Dżuma
Dżuma
Bańka pachwinowa u osoby z dżumą dymieniczą. Obrzęk węzłów chłonnych (dymienice) często występuje na szyi, pachach i pachwinie u ofiar dżumy .
| Specjalność | Choroba zakaźna |
|---|
| CISP - 2 | A78 |
|---|---|
| ICD - 10 | A20.0 |
| CIM - 9 | 020,0 |
| DiseasesDB | 14226 |
| MedlinePlus | 000596 |
| Siatka | D010930 |
| Objawy | Dreszcze ( w ) i prostracja |
| Przyczyny | Yersinia pestis |
| Lek | Xadani ( d ) , gentamycyna , doksycyklina i cyprofloksacyna |
Ostrzeżenie medyczne
Dżuma jest najbardziej rozpowszechnioną formą dżumy środowiska naturalnego. Najczęściej występuje w wyniku zakażenia przez ukąszenie zakażonej pcheł szczura lub innego małego ssaka , ale może również wystąpić w wyniku narażenia na płyny ustrojowe martwego zwierzęcia zarażonego dżumą. Jest to jeden z trzech rodzajów dżumy wywoływanej przez bakterię Yersinia pestis .
Dżuma pojawia się najpierw u gryzoni, ugryzionych przez zakażone pchły, szybko umierają. Pchły tracące żywiciela szukają innych źródeł krwi i zanieczyszczają ludzi lub zwierzęta domowe. W przypadku epidemii ludzkich władzę przejmuje ludzki chip. W XIV th wieku , pandemia dżumy, zwanej Black Death , przekroczył Europę , zabijając jedną trzecią do połowy swojej populacji.
Opis
Okres inkubacji trwa od dwóch do sześciu dni, czasem dłużej. Następnie pojawiają się dreszcze i gorączka , którym towarzyszą bóle mięśni ( bóle mięśni), bóle stawów ( bóle stawów), bóle głowy (bóle głowy) i uczucie osłabienia (silne zmęczenie).
W ciągu pierwszych dwudziestu czterech godzin pacjent odczuwa zlokalizowany ból w jednym lub kilku węzłach chłonnych , w pobliżu miejsca, w którym pchła wprowadziła Bacillus Yersinia pestis . Ukąszenia pcheł najczęściej dotyczą kończyn dolnych, dlatego najczęściej dotyczy to węzłów udowych i pachwinowych (u nasady kończyn dolnych). Ganglia ( dymienice , od greckiego terminu oznaczającego pysk - w pysku świni -) powiększają się i są szczególnie bolesne i wrażliwe. W badaniu palpacyjnym dotknięte obszary są obrzęknięte (występuje uniesienie skóry, pod którym znajdują się płyny surowicze), któremu towarzyszy czerwone lub różowe zabarwienie, a także ciepło.
Jeśli pacjent jest odpowiednio zbadany, można wykryć ukąszenia pcheł, o których świadczy obecność małej grudki (lekkie uniesienie skóry). Następnie widzimy pojawienie się grudki związanej z krostą (obecność ropy w postaci strupów), a czasem nawet wrzód (utrata zlokalizowanej substancji skórnej). Czasami obserwujemy rozwój znacznie większych wrzodów (wąglik dżumowy), ale rzadziej.
Na tym etapie dżuma dymienicza zwykle szybko i dobrze reaguje na leczenie antybiotykami . Następnie jesteśmy świadkami defervescencji (spadku temperatury) i poprawy wszystkich objawów w ciągu dwóch do pięciu dni. Jednak bąbelki pozostają opuchnięte i tkliwe przez około dziesięć dni po zabiegu. W przypadku braku skutecznego leczenia u pacjenta pojawiają się niepokojące objawy, takie jak przyspieszenie akcji serca ( tachykardia ), pokłon (pacjent odrzuca otoczenie), niepokój, a niekiedy splątanie, a także drgawki i majaczenie. Odzwierciedla to występowanie posocznicy (zakażenia ogólnego) prątkiem dżumy, prowadzącej do innych, znacznie bardziej niepokojących objawów i prowadzącej do śmierci w ciągu 36 godzin.
Opisano łagodniejsze formy dżumy dymieniczej, zwłaszcza w Ameryce Południowej . Nazywa się je pestis minore i charakteryzuje się niewielką gorączką i mniejszym stanem zapalnym niż opisane powyżej.
Ikonografia
- Malowidła ścienne w romańskim kościele Saint-Martin w Jenzat , unikalne średniowieczne przedstawienia pacjentów ze stygmatami dżumy dymieniczej lub czarnej .
Uwagi i odniesienia
- Światowa Organizacja Zdrowia, „ Plague Fact sheet nr 267 ” [ archiwum z24 kwietnia 2015] ,listopad 2014(dostęp 10 maja 2015 )
- " Ekologia i przenoszenie zarazy " [ archiwum z22 sierpnia 2015] ,13 czerwca 2012(dostęp 21 sierpnia 2015 )
- Yves Morvan „Czarna plaga w Jenzat” Biuletyn historyczno-naukowy Auvergne Clermont-Ferrand 1984; 92 (682): 89-102.