Ryszard I st | |
Jedna z dwóch leżących postaci Ryszarda Lwie Serce w opactwie Fontevraud . | |
Tytuł | |
---|---|
Król Anglii , książę Normandii , hrabia Anjou , Maine i Touraine | |
3 września 1189 - 6 kwietnia 1199 ( 9 lat, 7 miesięcy i 3 dni ) |
|
Koronacja |
3 września 1189 w Opactwie Westminsterskim |
Poprzednik | Henryk II |
Następca | Spodnie jeansowe |
Książę Akwitanii | |
11 czerwca 1172 - 6 kwietnia 1199 ( 26 lat, 9 miesięcy i 26 dni ) |
|
Z |
Eleonora (1137-1204) Henryk II (1152-1189) |
Poprzednik | Eleonora i Henryk II |
Następca | Aliénor i Jean |
Biografia | |
Dynastia | Plantagenet |
Data urodzenia | 8 września 1157 |
Miejsce urodzenia | Pałac Beaumont ( Oxford , Anglia ) |
Data zgonu | 6 kwietnia 1199 |
Miejsce śmierci | Châlus ( Limousin , Francja ) |
Ojciec | Henryk II |
Matka | Eleonora z Akwitanii |
Wspólny | Berengaria z Nawarry |
Dzieci | Philippe de Cognac (nielegalny) |
Monarchowie Anglii | |
Richard , po raz pierwszy powiedziałem Lwie Serce (8 września 1157, Pałac Beaumont w Oksfordzie -6 kwietnia 1199, Château de Châlus-Chabrol ) był królem Anglii , księciem Normandii , księciem Akwitanii , hrabią Poitiers , hrabią Maine i hrabią Anjou od 1189 do śmierci w 1199 .
Syn Henryka II i Eleonory Akwitanii , Ryszard wychował się w Księstwie Akwitanii na dworze matki, dzięki czemu w młodości zyskał przydomek Poitevin . Został hrabią Poitiers w wieku jedenastu lat i księciem Akwitanii podczas koronacji w Limoges . Po nagłej śmierci swojego starszego brata, króla Henryka Młodszego w 1183 , został dziedzicem korony Anglii , ale także Andegawenii , Normandii i Maine . Podczas swoich dziesięciu lat panowania pozostanie w Królestwie Anglii tylko kilka miesięcy i nigdy nie nauczy się angielskiego. Wykorzystuje wszystkie swoje środki, aby udać się na III krucjatę , a następnie bronić swoich francuskich terytoriów przed królem Francji Filipem Augustem , którego sprzymierzył wcześniej przeciwko własnemu ojcu. Te terytoria, którym przyrzekł wierność królowi Filipowi, stanowią większą część jego dziedzictwa Plantagenêt .
Anglicy nazywają go Ryszardem I lub Ryszardem Lwie Serce , Francuzi Ryszardem Lwie Serce , w regionach oksytańskich nazywa się go Oc e Non („Tak i nie” ze względu na jego rzekomy lakonizm), a Saraceni – Melek-Ric lub Malek. al-Inkitar (król Anglii). W swoich czasach był uważany za bohatera i często opisywany jako taki w literaturze. Był także znanym poetą i pisarzem w swoim czasie, zwłaszcza ze swoich kompozycji w języku prowansalskim , ale także w langue d'oïl .
Richard urodził się prawdopodobnie w Pałacu Beaumont w Anglii. Trzeci syn Henryka II z Anglii (najstarszy, zwany Wilhelmem, urodzony w 1153 r., zmarł w wieku trzech lat) i Eleonory Akwitanii, Ryszardowi nie jest przeznaczone zostać następcą ojca. Jest jednak preferowanym synem swojej matki (która miała dwie córki ze swoim pierwszym mężem, frankońskim królem Ludwikiem VII Francji), a kiedy jego rodzice rozstali się, został jej spadkobiercą korony Akwitanii w 1168 r. , wówczas pod tytułem od hrabiego Poitiers .
w styczeń 1169, jest zaręczony z Adele Francji (córką króla Franków Ludwika VII Młodszego ). Henryk II sprowadził ją do Anglii, aby mógł objąć w posiadanie ziemię stanowiącą jego posag (hrabstwo Aumale i hrabstwo Eu), ale gdy tylko byłaby dojrzała, uczyniłby ją swoją kochanką i opóźniłby małżeństwo ... Na mocy traktatu pokojowego podpisanego30 września 1174w Montlouis między Tours i Amboise król Henryk II odnawia Ludwikowi VII obietnicę małżeństwa między Adele i jego synem Ryszardem, ale nie trzyma się jej, a w 1177 r. papież Aleksander III interweniuje, by go wezwać pod karą ekskomuniki, kontynuować zawarte małżeństwo. Jagoda miała być posagiem panny młodej. Henri ponawia swoją obietnicę w grudniu 1183, a następnie w okresie Wielkiego Postu w 1186, ale nadal nie dotrzymuje obietnicy. W międzyczasie Adele oddałaby życie synowi, krążąc pogłoski, że był dzieckiem Henryka II . Po śmierci Henryka II w6 lipca 1189, Richard przywiezie Adele do Rouen in Luty 1190, ale w 1191 ostrzega króla Francji Filipa Augusta, że nie może wziąć swojej siostry za żonę z powodu hańby, o którą ją oskarża.
Podobnie jak inne prawowite dzieci Henryka II Plantageneta, Richard okazuje niewielki szacunek dla swojego ojca, brakuje mu dalekowzroczności i poczucia odpowiedzialności.
W 1170 jego brat Henryk Młodszy został koronowany na króla Anglii przed śmiercią ojca. Jest tak nazwany, aby odróżnić go od ojca, ponieważ jeszcze nie rządzi. Około 1170 r. Ryszard otrzymał hrabstwo Poitiers i Księstwo Akwitanii podczas ceremonii inwestytury w Saint-Hilaire de Poitiers , a następnie w Limoges . W 1173 r. Ryszard dołączył do swoich braci Geoffroya II z Bretanii , męża Konstancji z Bretanii, i Henryka Młodszego w ich buncie przeciwko ojcu . Obdarzeni już przez ojca lennami, mają nadzieję, że skutecznie zastąpią go u władzy, zepchnięci do tego przez matkę. Henryk II dwukrotnie najechał Akwitanię, a w wieku siedemnastu lat Richard był ostatnim z jego synów, który mu się przeciwstawił . W końcu odmawia walki twarzą w twarz i prosi ją o przebaczenie. W 1174 Ryszard odnowił śluby poddania się ojcu.
Po swojej porażce Richard uśmierzy niezadowoloną szlachtę Akwitanii , zwłaszcza w Gaskonii . Założył Marmande w 1182 , osiadł tam i zbudował wiele warownych zamków w okolicy ( Soumensac ). Wypracował sobie straszliwą reputację okrucieństwa, z licznymi oskarżeniami o gwałt i morderstwo. Rebelianci mają nadzieję zdetronizować Richarda i wezwać jego braci o pomoc. Henryk II obawiał się, że ta wojna między jego trzema synami doprowadzi do zniszczenia jego królestwa, i wysłał swoją armię na pomoc. ten11 czerwca 1183, Henryk Młodszy umiera, a jego ojciec Henryk II nadal zasiada na tronie.
Richard również sprzeciwia się ojcu, ponieważ oskarża go o to, że uczynił księżniczkę Adele swoją kochanką . Henri, chcąc uniknąć incydentu dyplomatycznego, nie przyznaje się do błędu w postępowaniu. Richard nie zrezygnuje z tego małżeństwa do 1191 roku .
Prawie zawsze nieobecny w królestwie Anglii, Richard woli poświęcić się swoim francuskim posiadłościom i krucjacie w Ziemi Świętej .
Wkrótce po wstąpieniu na tron w 1189 roku zdecydował się przyłączyć do III krucjaty , zainspirowany utratą Jerozolimy zajętej przez Saladyna . Ryszard Lwie Serce obawia się, że Filip Auguste pod jego nieobecność zawładnie jego terytoriami. Król Francji ma te same obawy, vis-à-vis jego rywal angielskim, więc dwaj królowie wyjechać razem do Palestyny. Zobowiązują się bronić swoich terytoriów podczas krucjaty.
Richard jest oskarżany o to, że niewiele robi dla Anglii, zadowalając się wyczerpaniem zasobów królestwa pożyczkami na sfinansowanie wypraw do Ziemi Świętej: podnosi podatki i wydaje większość skarbu ojca. Zbiera i pożycza tyle pieniędzy, ile tylko może, na przykład uwalniając króla Szkocji od jego hołdu w zamian za dziesięć tysięcy marek oraz sprzedając szereg opłat urzędowych i innych praw do ziemi. Ponadto to właśnie dzięki ważnym reformom ojca w sprawach legislacji i wymiaru sprawiedliwości będzie mógł opuścić Anglię na dłuższy czas.
W 1190 r. Ryszard ostatecznie wyjechał na Trzecią Krucjatę wraz ze swoim przyjacielem Lordem Sablé i przyszłym Wielkim Mistrzem Templariuszem , Robertem de Sablé , który spędził na jego dworze dziewiętnaście lat. Zaokrętował się w Marsylii , pozostawiając Huguesa, biskupa Durham i Guillaume de Mandeville jako regentów. Guillaume de Mandeville, który zmarł szybko, został zastąpiony przez Guillaume Longchamp. Niezadowolony z tej decyzji brat Richarda, Jean , od tej pory manewrował przeciwko Guillaume'owi. Latem 1190 r. Richard postanawia zejść na ląd w pobliżu Neapolu, podczas gdy 16 września Philippe Auguste udaje się bezpośrednio do Mesyny . Z rejonu Neapolu dotarł drogą lądową do Mesyny, przechodząc przez Amalfi , Salerno i Mileto , gdzie został zaatakowany przez miejscowych. Według Rogera de Hovedena Richard odszedł ze swojej świty i molestował chłopa; Natychmiast atakują go wszyscy mieszkańcy wioski, a przetrwanie zawdzięcza tylko szybkości ucieczki.
Przejście krucjaty przez Sycylięw wrzesień 1190, Richard i Philippe są na Sycylii . W 1189 r . zmarł król Sycylii Wilhelm II . Jego następca, jego ciotka Konstancja, królowa przyszłość Constance I re Sycylii , jest żoną cesarza Henryka VI . Ale zaraz po śmierci Wilhelma, jego kuzyn Tancrède de Lecce buntuje się, przejmuje kontrolę nad wyspą i na początku 1190 zostaje koronowany na króla Sycylii . Jest preferowany przez lud i papieża , ale znajduje się w konflikcie ze szlachtą wyspy. Przybycie Richarda uwydatnia trudności. Tankred uwięził wdowę po Williamie, królową Joannę, siostrę Ryszarda, i zgodnie z wolą zmarłego nie oddaje jej odziedziczonych pieniędzy. Richard domaga się uwolnienia siostry i zwrotu spadku. W tym czasie obecność dwóch obcych armii powoduje niepokoje wśród ludności, rozdrażnione zwłaszcza zachowaniem żołnierzy wobec kobiet. W październiku mieszkańcy Mesyny zbuntowali się, żądając opuszczenia wyspy przez cudzoziemców. 3 października wybuchła bójka między żołnierzami a mieszczanami , „gromadą Greków i kurcząt , ludami z Saracenów ”, którzy skarcili pielgrzymów , traktując ich jak „śmierdzące psy”. Richard atakuje Mesynę i ją zabiera4 października 1190. Po splądrowaniu i spaleniu go, Ryszard założył tam swój obóz. Pozostał tam do marca 1191 , kiedy Tancrede ostatecznie zaakceptował traktat. Został on podpisany w marcu przez Richarda, Philippe'a i Tancrède'a. Oto warunki:
Traktat wstrząsa stosunkami między Anglią a Świętym Cesarstwem Rzymskim i powoduje bunt Jeana sans Terre , który ma nadzieję zostać ogłoszony spadkobiercą w miejsce swego siostrzeńca. Ten bunt kończy się niepowodzeniem, ale Jean nadal będzie spiskować przeciwko swojemu bratu.
Przejazd Richarda przez CyprRichard i Philippe wziąć do morza ponownie. W kwietniu, Richard zatrzymuje się na bizantyjskiej wyspy z Rhodes uniknąć burzy. Opuścił ją w maju, ale nowy sztorm sprowadził jego flotę na Cypr , gdzie trzy jego statki osiadły na mieliźnie. Wroga postawa księcia Izaaka Dukasza Komnena , który panował na Cyprze po oderwaniu się od Cesarstwa Bizantyjskiego w 1184 roku, spowodowała6 maja 1191, lądowanie floty Richarda w porcie Lemesos (obecnie Limassol ). Próbuje dogadać się z Grekiem na dostawę Akki, ale wobec dwulicowości tego ostatniego (Izaak był w rzeczywistości w obozie Saladyna) Ryszard podejmuje podbój wyspy. Nieliczni katolicy na wyspie dołączają do Ryszarda i jego szlachciców, zbuntowanych przez siedem lat tyrańskiego jarzma Izaaka.
Po pokonaniu pod Kolossi (na zachód od Limassol), Izaak zreorganizował swoją obronę pod Trémithoussia, na drodze do stolicy Nikozji, gdzie rozegrała się decydująca bitwa 21 maja 1191. Izaak zostaje pokonany i wzięty do niewoli przez Ryszarda, który zostaje nowym władcą Cypru. Plądruje wyspę i morduje tych, którzy próbują mu się oprzeć. Tymczasem narzeczona Ryszarda, Bérengère de Navarre , pierworodna króla Sancho VI z Nawarry , w końcu dołącza do niego w drodze do Ziemi Świętej. Ich ślub jest obchodzony w Limassol , dnia12 maja 1191. Siostra Richarda, Jeanne, podążyła za nim z Sycylii i uczestniczy w ceremonii. Małżeństwo nie rodzi spadkobiercy, a poglądy na temat porozumienia między małżonkami są różne. Nieszczęśliwa Berengaria zobaczy Anglię dopiero po śmierci Richarda.
Ten podbój Cypru miał mieć bardzo istotny wpływ na łaciński Wschód. Z jednej strony wyspa, pełna zasobów, miała stanowić pewne centrum zaopatrzenia dla łacińskiego Wschodu (a zwłaszcza wciąż obleganej Akki) oraz bezpieczny przystanek dla włoskich armad (kochanek morza) i innych wypraw krzyżowych. . Z drugiej strony miał uczestniczyć w upadku łacińskiego Wschodu, przyciągając syryjskich kolonistów i baronów: między ziemiami pełnymi bogactwa wyspy a stale narażonymi na niebezpieczeństwo Palestyny wybór był oczywisty ze względu na liczbę rycerze, zwłaszcza że klan Lusignan, przyszli władcy Cypru, nie wahali się zwiększać ofert ziemi i innych baronów.
Krucjata w Ziemi ŚwiętejPrzed wyjazdem do Akki i za jedyne 25 000 srebrnych marek Richard sprzedał wyspę Cypr swojemu przyjacielowi Robertowi de Sablé , wielkiemu mistrzowi Zakonu Świątyni . Templariusze założyli tam na kilka lat swoją pierwszą bazę na Wschodzie, zanim sprzedali ją Guy de Lusignan . Richard wraz z większością swojej armii opuszcza Cypr do Ziemi Świętej na początku czerwca. Pod jego nieobecność na Cyprze ma rządzić Richard de Camville .
Richard przybywa do Akki wCzerwiec 1191ze swoim przyjacielem Wielkim Mistrzem Zakonu Świątyni Robertem de Sablé, dwa miesiące po Filipie Auguste. Miasto, od dwóch lat oblegane przez Franków (same otoczone przez wojska Saladyna ), zaczyna popadać w kres swojego dowcipu. Przybycie króla Ryszarda, zarówno wspaniałego wojownika, jak i taktyka, przyniosło upadek Akki wLipiec 1191. To właśnie podczas tego zwycięstwa Ryszard zilustruje się mrocznie, dokonując egzekucji 3000 muzułmańskich więźniów, ponieważ Saladyn zwlekał z przekazaniem mu relikwii Prawdziwego Krzyża, 2500 chrześcijańskich więźniów, a także uzgodnionego okupu (20 sierpnia 1191, po odejściu Philippe Auguste ). Po tej egzekucji, która wzmocni dżihad i bardzo utrudni przyszłe negocjacje (zwłaszcza w sprawie restytucji Jerozolimy), Ryszard wyrusza na podbój wybrzeża z Robertem de Sablé i templariuszami, ale pozostaje jedynym przywódcą całej armii francuskojęzycznej. Angielski (król Francji wyjechał z własnym domem, pozostawiając wszystkie swoje wojska pod dowództwem księcia Burgundii). Ryszard robi wszystko, aby nałożyć na króla Jerozolimy Guy de Lusignan (ten ostatni pochodzi z Poitou , a zatem jego wasala) ze szkodą dla energicznego Konrada de Montferrata , zbawcy Tyru w pełnej frankońskiej klęsce i żarliwie wspieranego przez wszystkich syryjskich baronów.
Podczas podboju południowego wybrzeża Ryszard, Robert i ich żołnierze są nękani przez wojska Saladyna. Krzyżowcy jednak nie wpadają w pułapkę pościgu i pozostają mocno zgrupowani. Jednak Saladyn, otrzymawszy posiłki tureckie, rozpoczyna bitwę pod Arsouf w bardzo korzystnej pozycji strategicznej: krzyżowcy są otoczeni, oparci o morze, Ryszard nie traci spokoju i podejmuje umiejętny manewr okrążenia, by całkowicie zmiażdżyć przeciwną armię. Ale gościnny i angielski rycerz szarżuje za chwałę, ciągnąc za sobą kilku innych rycerzy. Richard musi następnie zaatakować całą kawalerię, aby uniknąć potencjalnie śmiertelnej dezorganizacji, a po ciężkiej walce wygrywa. Nie jest to jednak całkowite, prowadzi jedynie do rozproszenia i odepchnięcia wrogiej armii, gdyż Ryszard nie był w stanie wykonać ruchu zwrotnego, który pozwoliłby mu na decydujące zwycięstwo. Saladyn następnie zniszczył twierdze ( zwłaszcza Jaffa ) przed przybyciem krzyżowców. Po podbitej linii brzegowej i odbudowie niektórych ufortyfikowanych miast (Jaffa, Askalon itd.) Ryszard wyjechał do Jerozolimy w środku zimy. Ale w końcu zrezygnował z oblężenia, szczególnie pod naciskiem syryjskich baronów: pora była zła, a ci ostatni wiedzieli, że nie mogą utrzymać Jerozolimy, gdy wszyscy krzyżowcy odejdą. Król potem wraca dwukrotnie, ale ponownie się poddaje, choć nadal uważa, że miasto jest w zasięgu, ponieważ jego armia jest osłabiona, podczas gdy armia Saladyna jest zawsze większa i silniejsza. Prawdą jest, że właśnie otrzymał poważne wieści z Anglii i myśli tylko o dołączeniu do swojego królestwa.
ten 5 lipca 1192, Richard zaczyna się wycofywać, by odzyskać wybrzeże. Widząc okazję do zemsty za porażkę Arsoufa, Saladyn kontratakował, a27 lipca, oblega Jaffę , która służyła jako baza operacyjna dla Ryszarda podczas jego marszu na Jerozolimę. Saladyn zajmuje dolne miasto, ale nie cytadelę, która stawia opór. Poinformowany, Richard następnie opuszcza swoją flotę, szybko zbiera małą armię i pędzi w kierunku miasta. Rozpoczyna się bitwa pod Jaffą . Pobity dwukrotnie przez Richarda, na 1 st i5 sierpniaSaladyn zostaje zmuszony do wycofania się w kierunku Jerozolimy.
Richard kończy taking 9 października 1192, po spartaczeniu pokoju z Saladynem (ten ostatni, świadom trudności Ryszarda, sprytnie zwlekał) i postawił na czele Akki swego siostrzeńca, hrabiego Henryka II z Szampanii (Konrad de Montferrat został zamordowany przez dwóch izmailijczyków i Guy de Lusignan zwany „Sa Simplesse”, co stało się zbyt żenujące dla krzyżowców, mianowanych szefem Królestwa Cypru).
Schwytanie i powrót Richarda na jego stały lądPo manewrach francuskiego króla Filipa, książę Leopold V z Babenbergu , jesienią 1192 r., schwytał Ryszarda, a następnie w drodze powrotnej pod Wiedniem. Ryszard rzeczywiście publicznie obraził go podczas krucjaty. Po raz pierwszy uwięziony w Dürnstein , został następnie przekazany cesarzowi Henrykowi VI , który przetrzymywał go na zamku Trifels . Ten ostatni żąda okupu w wysokości 150 000 srebrnych marek , co odpowiada dwuletnim wpływom z Królestwa Anglii. Chociaż warunki jego niewoli nie są surowe, frustruje go brak możliwości swobodnego podróżowania. Z tego uwięzienia wywodzi się legenda Blondela .
Cesarz uwalnia go w Luty 1194za pierwszą zapłatę w wysokości stu tysięcy marek srebra, którą jego matka, Aliénor d'Aquitaine , miała trudności z zebraniem. Cesarz wymusił na nim również przysięgę wierności koronie Anglii wobec Cesarstwa, z obowiązkiem płacenia haraczu w wysokości pięciu tysięcy funtów szterlingów rocznie. Dowiedziawszy się o uwolnieniu Richarda, Philippe Auguste ostrzegł Jeana sans Terre, że „diabeł został uwolniony”.
ten 20 marca 1194, Richard wysiada w porcie Sandwich i znajduje Anglię, gdzie zostaje ciepło przyjęty. Podczas jego nieobecności jego brat Jan był bliski zdobycia tronu. Richard zdobywa fortece jedna po drugiej, a ostatni pada zamek Nottingham. W końcu postanawia wrócić na swoje ziemie kontynentalne, a Philippe Auguste manewrował, by zdobyć Normandię pod jego nieobecność.
Richard przybywa do Barfleur , gdzie jest entuzjastycznie witany przez Normanów i13 majawyrusza do Verneuil-sur-Avre , obleganego przez Philippe'a Auguste'a. Wcześniej Jean, w obliczu wczesnego przybycia brata do Normandii, wkrótce zebrał się do niego w mieście Lisieux . Richard biwakuje w l'Aigle , niedaleko Verneuil-sur-Avre. Król Francji, czując, że nie będzie w stanie zmierzyć się z Ryszardem, korzysta ze świąt Pięćdziesiątnicy (29 maja), aby podnieść oblężenie i wydostać się, poświęcając swoją tylną straż. Odtąd plan Richarda polegał na odzyskaniu kontroli nad fortecami, które były przedmiotem traktatu podpisanego w styczniu między Philippem i Jeanem, lub zapobieżenie ich przejęciu, ponieważ nie wszyscy gubernatorzy zaakceptowali klauzule tego traktatu. Schodzi do Anjou.
Philippe mści się za zdradę Jeana, paląc Evreux . Trochę późno zdaje sobie sprawę z celów króla Anglii, gdy odzyskuje twierdzę Loches . Pod koniec czerwca Philippe zdobywa zamek Fréteval i zamienia swojego gospodarza na fortecę Vendôme . Richard rozbił obóz niecałą milę dalej i kazał Philippe'owi powiedzieć, że na niego czeka. Korzystając z nocy, Philippe rozbija obóz i boleśnie podąża ze swoją armią lewym brzegiem Loary . Całkowicie zdezorganizowany, zbierany jest wczesnym rankiem kilka kilometrów od Fréteval. Philippe, który zszedł z trasy, by odpocząć w chatelet na wyspie w Loarze, udaje się uciec z garstką ludzi, ale jego królewskie pieczęcie, jego skarb i przywileje będą częścią łupu odzyskanego przez Ryszarda .
Po jego odejściu w maj 1194, nie wraca do Anglii. W styczniu 1196 Richard oblegał Gaillon, którego panem był Lambert Cadoc . Lambert Cadoc dostrzega Richarda ze szczytu wieży i celuje w niego z kuszy: lina trafia króla w kolano i zabija jego konia. Jak na ironię, to sam Ryszard zwerbował Lamberta Cadoca w Walii wraz z innymi walijskimi najemnikami, aby walczyć z królem Francji, ale niektórzy z tych Walijczyków, w tym Lambert Cadoc, kierowani nienawiścią do Normanów i Sasów, uciekli i dołączyli do innych obóz.
Podczas kilkuletniej wojny Richardowi udaje się naprawić sytuację i skutecznie bronić Normandii. W tym celu zbudował szereg zamków, w tym Château-Gaillard w pobliżu Les Andelys na prawym brzegu Sekwany , a także zamki Radepont w dolinie Andelle , Montfort-sur-Risle w dolinie la Risle , Orival na Roche Fouet z widokiem na Sekwanę w górę rzeki od Rouen powyżej Elbeuf , i ulepszony Château de Moulineaux z widokiem na Sekwaną poniżej Rouen. Po krótkim rozejmie wojna została wznowiona jesienią 1196 roku. Richard najechał część Vexin pod francuską kontrolą. Po raz pierwszy pokonuje Philippe'a Auguste'a wwrzesień 1198między Gamaches i Vernon , a potem po raz drugi27 wrześniapodczas bitwy pod Gisors . Papież jednak narzuca mu rozejm, z którego korzysta Philippe Auguste.
ten 23 marca 1199, Ryszard oblega zamek Châlus-Chabrol , własność wicehrabiego Adémara V z Limoges , zwanego Bozonem. 26 czerwca król został trafiony bełtem z kuszy . Autor strzelaniny nie jest jednoznacznie utożsamiany, relacje kronikarzy różnią się w tym punkcie. Roger de Hoveden oskarża rycerza Quercy Bertranda de Gourdona , ale Mathieu Paris i Raoul de Dicet przywołują małego lokalnego szlachcica Pierre'a Basile'a, chyba że jest to Jean Sabroz lub Dudo. Płytka jest usuwana, ale pojawia się gangrena. Richard zmarł dnia6 kwietnia 1199, jedenaście dni po kontuzji.
Jego ciało jest pochowane w opactwie Fontevraud (niedaleko Saumur ), jego zabalsamowane serce jest zamknięte w relikwiarzu i pochowane w grobowcu zwieńczonym leżącym posągiem w katedrze w Rouen , a jego wnętrzności są złożone w kościele (obecnie w ruinach). ) zamku Châlus-Chabrol . Ten podział korpusu ( dilaceratio Corporis „podział ciała” w sercu, wnętrzności i kości) z wielu pochówków jest praktyką zainicjowany w połowie XI th wieku przez rycerzy i władców królestwa Anglii a Germańskie Święte Cesarstwo Rzymskie zginęło w krucjacie lub z dala od wybranego przez siebie miejsca pochówku.
Według Rogera de Hoveden, Philippe de Cognac , rzekomy nieślubny syn Richarda, pomścił śmierć ojca, zabijając Ademara de Limoges.
w maj 1199, John zastępuje Ryszarda na tronie Anglii. Baronowie Anjou, Maine i Touraine początkowo go odrzucają, preferując Artura Bretanii , siostrzeńca Richarda i Jeana, którego prawa są prawnie lepsze niż jego.
Ryszard jest bardzo szanowany przez swojego największego militarnego rywala, Saladyna , a także przez cesarza Henryka, ale jest też znienawidzony przez wielu jego starych przyjaciół, zwłaszcza króla Filipa Augusta .
Niewiele dba o własne bezpieczeństwo: rana odniesiona podczas oblężenia Châlus, która go pokona, nie powstałaby, gdyby był odpowiednio chroniony przez zbroję; w konsekwencji infekcji można było uniknąć. Bardzo podobny incydent miał miejsce już dziesięć lat temu, kiedy walcząc z ojcem, spotkał bezbronnego Wilhelma Marszałka i musiał go błagać o uratowanie życia.
Reputacja odwagi i męstwa, dzięki której zyskał przydomek Lwie Serce, pojawiła się bardzo wcześnie, bez wątpienia za jego życia: tak już pisze Joinville ( Życie św. Ludwika , rozdz. CVIII ):
Li królowie Richars pięść jak broń za granicą niż foys, że on fu jest, że jak li koń aus Saracens nie obawiali się krzaków, ich pan ich niepewność: „Pozdrawiam cię, fesoient oni ich chevaus, to czy li roys Richars z Anglii?” A gdy dziecko aus Sarrazinnes się złamało, powiedzieli do nich: „Pozwól sobie, bądź sam, albo pójdę za królem Richartem, który cię zabije”.
Richard jest patronem, obrońcą trubadurów i założycielami swojej świty; jest także poetą. On sam interesuje się pisarstwem i muzyką, a przypisuje mu się dwa wiersze, które do nas dotarły. Pierwszy to sirventès , Dalfin je us voill desrenier , drugi to skarga , Jan nuns hons pris .
Ja nuls hom pres par Richard (w języku oksytańskim ) |
Ja Nus wyróżnieniem Cena (w języku oka ) |
|
Legenda Robin Hooda , początkowo się za panowania Edwarda II (około 1322 ), przesunięte w czasie o angielskich pisarzy z XVI -tego wieku w celu powiązania go do panowania Ryszarda I st . Ponadto, nie ma pewności, historyczny o Robin, którzy mogą mieć żył w XII -tego wieku, w XIII th i XIV th wieku. Dlatego znacznie później zostaje ustanowione połączenie między tymi dwoma mężczyznami, poprzez potwierdzenie, że celem, do którego dąży Robin, jest przywrócenie Ryszarda na tron uzurpowany przez księcia Jana podczas niewoli Ryszarda, między 1192 a 1194, kiedy w rzeczywistości Richard miał niewiele więcej popularne wsparcie w Anglii niż jego brat Jean.
Przyjaźń między Philippe Auguste i Richardem, którzy znali się od dzieciństwa, była czasami utożsamiana ze związkiem homoseksualnym, zwłaszcza przez brytyjskiego historyka Johna Harveya w 1948 roku. Dla brytyjskiego historyka Johna Gillinghama, biografa Richarda Coeura Liona, pomysł pojawił się król homoseksualnej w XX th wieku, opiera się na anachronicznych interpretacje znanych pierwiastków. Dla niego seksualności Richarda nie można ustalić z całą pewnością. Dla historyka Williama E. Burgwinkle'a fakt, że nie ma formalnego dowodu na jego homoseksualizm, niekoniecznie powinien prowadzić do wniosku, że jest on heteroseksualny.
Niektórzy kronikarze z XII -go wieku, zwłaszcza Benedykt z Peterborough , mówić o „miłości” między dwóch młodych mężczyzn, które następnie Richard i Filipa Augusta , i podkreślił, że podzielił się tą samą łóżko Ta bardzo silna więź łącząca dwóch mężczyzn zostaje wkrótce zerwana i zamienia się w nienawiść.
Zresztą współcześni zakładają, że jest heteroseksualny. Historyk Jean Flori nie zgadza się z tezą o homoseksualnym królu. Dla niego zawieranie związku homoseksualnego jest zbyt „nowoczesną” interpretacją terminu „miłość” i dodaje, że dzielenie tego samego łóżka „nie miało wtedy sensu, jaki możemy dziś wykryć” . Jednak na podstawie relacji z pokut Ryszarda w 1191 i 1195 r. za grzechy sodomii i bougrerie , Jean Flori wnioskuje z prawdopodobieństwem biseksualności. Według historyka Williama E. Burgwinkle'a nic we współczesnych kronikach nie pozwala nam stwierdzić, że oprócz silnego przywiązania, jakie miał do Filipa Augusta, Ryszard był zakochany w kimkolwiek, mężczyźnie czy kobiecie.
W wieku 34 lat, pod presją matki, Richard poślubił Bérengère de Navarre . Widzą się bardzo rzadko, a to małżeństwo to przede wszystkim małżeństwo z rozsądku. Według ówczesnego kronikarza Rogera de Hoveden , po ostrzeżeniu pustelnika i nagle zachorował, Ryszard czyni pokutę za odejście od żony i pojednał się z nią cielesnie. Nie wykazuje jednak widocznej chęci poczęcia spadkobiercy.
Współczesny felietonista Benedykt Peterborough oskarża Richarda o gwałt na pospolitych kobietach. Dla Burgwinkle gwałt nie jest oznaką pożądania seksualnego kobiet, ale pragnieniem kontroli, aw przypadku Richarda z pewnością kontroli politycznej. Jego wniosek jest taki, że twierdzenie, że Ryszard Lwie Serce był heteroseksualny, jest iluzją.
Richard ma nieślubnego syna, Philippe de Cognac , z nieznaną kochanką. Ten ostatni poślubił Amelię de Cognac († 1199), córkę Itiera, władcy Cognac, Villebois i Jarnac. Philippe de Cognac pomściłby swojego ojca, zabijając w 1199 roku Ademara V z Limoges .
16. Foulques IV Andegawenii | ||||||||||||||||
8. Foulques V d'Anjou | ||||||||||||||||
17. Bertrade de Montfort | ||||||||||||||||
4. Geoffroy V d'Anjou | ||||||||||||||||
18. Eliasz I st Maine | ||||||||||||||||
9. Érembourg du Maine | ||||||||||||||||
19. Matylda z Château-du-Loir | ||||||||||||||||
2. Henryk II z Anglii | ||||||||||||||||
20. Wilhelm I st of England „Zdobywca” | ||||||||||||||||
10. Henryk I st Anglii | ||||||||||||||||
21. Matylda Flandrii | ||||||||||||||||
5. Matylda z Anglii | ||||||||||||||||
22. Malcolm III Szkocji | ||||||||||||||||
11. Matylda Szkocji | ||||||||||||||||
23. Małgorzata z Wessex | ||||||||||||||||
1. Ryszard I st z Anglii | ||||||||||||||||
24. Wilhelm VIII z Akwitanii | ||||||||||||||||
12. Wilhelm IX z Akwitanii | ||||||||||||||||
25. Burgundia Audéarde | ||||||||||||||||
6. William X z Akwitanii | ||||||||||||||||
26. Wilhelm IV z Tuluzy | ||||||||||||||||
13. Filippa z Tuluzy | ||||||||||||||||
27. Emma de Mortain | ||||||||||||||||
3. Eleonora Akwitańska | ||||||||||||||||
28. Bozon II de Châtellerault | ||||||||||||||||
14. Aymeric I st. Chatellerault | ||||||||||||||||
29. Eleonora z Thuars | ||||||||||||||||
7. Aénor de Châtellerault | ||||||||||||||||
30. Barthélémy de L'Isle Bouchard | ||||||||||||||||
15. Dangereuse de L'Isle Bouchard | ||||||||||||||||
31. Gerberge de Blaison | ||||||||||||||||
Niewiele filmów koncentruje się bezpośrednio na Ryszardzie Lwie Serce, ale jego postać pojawia się w wielu produkcjach, z których niektóre są historyczne, inne mają tylko czasami bardzo odległy związek z historią. Wcielił się w:
W 1982 roku, film Ballada o dzielnym rycerzu Ivanhoe ( The Ballad of dzielnego rycerza Ivanhoe ) został wyprodukowany w ZSRR w 1983 roku film (w języku rosyjskim) została podana do wiadomości publicznej. Przytłaczająca większość pierwszych obywateli ZSRR zapoznała się z historyczną postacią Ryszarda Lwie Serce dzięki temu filmowi. W filmie znalazły się wszystkie cztery piosenki Władimira Wysockiego .
W 1851 roku niemiecki poeta Heinrich Heine napisał wiersz „König Richard”, w hołdzie Ryszardowi Lwie Serce . Ten wiersz został przetłumaczony na kilka języków.
Serce Ryszarda Lwa
Matylda Szkocji (1080 - 1118), królowa Anglii - prababka Ryszarda Lwie Serce
Król Anglii Henryk II - ojciec Ryszarda Lwie Serce
Bérengère de Navarre - żona Ryszarda Lwie Serce
Joanna Angielska , Królowa Sycylii - siostra Ryszarda Lwie Serce
Ruiny zamku Dürnstein - pierwszego zamku, w którym uwięziono Ryszarda Lwie Serce (po powrocie do Anglii)
Ochsenfurt , gmina Würzburg , Bawaria , Niemcy - drugie miejsce uwięzienia Ryszarda Lwie Serce (po powrocie do Anglii)
Zamek Trifels , Annweiler , Niemcy – trzecie miejsce, w którym więziony był Ryszard Lwie Serce (po powrocie do Anglii)
Chateau-Gaillard , Normandia , Francja - ulubiona rezydencja Ryszarda Lwie Serce (zbudowana przez niego w latach 1196 - 1198)
Château-Gaillard
Château-Gaillard
Château-Gaillard
Château de Châlus-Chabrol , Châlus , Haute-Vienne , Francja - miejsce, gdzie Ryszard Lwie Serce został śmiertelnie ranny 25.03.1991 r., a następnie zmarł z powodu tej kontuzji 06.04.1991 r.
Pomnik Ryszarda Lwie Serce w Château de Chalus-Chabrol
Pomnik Ryszarda Lwie Serce przed Pałacem Westminsterskim , Londyn,
Serce Ryszarda Lwa