Thouare-sur-Loire

Thouare-sur-Loire
Kościół św.
Herb
Administracja
Kraj	Francja
Region	Kraj Loary
Departament	Loara Atlantycka
Miasto	Nantes
Międzywspólnotowość	Metropolia Nantes
Mandat burmistrza	Martine Oger 2020 -2026
Kod pocztowy	44470
Wspólny kod	44204
Demografia
Miły	Tysięcy
Ludność miejska	10 261 mieszk  . (2018 )
Gęstość	804  mieszk./km 2
Geografia
Informacje kontaktowe	47 ° 16 ′ 06 ″ północ, 1 ° 26 ′ 22 ″ zachód
Wysokość	Min. Maks. 1  m 73  m²
Powierzchnia	12,76  km 2
Rodzaj	Społeczność miejska
Jednostka miejska	Nantes ( przedmieście )
Obszar atrakcji	Nantes (gmina koronna)
Wybory
Oddziałowy	Kanton Carquefou
Ustawodawczy	piąty okręg wyborczy
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Kraj Loary Thouare-sur-Loire Geolokalizacja na mapie: Loire-Atlantique Thouare-sur-Loire Geolokalizacja na mapie: Francja Thouare-sur-Loire Geolokalizacja na mapie: Francja Thouare-sur-Loire
Znajomości
Stronie internetowej	tyare.fr

Thouaré-sur-Loire to miasto na zachód od Francji w departamencie od Loire-Atlantique , w regionie Dolina Loary .

Historycznie Thouaré-sur-Loire jest częścią Bretanii i regionu Nantes .

Bretońska nazwa miasta to „Tarvieg”.

Jej mieszkańcy nazywają się Thouaréens i Thouaréennes .

Geografia

Sytuacja

Thouaré-sur-Loire znajduje się na północnym brzegu Loary, 10  km na północny wschód od Nantes .

Zgodnie z klasyfikacją ustanowioną przez INSEE Thouaré-sur-Loire jest gminą miejską , jedną z 24 gmin podmiejskich jednostki miejskiej Nantes  ; jest zatem częścią obszaru miejskiego Nantes i obszaru miejskiego Nantes-Saint-Nazaire (por. Lista gmin Loire-Atlantique ).

Pogoda

Klimat, który charakteryzuje miasto, został zakwalifikowany w 2010 r. jako „szczelny klimat oceaniczny”, zgodnie z typologią klimatów we Francji, która wówczas miała osiem głównych typów klimatów we Francji metropolitalnej . W 2020 roku miasto wychodzi z typu „klimatu oceanicznego” w klasyfikacji ustanowionej przez Météo-France , która obecnie ma tylko pięć głównych typów klimatów we Francji kontynentalnej. Ten typ klimatu skutkuje łagodnymi temperaturami i stosunkowo obfitymi opadami (w połączeniu z zakłóceniami z Atlantyku), rozłożonymi przez cały rok z niewielkim maksimum od października do lutego.

Wśród parametrów klimatycznych, które pozwoliły na ustalenie typologii 2010 r., znalazło się sześć zmiennych dla temperatury i osiem dla opadów , których wartości odpowiadają danym miesięcznym dla normy z lat 1971-2000. W poniższej ramce przedstawiono siedem głównych zmiennych charakteryzujących gminę.

Wraz ze zmianą klimatu zmienne te ewoluowały. Badanie przeprowadzone w 2014 r. przez Dyrekcję Generalną ds. Energii i Klimatu, uzupełnione badaniami regionalnymi, w rzeczywistości przewiduje, że średnia temperatura powinna wzrosnąć, a średni spadek opadów, przy jakkolwiek silnych zróżnicowaniach regionalnych. Zmiany te mogą być zapisywane na stacji meteorologicznej z Meteo France najbliższego „Haie-Fouassiere”, w miejscowości La Haie-Fouassière , oddana do użytku w 1960 roku i który wynosi 13  km na południowy w linii prostej , gdzie średnia roczna temperatura wynosi 12,4  ° C, a wysokość opadów 843,3  mm w okresie 1981-2010. Na najbliższej historycznej stacji meteorologicznej "Nantes-Bouguenais", w miejscowości Bouguenais , oddanej do użytku w 1945 roku i na 17  km , średnia roczna temperatura zmienia się od 12,2  °C w latach 1971-2000 do 12,5  °C w latach 1981- 2010, a następnie w 12,7  ° C w latach 1991-2020.

Gminy przygraniczne

Carquefou	Carquefou	Mauves-sur-Loire
Sainte-Luce-sur-Loire		Mauves-sur-Loire
Loire Saint-Julien-de-Concelles	Loire Saint-Julien-de-Concelles	Loire La Chapelle-Basse-Mer

Granice gminy to:

• na zachodzie strumień Guette-Loup z miastem Sainte-Luce-sur-Loire;
• od północy droga departamentalna 923 z miejscowością Carquefou;
• na południu Loara z miastem Saint-Julien-de-Concelles;
• na wschodzie strumień Gobert i ścieżka Port Potiron z Mauves-sur-Loire.

Transport

Thouaré-sur-Loire jest obsługiwany przez linię Chronobus ( C7 ) oraz 3 linie autobusowe ( 67 , 77 i 87 ) sieci TAN .

Stacja Thouaré jest obsługiwana rano (w kierunku Nantes ), w południe i wieczorem (w kierunku Angers , Le Mans lub Tours ) przez sieć TER Pays de la Loire . Czas podróży między Nantes i Thouaré-sur-Loire wynosi 7 minut.

Planowanie miasta

Typologia

Thouaré-sur-Loire jest gminą miejską, ponieważ jest częścią gmin gęstych lub średniej gęstości, w rozumieniu miejskiej siatki gęstości INSEE . Należy do miejskiej jednostki z Nantes , wewnątrzwspólnotowego departamentami aglomeracji obejmującym 22 gmin i 645,324 mieszkańców w 2017 roku, z którego jest podmiejska gmina . Aglomeracja Nantes jest ósmą co do wielkości we Francji pod względem liczby ludności, za Paryżem , Lyonem , Marsylią-Aix-en-Provence , Lille (część francuska) , Tuluzą , Bordeaux i Niceą .

Ponadto gmina jest częścią obszaru atrakcji Nantes, którego jest gminą w koronie. Obszar ten, obejmujący 116 gmin, jest podzielony na obszary liczące co najmniej 700 000 mieszkańców (z wyłączeniem Paryża).

Zagospodarowanie terenu

Podział na strefy gminy, co znalazło odzwierciedlenie w bazie danych European okupacyjnej biofizycznych gleby Corine Land Cover (CLC), jest naznaczona znaczenia użytków rolnych (57,2% w 2018 roku), niemniej jednak w dół w porównaniu do 1990 roku (66,8%). Szczegółowy podział w 2018 r. przedstawia się następująco: niejednorodne tereny rolnicze (31,8%), tereny zurbanizowane (27,7%), łąki (21%), tereny przemysłowe lub handlowe i sieci komunikacyjne (7,6%), grunty orne (4,4%), lądowe tereny podmokłe (3,8%), wody śródlądowe (3,6%).

IGN także udostępnia narzędzie online do porównania ewolucji z czasem użytkowania gruntów w miejscowości (lub terytoriów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th  wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).

Toponimia

Imię Thouaré pojawia się po raz pierwszy w statucie Ludwika le Gros w 1123 w formie Tauriacus , Thouaire w 1287, Thoaré , Thoyré , Touaré , Thoaret , Thoaré , a następnie Thouaré .

Nazwa Thouaré-sur-Loire pochodziłaby od Byka lub Byka .

Jego nazwa w języku bretońskim to Tarvieg .

Historia

Początki Thouare

Początki Thouaré są niejasne. Według pewnych założeń założenie miasta miało mieć rzymski legionista imieniem Taurus lub Tauraicus, który zainstalowałby bogatą willę. Albo z powodu celtyckiego boga czczonego w tej części Galii  : Taura . Jedno jest pewne: osady ludzkie są w tym miejscu ustalane bardzo wcześnie ze względu na obecność Loary , uprzywilejowanego szlaku komunikacyjnego. O tej obecności świadczą odkrycia mieczy ciętych z krzemienia i brązu w Bellevue ( Sainte-Luce-sur-Loire ).

Od średniowiecza do rewolucji francuskiej

Do XIII th  wieku , uprawnienia cywilne i religijne były skoncentrowane wokół Chateau de la Motte zwanego również zamku Tower. Pan miejsca, „założyciel Parafii”, sprawował wobec swoich poddanych prawa wysokiej, średniej i niskiej sprawiedliwości.

Panowie ci byli kolejno:

• w 1254  : Guillaume de Thouaré;
• w 1378  : Ussé w Turenii  ;
• w 1393  : Gilles d'Elbiest (por. Jacques , † 1477);
• na początku XVI th  century  : rodzina św Amadour (do siodła-Craonnaise );
• w 1560  : Charles de Bretagne d'Avaugour  ;
• w 1567  : Anna Descartes, przyrodnia siostra słynnego filozofa  ;
• od 1704 roku aż do połowy XIX -tego  wieku  : rodzinie Mosnier.

Zwróć uwagę, że w tym okresie przyjechał król Francji Karol IX i dwór, który udał się do Nantes, cieszył się uznaniem Thouaréenów. Zatrzymał się na zamku Thouaré, gdzie został przyjęty przez Claude de Bretagne (syn Karola de Bretagne i Philippe de Saint-Amadour, hrabina Vertues, baronowa Coueffret, wicehrabina Guingamp i dama Thouaré).

Rewolucja Francuska

Podczas rewolucyjnych zamieszek Thouaré (oprócz kilku ofiar, w tym konstytucyjnego księdza Girona) był ogólnie oszczędzony od masakr i zniszczenia.

Co więcej, został nazwany głównym miastem kantonu, tytuł, który zachował do 1803 roku  : miasto było przedmiotem szczególnej uwagi przez nowy tryb, który utrzymał tam siły zbrojne, takie jak kanonierka „Duguay-Trouin”. zapewnić bezpieczeństwo patriotom i zabronić przeprawy do „rozbójników” z południowego brzegu.

Ale Thouaréenowie nie zostali nabyci nowymi pomysłami, jak podkreślił to raport z 30 Messidor roku VII , komisarz Dyrektoriatu Wykonawczego: Louis Marchais. Tylko 15 mężczyzn ze 110 zdolnych do noszenia broni było gotowych na republikę. Jednak gmina wycofała się do Nantes z powodu rosnącej niepewności.

Imperium i restauracja

Dzięki Napoleonowi kraj odnalazł spokój, a Thouarejczycy byli na ogół przychylni Cesarstwu i okazywali to. W szczególności podczas wizyty w Thouaré,11 sierpnia 1808 r., dla którego wzniesiono łuk triumfalny na Chemin Nantes, gdzie Thouaréenowie okrzyknęli cesarza, lub w święto narodzin i chrztu króla rzymskiego , gdzie rozpalono ognisko i rozdawano wino publiczności.

W 1815 roku , podczas upadku Napoleona , Francja została zajęta przez obce mocarstwa. Thouaré był przez kilka tygodni okupowany przez oddział Sasów .

W 1832 roku demoiselles du Guiny (urodzeni w Château de la Hillière) brali udział w powstaniu zorganizowanym przez księżną Berry, mającym na celu sprowadzenie księcia Bordeaux na tron ​​Francji.

W drugiej połowie XIX -go  wieku  : Transformacje

W drugiej połowie XIX -go  wieku był bogaty w znacznych przemian, które zmieniły oblicze miasta i otwarty dla pozostałej części regionu:

• w roku 1851  : budowę linii kolejowej z Nantes do Paryża, pozostawił swoje piętno na terenie gminy;
• w 1863 r  .: przeprowadzka miasta, obecnie zorganizowana wokół Place de la République i nowo wybudowanego kościoła;
• ok. 1867 - 1868  : budowa tamy Divatte i intensywne pogłębianie południowego ramienia Loary zmodyfikowały reżim powodziowy i spowodował zamulenie południowego ramienia Thouaré;
• w latach 1879 - 1882  : budowa mostów Thouaré, która zastąpiła starożytne przejście, ułatwia i rozwija wymianę między dwoma brzegami Loary.

Wojna francusko-pruska z 1870 r., I wojna światowa i II wojna światowa

Wojna 1870 roku dotknął Thouaré bardzo mało, tylko ślady umocnień zbudowanych na zboczach Gobert i Auray pozostają.

Pierwsza i druga wojna światowa była bardziej zabójcza, zwłaszcza pierwszy, który widział śmierć 43 mieszkańców Thouaré. Mosty Thouaré (a także w Mauves-sur-Loire i Oudon ) były trzykrotnie wysadzane dynamitami , w szczególności19 czerwca 1940 przez armię francuską, a 18 czerwca 1944 przez brytyjskie lotnictwo (bombardowanie spowodowało śmierć 2 osób, 18 rannych w ciężkim stanie i zniszczenie 8 domów).

Nadejście miasta Thouaré

Od lat pięćdziesiątych Thouaré znacznie się rozwinęło: jego populacja wzrosła czterokrotnie w ciągu 40 lat, a organizacja terytorium uległa zmianie, w szczególności poprzez utworzenie licznych pododdziałów.

Heraldyka

Blazon  : Coupé: do pierwszego z coupé: impreza  : do pierwszego Azure, szewron Lub w towarzystwie trzech róż tego samego, a drugiego, zwykłego gronostaja ; Drugie z coupé: Azure do mostu Lub z siedmioma łukami, ruchomymi bokami i podtrzymywanymi przez falę Vert . Komentarze: Tarcza rodziny Mosnier od Thouaré-sur-Loire, który mieszkał w zamku od 1657 do 1854 roku . Złoty most przywołuje mosty Thouaré . Gronostaj przywołuje blazon z gronostajów równinie w Bretanii , wspominając przeszłość przynależności miasta do Księstwa Bretanii . Obrady miejskie19 stycznia 1971.

Miejsca i zabytki

Dziedzictwo religijne

Kościół św. Wincentego

Po ponad piętnastu latach kontrowersji wokół projektu odbudowy i jego przyszłej lokalizacji, 14 lipca 1856 rrada miejska opowiada się za odbudową kościoła w miejscu zwanym Basses Noues. Pan Senot de la Londe (właściciel Château de la Picauderie) podarował działkę o wymiarach 70 na 50 metrów znajdującą się w wyznaczonym miejscu. Prace rozpoczęły się w 1861 r. , aw 1863 r. oddano do użytku kościół Thouaré, w tym samym czasie co nowe miejsce.

Zbudowany w stylu neogotyckim , charakterystycznym dla kościołów regionu, jest poświęcony św . Wincentemu . Ma wieżę wykończoną ośmiobocznymi łupkami; zauważyć, obecność czterech innych małych trójkątnych punktów. Poniżej widzimy słupowe okno w półkolistych łukach, podobnie jak pozostałe witraże , wskazujące miejsce, w którym znajdują się trzy dzwony o innym brzmieniu i nazwie:

• grunt  : Rogatienne - Laure;
• la  : Marie - święty Enthyme;
• le si  : Augustyn - Laure.

Jeszcze niżej znajdują się przypory, które schodzą w dół kościoła, przynajmniej do rodzaju ganku chroniącego tympanon wsparty na dwóch kolumnach o neogotyckich kapitelach z motywami roślinnymi.

Tympanon przedstawia Jezusa w otoczeniu symboli czterech ewangelistów: lwa dla św. Marka , wołu dla św. Łukasza , orła dla św. Jana i anioła dla św . Mateusza . Na jednej z przypór umieszczona jest tablica z nazwiskami darczyńców i wysokością ich wkładu: gmina przekazała 39 200 franków, mieszkańcy 7500 franków, a państwo i fabryka po 3000 franków.

Plan kościoła jest tradycyjny, ale uproszczony: nie ma naw bocznych , przęseł , czy promieniujących kaplic . Ponadto orientowane kaplice są bardzo proste: składają się z prostego ołtarza zwieńczonego figurą ( Matki Boskiej po lewej i św. Józefa po prawej) i ponownie z witrażu. Trzynaście płaskorzeźby są zawieszone w całej środkowej nawy, reprezentujących 13 momenty męki Chrystusa .

Apsydą i chór są bardzo ładnie pracował z ich efektów stałych łukami spiczaste obsługiwanych przez rzeźbionych ślepej świateł , tworząc bardzo szczególnej lekkości.

Centralny witraż reprezentuje Mesjasz przedstawienie jego Najświętszego Serca. Kolumny podtrzymujące duży centralny ostrołukowy łuk mają neogotyckie kapitele z motywem kwiatowym. W zworniki są ładnie rzeźbione; szczególnie zwornik skrzyżowania transeptu przedstawiający „święte oblicze”.

Zwróć uwagę na obecność fresku o wymiarach 6  m na 3,50  m w lewym transepcie . Upamiętnia podróż Notre Dame de Boulogne nad Loarą,4 czerwca 1944. Został namalowany przez Paula Lemassona , studenta Państwowej Szkoły Sztuk Pięknych w Paryżu . Błogosławiony8 września 1946 r.fresk przedstawia niektóre portrety Thouaréens, w szczególności większość tych, którzy zaginęli podczas wojny, a także biskupa Nantes, prałata Villepeleta, błogosławiącego tłum parafian.

Wreszcie w kościele znajduje się wysoka na 170 cm wapienna  figura św. Wincentego, przypominająca nazwę kościoła. W 1884 r. zakupiono sztandar przedstawiający św. Wincentego, otoczony gałęziami i kiściami winorośli na tle czerwonego aksamitu. Haft wykonany jest ze złotych i srebrnych nici.

Dziewica z Noues

Ta kaplica została początkowo usytuowany na skrzyżowaniu Noues (obecnie Place de la République). Został przeniesiony w 1863 roku na skrzyżowanie dróg Mauves-sur-Loire i Belle Vue , z powodu budowy kościoła św. Do lat pięćdziesiątych Thouaréenowie regularnie chodzili tam w procesji. Ma kształt małej świątyni z pilastrami , trójkątnym naczółkiem i łukiem w łuku . Zwróć uwagę na obecność ozdobnej siatki i mozaiki. Dziewica Noues była przedmiotem renowacji, która zakończyła się w listopadzie 2005 roku .

La Croix Bertrand

Położona na ścieżce prowadzącej z La Pamprie do La Robinière, Croix Bertrand nie była pierwszą Kalwarią wzniesioną w tym miejscu, stąd nazwa „nowy krzyż”. La Croix Bertrand zawdzięcza swoją nazwę swojemu założycielowi, Dominique'owi Bertrandowi, który kazał wznieść Kalwarię w 1705 roku za panowania Ludwika XIV . W 1944 r. istniejący na początku wieku drewniany krzyż został zastąpiony obecną Kalwarią.

Zamki

Zamek Picauderie

Château de la Picauderie to rozległa posiadłość o  powierzchni niecałych 2 hektarów, położona w pobliżu Loary , naprzeciwko starego portu Thouaré.

Przed XVIII -tego  wieku , istniały już duży dom, znaleźliśmy szczątki na wschód od nieruchomości, takie jak chleb piekarnik doskonale zachowany. Będąc kolejno własnością Prousta, a następnie D'Avoynes, domena Picauderie stała się w mało znanych okolicznościach własnością Barbierów, mistrzów żelaznych w regionie kupców Châteaubriant i Nantes. Jak wszyscy ludzie z ich klasy społecznej, Fryzjerzy mieli bliski związek z miastem i to z pewnością skłoniło ich do zbudowania na tej posiadłości pięknej, neoklasycznej rezydencji.

Zbudowany przez architekta z Nantes Jean-Baptiste Ceineray w 1773 roku , zamek jest w najczystszym stylu neoklasycystycznym . Posiadłość została następnie przekazana przez małżeństwo rodzinie Monti , następnie Sénot de La Londe i wreszcie Tinguy i Mitard. Ten zamek jest typowym szaleństwo z XVIII -tego  wieku .

Picauderie jest całkowicie symetryczna, ma przednią część z pilastrami w linii ścinania , zwieńczoną trójkątnym frontonem z okulusem . Drzwi środkowe, z klatką schodową, to półokrągły łuk z kluczem . Dach jest spadzisty, stąd obecność siedzących psów z niskimi łukami. W pozostałej części budynku widzimy prostokątne okna z małymi szybami, które w połączeniu z regularnymi liniami nadają całości efekt elegancji. W pilastry na rogu zamku należy również podzielone. Zwróć uwagę na obecność belkowania podkreślającego stronę geometryczną.

Na północny-zachód od posesji wyremontowano i przekształcono w kaplicę dawną „świątynię przyjaźni”, świadczącą o neoklasycznym rodowodzie. Ponadto nad brzegami Loary znajdują się „puste butelki”. Są to charakterystyczne konstrukcje, które świadczą o czasach, gdy armatorzy i kupcy żyli swobodnie. Wewnątrz zamku dwa obrazy przedstawiające kulturę cukru w Santo Domingo pokazują, że ta fortuna pochodzi częściowo z niewolnictwa .

Zamek Hillière

Położony na północny zachód od miasta, na zboczach z widokiem na Loarę, Château de la Hillière to zamek w stylu neoklasycystycznym .

Początki La Hillière są niejasne. Tylko ślady pozostają wyposażoną starożytnych okazałe rezydencje zbudowane wokół XIV th  wieku . Wiadomo również, że Fleuriot, najpierw znanymi właścicielami i panami waluty w Nantes, miał renesansową rezydencję, o czym świadczy odkrycie kamienia noszącej datę XVI -tego  wieku .

Majątek przeszedł następnie w ręce Sorinów, a następnie rodziny Guiny  ; to ten ostatni (w szczególności François Marie du Guiny) zbudował obecny zamek. Podczas rewolucji La Hillière, jak również wszystkie meble, ziemia i gospodarstwa rolne, zostały sprzedane jako własność narodowa. Przechodząc do Metois często zmieniających właścicieli, posiadłość od 1952 r. zajmowana jest przez wspólnotę braci Saint-Gabriel .

W 8-  hektarowym parku pośrodku ogrodów krajobrazowych stoi zamek. Front nie jest tradycyjny, ponieważ jest półkolem, na którym znajdują się okrągłe schody prowadzące do wejścia. Otaczają go dwie małe jońskie kolumny z gładkim trzonem podtrzymującym belkowanie, a następnie trójkątny fronton bez zwykłego herbu .

Parter jest piętrem szlacheckim, ponieważ ma największe prostokątne okna.

1 st  piętro ma mniejsze, wskazując prywatną część zamku. Na dachu usiadły psy. Mała osobliwość, podstawa domu ma lukarny wskazujące na obecność piwnicy lub piwnicy. Te narożne pilastry są podzielone.

W posiadłości znajduje się mała kaplica poświęcona Marii Pannie (odrestaurowana przez braci Saint-Gabriel ), która po zniszczeniu kaplicy Auray była centrum religijnym Haut Thouaré. Wewnątrz kaplica podzielona jest na dwie części, chór zajmujący trzecią część oddzielony jest „świętym stołem” od miejsca zarezerwowanego dla wiernych. Oświetlają ją dwa ostrołukowe witraże z centralnym motywem „AM” (Ave Maria), a także otwór nad drzwiami. Na dnie ołtarza z czarnego marmuru widać baranka otoczonego promieniami, ponadto zwieńczona jest figurą Matki Boskiej z białego kamienia. Tylna część ma formę sklepienia pomalowanego na niebiesko i usianego złotymi gwiazdami.

Zamek Thouaré

Początki zamku, prawdopodobnie zbudowany na miejscu z Gallo-rzymskiej willi, datowany na X th  wieku . Zamek miał wielki wpływ na życie lokalne aż do rewolucji . Należał do różnych rodzin. Najsłynniejszą właścicielką była Anna Descartes, przyrodnia siostra słynnego filozofa. Przechodząc do Césarda, a następnie do Mathieu, posiadłość została kupiona w 1882 roku przez rodzinę Vienne, która nadal jest jej właścicielem.

Elewacja z prezentami zamkowych styl, który łączy w sobie elementy renesansu, jak latarnia wieży kopułę, a inni od średniowiecza , jak blanki , albo podwójne okno słupów z drugiej połowy XIX th  wieku  ; z tufu i kamienia, obramowana jest pełnym łukiem, na którym widnieją herby rodzin Vienne i Boucher d'Argis, właścicieli majątku.

Zamek w XIX  wieku uległ dramatycznym przeobrażeniom , zwłaszcza fasada południowa, która nie posiada już żadnych cech architektonicznych. Specyfika zamku Thouaré jest to, że posiada strych (lub wyciekły) pochodzący z XV th  century , przywilej szlachty. Składa się z tufu i kamienia, ma 1189 kul lub nisz przeznaczonych na gołębie. Dach ma kształt kopuły, zwieńczony jest ozdobną wieżyczką z otworami do wpuszczania i wypuszczania gołębi. Na jej szczycie rzeźba gołębia przypomina o funkcji budynku. Gołębnik został wpisany na listę zabytków historycznych od 1982 roku.

Turystyka

Szlaki piesze

Numer obwodu	Nazwa obwodu	Narzut	Długość w km / szacowany czas trwania
1	Obwód Vallon	niebieski	5  km - 0  godz.  50
2	Obwód zielonego dębu	Zielony	3,5  km - 0  godz.  35
3	Obwód Coulée Verte	-	2  km - 0  godz.  20
4	Promenada nad brzegiem Loary	-	14  km - 2  godz.  20

Demografia

Ewolucja demograficzna

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są corocznie publikowane przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich są szacowane przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2005 roku.

W 2018 r. miasto liczyło 10 261 mieszkańców, co stanowi wzrost o 17,27% w porównaniu z 2013 r. ( Loire-Atlantique  : + 6,31%, Francja z wyłączeniem Majotty  : + 2,36%).

Ewolucja populacji   [  edytuj  ]

1793	1800	1806	1821	1831	1836	1841	1846	1851
1,063	637	741	889	969	899	892	983	1004

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (1)

1856	1861	1866	1872	1876	1881	1886	1891	1896
985	987	1,023	976	984	1,027	1,064	1,054	1,040

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)

1901	1906	1911	1921	1926	1931	1936	1946	1954
988	992	985	1007	1006	1,040	1133	1336	1560

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)

1962	1968	1975	1982	1990	1999	2005	2010	2015
1,709	1974	2 887	4505	5 140	6660	7 204	7 674	9468

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (4)

2018	-	-	-	-	-	-	-	-
10,261	-	-	-	-	-	-	-	-

Od 1962 do 1999: ludność bez podwójnego liczenia  ; dla następujących dat: ludność gminna .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego

Struktura wiekowa

Poniższe dane dotyczą roku 2013. Ludność gminy jest stosunkowo młoda. Odsetek osób w wieku powyżej 60 lat (19,9%) jest istotnie niższy od stawki krajowej (22,6%) i resortowej (22,5%). Podobnie jak rozkłady krajowe i departamentalne, populacja kobiet w mieście jest większa niż populacja mężczyzn. Stawka (50,7%) jest tego samego rzędu wielkości co stawka krajowa (51,6%).

Piramida wieku w Thouaré-sur-Loire w 2013 roku w procentach

Mężczyźni	Klasa wiekowa	Kobiety
0,6	90 lat lub więcej	1,0
5,6	75 do 89 lat	6,0
12,6	60 do 74 lat	14,1
20,4	45 do 59 lat	20,3
20,5	30 do 44 lat	20,6
18,2	15 do 29 lat	17,1
22,3	Od 0 do 14 lat	20,9

Piramida wieku Loire-Atlantique w 2013 roku w procentach

Mężczyźni	Klasa wiekowa	Kobiety
0,4	90 lat lub więcej	1,3
5,8	75 do 89 lat	9,1
13,5	60 do 74 lat	14,6
19,6	45 do 59 lat	19,2
20,8	30 do 44 lat	19,6
19,4	15 do 29 lat	17,7
20,5	Od 0 do 14 lat	18,5

Polityka i administracja

Trendy i wyniki polityczne

Lista burmistrzów

Lista kolejnych burmistrzów

Kropka		Tożsamość	Etykieta	Jakość
1790	1793	Jean Rocher
1793	1807	P. Audrain
1807	1813	L. Esprivent
1813	1821	Pan Audebert
1821	1833	Pan Thoinson
1833	1835	Pan Badeau
1835	1843	P. Audrain
1843	1848	Pan Thoinson
1848	1855	Pan Delozez
1855	1856	Pan Godaire
1856	1864	pan Hupé
1864	1872	L. Caué
1872	1881	Rodolphe Thomson
1881	1892	Pierre Jaunet
1892	1925	Joseph Senot de La Londe
1925	1944	Auguste Jaunet
1944	1971	Marius Caillau
1971	1983	Jean Pinson	płyta DVD	Wykonawczy stan, a następnie dyplomowany księgowy
1983	1986	Odeta Pujol	płyta DVD
1986	2008	Pierre Aillet	DVD ( aplikacja UMP )	Rama
2008	2014	Bernard Chesneau	PS	Kierownik projektu
2014	2020	Serge Mounier	płyta DVD	Project manager w dystrybucji masowej Carquefou radny departamentu (2015 →)
2020	W trakcie	Martine Oger	DVG	Prawnik
Brakujące dane należy uzupełnić.

Udogodnienia i usługi

Bliźniacze

Miasto jest miastem partnerskim:

•  Homberg  ( Niemcy ) od 1981 roku.

Zobacz również

Źródła

• Gdyby mi powiedziano Thouaré ... (Numer 1)
• Gdyby mi powiedziano Thouaré ... (Numer 2)
• Dziedzictwo gmin Loire-Atlantique (tom 1): kanton Carquefou

Powiązane artykuły

• Lista gmin w Loire-Atlantique
• Mosty Thouare
• Wyspa Monty

Linki zewnętrzne

• Ewidencja organów  :
  • Plik wirtualnego organu międzynarodowego
  • Biblioteka Narodowa Francji ( dane )
  • Uczelniany system dokumentacji
  • Biblioteka Kongresu
  • Identyfikator WorldCat
  • ŚwiatKot
• Zasoby geograficzne  :
  • Insee (gminy)
• Zasoby muzyczne  :
  • (pl)  MusicBrainz
• Zasoby związane z organizacjami  :
  • SYRENA
• Strona Ratusza
• Thouaré-sur-Loire na stronie INSEE

Uwagi i referencje

Uwagi

1. Roczna amplituda termiczna mierzy różnicę między średnią temperaturą lipca i stycznia. Ta zmienna jest powszechnie uznawana za kryterium rozróżniania między klimatem oceanicznym a kontynentalnym.
2. Opady atmosferyczne, w meteorologii, to zorganizowany zestaw ciekłych lub stałych cząstek wody opadających swobodnie w atmosferze. Ilość opadów docierających do danej części powierzchni ziemi w określonym przedziale czasu jest oceniana na podstawie ilości opadów, którą mierzą deszczomierze.
3. Odległość jest obliczana w linii prostej między samą stacją meteorologiczną a siedzibą miasta.
4. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gmin wiejskich i miejskich opublikowanym w listopadzie 2020 r., w zastosowaniu nowej definicji wsi zwalidowanej na14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
5. Pojęcie obszaru atrakcyjności miast zastąpiło m.inpaździernik 2020, obszaru miejskiego , aby umożliwić spójne porównania z innymi krajami Unii Europejskiej .
6. Wody kontynentalne odnoszą się do wszystkich wód powierzchniowych, zazwyczaj słodkiej wody deszczowej, która znajduje się w głębi lądu.
7. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.

Bibliografia

1. Daniel Joly, Thierry Brossard, Hervé Cardot Jean Cavailhes, Mohamed Hilal i Pierre Wavresky "  typów klimatów we Francji, konstrukcji przestrzennych  ", Cybergéo, European Journal of geografii - European Journal of Geography , n o  501 ,18 czerwca 2010( DOI  https://doi.org/10.4000/cybergeo.23155 , przeczytany online , dostęp 16 lipca 2021 )
2. „  Klimat we Francji metropolitalnej  ” , na http://www.meteofrance.fr/ ,4 lutego 2020 r.(dostęp 16 lipca 2021 )
3. „  Definicja normy klimatycznej  ” , na http://www.meteofrance.fr/ (dostęp 16 lipca 2021 )
4. Słowniczek - Opady , Météo-France
5. „  Klimat Francji w XXI wieku – Tom 4 – Scenariusze regionalne: wydanie 2014 dla metropolii i regionów zamorskich  ” , https://www.ecologie.gouv.fr/ (dostęp 12 czerwca 2021 ) .
6. [PDF] „  Regionalne obserwatorium rolnictwa i zmian klimatycznych (Oracle) – Kraj Loary  ” , na stronie pays-de-la-loire.chambres-agriculture.fr ,2018(dostęp 16 lipca 2021 )
7. „  Station Météo-France Haie-Fouassière – metadata  ” , na Donneespubliques.meteofrance.fr (dostęp 16 lipca 2021 r. )
8. „  Orthodromy between Thouaré-sur-Loire and La Haie-Fouassière  ” , na fr.distance.to (dostęp 16 lipca 2021 ) .
9. „  Météo-France Haie-Fouassière station – arkusz klimatologiczny – 1981-2010 statystyki i zapisy  ” , na publicznych data.meteofrance.fr (dostęp 16 lipca 2021 r . ) .
10. „  Orthodromy between Thouaré-sur-Loire and Bouguenais  ” , fr.distance.to (dostęp 16 lipca 2021 ) .
11. "  Stacja meteorologiczna Nantes-Bouguenais - Normy za okres 1971-2000  " , na https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 16 lipca 2021 )
12. "  Stacja meteorologiczna Nantes-Bouguenais - Normy za okres 1981-2010  " , na https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 16 lipca 2021 )
13. "  Stacja meteorologiczna Nantes-Bouguenais - Normy za okres 1991-2020  " , na https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 16 lipca 2021 )
14. Interaktywna mapa sieci TAN
15. „  Typologia miejska/wiejska  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja 28 marca 2021 r . ) .
16. "  miejska gmina - definicja  " , na tej stronie INSEE (konsultowany 28 marca 2021 ) .
17. „  Zrozumienie siatki gęstości  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 28 marca 2021 r . ) .
18. „  Nantes Urban Unit 2020  ” , na https://www.insee.fr/ (dostęp 28 marca 2021 ) .
19. "  Baza jednostek miejskich 2020  " , na www.insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 28 marca 2021 r . ) .
20. Vianney Costemalle, „  Zawsze więcej mieszkańców w jednostkach miejskich  ” , na stronie Narodowego Instytutu Statystyki i Studiów Ekonomicznych ,21 października 2020 r.(dostęp 28 marca 2021 r . ) .
21. „  Baza obszarów atrakcyjności miast 2020 r.  ” , na stronie Narodowego Instytutu Statystyki i Studiów Ekonomicznych ,21 października 2020 r.(dostęp 28 marca 2021 r . ) .
22. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w zlewni miasta  ” , na terenie Narodowy Instytut Statystyki i Studiów Ekonomicznych ,21 października 2020 r.(dostęp 28 marca 2021 r . ) .
23. „  CORINE Land Cover (CLC) – Podział obszarów na 15 stanowisk użytkowania gruntów (obszar metropolitalny).  » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostęp 5 maja 2021 )
24. IGN , „  Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych.  » , Na remorerletemps.ign.fr (dostęp 5 maja 2021 r . ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij na dole pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.
25. Office Public de la Langue Bretonne, „  Kerofis  ” .
26. infobretagne.com, „  Etymologia i historia Thouaré-sur-Loire  ” .
27. Organizacja spisu na insee.fr .
28. Departamentalny kalendarz spisu ludności , na stronie insee.fr .
29. Od wiosek Cassini po dzisiejsze miasta na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
30. Insee - Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
31. „  Kluczowe dane Ewolucja i struktura populacji - Thouaré-sur-Loire - POP T0-T3 - Populacja według płci i wieku w 2013 r.  ” , na insee.fr , Insee (konsultacja 22 września 2016 r . ) .
32. „  Wyniki spisu ludności Loire-Atlantique – POP T0-T3 – Populacja według szerokich grup wiekowych  ” , na stronie internetowej Narodowego Instytutu Statystyki i Studiów Ekonomicznych , Insee (dostęp 22 września 2016 r . ) .
33. „  Wyniki spisu ludności francuskiej - POP T0-T3 - Ludność według szerokich grup wiekowych  ” , na stronie internetowej Narodowego Instytutu Statystyki i Badań Ekonomicznych , Insee (konsultacje na 22 września 2016 ) .