Vissec

Vissec
Vissec
Panoramiczny widok na cyrk Vissec.
Herb Vissec
Herb
Administracja
Kraj Francja
Region Oksytania
Departament Gard
Miasto Le Vigan
Międzywspólnotowość Wspólnota gmin Pays viganais
Mandat burmistrza
 Laurent Pons
2020 -2026
Kod pocztowy 30770
Wspólny kod 30353
Demografia
Miły Vissécois
Ludność
miejska 		63  mieszk. (2018 wzrost o 14,55% w stosunku do 2013 r.)
Gęstość 2,9  mieszkańca/km 2
Geografia
Informacje kontaktowe 43°54′02″ północ, 3°27 335″ wschód
Wysokość Min. Maks. 340  m
793  m²
Powierzchnia 21,83  km 2
Rodzaj gmina wiejska
Obszar atrakcji Gmina z wyłączeniem atrakcji miasta
Wybory
Oddziałowy Kanton Vigan
Ustawodawczy piąty okręg wyborczy
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: region Occitanie
Zobacz na mapie administracyjnej regionu Oksytanie Lokalizator miasta 14.svg Vissec
Geolokalizacja na mapie: Gard
Zobacz na mapie topograficznej Gardu Lokalizator miasta 14.svg Vissec
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie administracyjnej Francji Lokalizator miasta 14.svg Vissec
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie topograficznej Francji Lokalizator miasta 14.svg Vissec
Znajomości
Stronie internetowej Oficjalna strona

Vissec (Виссек, Virsec, 维塞克, Віссек, Visseq, Visséc, Vissecq) to francuska gmina w departamencie Gard w Oksytanii , położona między trzema causses: Larzac , causse de Campestre i causse de Blandas .

Jej mieszkańcy nazywani są Vissécois lub Vissecols (w wymowie: Vissegols z S).

Z 48 mieszkańcami wymienionymi w 2006 r. (wobec 265 w 1881 r.), zajmuje piąte miejsce wśród najsłabiej zaludnionych gmin Gard.

Geografia

Znajduje się w dół od zbiegu dolin (tych z Vis a Virenque ), w krasowych środowiska , wsi Vissec jest godne uwagi ze względu na lokalizację w strefie suche łóżko, w dolnej części tytułowej cyrku . Woda w rzece Vis faktycznie „znika” po opuszczeniu Alzon , dokładnie w Moulin de Larcy, a Virenque robi to samo we własnej dolinie . Tylko sporadycznie, podczas ulewnych deszczy w górę rzeki, rzeka pojawia się ponownie w swoim korycie. Kilka kilometrów w dół rzeki Cirque de Navacelles znajduje się ze swej strony poza naturalnym odrodzeniem Visu .

Wieś znajduje się na wysokości 464 m n.p.m. (odniesienie zaczerpnięte z placu przed zamkiem ). W młyny z nawrotu z Foux są 358 m.

Gminy przygraniczne

Obszar od Vissec rozciąga się poza doliny Vis na CAUSSE de Campestre ( Campestre-et-Luc ) na causse de Blandas ( Blandas ) i na causse du Larzac ( Sorbs , Saint-Michel-d 'Alajou i Saint-Maurice-Navacelles ).

Prezentacja

Położona w południowej strefie wielkich głównych causses ( Meridional Larzac i jego przybudówki, Causses de Blandas i de Campestre), gmina Vissec prezentuje pewną oryginalność geograficzną w porównaniu z sąsiadami z Caussenard.

Rzeczywiście, wszystkie gminy sąsiednich Causses mają swoje centrum administracyjne na płaskowyżu, a ich terytorium rozciąga się na zboczach sąsiedniej doliny do jej talwegu . Tak jest w przypadku Blandas i Rogues na Causse de Blandas , Campestre-et-Luc na Causse de Campestre, a także Saint-Maurice lub Sorbs na południowym Larzac.

W przypadku Vissec jest zupełnie inaczej: stolica znajduje się na dnie tytułowego cyrku w dolinie (w tym przypadku suchej dolinie Vis), a większość jej terytorium zajmuje zbocza Vis . Istnieją również trzy fragmenty płaskowyżów: skrajnie południowo-zachodni język Causse de Blandas, część Causse de Campestre i część południowego Larzac .

W obu przypadkach odczuwamy potrzebę opanowania przez stare społeczności wiejskie terroir o komplementarnym potencjale:

Geografia terytorium Visecol jest zatem zarówno bardzo klasyczna dla środowiska Caussenard , przez istnienie finage, który łączy trzy elementy istotne dla życia starej społeczności, jak i bardzo oryginalna , przez dystrybucję tych elementów z wioski środek.

Ulga

W przeciwieństwie do innych miast w Causses, elementem strukturalnym krajobrazu Vissecol nie jest zatem płaskowyż, ale dolina .

Różnica poziomów między thalweg a płaskowyżem rośnie dalej w dół rzeki, ale wynosi średnio 250 metrów; wysokość płaskowyżu wynosi od 700 do 710 metrów z najwyższymi punktami sięgającymi od 730 do 780 metrów.

Dolina została wyrzeźbiona przez Vis i Virenque w epoce czwartorzędu (czyli w ciągu ostatnich trzech milionów lat). Czwartorzęd jest okresem zimnym, przeplatanym krótkimi „interglacjałami”, dlatego większość procesu erozji rozwinęła się w klimacie peryglacjalnym.

Wykopaliska prowadzono w szeregu ziem osadowych wieku jurajskiego, utworzonych przez warstwy wapienne lub iłowo-wapienne, na których występują uskoki .

Jednak Vis i Virenque nie są rzekami rodzimymi z sąsiednich Sewennów : w środowisku wapiennym powodują silną erozję chemiczną i mechaniczną, ponieważ ich wody nie są bardzo zmineralizowane i niosą kamyki kwarcowe i granitowe („albarony”).

Relief łączy zatem trzy rodzaje rzeźby: rzeczną, peryglacjalną i krasową.

Poniżej zbiegu rzeki rozwija się seria głębokich meandrów, z których pierwszy (z Pailhes), prawdopodobnie przecinał się z interglacjałem Riss- Wurm (czyli około 100 000 lat temu), ale być może miał być wcześniej, początek terasy aluwialnej utworzonej przez opuszczone ramię meandra. To właśnie w tym miejscu, na dnie doliny, rzadko spotykanym terenem rolniczym, znacznie później osiedliła się wioska Vissec.

Model rzeczny jest również źródłem niedawnych tarasów aluwialnych, które rozciągają się wzdłuż głównego koryta rzeki. Objawia się to również na wypukłych zboczach doliny: schodkowe zbocza są wynikiem erozji różnicowej zależnej od odporności skał wapiennych. W górę od foux de la Vis , w kanionie zagnieżdżony w batonu wapieni wynika także z erozji rzecznej nawet jeśli dokładny mechanizm jego kopania nadal nie jest przedmiotem konsensusu ze strony specjalistów.

Należy jednak zauważyć, że południowe zbocze doliny (ubac), wychodzące na wioskę Vissec, nie jest już uregulowane, ponieważ nadmierny wypas owiec, a zwłaszcza kóz od średniowiecza, spowodował tam intensywne żlebowanie.

Pogoda

Gminne parametry klimatyczne w latach 1971-2000
  • Średnia roczna temperatura: 11,4  ° C
  • Liczba dni z temperaturą poniżej -5  ° C  : 4,8 dni
  • Liczba dni z temperaturą powyżej 30  °C  : 8,1 d
  • Roczna amplituda termiczna: 15,5  ° C
  • Roczna akumulacja opadów: 1144  mm
  • Liczba dni opadów w styczniu: 9,1 d
  • Liczba dni opadów w lipcu: 4,1 d

Klimat, który charakteryzuje miasto, został zakwalifikowany w 2010 roku jako „klimat marginesu Montargnard”, zgodnie z typologią klimatów we Francji, która wówczas miała osiem głównych typów klimatów we Francji metropolitalnej . W 2020 roku miasto wychodzi z typu „klimatu górskiego” w klasyfikacji ustanowionej przez Météo-France , która obecnie ma tylko pięć głównych typów klimatów we Francji kontynentalnej. W tym typie klimatu temperatura szybko spada w zależności od wysokości. Minimalne zachmurzenie zimą i maksymalne latem. Wiatry i opady różnią się znacznie w zależności od miejsca.

Wśród parametrów klimatycznych, które pozwoliły na ustalenie typologii na rok 2010, znalazło się sześć zmiennych dla temperatury i osiem dla opadów , których wartości odpowiadają danym miesięcznym dla normy z lat 1971-2000. Siedem głównych zmiennych charakteryzujących gminę przedstawiono w ramce obok.

Wraz ze zmianą klimatu zmienne te ewoluowały. Badanie przeprowadzone w 2014 r. przez Dyrekcję Generalną ds. Energii i Klimatu, uzupełnione badaniami regionalnymi, w rzeczywistości przewiduje, że średnia temperatura powinna wzrosnąć, a średni spadek opadów, przy jakkolwiek silnych zróżnicowaniach regionalnych. Zmiany te mogą być zapisywane na stacji meteorologicznej z Meteo France najbliższego „Alzon” w miejscowości Alzon , oddana do użytku w 1998 roku i położony jest 8  km w linii prostej , gdzie średnia temperatura roczna suma opadów wynosi 11,4  ° C , a kwota opadów w latach 1981-2010 wynosi 1312,7  mm . Na najbliższej historycznej stacji meteorologicznej „Millau”, w miejscowości Millau , w departamencie Aveyron , oddanej do użytku w 1964 roku i oddalonej o 38  km , średnia roczna temperatura zmienia się o 10,7  °C w okresie 1971-2000, o godz. 10,9  °C w latach 1981-2010, następnie 11,3  °C w latach 1991-2020.

Planowanie miasta

Typologia

Vissec jest gminą wiejską, ponieważ wchodzi w skład gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu siatki gęstości gmin INSEE . Gmina jest również poza atrakcją miast.

Zagospodarowanie terenu

Teren miasta, jak wynika z bazy danych europejskiej okupacji biofizycznej gleby Corine Land Cover (CLC), charakteryzuje się znaczeniem półnaturalnych lasów i środowiska (87,2 % w 2018 r.), co odpowiada mniej więcej tej z 1990 r. ( 87,7%). Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: roślinność krzewiasta i/lub zielna (62,4%), lasy (24,8%), niejednorodne tereny rolne (8,2%), łąki (4,6%).

IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th  wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).

Toponimia

Vissec: Sucha rzeka . Viro-Sicco (1084, Cartulaire de ND de Nîmes). Do końca starego reżimu nazwa Vis oznaczała w górę rzeki od zbiegu rzeki Vissec, znanej dziś jako Virenque, podczas gdy obecnie nazywana Vis nazywała się wtedy Alzon (wymawiane alzou). Virenque to dolina, a nie strumień.

Visséc, Visseq lub Vissecq znajdują się zatem w niektórych archiwach. Virsec po prowansalsku.

Niektóre nazwy wiosek, dzielnic lub gospodarstw: Régagnas: nierówny teren. L'Espérelle: międzylądowanie. Roquenouze: skaliste miejsce charakterystyczne dla drzew orzechowych. Les Baumes: jaskinie. Les Pailhès: słomki. L'Escope: rozgałęzienie lub stragan sklepowy. La Baute: La Volte (Pętla).

Historia

Pierwsze Vissecs są znane przez kartulariusz z Gellone  : Geraldi Deusde de Virsech w 1077, w 1112 Geraldi, Raimundus w 1164.

Zamek Vissec (Virsec w Occitan ) wymieniono już w 1084. We wsi jest z pewnością nie znajduje się na terenie biskupstwa Merowingów zniknął z Arisitum , Arisidium lub Arisidum (można zrobić: Aride i jesteśmy w Vissec gdzie VIS jest sucha , niektórzy nazywają to Le Vissec), jak twierdzą niektórzy. Jednak tekst po łacinie przedstawia to jako „ducha źródła”. Ten opis trzyma się ziemi. Vis znika w górę rzeki od wioski, by ponownie pojawić się w dole rzeki.

Vissec dom jest jednym z najstarszych i najbardziej znaczących w Langwedocji. Swój początek zawdzięcza ziemiom i zamkowi o tej samej nazwie na końcu diecezji Lodève i Alais. Dawni lordowie Vissecu dodali do tytułów swoich ziem cechę potężnych lordów. Tytuł ten przeprowadzono trzy biskupów w XIV p  wieku, a w szczególności ilustruje rodziny Vissec Latude .

27 kwietnia 1497 r. Jean de Montfaucon, lord Vissec od czasu ślubu z Antoinette Millasse (Meillasse, Milhasse), Dame de Vissec, 3 sierpnia 1458 r., stanął przed szlachetnym i potężnym Jean Pierre, lordem Pierrefort (Peyrefort). , Ganges i Hierle i obiecuje mu się zobowiązać, podobnie jak jego poprzednicy panom Hierle.

W 1541 roku Françoise de Pierre, baronowa Pierreforta i Hierle, żona Jeana de Boyer, pana Venéjan , sprzedała baronię Hierle Fulcrandowi de Montfaucon, panu Vissec.

2 listopada 1570 roku Jacques de Montfaucon , lord Vissec, licencjonowany prawnik, pierwszy konsul Montpellier , prezes sądu pomocy tego miasta, uczestniczy w stanach generalnych prowincji Beaucaire . Vissec zależy od baronii Hierle (Iherle, Hierles, Hyerle, Yrle lub Yerle), ponieważ Montfaucon są baronami.

Fulcrand de Montfaucon, syn Jacquesa, ożenił się w 1578 roku z Anną de Brancas, córką André Baptiste de Brancas , lorda Villars, admirała Francji.

27 sierpnia 1628 r. , w ramach wojny między protestantami a katolikami, książę Rohanu wydaje rozkaz Fulkranowi II z Assas, aby całkowicie zburzyć zamek, domy wsi Vissec i młyn Foux . We wrześniu, słysząc, że licytacja nie powiodła się , nakazuje viguerie Vigan wysłać powołaną karierę z 60 120 żołnierzami oraz pionierami i budowniczymi. 22 grudnia 1628 Carrière zażądał pokrycia wszystkich wydatków swojego oddziału, który pozostał w Vissec aż do całkowitego rozbiórki. Gdyby mury obronne i punkty obronne zostały zburzone , Christophe de Montfaucon, baron de Vissec, baron d'Hierle może nadal mieszkać w pozostałościach budynków. Christophe de Montfaucon zlecił naprawę twierdzy (le Castellas) około 1646 roku .

22 lipca 1654 Pierre de Montfaucon (1610-1675) i jego banda zostali skazani na śmierć przez Sąd Castres, ale dokument z 1658 wykazuje tendencję do manipulowania zeznaniami, aby dojść do tego wyroku, po wszystkich ich nadużyciach ( zabójstwa, gwałty, grabieże itp.). Do tego potępienia dodano 15 września 1655 r. zburzenie fortyfikacji Vissec i zasypanie rowów. Demontaż miał miejsce od 26 do 28 czerwca 1656 , ale Pierre de Montfaucon (1610-1675) nadal działał. Został aresztowany w 1660 roku i osadzony w twierdzy w Sedan . W 1668 został uwolniony dzięki interwencji księcia de Conti, Armanda de Bourbon-Conti . 18 lutego 1668 podpisał w swoim zamku Vissec akt na rzecz przeora Navacelle (AD du Gard: 2 E78/37). Anne-Jacquette du Faur de Pibrac (1649-1709), wnuczka Guy du Faur de Pibrac , drugiej żony Pierre'a od czasu ich małżeństwa 20 lutego 1669, zarządza Vissec dla swojego męża, a następnie dla syna Michela. Michel de Montfaucon, markiz de Vissec, baron d' Hierle rezyduje w Vigan, ale także przebywa w Vissec, w części zamku feudalnego, przebudowanej na dwór , zwróconej ku zachodowi słońca.

Obecny kościół został zbudowany z 1698 roku , zastępując prymitywną kościoła zniszczonego w 1628 roku , który miał 30 Dextrous (o powierzchni 600 m²) Uszkodzone utworzony przez byka z papieża Adriana IV . Po śmierci Anne de Crouzet, wdowy po Michelu Marcu Antoine César de Montfaucon, w 1762 r. Jean Alexandre de la Tour du Pin de Gouvernet , szwagier zmarłego, odziedziczył majątek i tytuły Vissec, w drodze substytucji. W 1792 r. majątek należący do Alexandre-César de la Tour du Pin, markiza de Vissec, barona d' Hierle stał się własnością narodową. Zamek (Castel) jest splądrowany, wszystkie ślady herbów usunięte, drzwi wybite, a także parkiety na piętrze. Na licytację domeny ustalane są partie. Maître Jean-Jacques Capion, notariusz w Vigan , kupuje je wszystkie z wyjątkiem jednej, która składa się wyłącznie z ziemi i którą kupują mieszkańcy Vissec. Budynek ten został ponownie zjednoczony w 2000 roku po śmierci innego Josepha Bourriera, właściciela Roquenouze.

Zamek Vissec był w całości zarejestrowany jako zabytek historyczny od2 lutego 2009.

Małe wyjaśnienie: Stary zamek znany jako „Castellas” (od słowa „castel” oznaczającego „zamek” w języku prowansalskim, po którym następuje superlatyw „jak”, stary, duży), jest dziś w ruinie. Został on zastąpiony przez zamek Pierre de Montfaucon (źródło z archiwum Gard: 2E78/37), wciąż stojący, ale zbudowany na częściach starego zamku.

Heraldyka

Herb gminy Vissec

Ramiona gminy Vissec są zdobi następująco:
Argent z lwem piasku, z szefem Azure pobieranej z nazwą Vissec literami złota

Polityka i administracja

Miasto

Lista kolejnych burmistrzów
Kropka Tożsamość Etykieta Jakość
  1826 Francois Bourrier   Zmarł w biurze
w 1870   Jean-Baptiste Saleil    
od 1945 Marzec 1981 Marius Valletta   Zmarł w biurze
od marca 1981 W trakcie Laurent Pons PS Radny Generalny od 3 grudnia 2006 do 21 marca 2015
Brakujące dane należy uzupełnić.

W 1981 roku Laurent Pons został wybrany w wyborach uzupełniających . Od tej daty jest stale wybierany ponownie.

Laurent Pons posiada również pozycję 2 nd  wiceprezesa w społeczności gmin Pays Viganais .

W 2008 roku gmina Vissec zleciła Ariane Coissieux wykonanie Marianne z ceramiki  : instrukcje były jasne, musiała mieć piękne krzywizny, jak ładne visséquoise. - http://ariane2003.free.fr/expc/marianne.html

Międzywspólnotowość

Vissec jest częścią społeczności gmin Pays viganais .

Demografia

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są corocznie publikowane przez Insee . Spis jest obecnie oparty na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów gminy przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis ludności objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2004 roku.

W 2018 r. miasto liczyło 63 mieszkańców, co stanowi wzrost o 14,55% w porównaniu do 2013 r. ( Gard  : + 0,67%, Francja z wyłączeniem Majotty  : + 2,36%).

Ewolucja populacji   [  edytuj  ]
1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
255 255 300 377 376 394 375 361 383
Ewolucja populacji   [  modyfikuj  ] , następujące (1)
1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
356 384 343 291 282 265 270 259 244
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)
1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
220 212 218 145 122 118 102 78 57
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)
1962 1968 1975 1982 1990 1999 2004 2009 2014
49 46 40 50 50 43 44 53 56
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (4)
2018 - - - - - - - -
63 - - - - - - - -
Od 1962 do 1999: ludność bez podwójnego liczenia  ; dla następujących dat: ludność gminna .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego

Struktura wiekowa

Piramida wieku w Vissec w 1999 roku.
Mężczyźni Klasa wiekowa Kobiety
3  75 lat lub więcej 2 
4  60 do 74 lat 3 
11  od 40 do 59 lat 9 
3  20 do 39 lat 4 
1  0 do 19 lat years 2 

Gospodarka

Cztery farmy: trzy hodują owce, jedno (Les Baumes) mleka dla Roquefort , drugie (Le mas du comte) mięsa, a trzecie (Le Camp d'Alton (czyt. Candaltou)) hoduje kozy i prowadzi sprzedaż detaliczną pelardonów i tomy z kóz. Bergerie de la Baute rok temu dołączyła do grona gospodarstw Vissec i oferuje swoje trzy produkty z mleka owczego.

Kultura i dziedzictwo

Kultura

http://www.agir-ceramique.com

Narażenie

21 czerwca 2010 roku ukazała się książka Nicole Guy „Pierres et Âme”. 100 płyt w Indian atramentu na tej ludowej siedliska wsi Vissec ozdobione wierszy przez Jean-Frédéric Brun , w trzech językach: Occitan, francuskim i angielskim. Oficjalna prezentacja i wystawa oryginałów odbyła się w dniach 7-23 sierpnia 2010 r. w sali wystawowej zamku. Wystawę tę odwiedziło 246 zwiedzających.

W Caussenards grotołazi na 9 września, 10 i 11, 2011 w Vissec zgromadziła 700 osób. W zamkowej sali wystawowej umieszczono 400 lamp acetylenowych ku uciesze wszystkich zwiedzających.

Zamek Vissec otrzymał sto odwiedzających do Europejskich Dni Dziedzictwa w dniu 17 września 2016 roku Académie des Hauts kantony wygłosił odczyt trzech głosowe „L'Anel de la Serpnassa” przez Jean-Frédéric Brun lu przez siebie w Occitan i towarzyszyli po francusku Jordi Péladan i Madeleine Ribot-Vinas adaptator i organizator, przed 68 uważnymi słuchaczami.

Dziedzictwo obywatelskie

Dziedzictwo religijne

Dziedzictwo środowiskowe

Cyrk z Vissec jest w Gorges de la Vis .

Wędrówki

Cirque de Vissec przebiega kilka szlaków turystycznych:

Życie lokalne

Edukacja

Szkoła miejska została zamknięta w 1968 roku . Dzieci są obecnie kształcone w Alzon w szkole podstawowej, aw Vigan w college'u i liceum.

Wspomnienia

Stowarzyszenie , związany z Centralnym Canine Society, ma swoją siedzibę w Vissec: „Wychowanie psów zwinność causse et płaci viganais”.

Drugie stowarzyszenie , zrzeszone w Federacji Archeologicznej i Historycznej Gard, ma swoją siedzibę w Saint Geniès de Comolas: „les Amis du Château de Vissec”.

Osobowości związane z gminą

Pierwsze Visseci znane są z kartulara Gellone  : Geraldi Deusde de Virsech w 1077 , Geraldi w 1112 , Raimundus w 1164 .

Różnorodny

Film nakręcony w Vissec

La malediction Daniel Wronecki, 52 min, adaptacji Le Diable en Sabot przez Claude Seignolle , FR3 , nakręcony w Vissec w 1971 roku .

Uwagi i referencje

Notatki i karty

  1. Roczna amplituda termiczna mierzy różnicę między średnią temperaturą lipca i stycznia. Ta zmienna jest powszechnie uznawana za kryterium rozróżniania między klimatem oceanicznym a kontynentalnym.
  2. Odległość jest obliczana w linii prostej między samą stacją meteorologiczną a siedzibą miasta.
  3. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gmin wiejskich i miejskich opublikowanym w listopadzie 2020 r., w zastosowaniu nowej definicji wsi, zatwierdzonej na14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
  4. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.
  1. IGN , „  Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych.  » , Na remorerletemps.ign.fr (dostęp 13 kwietnia 2021 r . ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij na dole pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.

Bibliografia

  1. Microsoft Word - tome1-orographie_tables.doc
  2. Daniel Joly, Thierry Brossard, Hervé Cardot Jean Cavailhes, Mohamed Hilal i Pierre Wavresky "  typów klimatów we Francji, konstrukcji przestrzennych  ", Cybergéo, European Journal of geografii - European Journal of Geography , n o  501 ,18 czerwca 2010( DOI  https://doi.org/10.4000/cybergeo.23155 , przeczytaj online , dostęp 21 czerwca 2021 )
  3. „  Klimat we Francji metropolitalnej  ” , na http://www.meteofrance.fr/ ,4 lutego 2020 r.(dostęp 21 czerwca 2021 )
  4. „  Definicja normy klimatycznej  ” , na http://www.meteofrance.fr/ (dostęp 16 października 2020 )
  5. „  Klimat Francji w XXI wieku – Tom 4 – Scenariusze regionalne: wydanie 2014 dla metropolii i regionów zamorskich  ” , https://www.ecologie.gouv.fr/ (dostęp 12 czerwca 2021 ) .
  6. „  Regionalne Obserwatorium Rolnictwa i Zmian Klimatu (wyrocznia) Occitanie  ” , na occitanie.chambre-agriculture.fr ,2020(dostęp 21 czerwca 2021 )
  7. "  Météo-France Alzon station - metadata  " , na Donneespubliques.meteofrance.fr (dostęp 21 czerwca 2021 )
  8. „  Ortodromia między Vissec i Alzon  ” , fr.distance.to (dostęp 21 czerwca 2021 ) .
  9. „  Météo-France Alzon station – arkusz klimatologiczny – 1981-2010 statystyki i zapisy  ” , na Dataespubliques.meteofrance.fr (dostęp 13 lipca 2021 r . ) .
  10. „  Orthodromy between Vissec and Millau  ” , fr.distance.to (dostęp 21 czerwca 2021 ) .
  11. "  Stacja meteorologiczna Millau - Normy za okres 1971-2000  " , na https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 21 czerwca 2021 )
  12. "  Stacja meteorologiczna Millau - Normy za okres 1981-2010  " , na https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 21 czerwca 2021 )
  13. "  Stacja meteorologiczna Millau - Normy za okres 1991-2020  " , na https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 21 czerwca 2021 )
  14. „  Typologia miejska/wiejska  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja 26 marca 2021 r . ) .
  15. "  gmina wiejska - definicja  " , na tej stronie INSEE (konsultowany w dniu 26 marca 2021 ) .
  16. „  Zrozumienie siatki gęstości  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 26 marca 2021 r . ) .
  17. "  Baza obszarów atrakcyjności miast 2020 r.  " , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 26 marca 2021 r . ) .
  18. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w zlewni miasta  ” , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 26 marca 2021 r . ) .
  19. „  CORINE Land Cover (CLC) – Podział obszarów na 15 stanowisk użytkowania gruntów (obszar metropolitalny).  » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostęp 13 kwietnia 2021 )
  20. Faktum dla Sieur de Montfaucon, ... baron d'Hierle i de Vissec, BnF Paris
  21. Witamy w Vissec
  22. Wskazówka n o  PA30000075 , baza Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury .
  23. Organizacja spisu na insee.fr .
  24. Departamentalny kalendarz spisu ludności , na stronie insee.fr .
  25. Od wiosek Cassini po dzisiejsze miasta na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
  26. Insee - Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
  27. SPIS LUDNOŚCI FRANCUSKIEJ MARZEC 1999
  28. Odkrywcze szlaki doliny Vis, Causses i Oiselette. Turystyczny kraj gospodarza viganais

Zobacz również

Powiązane artykuły

Bibliografia

Linki zewnętrzne