Coullemelle | |||||
Kościół. | |||||
Herb |
|||||
Administracja | |||||
---|---|---|---|---|---|
Kraj | Francja | ||||
Region | Hauts-de-France | ||||
Departament | Suma | ||||
Miasto | Montdidier | ||||
Międzyspołeczność | Wspólnota gmin Avre Luce Noye | ||||
Mandat burmistrza |
Marie Bernadette Goes 2020 -2026 |
||||
Kod pocztowy | 80250 | ||||
Kod wspólny | 80214 | ||||
Demografia | |||||
Ludność miejska |
326 mieszk. (2018 ) | ||||
Gęstość | 35 mieszk./km 2 | ||||
Geografia | |||||
Informacje kontaktowe | 49 ° 40 ′ 07 ″ na północ, 2 ° 25 ′ 26 ″ na wschód | ||||
Wysokość | Min. 100 m Maks. 156 m |
||||
Powierzchnia | 9,32 km 2 | ||||
Rodzaj | Gmina wiejska | ||||
Obszar atrakcji |
Amiens (gmina Crown) |
||||
Wybory | |||||
Oddziałowy | Kanton Ailly-sur-Noye | ||||
Ustawodawczy | Czwarty okręg wyborczy | ||||
Lokalizacja | |||||
Geolokalizacja na mapie: Hauts-de-France
| |||||
Coullemelle jest francuski gmina znajduje się w dziale z Sommą , w tych Hauts-de-France regionu .
Coullemelle znajduje się w pobliżu południka Paryża, na granicy płaskowyżu Amiens i Beauvaisis .
Jego gleba pochodzi z trzeciorzędu . Pod warstwą mułu znajduje się glina kredowa i krzemień . Na plateau stoki łagodnie w kierunku północnym, począwszy od wysokości 160 metrów do miejsca zwanego Crocq , do 120 metrów w dolinach Coullemelle i Grivesnes.
Wioska położona 80 kilometrów od morza cieszy się umiarkowanym klimatem .
Obszar komunalnych, z 954 ha, przylega ziemie gminach i zależnościach Ainval-Septoutre- Grivesnes -Le Plessier, Cantigny , Villers-Tournelle , Rocquencourt , Quiry-le-Sec i Esclainvillers .
Coullemelle Rocquencourt (2,3) Villers-Tournelle (3,2) Quiry-le-Sec (3,3) Sérévillers (3,4) Esclainvillers (3.4) Grivesnes (3,6) Odległości (w km) i względne położenie okolicznych wiosek.Bois de Collemelle jest częścią naturalnego obszaru ekologicznego, faunistycznych i florystycznych zainteresowania (ZNIEFF) w Larris doliny Languéron w Grivesnes Bois de Coullemelle i Lasku Fermé .
Larris północnego wyjścia z drewna Coullemelle jest miejscem, które oferuje najwięcej zainteresowania geologów i botaników. Te suche doliny z Simie, Langueron, Mont Foucart i Coullemelle, zorientowane NE-SW, pocięte na kredowym krzemienia plateau, która schodzi do wąwozu suchym w nasypie zajęte przez drzewa, ale również przez roślina wapieniolubna trawnikach .
Znaleźć, między innymi, fioletowy storczyk , że storczyki komary i Epacris czerwienie, zawilce piękny fioletowy, wybitny we Francji i bardzo niewiele cruciates zawilce. Larry, które nie nadają się do uprawy i były używane jako wypieki dla owiec, są niestety w trakcie zarastania.
Coullemelle jest gminą wiejską, ponieważ jest częścią gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu miejskiej siatki gęstości INSEE .
Ponadto gmina jest częścią obszaru turystycznego Amiens , którego jest gminą w koronie. Obszar ten, obejmujący 369 gmin, jest podzielony na obszary od 200 000 do mniej niż 700 000 mieszkańców.
Nazwa Coullemelle jest odmianą łacińskiego Columellae (małe kolumny), które mogą oznaczać znaczniki granic wyznaczające terytorium, zgodnie z sugestiami nadal obecnych miejscowości: Bornes i Hautes Bornes, położonych na granicy sąsiednich gmin Rocquencourt i Villers-Tournelle. .
Protohistoria okresu neolitu pozostawiła ślady w miejscu l'Epinette. Podobnie, mały czworokątny wybieg, zauważony w pobliżu Bois Planté, między Coullemelle i Grivesnes, wydaje się prehistoryczny.
W willi , których konstrukcje zostały zidentyfikowane dzięki zdjęć lotniczych wykonanych przez Picard archeolog Roger Agache , wykazać, że region był dobrze zamieszkany w czasach Gallo-rzymskie . Znajdowały się one między chemin des Essertis a doliną Grivesnes (średniej wielkości, prostokątny dziedziniec), w l'Epinette (bardziej rozległy, z trapezoidalnym dziedzińcem i którego centralny budynek jest dobrze widoczny), przy południowo-wschodnim wyjściu z wieś., między Pommeroy i Moulin Prudent. Małe podkonstrukcje rozrzucone na dużym obszarze w południowo-wschodnim narożniku Bois mogą być śladami pozostałości vicus (domeny wiejskiej). Podkonstrukcje zostały częściowo wykopane. Zdecydowana większość zinwentaryzowanych mebli pochodzi z pierwszych wieków po Jezusie Chrystusie.
Najstarsze znalezione teksty pochodzą z lat 985-989. Przypomina się, że co roku w Saint-Mathieu burmistrzowie wiosek zależnych od opactwa Corbie , w liczbie dwudziestu czterech, musieli dostarczać po dwa lub cztery zestawy miodu, a dla dwudziestu dwóch z nich dwadzieścia -pięć do sześćdziesięciu beczek ścian. Culmellae lub Cumellae zostały dotknięte każdym z dwóch rocznych długów. Ponadto, rektor z opactwa Saint-Pierre de Corbie był odpowiedzialny za organizację kosztem na plebanii z Culmellae roczny przeszłości lub uroczysty posiłek upamiętniający każdy 9 września, opat Izaaka, co nie zostało udowodnione, że „nie było szczególna więź między odbiorcą a dawcą posiłku. Dziewiętnaście dworów, z których siedem znajdowało się w obecnej dzielnicy Montdidier , miało uczcić innych opatów. Izaak, który panował w latach 840-843, jego urodziny mogły mieć miejsce już w połowie IX wieku. Królowa Bathilde i jej syn Clotaire III założyli opactwo Corbie w 657 r. Ziemie Coullemelle, nie będąc częścią pierwszego posagu, zostały przekazane Corbie w erze Merowingów lub na początku Karolingów.
W lipcu 1209, Richard de Gerberoy , biskup Amiens wzniesiony lekarstwo z Coullemelle (Colonmeles) przez rozczłonkowując że od Rocquencourt , na wniosek Raoul de Clermont, de Foulque, proboszcz Rocquencourt, Osmond Vavasseur de Coullemelle i ich mieszkańców wieś stała się liczniejsza.
Z tym lekarstwem połączyli mense Lorda Raoula z Bois i Fourquivillers (lub Focolviller , południowo-zachodnia dzielnica Coullemelle) i Bus Oserain.
Kościół św. Mikołaja istniał przed wzniesieniem kurortu. Benedyktynów Przed z Elincourt (Oise) był prezenter. „Focolviller” tego tekstu jest tym samym, co „Forsenviller” z karty z 1146 r., W której Thierry , biskup Amiens, określa prawa i przywileje klasztoru benedyktynów w Notre-Dame de Montdidier i podaje wykaz jego posiadłości który obejmuje część lasu i ziemi Fourquivillers. W bulli z 1173 r. Papież Aleksander III potwierdzi prawa i posiadłości klasztoru.
Twierdza opactwa CorbieBurmistrz Osmond miał już do czynienia z opactwem Corbie w 1174 roku i musiał uznać, że jego dom Coullemelle (Colomellis) znalazł się pod lennem i został skierowany do opactwa sześciu kapłonów i dwóch seterów wina. Był również winien „kapłonom i dolinom” szpitala, ośrodka chorobowego położonego między Coullemelle, Villers-Tournelle i Rocquencourt. W zamian opat z Corbie przyznał Osmondowi ziemię Fros pod wyraźnym zastrzeżeniem płacenia terytoriów i dziesięciny opactwu.
Rodzina ClermontaRaoul I de Clermont-Nesle, pan Ailly (ok. 1185-1226), był synem Szymona I de Clermont (1134-1187), który w 1186 roku otrzymał od mnichów z Corbie połowę Bois de Coullemelle w pod warunkiem, że je usunie. Uzgodniono, że polana zostanie powierzona ludziom zależnym od hrabiego de Breteuila, a zwłaszcza Osmonda de Sainsa. Tam również opactwo zachowało dziesięcinę i panowanie .
Wolni „sartierowie” Coullemelle to tzw. Hotpot men (ci, którzy potrafią); oczywiście nie są poddanymi . W 1211 roku, Raoul winien osiem beczek z pszenicy do Provost Amiens Pierre de Béthisy , ze względu na jego ziemi Coullemelle. Proboszcz następnie przekazuje tę rentę opactwu Saint-Jean-des-Prémontrés w Amiens „za zgodą swojej żony i dzieci”. Zachowało się kilka tytułów z przełomu wieków, które częściowo kwalifikują Pierre'a de Bethisy jako Lord of Vicogne i Coullemelle (Colomelles).
Twierdza Coullemelle lub Ailly, o powierzchni dwudziestu pięciu gazet , była ziemią châtellenie Ailly-sur-Noye . W 1260 r. Spotykamy innego Clermonta, Simona II de Clermont, pana Ailly (1208-1285), który deklaruje, że otrzymał sto funtów z dwustu pięćdziesięciu funtów paryskich, które były mu należne za „rudery” w Coullemelle. . Jest synem Raoula I i wnukiem Simona I. W tym samym roku Simon oświadcza, że zakończył spór, który istniał między jego siostrzeńcem Jeanem de Clermontem , lordem Tartigny a opactwem Corbie w sprawie praw na kraina Coullemelle. Robi to po śmierci Jeana dla nieletnich dzieci zmarłego. Ponadto ziemia "Collemelles" należąca do Valerana de Breteuila (zm. 1162 r.) Została przekazana za zgodą biskupa Thierry opactwu Visigneux, które założył w 1148 r.
Dwie córki Valerana, Alix i Mathilde poślubiły dwóch braci Raoula II, hrabiego Clermont, konstabla Francji i Simona de Clermont, pana Ailly. W 1164 r., Na prośbę opata Breteuil, biskup Thierry potwierdza wszystkie darowizny dokonane na rzecz opactwa i diecezji Amiens, w tym wszystko, co pan Breteuil posiadał w „Foscoisvillare” w pługach, gospodarzach, lasach, ziemiach i zwyczajach .
W bulli z 1259 r. Papież Aleksander IV potwierdzi stan posiadania opactwa na długiej liście, w tym „Fouqueviller”. W tym czasie Coullemelle był częścią Baliwatem z Vermandois co potwierdzają nagrody dotyczącej sporu między dziekana Coullemelle i opactwa Corbie który został zwrócony do Montdidier w 1219 przez Gillesa de Versailles i Sigisbert de Laon, którzy posiadają odpowiednie kwalifikacje zawodowe komornicy królewscy . Renaut de Bethisy, trzeci komornik Vermandois , był starszym bratem Pierre'a, burmistrza Amiens, który w tamtych latach posiadał ziemię w Coullemelle. Wydaje się, że spory, po których następowały kompromisy, były normalne. Wyrok sądu arbitrażowego z dwudziestego dziewiątego września 1310 roku podaje bardzo szczegółowy przykład. Jest napisane w Picard. Raoul de Clermont , lord Tartigny , ujawnia swoje debaty i spory z opatem i mnichami z Corbie dotyczące sprawiedliwości i innych praw w mieście i na terytorium Coullemelle. Umowa jest omawiana przez mężczyzn wybranych przez obie strony, panów Moreuil i Raineval . Jeśli nowe chaty Raoula nie są odpowiednio zbudowane i utrzymywane, nie mogą być dzierżawione przez niego ani jego spadkobierców. Nie będzie mógł sprawować sprawiedliwości, poddaństw i panowania nad domem kościoła ani na terytorium Coullemelle, z wyjątkiem tego, co jest mu winne z powodu jego ratusza. Przypomina się, że dziesięcina z Drewna należy do kościoła. To znaczy w opactwie Corbie. Takie postępowanie zostało również wszczęte przez osoby fizyczne, jak w 1329 r. Arnoul Dupuis dit de Coullemelle (Colonmeles) przeciwko Raoul dit de la Folie, prepozytowi Montdidier.
Ziemie CoullemelleDobra należące do opactwa Saint-Pierre de Corbie w 1331 r. Są wymienione w norze, która deklaruje ziemie, dziesięcinę i mistrzów Coullemelle. Powierzchnia gruntów ornych jest podawana w kłodach o długości stu jardów i dwudziestu pięciu stopach w jardach, według miary Montdidier. Rozróżnia się ziemie kościoła Corbie w "campart en la grange de Saint-Pierre à Couloumelles" i ziemie dziesięcin posiadane przez lordów Raoula de Clermonta, Jeana de la Tournelle prepozytora Saint-Just i mistrza Fuscien Harier . Teren posiadłości zasiano w tym roku pszenicą na „pokładu za górą” dla dwudziestu dwóch gazet (prawie dziesięć hektarów) i na ścieżce Esclainvillers dla dwudziestu jeden gazet, w marcu (zima owsa) dla pięćdziesięciu gazet „na drzewach orzechowych” i na gasquières (ugór) w „la Fosse au Brulle” dla dwudziestu gazet i „za autobusem” dla siedmiu gazet, co daje łącznie sto dwadzieścia gazet. Kadencje są przeważnie w odcinkach mniej niż piętnastu gazet, czasami mniej niż jednej gazety, w sumie osiemset czterdzieści pięć gazet. Dom Bus Oserain, wydział prawa i pańszczyźnianych, posiada ponad pięćdziesiąt gazet, a Jean de Tiery prawie siedemdziesiąt. Suma dziesięciny i czempionatu stanowi wtedy 18% zbiorów.
Wojna przeciwna Plantagenets do Valois do sukcesji do tronu Francji w następstwie śmierci bez spadkobierców Karola IV . Odzyskanie przez Filipa VI Valois du Ponthieu przejętego od jego angielskiego wasala powoduje splądrowanie wschodniej Pikardii. Po klęsce Francji w 1346 roku pod Crécy , Ponthieu wrócił do Anglii. Beauvais i Santerre są nadal kontrolowane przez Francuzów, z wyjątkiem lat 1429-1431 podczas gdy Burgundów mieć kontrolę nad północą a południem Pikardia angielskim. Anglicy osłabli, a wojna między Burgundami z Philippe le Bon a Francuzami Karola VII zakończyła się w 1435 roku. Jednak region pozostawał zaniepokojony do końca średniowiecza.
W czasie wojny miejscowa ludność znacznie się zmniejszyła. W 1469 roku w Rocquencourt było tylko dwadzieścia dwa pożary, Quiry - dwadzieścia, a Esclainvillery - dziesięć. Pięćdziesiąt pożarów Coullemelle sprawia, że jest to jedna z najbardziej zaludnionych parafii burmistrza Montdidier.
Czas żakeriiDla Coullemelle i sąsiednich wiosek najważniejszym wydarzeniem była Grande Jacquerie paysanne z 1358 roku, która wkrótce nastąpiła po klęsce Poitiers i schwytaniu Jeana le Bon przez Anglików. Wśród ofiar żakerii są bracia Raoul i Jean de Clermont-Nesle , panowie z Coullemelle, prawnukowie Simona de Clermonta . 28 maja konwój z regionu Montdidier chciał przekroczyć most Saint Leu d'Esserent, aby dostarczyć paryżanom pszenicę. Clermont, którzy są na ich ziemi, sprzeciwiają się temu. Raoul zostaje zabity, a jego brat udaje się uciec. Jest to początek powstania przeciwko szlachcie, które rozciąga się w Beauvaisis, zwłaszcza w regionie Montdidier. Jacques plądrują i palą domy Raoula i jego matki w Fontaine, a także rezydencję w Courtemanche należącą do Jeana. Prosi o zadośćuczynienie. Znieważony przez Henniquetsów, ojca i syna, odciął im staw skokowy, tak że zginęli. Jean otrzyma listy o umorzeniu od regenta Karola w 1363 roku. Wiele zamków zostało zniszczonych przez Jacquesa, w tym zamki Cardonnois , Mesnil-St-Firmin , Hérelle , Breteuil , Folleville , la Faloise , Lawarde-Mauger , Fransures , Louvrechy , Mailly -Raineval , Pierrepont i Moreuil , wszystkie mniej niż piętnaście kilometrów od Coullemelle. Bunt został szybko stłumiony. 10 czerwca było już po wszystkim.
Jacques, po krótkiej chwili wytchnienia, odnoszą sukcesy, wielkie bandy poszukiwaczy przygód, które plądrują i masakrują między dwiema bitwami. Zamek Breteuil , zniszczone przez Anglików w 1427 roku, następnie zajęte przez kapitana de Blanchefort, towarzysz La Hire i Joan of Arc , dla Karola VII . Jego żołnierze spustoszyli sąsiednie wioski, prawdopodobnie Coullemelle. Château de Folleville również przechodzi od jednej strony do drugiej. W tych niespokojnych czasach ziemia traci wszelką wartość. Karol VII wychodzi zwycięsko z wojny zakończonej w 1453 roku.
Podatki i cła seigneurialW Coullemelle farma Busozerain i trzysta osiemdziesiąt sześć kłód ziemi przeszła z opactwa Visigneux do Célestins d'Offémont w 1395 r., A następnie do Célestins d'Amiens w 1435 r.12 marca 1485Jean de Fenin odbiera stu celestynom zgromadzony dwór Buzozerain wraz z całą jego ziemią uprawną w zamian za pieniądze i tantiemy woskowe dla Corbie i Amiens.
Twierdza Bouteillerie z dwustu gazetami należała w 1488 r. Do François de Bourbon jako męża Marii de Luxembourg, zanim przeszedł do Jeana de Fransures w 1494 r. François jest potomkiem Roberta de France , szóstego syna św . Ludwika . François i Marie będą mieli dla prawnuków zarówno Henryka IV, jak i Marie Stuart . Marie jest kuzynką Jeana de Luxembourg-Saint Pol (1400-1466), Lorda Haubourdin i Ailly sur Noye, którego kościół zawiera monumentalny grobowiec, w którym spoczywa ze swoją żoną Jacqueline de la Trémoille . Jean walczył szczególnie za Burgundów.
Pierre Hurel, magister Uniwersytetu ParyskiegoPierre Hurel de Colomelles , diecezja Amiens , pojawia się w rejestrze magisterskim Uniwersytetu Paryskiego w 1349 r. Uniwersytet został wówczas podzielony na cztery narody, w tym Pikardię (fidelissima Picardorum natio), która gromadziła studentów tego samego języka pochodzących z dziesięć diecezji, od Laon i Beauvais po Utrecht i Liège . Pozostałe trzy narody mówiły po francusku, angielsku i normandzku.
Feninowie, znani jako Moreau, nadal utrzymują dom i hrabiego Saint Pierre de Coullemelle otrzymane od Corbie. Zostaną zastąpieni przez bufety, które są również robotnikami mieszkającymi w Coullemelle. Następnie Guillaume Pollart, królewski sierżant w Amiens. Akt zawierający dwieście siedemdziesiąt trzy artykuły, datowany na 1503 rok, zawiera dokładne informacje o warunkach nałożonych na dzierżawcę.
25 marca 1563 roku Karol IX nakazał wyalienowanie czwartej części majątku duchowieństwa na potrzeby królestwa. W rezultacie opactwo Corbie jest zmuszone do sprzedaży nieruchomości. Gospodarstwo Fourquivillers ze swoimi dwieście czterema gazetami zostaje we wrześniu przyznane przez opactwo Breteuil Geoffroyowi de Lanvin, opatowi Tenailles, panu Coullemelle, za trzy tysiące sześćset dwadzieścia sześć funtów, aby utrzymać panowanie w lennie król ze względu na swój dom w Montdidier. Fourquivillers jest wówczas własnością rycerzy Jeana de Lanvina, brata Geoffroya i Oliviera de Plessisa, lorda Oxfordu i Blérancourta. W 1583 r. Kardynał de Sainte Croix, opat Breteuil, przekazał gospodarstwo Fourquivillers Antoine d'Estourmel, panu Plainville i Coullemelle. Cztery lata później Estourmel, po zakwestionowaniu kwoty żądanej przez Breteuila, którą uważał za zbyt wysoką w obliczu zniszczenia wojowników i pozostawionych odłogów kadzideł, osiągnął porozumienie. Mnisi wyrzekają się swoich pretensji, a Estourmel płaci im sto złotych koron.
Do wojen religijnychPrzedstawiciele trzech zakonów zostali wezwani do Péronne w 1567 r., Aby opracować „ zwyczaje rządowe ”. Messire Geoffroy de Lanvin reprezentuje stan szlachecki swoich ziem Coullemelle i Fourquivillers. Pierwszy Liga Katolicka powstała tam w 1568 roku z Jacques d'Humières , gubernatora Pikardii, na czele , który odmówił opuszczenia miasta do protestantów wymagane przez króla. Ziemie protestanckie zostały przejęte, w szczególności Folleville , Paillart i inne ziemie należące do Louisa de Lannoy .
Plik 3 sierpnia 1588, ksiądz Jehan Frère uczestniczy w wyborze przedstawiciela duchowieństwa gminy Montdidier do stanu generalnego Blois . Te stany generalne stoją na tle walk między frakcjami wojny religijnej (1562-1593), w której Liga Katolicka oskarża władzę królewską o uspokojenie protestantów. Ostatnie czterdzieści lat stulecia jest naznaczone tymi zmaganiami. W Pikardii protestantyzm to głównie sprawa szlachty. Korzysta ze wsparcia gubernatorów Coligny'ego i Louisa de Condé . Ten ostatni jest bratankiem François de Bourbon-Vendôme i Marie de Luxembourg, którzy byli w posiadaniu twierdzy Bouteillerie położonej między Coullemelle i Villers. Był lordem Breteuil od 1556 do 1569 roku. Pisarz Michel Peyramaure , wychwalając wojenne umiejętności Henryka IV, opowiada, że w 1592 roku z zaskoczenia doprowadził do walki między Montdidier i Coullemelle przeciwko Hiszpanom: „Król widział uczciwie. Armia hiszpańska była w krainie wzgórz. Farnese miał swoje sztandary rozwieszone wokół wioski Coullemelle ”. Dzieje się to w styczniu, kiedy król nęka Hiszpanów aż do Folleville, pochodzącego z Rouen.
Kultura WoadaCoullemelle uprawia zboża i woad oraz korzysta z kilku młynów zbożowych i młyna wahadłowego (klin Pikardii) na swoim terytorium. Uprawa zbóż jest dość zamożna, ponieważ z magazynów Corbie, które zajmują się dystrybucją na eksport, rynki zbytu do Flandrii są szeroko otwarte. Z drugiej strony w czasie wojny załamał się rynek zamków, który przynosił wielkie zyski. Pozostały ślady miejsca zwanego „ch'moulin” oraz nazwisko rodziny wciąż mieszkającej we wsi „Wadiers”. To jest taka sama dla innych nazw miejscowości: gospodarstwo znajduje się między Coullemelle, Villers-Tournelle i Rocquencourt należały do końca XVI -tego wieku szpitalu św Jana. Mieszkańcy Rocquencourt wciąż mówią o pastwisku „Szpitala”.
Się wojna trzydziestoletnia przyniosła wielkie szkody w wielu wsiach w regionie. W 1636 roku Hiszpanie splądrowali i spalili zamki i domy. W Fontaine towarzyszą im polscy najemnicy, których wspomina miejsce zwane „Pollakami”. Pomiędzy Le Cardonnois i Mesnil-Saint-Georges , „Wąwóz Coupe” przypomina zwycięstwo miejscowej ludności wzmocnionej przez kilku żołnierzy z Montdidier nad ponad tysiącem hiszpańskich żołnierzy. Farma Fourquivillers została zniszczona w latach 1636-1640 przez nich lub przez grupę żołnierzy, którzy następnie spustoszyli kraj. Fronda został oznaczony przez kryzys gospodarczy, głód i dżumy z północy, który w 1668 roku zdziesiątkowała Amiens , La Faloise , BONNEUIL , Moreuil . Jednak w 1698 r. Populacja Coullemelle osiągnęła pięćset po kilkudziesięciu latach dużej nadwyżki urodzeń nad zgonami.
Kościół i szlachtaWśród księży Revel, Carneau, Gallet (1668-1699), Dangest, Godefroy (1700-1706) i Carron (1706-1754) najsłynniejszy jest Don Carneau , paryski poeta. Przynajmniej dwóch ostatnich jest pochowanych w kościele. W 1617 r. Wincenty a Paulo wygłosił w Folleville kazanie, które założyło kapłanów Misji . Był wówczas wychowawcą dzieci rodziny Gondi .
Twierdza Chapelle Saint Quentin, niezależna od Lorda Fourquivillers, należy do jezuitów z Kolegium w Amiens. Działają na obszarze czterdziestu hektarów w kilku pomieszczeniach położonych między Croix Masson i Le Croq. Dzierżawy są dzielone między kilku pracowników z Coullemelle, w tym Ponthieu i Revel, których potomkowie nadal mieszkali w wiosce w ubiegłym wieku. Rodzina Monchy podarowała Fourquivillers kilku lordów na przełomie XIX i XX wieku. Charles, markiz d'Hocquincourt , marszałek Francji , jego syn George i jego synka Karola. Seigneury i ziemia wpadły w ręce Antoine de Pas, markiza de Feuquières przez jego małżeństwo z Marie Madeleine de Monchy w 1694 r. Rodzina Estourmel, powiązana z rodziną Burbonów, również zapewniła nam kilku lordów, przede wszystkim Antoine. następnie Charles, gubernator Corbie , i jego żona Anne Gobelin z rodziny wybitnych tapicerów i Anne de Wault, dama z Monceau, siostra Karola. Siostrzenicą Anne Gobelin jest nikt inny jak Marie Madeleine d'Aubray , słynna trucicielka znana pod imieniem Brinvilliers .
Księgi parafialne są źródłem dokładnych danych demograficznych. W 1747 r. Zadeklarowano pięćdziesiąt jeden zgonów, podczas gdy średnio tylko jedenaście rocznie. Jest to w istocie nadmierna śmiertelność dziecięca: czterdzieści pięć dzieci poniżej piętnastego roku życia, z których szesnaście ma mniej niż dwa lata. Być może zaskakujące jest również odnotowanie, że szczyt dziesięciu zgonów pojawia się w sierpniu, kiedy to cztery kobiety w wieku od dwudziestu siedmiu do siedemdziesięciu sześciu lat i sześcioro dzieci poniżej piętnastu lat. Wśród nich wiele przybranych dzieci z Paryża umiera bardzo młodo. Okoliczne wioski nie wykazują tej anomalii. Czy to mogło być zatrucie pokarmowe ? Z drugiej strony, nadmierną śmiertelność w 1783 r. (Dwadzieścia osiem zgonów średnio piętnaście) można bez dwuznaczności wyjaśnić wyjątkową erupcją łańcucha islandzkich wulkanów Laki, który przez osiem miesięcy wydzielał gęste chmury toksycznych gazów, spowodowało podwojenie liczby ofiar śmiertelnych w Anglii i północnej Europie. Miejscowy świadek nalegał na utrzymywanie się w czerwcu i lipcu mgły tak gęstej, że „przez sześć tygodni nie widzieliśmy słońca”.
Handel CoullemelloisWiększość mieszkańców to robotnicy lub tkacze, ale obecni są również rzemieślnicy. W 1763 r. Było dwudziestu trzech robotników ziemnych, czternastu robotników wełnianych, dwunastu stolarzy, dekarzy strzechy, szewców, marszałków, kołodziejów, bednarzy i kilku innych rzadkich handlarzy, mierniczy przysięgły bailiwca, adwokat fiskalny, urzędnik świecki , chirurg i dwóch poruczników. Simon Toulet jest rolnikiem na ziemiach Coullemelle dla Opactwa Corbie . Rok wcześniej parafia otrzymała od wojska akt zgonu Bon Théry. Syn oracza François Théry i żołnierz pułku Royal Roussillon od 1743 roku, zmarł w 1760 roku na skutek ran odniesionych podczas oblężenia Quebecu .
Kościół i szlachtaAntoine Carron, proboszcz od 1706 do 1754, następca Louis Bourgeois przez dziesięć lat, François Pommarta przez dwa lata i Jean Doublet przez osiemnaście lat. André Clain został mianowany proboszczem rok przed rewolucją . Ojciec Doublet zapisał na początku księgi parafialnej z 1773 r., Że „Coullemelle ma św. Mikołaja jako patrona, a panowie zaufali Messires of Fricamps i mnichom z Corbie ”. Pierre Violette został duchownym w 1785 r., A diakonem w 1788 r. Coullemelle liczyło wówczas maksymalnie pięćset osiemdziesiąt siedem mieszkańców, oprócz zamożnych tkaczy i winiarzy, a także robotników, gospodynie domowe i rzemieślników.
Na tablicy odzyskanej z ruin starego kościoła i wyeksponowanej w baptysterium są wyryte dwa fundamenty. Jeden jest wykonany przez oracza Toussaint Revel, a drugi przez „ Grégoire Raisin , courier du cabinet du Roy”.
W latach dwudziestych XVIII wieku Louis Pingré był sekretarzem Coullemelle. Za nim podąża Pantaléon Pingré, lord Fricamps, a następnie jego wdowa Marie Catherine, która w 1783 r. Nadaje panowanie Fourquivillers i Coullemelle jego kuzynowi Paulowi François Le Boucher du Mesnil, ostatecznemu władcy wioski.
Te książki zażaleń z parafii w przede wszystkim w regionie popyt wyjątkowość sprawiedliwości i ciężarkami rolnych i środków oraz zniesienie podatku od soli . Potem następuje uporządkowanie obowiązków i przegrupowanie diecezjalnych dziesięcin, aby księża wiejscy mieli więcej pieniędzy na pomoc biednym, a potem na handel tkaninami. Do dużej dziesięciny, która w Coullemelle wynosi tylko 6%, dodaje się małą dziesięcinę z różnych produktów, rzepaku , oliety, balosów, szlachty, konopi , bisailles, wyka, pommelle, czółenek.
Komisja Miar i WagW 1791 komisja miar i wag w Akademii Nauk został stworzony, aby którym krystalografii René-Just Haüy, urodzony w Saint-Just-en-Chaussée, był członkiem . Za pomiar południka odpowiedzialni są Picards César-François Cassini , Jean-Baptiste Joseph Delambre i Pierre Méchain . Ojciec Alexandre Guy Pingré, który uczestniczył w tworzeniu kalendarza republikańskiego, pochodzi z rodziny Pikardii, która dała ostatnim panom Coullemelle.
Rewolucyjne kłopotyKrążą niepokojące pogłoski, wzrasta defraudacja, niepokój wywołuje głód. 9 lipca 1790 roku Louis Diot opuścił Coullemelle, aby zebrać plony w Fontenay-en-France. W Clermont mówi, że według słów nauczyciela p. De Lescalopier planuje zbrojny atak na Naród i że przechowuje „armaty i karabiny” w swoim zamku Plessier-sur -Saint-Just , 20 km od Coullemelle. Wyszukiwania pokazują, że tak nie jest.
W 1793 r. Prezydent dystryktu skazał administratora Gracchusa Babeufa na dwadzieścia lat żelaznych za używanie fałszerstwa przy sprzedaży majątku duchownego. Babeuf ukrywa się w Paryżu. Został później ogłoszony „pierwszym komunistą” i uważany za jednego z inspiratorów Karola Marksa .
Sprzedaż dóbr opactwa Corbie znajdującego się w Coullemelle jest przedmiotem sporu z powodu utrudniania dostępu do aukcji i przemocy.
W kwietniu 1795 r. Amiénois kupił od Esclainvillers trzy worki mąki . Został rozebrany w drodze do Guyencourt-sur-Noye . Funkcjonariusze miejscy odzyskują torby i wytoczony zostaje pozew.
Zgodnie z ustawą z 13 Roku Preryjskiego II o cenach i płacach, ogłoszoną na kilka dni przed ustawą o wzmocnieniu Terroru (10 czerwca 1794), okręg Montdidier zmusił niektóre gminy, w tym Coullemelle, do „przymusowej uprawy”.
Byli duchowni i szlachta.Na liście „ ci-devant uprzywilejowanych” Coullemelle z lutego 1790 r. Znajduje się dziewiętnastu właścicieli, w tym pięć instytucji zakonnych i trzech księży.
Proboszcz posiada szesnaście gazet , Benedyktyni z Corbie i Kolegium Amiens - pięćdziesiąt cztery, Benedyktyni z Montdidier otrzymują cenzury i prawa seigneurium za sto pięćdziesiąt dziewięć.
Największy świecki właściciel, M. du Mesnil, posiada 240. W 1791 roku opactwo Corbie dzierżawi swoje 122 gazety przyszłemu baronowi Fourmentowi. Jean Baptiste Lenfant, rolnik benedyktynów z przeoratu Montdidier, podporządkował się kilku oraczom z parafii.
François Violette zostaje wybrany administratorem okręgu Montdidier. Pracownik i były świecki urzędnik Pierre Delaruelle został urzędnikiem stanu cywilnego i burmistrzem w pierwszym rewolucyjnym roku.
Augustin-Joseph de Mailly , którego ziemie Raineval i wielu sąsiednich wiosek Coullemelle zostały wzniesione w hrabstwie Mailly w 1744 roku, został zgilotynowany w wieku 89 lat.
KlerAby pozostać ze swoją trzodą bez zgilotynowania, jak to było w przypadku co najmniej dwóch księży z regionu Montdidier, ksiądz Clain składa przysięgę zgodnie z cywilną konstytucją duchowieństwa . Wielu okolicznych księży, którzy tego odmówili, zostało zmuszonych do emigracji, w większości do Düsseldorfu .
Wśród gilotyn tego regionu najbliższa jest Marie Dorival, pustelnik urodzony w Grivesnes w 1761 roku. Powód jego przekonania jako „wspólnika spisku” jest najczęstszy z powodem „przekonanego ogłosił się wrogiem ludu ”. Po zniesieniu kongregacji sytuacja szkół jest tak żałosna, że Dyrektorium (1795-1799) stwierdza, że „Francuzi popadliby w ignorancję i barbarzyństwo, gdyby nic nie zostało zrobione”.
Coullemellois zaciągają się do armii i biorą udział w kampaniach europejskich. Nie wszyscy wracają do wioski.
Chociaż Charles Cocu znalazł swój kraj w randze porucznika, Pierre Pointin, strzelec w 4 kompanii 4 -go Batalionu 26 th RI umiera w szpitalu Valladolid w29 marca 1810w wieku dwudziestu lat. Zmarł tam na przewlekłą czerwonkę . Auguste Bourgeois, kapralem w 48 th RI od Davouta zmarł 4 kwietnia 1814 w Hamburgu „po gorączce”.
Okupacja, Benjamin PourcelleAlianci położyli kres eposowi Napoleona. Armia rosyjsko-pruska przechodzi przez Montdidier w kierunku Paryża. Ponieważ19 marca 1814, Kozacy i Tatarzy plądrują kraj. Przyjeżdżają do Quiry-le-Sec z zamiarem spalenia wioski, która odmawia rekwizycji. Wszyscy uciekli. Starzy ludzie witają żołnierzy, dają im jedzenie i picie. Kozacy ładują siano do samochodu i wycofują się.
Zastępca burmistrza Coullemelle, Benjamin Pourcelle, wysyła wiadomość do Paryża z prośbą o broń. Jego wiadomość została przechwycona w kufrze pocztowym w Saint-Just . Oddział kozaków przybywa przez pola, aby podpalić wioskę. Są zadowoleni z ograbienia domu burmistrza Nicolasa Violette i domu Pourcelle, który zabierają do Montdidier. Walka zmusza ich do opuszczenia miasta. Ich więzień wykorzystuje potyczkę rozpoczętą przez snajperów w Etelfay, aby uciec.
Po tych wydarzeniach w kamieniu wyryte są dwa ślady. W piwnicy przy rue du Bois, w której mieszkali Pourcelles, na wapiennym nadprożu nadal widnieje wyryty napis „Kozacy przybyli do ycy 23 marca 1814 r. O godzinie 2 po południu”.
Na cmentarzu, na grobie Benjamina i Marie Anne Pourcelle, płaskorzeźba przedstawia Benjamina wychodzącego z grobu, bez koszuli, wyprostowanego, uwolnionego i nosi łaciński napis przypominający, że w „1814 r., Związany łańcuchami i blisko śmierć, na wezwanie Najświętszej Maryi Panny, cudem ocalał i zdrowy ”.
W 1827 roku Marie-Thérèse Francji , księżna Angoulême, znana jako Madame Royale, pochodząca z Crèvecœur-le-Grand, gdzie odwiedziła księcia Rochefoucauld , chciała udać się do Montdidier . Trener Breteuil podąża złą ścieżką i księżna trafia do Coullemelle, skąd małymi drogami łączy się z Montdidier. Dwa lata wcześniej przyjechała już do Moreuil do swojej damy dworu i do Montdidier, aby zobaczyć się z Karolem, naturalnym synem jej szwagra, księcia Berry. Spotkanie odbyło się na placu targu koni z mistrzami kolegium Saint-Vincent, w którym dziecko jest pensjonariuszem. Mówi się, że ten ślizga się w błocie i wstaje w błocie. Księżna jest eskortowana przez duży tłum na drodze do Compiègne .
Sprzeciw burmistrza i proboszcza podczas akcesji Ludwika FilipaW 1830 roku Karol X abdykował po trzech chwalebnych rewolucjach, a Ludwik Filip został królem Francji. Prowincja niechętnie zgadza się na wywieszanie trójkolorowych flag na dzwonnicach i śpiewanie w kościołach „dominate salvum fac regem 'Philippum' zamiast 'Carolum'”. Dnia 12 września proboszcz z Coullemelle, Jean de Saint-Riquier, oświadczył na piśmie: „Oczekując na upoważnienie Monseigneur, błagam moich parafian, aby nie żądali ode mnie niczego, co mogłoby odrazić moje sumienie, obiecuję spełnić ich pragnienia albo dla śpiewu Te Deum, albo przez błogosławieństwo flagi ”.
Na prośbę podprefekta burmistrz sporządził 2 października raport o zamieszkach, jakie miały miejsce w jego gminie: „Wydarzenia lipcowe wywarły na większości mieszkańców radosne wrażenie […]. . Ich życzenia spełniło się wraz z wstąpieniem Ludwika Filipa na tron i chcieli, aby flaga przybyła i była świadkiem ich entuzjazmu przez jego obecność na wieży kościoła. […]. Jednak pan le Curé zrobił nieostrożny język słyszany na ambonie i jeśli nie doświadczył osobistych niedogodności, zawdzięczał to dobremu duchowi najzdrowszej części mieszkańców gminy. W Coullemelle w zwyczaju śpiewa się Te Deum w radosnych okolicznościach, które mogą zainteresować gminę. […] Myśleliśmy, że tak powinno być przynajmniej, jeśli chodzi o uczczenie nadejścia „króla, który przybywa, aby nas uwolnić od jarzmo tyranii; Dlatego poproszono księdza, aby pobłogosławił flagę i zaśpiewał te deum. Z jego strony nastąpiła formalna odmowa. Mieszkańcy gminy wysłali do Monsieur le Curé, ponieważ nie mogli nic od niego uzyskać, poprosili go o pisemną odmowę; z trudem udało się zdobyć ten kawałek. […] ”. Burmistrz pozostaje na swoim stanowisku, a ksiądz jest szybko zastępowany.
Przewieziony CoullemelloisW 1848 roku Louis-Maxime Bette, urodzony w Coullemelle w rodzinie tkaczy, robotnik od brązu w Paryżu, został oskarżony o powstanie robotnicze 23 czerwca.
Aresztowany w dniu 26 czerwca, skazany na 25 lipca na „transport”, został przydzielony do tych Guerrière pontonów w Brześciu. Został ułaskawiony w lutym 1850 roku.
Wojna francusko-niemiecka 1870 rW listopadzie 1870 roku 2000 Prusaków przebywało w Rouvroy-les-Merles , 2000 w Tartigny , 2000 w Rocquencourt i Coullemelle z artylerią, 1500 żołnierzy i czterdzieści dział artyleryjskich było w Montdidier . Ważne walki mają miejsce między Dury i Corbie . Niektóre miasta w Pikardii były okupowane do lipca 1871 roku. Wsie w regionie musiały czasami przez dzień lub dwa przyjmować przechodzące wojska pruskie. Mieszkaniec Coullemelle po ostrzelaniu pruskiego żołnierza, wiosce grozi zrównanie z ziemią, ale plądrowanie trwa tylko kilka godzin. Francs-Tireurs obserwują Prusów na linii Breteuil-Montdidier.
Mobilny batalion Montdidier dowodzony przez burmistrza Coullemelle Charlesa Tardieu de Saint Aubanet broni oblężonego Paryża. Wyróżnił się w styczniu 1871 r. W sprawie Moulin-de-Pierre w pobliżu Issy-les-Moulineaux .
Zawirowania polityczne w III RPPo klęsce Sedanu 4 września 1870 roku Napoleon III został odwołany i proklamowano republikę. W całej Francji ścierają się orleaniści, bonapartyści i republikanie. Burmistrz Charles de Saint-Aubanet jest bonapartystą. Będzie to dla niego warte odwołania w 1874 roku. Następnie przekazuje informacje w Anglii i we Włoszech dla Clemenceau i Maurice'a Paléologue'a .
Gmina jest poruszona. Kilkakrotnie (1871, 1882,1883) w radzie miejskiej interweniowały rezygnacje i konflikty, których archiwa śledzą.
Kłótnia o zapasy w 1906 rokuW dniu 3 marca 1906 roku poborca podatkowy Coullemelle przyszedł do kościoła o godzinie 8 rano, aby zająć się wyższą kolejnością, aby dokonać inwentaryzacji mebli. Ksiądz Mollet, w swoim imieniu i imieniu członków fabryki, przeczytaj protest, z którego oto kilka fragmentów: „... Przedstawiasz się w imieniu prawa, Panie, no cóż, tego prawa nie mamy rozpoznać to.; po pierwsze dlatego, że jest to świętokradcze wtargnięcie i świecka ingerencja w święte miejsca, a następnie dlatego, że zostało to właśnie uroczyście potępione w obliczu całego świata przez najwyższy autorytet tutaj poniżej, Papieża Piusa X […] Jest rzeczą oczywistą, że jesteśmy być świadkami tego smutnego zadania jako milczący i zasmuceni widzowie, a nie jako prawni świadkowie. Żaden z obecnych członków nie chce podpisać twojego protokołu ”.
W grudniu burmistrz Du Bos został zawieszony za wymianę krucyfiksu w szkole.
Ewolucja ludności i zawodów40 krosien z 1836 r. To nie więcej niż 17 w 1851 r. I 4 w 1871 r. Żaden nie pozostał w 1881 r. Konopie z tego regionu były sławne; Rocquencourt zachowuje dziś miejsce zwane „el chanvrière”. Upadek krosien tkackich i produkcja wyrobów włókienniczych doprowadziły do spadku liczebności populacji, która w latach 1830-40 osiągnęła 540 mieszkańców. Epidemia cholery z 1854 potraja liczbę zgonów. Ospa podwaja w 1869-1870. Rzemieślnicy i kupcy znikają z powodu industrializacji. Jednak na początku XX wieku było ich około 30 w około 20 różnych branżach, nie wspominając o cegielni i młockarni.
Zamek, szkoła, kościółZamek i 120 hektarów gruntów ornych i lasów wystawiono na przetarg w 1872 r. W 1900 r. Nowy pan i burmistrz Édouard du Bos i jego rodzina byli obsługiwani przez kilkunastu służących, z których kilku pochodziło z Pas-de-Calais. Woźnica pochodzi z Oise, guwernantka z Valencienne, pokojówka z Anglii, lokaj z Côtes-du-Nord, służąca z Bawarii i wychowawczyni z Haute-Saône .
„Dom szkolny” zbudowany w 1857 r. W pobliżu plebanii obejmuje zespół szkolny i zakwaterowanie dla nauczyciela. W 1872 r. Ojciec Benjamin Bourgeois, urodzony w Coullemelle i proboszcz Esclainvillers, „podarował dom, który ma służyć jako pokój dla azylantów i dochód z pensji nauczyciela”. Kościół wymagał naprawy zwłaszcza w 1832 r. I po silnej burzy 6 października 1891 r., Która poważnie uszkodziła dachy kościoła i prezbiterium .
Wieś została zniszczona podczas I wojny światowej .
Miasto zostało ozdobione 1914-1918 wojny Krzyża na3 listopada 1920 r.
Czternastu żołnierzy, Coullemellois z urodzenia lub miejsca zamieszkania, zginęło na honorowych polach (A. Courtois; J. Darras; G. Degouy; Ch., G. i L. Dubois; E. i Z. Ducoin; L. Dupont; F. Grossemy; P. Gruyère; F. Lemaître; L. Pauchet; L. Sacquépée).
Niemieckie oddziały 1 st Armii von Kluck przybyć w Pikardii koniec sierpnia 1914 i odpychają Francuzów z Avre do NW departamentu Oise . 5-cia RAC i rodzimy brygada generała Ditte przejechać Coullemelle w desarois. Potrzebują pomocy w transporcie ciężkiego sprzętu i potrzebują zespołu w gospodarstwie ° na wycieczkę około 5 km do Mesnil-Saint-Firmin . Woźnica wrócił dopiero 12 dni później, ciągnięty daleko przez rozbitych Francuzów, a potem przez Niemców. Wróg przebywa w okolicy tylko przez kilka dni. Front jest umocowany dalej na wschód, a francuscy żołnierze przybywający z frontu tylko na kwartał pod Coullemelle na krótki odpoczynek, któremu towarzyszy dostarczenie odznaczeń, muzyki, manewrów i instrukcji, podczas których ginie przypadkowo w 1916 roku żołnierz 121. RI i porucznik 38. RI . Wśród wielu jednostek, do 1917 roku , przechodzą 11. Huzary Brytyjskie księcia Alberta .
Rok 1918Na wiosnę 1918 roku był bardzo destrukcyjny wpływ na wsi, znajduje się tuż za Grivesnes który zatrzymał ostateczną niemiecką ofensywę na 31 marca i Cantigny gdzie ilustrował 1 st US Army 28 maja Wieś i jej lasy były wielokrotnie bombardowane przez wybuchowe pociski i gaz, który zdewastował większość z nich. Wśród żołnierzy, którzy zginęli w Coullemelle, można było wymienić 75 Francuzów wszystkich rodzajów broni ze wszystkich prowincji. To samo dotyczy 40 Amerykanów, w tym około trzydziestu żołnierzy 16. Pułku Piechoty .
Obronił wioskę, między innymi oficer inżynier Jules Moch (przyszły minister, Croix de guerre ), dr Roudinesco (znany lekarz pochodzenia rumuńskiego) zagazowany w lesie, Henri d'Astier de la Vigerie (przyszły towarzysz wyzwolenia ) , François de la Roque (z Croix de Feu , przyszły odporny, dowódca Legii Honorowej ), Marcel-Edmond Naegelen (przywódca polityczny, Croix de Guerre , Legion of Honor ), asy lotnictwa René Fonck (przywódca polityczny, Croix de Guerre , Légion d'Honneur ) i Jean Hugo ( Croix de Guerre , Légion d'Honneur ), prawnuk Victora Hugo , tłumacza Amerykanów, malarza i dekoratora, który dał drobny szkic ruin Cantigny i zostawił zestaw dokumentów na „Coullemelle, Cantigny, Grivesnes”.
Wśród Amerykanów z 1 Dywizji Piechoty , potentat gazetowy z Chicago płk Robert R. McCormick ; Generał George Marshall , przyszły laureat Nagrody Nobla, który nadał swoje imię planowi pomocy dla Europy z 1947 r .; Theodore Roosevelt Jr, którego 26. piechota znajdowała się w Coullemelle w dniu 28 maja 1918 r.
Jest obecny wszędzie od lat wojny. Coullemelle bierze udział w szeroko nagłośnionej sprawie niemieckiej i szwajcarskiej firmy mleczarskiej Maggi . Gazeta Action Française informuje, że w Coullemelle: „z tyłu tablicy Maggi umieszczonej na farmie burmistrza, mogliśmy przeczytać ten napis EB burgen”, który niektórzy tłumaczą Edouard du Bos burmistrz. Podobne fakty odnotowano w Maubeuge i Saint-Aubin . Sprawa zostaje upolityczniona, gdy firma Maggi przyjmuje prawników Clemenceau i Milleranda , obecnego ministra wojny.
Czas odbudowyMiasto jest dotknięte w 80%. Jest cytowana w porządku armii i otrzymuje Croix de Guerre . Wieś odzyskuje populację około 360 osób. Firma budowlana z Orleanu osiada i zatrudnia głównie pracowników spoza kraju. Oficjalne budynki, w tym szkoła, ratusz, mieszkanie nauczyciela, skład pomp przeciwpożarowych zostały odbudowane z czerwonej cegły, podobnie jak gospodarstwa rolne i domy prywatne, w pewnej harmonii. Pozostałości kościoła są wysadzane w powietrze. Jest całkowicie przebudowany. Wnętrze w stylu religijnym z okresu międzywojennego to niezwykłe dzieło architektów Ansart. Biskup Amiens Mgr. Lecomte poświęcił ją 29 września 1929 r. Pięć stawów zostało oczyszczonych przez niemieckich więźniów przy pomocy mieszkańców. Studzienki wielokrotnego użytku są naprawiane przez usługę Blockade Service. W barakach ustawiono mechaniczny tartak i jego robotnicy. Z drzew Bois i sadów usianych odłamkami zbiera tylko duże pnie, reszta nie nadaje się do piłowania.
Życie się wznawiaZbiory zapewniają żołnierze francuscy z klas 1908-09 wysłani w „oddziale rolniczym”. Wraz z powrotem pokoju zorganizowano wiele festiwali: kawalkady, które mogły zgromadzić 80 statystów, w tym 40 jeźdźców, a które paradowały po okolicznych wioskach, pokazy i nagrody szkolne z operetkami, przedstawieniami, monologami, wierszami, koncertami i baletami, pieśniami. Powstaje wiele stowarzyszeń: strzelectwo z długiej dłoni , strzelectwa strzeleckiego i strzeleckiego, stowarzyszenie absolwentów, sport gołębi , kombatanci, szkoła muzyczna, towarzystwo łowieckie, straż pożarna. Syndykat Elektryczny regionu Coullemelle (26 miast) zakończył prace elektryfikacyjne w 1930 r. W 1931 r. Zbudowano wieżę ciśnień.
11 maja 1940 r., W przeddzień Zielonych Świąt, 900 Ardenów wyjeżdżających do Vendée przyjechało autokarami do Ardeny, które trzeba było zakwaterować i nakarmić. Zupa jest przygotowywana w garnkach do prania. Wielu z nich zostaje na chwilę przed powrotem do domu. 18 maja 1940 r. Podprefekt wysłał R. Lessentowi, podobnie jak wszystkim burmistrzom okręgu, telegram „Zachowajcie spokój, nie ma wycofania ani rozproszenia, strzeżcie się odgłosów (sic) spadochroniarzy schodzących i czekajcie na moje instrukcje”. . Dwa dni później Amiens zostaje zajęte przez wroga. 4 czerwca bombardowania zniszczyły jedną trzecią domów w Montdidier . Mieszkańcy uciekają na południowy zachód. Niektórzy wyjdą poza Sekwanę i Loarę. Inni pokonają tylko około trzydziestu kilometrów, złapani przez Niemców.
Akty wojenneCiężkie walki toczyły się na południe od Amiens (18 maja - 8 czerwca). Pod koniec maja, 15 th batalion czołg (BCC) pułkownika Bourgin się swoim PC Coullemelle. Oddziały francuskie nadchodzące z Ailly-sur-Noye idą w kierunku Mesnil-St-Firmin przez Coullemelle. 7 th akumulator 2 do grupy 12 e RAC 4 e DI odbiera kilka muszli. Zgubiony pociąg załogi. Francuzi rekwirowali konie i wozy do pomocy w transporcie sprzętu. 78 th IR 4 p DIC wycofał kierunku Coullemelle. Z wieży karabin maszynowy zabija konie porzucone przez artylerzystów. Na naszym terytorium ginie kilku francuskich żołnierzy.
8 czerwca pluton czołgów składający się z 28 e BCC skupił się na St. Just, aby oczyścić piechotę. 9, czołg zostaje wysłany do Kellerman Montdidier, aby pomóc 12 e BCC w odblokowaniu dywizji północnoafrykańskiej. Niemiecki pocisk zniszczył czołg, powodując pięć ofiar, w tym jego dowódcę, porucznika Etienne Massona, de Coullemelle.
Inni zmarli za Francję wpisani na pomniku zmarłych z Coullemelle to Etienne Sellier z Gwardii Republikańskiej, zabity 20 maja 1940 roku w Saint-Riquier (80); Michel Sellier 29 th rald, zmarł 12 sierpnia 1942 chorobę w Stalagu Sagan na Śląsku (uwieczniony w filmie The Great Escape of John Sturges ); Charles Duflot 51 th RI, 24 marca 1945 roku w Gdańsku Szczecinie .
WyzwolenieW dniu 31 sierpnia 1944 r Coullemelle jest zwolniony bez oporu tego samego dnia co Villers , Cantigny , Grivesnes , Malpart przez wojska anglo-amerykańskie (zbiorniki XIX th Corps, US 2 d Armoured Division ), który przyszedł z Ansauvillers , Mesnil Saint-Firmin , Sérévillers . Więźniowie niemieccy powrócą znacznie później. Edmond Geffroy, urodzony w Coullemelle 4 listopada 1885 r., Który 17 sierpnia 1944 r. Wyruszył do Buchenwaldu z Compiègne przez ostatni niemiecki konwój , został uwolniony 8 maja 1945 r. Z obozu satelickiego Annaberg.
Miasto położone jest w powiecie Montdidier w departamencie Somma . W wyborach deputowanych od 2012 roku jest częścią czwartego okręgu wyborczego Sommy .
Od 1801 roku jest częścią kantonu Ailly-sur-Noye , który został zmodyfikowany i powiększony w ramach redystrybucji kantonów we Francji w 2014 roku .
Gmina była członkiem wspólnoty gmin Val de Noye , utworzonej dekretem prefektury11 maja 2001, który odniósł sukces, zgodnie z przepisami ustawy Chevènement, powiat Val de Noye, utworzony w 1994 r.
Zgodnie z przepisami ustawy o nowej organizacji terytorialnej Republiki z dnia 7 sierpnia 2015 r., Która przewiduje, że publiczne instytucje współpracy międzygminnej (EPCI) z własnym systemem podatkowym muszą liczyć minimum 15 tys. Mieszkańców, Prefekt Somme proponuje w październiku 2015 r. Projekt nowego wydziałowego planu współpracy międzygminnej (SDCI), zakładającego zmniejszenie z 28 do 16 liczby organów międzygminnych objętych specjalnymi podatkami w departamencie.
Po założeniach przegrupowania wspólnot gmin Grand Roye (CCGR), kantonu Montdidier (CCCM), Santerre i Avre, Luce i Moreuil, prefekt ujawnia w październiku 2015 r. Swój projekt, który zakłada „wspólnoty gminy Avre Luce Moreuil i Val de Noye ”, nowa grupa 22 440 mieszkańców skupiająca 49 gmin. Po uzyskaniu pozytywnej opinii władz międzygminnych i resortowej komisji współpracy międzygminnej w styczniu 2016 r., A następnie zainteresowanych rad gmin i gmin, połączenie zostało ustanowione dekretem prefektury z dnia 22 grudnia 2016 r., Który wchodzi w życie z dniem1 st styczeń 2017.
Gmina jest zatem teraz członkiem wspólnoty gmin Avre Luce Noye (CCALN).
Po rezygnacji większości radnych, często wybieranych przez długi czas, w listopadzie 2015 r. Zorganizowano dodatkowe wybory samorządowe.
Kropka | Tożsamość | Etykieta | Jakość | |
---|---|---|---|---|
Brakujące dane należy uzupełnić. | ||||
1170 | 1174 | Renaud (Reinardius de Columellis) | ||
1174 | 1185 | Osmond (Osmundus z Sains) | ||
1200 | John (Johannes) | Najmłodszy syn Osmonda | ||
1209 | 1224 | Raoul (Radulfus) |
Kropka | Tożsamość | Etykieta | Jakość | |
---|---|---|---|---|
Brakujące dane należy uzupełnić. | ||||
1790 | 1792 | Francois Lepage | powiernik, tkacz | |
1792 | 1800 | Pierre Martin Delaruelle | na zapas | |
Brakujące dane należy uzupełnić. | ||||
1809 | 1823 | Nicolas Violette | rolnik | |
1823 | 1836 | Jean Baptiste L'Enfant | rolnik | |
1836 | 1846 | Kazimierz Dziecko | ||
1846 | 1853 | Kazimierz Budin | ||
1853 | 1857 | Nicolas Portemer | tymczasowy | |
1857 | 1864 | Roch Pascal | ||
1864 | 1870 | Charles Tardieu z Saint Aubanet | Bonapartysta | Oficer marynarki wojennej barona , a następnie szpieg |
1870 | 1871 | Louis buret | rolnik | |
1871 | 1874 | Charles Tardieu z Saint Aubanet | Bonapartysta | Oficer marynarki wojennej barona , a następnie szpieg |
1874 | 1876 | Joseph Lefranc | zamiast zawieszonego S. Aubaneta kultywator | |
1876 | 1884 | Louis buret | rolnik | |
1884 | 1892 | Desire Morel | zegarmistrz | |
1892 | 1906 | Arthur darras | opiekun kabaretu | |
1906 | 1919 | Edouard Du Bos | chatelain | |
1919 | 1931 | Alfred Geffroy | rolnik | |
1931 | 1937 | Paul Lessent | rolnik | |
1937 | 1945 | Roger Lessent | ||
1945 | 1965 | André Legland | ||
1965 | 1995 | Jacques Hebert | ||
Czerwiec 1995 | 2014 | Nicolas Lavoine | ||
2014 | Maja 2020 | Nicolas hebert | Rolnik | |
2020 | W toku (od 8 października 2020 r.) |
Marie Bernadette Goes |
Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. Legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis powszechny opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji dotyczących kolejno wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, a legalne populacje w kolejnych latach szacuje się za pomocą interpolacji lub ekstrapolacji. W przypadku gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2004 r.
W 2018 roku miasto liczyło 326 mieszkańców, co oznacza spadek o 2,98% w porównaniu do 2013 roku ( suma : -0,18%, Francja bez Majotty : + 2,36%).
1793 | 1800 | 1806 | 1821 | 1831 | 1836 | 1841 | 1846 | 1851 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
512 | 495 | 526 | 505 | 542 | 541 | 534 | 500 | 503 |
1856 | 1861 | 1866 | 1872 | 1876 | 1881 | 1886 | 1891 | 1896 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
484 | 509 | 485 | 458 | 399 | 371 | 376 | 369 | 359 |
1901 | 1906 | 1911 | 1921 | 1926 | 1931 | 1936 | 1946 | 1954 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
360 | 385 | 364 | 372 | 320 | 296 | 302 | 336 | 325 |
1962 | 1968 | 1975 | 1982 | 1990 | 1999 | 2004 | 2009 | 2014 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
291 | 270 | 213 | 215 | 230 | 236 | 242 | 316 | 339 |
2018 | - | - | - | - | - | - | - | - |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
326 | - | - | - | - | - | - | - | - |
W 2011 r. Gmina była częścią międzygminnego zrzeszenia edukacyjnego zrzeszającego dziewięć gmin. Studenci wyjeżdżają do Ailly-sur-Noye , Montdidier i Moreuil, a licealiści do Montdidier lub Amiens.
W ramach tej międzygminnej grupy edukacyjnej (RPI) z Quiry-le-Sec , Folleville , Chirmont , Sourdon , Esclainvillers , Villers-Tournelle , Coullemelle, Malpart i Grivesnes uczniowie obsługiwane lokalnie przyjść do grup przedszkolnych.
Społeczność gmin zarządza kompetencjami w zakresie transportu szkolnego.
Pomnik wojenny.
Pomnik I wojny światowej.
Herb | Albo do zakrzywionego tyłka Lazurowego zręcznego zwieńczonego krukiem okrążającym Sobol i sosnowego Vert do złowrogiego, owocowego pola i zwieńczonego śpiewającym drozdem Sobolem; Całość opatrzona tarczą Gules z ząbkowanym krzyżem ze srebra. | |
---|---|---|
Detale | Kolba i kruk zostały wzięte z ramion opactwa Corbie . Sosna i drozd z herbami rodziny Pingré, ostatnich panów miasta. I tarcza z herbem rodziny Estourmel , pana Coullemelle z 1603 roku. Kreacja Jacquesa Dulphy przyjęta w 2012 roku. |