedrich Rückert , w: Ulrich Thieme, Felix Becker i in., Allgemeines Lexikon der Bildenden Künstler von der Antike bis zur Gegenwart , tom 7, wyd. EA Seemann, Lipsk 1912, s.  309 .
  • Max-Rainer Uhrig (redaktor), Gestörte Idylle. Vergleichende Interpretationen zur Lyrik Friedrich Rückerts , Ergon Verlag, Würzburg 1995.
  • Helmut Prang, Friedrich Rückert - Geist und Form der Sprache , wyd. z Förderkreis Rückert-Forschung , Schweinfurt 1963
  • Annemarie Schimmel , Friedrich Rückert - Lebensbild und Einführung in sein Werk , wyd. Herder-Verlag, Freiburg im Breisgau 1987 ( ISBN  3-451-08371-X ) .

Linki zewnętrzne

Uwagi i odniesienia

  1. Larousse encyklopedia XX th  century (1933) dodaje: „On myślał, że jest zdolny do regeneracji niemieckiego teatru, ale się nie udało. Jego dramaty są bezwartościowe ”, artykuł Frédéric Ruckert ( sic ), tom VI, s.  80 .
  2. Tradycyjny francuski tytuł. W rzeczywistości tytuł oznacza pieśni pogrzebowe dzieci (dzieci) .
  3. Friedrich-Ruckert , artykuł w Encyclopedia Britannica .
  4. Henri Plard , cytowany w Petit Robert II, art. Rückert.
  5. Larousse XX p  wieku (1933), tom VI, str.  80 .
  6. Zobacz katalog Kösener Senioren-Convents-Verband 1910, 202 , 26.
  7. Słowo geharnischt może przyjmować w języku niemieckim dwa znaczenia: dosłowne, pancerne i przenośne, energiczne, energiczne, ostre, stanowcze, cierpkie, stanowcze (mowa o deklaracji, uwadze, odpowiedzi, liście itp.) .
  8. Deutsche Welle  : Scholli i jego przyjaciele .
  9. Orden Pour le Mérite für Wissenschaften und Künste , grupa I: Die Mitglieder des Ordens v. 1842–1881 . Gebr. Mann-Verlag, Limburg, s.  86 .
  10. Rudolph Genée, Zeiten und Menschen - Erlebnisse und Meinungen , wyd. Mittler und Sohn, Berlin 1897, s.  175 .
  11. Zobacz przesłanie redaktora Kreutner / Wollschläger w Liedertagebuch I / II, 2001, s.  375 etss .
  12. Krótka monografia na stronie Rückert-Gesellschaft w Schweinfurt.
  13. Vergesst Goethe, lest Rückert , artykuł Christopha Meyera w Süddeutsche Zeitung z 31 stycznia 2016 r.
  14. Koran artykuł w tygodniowej Die Zeit z 11 października 1996 r.
  15. Jürgen Erdmann (red.), 200 Jahre Friedrich Rückert , katalog wystawy, Cobourg 1988, s.  22 .
  16. http://www.coburg.de/startseite/Verwaltung-Politik/Stadtpolitik/Auszeichnungen-und-Ehrungen-der-Stadt-Coburg/Ehrenbuerger.aspx
  17. Kolekcja Rückerta w archiwum miejskim Schweinfurt schweinfurt.de
  18. Die Friedrich-Rückert-Autographen im Stadtarchiv Schweinfurt , Harald Fischer Verlag
  19. Orientalne archiwa Friedricha Rückerta na terenie Uniwersytetu w Munster.
  20. Artykuły opublikowane przez Rückerta w bibliotekach i archiwach .
  21. Vertonungen Rückertscher Gedichte deutscheslied.com
  22. Karin Vorderstemann: Aus der Jugendzeit (2009) , w Populäre und traditionelle Lieder. Historisch-kritisches Liederlexikon .
  23. Erich Schneider, … wie eine Schleiereule , w Jahrbuch der Rückert-Gesellschaft , tom 14 (2002, opublikowany w 2003), str.  7 etss .
  24. Zobacz informacje o zabytkach poświęconych Rückertowi w centralnym rejestrze Pruskiego Instytutu Zabytków.
  25. Rolf Selbmann, Friedrich Rückert und sein Denkmal , wyd. Königshausen & Neumann, Würzburg 1989, s.  34 .
  26. Liczby są identyfikowane przez inskrypcje na pomniku.
  27. Friedrich-Rückert-Poetikum
  28. Berliner Straßenlexikon
  29. http://www.rueckert-weltpoet.de
  30. Rückert napisał około 25 000 wierszy.
  31. Osiem wspomnianych powyżej wierszy pojawia się w Echtermeyer , Deutsche Gedichte. Von den Anfängen bis zur Gegenwart , wydanie pod redakcją Benno von Wiese, wyd. August Bagel Verlag, Düsseldorf 1960 (bez numeru ISBN)