Bitwa pod Arsouf

Bitwa pod Arsuf, by Eloi Firmin Feronowi
(tabela XIX th century). Ogólne informacje

Przestarzały	7 września 1191
Lokalizacja	Arsouf
Wynik	Zwycięstwo krzyżowców

Wojujący

Królestwo Anglii Królestwo Francji Królestwo Jerozolimy Zakon Szpitalników Świątynnych

Ayyubids

Dowódcy

Ryszard Lwie Serce Hugues III z Burgundii Robert de Sablé Garnier z Nablusu

Sałatka

Zaangażowane siły

20000 mężczyzn

Straty

700 zabitych

7000 zabitych

Trzecia krucjata

Bitwy

Współrzędne 32 ° 12 ′ 08 ″ północ, 34 ° 49 ′ 00 ″ wschód Geolokalizacja na mapie: Bliski Wschód

Geolokalizacja na mapie: Palestyna (relief)

Bitwa Arsouf odbyła się7 września 1191w Arsouf , w Ziemi Świętej , w ramach trzeciej krucjaty . Przeciwstawił się 20-tysięcznej armii krzyżowców dowodzonej przez Ryszarda Lwie Serce , wzmocnionej przez kontyngenty Rycerzy Zakonu Świątyni pod wodzą Roberta de Sablé i Rycerzy Zakonu L'Hôpital dowodzonych przez Garniera z Nablusu , do silnego Ayyubida. armia licząca 20 000 ludzi (w tym większość konna ), dowodzona przez Ṣalāḥ ad-Dīn Yūsuf ibn Ayyūb . Jest to pierwsze zwycięstwo krzyżowców od 14 lat, ostatnie sięgające 1177 r., Kiedy Baudouin IV z Jerozolimy w bitwie pod Montgisard odniósł sukces w odparciu sił Ajjubidów, również dowodzonych przez Saladyna.

Po serii nalotów i potyczek przeprowadzonych przez siły Saladyna, obie armie spotkały się rano na równinie Arsouf. 7 września 1191. Siły Richarda oparły się licznym szarżom kawalerii Saracenów, które próbowały zniszczyć spójność armii krzyżowców. W Saracenów nadal wyprzedzeniem, aż Richard zebrali swoje siły przed zwycięsko kontrataku.

Kontekst

Po upadku Jerozolimy z Europy ruszyła trzecia krucjata. Sprawa wydawała się krzyżowcom łatwa, ale kłótnie między królami Francji i Anglii opóźniły ich wyjazd. Tylko niemiecka armia cesarza Fryderyka Barbarossy mogła niepokoić Saladyna, ale przypadkowe utonięcie tego ostatniego doprowadziło do rozproszenia jego armii. Królowie Francji i Anglii, Philippe Auguste i Ryszard Lwie Serce, a także wielki mistrz Zakonu Świątyni , Robert de Sablé , w końcu przybywają do Ziemi Świętej wWiosna 1191i pozwolą na zdobycie Saint-Jean d'Acre, które było oblężone przez dwa lata.

Następnie Philippe Auguste wrócił do Francji, pozostawiając część wojsk francuskich (10 000 ludzi pod dowództwem księcia Hugues III z Burgundii ). Rozpoczęły się negocjacje między Saladynem a Ryszardem Lwie Serce w sprawie uwolnienia obrońców Akki w zamian za przywrócenie Prawdziwego Krzyża i wypłatę odszkodowania, ale stwierdzając, że Saladyn przeciąga sprawy, Richard nakazuje masakrę muzułmańskich więźniów, popełniając w ten sposób błąd polityczny, który burzy populacje muzułmańskie.

Po zniszczeniu opcji dyplomatycznej, angażuje się ze swoim sojusznikiem, Wielkim Mistrzem Templariuszem, Robertem de Sablé , w odzyskanie palestyńskiego wybrzeża i opuścił Saint-Jean-d'Acre na22 sierpnia1191 w kierunku Caïffa . Gdy tylko opuszczą miasto, armia krzyżowców zostaje zaatakowana przez muzułmańskich jeźdźców, którzy są odepchnięci, a armia przegrupowuje się w zwartą masę i jest chroniona przez zbroję, której muzułmanie nie zdołają zniszczyć. Zaopatrzenie zapewnia flota podążająca za armią, która nie oddala się od wybrzeża. Po bezpiecznym zajęciu Kajfy, ewakuowanej dzień wcześniej przez jej garnizon, Frankowie kontynuują podróż i docierają do Arsouf na5 września. Richard wysyła wysłannika do Saladyna na rozmowy, a ten, chcąc zaoszczędzić czas, deleguje swojego brata Al-Adela . Onfroy IV de Toron służył jako tłumacz, ale negocjacje zakończyły się niepowodzeniem i armia wróciła do Arsouf7 września.

Przebieg bitwy autorstwa Ambroise (znaleziony)

Poeta Ambroise podaje dokładny opis marszu armii: najpierw templariusze dowodzeni przez Roberta de Sablé , następnie wojska Angevin i Breton, następnie Guy de Lusignan z rycerzami Poitiers, Normanami, Anglikami, Francuzami z Flamandami. rycerz Jacques d'Avesnes i Kapetyngów baronowie z hrabią Robert II Dreux , jego brat Philippe , biskup Beauvais i Guillaume des Barres , aw tylnej straży na szpitalnicy prowadzony przez Garnier Nablus . Henri II , hrabia Szampanii , strzeże lewej flanki armii, zwróconej w stronę równiny, a Ryszard Lwie Serce i Hugo III z Burgundii patrolują stale wzdłuż kolumny, gotowi stawić czoła niebezpieczeństwu, które może nadejść z dowolnego miejsca.

Gdy armia krzyżowców dotarła do przedmieść Arsouf, Saladyn dał sygnał do ataku, a kawalerzyści tureccy, w liczbie trzydziestu tysięcy według słów Ambroise, otoczyli krzyżowców i zasypali ich strzałami. Żołnierze, chronieni przez zbroję, ponoszą niewielką stratę, ale wiele koni ginie. Przez chwilę krzyżowcy są o krok od katastrofy przypominającej bitwę pod Hattin . Ale Richard, choć biedny polityk, wykorzystuje swoje cechy strategiczne. Nakazał szpitalnikom tylnej straży, aby za wszelką cenę wytrzymali, początkowo przyjął postawę obronną i zabronił rycerzom ścigania Turków, którzy próbowali ich techniki symulowanego lotu. Dyscyplina jest taka, że chrześcijanie są posłuszni. Wykazując się umiejętnościami, łucznicy i kusznicy Richarda zadali tureckim jeźdźcom znaczne straty.

Ponieważ jednak wojska nie mogły wytrzymać w nieskończoność i narosły straty, zaczął ustawiać szarżę mającą otoczyć kawalerię turecką w celu unicestwienia. Gdy chrześcijańscy rycerze otaczają jeźdźców Ajjubidów, odgłosy trąb miały wskazywać krzyżowcom, by skłonili ich do wewnątrz, aby rozerwać muzułmańskich żołnierzy na strzępy i unicestwić armię Saladyna. Ale niecierpliwość szpitalnika i angielskiego rycerza Thomasa Carrew destabilizuje manewr, który staje się bezpośrednim atakiem, który zmiata armię Saladyna, ale nie może powstrzymać jej przed upadkiem. Muzułmańscy łucznicy, którzy zeszli ze swoich wierzchowców i znajdują się na pierwszej linii, są ścięci lub powaleni, a sierżanci wykańczają. Szarża krzyżowa popycha następnie kawalerię turecką, która ucieka. Obawiając się pułapki, Richard zabrania pościgu i rozkazuje im zawrócić, podczas gdy Saladyn gromadzi swoje wojska liczące dwadzieścia tysięcy żołnierzy na pobliskim wzgórzu. Atakują frankońską kawalerię, która powraca w kierunku Arsouf i zabijają pewną liczbę rycerzy, w tym Jacques d'Avesnes , ale Frankowie odwracają się i ponownie szarżują, ponownie rozpraszając wojska Saracenów, które ponownie uciekają i chronią się na zalesionych wzgórzach. Zdając sobie sprawę, że dalsza jazda na tym obszarze jest niebezpieczna, Richard ponownie nakazuje zakończenie pościgu.

Konsekwencje bitwy

Zdaniem historyka René Grousseta, który mówi o sześćdziesięciu latach, przewaga militarna, która należała do muzułmanów od lat siedemdziesiątych XIX wieku, powraca ponownie do Franków na długi okres , ale okres ten należy kwalifikować, ponieważ w Gaza, krucjata baronów (1239) i bitwa pod Forbie (1244), które przeczą tej opinii. Prawdę mówiąc, w następnych dziesięcioleciach nie było praktycznie żadnej prawdziwej bitwy na otwartym terenie. Przyszłość nawet pokazuje, że bez wsparcia armii krzyżowców z Europy, Franks Wschodu naprawdę nie mają środków wojskowych, aby uruchomić w kampaniach: zobaczymy w szczególności króla Amaury II Lusignan tam dają się kiedy. Czwarty Krucjata zostaje skierowana do Konstantynopola .

Saladyn, któremu nie udało się pokonać krzyżowców ani przez nękanie, ani przez bitwę, widzi, że jego prestiż spada wraz z jego żołnierzami. Próbuje bronić Askalonu , ale jego emirowie odmawiają podążania za nim i musi zdecydować się na praktykę taktyki spalonej ziemi , nakazując zniszczenie Jaffy , Askalonu i Ramli .

Richard the Lionheart nie wykorzystuje swojego sukcesu. Podejmuje odbudowę Jaffy, gdy mógł zaskoczyć armię Saladyna pod Askalonem lub odbić Jerozolimę, słabo bronioną przez zbyt słaby garnizon i fortyfikacje, które nie zostały jeszcze naprawione od czasu oblężenia Jerozolimy w 1187 r.

Historyczne gry symulacyjne

Lew i miecz: Trémithoussia et Arsouf 1191 , Frédéric Bey , seria Over the Sword, Vae Victis Collection Jeu d'Histoire , 2010.

SEO

Uwagi i odniesienia

Grousset 1936 , s. 52-3.
Grousset 1936 , s. 59-61.
Grousset 1936 , s. 89-96.
Grousset 1936 , s. 100-2.
Riley-Smith 1996 , s. 64.
Grousset 1936 , s. 102-6.
Grousset 1936 , s. 106.
Grousset 1936 , s. 106-7.
Grousset 1936 , s. 107-110.
Grousset 1936 , s. 110.
Grousset 1936 , s. 110-1.
Grousset 1936 , s. 112-3.

Źródła

René Grousset , Historia wypraw krzyżowych i Franków Królestwa Jerozolimy - III . 1188-1291 Franków anarchia , Paryż, Perrin,1936( przedruk 2006), 902 str.
Jonathan Riley-Smith, Atlas des Croisades , Paryż, wydanie Autrement, wyd . „Atlas / Wspomnienia”,1996( przedruk 1996), 192 str. ( ISBN 2-86260-553-0 )