Semi-opera to gatunek liryczny barokowy specyficznie polskie z XVII th wieku.
Londyn teatry były zamknięte między 1642 i 1660 roku z powodu wojny domowej. Odrodzeniu się działalności teatralnej towarzyszyła oprawa muzyczna utworów, początkowo w formie baletów lub scen rodzajowych (np. Maska ), bez bezpośredniego udziału w fabule.
Semi-opera, szczególnie zilustrowany przez Henry'ego Purcella w swoich pracach Dioklecjana , Król Artur , Fairy Queen , indyjski queen , jest hybrydą pomiędzy operą i teatrem, a wyniki ze wzrostu udziału muzycznej: priorytetem jest używany dramat, ale pojawiają się śpiewane sceny wokalne, a muzyka służy rozrywce tam, gdzie jej obecność jest uzasadniona fabułą i zgodna z jej przebiegiem.
Przyczyną byłoby pragnienie realizmu i idea, że angielska publiczność nie mogłaby być usatysfakcjonowana dziełem w całości zaśpiewanym. Ale to ta sama publiczność, która kilka lat później miała całkowicie poświęcić się operze włoskiej: semi-opera zniknęła całkowicie.