Grupa B jest kategoria dla zmodyfikowanych samochodów sportowych i produkowanych 200 egzemplarzy w regulacji FIA . Kategoria ta została utworzona w 1982 roku w celu zastąpienia starych kategorii Group 4 i Group 5 .
W tej kategorii szczególnie zaznaczyły się Rajdowe Mistrzostwa Świata, w których pojazdy osiągnęły rekordy mocy w tej dyscyplinie, do 600 koni mechanicznych dla Audi Quattro Sport E2 , ale także za śmiertelne wypadki, co doprowadziło do zakazu w maju 1986 r. , ze skutkiem od 1 st. Styczeń 1987 . Niektóre z tych samochodów miały również napęd na cztery koła, bardziej dostosowany do ówczesnych rajdów.
Aby uzyskać dopuszczenie do ścigania się w grupie B, model musiał zostać wyprodukowany przez jego producenta w co najmniej 200 egzemplarzach w ciągu roku . Producent mógł wówczas zgłaszać około dwudziestu samochodów rocznie, nazywanych „Evolution”, ściśle zarezerwowanych dla konkurencji. W 1986 roku liczba ta wzrośnie do dziesięciu.
| Przemieszczenie | Cylin. z turbo | Minimalna waga | Maksymalna szerokość koła (w calach ) (łącznie 2 koła po tej samej stronie) |
Przykłady samochodów |
|---|---|---|---|---|
| Do 1000 cm 3 | 580 kg | 16" | ||
| Do 1300 cm 3 | 675 kg | 17" | Talbot Samba Rally | |
| Do 1600 cm 3 | 750 kg | 18" | ||
| Do 2000 cm 3 | 1428 cm 3 | 820 kg | 20" | Renault 5 Turbo |
| Do 2500 cm 3 | 1785 cm 3 | 890 kg | 22" | Peugeot 205 Turbo 16 , Lancia Delta S4 |
| Do 3000 cm 3 | 2142,8 cm 3 | 960 kg | 22" | Audi Quattro Sport E2 , Lancia Rally 037 |
| Do 4000 cm 3 | 2 857 cm 3 | 1100 kg | 24" | |
| Do 5000 cm 3 | 1235 kg | 26" | ||
| Ponad 5000 cm 3 | 1300 kg | 28" |
Uwaga: Silniki z doładowaniem ( doładowaniem lub turbodoładowaniem ) miały zastosowany współczynnik mnożenia 1,4.
Od 1961 do 1982 roku głównymi kategoriami w wyścigach samochodowych są grupy numerowane. Pojawiają się one w 1975 roku w swojej ostatniej modyfikacji pod następującymi definicjami:
W rajdach producenci byli zaangażowani głównie w Grupę 2 i Grupę 4, np. Lancia ze Stratosem, Ford z Escortem i Fiat z 131 Abarthem.
Wymiana tych kategorii jest ogłaszany na 1 st stycznia 1978 producentów. Oficjalnie poinformowano ich, że mają 5 lat na zaprojektowanie i przygotowanie nowych pojazdów zgodnie z przyszłymi grupami:
Pochodzą one w życie z dniem 1 st stycznia 1983 prototypy są przyjętym w 1982 r.
W 1982 r. tylko marki Citroën i Lancia weszły do regulacji grupy B, Audi zdobyło mistrzostwo konstruktorów ze swoją grupą Quattro 4, Röhrl mistrzostwo kierowców z Oplem Asconą 400, również z grupy IV.
1983Rok 1983, pierwszy skuteczny rok grupy B w Rajdowych Mistrzostwach Świata, upłynął pod znakiem dominacji Audi quattro A1/A2, a mistrzem świata został Hannu Mikkola . Zespół Audi był rzeczywiście najszybszy dzięki rewolucyjnej technologii napędu na cztery koła Quattro. Jednak brak konsekwencji w niemieckim zespole pozwolił Lancii i jej Lancia Rally 037 zdobyć tytuł konstruktorów. Lancia Rally 037 nadal posiadała napęd na tylne koła, ponieważ producent nie ufał wystarczająco technologii napędu na cztery koła. Niemniej jednak dzięki zebranemu wyglądowi, specjalnej konstrukcji dla zawodów i sprężarce wyporowej, był to niesamowity samochód, zwłaszcza na asfalcie. Do Grupy B dołączył m.in. Opel ze swoją Mantą 400 i Toyotą.
1984W 1984 roku Audi (które w międzyczasie zwiększyło moc swojego Quattro ), bardziej niezawodne i regularne, osiągnęło podwójny wynik i dlatego zachwyciło oba tytuły; pomimo wspaniałego zwycięstwa Markku Allena w Tour de Corse . Mistrzem został szwedzki kierowca Stig Blomqvist . Ale w tym samym roku, ponownie na Tour de Corse , pojawił się zawodnik, który później pokrzyżował plany Audi. Chodzi o Peugeota Talbota Sport, który wystartował w grupie B z Peugeot 205 Turbo 16 Evolution 1. Producent dał sobie środki na realizację swoich ambicji i zaangażował wielkie nazwiska w sportach motorowych, takie jak Ari Vatanen i Jean Todt , sukces był niemal natychmiastowy.
1985Rok 1985 był więc logicznie naznaczony dominacją Peugeota Talbot Sport i jego 205 mniejszych i lżejszych od konkurentów. Ponadto nowe quattro (zawsze mocniejsze) ponownie cierpiało z powodu problemów z regularnością, a zwłaszcza z dużym problemem podsterowności, który stanowił problem na drogach takich jak Monte-Carlo . Lancia Rally 037 nie nadrabiała już zacofania technologicznego, napęd nie pozwalał jej na jazdę głównie na asfalcie, ale na śliskim podłożu była katastrofalna. Ponadto dla włoskiej firmy budowana była nadzieja z zaprojektowaniem nowego samochodu wyposażonego w napęd na wszystkie koła, turbosprężarkę i jego słynną sprężarkę; Delta S4 . Wystąpiła w 1985 RAC, którą wygrała z rąk wschodzącego pilota, Henri Toivonena . W ten sposób Peugeot osiągnął z kolei dublet, Timo Salonen zastąpił Stiga Blomqvista. 2 maja tego roku oficjalny włoski kierowca Attilio Bettega zginął za kierownicą jego Lancia Rally 037, uderzając w drzewo podczas Tour de Corse, podczas odcinka specjalnego między Zérubia i Martini; jego drugi pilot Maurizio Perissinot wyszedł bez szwanku.
Pod koniec sezonu wielu producentów dołączyło do grupy B, przyciągnięci niskimi ograniczeniami homologacyjnymi i tym popularnym sportem, za którym podążały media i telewizja; Grupa B sprawiła, że rajd był niesamowitym wydarzeniem, po którym szalała publiczność. Na przykład znajdujemy Austina i jego Metro 6R4 z silnikiem Atmo V6, Forda i jego RS200, a nawet Citroëna i jego Citroëna BX 4TC .
1986W 1986 roku Audi wypuściło ostatnią ewolucję quattro, E2, która miała ponad 500 KM i miała imponujący pakiet aerodynamiczny , aby móc utrzymać go na ziemi, Lancia miała swój nowy samochód, Deltę S4 , z silnikiem z podwójnym doładowaniem (turbo + kompresor), Peugeot miał broń, aby obronić swój tytuł dzięki 205 Turbo 16 Evo 2, a Ford wreszcie miał swoje szanse dzięki najnowocześniejszemu RS200.
Monte Carlo rozpoczęło się od otwarcia piłki. Coraz większa publiczność i telewizja rozumiały skalę wydarzenia (pierwszy odcinek specjalny w Aillon le Jeune jest transmitowany na żywo w TF1). Pod koniec wspaniałego 5-dniowego rajdu, z niesamowitym entuzjazmem publiczności, Toivonen wygrał rajd ostatniej nocy przed Timo Salonenem i jego Turbo 16.
Ale stało się to, co musiało się wydarzyć: coraz większa liczba widzów zgromadzonych na krawędziach torów i często źle rozmieszczonych kończyła się katastrofą. Podczas Rajdu Portugalii Ford RS200 Joaquima Santosa uderzył w tłum, zabijając trzech widzów i raniąc dziesiątki. Najlepsze zespoły opuściły rajd, odmawiając ścigania się z tak dużą liczbą widzów na odcinkach. Audi wycofało się do końca sezonu i już przygotowywało RS002 Group S na rok 1987.
Ale śmiertelny cios dla grupy B miał dopiero nadejść. Podczas Tour de Corse ówczesny prowadzący rajd Henri Toivonen opuścił tor w 18. odcinku specjalnym pomiędzy Corte i Taverną, w dół Col d'Ominanda i zanurkował w wąwóz swoją Lancią Delta S4. Czołg eksplodował w kontakcie z drzewami i skałami, Toivonen i jego pilot Sergio Cresto zginęli rok do dnia po Attilio Bettega. Interwencja służb ratowniczych była spóźniona, ponieważ w tym miejscu nie było widza i trzeba było czasu, aby się zorientować, że coś się stało. Pożar był tak gwałtowny, że z Lancii pozostało tylko podwozie rurowe. Konsekwencje były natychmiastowe. Ford z kolei opuścił scenę Grupy B, a FISA natychmiast podjęła następujące działania na komisji nadzwyczajnej 3 maja 1986 roku:
Koniec sezonu nie był pozbawiony kontrowersji. Peugeoty zostały zdyskwalifikowane podczas Rajdu Sanremo przez włoskich marszałków za „spódnice” uznane za nielegalne, zespół Peugeot krzyknął faul i potępił decyzję o faworyzowaniu Lancii. Podczas Rajdu Wielkiej Brytanii marszałkowie stwierdzili, że samochód jest zgodny, mimo że był w takim samym stanie, co potwierdziło zarzuty Peugeota. Jedenaście dni po ostatnim rajdzie w tym sezonie, w Stanach Zjednoczonych, FISA anulowała wynik z Sanremo, a tytuł kierowcy przeszedł od kierowcy Lancii Markku Aléna do kierowcy Peugeota, Juhy Kankkunena . W ten sposób Peugeot ostatecznie podpisał drugi z rzędu dublet.
Jesteśmy na początku 1986 roku. Fédération Internationale du Sport Automobile zdaje sobie sprawę, że Grupa B może wkrótce posunąć się za daleko i przekroczyć limity.
FISA chce stworzyć nową kategorię dla 1987, który będzie musiał zastąpić grupy B, ten jest ochrzczony grupy S (Special Rally Group). Ta grupa będzie miała szczególny charakter, widząc ewoluujące pojazdy zasadniczo zaprojektowane do rajdów i nic więcej. FISA chce zachęcać do innowacyjnych i futurystycznych projektów, ale ograniczać niebezpieczeństwo, jakie mogą powodować takie pojazdy. Dlatego odpowiednio dostosowuje przepisy:
Lancia buduje prototyp, zmodyfikowany Delta S4 lancia ECV 1 (dla E xperimental C omposite V ehicle), który rozwija 600 KM dzięki turbo sprężone nazwie Triflux ponieważ z trzech oddzielnych przewodów powietrznych. Samochód szeroko wykorzystuje materiały kompozytowe, takie jak kevlar i włókno węglowe, aby zmniejszyć wagę i wytrzymałość.
Zmęczona trudnościami Celiki w europejskich wyścigach, Toyota wypuściła projekt 222D w 1985 roku na bazie MR2 dla Grupy B, a następnie wreszcie dla Grupy S. Podczas Goodwood Festival of Speed w 2006 roku Toyota zaprezentowała czarną 222D. Gotowy do wyścigu samochód waży około 750 kg i jest wyposażony w czterocylindrowy, poprzeczny silnik turbo o mocy 750 KM .
Renault, które mimo zakończenia oficjalnego zaangażowania zamierzało uruchomić zmodyfikowany Maxi 5 Turbo Group B z napędem na wszystkie koła (samochód grupy B miał napęd na tylne koła). Wyprodukowano tylko jeden egzemplarz i kilka lat jeździł w rallycrossie.
Audi planuje samochód o nazwie Sport Quattro RS 002 . Samochód oferuje ultra-futurystyczny design, ale jest znacznie mniej imponujący niż Quattro. Projekt zarzucono po zniknięciu grupy B i wycofaniu się Audi z rajdów. Wyświetla 12 km na liczniku i nigdy nie był testowany. Jednak w lipcu 2016 r. podczas „Eifel Festival Rallye” w Daun w Niemczech poprowadził go kultowy niemiecki kierowca „Walter Röhrl” jako światowa premiera po 30 latach w „Audi Museum mobile w Ingolstadt”.
Ale po Rajd Francji 1986 Grupa B została zakazana Każdy rajd od 1 st stycznia 1987 roku i wynika z jego upadku grupy S, która miała pojawić się w tym dniu. Podkategoria Grupy A, WRC , stworzona w 1997 roku przez FIA, jest w pewnym sensie odrodzeniem Grupy S. Rzeczywiście, ograniczenie mocy wynosi 300 KM , aby samochody nie były zbyt niebezpieczne. ale w przeciwieństwie do Grupy S samochody wyczynowe muszą mieć wspólne części z produkowanymi; W ciągu jednego roku wyprodukowano 2500 egzemplarzy.
RallycrossOd 1987 r. wiele grup B, takich jak 205 Turbo 16 Evo 2, Delta S4, Ford RS200, Quattro Sport E2 czy Metro 6R4 weszło do europejskich mistrzostw rallycrossowych w dywizji 2. W 1992 r., z powodu zacofania technologicznego, znikną.
Paryż DakarPozbawiony kategorii rajdowej akceptującej model 205, Peugeot postanowił skupić się na rajdzie, a głównie na Rajdzie Paryż Dakar . W 1987 roku przystosowany do trudnych warunków rajdów 205 T16 „Grand Raid” zwycięży „łatwo”, w rękach Ari Vatanena , rajdu Dakar i Faraonów w Egipcie , mierząc się co prawda z niewielką konkurencją w porównaniu do do lat rajdowych.
Kolejna edycja Dakaru będzie również wygrał 205 napędzany przez Juha Kankkunen , jeden prowadzony przez Alaina Ambrosino skończył 6 th .
W 1989 roku , jest zastępowany przez Peugeot 405 Turbo 16 , ale dwa T16 205 nadal są zaangażowani, w tym jeden napędzany fréquelin facet , który zakończył wyścig w 4 th pozycji.
Szczyt szczupakówWraz z Rajdowymi Mistrzostwami Świata Audi w 1982 roku wystartowało w pierwszym samochodzie, quattro, powierzonym Johnowi Buffumowi z Audi of America. Dwukrotnie wygrywał, w 1982 i 1983 roku, w dywizji Open Rally. W 1984 roku Michèle Mouton powierzono quattro. Objęła prowadzenie w swojej kategorii, ale nie wygrała klasyfikacji generalnej, zajęła drugie miejsce na podium. Amerykanie szczodrze zachęcają i proponują powrót w następnym roku. Ponownie zmierzyła się z rekordem toru w 1985 roku. Podczas treningów była krytykowana za rozgrzanie opon przed wyruszeniem, jak to jest w zwyczaju w rajdach. Sygnatuje najlepsze czasy testów. W dniu wyścigu opuściła ostatni (najlepszy test) w swoim Sport quattro i wygrała wyścig, ustanawiając nowy rekord z 11 min 25 s 39 , poprawiając poprzedni czas o 13 sekund. Michèle Mouton ustanowiła w ten sposób potrójny występ: rekord toru, pierwsze zwycięstwo nie-Amerykanina w tych zawodach i pierwsze zwycięstwo kobiety-pilota. W 1986 roku Audi powierzyło swój samochód Amerykaninowi Bobby'emu Unserowi , już ośmiokrotnemu zwycięzcy tej imprezy i trzykrotnemu zwycięzcy 500 mil w Indianapolis . Na pokładzie Sport Quattro E2 odniósł zwycięstwo i rekord wzlotu o 11 min 9 s 22 lub 16 sekund szybciej niż rok wcześniej Michèle Mouton.
W 1987 roku, po sukcesie Dakaru, Jean Todt zainteresował się Pikes Peak. Zgłaszane są trzy 205 T16, uważane za trzecią ewolucję modelu, a za kierownicą zasiadają Ari Vatanen , Shekhar Mehta i Andrea Zanussi . Samochód rozwija 550 koni mechanicznych przy 850 kilogramach, z przerośniętymi płetwami. Ale to Walter Röhrl wygra imprezę, podając po raz pierwszy poniżej 11 minut, w 10 min 47 s 85 . Vatanen finiszował na drugim miejscu, 7 sekund za Audi, wynik, który jak powiedział, był spowodowany pęknięciem kołnierza na wężu turbosprężarki.
205 zostanie zwycięsko zastąpiony w następnych latach przez 405 T16, który pod przykrywką nowego modelu Peugeota w dużej mierze zachował mechanikę 205, a Vatanen wygrał wyścig w 1988 roku, poprawiając rekord o 6 dziesiątych pomimo burzy. grad na drugiej części trasy.
Ford RS200 został wprowadzony w 2009 roku przez Mach 2 Racing, rozwijał 1150 KM dzięki wkładowi podtlenku azotu .
Dozwolone zasady Grupy B pozwoliły wielu zespołom na umieszczenie silnika w tylnej środkowej pozycji, jak w Formule 1. Zasady, które obowiązywały w 1987 roku, nigdy więcej na to nie pozwoliły.
Początkowo mało rozwinięta, okres Grupy B oznaczał uogólnienie turbodoładowania w samochodach wyścigowych.
Audi Quattro zostało po raz pierwszy zaprezentowane w zawodach w 1980 roku podczas Rajdu Janner Austria . W dużej mierze oparty na wersji drogowej (co nie miało miejsca w przypadku następnych wersji), miał 300 koni mechanicznych. W 1981 roku Michèle Mouton została pierwszą kobietą, która wygrała rundę mistrzostw świata na pokładzie Quattro. Aby wejść do kategorii Grupy B, samochód został zmodernizowany do A1 i A2, a jego silnik rozwija 350 KM dzięki 5-cylindrowemu silnikowi z turbosprężarką.
Quattro A1 rozpoczął mistrzostwo w Rajdzie Monte Carlo 1983 iw tym samym roku wygrał Rajd Szwecji i Rajd Portugalii dzięki Hannu Mikkoli . Prowadzone przez Stiga Blomqvista , Mikkolę i Waltera Röhrla Quattro A1 i A2 wygrały w sumie osiem rajdów; trzy w 1983 r. i pięć w 1984 r., zanim przejął władzę Sport Quattro.
Audi Sport Quattro to nazwa nowego samochodu wprowadzonego w 1984 roku i jego seryjnego odpowiednika, wyprodukowanego w 224 egzemplarzach za około 100 000 euro. Podwozie to stop aluminium, a silnik jest nieco słabszy ( 300 KM ) niż w poprzednich latach, aby zintegrować klasę 3. Nadwozie jest mieszanką włókien węglowych i kevlaru , oferując poszerzone rozstawy, a także szersze koła. Celem jest zapewnienie lepszej obsługi samochodu, skonfrontowanego z konkurencją, składającego się z mniejszych samochodów i opracowanego specjalnie dla Grupy B.
Audi Quattro Sport E2 zostało wprowadzone pod koniec 1985 roku jako ulepszenie Quattro Sport. Jego moc wynosi 470 KM , dzięki systemowi recyrkulacji powietrza w turbosprężarce, w celu skrócenia czasu reakcji na przyspieszenie przy zachowaniu prędkości obrotowej silnika . Samochód wyposażony jest również w duży zestaw aerodynamiczny zwiększający siłę docisku . Auto waży 1090 kg i rozpędza się od 0 do 100 km/hw 3,1 sekundy, jednak jego waga i podsterowność (ze względu na położenie silnika) utrudniają rywalizację. Wygrała Rajd San Remo 1985, ale po wypadku podczas Rajdu Portugalii w 1986 roku zespół wycofał się z Mistrzostw Świata.
Quattro Sport S1 E2 pozostaje najmocniejszym samochodem rajdowym, jaki kiedykolwiek zbudowano ( 700 KM w 1986 r.).
Szczegółowe wyniki LanciaLancia weszła do grupy B z bezpośrednim potomkiem Montecarlo Gr5, mistrza świata z 1979, 1980 i 1981 roku, Lancią 037 , zaprezentowaną w październiku 1981 roku. Cesare Fiorio, szef Scuderia Lancia wybrał dwumiejscowy, lekki samochód, prosty napęd i jest w przeciwieństwie do Audi, które w quattro uprzywilejowuje napęd na wszystkie koła i współpracuje z samochodami wywodzącymi się z modelu dużej serii, podczas gdy Lancia 037 jest od początku pomyślana jako samochód wyczynowy. Silnik to czterocylindrowy silnik z podwójnym wałkiem rozrządu pochodzący z Fiata 131 Abarth, montowany wzdłużnie, doładowany sprężarką. Rozwija 265 KM dla pojemności 1,995 cm 3 , ale po równoważności teoretycznych ponieważ silnik z doładowaniem, odpowiada w 2793 cm 3 silnika .
037, powierzone Markku Alénowi i Attilio Bettedze, zadebiutowały w mistrzostwach świata w 1982 roku podczas Tour de Corse , piątej rundy mistrzostw świata. Wystartując w RAC, ostatnim wydarzeniu sezonu, Lancias demonstruje swój pełny potencjał w starciu z Audi quattro , Alén zajmuje czwarte miejsce w klasyfikacji generalnej i pierwsze w grupie B (quattro i Opel Ascona nadal grają w grupie 4), Lancia zajmując dziewiąte miejsce w mistrzostwach świata.
W 1983 roku Lancia wygrała Rajdowe Mistrzostwa Świata z dwoma punktami przewagi nad Audi. To ostatni tytuł z napędem na dwa koła w Rajdowych Mistrzostwach Świata. W 1984 roku Lancia rozpoczęła ewolucję modelu 037, którego pojemność została zwiększona do 2 111 cm 3 z doładowaniem. Wprowadzono modyfikacje nadwozia, aby sprostać konkurencji Renault 5 Turbo , nowe Audi quattro lub Peugeot 205 Turbo 16, który zadebiutował w zawodach. Lancia rozumie, że przyszłość to napęd na wszystkie koła, a Giorgio Pianta, kierownik techniczny działu zawodów, opracowuje specjalną wersję Lancii Trevi z napędem na cztery koła w oczekiwaniu na sezon 1985. Jeśli Alén i Biasion osiągną dublet podczas Tour de Corse, 037 zostaną zdominowane przez Audi quattro, Toyota Celica Turbo Björna Waldegårda i Peugeot 205 Turbo 16. Lancia przekazuje tytuł mistrza świata Audi i jest zmartwiona o zagrożeniu Peugeota, które zdobyło 74 punkty w zaledwie pięciu starciach.
W 1985 roku, nawet jeśli Cesare Fiorio przyspieszył rozwój Lancii Delta S4 (S od Supercharged, 4 na 4 koła napędowe), zaprezentowanej w grudniu 1984 roku, Lancia przejechała prawie całe mistrzostwa z 037, która już nie wspierała porównania. Audi Quattro Sport i Peugeot 205 Turbo 16 Evolution 2 wystartowały z Tour de Corse, dramatycznego wydarzenia dla włoskiego zespołu, odkąd Attilio Bettega padł ofiarą śmiertelnego wypadku. 037 może zdobyć tylko kilka honorowych miejsc w przypadku pomyłki przeciwników, aw mistrzostwach Lancia traci kolejne miejsce, zajmując trzecie miejsce za Audi, podczas gdy Peugeot zdobywa 142 punkty, ponad dwukrotnie więcej niż Lancia.
Kiedy rozpoczynał się projekt Delta S4, Fiat nie zdecydował jeszcze, że samochód będzie Lancią. Jego nazwa kodowa, Tipo 831 , jest rzeczywiście specyficzna dla Abartha, a nie Lancii. Inżynier Aurelio Lampredi i dyrektor techniczny Abartha, Claudio Lombardi , są inspirowani modelem Peugeot 205 Turbo 16 z silnikiem umieszczonym w środkowej części z przodu i nadwoziem zbliżonym do modelu produkcyjnego. Za przenoszenie mocy odpowiada napęd na cztery koła. Delta S4 wymaga dużych nakładów finansowych, ponieważ większość jej elementów jest nowa. Zaprezentowany w grudniu 1984 roku S4 rozwijał moc 400 koni mechanicznych dzięki czterocylindrowemu silnikowi o pojemności 1759 cm 3 , ale do homologacji rok później osiągnął moc 450 koni mechanicznych.
Od swojego pierwszego zaangażowania w listopadzie 1985 roku wygrała RAC , a drugie miejsce zajął Henri Toivonen , Markku Alén . Miesiąc później, w Monte Carlo, inauguracyjnej imprezie mistrzostw 1986, wygrał Toivonen. Zespół przeżył najgorsze podczas Tour de Corse, kiedy załoga Toivonen-Cresto zginęła po utracie kontroli nad swoim S4 przy pełnej prędkości: Lancia wycofała się z zawodów, a FIA zdecydowała się usunąć grupę B z wyścigu. słusznie sądząc, że te samochody są teraz zbyt mocne i szybkie, aby jeździć po zwykłych drogach. S4 nadal zanotował dobre wyniki (Alén drugi w Nowej Zelandii, Argentynie, gdzie wygrał Miki Biasion , a następnie w RAC trzeci w 1000 jezior), ale ponieważ GrB był skazany, Squadra Corse HF Lancia położył kres jego rozwojowi ...
Koniec sezonu jest kontrowersyjny po dyskwalifikacji Peugeota 205 w San Remo przez włoskich stewardów za używanie spódnic uznanych za niezgodne. Peugeot potępia decyzję na korzyść Lancii i jest pocieszony podczas Rajdu Wielkiej Brytanii, gdzie samochód został uznany za zgodny, mimo że ma takie same fartuchy. FISA następnie odwołała wyniki San Remo, a Peugeot w końcu zdobył tytuł nowego konstruktora z 15 punktami przewagi nad Lancią. Po decyzji FIA, Markku Alén scedował tytuł kierowcy na kierowcę Peugeota Juhy Kankkunena . Na poziomie komercyjnym decyzja FIA o zlikwidowaniu grupy B pomaga Lancii w sprzedaży 140 niesprzedanych egzemplarzy S4 Stradale, które następnie zyskują status przedmiotu kolekcjonerskiego.
Szczegółowe wynikiRajd Lancii 037
Uwagi:
Lancia Delta S4
| Pora roku | Stabilny | piloci | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | Zaszeregowanie | Punkty wpisane |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1985 | Wyścigi Martini | MÓJ | POZWAĆ | POR | ROZPOZNAĆ | ENG | GRE | NZL | ARG | KONIEC | WŁOCHY | CIV | GBR | 3 rd | 70 | ||
| Markku Alen | 2 | ||||||||||||||||
| Henri Toivonen | 1 | ||||||||||||||||
| 1986 | Martini Lancia | MÓJ | POZWAĆ | POR | ROZPOZNAĆ | ENG | GRE | NZL | ARG | KONIEC | CIV | WŁOCHY | GBR | USA | 2 | 122 | |
| Markku Alen | NF | 2 | NF | NF | NF | 2 | 2 | 3 | 1 | 2 | 1 | ||||||
| Henri Toivonen | 1 | NF | NF | NF | |||||||||||||
| Miki Biasion | NF | NF | NF | 2 | 3 | 1 | 3 | ||||||||||
| Mikael Ericsson | NF | 4 | 5 | NF | |||||||||||||
| Jorge Recalde | 4 | ||||||||||||||||
| Kalle Grundel | 6 | ||||||||||||||||
| Dario Cerrato | 2 |
Zespół Peugeot Sport został oficjalnie utworzony pod koniec 1981 roku pod nazwą Peugeot Talbot Sport. Zarządza nim Jean Todt , były drugi pilot Guya Fréquelina w Talbot . Aby przygotować się do tego projektu, wiele prototypów jest testowanych na istniejących bazach pojazdów w grupie PSA. Te mniej lub bardziej udane projekty (305 z silnikiem centralnym, Horizon z silnikiem turbo itp.) wyznaczają szerokie linie przyszłego samochodu. Model 205 został wybrany, aby promować wprowadzenie na rynek wersji sportowych GTI i miał wyjechać na światowe drogi w 1984 roku.
Po pierwszym publicznym występie w 1983 roku, 205 T16 (dla zaworów Turbo 16) i jego 200 jednostek produkcyjnych uzyskały homologację w marcu 1984 roku.
W 1984 roku wzięła udział w swoim pierwszym wyścigu o mistrzostwo świata, Tour de Corse. Ale Ari Vatanen , zwycięzca 7 specjalnych, zszedł z trasy i przeszedł na emeryturę. Drugi pilot, Jean-Pierre Nicolas skończył 4 th . Niedługo potem, w Rajdzie Finlandii, Ari Vatanen odniósł pierwsze zwycięstwo za kierownicą 205 Turbo 16, co powtórzył we Włoszech i Anglii.
Na sezon 1985 do działu promocji dołączył Jean-Pierre Nicolas, a Timo Salonen i Bruno Saby dołączyli do zespołu. Po zwycięstwach w 1984 roku Ari Vatanen będzie pretendentem do tytułu w 1985 roku. Ari kontynuuje z dwoma zwycięstwami w Monte-Carlo z 5-minutową przewagą oraz w Szwecji. Ale reszta będzie bardziej chaotyczna dla Vatanena, który, zdominowany w mistrzostwach przez swojego nowego kolegę z drużyny Timo Salonena, doznał bardzo poważnego wypadku podczas rajdu Argentyny, kończąc swój sezon. Timo kumuluje zwycięstwa: w Portugalii, Grecji, Nowej Zelandii, Argentynie i Finlandii. Jest koronowanym mistrzem świata. Peugeot zdobył także tytuł konstruktorów. Evolution 2 pojawi się w Tour de Corse i doprowadzi do zwycięstwa w Finlandii. Pozwala on modelowi 205 uzyskać moc (do 650 KM w 1986 r.), schudnąć, uzyskać sztywność i trzymanie się drogi, z dodatkiem aerodynamicznych wypustek na przedniej pokrywie i dużego spojlera z tyłu. Niektóre 205T16 Evo.1 powierzono kierowcom startującym w krajowych mistrzostwach: Andrea Zanussi z Włoch, Michèle Mouton (która zostanie mistrzem Niemiec w 1986) i Kalle Grundell z Niemiec, Antonio Zanini z Hiszpanii i Mikael Sundstorm z Anglii.
Sezon 1986 rozpoczął się od drugiego miejsca dla Salonena w Monte Carlo, po którym nastąpiło zwycięstwo jego nowego kolegi z zespołu Juhy Kankkunena w Szwecji. Zwycięstwa następują po sobie: Saby w Tour de Corse, Kankkunen w Grecji i Nowej Zelandii oraz Salonen w Finlandii i RAC. W San Remo Peugeot zostaje wykluczony i nawet po zwycięstwie Salonena w RAC przegrywa mistrzostwo. Ostatecznie 11 grudnia, po odwołaniu kwestionowanych wyników San-Remo, Peugeot i Kankkunen zostają mistrzami świata.
Należy zauważyć, że 205 Turbo 16 nie jest jedynym samochodem homologowanym w grupie B. W rzeczywistości w 1983 roku Peugeot 504 Pick-up przeszedł z grupy 4 do grupy B na potrzeby afrykańskich pilotów Peugeota.
Szczegółowe wyniki| Pora roku | Zespół | Piloci | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | Pozycja | Zwrotnica |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1984 | Peugeot Talbot Sport | MÓJ | POZWAĆ | POR | ROZPOZNAĆ | ENG | GRE | NZL | ARG | KONIEC | WŁOCHY | CIV | GBR | 3 | 74 | ||
| Ari Vatanen | NF | NF | 1 | 1 | 1 | ||||||||||||
| Jean-Pierre Nicolas | 4 | NF | 5 | ||||||||||||||
| 1985 | Peugeot Talbot Sport | MÓJ | POZWAĆ | POR | ROZPOZNAĆ | ENG | GRE | NZL | ARG | KONIEC | WŁOCHY | CIV | GBR | 1 | 142 | ||
| Ari Vatanen | 1 | 1 | NF | NF | NF | NF | 2 | NF | |||||||||
| Salony Timo | 3 | 3 | 1 | 7 | NF | 1 | 1 | 1 | 1 | 2 | NF | ||||||
| Bruno Saby | 5 | NF | 2 | NF | |||||||||||||
| Carlos Reutemann | 3 | ||||||||||||||||
| Kalle Grundel | 5 | NF | |||||||||||||||
| Mikael sundstrom | NF | ||||||||||||||||
| 1986 | Peugeot Talbot Sport | MÓJ | POZWAĆ | POR | ROZPOZNAĆ | ENG | GRE | NZL | ARG | KONIEC | CIV | WŁOCHY | GBR | USA | 1 | 137 | |
| Salony Timo | 2 | NF | NF | NF | NF | 5 | 1 | NF | 1 | ||||||||
| Juha kankkunen | 5 | 1 | NF | 5 | 1 | 1 | NF | 2 | NF | 3 | 2 | ||||||
| Bruno Saby | 6 | 1 | 3 | NF | NF | ||||||||||||
| Szekhar Mehta | 8 | ||||||||||||||||
| Stig Blomqvist | 3 | 4 | |||||||||||||||
| Andrea Zanussi | NF | ||||||||||||||||
| Mikael sundstrom | 4 |
Pierwotnym pomysłem jest zgłoszenie rajdowego samochodu 100% Renault do grupy B, ale mając na uwadze przyszłą sprzedaż pojazdów drogowych wymaganych do homologacji podczas jego projektowania. Renault 5 został wybrany w 1978 roku, ale przeszła duże zmiany: silnik został przesunięty do tyłu w celu lepszego przenoszenia mocy na ziemi. Silnik czterocylindrowy turbo skompresowane 1,397 cm 3 przemieszczenia, w stosunku do 925 kg samochodu. Pierwszy prototyp Renault 5 turbo wystartował w marcu 1978, wszedł do swoich pierwszych zawodów w 1979 roku na Giro d'Italia i miał swoją pierwszą oficjalną prezentację na Paul-Ricard . Jean Ragnotti pilotował R5 turbo w grupie 4 od 1980 roku i wygrał Rajd Monte Carlo 1981 i Tour de Corse 1982. W tym samym czasie Renault było bardzo zaangażowane w produkcję seryjną, z Renault 5 Turbo i Turbo 2 oraz Le Kit Cévennes .
Po teście prototypu na rajdzie 1000 torów 1982, Renault 5 Turbo Typ „Tour de Corse” uzyskał homologację w grupie B w styczniu 1983 roku. Od grupy 4 różni się zmianą szerokości torów, pałąków zabezpieczających , felgi i hamulce. Po rozczarowującym sezonie 1983, Michelin opracował nowe opony, które umożliwiły R5 turbo i Jeanowi Ragnottiemu zwycięstwo w mistrzostwach Francji w 1984 roku.
W następnym roku opracowano Maxi 5 Turbo. Ambicją jest osiągnięcie najszybszego napędu na dwa koła na asfalcie, jedynej nawierzchni, na której napęd na dwa koła i na cztery koła są na równi. W tym nowym modelu dodano półelektroniczny wtrysk i system DPV, który skraca czas reakcji turbosprężarki. Pojemność skokowa wynosi od 1397 do 1527 cm 3 , rozstawy są poszerzone, rozmiar opon został zwiększony do 16 cali, a karoseria została zmodyfikowana. Jego pierwszym wyścigiem był Critérium de la Touraine 1985 w rajdowych mistrzostwach Francji. W mistrzostwach świata maxi turbo wygrał Tour de Corse w tym samym roku. Ale w obliczu konkurencji, która stała się zbyt duża, Renault Sport zwróciło się na tory w 1986 roku, szczególnie we francuskich mistrzostwach superprodukcji.
Szczegółowe wyniki| Pora roku | Zespół | Piloci | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | Pozycja | Zwrotnica |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1983 | Renault-Elf | MÓJ | POZWAĆ | POR | ROZPOZNAĆ | ENG | GRE | NZL | ARG | KONIEC | WŁOCHY | CIV | GBR | 5 | 27 | |
| Jean Ragnotti | 7 | NF | NF | |||||||||||||
| 1984 | Renault-Elf | MÓJ | POZWAĆ | POR | ROZPOZNAĆ | ENG | GRE | NZL | ARG | KONIEC | WŁOCHY | CIV | GBR | 5 | 55 | |
| Jean Ragnotti | 3 | |||||||||||||||
| 1985 | Renault Elf Philips | MÓJ | POZWAĆ | POR | ROZPOZNAĆ | ENG | GRE | NZL | ARG | KONIEC | WŁOCHY | CIV | GBR | 6 | 38 | |
| Jean Ragnotti | 1 |
Toyota decyduje się na wejście do Celica Twin-Cam Turbo dla lepszej widoczności na półkuli południowej z pomocą nowego dyrektora sportowego Toyota Team Europe , Ove Anderssona . Zmodernizowane coupe Celica GT zostało zatwierdzone w marcu 1983 roku, ale nie posiadało żadnych części wyczynowych, Toyota chciała je zarezerwować dla modeli Evolution.
Celica ścigała się po raz pierwszy w rajdzie na 1000 torów tego samego roku w kategorii eksperymentalnej i zajęła drugie miejsce w kategorii, pomimo przegrzania turbosprężarki umieszczonej zbyt blisko maski. Celica Twin Cam Turbo ma napęd na tylne koła i rozwija moc 320 KM ( 380 KM w 1986 r.) przy 1020 kg . Samochody są następnie zgłaszane do Rajdu Finlandii z Björnem Waldegårdem i Juhą Kankkunenem . Zajmą odpowiednio dwunaste i szóste miejsce. To właśnie na następnym rajdzie, na Wybrzeżu Kości Słoniowej 1983, Celica odniosła pierwsze zwycięstwo od Waldegårda, Per Eklund zajął trzecie miejsce.
Zwycięstwo na afrykańskich torach zostanie powtórzone podczas Rajdu Safari w 1984 roku, ponownie z Waldegårdem. Końcówka sezonu upłynie podium i piątym miejscu w rajdach Europy Północnej. W 1985 roku Toyota zdobyła dublet w Rajdzie Safari, Kankkunen wyprzedził Waldegårda, co zostało powtórzone wkrótce potem w rajdzie Wybrzeża Kości Słoniowej. W 1986 roku Celica osiągnęła 385 KM, a Lars-Erik Torph zastąpił Kankkunena. W tym sezonie ponownie zaznaczy się dominacja Toyoty w wyścigach afrykańskich, z dublem na Wybrzeżu Kości Słoniowej i jedną czwartą w Rajdzie Safari. Po miejscach blisko podium w Rajdzie Olympus, Toyota weszła do Mistrzostw Bliskiego Wschodu 1987 i 1988, gdzie Grupa B nie była zakazana. Pomimo tego, że jest napędem, Celica zdominowała rajdy afrykańskie dzięki swojej solidności i niezawodności.
Szczegółowe wyniki| Pora roku | Zespół | Piloci | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | Pozycja | Zwrotnica |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1983 | Toyota Team Europe TTE Premoto Toyota Team Toyota PL |
MÓJ | POZWAĆ | POR | ROZPOZNAĆ | ENG | GRE | NZL | ARG | KONIEC | WŁOCHY | CIV | GBR | 6 | 24 | ||
|
Björn Waldegård |
12 | 1 | NF | ||||||||||||||
|
Juha kankkunen |
6 | NF | 7 | ||||||||||||||
| Per Eklund | 3 | NF | |||||||||||||||
| 1984 | Toyota Team Europe TTE Westlands Motors Toyota NZ Ltd Zespół Toyota GB |
MÓJ | POZWAĆ | POR | ROZPOZNAĆ | ENG | GRE | NZL | ARG | KONIEC | WŁOCHY | CIV | GBR | 4 | 62 | ||
|
Björn Waldegård |
NF | 1 | 5 | NF | NF | ||||||||||||
|
Juha kankkunen |
NF | NF | 5 | NF | |||||||||||||
| Per Eklund | NF | 3 | |||||||||||||||
| 1985 | Toyota Team Europe TTE Westlands Motors Toyota NZ Ltd Toyota Premoto |
MÓJ | POZWAĆ | POR | ROZPOZNAĆ | ENG | GRE | NZL | ARG | KONIEC | WŁOCHY | CIV | GBR | 5 | 44 | ||
| Björn Waldegård | 2 | NF | 7 | 2 | NF | ||||||||||||
| Juha kankkunen | 1 | NF | NF | 1 | 5 | ||||||||||||
| 1986 | Toyota Team Europe TTE | MÓJ | POZWAĆ | POR | ROZPOZNAĆ | ENG | GRE | NZL | ARG | KONIEC | CIV | WŁOCHY | GBR | USA | 6 | 20 | |
| Björn Waldegård | 1 | 1 | 5 | ||||||||||||||
| Lars-Erik Torph | 2 | 2 | 4 | ||||||||||||||
| Erwin Weber | 4 | 3 | |||||||||||||||
| Steve milenium | NF |
W listopadzie 1980 roku brytyjski Leyland wycofał z rajdów Triumph TR7 V8. W poszukiwaniu nowego życia dla swoich marek Austin Rover i MG , w 1983 roku menedżerowie British Leyland powierzyli działowi Motorsport, kierowanemu przez kierowcę Johna Davenporta i jego ówczesnego partnera, inżyniera Patricka Heada w Williams , opracowanie Mini- Metro w wersji konkursowej.
Jednak w trakcie tworzenia Metro 6R4 (dla 6 cylindra R sojusznikiem 4 koła napędowego „: 6 cylindra zbierając 4 koła). Stwarza wiele problemów ze względu na wielkość koła są więc przesunięte poza kadłub silnika jest umieszczone z tyłu, lekko przesunięty w kierunku fotela pilota, aby pomieścić skrzynię biegów za fotelem drugiego pilota. Najbardziej restrykcyjnym problemem do rozwiązania jest chłodzenie i umiejscowienie chłodnic.
Pierwsze testy wyczynowe odbyły się na Mistrzostwach Anglii w 1984 i Monte Carlo w 1985 roku i ujawniły problemy z hamowaniem. Te rozwiązane, kierownictwo brytyjskiego Leyland uruchamia produkcję 205 jednostek niezbędnych do homologacji. Te, ochrzczone, są sprzedawane w postaci modeli dla klientów wyścigowych, gotowych do ścigania się w rajdach, aby zachować aerodynamiczne wypustki wersji Evolution. Wyposażone są w silnik V6 o mocy 250 KM , o 160 mniej niż ich odpowiednik Evolution.
Homologacja uzyskana w listopadzie 1985 roku, samochód bierze udział w swojej pierwszej rundzie mistrzostw świata w rajdzie Wielkiej Brytanii 1985. Tony Pond zajmuje trzecie miejsce, czyli najlepszy wynik 6R4 na świecie. Sezon 1986 był prawdziwym startem Austina-Rovera w mistrzostwach świata. Jednak żaden samochód nie ukończy wyścigu podczas pierwszych pięciu rajdów. Po nieobecności na trzech rajdach, to w Rajdzie Finlandii, że trzy samochody wprowadzane zakończy wyścig na 7 th , 8 th i 10 th miejscach. Po czwartym miejscu w Rajdzie San Remo, którego wyniki zostaną anulowane, sześć samochodów wprowadzone przez Rovera w Rajdzie Wielkiej Brytanii zakończy się 6 th , 7 th , 8 th i 10 th miejscach. W tym samym roku Didier Auriol , ścigając się dla Austina Rovera w Tour de Corse, wygrał Rajdowe Mistrzostwa Francji 1986 za kierownicą 6R4.
Szczegółowe wyniki| Pora roku | Zespół | Piloci | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | Pozycja | Zwrotnica |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1985 | Rajd Austin | MÓJ | POZWAĆ | POR | ROZPOZNAĆ | ENG | GRE | NZL | ARG | KONIEC | WŁOCHY | CIV | GBR | 14 | 14 | ||
| Tony staw | 3 | ||||||||||||||||
| Malcolm Wilson | NF | ||||||||||||||||
| 1986 | Drużyna Mistrzostw Świata w Austin Rover |
MÓJ | POZWAĆ | POR | ROZPOZNAĆ | ENG | GRE | NZL | ARG | KONIEC | CIV | WŁOCHY | GBR | USA | 9 | 12 | |
| Tony staw | NF | NF | NF | NF | 6 | ||||||||||||
| Malcolm Wilson | NF | NF | NF | NF | 10 | 4 | 17 | ||||||||||
| Per Eklund | NF | 7 | 7 | ||||||||||||||
| Marc Duez | NF | NF | NF | ||||||||||||||
| Didier Auriol | NF | ||||||||||||||||
| Harri Toivonen | 8 | NF | |||||||||||||||
| Jimmy mcrae | 8 | ||||||||||||||||
| David Llewelin | 9 |
W 1983 roku Bernard Béguin brał udział w rajdowych mistrzostwach Francji z grupą M1 B, przygotowaną przez Oreca i sponsorowaną przez Motul . Wyposażony w 6-cylindrowy silnik 3,5 l o mocy 430 KM, samochód waży 1150 kg . Korzystając ze swojej mocy, M1 zdominował tego roku Auto Tour , ale błąd w wynikach pozbawił załogę Béguin / Lenne pewnego zwycięstwa. W mistrzostwach świata udział BMW w grupie B sprowadza się tylko do jednej rundy, Tour de Corse z 1983 roku, której Béguin nie ukończy z powodu problemu z silnikiem.
CitroënPrzed startem samochodów w mistrzostwach świata Citroën przetestował liczne prototypy Visa na rajdzie na 1000 torów w kategorii eksperymentalnej. Program testowy rozpoczął się w 1981 roku od dwóch tylnonapędowych Visa z centralnie umieszczonym silnikiem. W 1982 roku pojawiły się cztery prototypy, w tym nośnik Visa-Lotus, technicznie bardzo zbliżony do Lotus Esprit Turbo, który nie chciał się uruchomić z powodu braku rozwoju. Pozostałe prototypy miały wspólne cechy: napęd na wszystkie koła lub przyczepność, silnik z przodu lub z tyłu. W 1983 roku, wśród czterech prototypów Visy z napędem na cztery koła, pojawił się pierwszy prototyp BX: BX Politecnic. Tylko Visa Philipe Wambergue ukończyła wyścig i wygrała kategorię eksperymentalną. W hołdzie temu zwycięstwu Citroën nazwał nową Visę produkowaną w grupie B „Tysiąc torów”.
W mistrzostwach świata trofeum Citroëna zostało wypuszczone w 1981 r., a prototypy Visa zostały wpisane do grupy 5. Jednak w związku z anulowaniem tej kategorii w 1982 r. Trofea wizowe zostały przeniesione do grupy B i zostanie wyprodukowanych 200 Visa w wersji seryjnej (Wiza Chrono II). Trofeum Visa zostanie odnowione w 1983 r. W kwietniu 1984 r. nowe trasy Citroën Visa Mille, różniące się od Trophy napędem na wszystkie koła, uzyskały homologację w grupie B. Szczególnie dobrze sprawdzają się w rajdach lądowych i śnieżnych. W rajdzie Monte-Carlo 1985 Jean-Claude Andruet , wspomagany przez bardzo śnieżną imprezę, zajął ósme miejsce, najlepszy wynik Tysiąca Torów w mistrzostwach świata. Ze względu na słabe wyniki wiza nie została wykluczona z konkurencji po 1986 roku.
Mając za cel Mistrzostwa Świata 1985, rozwój nowej grupy B odbywa się pod kontrolą działów sprzedaży Citroëna. To właśnie BX jest wybierany od 1983 roku. Specyfikacje są wiążące ze względu na ambicje: należy zachować architekturę BX i wziąć jak najwięcej części seryjnych. Samochody są budowane przez dział zawodów Citroëna, a kadłuby przez Heuliez. pierwsze testy odbędą się na torze w grudniu 1985 r., ale ujawnią poważne utrudnienia: dużą wagę, brak mocy i zawieszenia hydrauliczne zwiększające podsterowność. Po dwóch wycofaniach z powodu stłuczki i opuszczeniu drogi w Monte-Carlo 1986, to właśnie w Szwecji BX uzyskało swoje najlepsze, szóste miejsce, dzięki Jean-Claude'owi Andruetowi. Podczas ostatniego udziału w rajdzie Akropolu trzy BX odchodzą na emeryturę. Citroên wycofa się z mistrzostw po tragediach Portugalii i Tour de Corse, aby ulepszyć swoje samochody. Spośród 200 „klientowych” wersji drogowych tylko 86 sztuk (również produkowanych przez Heuliez) znalazło nabywców, niesprzedane egzemplarze zostały zniszczone przez Citroëna.
Philipe Wambergue wygrywa Rajd 1000 Pistes 1983 z Visa Mathiot (pierwsza Visa 4x4 z silnikiem umieszczonym z przodu)
Citroën Visa 1000 Pistes tutaj w wersji produkcyjnej
| Pora roku | Zespół | Samochód | Piloci | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | Pozycja | Zwrotnica |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1983 | Zawody Citroëna | Citroën Visa Chrono | MÓJ | POZWAĆ | POR | ROZPOZNAĆ | ENG | GRE | NZL | ARG | KONIEC | WŁOCHY | CIV | GBR | 14 | 9 | ||
| Christian Dorche | 13 | NF | ||||||||||||||||
| Maurice Chomat | NF | 10 | 14 | |||||||||||||||
| Filip Wambergue | 9 | NF | ||||||||||||||||
| Chrześcijański Rio | 11 | 18 | ||||||||||||||||
| Alain Kopiarz | NF | |||||||||||||||||
| 1984 | Zawody Citroëna | Citroën Visa 1000 Trasy | MÓJ | POZWAĆ | POR | ROZPOZNAĆ | ENG | GRE | NZL | ARG | KONIEC | WŁOCHY | CIV | GBR | 13 | 4 | ||
| Filip Wambergue | NF | NF | ||||||||||||||||
| Maurice Chomat | NF | NF | ||||||||||||||||
| Chrześcijański Rio | 18 | NF | ||||||||||||||||
| 1985 | Zawody Citroëna | Citroën Visa 1000 Trasy | MÓJ | POZWAĆ | POR | ROZPOZNAĆ | ENG | GRE | NZL | ARG | KONIEC | WŁOCHY | CIV | GBR | 18 | 4 | ||
| Jean-Claude Andruet | 8 | |||||||||||||||||
| Maurice Chomat | 10 | |||||||||||||||||
| Filip Wambergue | NF | |||||||||||||||||
| 1986 | Zawody Citroëna | Citroën BX 4TC | MÓJ | POZWAĆ | POR | ROZPOZNAĆ | ENG | GRE | NZL | ARG | KONIEC | CIV | WŁOCHY | GBR | USA | 10 | 10 | |
| Jean-Claude Andruet | NF | 6 | NF | |||||||||||||||
| Filip Wambergue | NF | NF | NF | |||||||||||||||
| Maurice Chomat | NF |
Zbudowane zostaną dwa samochody z homologacją grupy B: Daihatsu Charade 926 Turbo i Daihatsu Charade DeTomaso 926R. Pierwsza była bardziej prekursorską koncepcją drugiej. To było w 1985 roku, kiedy Daihatsu zaprezentowało Charade DeTomaso 926R na Tokyo Motor Show z zamiarem wejścia do niego w 1986 roku. Technicznie przypominające Renault 5 turbo, rozwijało 118 koni mechanicznych na 800 kg . Jednak seria wypadków i eliminacja grupy B spowodowały, że Daihatsu wstrzymało produkcję samochodu.
FerrariChociaż Ferrari nigdy oficjalnie nie zgłosiło się do samochodu grupy B, wykazuje duże zainteresowanie tą kategorią. W 1982 roku 308 GTB grupa 4 wygrała liczne wyścigi w mistrzostwach Francji dzięki Jean Claude Andruet oraz w mistrzostwach Włoch z Tonino Tognana. W mistrzostwach świata najlepszy wynik osiągnął Andruet, który w Tour de Corse zajął drugie miejsce.
W 1983 roku Michelotto, trener Tognana Ferraris, zmodyfikował model 308, aby mógł startować w grupie B w takich imprezach jak Tour de France czy Targa Florio . Podczas gdy silnik wersji produkcyjnej był 2-zaworowym silnikiem o mocy 288 KM , konkurencyjne modele rozwijały 310 KM przy 8000 obr/min z silnikiem 4-zaworowym, ale ważyły o 30 kg więcej. W 1983 roku Björn Waldegård i Federico Ormezzano wzięli udział w rajdzie San Remo, ale wycofali się z powodu problemów mechanicznych.
Z zamiarem dostania się do niego w grupie B Micheletto opracował trzy egzemplarze 308 GT Evoluzione, z których jeden brał udział w rajdzie Monza 1984. Ostatecznie projekt został porzucony.
W 1984 roku Ferrari zaprezentowało 288 GTO . Produkowany w 278 egzemplarzach z myślą o ściganiu się w rajdach, jest wyposażony w podłużny V8 z trzydziestoma dwoma zaworami 2855 cm 3 doładowany dwoma turbosprężarkami IHI z wtryskiem Weber-Marelli rozwijający 400 KM przy 7000 obr./min . Pojemność skokowa została określona przejść homologacji (max 4000 cm 3 w najwyższej klasie). W 1985 roku opracowano prototyp o nazwie 288 GTO Evoluzione. Ale odcięty w swoich śladach (zniknięcie grupy B), Ferrari wyda tylko pięć egzemplarzy. Przygotowanie było jednak ciekawe, w rzeczywistości miał 650 KM przy wadze zaledwie 940 kg, co pozwoliło mu osiągnąć 370 km/h i rozpędzić się od 0 do 100 km/hw 4 sekundy. Nigdy nie znał żadnej formy rywalizacji, ale później posłuży jako podstawa do opracowania przyszłego supersamochodu Ferrari, słynnego F40 .
BródPo dobrych wynikach rajdowej wersji Forda Escorta MkII oraz przed wejściem na rynek w 1980 roku Forda Escorta MkIII , Ford Motorsport pracował nad wersją Forda Escorta RS 1700T , wyposażoną w napęd na dwa koła. tylne i turbosprężarka , w celu uczynienia go uruchomić w grupie B kategorii . Rozwój pojazdu napotkał szereg problemów, które doprowadziły do zaniechania programu w 1983 roku. Wciąż chcąc mieć samochód zdolny do udziału w Rajdowych Mistrzostwach Świata, Ford postanowił stworzyć samochód z czystej kartki papieru, zaprojektowany specjalnie do zawodów. Ten pojazd musiał mieć napęd na cztery koła, technologię potrzebną ostatnio w rajdach.
Ten nowy model miał nowy projekt, z plastikową obudową i włóknem szklanym zaprojektowanym przez Ghia , środkowym silnikiem i napędem na cztery koła. Samochody zostały zbudowane przez firmę Reliant , znaną ze swojego doświadczenia w produkcji włókna szklanego . Aby promować dystrybucję masy i równowagę samochodu, projektanci stworzyli skrzynię biegów z silnika środkowego na przód, a następnie z powrotem na tylne koła, co czyni ją skomplikowaną konfiguracją. Podwozie zostało zaprojektowane przez byłego projektanta Formuły 1 Tony'ego Southgate'a, początkowo wspomaganego przez byłego inżyniera Forda Formuły 1, Johna Wheelera. Jego zawieszenie było dwuwahaczowe, z dwoma amortyzatorami na każdym kole, a zestaw wydawał się wtedy najlepszym zestawem spośród konkurencyjnych konfiguracji. Czasu było mało, wiele części tego pojazdu zostało zaczerpniętych z innych modeli, takich jak przednia szyba i tylne światła, identyczne z tymi z pierwszego Forda Sierry.
Silnik był Ford / Cosworth BDT o pojemności 1,8 litra z turbodoładowaniem i mocą 250 koni mechanicznych dla wersji komercyjnej i od 350 do 450 koni mechanicznych dla wersji rajdowej. Istniały zestawy modyfikujące, które miały doprowadzić wersje produkcyjne do 300 koni mechanicznych. Chociaż RS200 miał bardzo konkurencyjną równowagę, jego stosunek mocy do masy nie był idealny, a jego silnik był słaby przy niskich obrotach. To go utrudniło, a jego najlepszym wynikiem w Rajdowych Mistrzostwach Świata było trzecie miejsce w Rajdzie Szwecji 1986, osiągnięte przez Kalle Grundela . Podczas następnego rajdu RS200 miał miejsce w jednym z najgorszych wypadków w historii rajdu, kiedy zsunął się z drogi w środku grupy widzów, zabijając trzech i raniąc wielu innych. Niedługo potem, podczas rajdu Hesji w Niemczech (poza mistrzostwami świata), RS200 prowadzony przez szwajcarskiego kierowcę F1 Marca Surera zjechał z drogi, uderzając w drzewo, powodując śmierć pilota Michela Wydera.
Szczegółowe wyniki| Pora roku | Zespół | Samochody | Piloci | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | Pozycja | Zwrotnica |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1986 | Ford Motor Co | Ford RS200 | MÓJ | POZWAĆ | POR | ROZPOZNAĆ | ENG | GRE | NZL | ARG | KONIEC | CIV | WŁOCHY | GBR | USA | 5 | 24 | |
| Stig Blomqvist | NF | NF | NF | NF | ||||||||||||||
| Kalle Grundel | 3 | NF | NF | 5 | ||||||||||||||
| Joaquim Santos | NF | |||||||||||||||||
| Mark Lovell | NF | |||||||||||||||||
| Stig Andervang | NF |
Lada dostaje 1 st października 1982 roku zgodę na jego 2105 VFTS, pochodzący z 2105 , będących transportu VFTS Fabryka Wilno. Jest on wyposażony w silnik 1588 cm 3 rozwijający 160 KM i jest zaangażowany od 1982 do 1986 roku w barwach VAZ Lada zespołu rajdowego i V / O AvtoExport. Zdobędzie trzy tytuły w mistrzostwach Węgier i siedem tytułów w mistrzostwach ZSRR.
W 1985 roku Lada zaprojektowała Lada Samara 4x4, opartą na Lada Samara . Wziął udział w kilku lub kilku rajdach w ZSRR jako samochód otwierający, w szczególności w rajdzie Sojuz, ale nigdy nie zobaczyłby torów mistrzostw świata z trzech powodów: zbyt mały mocny 150-konny silnik, niemożność Łady wyprodukowanie 200 egzemplarzy i anulowanie grupy B w 1986 roku.
Szczegółowe wyniki| Pora roku | Zespół | Piloci | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | Pozycja | Zwrotnica |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1982 | V / O Avtoeksport | MÓJ | POZWAĆ | POR | ROZPOZNAĆ | ENG | GRE | NZL | BIUSTONOSZ | KONIEC | WŁOCHY | CIV | GBR | - | - | |
|
Siergiej Wukowicz |
25 | |||||||||||||||
|
Heiki ohu |
37 | |||||||||||||||
|
Wiktor Moskowski |
28 | |||||||||||||||
|
V. Iunpuu |
NF | |||||||||||||||
| 1985 | V / O Avtoeksport | MÓJ | POZWAĆ | POR | ROZPOZNAĆ | ENG | GRE | NZL | ARG | KONIEC | WŁOCHY | CIV | GBR | - | - | |
|
Stasis Brundza |
NF | |||||||||||||||
|
Siergiej Rublow |
NF | |||||||||||||||
| Łada NZ-Avtoimport | ||||||||||||||||
|
Andrzeja Lesickiego |
NF |
Achim Warmbold, niemiecki kierowca rajdowy, stworzył Mazda Rally Team w 1982 roku z Rodem Millenem i Timo Salonenem . W 1983 roku wybrano Mazdę RX-7, która jako jedyna Grupa B była wyposażona w silnik rotacyjny . Rozwija 300 KM na tylnych kołach przy 980 kg . Jego najlepszym wynikiem będzie trzecie miejsce z Ingvarem Carlssonem w Rajdzie Akropolu 1985.
Szczegółowe wyniki| Pora roku | Zespół | Samochód | Piloci | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | Pozycja | Zwrotnica |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1983 | Mazda Rally Team Europe |
Mazda 323 Mazda RX-7 |
MÓJ | POZWAĆ | POR | ROZPOZNAĆ | ENG | GRE | NZL | ARG | KONIEC | WŁOCHY | CIV | GBR | - | - | |
| Achim Warmbold | 20 | 15 | |||||||||||||||
| Alain Beauchef | 19 | ||||||||||||||||
| 1984 | Mazda Rally Team Europe |
Mazda 323 Turbo Mazda RX-7 |
MÓJ | POZWAĆ | POR | ROZPOZNAĆ | ENG | GRE | NZL | ARG | KONIEC | WŁOCHY | CIV | GBR | 14 | 2 | |
| Achim Warmbold | 11 | 9 | |||||||||||||||
| Ingvar Carlsson | NF | NF | |||||||||||||||
| Filip Wambergue | NF | ||||||||||||||||
| 1985 | Mazda Rally Team Europe | Mazda RX-7 | MÓJ | POZWAĆ | POR | ROZPOZNAĆ | ENG | GRE | NZL | ARG | KONIEC | WŁOCHY | CIV | GBR | 10 | 22 | |
| Ingvar Carlsson | 8 | 3 | 10 | ||||||||||||||
| Achim Warmbold | 6 | ||||||||||||||||
| Rod Millen | 9 |
W 1985 r. Mitsubishi wypuściło na rynek Starion 4WD Rally w 200 egzemplarzach, ale prace rozwojowe napotkały trudności i samochód nigdy nie miałby certyfikatu do startu w grupie B. Jego udział w zawodach ograniczał się do rajdu tysiąca torów i testów na Rajdzie. de Grande - Bretania.
NissanW 1982 roku Nissan wyprodukował 230 sztuk 240RS. Dwieście za serię i trzydzieści za konkurs. Pierwszym wyścigiem, w którym brał udział 240RS był Rajd Safari 1983. Jednak z pięciu zgłoszonych samochodów cztery wycofały się i jeden prywatny zajął czwarte miejsce. Rozumiejąc, że samochód nie może konkurować z innymi markami, Nissan przekształca 240RS w „Evolution”. Ale było już za późno, napęd na wszystkie koła i turbodoładowanie stały się powszechne wśród konkurencji.
OpelChociaż pierwotnym pomysłem Tony'ego Falla było przeniesienie zwycięskiej Ascony 400 Walterowi Röhrlowi w 1982 roku z grupy 4 do grupy B, grupa Opel zdecydowała się, ze względu na odnowienie gamy Ascony, wybrać model Manta. W 1981 roku wyprodukowano kilka prototypów, a testy rozpoczęły się wiosną 1982 roku, kiedy Manta pilotowana przez Henri Toivonena wygrała rajd na 1000 torów w kategorii eksperymentalnej. Choć mechanicznie bardzo podobny do Ascony 400, waży 80-100 kg mniej, czyli 980 kg , i ma moc 275 KM .
Homologacja Grupy B obowiązująca od marca 1983 r. Manta jest zgłoszona z kierowcami Toivonen, Ari Vatanen i Guy Fréquelin w Rothmans Opel Rally Team. Samochód zadebiutował w Tour de Corse, ale wycofał się. Zajmie czwarte miejsce dla Vatanena w rajdzie Akropolu, czwarte miejsce dla Toivonena w San Remo i trzecie miejsce dla Jimmy'ego McRae w rajdzie RAC. Opel zajmie trzecie miejsce w mistrzostwach, za Lancią i Audi. Opel jest również obecny w krajowych mistrzostwach, w których Guy Fréquelin jest koronowanym francuskim mistrzem rajdowym i będzie również obecny w 1985 roku.
W 1984 r. firma tytoniowa Rothmans opuściła Opla, aby zwrócić się do Porsche, co spowodowało, że Opel bardziej ukierunkował się na krajowe mistrzostwa, pomimo drugiego miejsca dla Rauno Aaltonena w Rajdzie Safari. Guy Fréquelin zajął drugie miejsce w mistrzostwach Francji.
W 1985 i 1986 roku, samochód nie uzyskał podium w mistrzostwach świata, ale kilka zwycięstw w Mistrzostwach Europy dzięki Fréquelin, Guy Colsoul Haider, Russell Brookes , Kalevi Aho i Federico Ormezzano. Ale widząc, że samochód bez turbodoładowania, a zwłaszcza bez napędu na wszystkie koła, nie może konkurować z drugą grupą B, Opel postanawia wycofać się z testów drogowych. W sumie wyprodukowanych zostanie 245 serii Manta 400.
Na sezon 1986/1987 Opel rozpocznie badania nad centralnym położeniem turbodoładowanego silnika samochodowego przed napędem na 4 koła na podstawie nowego Kadetta E . Będzie to Kadett E 4S. Niestety rozwój tego samochodu zostanie przerwany przez zatrzymanie grupy B i porzucenie grupy S. Samochód ten nadal będzie brał udział w Rajdzie Paryż-Dakar w rękach Guya Colsoula i Erwina Webera. Obie załogi przejdą na emeryturę.
Szczegółowe wyniki| Pora roku | Zespół | Piloci | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | Pozycja | Zwrotnica |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1983 | Zespół Rothmans Opel Rally Team | MÓJ | POZWAĆ | POR | ROZPOZNAĆ | ENG | GRE | NZL | ARG | KONIEC | WŁOCHY | CIV | GBR | 3 | 87 | |
| Ari Vatanen | 4 | NF | NF | NF | ||||||||||||
| Henri Toivonen | NF | NF | 4 | NF | ||||||||||||
| Jimmy mcrae | 8 | 3 | ||||||||||||||
| Guy Frequelin | NF | |||||||||||||||
| 1984 | Zespół Opla Euro | MÓJ | POZWAĆ | POR | ROZPOZNAĆ | ENG | GRE | NZL | ARG | KONIEC | WŁOCHY | CIV | GBR | 6 | 48 | |
| Guy Frequelin | NF | 9 | ||||||||||||||
| Rauno Aaltonen | 2 | |||||||||||||||
| 1985 | Zespół Opla Euro | MÓJ | POZWAĆ | POR | ROZPOZNAĆ | ENG | GRE | NZL | ARG | KONIEC | WŁOCHY | CIV | GBR | 8 | 25 | |
| Rauno Aaltonen | 4 | |||||||||||||||
| Erwin Weber | 5 | |||||||||||||||
| Jimmy mcrae | 6 | |||||||||||||||
| Guy Frequelin | NF |
928 carrera gt, 924 GTS (opracowany przez Jürgena Bartha i Waltera Rörhla), 911 Turbo i 911 SC RS zostały przeniesione z grupy 4 do grupy B. Ten ostatni został zatwierdzony w kwietniu 1984 i zgłoszony przez zespoły Rothmans - Prodrive z Henri Toivonen , Al Hajri, Bernard Béguin , Patrick Snijers i Billy Coleman oraz Bastos z Robertem Droogmansem i Ronnym Joostenem. Rozwijają od 285 do 305 KM, ale ważą do 1015 kg . Masa, niska moc, choć te punkty zostały ulepszone wraz z homologacją, dodane do napędu na dwa koła to główne utrudnienia SC RS, która sprawdza się konkurencyjnie tylko w rajdach rywalizujących na asfalcie. Najlepszym miejscem będzie Béguin w Tour de Corse 1985, który zajmie trzecie miejsce.
Ale Porsche to zrozumiał, aby być konkurencyjnym, konieczne było zaprojektowanie nowego, mocniejszego samochodu z napędem na wszystkie koła. W tym celu trzy 225- konne 911 SC 4x4 zostały zarejestrowane na wyścig Paryż-Dakar 1984 pod barwami firmy tytoniowej Rothmans, która w dużej mierze finansuje program. Kierowcy René Metge , Jacky Ickx i Roland KUSSMAUL zakończy 1 st , 6 th i 26 th odpowiednio .
To właśnie w 1981 roku, dzięki głównemu inżynierowi Helmuthowi Bottowi i nowemu dyrektorowi zarządzającemu, Peterowi Schutzowi , rozpoczęto projekt konkurencyjnego porsche z napędem na wszystkie koła na drodze i na torze . Koncepcja została zaprezentowana w rejonie Frankfurtu 1983 i została ochrzczona 959 Gruppe B . Silnik o mocy 450 KM z dwoma turbodoładowaniem , wywodzący się bezpośrednio z silnika Porsche 956 zwycięskiego w 24-godzinnym wyścigu Le Mans, jest umieszczony w tylnym zwisie, aby mieć cztery prawdziwe siedzenia, nadwozie jest z aluminium i poliestru, a przyczepność (tutaj przełożenie mocy na koła) i zawieszenie (regulacja w zależności od prędkości) są sterowane elektronicznie w czasie rzeczywistym. 283 samochody zostaną wyprodukowane w cenie 420 000 DM (około 210 000 euro), ale nie na czas, aby uzyskać homologację.
961 (nazwa 959 Sport-Prototypes) po raz pierwszy pojawił się na 24-godzinnym wyścigu Le Mans w 1986 roku jako prototyp w kategorii IMSA GTX. Z René Metge i Claude Ballot-Léna zakończy się na 7 miejscu i pozostanie jedynym napędem 4WD zaangażowanym przez 24 godziny. Zgłoszony po raz drugi i ostatni w 24H 1987 z René Metge, Claude Haldi i Kees Nieropem, Elle zrezygnuje po wypadku.
Podczas Rajdu Paryż-Dakar 1985 kierowcy, Jochen Mass zastępując Kussmaula, zabrali z powrotem kierownicę Porsche, które jest teraz 961. Ale trzy samochody się poddały. Samochody wyruszają po raz ostatni w Paryżu Dakar 1986, KUSSMAUL biorąc koło Mszy na pokład trzech 961s rozwijających się około 400 KM przy niskim paliwa oktanowej z Afryki. To znowu zwycięstwo René Metge, Ickx zajął drugie miejsce, a Kussmaul szóste.
Porsche 930 i Porsche 928 S będą uczestniczyć w imprezach wytrzymałościowych od 1982 do 1984 roku.
Henri Toivonen na Porsche 911 SC-RS w 1984 Rallye des 1000 Pistes 1984
Koncepcja 959 Gruppe B
Droga 959
Porsche 961 z 24-godzinnego wyścigu Le Mans 1987
Porsche 959 z Paryża Dakar 1985
Skoda 130 LR, wywodząca się ze Škody 130 L, została zatwierdzona w styczniu 1985 roku. Kilka części, takich jak maska silnika i drzwi, wykonano z aluminium, a szyby z włókna szklanego. Rozwija 130 KM przy pojemności 1295 cm 3 . Ze względu na niską moc 130 LR mógł działać do 1988 roku.
Szczegółowe wyniki| Pora roku | Zespół | Piloci | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | Pozycja | Zwrotnica |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1985 | Skoda GB | MÓJ | POZWAĆ | POR | ROZPOZNAĆ | ENG | GRE | NZL | ARG | KONIEC | WŁOCHY | CIV | GBR | - | - | ||
|
John Haugland |
15 | ||||||||||||||||
|
Świętopełk Kwaizar |
NF | ||||||||||||||||
|
Ladislav Křeček |
20 | ||||||||||||||||
| 1986 | Skoda GB | MÓJ | POZWAĆ | POR | ROZPOZNAĆ | ENG | GRE | NZL | ARG | KONIEC | CIV | WŁOCHY | GBR | USA | - | - | |
|
John Haugland |
21 | ||||||||||||||||
|
Ladislav Křeček |
20 | ||||||||||||||||
| Zespół Skody | |||||||||||||||||
|
Świętopełk Kwaizar |
14 | 9 | 37 |
Pierwsze kroki Talbota w grupie B zostaną zrealizowane przez przejście Sunbeam Lotus Group 2 w grupie B pod koniec 1983 roku. Jednak rozwój tego samochodu został zatrzymany.
W 1981 roku prototyp oparty na Talbot Horizon Lotus został zbudowany przez Desmonda „Des” O'Della, brytyjskiego projektanta Talbot Sunbeam Lotus, ale został porzucony po tymczasowym wycofaniu Peugeota-Talbota z konkurencji. W 1981 roku Peugeot kupił Talbot (dawniej Simca ) i wyprodukował Sambę na bazie Peugeota 104 i Citroëna LN /LNA. Wersja sportowa, Talbot Samba Rallye .
Rajd Samby pojawił się w styczniu 1983 roku i uzyskał homologację w grupie A i grupie B na różne mistrzostwa rajdowe. Wersja standardowa rozwija moc 90 koni mechanicznych na przednich kołach przy 787 kg . Wersja wyścigowa typu SRE Grupy B wyprodukowana w 200 egzemplarzach rozwija 130 KM przy 675 kg dzięki licznym poliestrowym elementom, takim jak drzwi, przednia pokrywa, tylna klapa i aluminiowy pałąk zabezpieczający. Jego silnik to 1285 cm 3 głowica cylindra wałka rozrządu, który sprawia, że główny rywal do Citroën Visa. Organizowany jest Peugeot Talbot Sport Samba Cup, a najlepszy kierowca dołączy do GACP (Groupement Amical des Concessionnaires Peugeot), aby być może dołączyć do zespołu fabrycznego.
W styczniu 1984 roku , ewolucja typu SRE2 został zatwierdzony, zmiany były liczne, zwiększając utwory z szerokimi skrzydłami poliestrowych, przełączanie silnika do 1,296 cm 3 i 136 KM, przyjęcie nowych generacji hamulce AP. Samba jest skuteczny na asfalcie z najlepszym wynikiem jest miejsce dla 7 th w Tour de Corse w 1985 roku z rąk Jana Pawła bukiet i 9 th Rajd Francji 1986 Gilbert Casanova [1] Pojęcie Samba grupy B, było mieć pojazd, wyjątkowy stosunek ceny do wydajności i walczyć o szczyt rankingu. Prywatny pilot mógłby zbudować własną Sambę Group B, korzystając z katalogu części Peugeot Talbot Sport. W ten sposób niektóre z tych samochodów wyszły z małych warsztatów, takich jak Mathiot, Brozzi, Bouhier.
Samochody grupy B występują w następujących grach wideo: