Sauveté ( Sauvetat w Langwedocji lub Salvetat w Gascon ). była na południu Francji w średniowieczu strefą schronienia wokół kościoła, wyznaczoną przez kilka pomników. Na tym obszarze nie wolno było ścigać zbiegów.
Ocalenia, lokalnie nazywane „ Sauveterre ” lub „ Salvetat ” w języku prowansalskim , były strefami eksterytorialnymi , chronionymi przez Kościół katolicki i w których prawo człowieka nie było już stosowane. Termin frangitas jest używany od lat 1009-1032, termin salvitas (sauvetat) pojawia się w 1270 roku.
Te obszary Wolności, stanowiące obszary schronienia odgraniczone kilku terminali wokół kościoła, są przyczyną miejscowościach wiejskich utworzonych w południowej Francji w czasie wielkich prześwity między XI TH i XII th stulecia. Stworzone z inicjatywy Kościoła w ramach prawa azylu i instytucji Pokoju Bożego cieszyły się gwarancją nieagresji.
Wspólna ruch Francji jest wzmocnienie i postępuje od XI -tego wieku. Inwentarz ocalonych wskazuje, że ich powstanie w Gaskonii trwało od 1027 do 1141.
Ratownicy pełnią najpierw funkcję kolonizacyjną i zagospodarowania terenu. Strzelanie azylu pod kontrolą Abbey, klasztor lub klasztor, stają się XI th stulecia wolne miejsce, gdzie odporność danej osoby jest przestrzegana. Uznać za trwałe przedłużenie rozejmu Bożego , ponieważ oferują te populacje, swoje towary i prace na ziemi, „Securitas” , anathematizing tych, którzy go złamać.
Prawdziwie nowe wsie, ich celem jest przyciąganie i osiedlanie ludności rolniczej w celu zajmowania i rozwijania zasadniczo pustynnych regionów. Teren ratunku dzieli się na casaus ( zagroda budowlana z ogrodem) i grunty orne.
Mnisi mnożą w ten sposób święte ogrodzenie oznaczone kamiennymi tablicami zwanymi „piramidami zbawienia” i zwieńczone krzyżami. Takie inicjatywy sprzyjają powstawaniu wielu wsi, przyciągających niekiedy włóczęgów, ale przede wszystkim okolicznych chłopów , którzy szukają schronienia przed przemocą wojen feudalnych. Tym osadnikom ( poblantom ) oferuje się wolności ( libertas ).
Ratownicy z południowo-zachodniej Francji mieli podwójną rolę: zaludniania i rozwijania dziewiczej ziemi, ale także zatrzymywania się na drogach do Saint-Jacques-de-Compostelle . Podczas XIII TH i XIV th wieków domy w formie przekręcić nowe miasta w południowo-zachodniej Francji.
Terminal ratunkowy Saint-Girons
Ratowniczy Krzyż Leguevin
Rue de la Sauvetat w Mimizan
Terminal ratunkowy w pobliżu Ipourt (gmina Lüe ), sfotografowany przez Félixa Arnaudina w 1913 roku