Jean-Baptiste Ceineray | |
Portret autorstwa Jean-Francois Sablet | |
Prezentacja | |
---|---|
Narodziny |
10 marca 1722 Paryż |
Śmierć |
29 czerwca 1811 Nantes |
Zajęcia | Architekt- podróżnik miasta Nantes |
Trening | Królewska Akademia Architektury |
Jego uczniowie | Mathurin Crucy |
Grafika | |
Osiągnięcia |
Izba Obrachunkowa Bretanii (hotel Loire-Atlantique Prefecture ) Hotel Deurbroucq Cours Saint-André Hotel d'Aux Hotel Pépin de Bellisle Hotel Lelasseur |
Jean-Baptiste Ceineray , urodzony w10 marca 1722w Paryżu i zmarł dalej29 czerwca 1811w Nantes jest francuskim neoklasycznym architektem i urbanistą , projektantem programu urbanistycznego i architektonicznego, który przekształcił jego przybrane miasto. Jest jednym z inspiratorów Mathurina Crucy'ego .
Jean-Baptiste Ceineray jest synem François Ceineray i Anne-Perrine Constantin d'Etiau; jest wnukiem Marca de Cenereta i Marie de La Planque.
Plik 7 maja 1754, poślubił w Nantes Marie Sauvaget, córkę porucznika milicji królewskiej François Sauvaget de la Gaudiniére i Marie Symon. W 1755 roku mieli syna Jean-Marie, po czym Marie Sauvaget zmarła w 1756 roku w wieku 30 lat.
Syn Jean-Marie Ceineray, Théophile poślubi Lucile Crucy, siostrzenicę Mathurina i będzie znaną osobą z Vigneux-de-Bretagne (burmistrz od 1830 do 1835)
Jean-Charles Renoul , biograf Ceineray, potwierdza, że postępował zgodnie z nauczaniem Denisa Jossenaya , członka Królewskiej Akademii Architektury , ale jego nazwisko nie pojawia się w żadnym dokumencie związanym z tą ostatnią. François II Franque w protokołach Akademii również stwierdza, że był jego nauczycielem, ale ten ostatni mieszkał w Awinionie do 1744 roku i powrócił do akademii dopiero w 1754 roku. Następnie wyjechał na pięć lat podróżując do Włoch , aby dokończyć naukę. . Jest pod wpływem Jacquesa Gabriela , autora wielu budynków w Rennes .
Po powrocie z Włoch przybył do Nantes pod koniec lat czterdziestych XVIII wieku lub na początku lat pięćdziesiątych XVIII wieku (prawdopodobnie błędnie przypisuje się mu budowę Château du Grand-Blottereau w Doulon , której budowę rozpoczął się w 1742 r., gdy miał zaledwie dwadzieścia lat, a zakończył się pięć lat później w 1747 r.). W 1754 ożenił się tam, rok później miał syna, a rok później owdowiał. Nie ożeni się ponownie.
W 1757 r., Prawdopodobnie korzystając z pomocy teścia, został asystentem Nicolasa Portaila , architekta-podróżnika miasta Nantes, zanim został jego następcą w 1760 r. Jego wynagrodzenie ustalono na 1000 funtów rocznie.
Projektuje „ogólny plan dla wygody i upiększenia miasta”. de Ceineray całkowicie przemyśla miasto, w szczególności planuje zburzyć mury obronne, aby ustawić kurs (obecnie Cours Saint-Pierre et Saint-André , pierwotnie Cours des Etats), przebudowę Place du Bouffay i stworzenie z plac na zachód od Erdre, w pobliżu kościoła Saint-Nicolas ( Place Royale ). Znaczna część tego „planu ogólnego” zostanie wykonana na jego odpowiedzialność.
Od 1767 r. Miał jako ucznia Mathurina Crucy'ego , którego następnie wspierał podczas szkolenia w Paryżu (1771-1775). Po pobycie we Włoszech (1775-1779) Mathurin Crucy wrócił do Nantes. Ponownie łączy się z Ceineray. W obliczu problemu złego wykonania przy budowie Izby Obrachunkowej Bretanii , według ekspertyzy Mathurina Grolleau, architekta Ponts et Chaussées, Mathurin Crucy wydaje drugą opinię przychylną Ceineray.
Od 1777 Ceineray miał asystenta, Louisa Bérangera. Mimo to z powodu problemów zdrowotnych (choruje na astmę) z trudnością wypełnia obowiązki architekta-podróżnika. W 1780 zrezygnował. Rada miasta28 lipca 1780potwierdza rezygnację, przyznając Ceinerayowi emeryturę w wysokości równej jego poprzedniej pensji (środek zatwierdzony przez Intendenta Bretanii i Ministra Finansów). Mathurin Crucy został mianowany na jego miejsce najpierw tymczasowo, a ostatecznie w 1782 roku.
W trosce o dobro wspólne swoje umiejętności inżynieryjne wykorzystał do zbudowania łóżka mechanicznego przeznaczonego dla pacjentów około 1804 roku. Profesja lekarska w Nantes z zadowoleniem przyjęła ten wynalazek. Ale paryski fałszerz przywłaszczył sobie wynalazek Ceineray. Nie prosił o odszkodowanie i szybko pocieszył się z powodu tej uzurpacji użytecznością swego wynalazku, jedynej rzeczy, o jakiej marzył.
Jean-Baptiste Ceineray zmarł w biedzie w 1811 r. W swoim domu w Merot du Barré , który zbudował i gdzie mieszkał, przy rue de la Fosse . Według aktu zgonu jest „emerytem państwowym”.
Miasto Nantes jest mu winne:
Następujące budynki powstają według planów Ceineray:
To właśnie Anne Bretanii w 1495 roku przeniosła Bretańską Izbę Obrachunkową do Nantes, służbę kontrolującą administrację i finanse jej księstwa. Pałac poświęcony mu przez François I er nad brzegiem Erdre. Budynek ten popadł w ruinę , gdy w 1750 roku Hilarion-François de Becdelièvre , ówczesny pierwszy prezes Izby Obrachunkowej, poprosił o budowę nowego budynku, który zapewni trwałość archiwów Bretanii. Jean-Baptiste Ceineray, ówczesny architekt-podróżnik miasta, kierował projektem w 1759 roku. Pierwszy kamień położono w 1763 roku.
Hotel Aux znajduje się na rogu Place du Maréchal-Foch i rue Tournefort . Ceineray zbudował go dla René Louis d'Aux, zamożnego właściciela plantacji ananasów w Santo Domingo , który nabył ziemię w 1770 roku. Budynek składa się z 3 kondygnacji z 7 oknami. Część środkowa jest lekko wysunięta i zwieńczona naczółkiem, a okna obramowane pilastrami z korynckimi . Zaskoczony niskimi opłatami żądanymi przez architekta, markiz d'Aux chciał podwoić sumę pod koniec prac, czego Ceineray odmówiła, pomimo nalegań markiza. Ten budynek długo służył do domu siedzibie wojsk garnizonowych w Nantes (fasada jest oznaczona jako „ 11 th Korpusu ”) oraz w czasie okupacji, to gdzie była siedziba Feldkommandantur .
Dok Ceineray znajduje się na lewym brzegu rzeki Erdre w Nantes, pomiędzy ulicami Strasburga i Sully ulicy , wzdłuż przedniej części jego dzieła, aktualnego prefekturze Loire-Atlantique.