Putto

Putto (liczba mnoga: putta ) jest nagi, skrzydlaty cherubin w reprezentacjach artystycznych. Jest to w szczególności określenie włoskiego zdobnictwa architektonicznego, które oznacza na fasadzie figurę pucołowatego i kpiącego niemowlęcia. Prawie zawsze jest to chłopiec, a czasem anioł .

Sztuka renesansu

W putta znajdują się głównie na zabytkach z włoskiego renesansu (The Florentine Renaissance nazywa spiritelli ), zwłaszcza na wszystkich budynkach w ramach sycylijskiego baroku , są one jednym z głównych cech.

Charakter putta (podobnie jak iignudi ) jest inspirowany sztuką starożytnej Grecji i rzymskich genii i dlatego został ponownie odkryty i użyty na początku Quattrocento . Są aniołami symbolizującymi miłość, nie należy ich mylić z Kupidynem (lub Erosem ).

Galeria

Sztuka popularna też

Putti i ignudi , nagie dzieci i efeby , to także motywy dekoracyjne w wielu kościołach lub kaplicach, zbudowanych w okresie renesansu lub niedługo później, na przykład w Bretanii: widzimy je na piaskownicach kościoła Notre-Dame de Bodilis , kościoła Sainte-Nonne de Dirinon , kościoła Saint-Tugdual z Combrit , kościoła Saint-Pierre de Gaël , kościoła Saint-Thomas z Landerneau , kaplicy Saint-Claude w Plougastel-Daoulas lub na ołtarzu kościoła Plonévez-du-Faou itp.

W muzyce

Piosenkarka Juliette nawiązuje do puttini (małe putta ) w swojej piosence The Congress of Cherubin .

Uwagi i referencje

  1. (w) John Shannon Hendrix i Charles H. Carman, Renesansowe teorie widzenia , wydawnictwo Ashgate,2012, s.  117.
  2. Bernard Rio, Blogoslawionych ośle. Święta miłość i świeckie namiętności , Coop Breizh,2013( ISBN  978-2-84346-582-6 )

Zobacz również

Powiązane artykuły